პირველი ტაიმი დასრულდა და ვინ რა ჩემს ფეხებს აკეთებ?-ნერვიულად დადიოდა მწვრთნელი გასახდელ ოთახში
ისე ნერვიულობს თითქოს წაგება არ აწყობდეს,მაგრამ მთავარ მწვრთნელობასთან ერთად მამაზეციერმა ამ კაცისთვის მსახიობური ნიჭიც არ დაიშურა
-გიგაური ბიჭო რაიყო ფეხებშუა ისე გაგიძვრინა ბურთი სიხარულიძემ თოთქოს მაგარი იყო და სიხარულით უშლიდე ფეხებს-შემომხედა ირონიული სახით,რაუნდა ვუპასუხო მართალს ამბობს.ამ წამს როგორ მეზიზიღება ეს კაციც და ის გაბლატავებული სიხარულიძეც თავი ქუდში რომ აქვს. სხვა რისი იმედი მაქვს თავის დამცირება ბევრი ფულის სანაცვლოდ,თითქოს მაკლდეს ეს ფული რა ჯანდაბად მინდა? მაგრამ ერთი რომ შეტოპავ ადამიანი მერე გაჩერება ძნელია, ამ ფიქრებით ვიმშვიდებ თავს.
-ბიჭებო დანებების დრო არაა,წინ მეორე ტაიმია და შეგვიძლია ყველაფერი შევცვალოთ- სიტყვით გამოდის ჩვენი მჭერმეტყველი კაპიტანი,და ის კი არ იცის,რომ ეს თამაში უკვე გაყიდულია,გულში ვხარხარებ მის მიმიკებზე ახლა მის ადგილას მეუნდა ვიყო,მაგრამ ჯერ ყველაფერი წინაა
-სანდრო მობილიზდი რა გჭირს ?-მიყურებს მე თითქოს ჩემი ბრალი იყოს მთელი ტაიმი თავის ჭკუაზე რომ გვატრიალებენ.
-რა მოტ**ანით ტვინი?ჩემგარადა ვერავის ხედავთ? აგერ გიუშა მთელი თამაში ყ**ესბ იფხანს და რატომ არაფერს ეუბნებით?-ვითომ ვღიზიანდები,არადა ჩემს ტრავმირებულ ფეხებზე ეს თამაშიც და ეს გუნდიც.რაც უფრო მეტი ქულით წავაფებთ მით მეტი ნულიანი მიეწერება ჩემს ფულს,არადა ადრე პირიქით იყო, რაც მეტ გოლს გავიტანდი მეტი ჰონორარაი მქონდა,ახლა ფეხებზე არ ?მოვიგებ თუ წავაგებ მაინც მოგებული ვიქნები
კიდევ რამდენიმე წუთი გააგრძელეს ლაპარაკი როგორ უნდა მოეგოთ უკვე წაგებული თამაში და სტადიონზე გავედით.
ნეტა ფეხბურთი მეზიზიღება თუ ის მომენტი,რომ ვაგებ? მაგრამ ფული რომ კარგად მრჩება?მაგრამ ის მომენტი უფრო სასიამოვმოა ლამაზი გოგოები შენს სახელს რომ გაჰკივიან?თან ერთი სული აქვთ თავჩახრილებმა მასიამოვნონ,
-გიგაური კიდევ უნდა გამიშალო ფეხები?-გვერდზე მიდგება სიხარულიძე და პირზე იფარებს ხელს ისე მეუბნება
-კი სიხა,თუ მასიამოვნებ გაგიშლი და ზედაც შემოგაჯდები-ვეუბნები ძალიან წყნარად,ვხედავ როგორ ეშლება სახე,მეც ეს მინდა ისე ვირბინო შენს ნერცებზე როგორც ამ ჭუჭყიან სტადიონზე დავრბივარ.თითქმის ბოლო წუთებია 3:1 ანგარიში, რა თქმა უნდა ვაგებთ სხვა ანგარიში არც მაწყობს,მაგრამ მოულოდნელად ისეთი პასი მივარდება,ჩემდაუნებურად გოლი გამაქვს,არ მიხარია პირიქით ვიცი რომ მაგრამ წამეკითხება ამის გამო.ამჯერად სიხარულიძე მიიწევს წინ, მე კი ეს ბიჭი ძალიან ძალიან არ მომწონს და მეც არ ვიცი რატომ,რისთვის მთელი ძალით გავრბივარ და ფეხებში ვუვარდები,შიგ კოჭში ვურტყავ ჩემს ძვრიამ ფუცებს და ტკაც ჩვენი საამაყო სიხარულიძე მოკეცილი გდია მწვანე მინდორზე, მე ვითომ ძალიან შეწუხებული მივდივარ და დასახმარებლად ვუწვდი ხელს
-მე მეგონა უფრო ძლიერი ბიჭი იყავი სიხა,თურმე ვერ მიძლებ და ტყულად მითამაშებდი ლამაზ ტრა*კს,მოდი დაგეხნარო-ხელს ვუწვიდ,მაგრამ ამ საცოდავს მგონი არც ჩემი ხმა ესმის და არც მაყურებლის რომელიც,სულ დედის** მაგინებს. მორბიან ექიმები და გაყავთ ჩვენი ოქროს ბიჭუნა და რაღა თქმა უნდა მე წითელ ბარათს ვიღებ, ძალიან კარგი ისედაც დავიღალე ამ უაზრო სირბილით.მთლად ცუდი თამაში არ გამოვიდა, წაგება წაგებად დარჩა,მე ყველას ვაჩვენე,რომ ჩემთან ბლატაობა არ გამოუვათ.
-სანდრო არ ხარ სწორი კაცი-მეუბნება ჩემი ძალიან პატიოსანი მწვრთნელი-რა გინდოდა იმ ბიჭისგან?ჩვენ ხომ შევთანხმდით რომ არანაირი ჩეხაობა არ იქნებოდა? უბრალოდ წავაგებდით შენც კმაყოფილი იქნებოდი და მეც.-ძალიან წყნარად მეუბნება ხოსიკა-კოჭი აქვს გადამტვრეული,ამის მერე ან შეძლება თამაშს ან ვერა,რა გემემართება ამ ბოლო დროს ვერ ვიგებ, მომიყევი იქნებ მოვაგვაროთ?
-შეიძლება კალცი აკლდა და მაგიტომ გადაემტვრა ასე ადვილად,არ მადარდებს და ახლა ნუ დამიწყებ გაზეპირებულ ლაპრას ძალიან გთხოვ,მასეთი ლაპრაით მაწყებებს დაკერავ მე ვერა.
-კი რა თმა უნდა,შენ მხოლოდ ფულით იკერები,მაგრან შენ თითონ ვერ გაიგია,მოგება გინდა თუ წაგება.ფედერაცია შენს დღევანდელ თამაშს შერიოზულად განიხილავს და შენც არ გელის კარგი დღე და არც მე.
-წინასწარ ნუ ნერვიულობ,გამიზნულად არ მიქინია-ვამბიბ სიცილით და ჩანთას ვიღებ-დასვენება მეკუთვნის,გოლიც გავიტანე და ერთ-ერთი ძლიერი მოწინაღმდეგეც მოგაშორეთ.
სიცილს ვიწყებთ, რა დროსაც ჩვენი დირექტორი შემოდის,ეს კაცი კი ძალიან მძაბავს
-სასაცილოდ გაქვს საქმე?ბევრს ვითმენ ალექსანდრე,დღეს პიკი იყო,ბოღმიანი კაცი ხარ შენ,ვერ იტან შენზე უკეთეს მოთამაშეს
-გამიზმულად არ მიქნია-ვაშტერდები თვალებშუ
-ნუ მაწყვეყინებ.ძალიან წყნარია.
-ახლა კარგად მომისმინეთ ,ხოსიკ შენც.სიხარულიძეს ოპერაციას გაუკეთებენ,და როგორც კი სახლში გაწერებ შენ და ხოსიკა მიხვალთ და ბოდიშს მოუხით,ერტყვი რომ ერთი გატუტუცებული შენ**ეული ტიპი ხარ, რომელიც ვერ იტანს მასზე კარგ მოთამაშეებს,სიტყვა სიტყვით ასე გაუმეორებ.კისერზე მკიდებს ხელა და თვალებში მაკვირდეა-ასე არ მოიქცევი და დისკვალიფიკაციას მიიღებ, ამაზე მე ვიზრუნებ პირადად.მესმის ხალხა უყვარხარ,მოსწონს შენი აგრესიული თამაში,ირონიული საუბარი,,,პოხოუიზმი",მაგრამ მე ყველში ამომიხვედი და ისე გა**ვავ როგორც დაგიბარებია გასაგებია ?
