ორი მეფე და ერთი სპასალარი 18 +

ლეონს ქალიშვილზე მეტად მხოლოდ ქვეყანა უყვარდა. ასე ასწავლიდნენ მასაც, მის ძმებსაც , მამასაც და თვიონაც ასე ასწავლიდა თავის ერთადერთ ქალიშვილს - ირინეს.
მკაცრად ქონდა გადაწყვეტილი, ქალი მეთვრამეტე დაბადების დღემდე არსად გაეშვა, მერე გადაწყვეტდა მასთან ერთად გოგონას ბიზანტიასთან სიძლიერის გასამტკიცებლად სურდა დაქორწინება თუ საქართველოს გასამთლიანებლად დაოჯახდებოდა.

ირინე ხშირად იტყოდა სიცილით, ბიზანტიელ ქალაჩუნა კაცებს ისევ მეძავებზე აკიდებული უქნარა ქართველი მეფე მირჩევნიაო. ლიხს იქით მოსალაპარაკებლად გადასული ქალი, თითის ქნევით და ფეხების ბაკუნით მკაცრად მიმართავდა აღმოსავლეთ საქართველოს მთავრებს, სისხლს ნუ რევთ თორემ არც თქვენი სისხლის დაღვრა არ გაგვიჭირდებაო. ჯირითობდა ცხენზე, მამასთან ერთად იჯდა ტახტზე და მართავდა დასავლეთ საქართველოს. ზაფხულში გოგო “ თათრებს იგერიებდა ზღვით მოთრეულთ “ ზამთარში მამა გოგოს სვანეთში ორი სვანი ქალის დაცვის ქვეშ გააგზავნიდა ხოლმე, თუ ქალს როგორმე გათოვებამდე დაიყოლიებდა გასამგზავრებლად. კაცებს ვერასდროს ენდობოდა როცა მის ქერა, ცისფერთვალება შვილზე მიდგებოდა საქმე.
ერთხელ უკვე შეცდა, კაცს ანდო და მოუწიათ ჭოროხზე დაწევა გატაცებულ ქალზე, რომელსაც ან შახის ან რომელიმე ამირას ხარჭას გახდიდნენ. სულ ასე იყო, ქალს, მითუმეტეს ირინესნაირ ლამაზ ქალს თუ სადმე დაიმარტოხელებდნენ, ან ბიზანტილებისთვის მოიტაცებდნენ, ან ირანელებისთვის ან თურქებისთვის. მოკლედ ლეონს შვილის სილამაზის გამო მოსვენება დაუკარგეს და ირინესაც გაზაფხულამდის უწევდა ხოლმე კოშკში გამოკეტილი ჯდომა, ფიფქებს ითვლიდა, გუნდაობდა, სწავლობდა საბრძოლო ხელოვნებას, მათემატიკას, მეცინერებას და იზეპირებდა ექიმბაშის ყველა ჩამოთვლილ წამალს.
ირინეს ცხოვრებაში არსებობდა მხოლოდ მამა - ლეონი, ორი ქალი ენლილი და ინანიელი, ცხენი - ქორბუდა და ძაღლი - ტიტე. ჩვიდმეტი წლისა უკვე ორ ომში იყო ნამყოფი, ერთხელ 15 წლისა, ბიჭად გადაცმული, როცა მამამ ომში ბრძოლაზე გაიგო, იფიქრა მაინც ვერ გადავარწმუნებო და მეორედ თავის გვერდით აბრძოლა გოგონა.

გოგონამ რაღაც სვანურად წაიბურტყუნა როცა გააღვიძეს და მამამ მაშინვე დატუქსა.

-ირინე, ნუ დაივიწყებ ქართულად ლაპარაკს ხოლმე როცა მთაში გამოგიშვებთ.
-მამი ! - სიხარულით წამოხტა ლოგინიდან და ოთახში შემოსულ აბჯრიან კაცს ჩაეხუტა. აბჯრის სიცივე ეხამუშა და სწრაფად მოშორდა.
-ნუთუ გზა გაიხსნა, ჩემი გამოთვლები სწორი ყოფილა, არადა არ მიჯერებდა უხუცესი, წელს ცივი ზამთარი იყო და ქვემოთ მოყინული იქნება, ცხენები ვერ ივლენო.
-მოგიგო უხუცესმა, ცხენებმა ვერ იარეს, აქამდე ხარებით ამოვედით. ცხვირზე რა დაგმართნია?
-არ დაიჯერებ რა, ელილმა მცემა ! ტყეში სანადიროდ გავედი, არ გამიფრთხილებია, მეძებდნენ და გაბრაზებულზე შემომარტყა. უკან დავიხიე და მეთქი, მე ახლა გაგიწევ სათანადო წინააღმდეგობას, დავყარე მშვილდი და ისარი, დავიხიე უკან - საწოლზე მომხდარის იმიტირებას ახდენდა გოგონა - ხოდა ორი წუთი გაგრძელდა ჩვენი შერკინება, ცხვირზე კი მეტყობა ანგარიში. - მაღალი მხარ-ბეჭიანი, ცისფერ თვაკება, ქერა წვერიანი კაცი მთელი სხეულით იცინოდა.
- რისთვის ამოდი ასე ჩქარა, ბიზანტია ჩქარობს ჩემს ხელის თოხვნას თუ ის უქნარა ქართლის მეფე? - ნაწყენმა ჩაილაპარაკა.
-მეფეს ქალების გარდა არაფერი ადარდებს, დედამისი ჩქარობს. და უკვე გადასაწყვეტია ჩემო ირინე, გათავდეს უნდა საქმე.




****

გიორგის თავზე ბალიში ქონდა დაფარებული და ოხრავდა, ზედ საზარდულზე ორი მეძავის ენა ეხებოდა და შიგადაში მათი კვნესა, ნერწყვის მძიმედ გადაყლაპვა და სიცილიც ერეოდა კაცის ხვნეშას.
-ცოტაც , ცოტაც გოგოებო -ამოიოხრა გიორგიმ, რამოდენიმე წამში გიორგის საძინებლის კარები შეაღო სპასალარმა და სცენის დანახვისას ზურგი შეაქცია. ქალებს ტუჩებზე თეთრი ბლანტი სითხე მოედოთ და გიორგიმ სიცილით სპასალარს გახედა.
-რა ხდება ნიანია, დაკაკუნების გარეშე რომ შემოდიხარ, მაგის გამო, ხომ არ გხვდება სულ ასეთი სცენა?
-დედოფალი მართა გეძახით უფლისწულო, დასავლეთიდან პასუხი მოვიდა და სურს თავად შეგატყობინოთ.
-რატომ თვითონ არ დაქორწინებდა იმ მეფეზე, თვითონაც ქვრივი , ისიც ქვრივი.
-ქალბატონთან ასეთ ხუმრობას ნუ დაიწყებთ, ისედაც ამბის გაგების გამო გუნება წაუხდა.
-შემობრუნდი ნიანია, ჩავიცვი. - ქალები საწოლზე მისავათებულები ძილ-ბურანში იყვნენ. მკერდი ორვეს მოღერებული ქონდა და მეფის ნაკბენი ორივეს ეტყობოდა, ერთს მარცხენა მეორეს კი მარჯვენა ძუ*ძუზე. ნიანიამ თავი ისევ ჩახარა, ღრმად ამოისუნთქა და მეფეს წინ გაუძღვა.