-კარგი, თანახმა ვარ და მამუკა შენ დაარიგე, ხვიჩა შენ ზედამხედველი ხარ და დავიწყოთ. რამდენიმე საათი თამაშობდნენ, ალექსანდრე მშვიდად იჯდა და ნერვიც არ შეტოკებია სახეზე, ბუთხუზა კი ქშინავდა და ნელა ნელა შიში იპყრობდა.
-წაიღე 80,000$ და წადი ალექსანდრე.
-მე სესხად არ წავიღებ თანხას, ბუთხუზ მხოლოდ მაშინ გავალ აქედან როცა კაზინოს ჩემზე გადმოაფორმებ და ეს დღესვე მოხდება.
-ნუ ხარ ასე დარწმუნებული, გესმის?
-მშვიდად, რა დღეში გაქვს ნერვები ბუთხუზ.
-მშვიდად ვარ, ეს უკვე ბოლო დარიგებაა და ვიმეორებ ყველაფერზე თანახმა ვარ. თქვა ბუთხუზამ და კარტი აიღო ხელში შემდეგ შუბლიდან ოფლი მოიწმინდა და ალექსანდრეს შეხედა.
-გახსენი კარტი ალექსანდრე. ალექსანდრემ კარტი გაშლილად დააწყო და ბუთხუზამ სიბრაზისგან ყველაფერი დაამსხვრია, ალექსანდრე კი მშვიდად იჯდა.
-რატომ ხარ მშვიდად, რატომ არაფერს ამბობ.
-როცა ჩვენს ორს შორის შემოგთავაზე თამაში დამცინე, ბუთხუზ შენ მე დამცინე, მაგრამ ვხედავ ახლა ტირიხარ.
-მაჯობე, ჯერ ჩემთვის არავის მოუგია თამაშში.
-ეს იყო სუფთა თამაში ჩაწყობის გარეშე, შენ ძალიან ბევრი სიცოცხლე შეიწირე შეგნებულად თუ შეუგნებლად, დრო იყო შენთვის ვიღაცას ჭკუა ესწავლებინა.
-კაზინო?
-აქ კაზინო აღარ იქნება, სადაც გახსნი ყველგან მოგაგნებ და არ გაგახარებ გოგიტა. დროა შენი ნამდვილი სახელიც გაიგოს შენს გვერდში მყოფებმა, რას იზამ დღესაც დამესმები თავს და მესვრი? მოდი მესროლე, არავინ იცის აქ რომ ვარ. გოგიტა იჯდა მხრებში მოხრილი და გულში ალექსანდრესთან დაპირისპირების დღეს წყევლიდა. ალექსანდრე მეორე დღეს შუადღით მივიდა სახლში, გამოუძინებელი და დაღლილი იყო, მაგრამ კარგ ხასიათზე გამოიცვალა და კმაყოფილი სახით მივიდა განყოფილებაში სადაც საბა წინ შეეგება და გაბრაზებულმა უთხრა.
-სად ხარ დღეს აქამდე, წუხელ სად იყავი.
-საბა საქმეზე ვიყავი, დიდ საქმეზე.
-ალექსანდრე კარგ ხასიათზე ხარ, სად იყავი წუხელ და რა გააკეთე.
-ეს ნახე და მიხვდები. თხელი საქაღალდე ამოიღო ჩანთიდან და საბას გაუწოდა.
-ეს რა არის. საქაღალდე გამოართვა და წაიკითხა, შემდეგ ისევ ალექსანდრეს შეხედა.
-რატომ მიყურებ ასე გაოცებული, სიმართლეა რაც წაიკითხე ბუთხუზა და მისი კაზინო აღარ არსებობს, მაგრამ თუ გავიგე რომ ისევ თამაშობ ჩემი ხელით ჩაგაგდებ საკანში და სანამ ჭკუაზე არ მოხვალ არ გაგანთავისუფლებ.
-შენ, შენ ჩემს გამო რისკზე წახვედი. შენ...............
-დამშვიდდი, მარტო შენს გამო არ წავსულვარ იმ კაზინომ ძალიან ბევრი ადამიანი გააუბედურა, ბევრმა სიცოცხლე თვითმკვლელობით დაასრულა, რადგან წაგებული თანხა ვერ გადაიხადა და დრო იყო ეს უნდა დასრულებულიყო, მაგრამ.....
-მაგრამ ბუთხუზასნაირი ხომ ბევრია, ახლა შენ გადაგეკიდება.
-ჩემზე ნუ ნერვიულობ, მე თავს მივხედავ. ალექსანდრეს ტელეფონი ნოდარის ნომერმა გაანათა და გაოცებულმა შეხედა საბას.
-ნოდარი მირეკავს, არ იცის დარეკვა ხოლმე მე თუ არ შევახსენე თავი.
-მიდი უპასუხე, იქნებ რამე ჭირდება.
-გისმენ ნოდარა.
-ალექსანდრე ლეო ვარ ნოდარას კარდეოლოგი.
-რა მოხდა, ნოდარას რამე დაემართა?
-მოდი, ჩემთან არის. შეეშინდა და გული აუჩქარდა, საბას შეხედა და დაბნეულად თქვა.
-მოვდივარ.
-მეც წამოვალ ალექსანდრე.
-შენ აქ მჭირდები, არ ინერვიულო მშვიდად იყავი და დაგირეკავ. ალექსანდრე შეშინებული მივიდა ექიმთან და ნოდარაც იქ დახვდა.
-არ უნდოდა დამერეკა, არ შეაწუხოო და მე მაინც დაგირეკე.
-მისით მოვიდა თუ რა მოხდა აქ რომ არის.
-გულმა შეაწუხა და მოვიდა მისი ფეხით და იმაზე მეტი სერიოზულად არის ნოდარა შენი გული რომ არ ველოდი.
-გასაგებია, რა უნდა ვქნა აღსარება ჩავაბარო თუ ცოდვები მოვინანიო ექიმო.
-არც ერთი და არც მეორე, თუ გამომყვები და მკურნალობას არ შეწყვიტავ გულს თავის ადგილზე ჩავსვამთ. ეწევი?
-ეს ბოლო პერიოდი ღამეც ვეწევი ამის დაფიცვა არ შემიძლია.
-უნდა შეწყვიტო ნოდარა მოწევა, სასმელი გვერძე უნდა გადადო.
-მოწევა არა, სასმელი არა, ქალები არა და რა გამოვიდა ცოცხალი ადამიანი არისო ვერ იტყვით, მე ხომ ნახევრად მკვდარი ვარ.
-ცოცხალი ხარ და აქ ხარ ჩვენს გვერდით, წამლებს შევცვლით და ზუსტად ერთ თვეში აქ მოხვალ. ალექსანდრე შენ მჭირდები.
-გისმენ ექიმო, მითხარი რა უნდა გავაკეთო.
-მხოლოდ შენ გიჯერებს და შენი დიდი რიდი აქვს, მინდა მასთან ახლოს იყო და ყოველ დღე გააკონტროლო მისი წამლები.
-გასაგებია, ყოველ დღე მასთან ვიქნები ან სულაც ჩემთან წავიყვან და ნატა მოგხედავს, ასე რომ უარი არ მიიღება.
-მეც ვფიქრობ რომ ასე უკეთესია.
-არა შვილო, ჩემს სახლში ვიქნები.
-იქნები კი ბატონო, მაგრამ მარტო იქნები და კიდეც მოწევ, კიდეც დალევ და ვინ იცის იქნებ ვინმე ქალმაც კი მოგაკითხოს თავად სახლში.
-ალექსანდრე..............
-აქ ვარ, ექიმო რეცი მომეცი და წამლებს ვიყიდი.
-ექიმო რა არის ახლა ეს.............
-ექიმი ჩემს მხარეს არის, იმიტომ რომ ორივეს გვინდა რომ იცოცხლო, ჯერ კიდევ შეგიძლია ბევრი სასახელო მძლეოსანი აღზარდო.
-კარგი, კარგი ორივემ პირი შეკარით. თქვა ნოდარამ და ალექსანდრეს შეხედა, ალექსანდრე კი მხრებში გამართული წამოდგა ექიმს თვალი ჩაუკრა და ნოდარასთან ერთად დატოვა ექიმის კაბინეტი.
-შენთან კამათის თავი არ მაქვს, ამიტომ გნებდები და სახლში უნდა მიმიყვანო.
-პირველად შენთან მივალთ რაც გჭირდება წამოიღებ და აფთიაქშიც შევივლი, ეს ერთი თვე ჩემთან იქნები.
-შენი ხასიათი ჩემზე უკეთ არავინ იცის შვილო და ამიტომ არ გეკამათები, რადგან ვიცი მაინც შენსას გაიტან. იყოს ისე როგორც შენ გინდა, მაგრამ ერთი თვის შემდეგ რომ დამაბა არ გავჩერდები.
-ნუ ჩქარობ, ექიმის სიტყვით მივიღებთ გადაწყვეტილებას. ნოდარას ჩაეცინა და ალექსანდრეს მხარზე ხელი მოუთათუნა და სევდინად თქვა.
-მამაშენს უნდა სცოდნოდა შენს შესახებ, უნდა გაეცანი და უნდა სცოდნოდა რომ საუკეთესო შვილი ეზრდებოდა.
-მაგრამ თავად არ უნდოდა ეს როგორც დედამ მითხრა, ვისაც არ უნდივართ მას არ ვახსენებთ, თავად წავიდა და სხვასთან გააგრძელა ცხოვრება თუმცა ხანმოკლე აღმოჩნდა მისთვის მის მიერ შექმნილი ბედნიერი ბუდეში ცხოვრება, ერთ წელიწადში ავტო ავარიის მსხვერპლი გახდა, დედამ ინერვიულა იმდენად დიდი იყო სიყვარული მასში ვერ გადაიტანა ადვილად, ვერ გამოვიდა სტრესიდან და სულ პატარები დაგვტოვა.
-ნუ გაიხსენებ წარსულს შვილო, წარსულს მხოლოდ ტკივილის გახსენება შეუძლია შენთვის.
-ჩემი ულამაზასი დაიკო ვიღაც ს მსხვერპლი გახდა, შენ რომ არა მე ვინ ვიქნებოდი დღეს, ერთი გზას აცდენილი ახალგაზრდა მამაკაცი რომელსაც მომავალი არ აქვს და არც ექნებოდა.
-ალექსანდრე............
-დამშვიდდი კარგად ვარ, არ მიყვარს წარსულის ტკივილზე ასე ხმამაღლა საუბარი ეს მხოლოდ შენთან შემიძლია გავაკეთო და ნუ გამაჩერებ, მაგრამ მოვედით უკვე და გთხოვ თავი იგრძენი როგორც საკუთარ სახლში. ალექსანდრემ კარი გააღო და ლილიას ხმაც გაიგონა.
-მამა მოიდა, მამა მოიდა.....
-მოვიდა მამა რომ შეგჭამოს. პატარა ხელში აიყვანა და რამდენჯერმე ჰაერში ააგდო, ლილიას კისკისზე ნატაც გამოვიდა და ისიც იცინოდა.
-ოთახი უკვე მზად არის და პატარა პრინცს ელოდება.
-კარგია, ყოჩაღი გოგო მყავხარ, მაგრამ სტუმარი გვყავს და მისთვის ოთახი უნდა მოვამზადოთ, რადგან ძალიან ჯიუტი პაციენტია და აქ შენი მკაცრი კონტროლის ქვეშ უნდა იყოს, როცა სახლში ვიქნები მე მივხედავ, ნატა წამლები ზუსტად იმ საათებში უნდა მიიღოს როგორც ექიმმა დაგვიწერა.