-არ ვაპირებ-მტკიცეა ჩემი ხმა
-დაფიქრდი.ისევ აგრძლებს-არაფერს ვამბობ თამაში,რომ გაყოდეთ შენდა შენმა გამოსირებულმა მწვრთნელამ.ახლა ხოსიკას გავხედე,სახეზე ფერი არ ედო.-გეგონა ვერ გავუგებდი?მალევე მივხვდი,როცა შენი ტექნიკა ვიცი,ბოლოს გაიყიდე გოლი,როცა გაიტანე და სახე წაგეშალა.ბურთი ჩაგივარად და ნებისყოფა არ გეყო,იქამდე კიდევ არც იბრძოდი მოგებისთვის,სიფათზე გეწერა რომ არ გაინტერესებდა მოგება.ვერ მომატყუებ.
ხმა არ ამომიღია,ეს კაცი ძალიან ჭკვიანია
-რის გამო არგინდა ბოდიშის მოხდა? არაკაცულად რომ მოიქეცი?თუ არასპორტულად?ნურაფერს იტყვი შვილო დაფიქრდი და ისე მიიღე გადაწყვეტილება.ლოყაზე მომადო ხელი,ვიცოდი,რომ ვუყვარდი და სწორედ ეს აფერხებდა თორემ აქამდე მილიონჯერ გამომაგდებდა.მძიმე ნაბიჯებით გავიდა,დამტოვა სინდისთან ერთად.ძალიან მინდოდა სინანული მეგრძნო,მაგრამ ვერ ვგრძმონდი,უბრალოდ ვნერვულობი ბატონმა არჩილი ყველაფერს რომ მიმიხვდა.
ორი დღე გავიდა,მე ამ ყველაფერზე ვფიქრობდი და ვერ ვწყვიტავდი რა ფორმით უნდა მომეხადა ბოდიში,თავს დამნაშავედ არ ვგრძნონბდი,მაგრამ არჩილის დიდი რიდი მქონდა და მისი სიტყვის არ შესრულება არ შემეძლო.
ის დილა ალბათ ჩემს ცხობრებაში ყველაზე ცუდი უნდა ყოფილიყო,ხოსიკა შემითანხმდა საღამოს მივიდეთ სახლში ბოდიში მოვიხადოთ,თან ახალი მოყვანილი ყავს ცოლი სიხარულიძეს და მივულოცოთ,მეც დავწყნარდები და შენცო,სხვა რა გზა მქონდა საღამოს მივედით,ოთახში შესულებს ასაკში შესული ლამაზი ქალი შეგვხვდა, დიდი სტუმართმოყვარეობა არ გამოუჩენია,მიზეზი ცხადიც იყო.პატარა მაგიდასთან გიორგი იჯდა ფეხი დაბინტული ქონდა და სახეზე დიდი უკმაყოფილება ეწერა,გვერდზე კი ძალიან ლამაზი გოგონა ეჯდა,წამიერად შევხედე და ჰაერი შემიგუბდა,ულამაზესი თმის ფერი ქონდა დიდ ნაწნავად ჩაწნული.ძველი წიგნებიდან გადმოსულ ქალს გავდა,მაგრამ მთალად ქალს ვერ ვიტყოდი,ალბათ 18-19 წლის იქნებოდა.გრძელი ლურჯი კაბა ეცვა გრძელი სახელოებით,მარტო გამხდარი და წვრილი თითები უჩანდა,თავი დაბლა ქონდა დახრილი და დაბლა იყურენოდა,ვერც გაიგო ხმა ისე შევედით,მობუზული იჯდა,თითქოს აქ არც იყო ფიქრებით.
-გამარჯობა-უხერხულად დაიწყო ხოსიკამ.
-გამარჯობათ-ხელი ჩამოგვართვა გიორგიმ ისე,რომ ფეხზე არც ამდგარა-გაიცანით ეს ჩემი მეუღლე მარია,თავისი სახელის გაგონრბაზე გოგონამ ამოიხედა და შეშინებული თითქოს დამფრთხალი თავლებით შემოგვხედა,
-სასიამოვმოა ქალბატონო მარიამ,გავიგეთ ახალდაქორწინებულები ბრძანდებით გილოცავთ-გაილექსა ხოსიკა,დაძაბულობის განმუხტვას ტყილად,რომ ცდილობდა
-გამარჯობა მარიამ-არვიცი რატომ დავუძახე ასე,ხელი გავუწოდე და სახეზე დავაკვირდი.ძალიან მინდოდა თავლებში შემოეხედა,ხელი გამომიწოდა და შემეხო,ყინულივით ცივი ხელი ქონდა,წამიც არ გაჩერა ხელი მაშინვე უკან გასწია ხელი
-გამარჯობათ დაბრძანდით-სასიამივმო ხმა ქონდა.თქვა და თავისი ქმრის გვერდით დაჯდა,ახლაღა შევამჩნი გათიშულმა გიორგი,რომელიც უფრო დაძაბული მიყურებდა.დროა ჩემი გამოსვლა დამეწყო
-გიორგი აქ ბოდიშის მოსახდელად მოვედი,ვიცი არანირი გამართლება არ მაქვს,მალე გამოჯამრთელდი.შევხედე და გაკვირვებული სულაც არ ჩანდა,
-რას ვიზავთ სპორტი სპორტია,ხან მოიგებ ხან წააგებ-ძალიან მშვიდად თქვა.საყვარელო ყავა მოგვიტანე
გოგონა წამოდგა ისევ ისე გავიდა ოთახიდან არც შემოუხედავს არცერთისთვის,ძალიან მალე ლანგრით ხელში დაბრუნდა,არ ვიცი რა მოუვიდა ჩემთან მოსული შებარბაცდა და მთელი ყავა მე გადმომაქცია,უცბათ შეყვირა და მეც ცხელი ყავის შესხმისასფეხზე წამოვტყი, და ხეფზე დავიხედე შემდეგ გაკვირვეულბა შევხედე ხელებზე და მკერდზე მისხმოდა,
-მკავებზე აიწიე თორე უარესად დაგეწვება-უცბათ მივვრდი და გრძელი სახელოები ავუწიე, დავხედე ძალიან ჰომ არ ქონდა დამწვარი და დამწვრობის მაგივრად დალურჯებები და სისიხლჩაქცევები დავინახე.
-ეს რა არის ? გაკვირვეულმა ჯერ მარის შევხედე მერე გიორგის გავხედე,
-არაფერი-უცბად გამომგლიკა ხელი და ჩემი აწეული სახელოები სწრაფად ჩამოიწია,-ბოდიშს გიხდით ფეხი ხალიჩას წამოვკარი,თქვა და მზელა თავისი ქმრისკენ გააპარა რონელიც დაბღვერილი გვიყურებდა
-არაუშავს,მთავრია თქვენ არ დაშავდით. აღელვებული ისევ სკამზე დავჯექი.მარი ოთახიდან გავიდა,გიორგის არაფერი უთქვია ჩუმად მაკვირდებოდა,ცოტახანი კიდევ გავჩერდით,და წამოვედით, ჰაედი აღარ მყოფნიდა იმ საშინელ სახლში
-ეს რა ჯანდაბა იყი ბიჭო? რას მივვარდი იმ გოგოს.გამოვედით თუ არა მკითხა ხოსიკამ
-ხელები დალურჯებული ქონდა-უკმაყოფილომ ჩაბილაპრაკე და მანქანა დავქოქე.
-და რას ფიქრობ რომ, ორი დღის მოყვანილ ცოლს სცემს?
-მე ეგ არ მითქვამს-როგორც იქნა ჩიხიდან გავედით.
-რა ვიცი ,ისეთი თვალებით უყურებდი იმ გოგოს,თითქოს იცნობი ,ბიჭო ჰოარ იცნობ?
-არა პირველად ვნახე, საიდან უნდს ვიცნოდე კაი რა.
-კაი რამე კი იყო-ჩაიცინა ხოსიკამ მარა რათ გინდა გათხოვილი თან იმ ს*რზე,შარია ჩვენ კი შევთანხმდით,რომ აღარ გავიშარებით და პატიოსანი კაცები ვიჩითებით.
-სიხარიულიძის ნახ**ი ქალი რა ჩემ ყ** მინდა? ვთქვი და მე თვითონ გამკრა ჩემმა სიტყვებმა გულში.

