დადიანთან ერთად მთელი მოლის მაღაზიები შემოვიარეთ,ბოლოს გუდვილში შევედით და მოვიმარაგეთ საკვები..
- რა გჭირს შენ? ვერ მოითმინა და მკითხა
- არაფერი - ისე ვუპასუხე არც შემიხედავს მისთვის
- ეხლა გადააკვდი მაგ დედამოტ*ნულ დამლაგებელს
- ნუ ღრიალებ ხალხში!
- წავედით სახლში
- ირაკლი! გავჩერდი ურიკით
- დროზე! დიდი ნაბიჯებით მივიდა სალაროსთან და რიგში დადგა! ჩვენი ტელეფონები ერთდრულად აწკრიალდა, მე თამთა მირეკავდა და დადიანს გიორგი
- ხო თამთა
- ანუკი გთხოვ გამოდი ჩემთან ცუდად ვარ გიორგიმ ყველაფერი გაიგო - სიტყვებს ვერ აბავდა ერთმანეთზე და სლუკუნებდა
- დამშვიდდი თამთა წამოვალ ახლავე
- ხო ძმა - უპასუხა მშვიდი ხმით
- დავლიოთ
- ბაზარი არაა
- კაი ნახევარ საათში მანდ ვარ - მოკლე პასუხებით შემოიფარგლა დადიანი და ბარათი ტერმინალს მიადო , მანქანასთან მივედით და საბარგულში ჩააწყო ყველაფერი
- რა ხდება? - გავხედე ინტერესით
- დედებს გვიტ*ნავთ რაუნდა ხდებოდეს
- რანაირად მელაპარაკები საერთოდ ირაკლი?
- აბა რა ხდება რა? ვითომ არ იცოდე
- აუ რა გინდა ვერ გავიგე?
- ეგეთი რაღაც რო დამიმალო თუ არ მიგახრჩო ნახავ , გიორგი კიდე მომთმენია - საჭეს ხელი მიარტყა და გაბრაზებულმა გამომხედა
- მე რა შუაში ვარ ? ჩემზე რატო გადმოგაქვს? ან რა უნდა მეთქვა მე
- თამთასთან დაგტოვო?
- კი - ენა გამოვუყავი
- ანი დაგენძ*ევა! მაგიჟებ აი ძააან!
- ვაიმე რას გადამეკიდე - ვიცინი
- და საერთოდ ირაკლი არ დამვიწყებია დილანდელი ინციდენტი - თვალი ჩავუკარი
- ტვინს მიტ*ნავ უკვე ბაგრატიონი
- კაი მოდი გაკოცო - ლოყაზე ვაკოცე და გამეცინა , 10 წუთში თამთას სადარბაზოსთან ვიყავით
- ჭკუით და მალე მიდი სახლში
- სად მიდიხარ შენ?
- ბარში ბიჭებს ვნახავ
- კაი წავედი
- კოცნა გოგო?
- ტუჩებში ვაკოცე და მანქანიდან გადავედი,თამთას კართან ვიდექი და ველოდებოდი როდის გამიღებდა
- შემოდი - კარი გამიღო და მის სევდიან ყავისფერებს ჩავხედე
- სულ გაფითრებული ხარ თამთა - მოვეხვიე და სახლში შევედი
- ძაან ვერ მიტანს გიორგი - დივანზე წამოჯდა და ფეხები მოკეცა ბენდუქიძემ
- კაი ნუ სულელობ თამთა , ხომ გეუბნებოდი უთხარი მეთქი
- რაც არ უნდა თქვა მართალი ხარ ანუკი
- კაი ნუ ტირი გთხოვ რა - მის გვერდით დავჯექი და ხელები მოვხვიე
- არც დამელაპარაკა მიმაგდო სახლში და მორჩა , ზარის ხმა გაისმა
- ვინმეს ელოდები? გაკვირვებული მივედი კართან
- გოგოები იქნებიან
- მეგან,ევე შემოდით გოგოებო - კარი დავხურე და ყავის აპარატთან მივედი
- თამთა რა გჭირს?