-შვილო ნატა შენმა ქმარმა.......
-ძია ნოდარ ჩემმა ქმარმა ძალიან კარგად მოიქცა რომ აქ მოგიყვანათ...
-ეს შენზე უარესი იქნება ვერ მოვისყიდი.
-გეუბნები ეს არც კი გაბედო. სამივე იცინოდა და ნატამ ალექსანდრეს უსაყვედურა.
-რატომ არ დამირეკე ოთახს მოვამზადებდი და უკვე დაისვენებდა, მაგრამ ახლავეს მოვამზადებ.
-ვეღარ გაგაფრთხილე, უფრო სწორად დავიბენი ექიმმა რომ დამირეკა, როგორაა ჩვენი პატარა კაცი და მისი დედიკო.
-კარგად არიან და ხვალ უკვე სახლში იქნებიან.
-ნატა პატარა სიურპრიზი ხომ არ მოუწყოთ დედა-შვილს.
-უკვე ყველაფერზე ვიფიქრე, მონიკა ხვალ დილით მოვა და მომეხმარება.
-ინდირა....
-ინდირა არ ვიცი სად არის, ვერ მოვიძიე.
-რა ხდება, რა ბავშვზეა ლაპარაკი ალექსანდრე. ალექსანდრემ მოუყვა ნოდარას რაც გადახდა თავს და ნოდარა ჩაფიქრდა.
-საუკეთესო ადამიანი ხარ და მე ვამაყობ შენით შვილო.
-ლილია ხვალ ბაიას შენ დააძინებ?
-მე დააზინო? გაოცებულმა შეხედა მამას პატარამ და ალექსანდრეს გაეცინა ლილიას დაფიქრებულ თვალებზე.
-ბაბუ.....
-ეს ბაბუ აქ იქნება და გეთამაშება. ალექსანდრემ ლილია ძირს დასვა და ნატასთან გავიდა, მხრებზე ხელი მოხვია და გულში ჩაიკრა.
-დაიღალე, ნორმალურად ვერ დაისვენე ეს დღეები.
-ხვალიდან დავმშვიდდები, შენებიდან ვინ მოვა.
-საბა, შმაგი, ბაჩო და მონიკა თავისთავად. გინდა მონიკას ხვალ დილიდან გამოუშვებ და დაგეხმარება.
-ყველაფერი მზად მაქვს, მონიკა მხოლოდ ლილიას გასართობად მჭირდება.
-მაშინ დაურეკავ და ვეტყვი. ალექსანდრემ მონიკას დაურეკა და მონიკამ გაბედულად უპასუხა მის ზარს.
-გისმენ ალექს.
-განყოფილებაში ხარ?
-კი, ჯერ კიდევ აქ ვარ.
-ხვალ დილით აქ მოდი ლილიასთან უნდა დარჩე ძიძას დასვენების დღე აქვს, ნატამ კიდე მეც მომეხმარებაო.
-კარგი მოვალ, მაგრამ........
-რა მაგრამ შმაგია პრობლემა და ვერ მეუბნები?
-ხვალ რომ გნახავ გეტყვი.
-რა მოხდა მონიკა.
-არ მომწონს მისი გამოხედვა, როცა........
-კარგი, უკვე მივხვდი და ხვალ შერცხვება როცა მიხვდება რომ შეცდომა დაუშვა. ხვალ აქ მოხვალ, მისამართს მოგწერ ახლა კი რაღაც მოვიფიქრე....
-რა მოიფიქრე, ალექსანდრე არ გამითიშო......ალექსანდრემ ტელეფონი გათიშა მონიკას და შმაგის დაურეკა.
-გისმენთ უფროსო.
-შმაგი მონიკას ჩემი მისამართი მიეცი დილით უნდა მოვიდეს ჩემთან.
-გასაგებია უფროსო. შმაგიმ მონიკას შეხედა და სიბრაზისგან სახეზე გაწითლდა, მაგრამ ალექსანდრეს თითქმის ჩურჩულით უთხრა.
-მივცემ თქვენს მისამართს უფროსო. ტელეფონი გათიშა თუ არა ქაღალდზე ალექსანდრეს მისამართი დაწერა მონიკას მაგიდაზე დაუდო და უთხრა.
-ხვალ დილით უფროსი სახლში გელოდება. არც კი დაელოდა მონიკას პასუხს თავის მაგიდაზე კომპიუტერი გათიშა და წავიდა, მონიკამ თვალი გააყოლა შმაგის და ალექსანდრეს ზარს უპასუხა.
-გისმენ ალექსანდრე რა არ გასვენებს. ალექსანდრე იცინოდა და მონიკასაც გაეცინა.
-რა უთხარი ისე წავიდა არც კი დამემშვიდობა,
-იცი რა მოვიფიქრე, ხვალ ორივე კარში დავხვდეთ ბავშვით ხელში. ორივე იცინოდა ალექსანდრეს ნატაც დაეთანხმა, მხიარულად დაასრულეს საუბარი მონიკამ საათს შეხედა უკვე გვიანი იყო და წავიდა, იმ ღამით მარტო იცინოდა შმაგის გაბრაზებული სახე რომ ახსენდებოდა, დილით კი ძალიან ადრე გავიდა სახლიდან, მოიარა მაღაზიები და უამრავი რამ უყიდა პატარას და გაღიმებული ბედნიერი სახით შეხვდა ალექსანდრეს.
-მონიკა დილით მოდითქვა გითხარი, მაგრამ ასე ადრეც არათქო ძვირფასო.
-უკან გავბრუნდე?
-შემოდი, შემოდი და ყავა მიირთვი დილით?
-არა, ვერ მოვასწარი აქეთ მეჩქარებოდა.
-რომ მიგერთვა ყავა ნახევარი საათით გვიან მოხვიდოდი, მაგრამ ახლა ერთად მივირთვათ.
-ნატა სად არის?
-მალე შემოგვიერთდება, წამოდი სამზარეულოში გავიდეთ. მონიკამ დივანზე დააწყო ჩანთები და ალექსანდრეს გაყვა, ორივე იცინოდა შმაგიზე.
-ნატა უკვე აქ ხარ და თქვენ ორნი ვისზე საუბრბთ ასე გულიანად რომ იცინით.
-ძვირფასო გაგაღვიძეთ, ყავას მივირთმევთ და ვსაუბრობთ.
-შემდეგ ეს ბუშტები დაბერეთ და დავკიდოთ.
-დაგვასაქმა, ვერ აგვიტანა დამჯდარი.
-მესმის.
-არაფერია ძვირფასო, მონიკას ვეუბნები როგორ ძალიან მიყვარხარ. მონიკა გაოცებული იყო ალექსანდრე ასე მხიარული და თავისუფალი რომ ნახა, რადგან მას სამსახურში გაუცინარ ხელმწიფეს ეძახიან ჩუმად.
-მე რა მევალება ნატა.
-მონიკა არაფერს გავალებ ძვირფასო, მხოლოდ ლილიასთან იყავი. არ არის რთული ბავშვი, მაგრამ ჯიუტია......
-დედამისივით.....
-მამას ჰგავს სიჯიუტით.
-მაინც გადმომწვდა, ვერ ძლებს უჩემოდ რომ არ მიკბინოს. მონიკა ლილიასთან ერთად ერთობოდა, შმაგი კი ისეთ ხასიათზე იყო ყველას უღრენდა.
-შმაგი ალექსანდრემ დაგირეკა? შმაგიმ საბას შეხედა და უთხრა.
-დამირეკა, მაგრამ მე არ მოვდივარ.
-რატომ, საქმეების გამო?
-ბევრი საქმე მაქვს, ორი დაკავებული მოიყვანეს და უნდა დავკითხო.
-ბაჩოც წამოიყვანეო მითხრა და არ ვიცი რა აქვს ჩაფიქრებული, მონიკა არ მოსულა?
-მონიკა დილით ადრე უნდა მისულიყო მასთან და ალბად უკვე იქაა.
-კარგია, ჩვენც 4-ის მერე წავიდეთ.
-კარგი, კარგი წავიდეთ საბამ შმაგის წაუსვლელობა გადააფიქრებინა და სამუშაო საათების დასრულებამდე შმაგის ისევ შეახსენა წასვლის შესახებ.
-შმაგი გავდივართ.....
-მზად ხართ უკვე?
-კი, ბაჩო გარეთ გველოდება.
-არ ვიცოდი ბაჩოსთან ასე ახლოს თუ იყო უფროსი ან რაღაც აქვს ჩაფიქრებული.
-არაფერი ვიცი, წავიდეთ და გავიგებთ.
-საბა არ ვიცი კომისართან სახლში რატომ მივდივართ, არც ის ვიცი რა უნდა ვიყიდოთ, იცი რამე და გაქვს რამე გულში?
-არაფერი ვიცი და არაფერს არ ვყიდულობ მივიდეთ და გავიგებთ, მითხრა სალაპარაკო მაქვსო.
-კარგი წავიდეთ, მაგრამ ლილიას უყიდოთ რამე.
-ლილია დამავიწყდა, პატარა პრინცესა. მაღაზიაში შევიდნენ და ლილიას უამრავი ტკბილეული უყიდეს, ასევე თოჯინები, ალექსანდრე კი საათზე იხედებოდა და მოუსვენრად გადი-გამოდიოდა ნატა და მონიკა კი ბავშვის ოთახში იყო, ლილია პატარას საწოლზე უჯდა და გაოცებული უყურებდა და დედას უთხრა.
-დედა ლატო ალის ასე პატალა?
-შენც ასეთი პატარა იყავი საყვარელო, გაიზარდე და უკვე დედას ლამაზი გოგო ხარ.
-სტუმრები მოვიდნენ. მოესმათ ალექსანდრეს ხმა და მონიკამ დაინახა შმაგის გაოცებული სახე, მას პატარა ჰყავდა ხელში და მის დამშვიდებას ცდილობდა.
-რატომ ტირი პატარავ ალბად მოგშივდა და დედასთან მიგიყვან საყვარელო. მონიკამ ლილეს მიუყვანა პატარა და შემდეგ შმაგის შეხედა.
-გაიცანი ეს ჩემი ნათლული ალექსანდრეა.
-ალექსანდრე ეს პატარა...........
-ბიჭებო გაიცანით ეს ჩემი პატარა კაცია, პატარა ალექსანდრე.
-ეს, ეს, ეს შენი შვილია?
-წამოდით, სალაპარაკო გვაქვს. შმაგის მხრებზე ხელი მოხვია და მისაღებში გავიდნენ, ალექსანდრემ მეგობრებს ლილეს ისტორია მოუყვა და თან მკაცრად გააფრთხილა სამივე.
-პატარას ჩემი სახელი და გვარი აქვს, მას მე და ნატა გავზრდით და ეს ჩვენს გარდა არავინ არ უნდა იცოდეს, ერთ დღეს კი მისი ბიოლოგიური მამა ინანებს მის მიერ ჩადენილ შეცდომას.
-არ ვიცი რა ვთქვა, ეს რაც თქვენ გააკეთეთ ძალიან დიდი პასუხისმგებლობაა, პირველი თქვენი თავის წინაშე და შემდეგ თავად პატარას წინაშე.
-აღიარე რომ სულ სხვაგვარად ფიქრობდი შმაგი........... ალექსანდრემ გულიანად გადაიხარხარა და მონიკას შეხედა.