ამ დღიდან დაახლოებით რამდენიმე თვე იქნებოდა გასული, ერთ-ერთ წველებაზე შეცხვდი სიხარულიძეს და მის მეუღლეს,გიორგი უკვე კასტილებით დადიოდა,მაგრსმ ექიმები დიდ იმედს არ აძლებდენ,რომ ისებ ისეთ ფორმაში ჩადგებოდა. ისევ მოკრძალებილად ეცვა მარის,ამ ჩაცმულობით უფრო იქცევდა ყურადღებას ამდენ მოტიტვლებულ ქალებში.შორიდან ვაკვირდებოდი ა ისევ აცილებდა ხალხს მზერას, სახეზე ფერმკრთალი იყო.გიორგის წელზე მოეხვია ხელი და შიგადაშიგ ცერად უყურებდა, რამდენჯერმდ მხარზე აკიცა
-მთელი საღამო იმ გოგოს უნდა უყურო?-ხოსიკას არ გამოპარვია ჩემი მზერა
-ნუ აზვიადებ. ღვინო დამოვცალე და ახალი ჭიქის ასაღებად წავედი,იმ იმედით,რომ ხოსიკა ამ თემას არ გააგრძრლებდა.
-გიცნობ სანი,სიხარულიძის ცოლია,სპორტული ცხოვრება რომ დაუნგრიე და ახლა ცოლის ახევაზე ფიქრობ? ბოლომდე ნუ ჩაი*ავ რა.ხმადაბლა ჩხუბის ტონით მესაუბრებოდა ხოსიკა.
-ნუ შემე*ცი, არაფერს ვაპირებ ყურებას გავნაგრძობდი
-მარტო მე კიარ ვამჩნევ,გიორგიმას გამოგხედა რამხენჯერმე
-შემეში სხვა საქმე არ გაქვს? ნერვბი მომეშალა.აღარაფერი არ უთქვამს,მეც ვერთობოდი ხან რომელ გოგოს ვაბზრიალბდი ხან რომელს. ხშირად გავხედავდი მარის,რომელსაც რა თქმა უნდა არ უცეკვია,თორემ რამენიარად მე გადმოვიცეკვებდი.წამით მარტო არ დაუტოვებია გიორგია,რომ გამოვლაპრაკებოდი. უკვე ნერვები მასკდებოდა იმდენად მინოდა მასთან რაიმე კავშირი მქონოდა.და აი ვიღაც მთვრალი ტიპი მიდის და ცეკვის სათხოვნელახ ხელს უწვდის მარის, უარით ისტუმრებს,მაგრამ გიორგის სახე ეშელბა ჭიქას ჭიქაზს ცლის და მარიც უფრო შეშინებული იყურება.ამ ყველაფერს შორიდან ვაკვირდები და საუკეთესო დროა ვეძებ გოგონა დამიარტოხელო.მალე დგებიან და რეატორნიდან გადიან,ჩუმად უკან ვედევნები და მათი საუბარს ყურა ვუგდებ,კოჭლი გიორგი ნელა მოძდაობს და მეც არ მიჭირს დამალვა მანქანის უკან
-ვინ იყო ის ბიჭი?დაძაბული ხან აქვს თან მანქანს მიეყრდნოა,მადოც იცე მობუზული დგას
-არ ვიცი,პირველად ვხედავ. კანკალით ამბობს მარი
-რა პირვლად გოგო,როგორი თავლებით გიყურებდა,იმ ყ**ე გიგაურის არიყო მთელი საღამო რომ გიყურებდა.ყოჩაღ სიხა მთლად მასეთი დებილიც არ ყოფილხარ.
-არ ვიცი რაზე ლაპრაკობ გიო,წავიდეთ გთხოვ აქედან.უკვე ტირილის პირასაა.
-წავალთ წავალთ,მაგრამ მანამდე პასუხი გამეცი მექთი.მხარში უჭერს ხელს. უნდა ჩავრიო უნდა ჩავერიო,ვაჩვენებ რომ მისი დაცვა შემიძლია,ან და ჩემფეხებად მინდა ეს გოგო? ამ ფიქრებში ვარ და გაუაზრებლად მივდივარ მათ მანქანასთან.
-გიო ძმაი უკვე მიდიხარ? ვითომც არაფერი ისე ვუახლოვდები.-გამარჯობა მარიამ როგირ ხარ? დამწრობამ გაიგიარა? შარამი ჰომ არ დაგრჩა? კარგი ნაცნობივით ვეკითხები და ვხესავ გიორგი თავს ვეღარ თოკავ
-რეებს ეკითახები ჩემს ცოლს შე ს*რო? იწევა დასარტყმელად მაგრამ მე უკან ვიწევი და მარის ვაკვრდები ცრემლები მოსდის.
-გიო გთხოვ წავიდეთ, ეხვეწება და მე ნერვები უარესად მეშლება
-შე .ღერიალებს და დასარტყმელად იწევა,საბედნიეროდ ახლის ვდგებარ და წინ ვუდგები მარის, სიხარულიძე ისეთი მთვრალია თან კოჭლი სწრაფ რეაგირბას ვერ ახდენს.მთელი გამეტებით ვუტყავ თავს და ითიშებდა იქვე მაქნასთან იკეცება.მარისკენ ვბრუნდები და კმაყოფისე ნერვიულობს თითქოს წაგება არ აწყობდეს,მაგრამ მთავარ მწვრთნელობასთან ერთად მამაზეციერმა ამ კაცისთვის მსახიობური ნიჭიც არ დაიშურა
-გიგაური ბიჭო რაიყო ფეხებშუა ისე გაგიძვრინა ბურთი სიხარულიძემ თოთქოს მაგარი იყო და სიხარულით უშლიდე ფეხებს-შემომხედა ირონიული სახით,რაუნდა ვუპასუხო მართალს ამბობს.ამ წამს როგორ მეზიზიღება ეს კაციც და ის გაბლატავებული სიხარულიძეც თავი ქუდში რომ აქვს. სხვა რისი იმედი მაქვს თავის დამცირება ბევრი ფულის სანაცვლოდ,თითქოს მაკლდეს ეს ფული რა ჯანდაბად მინდა? მაგრამ ერთი რომ შეტოპავ ადამიანი მერე გაჩერება ძნელია, ამ ფიქრებით ვიმშვიდებ თავს.
-ბიჭებო დანებების დრო არაა,წინ მეორე ტაიმია და შეგვიძლია ყველაფერი შევცვალოთ- სიტყვით გამოდის ჩვენი მჭერმეტყველი კაპიტანი,და ის კი არ იცის,რომ ეს თამაში უკვე გაყიდულია,გულში ვხარხარებ მის მიმიკებზე ახლა მის ადგილას მეუნდა ვიყო,მაგრამ ჯერ ყველაფერი წინაა
-სანდრო მობილიზდი რა გჭირს ?-მიყურებს მე თითქოს ჩემი ბრალი იყოს მთელი ტაიმი თავის ჭკუაზე რომ გვატრიალებენ.
-რა მოტ**ანით ტვინი?ჩემგარადა ვერავის ხედავთ? აგერ გიუშა მთელი თამაში ყ**ესბ იფხანს და რატომ არაფერს ეუბნებით?-ვითომ ვღიზიანდები,არადა ჩემს ტრავმირებულ ფეხებზე ეს თამაშიც და ეს გუნდიც.რაც უფრო მეტი ქულით წავაფებთ მით მეტი ნულიანი მიეწერება ჩემს ფულს,არადა ადრე პირიქით იყო, რაც მეტ გოლს გავიტანდი მეტი ჰონორარაი მქონდა,ახლა ფეხებზე არ ?მოვიგებ თუ წავაგებ მაინც მოგებული ვიქნები
კიდევ რამდენიმე წუთი გააგრძელეს ლაპარაკი როგორ უნდა მოეგოთ უკვე წაგებული თამაში და სტადიონზე გავედით.
