თავი 1.

"ბევრი ვიფიქრე როგორ უნდა დამეწყო შენთვის განკუთვნილი წერილი.
გამარჯობა, როგორ ხარ? იმედია მანდ თავს კარგად გრძნობ, მეც არამიშავს, მუშაობა დავიწყე, ხატვაც არ მიმიტოვებია, სწავლაში ბოლო კურსაც მალე დავამთავრებ და ალბათ მალე საკუთარ სტუდიოს გავხსნი.... მენატრები, უბრალოდ ამ ქალაქში უშენოდ, ყველაფერი ძალიან ნაცრისფერია, არაფრის ხალისი არ გამაჩნია, ტყუპები მაძლებინებენ რომ გავიარო ეს გზა,მათაც ძალიან ენატრები. მეკითხებიან ხოლმე ზუკას წერილი ხომ არ მიგიღიაო, უკვე 5თვეა არაფერი მოგიწერია. იმედია ყველაფერი კარგად გაქვს, გელდოებით, გთხოვ უვნებელი დაგვიბრუნდი"
შენი საყვარელი ელენეიკო‍????

წერილი თეთრ კონვერტში ლამაზად მოათავსა და ფოსტიდან ბათუმის პორტში გააგზავნა, მისი ძმა მეზღვარული იყო და თვეებს, წლე იმბს ზღვაში ატარებდა, ტყუპები ანა და მარია, 15წლის იდენტური გოგონები კი მამიდასთან იყვნენ როცა ელენეს დრო ქონდა მათთან უამრავ დროს ატარებდა. როგორც წერილში დაწერა მუშოაბს სწავლობს და სამხატვრიდაც იცლის,. დედა ამერიკაში მეორედ გათხოვდა, მამა კი ვიღაც ქალს გაეკიდა როცა ტყუპები 4წლისანი იყვნენ. დედა სულ აქეთ იყო 2-3თვით მიდიოდა ხოლმე სამსახური ქონდა აასეთი, მისი ქმარი ავგუსტი კარგი კაცი იყო, მასაც ყავდა შვილი თუმცა მას არ იცნობდნენ პირადად არცეთი მხოლოდ დედამისი ნახულობდა როცა ქმართან იყო ამერიკაში. ფინანსურად არ უჭირდათ და ასე თუ ისე ბედნიერები იყვნენ, უბრალოდ ზუკასთან განშორება სვერ უძლებდა ელენე.
-ელენე!- მეგობრის ხმა აფხიზლებს.
- გისმენ- ნაღვიანად ამოხედა კატოს და ოდნავ გაუღიმა.
-პასუხი რადენ ხანში იქნებაო? -სევიანიი იყო კატოც.
- არ ვიცი როცა ნახავს და მოწერას დაგამოგზავნას მოასწრებს მაშინ. როგორც წესი 1თვეც და ჩამოვა მაგრამ ეს უწერილო 5თვე მაშინებს- თვალები ცრემლით აევსო.
-კარგადიქნება ელ!-მიეხვია მეგობარს. მაგრამ ვინიცსი თავადაც როგორ უჭირდა.
- მოდი ტყუპებთან წავიდეთ დედაშენიც ჩამოვუდოდა უკვე.-ხელი მოხვია მეგობარს და ქიჩას გაუყვნენ.
მალე მოვიდნენ სახლში, მაკა უკვე ჩმოსულიყო ტყუპებს საჩიქრებს ურიგებდა.
- დე მოხვედი?- გადაეხვია ქალოშვილის- კატო როგორ ხარ ?- გადაკოცნა - თქვენი საჩიქრები თქვენ ოთახშია.
-რაგჭირს ელენე? იტირე?- დაიძაბა მაკა.
- წერილი გავუგზავნეთ ზუკას და ცოტა დანაღვიამდა.
- 5თვეა არაფერი ვიცით, ლამის გული მაგისკდეს.
- გულის გახეთქვა ეხლა ნახე შენ!- ყვრლით შემკვარდა მაღალი კაცი ოთახში და დედა ხელში აიტაცააა.
- ზუკააააა!-ტყუპების ყვირილზე გამოფხიზლდა ყველამ
- სურპრიზიიიი ოჯახოოო!- ტყუპები ხელში ააფრიალა კარგად ჩაკოცნა, მერე ელენეს გადაეხვია დიდხანს იდგნენ ასე.
-კი მაგრმა როგორ 1თვე ხომ წინ გაქვს.- მაკა ვერ იჯერება.
- კონტრაქტი დავამთავრე აღარსდ აღარ წავალ ბიზნეს ვიწყებ!- კატო, კატოს მისალმების ჯერი იყო, ღმერთო როგორ მენატრებია ეს ალქაჯი, გული სასში ლად უცემდა მაგრამ ახლა არა ჯერ არა.