-ვაღიარებ რომ ვბრაზობდი, რადგან ეს ჩურჩული და სატელეფონო ზარები არ მომწონდა, მაგრამ ახლა უნდა ვთქვა რომ მრცხვენია ჩემი შეცდომის, რადგან რეალობა სულ სხვაა და მიხარია რომ ჩემს ფიქრებისგან ძალიან შორს ვარ.
-შმაგი მონიკა ძალიან კარგი გოგოა და თუ სერიოზულად ფიქრობ მასზე არ დაიხიო უკან, შენ სწორ გზას მიყვები.

ყოველი ჩემი ნაბიჯის გადადგმაზე ძალიან ბევრს ვფიქრობ, რომ შეცდომა არ დაუშვა, რადგან ჩემი დაშვებული შეცდომით არ ვატკინო ჩემს საყვარელ ადამიანებს და პირველ რიგში ჩემს ოჯახს, ამიტომ საბა შენ ისევ კრიმინალურ განყოფილებაში დარჩები ისევე როგორც შმაგი და მონიკა, მაგრამ ვფიქრობ საკმარისია ბაჩომ დაცვაში იმუშაოს დრო მოვიდა მისი დაწინაურების........
-უფროსო...........
-ბაჩო შენ მეოთხე დაემატები მათ და ერთი გუნდი იქნებით, მე თქვენ გენდობით და მჯერა თქვენი.
-მადლობა უფროსო, იმედებს არ გაგიცრუებთ. -დაიმახსოვრეთ ბიჭებო, რომ თქვენს ცხოვრებაში ორი ძლიერი მეომარი გყავთ ,,მოთმინება და დრო''. შენ უნივერსიტეტი დაამთავრე და შენს ცოდნას წლები შეალიე, დრო გაიცრიცა ერთ ადგილზე ტკეპნით და მოთმინებით, ხვალიდან ამათ კაბინეტში იქნება შენი მაგიდაც. დრო მოვიდა შენც აიმაღლო რამდენიმე საფეხურით მაღლა.
-ალექსანდრე მაგიდა მზად არის და მობრძანდი სტუმრებთან ერთად.....
-ჩვენც მზად ვართ, ძია ნოდარა სად არის.
-აქ ვარ შვილო, მოვედი რადგან ვიცი არ მოისვენებ სანამ აქ არ დამინახავ.
-ყველა აქ ვართ, მხოლოდ ინდირა იგვიანებს.
-დღეს პროცესი აქვს და მომწერა მოგვიანებით მოვალო. -მოვედი, მოვედი აქ ვარ, მაგრამ მალე უნდა წავიდე. აბა როგორ ხართ, უჩემოდ თავს როგორ გრძნობთ.
-ძალიან მშვიდად ვიყავით აქამდე. ინდირამ ალექსანდრეს გვერდით გამოწია ცარიელი სკამი და ნატას შეხედა. -ძაღლივით მშია, თქვენ გააგრძელეთ საუბარი მე საქმეს მივხედავ.
-დაბმული იყავი?
-დილიდან გადაბმულად რამდენიმე პროცესი ჩავატარე, გეფიცები ძალიან დავიღალე.
-არ შეიცვლები და მეც ასეთი მიყვარხარ. უთხრა ნატამ მეგობარს, ალექსანდრემ შეხედა და თქვა. -დარწმუნებული ვარ დღეს განგებ შიმშილობ აქ რომ ჩამსკდარიყავი.
-რაც გინდა თქვი არ მესმის შენი ხმა, ნატა ასე გემრიელად როგორ ამზადებ, მე რატომ არ გამომდის ასე გემრიელი კერძი.
-ნატა სიყვარულით ამზადებს, შენ კი გაქცეულად და ამიტომ გამოდის კერძი შენსავით უგემური.
-ალექსანდრე პროფესია დაგავიწყდა ვინ ხარ და რა სტატუსი გაქვს?
-არა, ჩემი პროფესია ყოველთვის მახსოვს როცა სახლიდან გავდივარ, ახლა კი მე უბრალო ადამიანი ვარ და აქ ყველა ერთი ვართ, შენ ხარ მხოლოდ გამონაკლისი........
-მწარე.......
-როცა სიმართლეს ამბობ მწარე ხარ....
-მწარე.......
-რა მოხდა, წყალი მოუტანე მონიკა კვდება და არ მინდა ჩემს სახლში მოკვდეს. მონიკამ ჭიქით წყალი მიუტანა ინდირას და როცა სული მოითქვა ინდირამ თეფშზე დადებული წიწაკას შეხედა.
-ნახე რა პატარაა და ეს მკლავდა ახლა მე.
-ხოდა უნდა გვერბინა ყვეალს სასამართლოში სიმართლის დასამტკიცებლად. ინდირამ ხაჭაპურის ნაჭერი გადმოიღო და ალექსანდრეს უთხრა.
-გაანეიტრალებს წიწაკას გემოს. შემდეგ სატელეფონო საუბარი ჰქონდა რამდენიმე წუთში კი ყველას დაემშვიდობა და როგორც ქარიშხალივით შემოვარდა სახლში ისევ ისე გავარდა.
-რა ენერგია აქვს, გეფიცები მისი მშურსდა იცი რა მომწონს მასში, ის არასოდეს შეიცვლება და ასე უბერებელი დარჩება. მაგიდას მხიარულება არ შეუწყვეტია და გვიან ღამემდე საუბრობდნენ, როცა ყველა გააცილა ალექსანდრემ სახლში სიმშვიდე იგრძნო და პატარას სანახავად შევიდა, იქვე ნატას ჩასძინებოდა პატარას გვერდით და ბედნიერი ღიმილით უყურებდა ლილიას და ნატას, მაგრამ შემდეგ ფრთხილად გააღვიძა ნატა და უთხრა.
-ძალიან პატარაა ჯერ აქ ყველა ვერ მოისვენებთ. ნატამ ლილიას აკოცა და ალექსანდრეს შეხედა.
-რა ბედნიერი იყო დღეს ჩვენი გოგო, პატარას არც კი მოსცილდა მასთან იყო და უმღეროდა რომ დასძინებოდა. -ნახე რა საყვარელია და რა მშვიდი.
-საყვარელო, როცა პატარა მშვიდ გარემოში იზრდება ის თავადაც მშვიდია, ახლა კი ორივე ერთად გაიზრდება და ლილიას ძმობას გაუწევს.
-დაისვენე და მეც მალე მოვალ.
-ლილე ხომ არაფერი გინდა.
-არა, არა მადლობა.
-რამდენიმე დღეში შენი საბუთები გამზადდება და აქედან წახვალ, შენ სწავლაზე უნდა იფიქრო სხვაზე არაფერზე და არავისზე.
-ჩემი ძმა?
-დაბრუნდება შენი ძმა და როოცა სიმართლეს გაიგებს არაფერს გეტყვის, პირიქით თავის თავს დაიდანაშაულებს. ალექსანდრემ პატარას ხელზე მოეფერა, შემდეგ ლილიანა აიყვანა ხელში და თავის საძინებელში შევიდა ნატამ კი ყველაფერი მიალაგა და საძინებელში ფრთხილად შევიდა, რადგან იფიქრა რომ ალექსანდრეს უკვე ძინავდა, მაგრამ ალექსანდრემ მკლავი გაშალა და საყვარელი ქალი თავის მკლავზე დაიწვინა, სიყვარულით ჩახედა თვალებში და უთხრა.
-ერთადერთი ხარ ვის დანახვაზეც ჩემი გული ძლიერად ძგერს, გახსოვდეს რომ ძალიან მიყვარხარ.
-მეც მიყვარხარ, ჩემი გული ხარ და მთელი ჩემი სამყარო შენ ხარ.
ვარსკვლავებით მოჭედილი ცა და ლამპიონებით განათებული ქუჩა, ნერვიულობდა და სიჩქარეს ნელა ნელა უმატებდა, მოულოდნელად გააჩერა და მანქანაში ახალგაზრდა მამაკაცი დაჯდა.
-მივლინებაში მიდიხარ, მაგრამ ჩემთვის არ გითქვია. -დღეს ხომ არ მივდივარ, წასვლამდე გეტყოდი.
-არ უნდა დაგეშვა, რომ მე სხვისგან გამეგო ამ წასვლის შესახებ.
-მაპატიე, რომ მეთქვა და წამოსვლა შემომეთავაზებინა არ დამთანხმდებოდი.
-შემომთავაზე და უარი გითხარი?
-მართლა წამოხვალ?
-ეს ჩემს თქმამდე რომ შემოგეთავაზებინა ყველაფერს დავტოვებდი და შენთან ერთად სამყაროს ბოლოშიც წამოვიდოდი, მაგრამ ახლა არა, ახლა მარტო წადი ილია. -ინდირა ხომ იცი შენგან შორს როგორ მიჭირს ყოფნა, რადგან არ წამოხვალ რამდენიმე დღე და მერე ისევ ერთად ვიქნებით.
-ხვალ მიდიხარ?
-ხვალ მივდივარ, დილით ადრე. -ეს ღამე არ გავატაროთ ერთად? -არა, დილით ადრე უნდა ავდგე თან ბარგი მაქვს ჩასალაგებელი.
-თითქმის ერთი წელია ერთად ვართ და ერთხელ არ მითხარი შენს სახლი მოვსულიყავი, ჩემებს გაგაცნობ უკვე დრო არის. შენ რა მეთამაშები?
-არ გეთამაშები საყვარელო, ჯერ არ მოსულა დრო რომ ჩემები გაგაცნო და ჩვენს ურთიერთობას სერიოზული სახე მივცე.
-გამოდის არც სერიოზულად ფიქრობ ჩვენს ურთიერთობაზე, ესე იგი დრო გაგყავს ჩემთან ან ოჯახი გყავს.
-არა, არა, შენ ვერ გამიგე.....
-მე ვერ გაგიგე მართალია, გაკვირდები და ვერ გავიგე როგორი ადამიანი ხარ, მაგრამ მე ხომ ისეთი შემიყვარდი როგორიც ხარ და იქნებ სხვაც გყავს, რადგან შენი ეს ხშირი მივლინებები საერთოდ არ მომწონს.
-მე სხვა მყავს?
-ხომ იცი თუ მოვინდომე წუთებში ჩამოგხსნი ნიღაბს........ -მე სხვა მყავს? ინდირა რას ამბობ, როგორ თუ სხვა მყავს, შესაძლებელია მამაკაცს შენნაირი ქალი უყვარდეს და იყო სხვასთანაც?
-ფერი შეგეცვალა, ვფიქრობ ეს კითხვა მოულოდნელი იყო და არ ელოდი, რადგან აშკარად დაიბენი. მანქანა გააჩერა და მამაკაცს შეხედა გაბრაზებულმა.
-გადადი ილია.
-რატომ?
-გადადი, იპოვე ისეთი ქალი ვისთანაც სერიოზულად შეხედავ, მე არ ვარ სათამაშო თოჯინა.
-ინდირა.........
-გადადი.......... მკაცრი იყო ინდირას ხმა
-ახლა დრო არ მაქვს, დავბრუნდები და დაგირეკავ, იცოდე რომ მომენატრები.
-დროს ნუ დაკარგავ, უკეთესია სხვა იპოვო არ გაგიჭირდება.
-ინდირა ვიცი რომ ნაწყენი ხარ, მაგრამ ისიც ვიცი რომ პესიმისტი ხარ და ყველაფერში ცუდს ხედავ ეს შენი პროფესიის ბრალიც არის.
-ჩემი პროფესია არაფერ შუაშია ილია.
-არის, ყველას და ყველაფერს ეჭვის თვალით უყურებ და გთხოვ ეს ცუდი ჩვევა დაივიწყე.
