უნივერსიტეტში ლექციეაზე გონება გაფანტული ვიჯექი და ფანტაზიებში ჩათრეული ღიმილით შევყრუბედი საბიასს.
ამ ბიჭზე თავდავიწყებით შეყვარებული ვარ ნამდვილად.
მაგრამ შეუძლებელია არ იყო მასზე შეყვარებული როცა ასეთი სხეული და სახის ნაკვთებიაქ.
ყორადღება კარის ჭრიალმა გამიფანტა და რაღაც სილუეტს მოვკარი თვალი, რომელიც, დინჯი ნაბიჯებით შემოდიოდა ოთახში.
როგორცკი დავაკვირდი
ის ამოვიცანი..

*ერთი წლით ადრე*

აი ისევ გათენდა. ღმერთო როგორ მეზიზღება დილით გაღვიძება. საერთოდაც დილის ძილის მოყვარული გახლავართ. მაგრამ რომელ ძილზეა ლაპარაკი როცა წყეული აბიტურიენტი ხარ. მაგრამ კიდევ უფრო სკოლაში სიარული მეზარება. საერთოდაც რა საჭიროა ეს 12ე კლასი, როცა 3 საგანს გასწავლიან და გიშვებენ.
წესით იფიქრებთ ახლაგაზრდა გოგოს რატო უნდა ეზარებოდეს სკოლაში სიარული, მითუმეტეს რომ ყველაზე სახალისო წლებშიაო. მალე გაიგებთ.

წუწუნის შემდეგ რაღათქმაუნდა სათვალის ძებნას ვიწყებ. ცხოვრების ნახევარი ამის ძებნაში მაქვს გატარებული. ვახხ ეს დედაფეთქებული დადეე რაა სადმე, ხო გაიმარტივებ საქმესს.

ნახევარ საათიანი ძებნის შემდეგ ძლივს ვიპოვე სათვალე და თავქარიანი გიჟივით გავარდი სახლიდან. ვაგვიანებდი.
კლაში დაღილი შევედი. გულს ძლივს ვიბრუნებდი.
-ოე აჭკარიკკ ძაან გვაინ ხომარ მოგიხდა მოსვლა?- ნუ რათქმაუნდა ბატონი დანიელი დამცინავად შემეგება. დანი იყო ბიჭი რომელმაც თინეიჯერობის წლები გამიმწარა. ყოველთვის ჩემს დაბულინგებას და მიწასთან გასწორებას ცდილობდა.

- რაიყო ისე მოგენატრე რო ჩემ მოლოდინში დროს ებღაუჭებოდი?- ხოო აი ეს კი მე ვარ, სიდონია მოლოდინაშვილი, მე და დათმობაზე წასვლა? არცკი იფიქროთ. ეგღა მაკლია ვიღაც დანიელ დადვანთან დათმობაზე წავიდე.
- ბევრს ტლიკინებ
- დამნებდი?
- არასდროს!- თავი ამაყად ასწია და თავის ვითომდა მაგარ ტიპ ძმაკაცებთან ერთად გაემართა მერხებისკენ.

კმაყოფილად დავჯექი, სათვალე შევისწორე და თმა ზევით ავიწიე.
ხმაურმა გამიფანტა ყურადღება.
დანი ჩემკენ აჩოჩებდა მერხს.
მაღლა რეზინით აწეული თმა ჩამომიშალა და წამოხტა.
- მომეცი იდიოტო
- ხომიცი რო არ მოგეცმ- გვერდულად გაიღიმა და ხელი რომელშიც რეზინა ეჭირა მაღლა ამართა. ხტუნაობას და თავის დამცირებას არ ვაპირებ ნამდვილად.
- შეგიძლია დაიტოვო თუეგრე ძალიან გინდა.
- რაში მჭირდება.-სახეზე მომაგდო და ჩემს გვერით მოჩოჩებულ მერხზე მოკალათდა.
- დამნებდი?- ჩუმად გადავულაპარაკე
- ჩემს ნერვებს ნუ ცდი.
- ვერაფერს იზავ.
-ვერაფერს კიარა არაფერს. ბოლო წელია და შარი არმჭირდება.
- ამბიციური- თვალების ტრიალით ჩავიბუტბუტე და კლასიდან გასვლა დავაპირე.
- სანამ გახვალ მკითხე ქალბატონო.- მომაკლავი მზერით გამომხედა ლიტერატულის პედაგოგმა.
- მუცელი მტკივა, შეიძლება?.
- მიბრძანდი.