-კატუსიაა? შენ? არ მოგენატრე?- გადაეხვია გოგონას სუსსტ სხეულს და ენერგიით აივსო.
- რა მოსამატებელი შენ ხარ?- სიცილით მოეხვია კატოც.
-ისევ ისეთი მწარე ხარ.
-დასხედით ეხლა, მოდი დე კიდე მოგეფერო- ცრემლები მოსწყდა მაკას და ელენეც და ტყუპებიც აიყოლია.
- წავალ რამე სასუსნავის მოვიტან და ვისაუბროთ- კატო სამზარეულოს ესტუმრა.როგორც კი კარი მიხურა კარი აეკრო და მკლავები შემოიხვია ისე თითქოს მის თავს ეხუტებოდა, არა ზუკას ჩახუტებას ბოლომდე შეგრძნებას ცდილობდა როგორ მონატრებია ეს სურნელი. ცოტახანში ცრემლი მოიწმინდა და დატვირთული 'სნექებით' დაუბრუნდა სასტუმრო ოთახს.
- აბა რა ბიზნესიო რაო?- იკითხა ელენემ.
-რესტორანი, ვერანდა დაგროვებული ფულით ვიყიდე და უკვე ჩემს მდლობელობაშია, 25დეკემბრეს გახსნაზე გწლოდებით- თვალი ჩაუკრა გოგონებს და მიწისთხილს დასწვდა.
-წამოდით ბავშვებო, ძილია დროა-ორივე ზუკას აეკრო ჩაკოცნეს და ოთახებისკენ წავიდნენ.
ზუკას ტელეფონი ახმაურდა.
-მივალ ეხლავე!-უპასუხა და სამზარეულოსკენ დაიძრა.

-არც კი მოვენატრე?-მოიწყინა კატომ
- კატო კარგი რა, უთხარი, უთხარი და დამასვენე მეც და თქვენ დაისვენებთ.
-რა თქვენც ელენე? ვერ ხედავ როგორც შენ ისე მე მიყურებს.
-რა სისულელეა თვალები გაუნათდა ვერ ხედავ.
-მაგაას სულ ეგრე უნათსებს ეგ მოსასპობი თვალები.- აკისკისდნენ.
- ხო ნიკა?
- ზუკექსა რავახარ ტო, ბარში ვართ წამოიყვანე გოგოები და ამოდით გელდოებით - გახარებული ჩანდა ნიკოლოზი.
გოგოების ხმას ყური დაუგდო. "ყველაფერი გასაგებია ქალბატონო კატო" გაიფიქრა და მისაღებში გავარდა.
-მოკლედდ ნიკა , ჯეკო და ანა ბარში არიან და გველოდებიან აბა წავიდა ოთახში მოემზადააა ორივე!
- ეეე რაკაია - წამოხტა ორივე და ოთახში შევარდნენ.

გამზადებულები უკვე მანქანაში იჯდნენ და ნაცნობი ბარისკენ მიექანებიდნენ. ბარში შესულებმა მაშინვე მკრეს თვალი ნაცნობ ადამიანებს და მათკენ წავიდნენ.
-ვააა რა კაციიი!!- ჯეკო და ნიკა ერთროულად შემოეხვივნენ მონატრებულ მეგობარს , ანაც ფრთიხლად გადაკოცნა და მიუჯდნენ ბარს. ანა დ აჯეკო წელია ერთად არიან სკოლიდანვე მოიგო ბიჭმა გოგოს გული და მის მერე როგორც სპეტაქ თოვლს ისე უფრთხილდება.
-მოვიწყინე ელ, სახლში წავალ- კატომ როცა საყვარელი მამაკაცი სხვა ქალის სხეულზე აკრული მოცეკვავე დაიანხა მაშინვე გულის წვა იგრძნო და უნდოდა აქედან დროზე გამქრალიყო.
-რამოხდა,? - გაკვირვებულმა გამომხედა და არემარე მიათვარიელა როცა დაინახა როგორ კოცნიდა მისი ძმ ავიღაც გალეწილი გოგო, სანამ აზრზე მოვიდა კატო უკვე კარში იყო გასული.
სუფთა ჰაერი ძლეირად შეისუნთქა და როცა ცხელი სითხე იგრძნო ლოყებზე ეხლა გაანალიზა რამდენად დიდი ტკივილი განიცადა ამ კადრის დანახვისას.
-კატოო!- კარში ელენე გამოვარდა.
-ბოდიში ელ. უნდა წავიდე- მეგობარს სწრაფად აკოცა და გზაზე გავიდა, პირველი ტაქსი გააჩერა დაგაუჩინარდა.