ნეტა ფეხბურთი მეზიზიღება თუ ის მომენტი,რომ ვაგებ? მაგრამ ფული რომ კარგად მრჩება?მაგრამ ის მომენტი უფრო სასიამოვმოა ლამაზი გოგოები შენს სახელს რომ გაჰკივიან?თან ერთი სული აქვთ თავჩახრილებმა მასიამოვნონ,
-გიგაური კიდევ უნდა გამიშალო ფეხები?-გვერდზე მიდგება სიხარულიძე და პირზე იფარებს ხელს ისე მეუბნება
-კი სიხა,თუ მასიამოვნებ გაგიშლი და ზედაც შემოგაჯდები-ვეუბნები ძალიან წყნარად,ვხედავ როგორ ეშლება სახე,მეც ეს მინდა ისე ვირბინო შენს ნერცებზე როგორც ამ ჭუჭყიან სტადიონზე დავრბივარ.თითქმის ბოლო წუთებია 3:1 ანგარიში, რა თქმა უნდა ვაგებთ სხვა ანგარიში არც მაწყობს,მაგრამ მოულოდნელად ისეთი პასი მივარდება,ჩემდაუნებურად გოლი გამაქვს,არ მიხარია პირიქით ვიცი რომ მაგრამ წამეკითხება ამის გამო.ამჯერად სიხარულიძე მიიწევს წინ, მე კი ეს ბიჭი ძალიან ძალიან არ მომწონს და მეც არ ვიცი რატომ,რისთვის მთელი ძალით გავრბივარ და ფეხებში ვუვარდები,შიგ კოჭში ვურტყავ ჩემს ძვრიამ ფუცებს და ტკაც ჩვენი საამაყო სიხარულიძე მოკეცილი გდია მწვანე მინდორზე, მე ვითომ ძალიან შეწუხებული მივდივარ და დასახმარებლად ვუწვდი ხელს
-მე მეგონა უფრო ძლიერი ბიჭი იყავი სიხა,თურმე ვერ მიძლებ და ტყულად მითამაშებდი ლამაზ ტრა*კს,მოდი დაგეხნარო-ხელს ვუწვიდ,მაგრამ ამ საცოდავს მგონი არც ჩემი ხმა ესმის და არც მაყურებლის რომელიც,სულ დედის** მაგინებს. მორბიან ექიმები და გაყავთ ჩვენი ოქროს ბიჭუნა და რაღა თქმა უნდა მე წითელ ბარათს ვიღებ, ძალიან კარგი ისედაც დავიღალე ამ უაზრო სირბილით.მთლად ცუდი თამაში არ გამოვიდა, წაგება წაგებად დარჩა,მე ყველას ვაჩვენე,რომ ჩემთან ბლატაობა არ გამოუვათ.
-სანდრო არ ხარ სწორი კაცი-მეუბნება ჩემი ძალიან პატიოსანი მწვრთნელი-რა გინდოდა იმ ბიჭისგან?ჩვენ ხომ შევთანხმდით რომ არანაირი ჩეხაობა არ იქნებოდა? უბრალოდ წავაგებდით შენც კმაყოფილი იქნებოდი და მეც.-ძალიან წყნარად მეუბნება ხოსიკა-კოჭი აქვს გადამტვრეული,ამის მერე ან შეძლება თამაშს ან ვერა,რა გემემართება ამ ბოლო დროს ვერ ვიგებ, მომიყევი იქნებ მოვაგვაროთ?
-შეიძლება კალცი აკლდა და მაგიტომ გადაემტვრა ასე ადვილად,არ მადარდებს და ახლა ნუ დამიწყებ გაზეპირებულ ლაპრას ძალიან გთხოვ,მასეთი ლაპრაით მაწყებებს დაკერავ მე ვერა.
-კი რა თმა უნდა,შენ მხოლოდ ფულით იკერები,მაგრან შენ თითონ ვერ გაიგია,მოგება გინდა თუ წაგება.ფედერაცია შენს დღევანდელ თამაშს შერიოზულად განიხილავს და შენც არ გელის კარგი დღე და არც მე.
-წინასწარ ნუ ნერვიულობ,გამიზნულად არ მიქინია-ვამბიბ სიცილით და ჩანთას ვიღებ-დასვენება მეკუთვნის,გოლიც გავიტანე და ერთ-ერთი ძლიერი მოწინაღმდეგეც მოგაშორეთ.
სიცილს ვიწყებთ, რა დროსაც ჩვენი დირექტორი შემოდის,ეს კაცი კი ძალიან მძაბავს
-სასაცილოდ გაქვს საქმე?ბევრს ვითმენ ალექსანდრე,დღეს პიკი იყო,ბოღმიანი კაცი ხარ შენ,ვერ იტან შენზე უკეთეს მოთამაშეს
-გამიზმულად არ მიქნია-ვაშტერდები თვალებშუ
-ნუ მაწყვეყინებ.ძალიან წყნარია.
-ახლა კარგად მომისმინეთ ,ხოსიკ შენც.სიხარულიძეს ოპერაციას გაუკეთებენ,და როგორც კი სახლში გაწერებ შენ და ხოსიკა მიხვალთ და ბოდიშს მოუხით,ერტყვი რომ ერთი გატუტუცებული შენ**ეული ტიპი ხარ, რომელიც ვერ იტანს მასზე კარგ მოთამაშეებს,სიტყვა სიტყვით ასე გაუმეორებ.კისერზე მკიდებს ხელა და თვალებში მაკვირდეა-ასე არ მოიქცევი და დისკვალიფიკაციას მიიღებ, ამაზე მე ვიზრუნებ პირადად.მესმის ხალხა უყვარხარ,მოსწონს შენი აგრესიული თამაში,ირონიული საუბარი,,,პოხოუიზმი",მაგრამ მე ყველში ამომიხვედი და ისე გა**ვავ როგორც დაგიბარებია გასაგებია ?
-არ ვაპირებ-მტკიცეა ჩემი ხმა
-დაფიქრდი.ისევ აგრძლებს-არაფერს ვამბობ თამაში,რომ გაყოდეთ შენდა შენმა გამოსირებულმა მწვრთნელამ.ახლა ხოსიკას გავხედე,სახეზე ფერი არ ედო.-გეგონა ვერ გავუგებდი?მალევე მივხვდი,როცა შენი ტექნიკა ვიცი,ბოლოს გაიყიდე გოლი,როცა გაიტანე და სახე წაგეშალა.ბურთი ჩაგივარად და ნებისყოფა არ გეყო,იქამდე კიდევ არც იბრძოდი მოგებისთვის,სიფათზე გეწერა რომ არ გაინტერესებდა მოგება.ვერ მომატყუებ.
ხმა არ ამომიღია,ეს კაცი ძალიან ჭკვიანია
-რის გამო არგინდა ბოდიშის მოხდა? არაკაცულად რომ მოიქეცი?თუ არასპორტულად?ნურაფერს იტყვი შვილო დაფიქრდი და ისე მიიღე გადაწყვეტილება.ლოყაზე მომადო ხელი,ვიცოდი,რომ ვუყვარდი და სწორედ ეს აფერხებდა თორემ აქამდე მილიონჯერ გამომაგდებდა.მძიმე ნაბიჯებით გავიდა,დამტოვა სინდისთან ერთად.ძალიან მინდოდა სინანული მეგრძნო,მაგრამ ვერ ვგრძმონდი,უბრალოდ ვნერვულობი ბატონმა არჩილი ყველაფერს რომ მიმიხვდა.
ორი დღე გავიდა,მე ამ ყველაფერზე ვფიქრობდი და ვერ ვწყვიტავდი რა ფორმით უნდა მომეხადა ბოდიში,თავს დამნაშავედ არ ვგრძნონბდი,მაგრამ არჩილის დიდი რიდი მქონდა და მისი სიტყვის არ შესრულება არ შემეძლო.
ის დილა ალბათ ჩემს ცხობრებაში ყველაზე ცუდი უნდა ყოფილიყო,ხოსიკა შემითანხმდა საღამოს მივიდეთ სახლში ბოდიში მოვიხადოთ,თან ახალი მოყვანილი ყავს ცოლი სიხარულიძეს და მივულოცოთ,მეც დავწყნარდები და შენცო,სხვა რა გზა მქონდა საღამოს მივედით,ოთახში შესულებს ასაკში შესული ლამაზი ქალი შეგვხვდა, დიდი სტუმართმოყვარეობა არ გამოუჩენია,მიზეზი ცხადიც იყო.პატარა მაგიდასთან გიორგი იჯდა ფეხი დაბინტული ქონდა და სახეზე დიდი უკმაყოფილება ეწერა,გვერდზე კი ძალიან ლამაზი გოგონა ეჯდა,წამიერად შევხედე და ჰაერი შემიგუბდა,ულამაზესი თმის ფერი ქონდა დიდ ნაწნავად ჩაწნული.ძველი წიგნებიდან გადმოსულ ქალს გავდა,მაგრამ მთალად ქალს ვერ ვიტყოდი,ალბათ 18-19 წლის იქნებოდა.გრძელი ლურჯი კაბა ეცვა გრძელი სახელოებით,მარტო გამხდარი და წვრილი თითები უჩანდა,თავი დაბლა ქონდა დახრილი და დაბლა იყურენოდა,ვერც გაიგო ხმა ისე შევედით,მობუზული იჯდა,თითქოს აქ არც იყო ფიქრებით.
-გამარჯობა-უხერხულად დაიწყო ხოსიკამ.