-დავივიწყებ თუ ხელს მთხოვ და დავქორწინდებით. ილიამ თვალები აატრიალა და მანქანიდან გადავიდა, ინდირაც ადგილიდან მოწყვეტით წავიდა და რამდენიმე წუთში ტელეფონის ხმა გაიგონა, გაოცებული იყო, რადგან ვერ გაიგო საიდან მოდიოდა ტელეფონის სასიამოვნო მელოდია, მაგრამ იქ სადაც ილია იჯდა ტელეფონი დაინახა და ხელში აიღო, უნდოდა ეთქვა ილია არ არისო, რომ მელოდია შეწყდა და შეტყობინება მოვიდა. -,,საყვარელო სად ხარ, ძალიან დაგაგვიანდა ვნერვიულობ შენზე''. ხელები აუკანკალდა, მაგრამ ტელეფონი გადაჩხრიკა და სხვა შეტყობინებებიც ნახა, თავისი ტელეფონი ამოიღო და დარეკა.
-ინდირა? რა გჭირს, კარგად ხარ?
-ალექსანდრე.............
-ვიცი რომ მე ალექსანდრე ბარ, მაგრამ შენ თუ იცი რომელი საათია?
-ვიცი რომელი საათია და ვიცი რომ გვიან არის, ისიც ვიცი რომ გაწუხებ, მაგრამ უნდა დაგელაპარაკო, ვიღაცას უნდა დაველაპარაკო.
-სახლში არ ვარ.
-სახლში თუ არ ხარ სახლის ტელეფონზე როგორ მპასუხობ...........
-ალექსანდრე ვინ არის ასეთ დროს, რამე მოხდა?
-ვინ იქნება ამ დროს გიჟის და უსაქმურის მეტი. ტელეფონი გათიშა და ნატას შეხედა, სულ მალე კარზე ზარის ხმა გაისმა და ორივეს გაეცინა.
-ნუ იცინი კარი გააღე, თორემ მთელ ბინას გააღვიძებს. -იცი რა მოვიფიქრე?
-რა მოიფიქრე.
-გაუშვათ სადმე ეს გადარეული რამდენიმე დღით და ჩვენც დავისვენებთ ნატა.
-გააღე, გააღე კარი ბავშვებმაც დაიღვიძეს და მერე ვიფიქროთ სად გაუშვათ. ალექსანდრემ კარი გააღო და ინდირა გიჟივით მოთქვამდა ხმამაღალი ხმით. ალექსანდრემ მიიხედ-მოიხედა მეზობლებმა ხომ არ დაიღვიძაო და ინდირა ბინაში შემოატარა.
-რა დაგემართა რომ მოთქვამ, მოკვდა ვინმე?
-არააააა.
-გაიტანე ვინმე მანქანით და გადამალე მიცვალებული? -არაააააა.
-მდაააა, რაღაც სერიოზული მოხდა.
-მტკივააააა.
-რა გტკივა.
-გული, სული და ყველაფერიიიი.
-მერე ვინ მოგასწავლა ალექსანდრე ექიმი არისო ან შენ არ იცი რომ აქ ექიმი არ მყავს არავინ?
-მტკივაააააა.
-ძალიან თუ გტკივა მყავს კარგი კარდეოლოგი და დაურეკავ მას.
-სულიც მტკივააააა. ალექსანდრე გაბრაზდა და ინდირას ხმამაღალი ხმით მკაცრად უთხრა.
-ინდირა თქვი რა ხდება თორემ გარეთ გაგადებ და ქუჩაში იტირე რამდენიც გინდა.
-უხეში ხარ, უტაქტო ხარ, ცივსისხლიანიც ხარ. აი ამ დანით მოვკლავ, გეფიცები მოვკლავ.
-ოპა, ოპა, ოპა, დანა ადგილზე დადე და მომიყევი რა მოხდა, ნატა წყალი მოუტანე.
-ურთიერთობა მქონდა უკვე ერთი წელია და შემიყვარდა, მართლა შემიყვარდა.
-ეს ვიცით, შენ ყოველ თვეში იყავი შეყვარებული, მაგრამ ამ ურთიერთობამ ერთი წელი დაითვალა და გამოდის მართლა შეგიყვარდა. მომიყევი რა მოხდა, ილიას დაემართა რამე?
-არააა, მე დამემართა ალექს რადგან დავბრმავდი, სიყვარულმა დამაბრმავა.
-დამშვიდდი, მოდი წყალი დალიე და მშვიდად მოყევი ყველაფერი. ინდირამ წყალი მოსვა და ჩურჩულით თქვა. -დაქორწინებულია.
-ოოო, ეს ცუდია.
-ჩემო მეგობარო. უთხრა ნატამ და ინდირას მოეფერა. -როგორ გაიგე.
-ამ საღამოს შევხვდით ერთმანეთს, რადგან სხვისგან გავიგე რომ მივლინებაში მიდიოდა მე კი გავბრაზდი რატომ თავად არ მითხრამექი და საუბრის დროს მითხრა ისეთი რამ რასაც არ ველოდი, ამიტომ გავბრაზდი და მანქანიდან გაუშვი.
-მერე.........
ტელეფონი დარჩა მანქანაში და შეტყობინება რომ მოვიდა წავიკითხე, ალექს წლებია დაქორწინებულია.
-გასაგებია, ეს მე ძალიან მომწონს.
-მოგწონს?
-ძალიან მომწონს არ მოგესმა, რადგან ეს ტიპი არ მომწონდა, მაგრამ კარგია რომ ილიამ თავად ჩაგიტარა კარგი გაკვეთილი.
-რატომ მტკენ უარესად.........
-უნდა გეტკინოს, რადგან არ იცი ადამიანის გადამოწმება. -არ გეცოდები?
-სულაც არა, რადგან უტვინო ხარ.
-რატომ ვარ უტვინო. -განთქმული ადვოკატი და კარიერა შემდგარი ქალი ხარ, ნორმალური მამაკაცი არ შეგიძლია იპოვო?
-მე ილია შემიყვარდა, მე ილია მიყვარს.
-ჰოდა დაჯექი და იტირე, მაგრამ ტირილს რომ მორჩები პლედი აიღე და დაიფარე ან წასვლისას უბრალოდ გაიხურე კარი.
ალექსანდრე როგორ ელაპარაკები ისედაც ცუდად არის. -ვიცი მაგის ცუდად ყოფნა რამდენიმე საათიანია, ხვალ ყურებამდე გაღიმებული შემომივარდება კაბინეტში და მეტყვის, საღამოს არაფერი არ დაგეგმო ჩემი საქმრო უნდა გაგაცნო.
-იდიოტი ხარ................. უთხრა ინდირამ და უფრო უმატა ტირილს, ნატამ კი ხელი აუქნია ალექსანდრეს და თავადაც გაეცინა.
-მე ვწვები, შენ მიადე მეგობარს თავი თავზე და ორივემ ერთად იტირეთ.
-მე რატომ ვიტირო.
-მარტო ხომ არ იტირებს ხათრის გამო მაინც აყევი, თან დუეტში იტირებთ.
-მომწყდი თავიდან ნერვების კიბო ხარ, შენთან მოვედი გამიგებსთქო და შენ უარესად გამხადე.
-დასამშვიდებლად მოდი გამთენიის 4 სთ-ზე, ამ დროს დაღლილ ხალხს ძინავთ. ვიფიქრე რამე შეემთხვამეთქი თორემ არც გიპასუხებდი, უზნეო ქალი ხარ. სწორედ ამიტომ ვთიშავ ღამით ჩემს ტელეფონს, მინდა მშვიდად დავისვენო, მაგრამ შენ მასვენებ?
-რატომ მოვედი, რას ველოდი შენგან............. ალექსანდრე ინდირასთან მივიდა პირზე ხელი ააფარა და უთხრა.
-ნუ ღრიალობ, ბავშვები არ დააღვიძო თორემ მართლა ვერ გადამირჩები. ინდირამ გაოცებულმა შეხედა ნატას და უთხრა.
-ნატა ეს კაცი შეცვალა ვინმემ თუ ის ალექსანდრეა მე რომ ვიცნობ.
-ზოგჯერ მოგიწევს ასეთი ალექსანდრეც ნახო. ალექსანდრემ მეგობრები მარტო დატოვა და მშვიდად დაიძინა, ნატამ მეგობარს მიუჯდა გვერდით და ორივეს ერთმანეთზე ჩახუტებულებს ჩაეძინათ. დილით ალექსანდრემ მძინარე დაქალები რომ დაინახა თავი ვერ შეიკავა და გულიანად გაეცინა, მის სიცილზე კი ორივემ გაიღვიძა და ინდირამ დაბღვერილმა შეხედა.
-რატომ მიბღვერ, გამოიგლოვე უკვე შენი სიყვარული?
-ნუ დამცინი, ალექსანდრე ძალიან ცუდად ვარ.
-ერთი წელი ხარ მასთან, იცი სად ცხოვრობს, ოჯახი გაგაცნო?
-არა და ახლა ვხვდები რატომაც იკავებდა თავს და როცა დაქორწინებაზე დავილაპარაკებდი, ყოველთვის სადღაც ეჩქარებოდა და სადღაც გარბოდა.
-თუ კარგად მახსოვს და არ ვცდები, როცა ერთად ვივახშმეთ მითხრა რომ შენ იყავი მისთვის ერთადერთი ქალი. თქვა ალექსანდრემ და ისევ გულიანად გაიცინა. -ალექს ნუ მიშლი ნერვებს.
-რას აპირებ.
არ ვიცი, მაგრამ გპირდები რომ მწარედ გადაიხდის.
-ყავა გინდათ?
-გააკეთე, გამოვფხიზლდებით.
-ტელეფონი რეკავს არ გესმით? თქვა ნატამ და სამზარეულოში გავიდა.
-ჩემი არ არის, შენი ჩანთიდან ისმის ნახე ვინ არის იქნებ დაგეძებს სად არის ჩემი გულის ვარდიო.
-ნატა გუშინ კომისარი შეგვიცვალეს ეს არ არის შენი ქმარი.
-მე მომწონს ის მხიარულიც და მოწყენილიც და შენ თუ არ მოგწონს ნუ უსმენ მას და ტელეფონს მიხედე.
-აი პასუხი, ჩემი ცოლია მე გამოვზარდე.ინდირამ ტელეფონი გახსნა და უხასიათოდ უპასუხა.
-გისმენ დედა.
-სად ხარ, სახლის ტელეფონზე გირეკავ და არ მპასუხობ და არ ვიცი საიდან და ვისგან დავიწყო შენი ძებნა.
-პოლიციას მიმართე მარინა დეიდა.
-ალექსანდრესთან ხარ?
-არა, მე ნატასთან ვარ და ალექსანდრეს დღეს ვერ ვცნობ. -ვერაფერი ვერ გავიგე, დღეს აუცილებლად მოდი სახლში სტუმრები გვეყოლება.
-დედა არავინის ნახვა არ მინდა, დღეს რთული დღე მაქვს სასამართლო სხდომა მაქვს და ვერ დაგპირდები რომ მოვალ.
-შენ ჩემთვის არასდროს არ გაქვს დრო.
-დედა...............
-კარგი, კარგი შვილო, როცა დროს იპოვი დამირეკე და მინდა გახსოვდეს რომ დედა გყავს ცოცხალი და ჯამრთელი. ტელეფონი გათიშა და გაბრაზებულმა თქვა. -ეს ქალი კიდევ ცალკე მიშლის ნერვებს.