-სახეს მოვატეხავ!- სიბრაზისგან სახე გაუწითლდა, ბარშ შევარდა ძმას მივარდა ხურში ხელი დაავლო და გარეთ გოათრია
.- ეეე გოგო , მეტკინა შენ ქაჯოო! -სიმწრით დაიყვირა ზუკამ.
- ქაჯო კი არა საადა კატო?- შეუტია ძმას
-შენთან არიყო?მე რავიცი?- ვითომ არაფერი დაუნახიაო არადა ყველაფერი ძალიან კარგადაც დაინახა.
-სახლში წავიდა, ტიროდა, განადგურებული იყო, გასაგებია რომ არ გინდა მაგრამ გულს მაინც ნუ ტკენ ვიროო!-კიდევ მოქაჩა ყურზე.
-გოგოო!!! ხელები მიაწყბარე ეხლა- დაუბღვირა შსს-ს შედი შიგნით დაშალე ხალხი სახლში გაგაცინელს ნიკუშა და მეც მოვლ.
-სად მიეთრევიი!- უკვე გაცილებული ძმას მიაწივლა და გაბრაზებული შევიდა მეგბრებთან.
-დავუსალეთ ხო?-ჯეკი წამოდგა მას დანარჩენებიც მიჰყვნენ და მანქანებში განაწილდნენ.
ნიკუშამ ელენე სახლთან დატოვა და წავიდა ადგილზე სადაც სიმშვუდეს ნახავდა. ან ვისთანაც.
-ელე ასე მალე რატომ დაბრუნდი? ან კატო სადაა ან ზუკა? -კარში ვერ მიაყარა კითხვები შვილს.
-კატო აქ არ არის?-შევარდა მისაღებ ოთახში
-კატო? რა მოხდა? -ანერვიუოდა მაკა
- შენმა უტვინო შვილმა აწყენინა ბარში და სახლში წავალო მეგონა აქ მოვიდოდა,-პაუზის მერე გაფურთდა და ამოიჩურჩულა
-იმედია კოტესთან არ წავიდა!- მაკასაც იგივე აზრი მოუვიდა თავში და უფრო ანერვიულდა. 5წელი იწყებოდა რაც კატო მათთან ცხოვრობდა ძალიან უყვარდა მაკას, როცა ქუჩაში მტირალი დაინახა პატარა გოგო მას გვერდი ვერ აუარა როცა გაიგო რომ დედა არყავდა მამა კი ლოთი იყო და ნაცემი დალურჯებული ანახა არც უფიქრია ისე წამოიყვანა სახლში და მისი შვილი ოთახი გაინაწილა.
-ზუკას დაურეკე მალეე!-ტელეფინი აიღო მაკამ და შვილს დაურეკა. სამი ზარის მერე აიღი ზუკამ
-ზუკას იპოვე? -შეიშნარევი ხმა ქონდა მაკას.
-ვერა , ჯანდაბა მაკა იქნებ იცი სად შეიძლება იყოს?- ბიჭის ხმაც არანაკლებ ანერვიულებული ჩანდა.
-ყოყმანობდა თქვე ა თუ არა სად იყო კატო, ზუკა თავს ვერ გააკონტროლებდა რამე რომ მომხდარიყო და შვილს ვერ წირავდა მაგრამ ვერც კატოს.
-დე, გეტყვი და გთხოვ არ აფეთქდე...- ტელეფონი გაითიშა.
ზუკა ყველაფერს მიხვდა , კოტესკენ მიმავალი გზა უსწრაფესად გაიარა და სახლის უკანა მხარეს გააჩერა მანქანა. ხიდან შენიბაზე აძვრა და მისდა სასიკეთოთ ღია ფანჯარაში ჩუმად შევიდა.
კატოს ჩასძინებოდა , ისეთი ლამაზი იყო, ნატურაველი დასველებული ლოყები და გაბუსხული ტუჩებით იფიქრებდი ძილშიც ბიჭზე გაბრაზებულია და უბღვერსო.
გვერდით მიუწვა გადააფარა და მის ყურებაში ჩაეძინა.

მთელი ღამე თვალი ვერ მოხუჭა დედა შვილმა, დილიდან ელოდნენ ამბებს.
-გავგიჟდებიიიი!- ტიროდა მაკა.
-კაი დე რა, დამშვიდდი კარგად იქნებიან.

დილით მზის სხივებმა შეაწუხეს კატოს თვალები და იძულებული გახდა გაეღვიძა, როცა კისერში ცხელი სუნთქვა მისწვდა, ნესტოებში ნაცნობმა სურნელმა შეუღიტინა და თვალები დაქაჩა.
-ზუ-კა?-ოდმავ ხმამაღლა წამოიყვირა და ცრემლი წასკდა.