გიჟივით გავარდი საჭიროში. ამ მესტურაციის გამო ცხოვრება მაქვს მობეზრებული. როგორცკი ერთერთ მოფარებულში შევედი და ჯიბეში ხელი ჩავიყე, თვალები დავაჭყიტე. სად ჯადნაბაშია საფენი!?.
ნერვიულობისგან ტირილი დავიწყე. ასე ვერ გავალ გარეთ რაუნდა მექნა. ეგიყო და ვაწყობდი გეგმას როგორ უნდა დავმტყდარიყავი სკოლიდან როცა კარებზე მომიკაკუნეს.
- დიახ?
- გამიღე- კვლავ დანიელი.
- რაუნდა გაგიღო შენ ხოარ გააფრინე!?
- ვაახ გამიღე თქო, ცრემლებს მაინც მოგწმენდ.
- დანი დაახვიე აქედან თორე პირში ჩაგტენი ამ..- სანამ დავასრული გავიაზრე რასაც ვამბობდი და გავჩუმდი.
- ამ?
- გთხოვ წადი..-გავიგონე როგორ ჩაიცინა და ქვეშიდან ოტხკუთხედ პაკეტში ჩადებული საფენი შემომიცურა.
- ამის გამო რატომ უნდა იტირო.- თქვა და გაუჩინარდა.
წეღან რაც ვთქვი დაიკიდეთ. ამ ნაბიჭვართან საბოლოოდ მაინც დავიმცირე თავი.

მაგრამ ფეხებზე .
2 კვირაში მაინც სრულდება სწავლა და მისი ამაზრზენი საუბრის მოსმენა აღარ მომიწევს.

ტუალეტიდან გამოვედი და იქ დამხვდა, კედელს მიყრდნობილი.
- დალოდება საჭირო არ იყო.-გვერით ჩავუარე, ისე რომ ზედაც არ შემიხედავს.
- უბრალოდ მინდოდა მეთქვა რომ..-ლაპარაკი არ ვაცადე ისე ავფეთქდი.
- რა დანიელ!? რა გინდოდა გეთქვა? გგონია არ ვიცი ახლა რა მოხდება!? გგონია არ ვიცი რომ ამას ჩემ საწინააღმდეგოდ გამოიყენებ და მთელ სკოლაში თავს მომჭრი!? როგორ არ მოგბეზრდა ასე მობყრობა ჩემთან. უბრალოდ რომ შემეშვა არა?. მადლობის გადახდას არ ვაპირებ, ვიცი რასაც ჩაიდენ. როგორ მძულხარ მაგ რაღაცის გამო.- მისკენ შეტრიალებული მაღალი ტონოთ ვლაპარაკობდი და მის მდუმარე ნაცრისფერ თვალებს, ზიზღით შევყურებდი.
- უბრალოდ მინდოდა მეთქვა რომ ეს ჩვენი პატარა საიდუმლო იქნებოდა.- მშვიდი ტონით ჩაილაპარა და მხარზე გაკვრით წავიდა კლასისკენ.
გაკვირვებული დავრჩი. რა მოუვიდა იმ დადვანს რომელიც ჩემი გამწარებით იკვებებოდა?.
ეს ის ნაღდად არიყო. მაგრამ არცისე მოსაწონი იყო ჩემი საქციელი. ამ ფეთქების შემდეგ მართლა რომ გაებაზრებინა არ გამიკვირდებოდა.