- რატო დაგვიმალე? - მიაყარეს კითხვები და მის გვერდით წამოჯდნენ
- გოგოებო ძაან მიჭირდა არვიცი - თავი ხელებში ჩარგო
- გიომ რაო?
- არ მელაპარაკება მეგან მიმაგდო დღეს სახლში ძაღლივით და იმის მერე არც დაურეკია
- ირაკლის დაურეკა ბარში არიან სვავენ - ვუთხარი და ყავები მოვათავსე მაგიდაზე
- ასეთ დღეში რანაირად დაგტოვა?
- ევეე! თვალებით ვანიშნე გაჩუმდი მეთქი
- რა დროს დალევაა ანუკი? რანაირად იქცევა ეხლა ჩემთან უნდა იყოს
- თამთა უნდა დაფიქრდეს გული გადააყოლოს ეს თამაში ხო არ არის უნდა გაუგო მასაც - ხელი მოუსვა მეგანმა
- მართალია მეგანი დრო სჭირდება მასაც.
გოგოები ერთი წუთითაც არ მომშორებიან გვერდიდან,ყველას რჩევა- დარიგებებს ვუსმენდი, ვიცოდი რომ მარტო არ ვიყავი მაგრამ გული მარტო იყო , ჩემი ფიქრები გიორგისთან იყო, მეშინოდა გიორგის დაკარგვა , ძლიერ მეშინოდა.. მეშინოდა მისი გრძნობების გაციების,იმედგაცრუების..
არც ისე დიდი ხნის წინ აღმოვაჩინე,ჩემში ორი რადიკალურად განსხვავებული ადამიანი ცხოვრობს
ერთი ძლიერი, ბრძოლისუნარიანი, უშიშარი,მხიარული და ბედნიერია,
მეორე, მშიშარა, გაუბედავი, სევდიანი, მოდუნებული….. სულ ვგრძნობდი ხან ერთის და ხან მეორის უპირატესობას..
ახლა უფრო მეტად მეორე მე ვარ, სხეულით ბავშვებთან ვიყავი,გონებით ავალიანთან..
საღამოს ყველა გავაცილე, ძილს ვერაფრით ვერ ვიკარებდი, 2 საათი დაიწყო და მეასედ ვცადე ავალიანთან დაკავშირება მაგრამ ბოლოს ტელეფონიც გათიშა.. დავწექი თუ არა კარის ხმა მომესმა,სწრაფად წამოვდექი და კარი გავაღე , მთვრალი ავალიანი შემრჩა
- გიორგი
- რაიყო არ მელოდებოდი?
- შემოდი
- ფეხშიშველი ნუ ხარ გაცივდები - სავარძელში ჩაეშვა
- დაწოლას ვაპირებდი უკვე
- წადი დაწექი - თავი უკან გადაწია და ზემოდან ამომხედა
- რატო არ მპასუხობდი ტელეფონზე? - წყალი დავისხი და ხალათი მოვიცვი
- საყვარელთან ვიყავი არ მეცალა - იცინის
- ძალიან სასაცილოა - გავაჯავრე და ჭიქა დავცალე
- ჭკუიდან არ გადამდის და ვერც გადამივა შენი ეს საქციელები - ვერ უყრიდა სიტყვებს წინადადებისთვის
- კიდე რამდენი ხანი გიორგი კიდე რამდენი ხანი უნდა ჩაიხვიო ეს?
- შენთან ბენდუქიძე ლაპარაკს აზრი არ აქვს , შენ ჩემი გრძნობები და შენდამი კარგი დამოკიდებულება იმდენად გააუფასურე - ამბობდა ამოსუნთქვებს შორის ავალიანი - კაროჩე ხვალ ხელს ვაწერთ დილით 9 ზე მზად იყავი გამოგივლი - ფეხზე წამოდგა და კურტკა აიღო
- რაა? მეღადავები? არ არსებობს გიორგი!