-გამარჯობათ-ხელი ჩამოგვართვა გიორგიმ ისე,რომ ფეხზე არც ამდგარა-გაიცანით ეს ჩემი მეუღლე მარია,თავისი სახელის გაგონრბაზე გოგონამ ამოიხედა და შეშინებული თითქოს დამფრთხალი თავლებით შემოგვხედა,
-სასიამოვმოა ქალბატონო მარიამ,გავიგეთ ახალდაქორწინებულები ბრძანდებით გილოცავთ-გაილექსა ხოსიკა,დაძაბულობის განმუხტვას ტყილად,რომ ცდილობდა
-გამარჯობა მარიამ-არვიცი რატომ დავუძახე ასე,ხელი გავუწოდე და სახეზე დავაკვირდი.ძალიან მინდოდა თავლებში შემოეხედა,ხელი გამომიწოდა და შემეხო,ყინულივით ცივი ხელი ქონდა,წამიც არ გაჩერა ხელი მაშინვე უკან გასწია ხელი
-გამარჯობათ დაბრძანდით-სასიამივმო ხმა ქონდა.თქვა და თავისი ქმრის გვერდით დაჯდა,ახლაღა შევამჩნი გათიშულმა გიორგი,რომელიც უფრო დაძაბული მიყურებდა.დროა ჩემი გამოსვლა დამეწყო
-გიორგი აქ ბოდიშის მოსახდელად მოვედი,ვიცი არანირი გამართლება არ მაქვს,მალე გამოჯამრთელდი.შევხედე და გაკვირვებული სულაც არ ჩანდა,
-რას ვიზავთ სპორტი სპორტია,ხან მოიგებ ხან წააგებ-ძალიან მშვიდად თქვა.საყვარელო ყავა მოგვიტანე
გოგონა წამოდგა ისევ ისე გავიდა ოთახიდან არც შემოუხედავს არცერთისთვის,ძალიან მალე ლანგრით ხელში დაბრუნდა,არ ვიცი რა მოუვიდა ჩემთან მოსული შებარბაცდა და მთელი ყავა მე გადმომაქცია,უცბათ შეყვირა და მეც ცხელი ყავის შესხმისასფეხზე წამოვტყი, და ხეფზე დავიხედე შემდეგ გაკვირვეულბა შევხედე ხელებზე და მკერდზე მისხმოდა,
-მკავებზე აიწიე თორე უარესად დაგეწვება-უცბათ მივვრდი და გრძელი სახელოები ავუწიე, დავხედე ძალიან ჰომ არ ქონდა დამწვარი და დამწვრობის მაგივრად დალურჯებები და სისიხლჩაქცევები დავინახე.
-ეს რა არის ? გაკვირვეულმა ჯერ მარის შევხედე მერე გიორგის გავხედე,
-არაფერი-უცბად გამომგლიკა ხელი და ჩემი აწეული სახელოები სწრაფად ჩამოიწია,-ბოდიშს გიხდით ფეხი ხალიჩას წამოვკარი,თქვა და მზელა თავისი ქმრისკენ გააპარა რონელიც დაბღვერილი გვიყურებდა
-არაუშავს,მთავრია თქვენ არ დაშავდით. აღელვებული ისევ სკამზე დავჯექი.მარი ოთახიდან გავიდა,გიორგის არაფერი უთქვია ჩუმად მაკვირდებოდა,ცოტახანი კიდევ გავჩერდით,და წამოვედით, ჰაედი აღარ მყოფნიდა იმ საშინელ სახლში
-ეს რა ჯანდაბა იყი ბიჭო? რას მივვარდი იმ გოგოს.გამოვედით თუ არა მკითხა ხოსიკამ
-ხელები დალურჯებული ქონდა-უკმაყოფილომ ჩაბილაპრაკე და მანქანა დავქოქე.
-და რას ფიქრობ რომ, ორი დღის მოყვანილ ცოლს სცემს?
-მე ეგ არ მითქვამს-როგორც იქნა ჩიხიდან გავედით.
-რა ვიცი ,ისეთი თვალებით უყურებდი იმ გოგოს,თითქოს იცნობი ,ბიჭო ჰოარ იცნობ?
-არა პირველად ვნახე, საიდან უნდს ვიცნოდე კაი რა.
-კაი რამე კი იყო-ჩაიცინა ხოსიკამ მარა რათ გინდა გათხოვილი თან იმ ს*რზე,შარია ჩვენ კი შევთანხმდით,რომ აღარ გავიშარებით და პატიოსანი კაცები ვიჩითებით.
-სიხარიულიძის ნახ**ი ქალი რა ჩემ ყ** მინდა? ვთქვი და მე თვითონ გამკრა ჩემმა სიტყვებმა გულში.

ამ დღიდან დაახლოებით რამდენიმე თვე იქნებოდა გასული, ერთ-ერთ წველებაზე შეცხვდი სიხარულიძეს და მის მეუღლეს,გიორგი უკვე კასტილებით დადიოდა,მაგრსმ ექიმები დიდ იმედს არ აძლებდენ,რომ ისებ ისეთ ფორმაში ჩადგებოდა. ისევ მოკრძალებილად ეცვა მარის,ამ ჩაცმულობით უფრო იქცევდა ყურადღებას ამდენ მოტიტვლებულ ქალებში.შორიდან ვაკვირდებოდი ა ისევ აცილებდა ხალხს მზერას, სახეზე ფერმკრთალი იყო.გიორგის წელზე მოეხვია ხელი და შიგადაშიგ ცერად უყურებდა, რამდენჯერმდ მხარზე აკიცა
-მთელი საღამო იმ გოგოს უნდა უყურო?-ხოსიკას არ გამოპარვია ჩემი მზერა
-ნუ აზვიადებ. ღვინო დამოვცალე და ახალი ჭიქის ასაღებად წავედი,იმ იმედით,რომ ხოსიკა ამ თემას არ გააგრძრლებდა.
-გიცნობ სანი,სიხარულიძის ცოლია,სპორტული ცხოვრება რომ დაუნგრიე და ახლა ცოლის ახევაზე ფიქრობ? ბოლომდე ნუ ჩაი*ავ რა.ხმადაბლა ჩხუბის ტონით მესაუბრებოდა ხოსიკა.
-ნუ შემე*ცი, არაფერს ვაპირებ ყურებას გავნაგრძობდი
-მარტო მე კიარ ვამჩნევ,გიორგიმას გამოგხედა რამხენჯერმე
-შემეში სხვა საქმე არ გაქვს? ნერვბი მომეშალა.აღარაფერი არ უთქვამს,მეც ვერთობოდი ხან რომელ გოგოს ვაბზრიალბდი ხან რომელს. ხშირად გავხედავდი მარის,რომელსაც რა თქმა უნდა არ უცეკვია,თორემ რამენიარად მე გადმოვიცეკვებდი.წამით მარტო არ დაუტოვებია გიორგია,რომ გამოვლაპრაკებოდი. უკვე ნერვები მასკდებოდა იმდენად მინოდა მასთან რაიმე კავშირი მქონოდა.და აი ვიღაც მთვრალი ტიპი მიდის და ცეკვის სათხოვნელახ ხელს უწვდის მარის, უარით ისტუმრებს,მაგრამ გიორგის სახე ეშელბა ჭიქას ჭიქაზს ცლის და მარიც უფრო შეშინებული იყურება.ამ ყველაფერს შორიდან ვაკვირდები და საუკეთესო დროა ვეძებ გოგონა დამიარტოხელო.მალე დგებიან და რეატორნიდან გადიან,ჩუმად უკან ვედევნები და მათი საუბარს ყურა ვუგდებ,კოჭლი გიორგი ნელა მოძდაობს და მეც არ მიჭირს დამალვა მანქანის უკან
-ვინ იყო ის ბიჭი?დაძაბული ხან აქვს თან მანქანს მიეყრდნოა,მადოც იცე მობუზული დგას
-არ ვიცი,პირველად ვხედავ. კანკალით ამბობს მარი
-რა პირვლად გოგო,როგორი თავლებით გიყურებდა,იმ ყ**ე გიგაურის არიყო მთელი საღამო რომ გიყურებდა.ყოჩაღ სიხა მთლად მასეთი დებილიც არ ყოფილხარ.
-არ ვიცი რაზე ლაპრაკობ გიო,წავიდეთ გთხოვ აქედან.უკვე ტირილის პირასაა.
-წავალთ წავალთ,მაგრამ მანამდე პასუხი გამეცი მექთი.მხარში უჭერს ხელს. უნდა ჩავრიო უნდა ჩავერიო,ვაჩვენებ რომ მისი დაცვა შემიძლია,ან და ჩემფეხებად მინდა ეს გოგო? ამ ფიქრებში ვარ და გაუაზრებლად მივდივარ მათ მანქანასთან.
-გიო ძმაი უკვე მიდიხარ? ვითომც არაფერი ისე ვუახლოვდები.-გამარჯობა მარიამ როგირ ხარ? დამწრობამ გაიგიარა? შარამი ჰომ არ დაგრჩა? კარგი ნაცნობივით ვეკითხები და ვხესავ გიორგი თავს ვეღარ თოკავ
-რეებს ეკითახები ჩემს ცოლს შე ს*რო? იწევა დასარტყმელად მაგრამ მე უკან ვიწევი და მარის ვაკვრდები ცრემლები მოსდის.