მთელი დღე ზედაც არ მიყურებდა. თავს მშვიდას ვგრძნობდი. ალბათ სხვები ფიქრობდნენ ტომი და ჯერი ხომ კარგად არიანო. კი კარგად ვართ, მადლობა.

ძლივს მიიწურა დღე და სახლში დავბრუნდი დაღილილი.
ეს ორი კვირა სკოლაში არ ვივლი, არ მინდა. არც იმ წყეულ გამოსაშვებზე არ წავალ. ბანალურია ჩემთვის.

დღეს ადრე უნდა დავიძინო რო ხვალ ადრე გავიღვიძო. თვალის ექიმთან მიწევს წასვლა, რომელიც დამპირდა რომ სათვალეს სამუდამოდ გადავაგდებდი. ხვალკი სწორედ ის ოპერაცია მიწევდა რომელზეც, წყდებოდა ჩემი ვიზუალის ბედი.

ოპერაციამ კარგად ჩაიარა.
დედაჩემის ძლივს გასტუმრების შემდეგ ვიფიქრე დავისვენებ თქო მაგრამ ახალი მნახველიც გამოჩნდა.
კარები გაიღო. ვერ ვხედავდი ვინ იყო თვალებზე აკრული ბინტის გამო.
-სიდონია- დანის ხმა გაისმა მდუმარებაში.
- აქ რაგინდა.
- ჯერ როგორ ხარ.
- მშვენივრად.
- კარგია. ახლაკი მისმინე.-გვერდით მომიჯდა და ჩემი ხელი მის ხელებში მოიქცია.
- სიდონია, ვიცი რომ გძულვარ, ისიც ვიცი რომ შენგან ჩემ საქციელებზე ბოდიშ არ ვიმსახურებ. მაგრამ მინდა რომ მაპატიო. ბოლო წელია და მინდა რომ ყველაფერი დავივიწყოთ და ჩემი მეწყვილე იყო გამოსაშვებზე.-რაო ამან? ჩემი მოტყუება უნდა? ალბათ სადმე მანქანით გადამჩეხავს თუ დავთანხმდი, ანკიდევ გამოპრანჭულს დამტოვებს კარებთან და არც მომაკითხავს.
- არ მინდა, ისევ რამეს იზავს.- ჩაიცინა და კიდევ უფრო მოუჭირა ჩემ ხელს.
-ამ ერთხელ მენდე.
- არ ვიცი.
- გთხოვ სიდონია.
- დავფიქრდები.- ამ ბოლო სიტყვით გავისტუმრე ოთახიდან.

სამი დღის წინ გამწერეს. მართლაც რომ კარგად ვხედავდი. ოპერაციამ 100% ით გაჭრა მაგრამ კითხვისას მაინც მიწევდა გაკეთება. ამას დავეძებდი!? რაცმთავარია კარგად ვხედავ.

საწოლზე ვიჯექი და კომპიუტერში შუშანიკის განხილვას ვუსმენდი როცა ფანჯრიდან ფხაკუნი მომესმა. იმ წამს რააღარ გავიფქირე, ალბათ ქურდია ან ვინმეა ჩემი მოტაცება უნდა თქო. შიშით გავაღე ფანჯარა და დაბლა გადავიხედე. დადვანი დამხვდა მომღიმარი სახით.
- აქ რაჯანდაბა გინდა.
- სათვალის გარეშე რა ლამაზი ხარ ეე.
-თქვი და წადი.
-რა ქენი პასუხზე
-რა პასუხზე.-ახლაღა გამახსენდა ბანკეტის ამბები.
- წამოხვალ ჩემთან ერთად?
- ოოო, არვიცი თქო რაა..
- რაარიცი გოგო, იცოდე თუარ დამთანხმდები ამ შუაღამეს ბოლო ხმაზე დავიწყებ შენი სახელის ყვირილს.
-გაგიჟდი!?
- მე გაგაბრთხილე.-პირი გააღოთუარა დასაყვირებლად, მე დავიყვირე მის მაგივრდა.
- წამოვალლ- დავინახე კმაყოფილად როგორ გაიღიმა და ჰაეროვანი კოცნა დაამატა.
- 3 დღეში გნახავ ანუ. ლამაზად ჩაიცვი, ისე რომ მოგიტაცო.

