27 წელი ვიცხოვრე ტყუილში, ამ დროის მანძილზე ერთხელაც კი არ ვყოფილვარ ბედნიერი და ახლა , როდესაც , სიმართლე გავიგე ისევ ვერ ვპოვე სიმშვიდე . ნინოს ერთი სიტყვაც კი არ მჯერა , ქალი რომელიც 27 წლის მანძილზე ასე მატყუებდა არც ახლა იქნებოდა გულრწფელი.
და მე სიმართლეს აუცილებლად გავიგებ . სახლში ალექსანდრემ წამომიყვანა , მთელი გზა ჩუმად ვიყავით , ან რა იყო სასაუბრო, სამყარო თავზე ჩამომექცა. ვერც იმის პასუხი მივიღე თუ რატომ მომიყვანა ცოლად მე ,რაში ვჭირდებოდი? კიდევ რომ გამომიყენონ, ღმერთო. სახლში მივედით, ქეთოს არც ჩემი წასვლა გაუგია და არც შინ დაბრუნება , დივანზე ეძინა, ალექსანდრემ მისი გაღვიძება სცადა, ცოტა გაუჭირდა, საწყალი ძლივს მოფხიზლდა , ალბათ ძალიან იღლებოდა აქ, აბა რა იქნებოდა ამხელა სახლს ეზოს მოუარო ძალიან რთულია.
-ქალბატონო ქეთო ასე მოვიქცეთ, ხვალ დაისვენეთ და ზეგ ისევ გელოდებით , თქვენც ცოდო ხართ ამდენი მუშაობა არ შეიძლება, -ქალს ძალიან გაუხარდა , წარმომიდგენია ეს მონსტრი როგორ ტვირთავდა ალბათ საერთოდაც არ ასვენებდა.ქეთო გავაცილე და მისაღებ ოთახში დავბრუნდი. და რას ვხედავ ალექსანდრე თითქმის სულ შიშველი , პერანგის ბოლო ღილები აკლდა შესახსნელი და ასეც იქნებოდა.
-რას აკეთებ? -ვკითხე ინტერესით.
-ვემზადები რა გკვირს? ჩვენი შეთანხმება გახსვს ? შენ დღეს ჩემი გახდები. და თან თავადაც არ საუბრობდი შენს გამოცდილებაზე?ახლა ხომ არ შეგეშინდა .?- მთელი სხეულით კანკალმა ამიტანა , ყოველივე ის საუბარი მანქანაში ჯერ კიდევ ხუმრობა მეგონა თუმცა მგონი სერიოზულად ამბობდა.
-ალბათ ხუმრობ ხომ? შენ გგონია იმის მერე რაც დღეს გავიგე , როგორც მომექეცით , გამთელეთ მიწასთან გამასწორეთ, ამის შემდეგ რამე ურთიერთობა მექნებაა შენთან? რა ხუმარა ხარ დიდი იუმორის გრძნობით დაჯილდოებული. თანაც ჩემს გემოვნებაში არ ჯდები - მის სხეულზე ავათამაშე ხელი. - მე უფრო მიმზიდველი ხალხი მყავდა გარემოცვაში ვიდრე შენ. - გაცეცხლებული მეცა თუჩებში გააზრებაც კი ვერ მოვასწარი, წინააღმდეგობას ვუწევდი თუმცა აზრი არ ქონდა ისეთი სიძლიერიტ მიჭერდა ხელს. -გამიშვი , გამიშვი -ვკიოდი ამაოდ.
-ენა გააჩუმე. - უკვე კედელს ვეხებოდი გასაქცევი არსად მქონდა. მესიამოვნა მისი კოცნა . არაამქვეყნიურად ვიყავი საკუთარი თავი დავკარგე და ნება მივეცი ჩემი სხეული მთლიანად შეესწავლა. ისე ნაზად მიკოცნიდა ტუჩებს ისედაც გათიშული კინაღამ ჩავიკეცე, მეც შევძელი კოცნაში აყოლა, ეს რომ იგრძნო უფრო გათამამდა და ხელები მკერდისკენ ჩაააცურა . ვიღას ახსოვდა გაბრუება, უეცრად ენერგიით შევივსე ფეხები წელზე შემოვაწყე და თმა მოვქაჩე. არ ვიცი,რას ვგრძნობდი ერთადერთი ხვალ ვინანებდი ამას თუმცა დღეს . მაისური გავხადე და მის სხეულზე ვასრიალებდი თითებს. ის კი ჩემი კისრიდან სულ ქვევით მიიწევდა, შარვლის ელვა გამიხსნა და იქვე დივანზე მოისროლა .წამში თავადაც შიშველი აღმოჩნდა ჩემს წინ . დივანზე დამაწვინა თვითონ კი ზემოდან მომექცა. მთელი სხეული დამიკოცნა და აი სიამოვნების ჰანგებიც აღმომხდა ერთდროულად ვიგრძენი დიდი ტკივილიც და დიდი სიამოვნებაც . დაღლილს მალევე მიმეძინა. დილით რომ გავიღვიძე მისაღებში მარტო ვიყავი. -ღმერთო რა გავაკეთე, ეს რა ჩავიდინე-ცხოვრებას უფრო და უფრო ვირთულებ. კარის ხმამ მომიყვანა გონს. ალექსანდრეს ხმა გავიგონე ტელეფონზე რომ საუბრობდა. ყველაფერი ისე იქნება როგორც მე მინდა, ან გაგანადგურებ. და ხმა წყდება , მისაღებში შემოდის და ალბაცერად მიყურებს.