-ის დედაა და შვილის ბედი აწუხებს, მაგრამ კარგია რომ არ იცის როგორი უნაირო შვილი ყავს.
-ალექსანდრე.............. ალექსანდრემ ყავის ფინჯანი გამოართვა ნატას და ინდირას შეხედა და უთხრა.
-თქვი რა გინდა ვცნობ შენს გამოხედვას.
-ტელეფონს გავთიშავ და ჩათვალე რომ ერთი უსახ-კარო ქალი შეიკედლეთ რამდენიმე დღით, გთხოვ აქ დავრჩები.
-ერთი კვირით?
-თუ მეტით არა შემიძლია დავრჩე ერთი კვირით?
-ათი დღით?
-ბევრია?
-არა, ჩემთვის პრობლემა არაა მე სახლში არ ვარ, როცა მოვალ გვიან მოვალ,დავწვები და შენი ატანა არ მომიწევს, მაგრააააამ.........
-რა მაგრააააამ......
-მოიმარაგე ათი დღის საკვები რას ჭამ, რას სვამ, შენ კი ნატა ძიძა დაითხოვე და შვებულებაში გაუშვი ლილიას ეს ქალბატონი მიხედავს.
-რააააააა?
-არა შენმა მზემ წამოგაჯენ აქ ფეხი ფეხ გადადებულს, ან მხარ თეძოძე წამოწოლილს და მოგართმევს ჩემი ცოლი რასაც ინებებ.
-მიყვარხარ, ვიცოდი რომ უარს არ მეტყოდი, მაგრამ დაგაფასე და შეგეკითხე.
-ინდირა რაღაც მინდა გკითხო, მართლა სერიოზულად ყოველგვარი ხუმრობის და იუმორის გარეშე.
-ამიტომ დასერიოზულდი უცებ გინდა მკითხო რაღაც, გისმენ.
-რატომ არ ცხოვრობ მშობლებთან, რატომ ხარ ცალკე მათგან შორს.
-ალექს შენ კარგად მიცნობ და იცნობ ჩემს მშობლებსაც, მათთან რომ ვცხოვრობდე აშკარად არ მოეწონებათ მათ ჩემი ცხოვრების სტილი და გამუდმებით უნდა ვიკამათოთ, მამა კი დარწმუნებული ვარ არა მარტო მემკვიდრეობიდან, არამედ შვილობიდანაც ამომშლის.
-მართალია, ვიცი როგორი მკაცრია მამაშენი და არც მისი მემკვიდრეობაა დასაკარგი.
-დავიჯერო ორივე დაყრუვდით მე მესმის ტელეფონის ხმა სამზარეულოში. გაბრაზებულმა შეხედა ორივეს ნატამ, ინდირამ კი ალექსანდრეს შეხედა.
-ჩემი ტელეფონი აქ მიდევს, შენი ტელეფონია ალექს.
-არც ჩემია, ჩემს ტელეფონს იმხელა ხმა აქვს მეცხრე სართულზე ესმით მისი ხმა.
-ვაიმე, ის რეკავს და რა ვქნა?
-მომეცი ტელეფონი მე დაველაპარაკები ვნახოთ რას იზამს მამაკაცის ხმას რომ გაიგონებს.
-ორივე ერთნაირები ხართ ამიტომ გაუგეთ კარგად ერთმანეთს. თქვა ნატამ და ლილიასთან წავიდა, ალექსანდრემ კი ტელეფონი აიღო და უპასუხა.
-გისმენთ.
-უკაცრავად ინდირა მინდოდა ბერიძე.
-ინდირა ვერ დაგელაპარაკებათ, ბანაობს და ვინ კითხილობს?
-თქვენ ვინ ხართ?
-ეს თქვენ არ გეხებათ მეგობარო.
-მართალია მე არ მეხება, მაგრამ უნდა ვნახო გუშინ ჩემი მობილური დამივარდა მის მანქანაში და მინდოდა მეკითხა, იპოვა?
-დიახ იპოვა ერთი მობილური და აქ დევს.
-გასაგებია, მადლობა. ალექსანდრემ ტელეფონი გათიშა და ინდირას შეხედა.
-შენი ილიკო არ ელოდა მამაკაცის ხმას და დაიბნა, დარწმუნებული ვარ ეჭვიანობისგან ტუჩებს იკვნეტს.
-იეს, ეს მომწონს და უნდა დაიტანჯოს ფიქრისგან თუ ვინ უპასუხა ჩემი ნომრიდან.
-ნახე, ნახე როგორ გაუხარდა რა სადიზმია შენში. ალექსანდრე მხიარულობდა ინდირას ბედნირებისგან განათებულ სახეს რომ ხედავდა, უეცრად ინდირა მიუბრუნდა და უთხრა.
-იდეა მაქვს.
-რა იდეა გაქვს, გინდა თამაშში აგყვე?
-ამყვები?
-თუ არ მომეწონება რასაც მეტყვი არ აგყვები.
-შენ იქნები ჩემი ახალი შეყვარებული.
-რაააააა. პირდაღებული უყურებდა ალექსანდრე ინდირას და შემდეგ იყვირა.
-ნატა, ნატაააა, ნატა სად ხარ.
-რა მოხდა, რა გაყვირებს შეეშინდა ბავშვს და გაიღვიძა ლილემაც თქვენს ხმაურზე.
-ნატა ეს ბიუსტი გაიტანე ჩემი სახლიდან და ჩვენი სახლიდან შორს დატოვე, ძალიან შორს.
-რატომ, რა გითხრა ასეთი. ნატა უყურებდა ალექსანდრეს და მის გამოხედვაზე იცინოდა. -მას უნდა რომ შემაცდინოს და მისი შეყვარებული ვიყო.
-რააა, რატომ?
-ილია რომ აეჭვიანოს.
-უკვე ბავშვობთ, ინდირა რა გემართება კომისარი კაცი ასე უნდა გააბრაზო?
-საუკეთესო იდეა არის რა მოხდება რომ დამეხმარო. -ინდირა დასერიოზულდი, მე ყველა მიცნობს და იცის ილიამ რომ მეგობრები ვართ, თან ოჯახი მყავს. ვამბობ არასერიოზული ქალი ხარო და ბრაზდები, იდეა მეც მაქვს. -მითხარი შენი იდეა.
-ბაჩო საჯაია.
-ბაჩო დაცვის თანამშრომელი?
-აღარაა დაცვაში დავაწინაურე და რატომ გაგიკვირდა, ის ძალიან კარგი ადამიანია.
-სხვა ვერ გამონახე ჩემთვის, თუნდაც ის შმაგი.
-ააააა, შმაგის არ შეეხო ის დაკავებულია.
-მართლა, შეყვარებული ყავს?
-მონიკა მოსწონს.
-კარგი არჩევანია, ყოჩაღ შმაგი.

-ვერ ვიჯერებ, ვერ ვიჯერებ რომ ინდირამ ხელი მკრა. ტელეფონზე დარეკა და თქვა.
-სად ხარ, მოვდივარ არ წახვიდე. ტელეფონი გათიშა პიჯაკს ხელი მოკიდა და კარისკენ წავიდა, რომ ნათიას ხმა გაიგონა.
-სად მიდიხარ ასეთ დროს.
-მინდა გავიარო, თან გოგიტას შევხვდები ჩემი ნახვა უნდა.
-სულ წასული ხარ, ზოგჯერ ვფიქრობ რომ ჩემთან თავს ვერ გრძნობ კარგად და კომფორტულად ან გოგიტასთან რა გაქვს ამდენი გასარკვევი ყოველ დღე ერთად ხართ.
-ეს რა შუაშია, მეგობარს ვნახავ და დავბრუნდები.
-კარგი მე დავწვები, მე ხომ არც მეგობრები მყავს და არც გარეთ გავდივარ. მოხვალ და დაიძინებ ეს ბოლო პერიოდი ძილის მეტს მაინც არაფერს ვაკეთებთ და-ძმასავით ვწევარ საწოლში. ილია მიხვდა მის დანაშაულს რომ ცოლი საერთოდ დაავიწყდა და ნათიას ღიმილით უთხრა.
-დაწექი, მოვალ და მოგხედავ ახლა კი უნდა გავიდე. მიდიოდა ფეხით და გული კვნესოდა, ნაღვლიან მზერას აყოლებდა ხელი-ხელ ჩაკიდებულ წყვილებს და ბოლოს თავიანთ ნაცნობ ბარში შევიდა. მოათვალიერა ბარი და ბარმენის ხმაც გაიგონა.
-განაპირა მაგიდასთან გელოდება, შეკვეთა იგივე?
-იგივე მეგობარო. მაგიდას მიუახლოვდა და მეგობარს მხარზე დაადო ხელი.
-მოხვედი, რა გჭირს ასე გვიან რომ დამირეკე ან ასეთი დარდიანი რატომ ხარ.
-მიმატოვა და სხვასთან წავიდა.
-როდის მიგატოვა გუშინ ერთად იყავით.
-სწორედ გუშინ საღამოს მიმატოვა და დღეს უკვე სხვასთან არის.
-არ დაურეკე და არ თხოვე აეხსნა რატომ მოიქცა ასე?
-დაურეკე, მაგრამ სხვამ მიპასუხა მის ნომერზე.
-ილია ვფიქრობ სცდები, რამდენიმე დღის წინ მითხარი რომ ძალიან ბედნიერი იყავი.
-ვიყავი, მიყვარდა და უყვარდი და ვიცი ახლაც უყვარვარ, მაგრამ......
-რას იზამ მეგობარო, შენ ქალის პოვნა არ გაგიჭირდება.
-არავინ მინდა, ახლა მხოლოდ ის მინდა ვიცოდე ვისში გამცვალა და ვინ არის მამაკაცი ვისთანაც ჩემი ინდირა არის.
-რომ გაიგო ვინ არის, რას იზამ.
-არ იცის ვისთან აქვს საქმე, ინდირას არავის დაუთმობ გოგიტა.
-ნათია, დავიჯერო ნათია ვერაფერს ხვდება?
-ამ ბოლო დროს შევამჩნიე რომ ძალიან მომთხოვნი გახდა და მეც არ ვაკონტროლებ მის ნებაზე მიუშვი.
-ეს უფრო საეჭვოა მეგობარო. გოგიტას ტელეფონზე შეტყობინება მოუვიდა და ილიას შეხედა.
-გადაგამოწმა შენმა ცოლმა.
-როგორ, უკან გამომყვა აქ არის?
-არა, შეტყობინება მომივიდა აინტერესებს თუ ვართ ერთად.
-გადავიღოთ ფოტო და გადაუგზავნე. გოგიტამ ილიასთან გადაიღო ფოტო და ნათიას გაუგზავნა, მაგრამ ნათია ვერც ფოტომ დაამშვიდა და თავის მარტოსულ დაიკოს დაურეკა.
-რა მოხდა, დაო ისევ მარტო ხარ?
-მარტო ვარ, მე ხომ ყოველთვის მარტო ვიყავი და სულ ასეა.
-მოვიდე?
-დალო ვეჭვობ რომ ილიას საყვარელი ყავს.
-ჩემო დაო უკვე გაიღვიძე................
-დალო..............
-გილოცავ ახალ სამყაროში გამოღვიძებას თუ ერთ საჩუქარს მოგიტანს ჩემი სიძე და ისევ იმავე აზრზე დადგები.
-არა, უკვე დარწმუნებული ვარ რომ ყავს სხვა ქალი.
-როგორ, შეხედე რომ სხვასთან ერთად იყო?