აი ის სამი დღეც გავიდა. კაბას მთელი ორი დღე ვარჩევდი და არჩევანი ნაცრისფერ, გრძელ ფეხზე შეხსნილ ბრჭყვიალა კაბაზე შევაჩერე. თმა გაშილი ვამჯობინე და მძიმე მაკიაჟი გავიკეთე.
სარკეში რომ ჩავიხედე მივხვდი რომ სულ სხვა პიროვნებას ვუყურებდი. მინდოდა დედაჩემს დავენახე მაგრამ ამაოდ. საზღვარგარეთ იყო წასული ჩემი ოპერაციის ხარჯების გადასაფარად.
კარზე ზარი გაისმა.
ბრთხილად გავაღე კარები და სმოკინგში შემოსილი დანი ავათვალიერე.
ჩამეცინა ასეთს პირველად ვხედავდი. გრძელო თმა დაესველებინა, ოდნავ ამოსული წვერი გაეპარსა და ზედა ორი ღილი შეეხნსა. ნამდვილად სიმპატიური იყო. მაგრამ პირველი რამაც მომხიბლა მისი სურნელი იყო. ეს ბიჭი ყოველთვის გამოირჩევა სურნელით. კარგი გემოვნება აქ.
-სასაცილო ვარ?
-არანაირად
- ულამაზესი ხართქო გეტყოდი, მაგრამ მეტყვი ვიციო.
- ხო ვიცი.
- არ წავიდეთ?- ხელმკალვი გამოწია ჩემკენ.
-რათქმაუნდა.

მანქანაში ჩავჯექით და მის მზერას ვადენვნებდი თვალს. შიგადაშიგ თვალს ჩემ მოშიშვლებულ თეძოსკენ აპარებდა.
- თვალებს ამოგთხრი
-რაზე
- სექსუალურად რომ მავიწროვებ.
-ხოო?- ცინიკურად გაიღიმა და იმ მუხლზე სადაც კაბა შეხსნილი იყო, ხელი ამისვა და ბარძაყვზე ძლიერად მომიჭირა.- ახლა ვძალადობ?- მის შეხებაზე რეაქცია არ მქონია, ხშირად მიფათურებდა ხელს სხეულზე, თავის ჭკუით მაბრაზებდა. მაგრამ ამ სულელმა კიარიცოდა როგორ მომწონდა ეს შეხება.

- ძალადობა დაერქმეოდა მერომ წინააღმდეგი ვიყო.
- ვიცოდი რომ არხარ- ჩაიცინა და ხელი მომაშორა.- შენი გამოჭერა ღალატზე ადვილია.
- თავი გამოგაჭერინე
- სიდონია მოლოდინაშვილო, ხუთი თითივით გიცნობ. ჯერ მარტო პატარაობაში დნებოდი ჩემ შეხებაზე და ახლაც არა ნაკლები ხარ ვიცი. პროსტა არ ვიმჩნევდი და არც მსურდა შემჩნევა.

- ნეტავ მართლა მიცნობდე დანიელ დადვანო.- ჩავიბუტბუტე და მანქანაც გაჩერდა.
ჯერ დანი გადავიდა შემდეგკი მე მივყევი. წელზე ხელ შემოხვეული მივყავდი და ხალხის ყურადღებაზე ეცინებოდა. წინ დამიდგა, ყურიდან თმა გადამიწია და ნელა ჩამჩურჩულა.
- დღეს ყველა დავა....ვოთ.- ღიმილით მომშორდა და dance floorისკენ წამიყვანა.
ცალი ხელი ჩემ თითებში აბლადა. მეორეკი წელზე მომკიდა და მის სხეულზე მიმიბჯინა. ნელა ინძრეოდა.
მართლაც რომ ჩვენ ვიყავით საუკეთესო მეწყვილეები.