ბიჭმა თვალები მოისრისა და კატოს გახედა. გოგო ფერი არ ედო სახეზე.
-რა მოხდა ფერია?- ლოყებზე შემოადო ორივე ხელი და თავლებში ჩააცქერდა.
-კოტე!- ამკთქვა ქალმა და შიშისგან გააკანკალა.
-დამშვიდდი, ის შენ ვერაფერს გავნებს მე შენთან ვარ.
-აქ... აქ როგორ.. შენ?..-სლუკუნესა კატო.
-ფანჯარა გქონდა ღია- გაუღიმა ბიჭმა.
-კატო შედი აბაზანაში მოწესრიგდი, მე ჩავალ ვნახავ სახლშია თუ არა ის ნაძირალა- ძარღვები ნაებერა ზუკას.
-არა ! არა დაანებე თავი ჩუმად გავიპაროთ გთხოვ- აგრძლებედა ტირილს კატო.
- ვის გავეპარო? ამ ნაგვის არ მეშინია, შედი !- მიხვდა აზრი არ ქონდა და მის ნებას დაჰყვა , ზუკა ქვმოთ ჩავიდა და სასტუმრო ოთახში მდივანზე გათიშული კაცია დანახვისას გულის რევა იგრძნო, კაცი შეირხა მაგრამ მხოლოდ გვერდი იცვალა და ძილი გააგრძელა.
კატო მზად იყო უკვე ოთახში რომ ავიდა.
-არარის სახლში,-იცრუა ბიჭმა, -უკანა კარიდან გავიდეთ მანქანა იქ დავაყენე.
მხოლოდ თავი დაუკრა და სახლიდან გავიდნენ.15წუტში უკვე სახლის კართან იყვნენ. კატო მანქანიდან გადმოვიდა და პირდაპირ კარისკენ გავარდა სახელური ჩამოსწია და შევიდა.
-კატოო! -იყვირა მაკამ და გოგოს მოეხვია
-კარგად ვარ მაკუ!- გაუღიმა როგორც შეეძლო და ელენეს მაგრად მოხვია ხელები.
- სადარის ის ვირი?- იკითხ ელენემ და მეგობარი ოთახში წაიყვანა.
- მოვა მანქანაშია, მთელი გზა ცოფებს ყრიდა- შიში ჩანდა კატოს ხმაში.
ელენე მიუჯდა მეგობარს და გულში ჩაიკრა.

მაკა მისაღებსი იჯდა, კარი გაიღო და ზუკა შემოვიდა, დედას მიუჯდა და თავი კალთაში ჩაუდო.
-გუშინ გული ძალიან ვატკინე-ამოიჩურჩუდა და ხელზე აკოცა დედას.
-ვერა ვიგებ რატომ ტანჯავს ამ კატოს ან შენ რატო იტანჯები, უთხარი ყველაფერი და გაგიგებს ხომ იცი რომ თავუდანვე გულში ყავდი როცა პირველად გაგიცნო.
- რომ ვერ გამიგოს რომ დავკარგო, არ მინდა ვერ გადავიტან.
- შენ არაფერში ხარ დამნაშავე შენ რომ არა კოტე ვერც დაისჯებოდა.
-შენ..?- კატო გაყინული იდგა მათ ზურგს უკან.
-კატო? -ფეხზე წამოხტა ზუკა.- აგიხსნი, გთხივ მოდი დაჯექი
-გისმენ!- არ აპირებდა დაჯდომას.
ღმად ჩაუსუნთქა და მოყოლა დაიწყო.
-სანამ მაკა გნახავდა, ხშირად გხედავდი შენი უბნის ბოლოში ტროტუარზე იჯექი ხოლმე და ტიროდი, ხალხიაგან გავიგე რომ მამა დედას სცემდა, სკოლაში იყავი იმ დღეს შენს სახლთან რომ მივედი, ფანჯრიდან შევესწარი როგორ...- ხმა გაუტყდა ზუკას.- როგორ არა ხელი კოტემ მაიას და ...-მე დავრეკე პოლიციაში, შენ რომ მოხვედი უკვე მაია საავადმყოფოში იყო კოტე კი ციხეში.- მერე მაკას ვუთხარი სადაც იყავი და და მანაც ჩვენთან წამლგიყვანა.
-ანუ შენ რომ არ დაგენახა, ის... შენ... მე არ მითხარი -ცრემელები ვეღარ შეიკავა .
-კატო ყველაფერი წამებში მოხდა , ვერ გავაანალიზე ისე, ხომ იცი შევიდოდი და ვუშველოდი მაგრამ...
-შენი ბრალი არარის,-ჩქარი ნაბიჯით დატოვა სახლი.
