მეგობრებო რომელი წყვილი უფრო მოგწონთ? იქნებ კომენტარებით გამოხატოთ რეაქცია,მადლობა ვინც კითხულობს

*********
დადიანის წასვლიდან 2 საათი გავიდა,ვერაფრით ვერ დავიძინე,ფაქტობრივად გავათენე..
საათი 9:34 ანახებდა , შზაპი მივიღე და გარდერობი გამოვაღე , ჯინსის შარვალი,შავი როლინგი და სუპერ სთარები ჩავიცვი და საუზმეზე შევუერთდი ბავშვებს… რაც უფრო ვუახლოვდებოდი მაგიდას,ტანი მიხურდა დადიანის მზერისგან,მისი შავი ღრმა თვალებისგან რომლისგანაც გაქცევა არ შეიძლებოდა,გითრევდა მისი თვალები ჭაობში,ჭაობში საიდანაც ამოსვლა ვერ ხერხდებოდა.. სკამი გამოვწიე და ადგილი დავიკავე
- ვაა ანუშკი გამოანათე - ლოყაზე მაკოცა გიომ
- რა სახე გაქვს? თამთას მზერა არ დავტოვე პასუხის გარეშე
- რაღაც უნდა გითხრათ - ჩაიცინა ავალიანმა და ხელები ერთმანეთს მოახახუნა
- რა ხდება შე*ემა? - წარბშეკრული გახედა ცაგარელმა
- აღსარების დღე გვაქვს - იცინის დადიანი
- იტყვი ბიჭო?
- მე და თამთა ერთად ვართ - იკრიჭება ავალიანი
- ამდენი ხანი თამთასთან დაძვრებოდი ყვ*რო? - სიცილს არ წყვეტდა დადიანი
- რა? - გაკვირვებულმა გავხედე ჩუმ თამთას რომელიც დუმილმა მოიცვა და დარბაისელი კაცივით იჯდა სავარძელზე, მეგანი გაოცებული უყურებდა ევეს,ორივე შემდეგ ჩემკენ გადმოატრიალებდნენ თავებს , მხრები ავიჩეჩე,წავიდა მოლოცვები,მაგრამ ვგრძნობდი თამთას რაღაც აწუხებდა,რასაც ყველას თანდასწრებით ვერ იძახდა. თვალებით მანიშნა გავიდეთო , გავყევი ვერანდაზე
- რა ხდება?
- წუხელ მასთან ვიწექი - ძლივს ამოიღო ხმა ბენდუქიძემ
- რააა? - ვერ შევიკავე გაკვირვება
- მთვრალი ვიყავი
- მოიცა ნანობ?
- ოფფფ, სინანულით არ ვნანობ ანი მარა აი არვიცი რაღაცნაირად ვარ რა
- ნაადრევი ნაბიჯი იყო , ვერ გარკვეულხარ გრძნობებში
- ხო აი ზუსტად რა
- რას აპირებ?
- არვიცი - წამოდგა და ხედს გადახედა
- არ ვიცი რა გითხრა თამთა
- სად ხართ ტო შემოდით - თავი გამოყო დიტომ
- მოვდივართ
- კაი და თქვენ როდის გაგვახარებთ? - გაისმა დიტოს ხმა რომელიც თვალებით ჩემზე და დადიანზე ანიშნებდა მზერას
- აფრენთ? - გაკვირვებისგან თვალები გავაფართოვე, დადიანს კი ცინიკური ღიმილი არ მოშორებია სახიდან.. არვიცი რას ლაპარაკობდა ბიჭებთან ჩემზე,მაგრამ მისი გრძნობების მე არ მჯერა , ასეთ მოკლე დროში როგორ შეიძლება ასე გადაეკიდო ქალს არ ვიცი.
საღამოს გამოფენამ საინტერესოდ და კარგად ჩაიარა, ახალი გაცნობა,საინტერესო ხალხი,ფოტოსესია.. ფოტოგრაფებს უმეტესწილად ჩემი და დადიანის ფოტოები ჰქონდათ,გვერდიდან არ მშორდებოდა მთელი საღამო,გიო და თამთა გვერდიდან თითქოს კარგად მაგრამ რაღაც მაინც ვერ იყო ისე იყვნენ,მეგანი და დიტო ნუ იდეალური წყვილია,ევე ისევ და ისევ ფლირტაობდა და არასდროს არ იყო მზად ურთიერთობისთვის.
- მალე , გაიღიმე გოგო - უცბად მომიახლოვდა დადიანი და სელფი გადაგვიღო
- ისე რატო იქცევი თითქოს არაფერი არ ყოფილა? - დავუღრინე და ვერანდაზე გავედი
- რა გინდა ტო? - სიგარეტს მოუკიდა და კურტკა მომაფარა
- რა ხდება ჩვენს შორის ირაკლი?