-არა არ შემიხედია, მაგრამ რასაც ვეუბნები არაფერზე უარს არ მეუბნება, როგორც შენ თქვი დაიწყო უკვე ძვირფასი საჩუქრების ყიდვა, უფრო დატკბა და თბილად მექცევა. მისი სიუხეშე სადღაც გაქრა, დღეს საკრედიტო ბარათიც კი მომცა, რომ რაც გინდა ის იყიდე განაახლე შენი გარდერობიო. დალიკო ქმარს ვკარგავ და უნდა გავიგო ვინ მართმევს ჩემს ქმარს.
-როგორ უნდა დავრწმუნდეთ, გაქვს რამე იდეა?
-მაქვს, მაგრამ სარისკოა.
-მითხარი რა იდეა გაქვს, დეტექტივი?
-დეტექტივი მინდა ავიყვანო თუ ჯერ დავიცადო.
-ჩემი აზრით უნდა მოირგო მდიდარი ქალის როლი და შეირგო შენი ქმარუკას ფულები, იყიდე დაო რაც გინდა, რაც შენ მოგწონს, რაც კი შენ გაგახარებს.
-მაშინ წავიდეთ ერთად შოპინგზე.
-წავიდეთ თანახმა ვარ და მეც მიყიდი რამე რუმეებს.
-გიყიდი, დილით ადრე მოდი. ნათია დასთან საუბრის შემდეგ კმაყოფილი დაწვა და იმ ბედნიერ ოცნებებში ჩაეძინა დილით რომ ელოდა. სიბნელე ჩამოწვა, მაგრამ ნათიას გული ოხრავდა და სხეული მისი ყრუდ კიოდა. ნელა-ნელა თვალებიც მილულა ფიქრში და ჩაეძინა. ბედნიერი გაიღვიძა დილით, ყავა დაისხა და კარზე ზარიც გაისმა დალის შეეგება მისი ბედნიერი ღიმილით, აღარ მოუნდა ყავა და შოპინგ თერაპიაზე წავიდა, მაგრამ მისმა გაუთვალისწინებელმა წინდაუხედაობამ დიდ პრობლემებში გაახვია.
-დაო არ ფიქრობ რომ ზედმეტი მოგდის დღეს?
-რატომ უნდა ვიფიქრო ასე?
-იქნებ გამოსაცდელად მოგცა საკრედიტო ბარათი, არ დაფიქრებულხარ?
-დასაფიქრებელი არაფერია, როგორც ვთქვი ისე იქნება. -არ გინდა მანქანის ქირაობა ტაქსი ავიყვანოთ და უფრო მშვიდად ვიქნებით.
-რა ვერ გაიგე დაო, მინდა ბედნიერება ბოლომდე შევიგრძნო.
-როგორც გინდა, ისე აგივარდა თავში ქმრის ფულები აღარაფერზე აღარ ფიქრობ და გთხოვ ფრთხილად იარე. მთელი დღე მაღაზიებში სიარულით დაიღალა და როგორც იქნა გადაწყვიტა სახლში წასულიყო, მაგრამ მის წინ მანქანამ მოულოდნელად გააჩერა და ნათია მას დაეტაკა უკნიდან.
-ესღა მაკლდა დღევანდელი ბედნიერი დღე ასე დამესრულებინა.
-ესეც შენი ბოლომდე შეგრძნებული ბედნიერება, ჯიუტი ხარ დაო ჯიუტი.
-გაჩუმდი და უფრო ნუ მანერვიულებ შენი ბუზღუნით.
-გადადი იქნებ დაელაპარაკო, ფული შეაძლიო და შეთანხმდეთ ისე რომ პოლიცია არ ჩაერიოს.
-ვნახოთ რა გამოვა თუ დღევანდელი ბედნიერება ბოლომდე უნდა შევიგრძნო, მაშინ რაღაც გამომივა. ნათია გადავიდა და წინა მანქანის გაბრაზებულ მძღოლს შეხედა და უთხრა.
-ნუ მიყურებ ასეთი თვალებით.
-აბა როგორ შეგხედო, ტაში დაგიკრა და გითხრა ყოჩაღ ყველაფერი კარგად არისთქო? ნათიამ ხმას აუწია და მძღოლი იქით დაადანაშაულა.
-უცებ გააჩერე და მეც დავიბენი.
-აქეთ მიბრაზდები?
-არ გიბრაზდები, რადგან თქვენც დამნაშავე ხართ.
-დამნაშავე ვარ, უკნიდან შემომახტი და მე ვარ დამნაშავე?
-ამის გარჩევას მოუნდეთ დღეს აქ ვინ ვის შეახტა თუ რამე ვიღონოთ.
-მაინც რა ვიღონოთ იქნებ თავად მითხრათ.
-დაურეკეთ ხელოსანს და რასაც დააფასებს გადავიხდი.
-ეს ძალიან ძვირი დაგიჯდებათ ქალბატონო მადამ.
-დაუძახე და გავიგოთ რამდენს დააფასებს..... ნათიას ნერვიულობისგან ნიკაპი აუკანკალდა და მძღოლმა ხმას დაუწია, უფრო მშვიდად უთხრა.
-დამშვიდდი, დაურეკავ და მოვა. მამაკაცმა ტელეფონზე დარეკა და მეგობარს სასწრაფოდ მისვლა სთხოვა.
-რა არის ასეთი სასწრაფო, ვმუშაობ და ვერ გამოვალ.
-პატარა ავარია მომიხდა და უნდა მოხვიდე, როგორც ხელოსანი და არა როგორც ჩემი მეგობარი.
-გასაგებია, გამოვა რამე?
-როგორც ერთი შეხედვით შევხედე გამოვა და თან ორი შეშინებული ქალი არის.
-კარგი მოვდივარ, მისამართი გამომიგზავნე. მძღოლი ნათიას მიუბრუნდა და უთხრა.
-მოვა ხელოსანი და დამშვიდდით. იქვე მაღაზიაში შევიდა და ნათიას წყალი მიუტანა, რამდენიმე წუთში კი ხელოსანიც მოვიდა, მანქანას შემოუარა გარშემო და თქვა.
-ძვირია ამ მანქანის შეკეთება ქალბატონო და უკეთესია თუ მეუღლეს დაურეკავთ.
-გთხოვთ ჩვენში მოვაგვაროთ ეს საქმე, მითხარით რამდენი უნდა გადავიხადო.
-უკან როგორც ხედავთ ყველაფერი გამოსაცვლელი აქვს და მარტო ეს არ არის, ამ მანქანის ნაწილები გამოწერით უნდა შევიძინოთ, რადგან აქ არ იყიდება.
-კარგი, ყველაფერზე თანახმა ვარ გამოწერეთ ნაწილი და გადავიხდი თანხას. ეს ჩემი ნომერია და დამიკავშირდით ამ ნომერზე. მამაკაცებმა კარგად შეათვალიერა დები და მოურიდებლად თქვა ერთ ერთმა.
-შეგვიძლია სხვაგვარადაც მოვგვარდეთ თუ გეშინია რომ მეუღლე შეამჩნევს დიდი თანხის მოხსნას.
-რას, რას ამბობთ, მე დაქორწინებული ვარ, ეს...... -ყველაფერი შეიძლება მოხდეს ძვირფასო, ადამიანები ვართ. თვალი ჩაუკრა და ტაქსით გაუშვა დაბნეული და გაოცებული დები. დალიკო ვერაფერს ამბობდა და სახლთან მისულმა ნათიას მიუბრუნდა.
-უნდა უთხრა ილიას რაც შეგვემთხვა?
-არა, არაფერს ვეტყვი.
-რომ გაიგოს?
-საიდან გაიგებს ან როგორ. კარი გააღო და ილიას ხმაც გაიგონა.
-დაგაგვიანდა ძვირფასო.
-საათი დაინიშნე და მელოდებოდი?
-არა, მაგრამ დილიდან გასული ხარ.
-მარტო არ გავსულვარ, დალოც ჩემთან ერთად იყო. -დილიდან ამ დრომდე შენი სახლში არ ყოფნა შესამჩნევია ძვირფასო.....
-კარგი, მართალი ხარ და შენიშვნაც სამართლიანია, ეს აღარ განმეორდება. გაინტერესებს რა ვიყიდე?
-რაც შეიძლება მეტი დახარჯე რომ ძალიან მალე გავკოტრდეთ.
-რა გჭირს, რამეზე ნერვიულობ?
-არა, რა მაქვს სანერვიულო.
-არ გინდა შენი დარდი გამიზიარო, გული გადამიშალო?
-მე წავალ და მარტოებს დაგტოვებთ.
-ნათია დღეს სახლში ვარ მარტო და მომშივდა, ვფიქრობ დაღლილი ხარ დღეს და უკეთესია გარეთ ვივახშმოთ, მაგრამ მარტო არა.
-აბა ვისთან ერთად გინდა ივახშმო ძვირფასო.
-დროა ავღნიშნოთ შენი და დალიკოს შერიგება..
-მართლა,დალო ივახშმებ ჩვენთან ერთად?
-უმჯობესია წავიდე და მარტო დაგტოვოთ. დალოვერ იტანდა ილიას და ცდილობდა დასთან მაშინ მისულიყო როცა ილია სახლში არ იყო.
-მინდოდა ერთად გვევახშმა, მაგრამ რადგან წასვლა გინდა................. დალო წავიდა და ნათია დაღონდა, სამზარეულოში გავიდა და თქვა.
-სახლში მოვამზადებ რამეს, სპაგეტი რომელიც ილიას ძალიან უყვარს. რამდენიმე წუთში კი ილიას დაუძახა.
-უკვე მზად არის ვახშამი, მოდი ძვირფასო. ილიამ მაგიდას გადახედა და სპაგეტის დანახვაზე წარბი ასწია მაღლა, მაგრამ..........
-სალათი არაფერი არ გვაქვს?
-გვაქვს, ქათმის სალათი გვაქვს ასევე კომბოსტო სტაფილოთი და მაიონეზით და ახლავეს მოვიტან. მაგიდა შეავსო და მიხვდა, რომ ძალიან მოშივებოდა.
-დალი რატომ წავიდა, ასე გვიან რატომ გაუშვი ან რამე ხომ არ ეწყინა.
-წასვლა უნდოდა და წავიდა, არ ვიცი რა უნდა წყენოდა.
-როგორც მახსოვს ერთმანეთს არ ელაპარაკებოდით.
-ეს ადრე იყო, წლები გავიდა მას შემდეგ და წყენა დავივიწყეთ.
-კარგია და მიხარია რომ ისევ ერთად ხართ. ილიამ ივახშმა და საინფორმაციო გამოშვებას მოუსმინა, რამდენიმე სატელეფონი ზარიც ჰქონდა და დაწვა, დილით კი კარზე ზარის ხმამ გააღვიძა.
-ვინ არის ასე ადრიანად, ნათია არ გესმის? ნათია საწოლში არ იწვა და კარი თავად გააღო სადაც ანერვიულებული გოგიტა შემოვარდა.
-რა ხდება, ვინმე გამოგეკიდა და აქ თავის შესაფარებლად მოდი?
-სად არის ნათია.
-არ ვიცი ახლა გავიღვიძე. ილიამ მაგიდაზე წერილი დაინახა და გოგიტას შეხედა.
-წერილი დაუტოვებია, ასე ადრე სად უნდა წასულიყო.
-მარკეტში მივდივარ, საუზმე გამზადებულია საყვარელო. -ძალიან ხშირი გასვლა აქვს შენს ცოლს მეგობარო, შეამჩნიე?
-გავიდეს, სამსახური არ აქვს და დრო ხომ უნდა გაიყვანოს.