-კატო!- აედევნა ზუკა- შეშვი გთხოვ, მითხარი რაგინდა რომ გავაკეთო გეფიცები უკან არ დავიხევ-მაჯაში ხელი სტაცა და ტანზე აიკრო.
-მინდა რომ მეურვეობა გავუუქმო! მე მამა მკვდარი მყავს.- ხელები შემოხვია და გაიტრუნა, ბბიჭმა ხელში აიყვანა და სახლში წაიყვანა, ლოგინზე მიაწვინა და სახლიდან გავიდა.

გისმენთ!- ახალი გაღვიძებული ჩანდა ნიკოლოზ ბატონი, როცა ზუკამ დაურეკე ჯერ კიდევ იქ იყო სადააც სიმშვუდეს პოულობდა.
-გეძინა ? -გაღიზიანებული ხმა ქონდა თაბუკაშვილს მაგრამ იმიტომ არა რომ ნიკას ამ დრომდე ეძინა.
-რახდება ? მშვიდობაა?- შეატყო ძმაკაცს აღელვება.
-ადვოკატი მინდა სასწრაფოდ , კატოს უნდა რომ იმ იმბეცილის მამობა ჩამოართვას.
-ეგ ნაგავი! კიდე აწუხებს?-გაციფდა ნიკაც.
-არა გუშინ გაიგო ყველაფერი...-სუჩუმე ჩამოწვა
-მერე?- დაიძაბა ნიკა პასუხის მოსმენაში
-არაფერი, არ მადანაშაულებს მადლობელია.
-არ გადანაშაულებს არა მიხვდა რომ არ ხარ დამნაშავე და შენც ნუღარ იტანჯავ თავს.
-მოკლედ, მიჩაკიჩებ თუ ვერა.-მოუჭრა უცბად.
-გამივალ 15წუთში, ირინასთან ვარ -დაბნეულობა დაეტყო ბიჭს.
-კაი კაი!- სიცილით გაუთიშა და სახლისკენ წავიდა.
კატო და ელენე საუზმეს ამზადებდნენ, ტყუპები მეცადინეობდნენ მაკა კი ტელეფონს ნერვიულად ამოწმებდა.
-დედს რამე ხდება?- ელენეს გახედა მაკამ.
-მოვეედიი- ზუკა შემოვარდა სამზარეულოში გოგონებს თეფსებუდან რაღაცეები აცალა და ტყუპებს ლოყები დააცალა.
-ბავშვებო მოდით აქ!-მაკა ძალიან სერიოზულად ჩანდა.მისაღებში ტყუპებთან დაჯდა .
-ყველანი!-ფყუოებინრომ გასვლას აპირებდნენ მათ უთხრა და შვილების პირდაპირ მოთავსდა.
-დედა რახდება?- ზუკა ცოტათი დაიძაბა.
-მოკლედ, არ შემაწყვეტინოთ გთხოვთ.-ოაუზა გააკეთა და დაიწყო.
-ძალიან დავიღალე აქეთ იქეთ სიარულით, ავტუსტმაც მოთხრა რომ თქვენი გაცნობა უნდა, ვიფიქრე რომ ყველა ერთად...-აშკარად ეშინოდა მათი რეაქციის.
-მოხარული ვარ! თან სახლიც დიდია არა ზუკას?- თვალები დაუქაჩა ელენემ
-დედა...-ჩაისუნთქა მძიმედ და დედას მიუჯდა- ჩემი აზრი იცი, მთავარია შენ იყო ბედნიერი.-არ ელოდა მაკა ცრემლები წასკდა და შვილს მოეხვია
-დაირეკე და უთხარი რაა მალე- კატო გახარებული ჩანდა . მაკას გადაეხვია და სამზარეულოში შევიდა.
მაკამ ტელეფონი აიღო და ეზოში გავიდა.
-ელენე მოდი- დას ხელი დაავლო და გვერდით გაიყვანა.
-ამას რაუხარია? ის იდიოტი ხოარ გააცანით?- აშაკარად ბრაზობდა ზუკა ბატონი
-ვინ იდიოტი? დანიელი? - ჩაეცინა ელენეს.
-ხო ეგ!- მზერა აარიდა დას.
-რაიყო ეჭვიანობ? როიცოდე შენ უყვარხარ და თუ დიდხანს გაწელავ მივათხივებ დანიელს მერე იდექი და იზუქუნე!-მიაყარა განერვიულებულმა და კატოსთან შევიდა.
-ფუ შენი!-შეიკუფთხა და ოთახში ავიდა, წყალი რომ გადაევლო. ავგუსტი და დანიელი სამშაბათს მოფრინავდნენ და მაკა სამზადისში იყო. ტყუპები სკოლაში, კატო და ელენე უნივერსიტეტში დირექტორთან დანიელის საბითების მისატანად წავიდნენ ანაც მათ ახლადათ. ზუკა ბიჭებთან ერთად იყო კაფეშიი და ადვოკატს ესაუბრებოდნენ.
