მე აღარავის აღარ ვეკუთვნი,
არც ვეკუთვნოდი ალბათ არასდროს
და თუ ამქვეყნად ვინმეს ვუყვარდი,
მსურს გავიხსენო, მაგრამ არ მახსოვს.
ბევრი კაცისთვის შთაგონება ვარ
და ჩემი გული მათთან კამათობს,
ცარიელ სასმისს მაწვდიან მხოლოდ,
ალბათ ჰგონიათ, რომ ეს დამათრობს.
სიტყვით სიყვარულს ვერ ვაღიარებ,
ვერც სხვისი ცეცხლი მე ვერ გამათბობს,
რადგანაც მინდა ვინც შემიყვარებს,
რომ გულში ცეცხლი ჩემთვის დაანთოს.
მე დედოფალი მსურს მისთვის ვიყო,
და კურტიზანის როლი არ მაწყობს,
მინდა იბრძოლოს, მომიპოვოს და
დაღლილ თვალებში ცრემლი დააშროს.
ბედნიერების საკურთხეველთან,
მინდა რომ თავის ფიქრი გამანდოს,
მე კი სანაცვლოდ ჩემს გულს ვაჩუქებ
და ვაზიარებ მთელ ჩემს სამყაროს.
დეკემბრის დილა ცივ ნიავს მახვევს,
რომ სიმარტოვე ჩემი დაფაროს,
სულის კიდეზე იკალათებს და
ცდილობს სათქმელი ჩუმად გამანდოს.
წამწამთა ჩრდილში ბარდნის იმედი,
თითქოს ისევ სურს გული გააღოს,
დათოვლილ გზაზე ვდგავარ შიშველი
და კვლავაც ველი მას ვინც არ დამთმობს...

-------------------
მარადის შენზე შეყვარებული თიკა, რომელიც მხოლოდ შენ გეკუთვნის...