-ილია ამ დღეებში ბოლომდე უნდა დასრულდეს ყველაფერი, ის ალექსანდრე უნდა მოკვდეს.
-ალექსანდრეს შეეშვი, ჯერ რაც გითხარი ის უნდა გაკეთდეს.
-გამაკოტრა, ნოლზე დამსვა და როგორ გგონია შერჩება?
-არ შერჩება, მაგრამ იცი ვის წინააღმდეგაც მიდიხარ, ალექსანდრეს ვიცნობ და მისი ზედმეტსახელიც იცი მას ყველა მგელს ეძახის გოგიტა და იცი რასაც ნიშნავს ეს სახელი. სიძლიერს, შეუპოვრობს და გამძლეობას ნიშნავს და რთულია მასთან ჭიდავი, დამიჯერე.
-მე მგელზე უარესი ვარ, მხოლოდ არ ვჩანვარ.
-რაც გინდა ის ქენი, შენ მითხარი იმ საქმეზე ვინ არის კიდევ ჩვენთან ერთად..
-ამირანი, ლაშა და ემზარი.
-ემზარი ბარის მეპატონე?
-ბარის მეპატრონე, რადგან შეუძლებელია მასზე ვინმემ ეჭვი აიღოს.
-კარგი მე თანახმა ვარ, მაგრამ კარგად გადაამოწმეთ ყველაფერი. კარი გაიღო და ნათია დაბნეული და შეშინებული შემოვიდა სახლში.
-რა მოგივიდა, შეგაშინა ვინმემ?
-მე, მე, მარკეტში ვიყავი.
-მერე?
-რა მერე....
-რა იყიდე მარკეტში, მიდი შეხედე ისევ იქ თუ იყო მარკეტი და უკან დაბრუნდი?
-ვიყიდე და.....
-რა იყიდე, ნათია კარგად ხარ?
-კარგად ვარ, კარგად ვარ, კი კარგად ვარ, მაგრამ სად არის რაც ვიყიდე, ილია მარკეტში დავტოვე ყველაფერი.
-მაგას გეკითხები მეც, მარკეტში დატოვე?
-არ ვიცი, არ ვიცი სად დავტოვე.
-ნათია მაშინებ უკვე. ილია გაოცებული უყურებდა ნათიას, მაგრამ გოგიტამ ჩაიცინა და თქვა.
-შეშინებული ხარ და თუ ვინმემ შეგაშინა თქვი დაო.
-არა, არა, არ მახსოვს და არ ვიცი რატომ გავითიშე. ნათიამ ცრემლიანი თვალებით შეხედა ილიას.
-კარგი ადი შენს ოთახში და გავარკვევთ ყველაფერს.
-არა, არა არ გახვიდე სახლიდან.
-რატომ, ვინმესი გეშინია და არ მეუბნები? მითხარი რამე და ნუ ხარ ჩუმად, მაშინებ შენი სიჩუმით. ილიამ ნათია საძინებელში აიყვანა და დააწვინა, გაოცებული იყო და ჩუმად უთხრა.
-იმედია მეტყვი რა შეგემთხვა, რამ ან ვინ შეგაშინა. ჩაიცვა და გაბრაზებული გოგიტასთან დაბრუნდა.
-რა ხდება გითხრა რამე?
-არა, არაფერი მითხრა და არ მომწონს ეს ყველაფერი.
-იქნებ.....
-იქნებ რა შენც ის იფიქრე რაც მე?
-დააცადე და თუ ასეა თავად გეტყვის. ილიას სახე გაუნათდა და გოგიტას გადაეხვია, მაგრამ არ იყო დარწმუნებული სანამ თავად ნათია არ ეტყოდა თუ რატომ შეიცვალა ასე ძალიან.
-მე მაინც გადავამოწმებ, იმედია არ გეწყინება და თუ რამე საეჭვოს ვნახავ შეგატყობინებ.
-არა რატომ უნდა მეწყინოს მეც ძალიან მაინტერესებს რა ხდება მის თავს. მთელი დღე სახლში გაატარა საღამოს გავიდა და მალე დაბრუნდა რამოდენიმე ჩანთით, ნათიას მართლაც მარკეტში დაეტოვა სავსე ჩანთები, ვისკი ბოთლიდან მოსვა გაბრაზებულმა და ნათიას ხმაც გაიგონა.
-სვამ, როდის მერე დაიწყე მარტო დალევა.
-შენზე ვინერვიულე დღეს, არ გინდა მითხრა რა დაგემართა?
-რამდენიმე დღეა შენზე ვნერვიულობ.
-ჩემზე, რატომ საყვარელო.
-ძალიან შეიცვალე ილია.
-7 წელია დაქორწინებულები ვართ, ზოგჯერ მეც ვიღლები, მაგრამ შენ არასოდეს მავიწყდები. მომისმინე, რამდენიმე დღე არ ვიქნები და რომ დაგირეკო მიპასუხე არ შემაშინო, გესმის?
-აუცილებელია რომ წახვიდე?
-აუცილებელია საყვარელო, მხოლოდ რამდენიმე დღე და თუ მარტო ყოფნა არ გინდა მოვიდეს დალი და იყოს აქ ჩემს დაბრუნებამდე, მეც მშვიდად ვიქნები.
-კარგი, დაურეკავ და მოვა. ილია მოემზადა და მეორე დღეს საღამოს საათებში გავიდა სახლიდან, ნათიამ კი ტელეფონზე შეტყობინება მიიღო.
- ,,ძვირფასო ამ ღამეს მარტო ხარ და არ გეშინია?''
- ,,ვინ ხარ, რა გინდა ჩემგან''.
- ,,შენ მინდიხარ, შენ ვისაც ნამდვილი მამაკაცი გჭირდება''. ბოლო შეტყობინებას არ უპასუხა და თავის საძინებელში ავიდა, ჯერ შხაპი მიიღო შემდეგ ილიას პერანგი ჩაიცვა და სამზარეულოში გავიდა.
-არ მახსოვს კარი თუ გადავკეტე, მაგრამ ვინ შემოვა. თქვა და ჭიქაში წყალი დაასხა და სვენებ-სვენებით სვამდა რომ კარის სახელური ჩამოიწია ფრთხილად და სახლში შავებში ჩაცმული მამაკაცი შემოვიდა დაელოდა ნათიას საძინებელში შესვლას და როცა სრული სიჩუმე ჩამოწვა საძინებელში ფრთხილად შევიდა დასაძინებელი სპრეი გაუშვა რაზედაც ნათიას ძალიან ღრმად დაეძინა. რამდენიმე წუთი დაელოდა და ტანისამოსი გაიხადა, ნათიასაც გახადა, მაგრამ ნათია ჩაძინებამდე ბუნდად ხედავდა ყველაფერს.
-ვინ ხარ, რა გინდა ჩემგან.
-შენ მინდიხარ, შენი თეთრი მკერდი მინდა ჩემს ხელებში რომ თრთოდეს. ნათიას ჩაეძინა, მამაკაცმა კი რაც უნდოდა და როგორც უნდოდა ისიამოვნა და ნათია სრულიად შიშველი დატოვა. დილით ნათიამ საშინელი თავის ტკივილით გაიღვიძა და თავბრუსხვევით წამოდგა საწოლიდან და გაოცებული უყურებდა თავის თავს რომელიც სრულიად შიშველი უყურებდა სარკიდან და ტანზე დაიხედა. ვერ გაიგო რა მოხდა და როდის გაიხადა, საწოლზე ჩამოჯდა და დაფიქრდა, ნელა ნელა აღიდგინა კადრები რა მოხდა ღამით.
-ღმერთო ის აქ იყო, ის ჩემს სახლში შემოვიდა, მაგრამ როგორ ან საიდან იცის სად ვცხოვრობ. სახეზე მოისვა ხელები, შემდეგ მკერდზე და თვალები მაგრად დახუჭა.
-ძალიან ლამაზი ხარ, შეგხედე თუ არა შენთან სექსი მომინდა. გამაგიჟა შენმა სხეულმა და მკერდმა. ნათიას წითელი ბაგეებიც დააგემოვნა და სიამოვნების ბურუსში ჩაიძირა, მაგრამ კარზე ზარის ხმამ გამოაფხიზლა და შიშველ სხეულზე ხალათი შემოიმცვა, კარი გააღო და კართან კურიერი დახვდა ვარდების თაიგულით ხელში.
-ნათია თქვენ ხართ?
-დიახ მე ვარ, ვისგან არის?
-არ ვიცით, ბარათი დევს და ნახეთ ქალბატონო. ნათიამ ბარათი ნახა და გაიღიმა.
-,,სიყვარულო ამ ღამითაც მარტო იქნები, მაპატიე. ილია.'' -ხელი მოაწერეთ ქაღალდს. ნათიამ ხელი მოაწერა თაიგული ღიმილით საყვავილეში ჩააწყო და კარზე ისევ ზარის ხმა გაიგონა, მაგრამ ამჯერად კართან მისთვის ნაცნობი მამაკაცი იყო, მძღოლი ვის მანქანასაც ნათია დაეტაკა.
-შენ, შენ, შენ აქ რატომ ხარ.
-მინდოდა ილია მენახა.....
-ილიას საიდან იცნობ, ვინ ხარ.
-სად არის ილია.
-არ არის, ილია რამდენიმე დღე არ იქნება ტელეფონზე დაურეკე და აქ აღარ მოხვიდე. ნათიას კარი უნდა დაეკეტა, რომ მამაკაცმა პირზე ხელი ააფარა და იქვე გააშლევინა ფეხები.
-ვიცნობ შენს ქმარს, გინდა უთხრა მანქანა რომ დამიმტვრიე და ვალი გაქვს გადასახდელი.
-ხომ გითხარი გადაგიხდითქო.....
-ასეც ვიცოდი გეშინია ქმრის, ვალს გადავიხდი.
-გადამიხდი, ვალსაც გადამიხდი და ასეც ვისიამოვნებ. ნათიამ ვერ შეძლო თავის დაცვა და ღრმად სუნთქავდა, მამაკაცმა ჩაიცინა და უთხრა.
-იკვნესე, ისიამოვნე თავს ნუ იკავებ ვიცი რომ გსიამოვნებს.
-რატომ, რატომ აკეთებ ამას.....
-შენ ქმარს საყვარელი ყავს და შენ რატომ არ უნდა გააკეთო ის რაც გინდა, რატომ უნდა ითმინო და ელოდო მას როდის შემოგხედავს როგორც ქალს.
-რას ამბობ, ტყუილია.
-შენც იცი რომ სიმართლეს ვამბობ, შენც იცი რომ შენმა ქმარმა დაგივიწყა როგორც ქალი. ნათია გაოგნებული იყო მის თავს მომხდარით, მამაკაცი კი კმაყოფილი იდგა მის წინ და ბედნიერი ღიმილით უღიმოდა.
-პოლიციაში დავრეკავ და ყველაფერს ვიტყვი. თქვა ნათიამ, მაგრამ მის ხმას გამბედაობა აკლდა, უფრო ტირილის მსგავსი ბგერები ამოუშვა.
-დარეკე და დამტვრეული მანქანის შესახებაც უთხარი პოლიციას.
-წადი, წადი ჩემი სახლიდან. იყვირა ნათიამ და ხმით ატირდა, მამაკაცმა ცრემლები თავის ხელით შეუმშრალა და ბოლოს მის ათრთოლებულ ბაგეებზე შეაჩერა მზერა.