-ისე უნდა გავაკეთოთ რომ საჭირო იყოს გვარის შეცვლით ან მაკას შვილი გახდეს ან...-სიტყვაბგაწყვიტა ადვოკატმა. თვალებში ჩააჩერდა ზუკას, ჯეკომ გამოხედა და თვალების დაწვრილებით შეეკითხა ადვოკატს.
-ან ცოლადოიყვანოს? -აშკარად მიხვდა ადვოკატის სიტყვებს და მანაც თავი ნაზად დაუქნია.
-გასაგებია, ცოლობის გარდა სხვა ხერხი არც განიხილება, შენ ეგ საბუთები მოაგვარე მე ხელის მოწერას და გვარის შეცვლას. -არ ელოდნენ ბიჭები ამ სიტყვეს, ჯერ კიდევ მანქანამდე დაშტერებულები ჩუმად ჩასხდნენ და ნიკამ მაშინ ამოიღო ხმა, როცა მანქანა დაძრა ზუკა ბატონმა.
-რა თქვი ?- ხმაშიც კი გაკვირვება იგრძნობოდა.
-არაფერი არ მითქვია, მოჩვენებები ხოარ გაქ?
-ახლა არა, ადვოკატს რა უთხარი?- თვალები დაუწვრილა და ისე შეხედა, ზუკა გზას არ აშორებდა გზას,
-ხო,უბრალოდ გვარს მივცემ და გავეყდები მერე.-ვის ატყუებდა ნეტამ
-აჰა, და მასე აწი მაკას ეშვილა?- არ ეშვებიდა ნიკუშა.
-არა!-გაბრაზდაო თითქოს, როცა მის დად აღიქვა მოუხდა.
-რა გჭირს ბიჭო? -დაიბნა უარესად, ჯეკო უცნაურად დუმდა. ცოტახნის სიჩუმის მერე ჯეკომ თავი გამოყო უკანა სავარძლიდან და ვითიმ სხვათაშირისად იკითხა
-კატო გიყვარს?- ისეთი სიჩუმე ჩამოვარდა, სამარეში რომ არის. ზუკამ მანქანა უნივერსიტეტთან გააჩერა და ბიჭებს გახედა.
-რატო შემეცით? დახმარება მინდა უბრალოდ, თან ვერ წარმოვიდგინე ჩემ დას ამ გოგოს. არც ის მინდა რომ და იყოს, არც ის მინდა რომ პირობა ვერ შევუსრულო, ხოდა ცოლად მოვიყვან თუ არაფერი არ შეიცვალა გავშირდები.- ზუკას შიში ქონდა ხმაში, ეს შიში იმის იყო კატომ რომ ტრაგედია მოაწყოს ამ ყველაფერზეო.
-გიყვარს!- კითხვა აღარ გავდა ნიკას ხმა.-ნამდვილად, ხოდა ასე მოიქეცი- ხელზე დაადო ხელი და გაბადრულ ჯეკოს გახედა მომავალ ანას რომ მიჩერებოდა.
-თუ ტრაგედია გამართა ანუ არ უყვარხარ, თუ დაიმორცხვებს და დათანხმდება მარტი იმიტო რომ გვარი მიიღოს ანუ რაღაცას გრძნობს და ეგარი.- გაეკრიჭა ნიკა.
-თუ არადა მაკას შვილობას თვიტონ მოისურვებს და მიხვდები ყველაფერს-თვალი აროუცილებია,, ანსზე ისე ჩააკვეხა სიტყვამ.
აღარაფერი უტქვიათ გოგონები ჩასხდნენ მანქანაში, ნიკა უცებ გადახტა უკან და კატოს უთხრა წინ დაჯექიო, ჯეკომ ანა კალთაში ჩაისვ არომ ნიკას და ელენეს თავისუფლად შეეძლოთ დაჯდომა.
სახლამდე სულ ყველა დუმდა. ელენეს ტექსტური შეტყობინება რომ მოუვიდა მანქანიდან გადმოსულის ,ანას გახედა როცა ტექსტი წაიკითხა, ამანაც დაქაჩული თვალებით გახედა აშკარად ერთი და იგივე ინფორმაცია ეწერა ტექსტში. ელენე რომ გაინაღდა ანამაც ჩაიფხუკუნა და ზუკას გახედა.
-ზუკააა?-გაკოხედა ბიჭმა- მზითვით გაგეცვითოსს!- გასძახა სიცილით და ისეთი ინერციით გავარდა ჯეკისკენ რამე არ მოხვდეს სახეშიო.