-გიო გთხოვ წავიდეთ, ეხვეწება და მე ნერვები უარესად მეშლება
-შე .ღერიალებს და დასარტყმელად იწევა,საბედნიეროდ ახლის ვდგებარ და წინ ვუდგები მარის, სიხარულიძე ისეთი მთვრალია თან კოჭლი სწრაფ რეაგირბას ვერ ახდენს.მთელი გამეტებით ვუტყავ თავს და ითიშებდა იქვე მაქნასთან იკეცება.მარისკენ ვბრუნდები და კმაყოფილი ვუღიმი
-აბა ქალბატონი მარიამ,წეღანდელ კითხვას გაგიმეორებთ-ვუღიმი და ვცდილობ წავიკუთხო მის ლამაზ სახეზე ემოციები
-უნდა წავიდე, უნდა წავიდე-შეშინებული იმორებს თან აქეთ-იქით იყურება
-მოიცა მოიცა სად უნდა წახვიდე? გაკვირვეული ვუყურებ,მადლიბა მაინც მითხრას ცემას რომ გადავრჩინე.
-მომკლავს,რომ მოვა გონს-ჩუმად ამბობს და დიდ ცრემლიან თავლებს მანათებს.პირველად შემომხედა თვალებში და ეს ისეთი სასიამოვნო იყო,კიდევ გავთიშავდი სიხას უპრობლემოდ თუკი ასეთი თვალებით შემომხედავდა.
-ვერაფერს იზავს დაწყნარდი,ნახე გათიშულია-გიორგისთან მივედი და ხელი ავუწი და ისევ დავუშვი-ნახე რეაგირება არ აქვს ნუ გეშინია.სიცილით ვუთხარი,იქნებ ოდნავ მემოქმედა მასზე და ადეკვატურად მოქცეულიყო.
-არ მომეკარო.თითქმის იყვირა,როცა ახლოს მისვლა ვცადე
-რა გაყვირებს? შენ მოძალადე ქმარუკაში ჰოარ გერევი?ნერვები მეშელბა.-შენს დახმარებას ვცდილობ.
-არ მინდა,მას არ იცნობ-სლუკუნით მეუბნება და მუჭებით ცრემლებს იწმნდს,ამ მონენტში ისეთი ბავშურია და ამავედროს ისეთი სასურველი.
-კარგი არ გინდა ნუ გინდა ჩემი დახნარება,ვინმეს ვეტყვი და წაგიყვანთ სახლში შენც და ამ უსულო სხსულსაცმზიზიღით ვუყურსბ ჩაკეცილ კაცს
-ეს ჩემი სავიზიტო ბარათია.თუ კი დახნარება დაგჭირდება ერთი ზარი და მე ვეცდებუ დაგხმარო-ხელს ვაშლევინებ და ბართს ვუდებ.ისევ გაყინული ხელევი აქვს. ცოტახანი ცრემლიან თვალებში ვუყურებ და მინდა შევეხო,ხელს ვწევ რომ ცრემელბი მოვწმინო,მაგრამ ამ დროს რესტორნიდან მაქლნქანებიზ გჩერებასთან ხოსიკა მოდის ჩქარი ნაბიჯით და მეც ხელს უღონიდ ვწევ,რამდენიმე ნაბიჯით უკან ვიხევ
-რა ხდება სანი? გაკვირვებული ხან ერთს უყურებს ხან მეორე
-არაფერი,ლამაზი მანდილოსანი ძალადობას გადავარჩინე.ვამბობ მხიარულად-შეგიძლია დამხმარო ეს კაცუნა მანქანში რომ ჩავსვათ? ქლბატონი კი იქმადე დაფირდება წავა თუ არა ქმართან ერთად სახლშ.
ვაკვირდები მარია ის კი უფრო იბუზება და თვალს ვერ მისწორებს.გჭირვებით ვსვათ გიორგის მანქანში,უფრი ვტენით და ვხეხავ როგორ უხმოდ აღებს კარებს მარი და ჯდება მანქანასი,ისე რომ ზედ არ მიყურებ თითქოს დაჰიპნოზებული იყოს.
-წაიყვანე რა სახლში ეს .ნერვები მეშლება და ისე ვბრუნდები რესტორანში მანქანისჯენ აღარ ვიხედები.
მალვე სახლში მივდივარ კარი დაკეტილი არ მაქვს ხოსიკა შემოდის სახლში.
თავი მისკდება ამდენი ფიქრით,რა ჯანდაბა მემართება?ჩვეულებრივი გოგოა,მაგრამ მასზე თუ ძალადობს ? იქნებ იმიტომ ვფიქრობ გამოდმებით მასზს,რომ უარესად გავამწარო სიხარულიძე? ასე არ გამოვა.
-მივიყვანე სახლში-მხოლოდ ამას ამბობს და სავარძელზე ჯდება.-მისმინე სანი,ჭკუისბსწავლებას ვერ დაგიწევ მაგრამ რასაც შენ აკეთებ არაა სწორი საქციელი.
-ვიცი,უბრალოდ დაცვა მინდოდია
-კარგი,მაშინ შეეშვი,გოგოა რა,საყვარელია ბაზარი არაა,მაგრამ გათხოვილია,შარია რა ჰო გესმის
-მესმის მესმის,ხვალ ვარჯიში დილიდანვე გვაქვს ჯობია გამოვიძინო.ხოსიკა მალე მიდის

ილი ვუღიმი
-აბა ქალბატონი მარიამ,წეღანდელ კითხვას გაგიმეორებთ-ვუღიმი და ვცდილობ წავიკუთხო მის ლამაზ სახეზე ემოციები
-უნდა წავიდე, უნდა წავიდე-შეშინებული იმორებს თან აქეთ-იქით იყურება
-მოიცა მოიცა სად უნდა წახვიდე? გაკვირვეული ვუყურებ,მადლიბა მაინც მითხრას ცემას რომ გადავრჩინე.
-მომკლავს,რომ მოვა გონს-ჩუმად ამბობს და დიდ ცრემლიან თავლებს მანათებს.პირველად შემომხედა თვალებში და ეს ისეთი სასიამოვნო იყო,კიდევ გავთიშავდი სიხას უპრობლემოდ თუკი ასეთი თვალებით შემომხედავდა.
-ვერაფერს იზავს დაწყნარდი,ნახე გათიშულია-გიორგისთან მივედი და ხელი ავუწი და ისევ დავუშვი-ნახე რეაგირება არ აქვს ნუ გეშინია.სიცილით ვუთხარი,იქნებ ოდნავ მემოქმედა მასზე და ადეკვატურად მოქცეულიყო.
-არ მომეკარო.თითქმის იყვირა,როცა ახლოს მისვლა ვცადე
-რა გაყვირებს? შენ მოძალადე ქმარუკაში ჰოარ გერევი?ნერვები მეშელბა.-შენს დახმარებას ვცდილობ.
-არ მინდა,მას არ იცნობ-სლუკუნით მეუბნება და მუჭებით ცრემლებს იწმნდს,ამ მონენტში ისეთი ბავშურია და ამავედროს ისეთი სასურველი.
-კარგი არ გინდა ნუ გინდა ჩემი დახნარება,ვინმეს ვეტყვი და წაგიყვანთ სახლში შენც და ამ უსულო სხსულსაცმზიზიღით ვუყურსბ ჩაკეცილ კაცს
-ეს ჩემი სავიზიტო ბარათია.თუ კი დახნარება დაგჭირდება ერთი ზარი და მე ვეცდებუ დაგხმარო-ხელს ვაშლევინებ და ბართს ვუდებ.ისევ გაყინული ხელევი აქვს. ცოტახანი ცრემლიან თვალებში ვუყურებ და მინდა შევეხო,ხელს ვწევ რომ ცრემელბი მოვწმინო,მაგრამ ამ დროს რესტორნიდან მაქლნქანებიზ გჩერებასთან ხოსიკა მოდის ჩქარი ნაბიჯით და მეც ხელს უღონიდ ვწევ,რამდენიმე ნაბიჯით უკან ვიხევ
-რა ხდება სანი? გაკვირვებული ხან ერთს უყურებს ხან მეორე
-არაფერი,ლამაზი მანდილოსანი ძალადობას გადავარჩინე.ვამბობ მხიარულად-შეგიძლია დამხმარო ეს კაცუნა მანქანში რომ ჩავსვათ? ქლბატონი კი იქმადე დაფირდება წავა თუ არა ქმართან ერთად სახლშ.