- შენ გოგო ხოარ უბერავ? - კართან მისული უკან გამობრუნდა
- ჩემს ბავშვს მე თვითონაც გავზრდი,მოვალეობის მოხდის მიზნით არ მჭირდება ჩემზე რომ იქორწინო
- რა შენს ბავშვს გოგო? შენ რა გინდა ჭკუიდან გადამიყვანო? ჩვენს ბავშვს! ჯერ ერთი მეორე კიდე ეს დრამა ეხლა მოგინდა გოგო? ამის მერე ყველაფერი ისე იქნება როგორც მე მინდა გაიგე? შენ კიდე ხმას იღებ საერთოდ გოგო? - ყვიროდა და ცეცხლებს აფრქვევდა
- არ მინდა გათხოვება და ამას ვერ დამაძალებ! - ხელები გადავიჯვარედინე და ცრემლები წამომოვიდა
- შენ ჩემი შვილი დამიმალე თამთა! რატო დამიმალე ამას ეხლაც ვერ ვხვდები, იცი რო საკუთარ თავზე მეტად მიყვარხარ და შენი ცოლობა წლებია მინდა და ახლა გამოვ*ევდები ამის დედას შე*ეცი რა გინდა გოგო გამაგებინე - ხელები მკლავზე ჩამარჭო და ამანჯღრია
- მაპატიე გიორგი მაპატიე! მზად არ ვიყავი რომ მეთქვა მაგრამ ხომ გეტყოდი რატო მექცევი ასე რამდენჯერ უნდა აგიხსნა ერთიდაიგივე - ხელი უხეშად ამიშვა
- ხვალ 9 ზე მზად დამხვდი თამთა ბოლოჯერ გაფრთხილებ! - მტკიცედ განაცხადა და სახლი დატოვა.
ავალიანი ძალიან მიყვარდა და ვნანობდი როგორც მოვექეცი, მაგრამ არ მინდოდა ზედმეტ ტვირთად რომ მოვხვეოდი, ვიცი რომ ძალიან ვუყვარვარ და ჩემთან ყოფნა უნდა მაგრამ იქნებ თვითონაც არ უნდოდა ჯერ ამ ნაბიჯის გადადგმა,ეს აზრები ბოლოს მიღებდა, არ ვიცოდი რა უნდა მექნა.

დადიანი სახლში გვიან მივიდა , გასაღებით კარი გააღო და ფეხსაცმელი გაიძრო,მისაღებში ქალის სხეული დალანდა
- ანუშკი შენ ხარ პატარავ
- ანი არა მე გელოდებოდი - ბაგრატიონის პენუარი ეცვა ქალს , გაიხადა და უმისამართოდ ისროლა , შიშველი დადგა კაცის წინ
- შენ შ*გ ხოარგაქვს გოგო? აქ რა გინდა? ჩაიცვი დროზე და გაა*ვი აქედან
- ეხლა აღარ გინდივარ? რა დაგმართა იმ ქალმა რა?
- ანისთან ერთად რომ მოვსულვიყავი რას იზავდი? შენ ტვინი გაგაჩნია საერთოდ? ხო გითხარი სახლი დაალაგე და წადი მეთქი
- ვეღარ ვძლებ უშენოდ ირაკლი! მენატრები! - პენუარი მოიცვა და კაცს აეკრო
- ამ წუთიდან სხვა სამსახური ნახე! ჩემთან აღარ მუშაობ!
- ყველაფერს შენს ქალს მოვუყვები როგორ ატყუებ იმასაც - თითი მიუშვირა და კანკალმა მოიცვა ქალი
- შენ რაიყო მემუქრები კიდეც გოგო? თუ ერთი ორჯერ გაგ*იმე ცოლად უნდა მომეყვანე? შენ ხოარ აფრენ ? იმიტო დაუძახე სალომე? სპეციალურად ხო? - ყვიროდა გაცხარებული დადიანი , შუბლზე ოფლი დაუგროვდა
- ირაკლი რატო არ გესმის მენატრები! რამდენი წელია შენთან ვმუშაობ , შენ გეკუთვნი მხოლოდ!
- გააჯ*ი ჩემი სახლიდან და თვალით აღარ დაგინახო!