ზუკამ ერთი ამოიხვნეშა 'ამათ ხელში რა მეშველებაო" და კარში შევიდა კატოსთან ერთად, მიხვდა რომ ბიჭებმა ანას და ელენეს უკვე ყველაფერი უთხრეს და ასე თუ ისე კარგიც იყო ზედმეტს აღარ შეუჭამდა არავინ ტვინს.
მისაღებში დასხდნენ, მაკა ელენე და კატო.
ზუკა აქეთ იქეთ სიარულს მოყვა და საშინელი სიჩუმს რო ჩამოწვა. ელენემ იფეთქა
-მალე გული წამოვა, თვალები მტკივა უკვე გაჩერდი და გავიხსენო რაო ადვოკატმა?- კატისთვია ყველაზე საინტერესო კითხვა გააჟღერა ელენემ.
ჩამოჯდა თაბუკაშვილი იქვე კრესლოში, თავი გადააგდო ხელები თავქვე ამოიდო და ფეხები ბოლომდე გაშალა, მიეგდო სავარძელში.
-გვარს თუ შეიცვლისო მეოურვეც ავტომატურად ის გახდება ვის გავრზეც გადავააო, ხოდა მეც ვიფიქრე ხელს მოვაწერთ და გვარს მივცემთქო- ჩუმად შიშნრევი თვალებით ამოხედა ზუკამ კატოს.
ელენე მაკას უღიმოდა მაკა კი ელენეს.
კატო გაშტერდა, გული საშინლად აუძგერდა, ასე არ უნდოდა ამ კაცის ცოლობა, ის რაც მათატან სახლში მოხდა იმ დღეს კოტე სრომ გამოექცენ? იქნებ ნიშნი იყო, არა უბრალოდ ზუკა ზრუნავდა მასე როგორც ელენეზე, სულ დაიბნა, ფეხზე წამოვარდა და ოთახში გავარდა.
-ხი ვთქვი არა?? არ უნდა ჩემი ცოლობა.- თვაში ხელის წამორტყმა იგრძნო, ეგონა ელენე იყო და ხელში მაკა შერჩა.
-შვილო, ნუ მაფიქრებინებ რომ იდიოტი გავზარდე ! გოგოს ეუბნები გვარის მიცემის გამო მომყავხარო და აბა რას ელოდებოდი? აეგდე ეხლა ოთახში და აუხსენი სიყვარული მალეე!-აშკარად თვალებიდან ნაპერწკლები ყრიდა უკვე მაკა, დაიღალა ორი საყვარელი ბავშვია ტანჯვის ყურებით მთელი ეს დრო.
ელენე იდგა და ფხუკუნებდა.
-მაკუ სულ ვიცოდი რომ ლომი იყვაი ლომიი!- დედას მოეხვია და ორივე აკისკისდა
-გიჟი დედაშვილი!-ჩაეცინა ზუკას და კატოს ოთახისკენ გაიძრა. არ დაუკაკუნებია ეგრევე შევიდა, კატო ზურგით იდგა მხრები მოეხადა სახეზე ხელები შეეფარებინა, აშკარად ტიროდა. ზურგიდან აეკრო და თავი კისერში ჩაუძვრინა ბიჭმა. ხარბად შეისუნთან ჰაერი და ამოთქვა.
-სულელი ვარ, მეშინოდა შენი რეაქციის, იმიტო არ მომყევხარო ცოლად რომ გვარი მოგცე, მინდა რომ ჩემი ცოლი გერქვას, 5თვე როგორ გავძელი იმ საშინელ ზღვაში არ ვიცი, როცა ჩემი ნაპირი აქ ცრემლებით მელოდა.-კატოს სხეული დაიძაბა, თითქის სუნთქვა შეეკრაო.
-კატო, მაპატიე , მიყვარხარ და გთხოვ გამომყევი ცოლად?- გოგონა შემოატრიალა პასუხს არც დალოდებია ისე დაეტაკა ტუჩებზე და ამდენი წლის ნანატრი სურვილი აისრულა კატოსაც და მის თავსაც.
რას გრძნობდა კატო?, მთელი ტანი ეწვოდა, მუცელში გრძნკბდა სიმძიმეს რაღაც საშინლად ცხელი რომ ეღვრებოდა, თვალებზე ცრემლები მოსდიოდა, კოცნისას გრძნკბდა ზუკა ამ მარილიან სითხეს და სულ მთლად გიჟდებოდა .
-ჩემო ფერია !- ონდავ მოშორდა და ტუჩებთან დასჩურჩულა.

ნიკა ბარიდან პირდაპირ ირინასთან წავიდა.