ვაკვირდები მარია ის კი უფრო იბუზება და თვალს ვერ მისწორებს.გჭირვებით ვსვათ გიორგის მანქანში,უფრი ვტენით და ვხეხავ როგორ უხმოდ აღებს კარებს მარი და ჯდება მანქანასი,ისე რომ ზედ არ მიყურებ თითქოს დაჰიპნოზებული იყოს.
-წაიყვანე რა სახლში ეს .ნერვები მეშლება და ისე ვბრუნდები რესტორანში მანქანისჯენ აღარ ვიხედები.
მალვე სახლში მივდივარ კარი დაკეტილი არ მაქვს ხოსიკა შემოდის სახლში.
თავი მისკდება ამდენი ფიქრით,რა ჯანდაბა მემართება?ჩვეულებრივი გოგოა,მაგრამ მასზე თუ ძალადობს ? იქნებ იმიტომ ვფიქრობ გამოდმებით მასზს,რომ უარესად გავამწარო სიხარულიძე? ასე არ გამოვა.
-მივიყვანე სახლში-მხოლოდ ამას ამბობს და სავარძელზე ჯდება.-მისმინე სანი,ჭკუისბსწავლებას ვერ დაგიწევ მაგრამ რასაც შენ აკეთებ არაა სწორი საქციელი.
-ვიცი,უბრალოდ დაცვა მინდოდია
-კარგი,მაშინ შეეშვი,გოგოა რა,საყვარელია ბაზარი არაა,მაგრამ გათხოვილია,შარია რა ჰო გესმის
-მესმის მესმის,ხვალ ვარჯიში დილიდანვე გვაქვს ჯობია გამოვიძინო.ხოსიკა მალე მიდის



ნეტავ ახლა რას აკეთებს?იქნებ გამოფხიზლდა ის ავადმყოფი და უმოწყალოდ სცემს? ან იქნებ მე მეჩვენება ყველაფერი მძაფრად?მაგრამ ის ჩასისხლიანებული ხელები რა იყო? ან საცემად რომ გაიწია?თუ ასეა რაღატომ გაყვა ისევ? მე ხომ დავხმარებოდი,თავი მისკდება ამდენი ფიქრით,არა უნდა დავიძინო თორემ გავგიჟდები.იქნებ სახლთან მივიდე და შორიდან შევხედო რა ხდება?უნდა წავიდე.სწრაფად ვიღებ გასაღებს და ამ დროა ტელწფონის ხმა მსამის
ყურმილა ვიგებ და მაშინვე ვცნობ ხმას
-მიშველე გთხოოვ მომკლავს-მესმის ტირილის ხმა
-დაწყნარდი სად ხარ მითხარი ახლავე მოვალ და წამოგიყვან, გაუზრებლად ჩავრბივარ კიბეებზე და მანქისკენ მივდივარ.
-არვიცი სად ვარ, რა გავაკეთო სახლიდან გამოვიქეცი მომკლავს მიპოვის და მომკლავს.გიჟივით ლაპრაკობდა ისე რომ ვხვდებოდი ჰაერი არ ყოფნიდა,მე მეკუმშებოდა თითქოს ჰაერი და სუნთქვა მიძნელდებოდა.
-მითხარი სად ხარ,გარშეო რას ხედავ?ტაქსი გააჩერე ან მაღაზიაში შედი.
-ტაქსიი ტაქსიიი გამიჩერეთ გთხოოვთ მესმის უფრო ხმამაღალი ხმა და უეცარი სიჩუმე,ამ დროა ჩემი გულის ფეთქვას ვგრძგნობ
-მარიამ ხმა გამეცი სად ხაარ? მარიამ ტაქსი გააჩერე? ხმა ამოიღეე
-ტაქსში ვზივარ-ჩუმად მეუბნება-ძალიან მეშინია,გთხოოვ დამეხმარე.
-ტელეფონი მძღოლს მიეცი და ვეტყვი, სადაც უნდა მოგიყვანოს დამშვიდი 5 წუთში ჩემთან იქნები.
ძღოლს მისმართს ვეუბნები და დაახლოებით 15 წუთში მოდიყავს.ტელეფონს არ ვუთიშავ მესმის როგორ ტირის და მძღოლს სთხოვს სწრაფად იაროს,საუკუნე დრო გავიდა ასე მგონია ყოველ წამს კარებს ვუყირებ და ტაქსი ჩერდება გიჟივით მივრბივარ კარებთან და ვაღებ და იმის შიშით რომ რამე სერიოზული ექნება დაშავებული ვათავლიერებ, ერთიანად ვკანკალებ,მანქანაში მობუზული ზის,დახეული კაბა აცვია,ერთი ხელი სახეზე აქვს აფარებული.შიშით და სიცივით კანკალებს,ფრთხილად ვკიდებ ხელს და გადმომყავს
-მოდი ნუღა გეშინია. არაფერს ამბობს, ისე გადმოდოს ლოყიდან ხელს არ იშორებს,ტაქვს ფულს ვაწვდი და სახლში შემყავს.
შუქზე უფრო მძაფრად აღვიქვავ რა დღეშია ჩავრდნილი. ლოყიდან სისხლი გასდის და მთელი ძალით იჭერს ხელს ლოყაზე რომ,სისიხლდენა შეაჩეროს,კაბის პლეჩო ჩამოწყვეტილი აქვს და თითქმსი უჩანს პატარა მკერდი სადაც სისიხლის წვეთები ეცემა.
-მაჩვენე რა გჭირს-უარესად ვნერვიულობ და ვიძაბები.-ნუ გეშინია ხელი ჩამოუშვი.ხელს ძალით ვაშვებინებ და საკმაოდ ღმტა ჭრილობას ვხედავ, ლამაზი ტუჩზეც სისიხლი აქვს მიმხმარი
-ღრმა ჭრილობა არ ჩანს-მის დასაწყნარებლად ვამბობ. ჩემს ხალათს ვაცმევ და ხელს ვკიდებ
-ახლა ჩემს დასთან წაგიყვან ექიმია,ჭრილობას დაგიმუშავებს და მოგხედავს მე არ მეხერხება ასეთი რაღაცეები,ძალიან მალე მივალთ ჰოარ გეშინია?ხელს ვკიდებ შიშით რომ არ დავაფრთხო.უარის ნიშნად მხოლოდ თავს მიქნევს. ეზოში გავდივართ უარესად კანკალებს და შეშინებული გარშემო იყურება.
-ვერ მოგაგნებს მარიამ,მე აქ ვარ კარგი შენს გვერდით ვარ.მხარზე ვიხუტებ და მანქანაში ვსვავ.
-ოთახში ჩავკეტე,არ ვიცი რანაირად, მაგრამ ოთახიდან გამევქეცი და კარები ჩავუკტე.გარეთ გამოვვარდი-ამბობს ჩურჩულით.მეღიმება მის მოხერხებულობაზე
-ყოჩაღი გოგო ხარ,თან შენ ვერვ დაგეწეოდა მოჩლახულია ჰო ჩემი წყალობით-ხუმრობით ვეუბნები არ მინდა სიტუაცია განვმუხტო.
-მთელი გზა შენს ნომერს ვიზეპირებდი,როცა ქუჩაში ვიყავი ძალიან შემეშინდა,ნომერი რომ შემშლოდა-გულუპყვილოდ ამბობს და ხმა უარესად უკანკალებს.
-მთავრია დამირეკე ამის მერე აღარაფრის შეგეშინდება გპირდები.მტკიცედ ვეუბნებდი და სიჩქარეს ვუმატებ. მალე ჩემი ტყუო დის სახლთან ვდგავრთ,კიბეებზე სწრაფად ავდივართ და კარებზე ვაკაკაუნებ. ახლა სახლში,რომ არ იყის მოვკლავ გლში ვფიქრობ და თან ტელეფონს ვეძებ რომ დავურეკო. რამდენიმე დაკაკუნების მერე კარს მიღებს ნაძინარევი და გაოგნებული სახით.