- განანებ დადიანო! - თითი დაუქნია ქალმა და სახლი დატოვა
დადიანი ტელეფონს წვდა და ანის დაურეკა.. ორი ზარის გასვლის შემდგომ უპასუხა ქალმა
- მშვიდობაა? ვუპასუხე მძინარემ
- შენი ხმის გაგონება მინდოდა ანუშკი!
- ეხლა მიხვედი სახლში?
- კი პატარავ და გული დამწყდა რომ არ დამხვდი - მაისური ისროლა და ლოგინზე დაემხო დადიანი
- ბევრი საქმე მქონდა ირაკლი და ახლა ძილიც დამირღვიე - გამეღიმა
- ანუკი
- რაიყო?
- ირაკლი აქ ხარ?
- კი პატარავ
- რამე მოხდა? - ინტუიცია დიდი მქონდა
- არა პატარავ
- აბა მაშინ რა ხდება? - ისევ ხმას არ იღებს
- ირაკლიიი! ამოიღე ხმა!
- მიყვარხარ ანუშკი! ხმა ვეღარ ამოვიღე თითქოს რაღაც ჩამწყდა , არ ველოდი ნამდვილად არ ველოდი ამის გაგებას მისგან
- არაფერს მეტყვი? სიჩუმე დაარღვია
- მთვრალი ხარ?
- ცოტათი
- ხვალ გნახავ ირაკლი კაი?
- დილით ჩემთან გამოდი პატარავ!
- კარგი , გკოცნი - ტუჩები მიკროფონს მივადე და ტელეფონი გავთიშე.. რატო ვერ დავუბრუნე სათანადო პასუხი მის მიყვარხარს , იმდენად გავოცდი და არ ველოდი რაღაცნაირად ვიგრძენი თავი, ვგიჟდებოდი ირაკლიზე მაგრამ ასე არ მინდოდა ამ სიტყვის დახარჯვა მისთვის,მინდოდა მენახა ჩავხუტებოდი ძლიერ, ჩამესუნთქა მისი სუნი და ისე ამეხსნა მისთვის სიყვარული რასაც ხვალ დილით აუცილებლად ვიზავდი! მიხაროდა პატარა ბავშვივით მისგან ამ სიტყვის გაგონება,მინდოდა მის გვერდით ვყოფილვიყავი და ძლიერ მოვხვეოდი..
დილით კარის ხმამ გამოაფხიზლა თამთა , ავალიანი იყო და შიშმა მოიცვა ქალი,მიხვდა რომ გიორგი არ ხუმრობდა
- შენ მზად არ ხარ გოგო? - აათვალიერა ქალი თავიდა ფეხებამდე
- გიორგი გთხოვ ვილაპარაკოთ!
- რაზე უნდა გელაპარაკო გოგო? შენ ჩემი გუშინდელი ლაპარაკი არასერიოზულად მიიღე? - შემოვიდა და კარი მიიჯახუნა
- ცოტახანი მოვიცადოთ
- აშკარად ახალი გაღვიძებული ხარ წადი თამთა მოწესრიგდი და ცივი წყალი შეისხი - თითი მიუშვირა აბანაზანას და ყავა ჩამოისხა ავალიანმა
- გიორგი
- დროოზე! - იღრიალა მწყობრიდან გამოსულმა
- არ მინდა გათხოვება! მორჩა! ბავშვს შენს გვარს მივცემ რა თქმა უნდა მაგრამ არ მინდა არ ვარ მზად ცოლის ამპლუაში ყოფნის
- აი ეხლა თავი როგორ შევიკავო რო არ გაგინო გოგო?
- რაც გინდა ის ქენი!
- ჩემი გაფრთხილება რადგან არ მიიღე , მუქარაზე გადავალ! ჩემს შვილს როგორც კი გააჩენ ყველაფერს ვიზავ აბსულუტურად ყველაფერს - დაიწყო მშვიდად ლაპარაკი ავალიანმა , პაუზებს აკეთებდა და აგრძელებდა - რომ ჩემთან გაიზარდოს, რადგან შენ არ გინდა არც ჩემთან ყოფნა და ეს თამაში გგონია აი ასე წავიყვან ამ ამბავს და იცი რომ გამკეთებელი ვარ თამთა!