ქალი მასზე 5წლით დიდი იყო.შარშან ზაფხულში გაიცნო როცა ზუკა გააცილა გემზე 6თვით. 30 წლის ისეთ ქალი ნებისმიერს რომ დაატყვევებდა, საოცრად ლამაზი იყო, გრძელი საჯდომამდე წითური თმა, სქელი ტუჩები, გრძელი ფეხები, კარგი მადისამღძველი ფორმები ქონდა. თიმცა ნიკუშას სულ სხვა რამის გამო მოხიბლულიყო.
ღამის 3 საათი იქნებოდა მანქანით მიდიოდა აწყვეტილი, უცებ გზა რომ გადმოუჭრა წითურმა ქალბატონმა , ვიღაცას გაურბოდა აშკარად, არც დაფიქრებულა გვერდულად მოუჩერა მანქანა და კარი გაუღო ქალს
-დაჯექი!- ქალმა ისე შეხედა აშკარად გაიფიქრა, საიდან იუს ხოამ შევეყრებიო, მაგრამ აშკარად გარისკა, უცებ ჩასკუოდა
-გთხოვ მალე გამაცალე აქაურობას!- ტირილის ნოტები ქონდა ქალს ხმაში.
მცხეთის გზაზე მიაჩერა მანქანა, როცა დაიგულა თავი უსაფრთხოდ.
-აბა ლამაზი ქალბატონო რახდება თქვენ თავს?-მომნუსხველად შეხედა ქალს. ქალმა მწვანე თვალები რომ შემოანათა თიტქის გული წამით გაუჩერდა და მეორე წამს გამეტებით დაიწყო ცემა.
-მომდევენ!...მომკლავენ!..-შიში თვაკებსა და ტუჩებზე დასტყობოდა ქალს.
-ნუ გეშინია! ჯსაფრთხიდ ხარ ჩემთან!- თვალებში ჩააშტერდა.
-წამიყვანე შორს...-ციტაცანს უყურა ნიკამ და დაძრა მანქანა, 2საათი მიქროდა თეთრი პრადო გაურკვევე უცხო გზაზე და კითხვაც არ დაუსვამს ქალს! რატომ ენდო ამ უცხო თვალებს? ხელებს? ამ კაცს?.
აგარაკზე მივიდა, ქალი სახლში შეაცილა და მისაღებში დამელოდეო უთხრა და თავად გაუჩინარდა, ცოტაცანში ვისკით და ორი ჭიკიტ დაბრუნდა უკან. ჭიქები შეავსო და ქალს დაუჯდა წინ.
-მომიყევი თუ გინდა - ჭიქიდან რომ მოსვა შენდეგ კითხა.
-მე..-შეყვვდნა თითქოს ფიქრობდა ღირდა კი ამ უცხო ადამინისთვის მოყოლა ამ ამბის. თავეკბში ჩააშტერდა, კუორივით შავი თვალები და საშიბელი სიმშბიდე ქონდა ნიკას თავლებში, თითქოს ნდობას ასხივებდნენ.
-15000 დოლარი მოვპარე ერთერთს ვინც მომდევდა და გამოვიქეცი, ვალი წავართვი.
-რასქვია ვალი წაართვი?-უფრო მეტად გადაიხარა ქალისკენ და გამომცდელად დააშტერდა.
-მაგ ნაბიჭვარმა მამა მომიკლა, მაგ 15 000 დოლარის გამო!-ხმაში სევდა, ბრაზი და ზიზღი იგრძნკბოდა ერთობლივად- მოიტაცა ჩემი გაუპატიურება სცადა და წლების მერე სამაგიერო დავუბრუნე! მინდოდა მომეკლა მაგრამ მალევე მოვიდნენ მისი ფინიები.- აშკარა იყო ისედაც ვერ მოკლავდა კაცს ეს ნაზი არსება.
-ახლა რას აპირებ?- გადაწვა სავარძელზე თითები ერთამნეთს გადააჭდი და უბეზე დაიდო ფეხები გადახლართა და თვალები მიხუჭა.
-არ ვიცი, უნდა დავინახო ცოტახანს, რომ ვერ მოიპოვოს, დიდხანს არ გამედებნება მერე წავა რუსეთში და დამშვიდებულზე გავაგრძეკებ ცხოვრებას.-თვალს ვერ აშორებდა ჟღენტი ლიქოკელს.
-რატომ მომაშტერდი?- თვალები პირდაპირ გაუსწორა ქალს.
-შენიბსახელიც კი არ ვიცი- დაიბნა ქალი.
- ნიკა,ნიკოლოზ ლიქოკელი.,- გაუღიმა ოდნავ.
- ირინა ჟღენტი, სასიამოვნოა.- გაუღიმა თავადაც.