-იმენა ძმა ხარ-სიხარულით ვეუბნები-ახლა კლინიკაში,რომ ყოფილიყავი დავიბრიდებოდი.სწრაფად შენყავს მარი ოთახში და ველოდები აზრრზე მოვიდეს ნანი
-ჰე ახლა დიდიხანი უნდა გვიყირე გამო*ლევებული სახით? ვერ ხედავ ცუდადაა გოგო?ნერვები მეშლება
-ვინაა ეს გოგო სანი?-კარადაში რაღცეეების ძებნას იწყებს
-მეგობარია-მოკლედ ვპასუხობ-მიხედე შენ როგორც იცი თუ ძმა ხარ-მარის გვერდით ვჯდები და ბეჭებზე ხელს ვუსმევ
-ძალიან გცივა?-თვალებში ვაშტერდები
-არა-ჩუმად მპასუხობს
-ახლა მოგხედავს ჩემი და არ ინერვიულო,ნანი გათბობას აუწიე ეს დედამოყ**ლი,ოთახია თუ ლაპლანდია?სწრაფად ვუწევ გათბობას და ვაკვირდები როგორ უმოწმებს ჭრილობას ჩემი და
-არ გატკენ-მარტო ამას ეუბნება.რა ცივი ადამიანია ცოტა რომ დაამშვიდოს რა ჯანდაბა დაემართება.ნერვიულად დავდივარ
-რამე ჰომ არ გინდა აფთიქიდან ამოვიტანო? აღარ ვიცი რა ვთქვა და უაზროდ მივედები
-არა ყვეალფერი მაქვს.საკმაოდ ღრმა ჭრილობაა,შრამი დარჩება მაგრამ ვეცდები კარგად გავკერო, ნუ გეშინია არ გეტკინება,სანი ჩაი გაუკეთე იქნებ დამშვიდდეს ერთიანად კანკალებს.
-რა ჩაი გოგო? ჩაი ვის ამშვიდებს ექიმი ხარ თუ ბებიაჩემი თამრო? ვერ ხედავ რა დღეშია რა ჩაი დაამშვიდებს ამას? ყვირილზე გ
გადავდივარ
-სანი ხელს მიშლი ან გაჩუმდი და სკამდე დაჯექი ან გაა*ვი ოთახიდან. ისე მკაცრად მეუბნება ვჩუმდები,ირონიულად მეღიმება,მიდევ ერთხელ ვრწმუნდრბი რა ყ*ერებიანი ქალია ჩემი და.
მარის ვაკვირდები ერთიანად ნაცრისფერია,კანკალებს,ნანი ჭრილობას უმუშავებს თან ვატყობ ღიზიანდება მის ცრემლებზე. სტკივა,მაგრამ ხმას არ იღებს.ალბად ეს ტკივილი რა მოსატანია იმასთან შედარებით რაც გადაიტანა.მალე რჩება და გაერედან ბინტს აკრავს.
-ახლა აბაზანაში შედი ცხელი წყალი გიშველის,ჩემს ტანსაცმელს გაგიმზადებ,რომ გამოყვალ დამამშვიდებელს დაგალევინებ და დაიძინებ. მკაცრად ეუბნება,მარი მე მიყურებს თითქოს ჩემს პასუხს ელოდება
-ჯობია დავუჯეროთ თორემ ეს საწყალი გაღიზინებულია,რომ გავაღვიძეთ,საუკუნეში ერთხელ სძინავს ისედაც. ხუმრობით ვეუბნები და აბაზანაში შემყავს
-მარტო შეძლებ?ვეტყვი ნანის და დაგეხმარება-სახეზე ვაკვირდები და თბილად ვუყვავებ
-შევძლებ მადლობა-ლამაზ თვალება მანათებს და მეღიმება
-კარები არ ჩაკეტო შიგნიდან-ბრძანება გასცა ჩემმა ტყუპმა და მკაცრი მზერა შემავლო
აღარფერს ამბობს პატარა მარი და შედის აბანოში
-რა გჭირს გოგო კლინაქსი გაქვს? რანაირად ელაპრაკები,ცოტა სითბო რომ გამოხატო ჩინ-მედლები დაგცვინდება? ვერ ხედავ როგორი შეშინებულია ?
-ნუ გაილექსე რა,ვინაა წესივრად ამიხსენი-ყავის გაკეთება დაიწყო.
-გიორგი სიხარულიძის ცოლია-პირადპირ ვახლი
-შენ რომ ჩაჩეხე იმის ცოლია?მერე შენთან რა უნდა?მოყევი რა სანამ გამოვიდა,მაგისი ტირილის თავი არ მაქვს.
-ჩემზე იეჭვიანა იმ დედამოტ***ნულმა პათოლოგმა და სცემა.
-შენთან როგორ აღმოჩნდა ამ შუაღამისას?-ყავა დამიხეთქა წინ
-ნომერი მივეცი და დამირეკა-ღიმილით ჩაბილაპრაკე
-ანუ მთლად პათოლოგი არ ყოფილა ჩვენი სიხარულიძე,აი შენ კიდევ ისევ კარგი ბიჭობა მოინდომე და ვიცი ეგ რითიც სრულდება.პირველი შენ მოგადგება ეგ ბიჭი და მერს ნახევჩეხაობა-სიწყნარის ეტალობია ჩემი და
-ყ*ე არ მომჭამოს-ნერვები მეშელბა მის ლაპრაკზე
-როდიდანნ დაიწყე სხვის ცოლებზე თავის დადგმა?
-იმ წამიდან როცა მარი დავინახე,რანაირად მელაპრაკები რა გჭირს მართლა ქალივით ნუ იქცევი.გოგომ ტირილით დამირეკა მიშველეო და რამექნა არ მეშველა?
-არ ვამბობ რომ არ უნდა დახმარებოდი, ვამბობ რომ არ უნდა მოგწონებოდა.
-მომეწონა და ჰა ახლა დამკიდე ყ**ეერბით. მოვრჩეთ რა ამაზე ლაპრაკს უკვე ყვარლაფერი იცი, შენთან დააწვინე რა ამაღამ და მერე რამეს მოვიფიქრებ.
-ჩემთან ვერ დავაწვენ-უტეხი ხმა აქვს
-რატომ? კაი რაიყო კი ბიჭად გცნობ მთელი 27 წელია,მაგრამ ფიზიოლოგია ქალის გაქვს ნუ გეშინია არ აგი***ბა.
-მარტო არ ვარ ოთხაში.ვითომც არაფერი ისე მეუბნება და მოკლედ შეჭრილ თმაზე ხელს ისმევს
-ვაა ნანი ნაშა გყავს ამოყვანილი? მერე რატომ იმალება ჩემი ეშინია? გამოაჯვას აბა ვნახო ვინ უფრთხობს ძილს ჩემს დაიკოს
-თუ გინდა,რომ იმ გოგოა კარგად მოვექცე,წესიერი იყავი გუგასგან
-გუგუნა ანუ,კაი გავიცნობ და გადავწყვიტავ როგორი ბიჭია,ახლა კაჩაობის თავი არ მაქვს.შედი და უთხარი არ გამოეთრიოს უარესად შერცხვება მარის.
-მეორე საძინებელში დავაწვინოთ,შენ აქ სავარძელზე დაეგდები.გათენხება თუ არა მაშინვე მომახსენებ გეგმას რაუნდა უყო ამ გოგოს და მის ქმარს.
-ყოფილ ქმარს-წარბაწეული ვუყირებ
-ჯერ კიდევ გასარკვევია.ნიშნისმოგებით მეუბნება და ოთახში შედის. მალე მარიც გამოდის აბანოდან შედარებით დამშვიდებული სახე აქვს,ჩემი დის სპორტულებაში პატარა ბავშვივით გამოიყურება. თითქმის მთლიანი სახე დალურჯებული და დაწითლებული აქვს.
-შეიძლება წყალი დავლიო-ძლივა წესივრად თქვა რაღაც ტირილის გარეშე.სწრაფად ვაწვდი ჭიქას და სულოუთქმელად სვავს წყალს
-მადლობა-ძლივს გასაგონად ამბობს.
ნანი გამოდის და წამალს აძლევს,ოთახში მიყავს დასაწოლად. უკვე თქმის თენდება მე კიდევ აღელვებისაგან საერთოდ არ მეძინება. ვარჯიშზე ვერ წავალ,მარის მარტო ვერ დავტოვებ
-ხოსიკ-ვურეკავ ჩემს მწვრთნელს,რომელიც ალბათ გულში მაგინებს
-რა ხდება სანი?
-ბიჭო რამე უნდა მიშველო 2-3დღე ვერ მოვალ ვარჯიშზე
-ჰოარ გამოშტერდი არჩილი გაგიჟდება.
-რამე მოიფიქრე ძმურად რა-ფიქრის თავი არ მაქვს თორე ისეთ ტყუოლს დავდებდი არჩილი კი არა ჟოზე მურინიო დაიჯერებდა
-რა მოვიფოქრო სანი? ჰოციი ტყილები არ გამომდის.
-ფუუ რა სი*ი ხარ, უთხარი ბებო დაეღუაო,ან ბრამნაწლაბი გაისკდაო ან დედის***ნა დაემართაო ,ერთი სიტყვით შენს იმედზე ვარ, სწრაფად ვეუბნები და ვუთიშავ. ახლა ცოტა უნდა დავიძინო თორემ გავრეკავ, მანამდე მარის შევხედავ
დიდი საწოლზე იწვა მოკუნტული დამშვიდებული სახით,ნეტავ რა უტრიალებდა პატარა თავში ახალა.