- შენი შებყრობა მომწონს- მისი მდუმარე ხმა გავიგე.
- ამისათვის ჯერ უნდა შემიბყრო.- დამატრიალა, თეძოზე მომკიდა ხელი, უკან გადამწია და მისი ტუჩები ჩემ ყელს ნაზად ააყოლა.
გავსწორდი.
-უკვე 12 წელია ჩემს მკლავებში ხარ.
- სასაცილო ხარ. მე ხომ გოგო ვარ რომელიც შენ ჭკუაზე ვერ ატარე ისე როგორც მთელი სკოლის გოგოებს ატარებდი შენი სიმპატიურობით.
- შენ ყოველთვის განსაკუთრებული იყავი.
- წარსულში ლაპარაკი მომწონს.
- წამოდი სასმელთან.- ხელი ჩამჭიდა და ბართან მიმიყვანა.
- ორი ტეკილა, ლიმნით იასნად.- ღიმილით შემოაბრუნა სახე ჩემსკენ. მარილი მაჯაზე დაიყარა, ენით ალოკა, ისე რომ თვალი არ მოუშორებია ჩემთვის. ტეკილა მოსვა და ლიმონი ჩაიწურა.
მისი შემხედვარე მეც მომინდა დალევა. უკვე მესამე ჭიქა იყო და მეკიდებოდა.
- მართლა ლამაზი ხარ.
- მადლობა.
- მეთანხმები?
- რა?
- ანუ გგონია რომ ლამაზი ხარ.- კმაყოფილად გაიღიმა.
- იდიოტო.- წარბებ შეკრულმა ვხიე თავში და იქაურობას გამოვეცალე.


რათქმაუნდა გამომეკიდა. ელემენტარული ფსიქოლოგიაა.
-გეხუმრე რაიყო.- მხარზე მომკიდა ხელები და კვლავ მიმიზიდა.
- ს კიდევ დამიძახებ და ენას ამოგაცლი! იცი რომ გამკეთებელი ვარ.
- ვიცი ვიცი ბოდიში.- ტუჩის კუთხე მოიფხანა და თვალი ამარიდა.- წამოდი დავტყდეთ.- ისე თქვა პასუხის გაგებაც არ ინება.

ხელზე ჩამებღაუჭა და სადღაც მაღალ მინდორზე ამიყვანა. საიდანაც ულამაზესი ხედი მოჩანდა.


- სად გამომაქცუნე დანი.
- დანი?
- ხო რაიყო.-თვალი ავარიდე და მის წინ ხედს თვალი გავუსწორე.

- არაფერი- ჩემსკნ წამოვიდა, თავი მხარზე ჩამომადო და ხელები წელზე მომხვია.- მომწონს ასე რომ მეძახი.
- რატომ მეხები ასე გახშირებით.

- იმიტომ რომ, ვიცი მოგწონს. მეკი გიკეთებ იმას რაც სიამოვნებას განიჭებს.- მისკენ შემატრიალა და ბაგეებზე გიჟივით დამეწაფა. არ შევწიმააღმდეგებივარ. არც ის მადარდება რომ მან მომპარა პირველი კოცნა. არც ის რომ მასთან სულელი ვჩანდი.