-აბა პრინცესავ როგორ მოგეწონა გუშინდელი ღამე? გამაგიჟებელი იყავი. - გულის ამრევად საუბრობდა .თითქოს ქალს ესაუბრებოდა რომელთანაც ერთი ღამე აკავშირებდა მხოლოდ და მხოლოდ .
-ეს შეცდომა იყო. აღარ განმეორდება .- ვუთხარი მკაცრად თუმცა მასში მხოლოდ სიცილი გამოიწვია ჩემმა ნათქვამმა.
-დიდი დანაკლისი იქნები ჩემს ცხოვრებაში -უგულო არაკაცი-თავად შენ ხარ შეცდომა რომ დღეს აქ ხარ ჩემს სახლში.ყველაფერი ეს ერთი დიდი ტყუილია.მე მხოლოდ და მხოლოდ ერთადერთი მიზეზის გამო მოგიყვანე ცოლა . ეს მიზეზი კი ანიტაა. ის ცოცხალია და ჩვენ შვილი გვყავს . თუმცა მის კვალზე მანამ ვერ გავედი სანამ შენ ცოლად არ მოგიყვანე . ის წყეული დღე მარტო შენთვის არ იყო ჯოჯოხეთი. შენს გვერდით ყოფნაც კი ცუდად მხდის . გუშინაც შენს შემოხედვაზე ჩემი ანიტა გამახსენდა და მხოლოდ და მხოლოდ ამიტომ მიგიკარე. დღეს კი უბრალოდ რიგითი ქალი ხარ ჩემთვის. ანიტა ბრუნდება . გიორგის დაურეკა და აეროპორტში უნდა დახვდნენ. მას შენც კი არ ეჯავრები მხოლოდ და მხოლოდ ჩემს გამო ბრუნდება საქართველოში . -თავი არარაობად მაგრძნობინა. ვის რაში ვჭირდებოდი .მე მათი თამაშის მთავარი პერსონა ვიყავი. თუმცა ჩემი გზის ბოლო აქ მთავრდებოდა . ალექსანდრე ოთახში ავიდა გამოიცვალა და წასვლა დააპირა .
-მეც მოვდივარ. მეც იქ უნდა ვიყო , უნდა ვნახო თავენი დიდი სიყვარულის განშორების შემდეგ შეხვედრა როგორი გექნებათ-ამაზრზენი არც კი მიპასუხა ისე გავიდა კარებში. მეც უკან გავყევი , ისე ჩქარა მიყავდა მანქანა გული კინაღამ წამივიდა. მისი სიჩქარის გამო მალევე მივედით აეროპორტში . რათქმაუნდა ჩემი დიდი ოჯახიც იქ იყვნენ და მის საყვარელ შვილს ელოდნენ . მონიტორზე ანიტას რეისიც გამოვნდა აცხადებდნენ რომ ფრენა დასრულდა . ხალხი ირეოდა და აი გამოჩნდა . საერთოდ არაფერი ერთი ნაკვთიც კი არ ქონდა შეცვლილი, ისევ ის იყო რაც წლების უკან. მშობლებს ჩაეხუტა ტირილით მიეგებნენ ნინო და გიორგი. მას თან პატარა შავთმიანი გოგო ახლდა პატარა კულულებით. ძალიან გავდა ანიტას . ალექსანდრე ადგილიდან არ იძვროდა გაშტერებული უყურებდა საყვარელ ქალს . რომელიც დიდ ტკივილს და ამავდროულად უსაზღვრო ბედნიერებას ჰფენდა სახეზე.
-ალექს.-დაუძახა თბილი და უხეში ხმით. ცოტა მეუცნაურა მისი ეს ხმა. ისეთი ნაზი და ხავსრდოვანი ქონდა.
-ანიტა, როგორ , როგორ გამიკეთე ეს. მე ხომ შენ მკვდარი მეგონე მთელი ამ 4 წლის მანძილზე . და ბავშვი ? როგორ გაბედე ჩემი შვილის ჩემგან ესე შორს ყოფნა?
-მაპატიე ალექს სხვა გზა არ მქონდა . აქედან უნდა წავსულიყავი . რომ გავიგე ორსულად ვიყავი შემეშინდა აქ თუ დავრჩებოდი ბავშვს შიშში გავზრდიდით. ამიტომ გიორგიმ და მისმა მეგობარმა მოიფიქრეს ჩემი აქედან წასვლის გეგმა . გთხოვ ვიცი ვერ მაპატიებ მაგრამ ასეთი თვალებით ნუ მიყურებ. -შეევედრა საყვარელ ადამიანს.
-და როგორ შემოგხედო? როგორც 4 წლის წინ გიყურებდი ისე? ის ალექსანდრე აღარ არსებობს შენი ხელით ჩაკალი ჩემში?და საერთოდაც მე უკვე ცოლი მყავს . რათქმაუნდა იცი . - ჩემზე აჩვენა . მის თვალებში იმხელა სევდა და ზიზღი იყო ჩემს მიმართ. ალბათ მე მადანაშაულებდა რომ ასე მოხდა ყველაფერი მაგრამ მან თავად მიატოვა. დატოვა და წავიდა.
-ჩემი და . ჩემი საყვარელი და ერგული და. ნენე ამას შენგან არ ველოდი.