- ყველაფერი პატარავ - თმა გადამიწია სახიდან და ტუჩის კუთხეში მაკოცა
- არ მჯერა შენი - თავი გავატრიალე
- რატო არ გჯერა *ესავით უნდა გდიო და სიყვარული გიხსნა რო დაიჯერო? სიყვარულს მიყვარხარით უნდა გიმტკიცებდე? ყვავილების მორთმევით თუ ბანალური პაემნებით ? ბაზარი არაა მითხარი
- შენ მისმენ საერთოდ?
- აბა რა გინდა ტო?
- ვერ ხვდები ან არ გინდა მიხვდე რა ანუ ასე უცებ ვერც მოვასწარი გააზრება , არც გიცნობ წესივრად ანუ როდის რა მოხდა ჩვენთან რო გრძნობები გაგიჩნდა?
- ძააან კომუნისტკა ხარ - იცინის
- შემეშვი რა - ხელი ავიქნიე , მკლავზე მჭიდროდ მომხვია ხელი , შემომატრიალა და მის ტანს ამაკრო , მისი ტუჩები ძალიან ახლოს იყო ჩემს ბაგეებთან,მისი სუნთქვა მესმოდა , ვიძირებოდი მის თვალებში
- არვიცი შენთვის რას წარმოვადგენ და რას ფიქრობ მარა პირადად მე დაგინახე თუ არა ვიცოდი რო მაგარი დანძ*ეული მქონდა ბაგრატიონის გოგო - თვალი ჩამიკრა და ლოყაზე ნაზი კოცნა დამიტოვა და ბავშვებს შეუერთდა.
- ძალიან ლამაზი ნახატებია - მომიდგა გვერდით საკმაოდ მაღალი , ელეგანტური , დაახლოებით 30 წლის მამაკაცი , შამპანიურით ხელში და ღიმილით გამომხედა
- გმადლობთ - თავი დავუკარი
- ვაჩე - ხელი გამომიწოდა - ვაჩე კანდელაკი - გამიმეორა და ხელზე მეამბორა
- ანი ბაგრატიონი - მეც გავუღიმე და თვალი მოვავლე დარბაზს , დადიანი შევნიშნე კუთხეში , რომელიც ეს ესაა გაგლეჯდა ამ ტიპს და ჯობდა რამე მომემოქმედა
- გიცნობთ საკმაოდ კარგად , სახლშიც მიკიდია თქვენი ერთ-ერთი ნახატი
- სასიამოვნოა - გავუღიმე
- თუ არ იქნებით წინააღმდეგი , ცეკვაზე დაგპატიჟებთ
- კი წინააღმდეგია - წამებში გაჩნდა დადიანი და ხელი უხეშად ჩამავლო სად მიმათრევდა არვიცოდი , ბოდიში , გავძახე კანდელაკს და თვალს მივეფარეთ
- რა ბოდიში გოგო? რა ბოდიში ? გინდა გავჭედო?
- რას აკეთებ? შენ ნორმალური ხარ? ამდენ ხალხში? რას იფიქრებენ ირაკლი?
- *ეზე გაიგე? დედასაც შევე*ი
- რას აკეთებ?
- დროზე მანქანაში - კარი გამოაღო
- ირაკლი
- დროოოოზე! ღრიალებდა
- სად მივდივართ?
- გიტაცებ!
******
გიორგი ^ თამთა
- სად წავიდნენ? - ხელი მომხვია და გარეთ გავედით
- არვიცი დავურეკავ
- კაი არ გინდა შეეშვი , იყვნენ მარტოები - ტელეფონი გამომართვა და უკანა სიდენიაზე ისროლა, მანქანა დაქოქა და სასტუმროსკენ აიღო გეზი, თავი მინას ჩამოვადე და ფიქრებიდან ავალიანის ხმამ გამომოყვანა
- რა გჭირს შენ?
- არაფერი
- შენ გოგო სი*ი ხოარ გგონივარ? იმ ღამის მერე სუ ასე ხარ და რამე გაწუხებს?
- ნუ მიყვირი
- გეკითხები თამთა - მანქანა დაამუხრუჭა და გაცოფებული შემომხედა
- არაფერი მეთქი!
- ნანობ რამეს?
- შევხედე თვალებში და ვერაფერი ვუპასუხე
- თამთა!
- ვაიმე კი გიორგი კი ვნანობ ყველაფერს ვნანობ ვსო? - ძლივს გადავაბი ორი სიტყვა და ცრემლებმა მიმტყუნეს
- დედას შევე*ი - მანქანა დაქოქა და სიჩქარეს უმატა
- ნუ ტირიხარ! ნუ გამაჭედინებ უარესად! - დუმილი დაარღვია ავალიანმა, მთელი ძარღვები დასჭიმვოდა და ეს ესაა გაუსკდებოდა
- მაპატიე
- გაჩუმდი თამთა გთხოვ რა - ხელი შუბლზე მიიდო და გზას გახედა..