- მეზიზღები გიორგი! - აქვითინდა ქალი
- მეც მიყვარხარ თამთა! შენ ვერ გაიზარდე აშკაარად და ვერ იაზრებ რა პასუხისმგებლობა გვაკისრია ორივეს , თუ გიყვარვარ რატო არ გინდა ჩემთან ყოფნა , ერთად რომ ვზარდოთ ჩვენი შვილი? რას ელოდები მე ვ*ლევდები არ მესმის რას ფიქრობ
- ისე უცბად მოხდა ეს ყველაფერი გააზრებაც კი ვერ მოვასწარი , არც მელაპარაკები გიორგი, გაურკვევლობაში ვარ არვიცი რა მინდა
- ჩემთან ყოფნა არ გინდა?
- გიო - თავი ხელებში ჩარგო
- მიპასუხე!
- მინდა ყველაზე მეტად მინდა!
- არ გიყვარვარ?
- რომ არ მიყვარდე .. - აღარ დაამთავრებინა ქალს სიტყვა
- მაშინ რა გიშლის ხელს? ბავშვმა პირიქით სინათლე მოგცა ტვინში და უფრო უნდა დავეკავშირებინეთ მაგრამ შენ რას აკეთებ
- მეშინია რომ ვერ გაართმევ თავს პასუხისმგებლობას ერთად ცხოვრებაში გიორგი! მეშინია გული რომ არ მატკინო როგორც აქამდე აკეთებდი სხვა ქალებთან!
- არასდროს მიღალატია შენთვის თამთა! ამდენი წელია მიყვარხარ და კუდში დაგდევ , გავიგე რომ ბავშვი უნდა გამიჩინო რომელიც ჯერ არ დაბდებულა და უკვე მიყვარს სიგიჟემდე და ყველაფერს ვიზავ ერთად რომ ვიყოთ! რა გაწუხებს ვერ ვხვდები, გგონია მოვალეობის მოხდის მიზნით იქნება ჩემი შვილი და შენ ჩემი ცოლი? ატ*აკებ თამთა ოღონდ მართლა და ძალა აღარ მაქვს ამდენის ახსნის! ამდენს ნუთუ მართლა ვერ ხვდები - ფეხზე წამოდგა და ბოლთას სცემდა ანერვიულებული
- კაი - ფეხზე წამოდგა ბენდუქიძე და საძინებელში შევიდა

დილით ავდექი თუ არა მოვწესრიგდი და ირაკლისთან წავედი,გზად ცხელი კრუასანები და ყავები ვიყიდე , დიდი ბრახუნის შემდეგ როგორც იქნა კარი გამიღო დადიანმა
- რომელი საათია ირაკლი? - ლოყაზე ვაკოცე და სახლში შევედი
- გვიან მოვედი და გვიან დავიძინე ანუშკი
- ვიცი ხომ გელაპარაკე - დივანზე მჯდომს , მივუახლოვდი და მის მუხლებზე მოვთავსდი
- როდის? - გაკვირვებულმა გამომხედა
- არ გახსოვს? - ნაწყენმა გავხედე
- მაპატიე ანუშკი ძაან მთვრალი ვიყავი
- კარგი არაუშავს - ჩავეხუტე, გული დამწყდა მაგრამ აღარ შევიმჩნიე
- რა გემრიელია - ყავა მოსვა და ლოყაზე მაკოცა
- აუ მეც მიყვარს დანკინის ყავა - ჭიქა გადავწიე და სულ ზედ შემესხა
- გაიხადე მალე არ დამეწვა - მაისური გამხადა
- მიდი კარადაში მიდევს ჩემი ზედა ჩაიცვი, მისი კარადა გამოვაღე და მის მაისურს ვეძებდი, როცა ქალის წითელი ტანგა შემრჩა ხელში
- ირაკლიიიი! - ვიღრიალე სიმწრისგან
- რა მოხდა გოგო? შემოვარდა საძინებელში და თვალი ჩემს ხელში მოქცეულ ბიკინს მიაჩერდა
- ეს რაარის ირაკლი? თავი ვეღარ შევიკავე და ძლიერ ავქვითინდი.