მის ენას ჩემსაში ხლართავდა და ნენლენა იხრებოდა დასაჯდომად, ისე რომ ტუჩებს არ მაშორებდა. ძირს დამაწვინა და ზემოდან მომექცა. ცალი ხელით წელზე განლაგებულ ნეკნკზე მეთამაშებოდა, ცალითკი თეძოზე ძლიერად მიჭერდა.
ბაგეებიდან ტუჩები მკერდთან გადაიტანა. ფეხები ნელა გამაშლევინა და მათშორის მოექცა. კაბის ქვეშ ხელს ნაზად აცურებდა. ვნებაში ნელ-ნელა მითრევდა.

- შენი სურვილის გარეშე არაფერი მოხდება.- ჩუმად ამოიჩურჩულა ტუჩთან.
- თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე.


მანაც შარვლის შეხსნა დაიწყო და საცვალი უმალვე გამხადა.
აი მაშინ ვიგრძენი ტკივილიც და სიამოვნებაც ერთად. ყოველ ბიძგზე კიდევ უფრო და უფრო მეტი მინდოდა. აგრესიული იყო. მისი კბენისგან მხრებზე კბილების კვალიც კი მეტყობოდა.
თმა სახეზე ჰქონდა ჩამოყრილი და პირი შეხსნილი, საიდანაც მხურვალე ჰაერს უშვებდა. ტუჩის კვნეტით ვნებაში ვიფლობოდი, ისკი თავის ხელს ჩემს მტევანს კიდევ უფრო და უფრო ძლიერად უჭერდა.
თვალს ვერ ვუსწორებდი, ისკი უხერხულობას არ გრძნობდა და ბაგეებზე მეალერსებოდა. უხეშობის მიუხედავად ძალიან ნაზ კოცნებს მიტოვებდა. ზურგზე ვეკიდებოდი რის გამოც მთლიანად დაჩხაპნილი ჰქონდა უკანა ნაწილი. ჩემს სხეულზე ისე დავარვანობდა მინდოდა მთლიანად შემესანსლა.
ყელზე კანს მის ბაგეებში იქცევდა და წოვდა როგორც ვამპირი. ბოლო ყველაზე ძლიერ დარტყმაზე დამაკანკალა და მოვდუნდი, მანაც გაათავა და პირდაპირ ჩემ სხეულზე დაეცა. ჩემ მკერდს ცერა თითით ეფერებოდა და სველ კვალებს მიტოვებდა. მისი სუნთქვა მაჟრიალებდა, ქარბოლბალას მიტრიალებდა სულში.




თავზე დაგვათენდა. გვერდიგვერდ ვიწექით და მზის ამოსვლას ვუყურებდით. არადა როგორ მძულას ასეთი რომანტიული რაღაცეები.
- დავიშლებით?- ისე მკითხა არც შემოუხედავს.
- რათქმაუნდა.
- ანუ შენთვის ეს არაფერია
- ყოველთვის მიხვედრილი იყავი.
- მხოლოდ შენ გემოზე არდაგატრიალებინებ ყველაფერს, და ეს შენ კარგად იცი.
- ჩემი სურვილის საწინააღმდეგოდ ვერ წახვალ, ეს თავად მითხარი. ესკი ჩვენი ბოლო შეხვედრაა-
წამოვდექი და გზას გავუდექი.
- სად ჯანდაბაში მიდიხარ!? ჩაჯექი წაგიყვან.
- არმინდა.
- ჩაჯექი ამ დედააფეთქებულ მანქანაში თქო. ბოლო შეხვედრაა მაინც.- მის მაღალ ტონზე შევკრთი და უსიტყვოდ ჩავჯექი.
მთელი გზა ხმას არცერთი ვიღებდით. გაღიზინაბული იყო ამიტომ მანქანა სწრაფად დაყავდა. საჭეს ისე უჭერდა, მეგონა დაღუნავდა.
და ბოლოს დავიშალეთ კიდეც. ისე ჩავედი მისი მანქანიდან ზედაც არ შემოუხედავს.

*ახლა*

სკამზე ვციდლობ მყარად ვიჯდე. აქ რა ჯანდაბა უნდა ამ ნაბიჭვარს!?