-წავალ, მაგრამ წასვლის უნდა გავიყოლო..... ამჯერად ნელა და ფაქიზად შეეხო ნათიას ბაგეებს, თვალები თავადაც დახუჭული ჰქონდა, მაგრამ გრძნობდა ნათიას სუნთქვაზე მისგან ელოდა ამ კოცნას და ოდნავ დაშორდა კოცნისგან დაწითლებულ ბაგეებს. თვალი გაახილა, შეხედა ნათიას ისევ თვალებ დახუჭული იდგა რადგან ჯერ კიდევ ვერ გამოსულიყო სასიამოვნო ეიფორიისგან და თავად მიიწია მამაკაცთან, ამჯერად კოცნა უფრო ვნებიანი გახდა და მამაკაცი ბაგეებიდან ყელში გადავიდა, შემდეგ ისევ ტუჩებს დაუბრუნდა და უკვე მის მკლავებში კრუსუნებდა სრულიად შიშველი ქალი. ორივე ხელები მოხვია და მკერდზე ძლიერად მიიკრა, ამაღელვებელი იყო ნათიასთვის ეს მომენტი და თავადაც მოხვია მამაკაცს ხელები. რამდენი თვე იყო ასე ბედნიერი არ ყოფილა, ასე სიამოვნება არ მიუღია და სულ მალე თავის საძინებელში აღმოჩნდა მისივე საწოლზე მამაკაცთან ერთად. დაივიწყა ყველაფერი და ის დღე ერთმანეთის ალერსში გაატარეს, როცა მამაკაცი წასასვლელად მოემზადა ნათიამ შეხედა და დარხცხვენილმა უთხრა.
-სახლში შემომივარდი, საწოლშიც ჩამიწექი და სახელიც არ გინდა რომ მითხრა? მამაკაცს გაეცინა და უთხრა.
-ნიკა, უბრალოდ ნიკა.
-ნიკა ილიას საიდან იცნობ.
-შენი ქმარი ნამდვილი არაკაცია და მინდა მისი ნამდვილი სახე დაინახო.
-გაბრაზებული ხარ, მითხარი რა მოხდა და საიდან იცნობ ილიას.
-ახლა მნიშვნელოვანია შენ დაინახო რომ მიყვარხარ, მენდე და ამ არაკაცისგან გიხსნი. არ გაფასებს, ნათია შენს ქმარს არ უყვარხარ.
-შენ........................ ნათია ტელეფონის ხმამ შეაკრთო და შეშინებულმა შეხედა ნიკას.
-უპასუხე, მშვიდად იყავი. ნათიამ ტელეფონი აიღო და უპასუხა.
-გისმენ.
-მე ვარ საყვარელო, როგორ ხარ.
-კარგად ვარ, როდის დაბრუნდები.
-ვფიქრობ ხვალ დასრულდება ჩემი ვიზიტი.
-მაშინ ხვალ შევხვდებით ერთმანეთს.
-კარგი საყვარელო.
-ნათია კარგად ხარ?
-კარგად ვარ, რატომ მეკითხები?
-წუთიერად გავიფიქრე ჩემი ხმის გაგონება არ გაგიხარდა. -უხასიათოდ ვარ, როგორ არ გამიხარდა ეს როგორ იფიქრე. -შეხვედრამდე საყვარელო.
-შეხვედრამდე, გელოდები. ნიკა დაემშვიდობა ნათიას და წავიდა, ნათიამ თავი მოიწესრიგა ყავა მიირთვა და მსუბუქი სალათაც გააკეთა. იჯდა და ფიქრობდა, ტელევიზორი ჩართო და გაგულისებულმა თქვა.
-ყოველდღიურად სულ ერთი და იგივეს ხდება და ცხოვრება ერთფეროვანი გახდა, ყველაფერი უკან მიდის. უეცრად თვალი გაუშტერა ტელევიზორის ეკრანზე გამოსახულ ფოტოს.
-,,გუშინ ღამით გარდაიცვალა ცნობილი ბიზნესმენი ბესო კიკნაძე გარდაცვალების მიზეზი კი უცნობია,ბიზნესმენი სასტუმროს ნომერში დილით მეუღლემ იპოვა გარდაცვლილი და პოლიციას შეატყობინეს, პოლიცია და გამოძიება ერთად მუშაობს დაადგინოს ეს შეკვეთილი მკვლელობაა თუ ბუნებრივი სიკვდილი.''
-ეს რა ხდება, სასტუმროც საშიში გახდა. სამზარეულოში გავიდა, უეცრად კარის ხმა გაიგონა და შეშინებული შებრუნდა, კარებში ილია იდგა დიდი თაიგულით ხელში.
-უკვე დაბრუნდი, დილით ხომ მითხარი ხვალ მოვალო. -დროზე ადრე დავასრულე საქმე და მოვედი, არ გაგეხარდა?
-გამეხარდა, მაგრამ ისეთი შეგრძნება მაქვს თითქოს მამოწმებ.
-ჩემს ცოლს შემოწმება არ ჭირდება თუნდაც ერთი წელი არ დავბრუნდე სახლში.
-გშია, რამეს მოვამზადებ.
-რამე გემრიელი მომაზადე და მე შხაპს მივიღებ. ილია სააბაზანოში შევიდა და მისი ტელეფონი კი გამუდმებით რეკავს.
-ილია ტელეფონი რეკავს, ვახო არის.
-შემომიტანე. ნათიამ ტელეფონი მიუტანა და ისევ სამზარეულოს დაუბრუნდა.
-გისმენ ვახო.
-სად ხარ ილია.
-სახლში ვარ, რა მოხდა.
-სასწრაფოდ ოფისში უნდა მოხვიდე.
-რა ხდება, მინდა დღეს დავისვენო.
-უფროსი გარდაიცვალა, ბესო აღარ არის ყველა გაოგნებულები ვართ. ილია დაიბნა, ანერვიულდა და ენის ბორძიკით უპასუხა ვახოს.
-რას, რას ამბობ ვახო ან როდის, როგორ.
-ჯერ არავინ არ იცის როგორ, მაგრამ ვიცით სად და როდის. -მოვდივარ. ილია სასწრაფოდ მოემზადა, ნათიამ გაბრაზებულმა შეხედა ქმარს და უთხრა.
-სად მიდიხარ ასე საჩქაროდ სახლშიც ახლა დაბრუნდი. -მოკლეს......
ვინ მოკლეს ვერაფერი ვერ გავიგე. თქვა და ისევ ტელევიზორს მიაჩერდა, შემდეგ კი გაოგნებულმა ილიას უთხრა.
-ილია ეს შენი უფროსი არ არის?.... ილიას აღარ გაუგონია ნათიას სიტყვები ის უკვე მანქანასთან იყო და ტელეფონზე საუბრობდა.
-გოგიტა როგორც ვივარაუდე სწორედ ისე არის ყველაფერი.
-უკვე დაგირეკეს?
-დამირეკეს და გაგრძელება რა იქნება ჩემთვის ესაა საინტერესო, მხოლოდ ეს მაინტერესებს.
-მივყვეთ დინებას, ადვოკატი დაგვჭირდება. ილია ოფისში ჩქარი ნაბიჯით შევიდა დამწუხრებული სახით, ალექსანდრე კი თავის კაბინეტში ბაჩოს პირისპირ იჯდა. -ვერ გავიგე, უფროსო......
-ბაჩო კარგად მომისმინე, გარკვეული დროით შეყვარებული მამაკაცის როლი უნდა ითამაშო.
-ვისთან, ვისი შეყვარებული უნდა ვიყო.
-ჩემი.... თქვა ალექსანდრემ და ბაჩოს შეხედა რომლის გაოცებულ სახეზე თავი ვერ შეიკავა და გულიანად გაიცინა.
-კარგი, კარგი ვიცი რომ მეღადავები.
-არა, არა მართლა მჭირდება შენი დახმარება და მართლა შეყვარებული როლი უნდა გაითავისო.
-მეტყვი ვისი შეყვარებული უნდა ვიყო?
-ინდირასი.
-ინდირასი, როგორც ვიცი მას....
-უკვე არავინ არის მის ცხოვრებაში და შენ უნდა იყო მის გვერდით.
-გასაგებია, მაინც როდემდე გაგრძელდება როლისთვის მოცემული განსაზღვრული დრო?
-თავად საქმის მსვლელობა გვიჩვენებს. ბაჩო ჩაფიქრდა, ალექსანდრე უყურებდა ბაჩოს და გულში ისიც კი გაიფიქრა ,,ვინ იცის რა მოხდება თქვენს შორის''. კიდევ უფრო ინტერესში შევიდა ბაჩო და ინდირა დაეახლოვებინა ერთმანეთთან და ბაჩოს უთხრა.
-როგორც ვიცი მარტო ცხოვრობ, დღეიდან ინდირასთან ერთად უნდა იცხოვრო და როგორც წყვილი ისე იცხოვრებთ....
-როგორც წყვილი?....
-ეს გარეთ სხვების დასანახად, ოთხ კედელს შიგნით რა მოხდება ეს მე არ მაინტერესებს. კარი გაიღო და ინდირა შევიდა, ბაჩომ შეხედა და ინდირას უთხრა.
-გასაგებია, მობრძანდით ჩემს ბუდეში. ბაჩოს იუმორზე ალექსანდრეს გაეცინა, ინდირამ კი ალექსანდრეს შეუბღვირა.
-ნუ მიბღვერ სამსახურში ვართ და ბედნიერი ვარ.
-რატომ, რას მივაწერო შენი ასეთი გაბედნიერება.
-დღეს შენგან კი გავნთავისუფლდები, მაგრამ ეს კაცი მეცოდება უთქმელია და არ ვიცი აგიტანს თუ ჩემი ხათრით გაჩუმდება.
-გპირდები სულ მალე ავამღერებ. ინდირამ ბაჩოს შეხედა და უთხრა.
-ოფისში მივდივარ, ეს მისამართია და იქ უნდა მომაკითხო რომ იქედან ერთად წავიდეთ ჩვენს ბუდეში.
-კარგი და რომ მოვალ დაგირეკავ. ინდირა როგორც უცებ გამოჩნდა ისე უცებ გაუჩინარდა, ალექსანდრემ კი ღიმილით თქვა.
-ინდირა ერთ დღეს გულს გამიხეთქავ შენი მოულოდნელი სიურპრიზებით და ბაჩოს სერიოზულად უთხრა.
-ბაჩო ინდირას შენ გაბარებ, მამაკაცი ვინც მის გვერდით იყო სერიოზული დამნაშავეა და მან ეს არ იცის.
-გასაგებია და მის გვერდით ვიქნები უფროსო ყოველთვის. -ილია ქავთაძე ეს პიროვნება კრიმინალია და შავი, ბინძური წარსული აქვს. მას უკვე ჩვენი ბიჭები უთვალთვალებს, როგორც ინდირა ამბობს უყვარს, მაგრამ არ ვარ დარწმუნებული მან ინდირა გააბედნიეროს ამიტომ ნელა ნელა ინდირამ უნდა გაიგოს ვინ არის ეს პიროვნება სინამდვილეში.
-რაც შემიძლია გავაკეთებ.
-წადი, დღეიდან იწყება შენი რომანტიკული ცხოვრება. ბაჩოს გაეცინა და რამდენიმე საათში სწორედ იმ მისამართზე მივიდა რომელიც ინდირამ დაუტოვა და ინდირას გარეთ ელოდებოდა. ინდირა ტელეფონზე ელოდა ბაჩოს ზარს და მოულოდნელად ფანჯრიდან გადაიხედა სადაც ბაჩოს შეხედა და ხელი დაუქნია, ინდირას აღფრთოვანება არ გამორჩენიათ თანამშრომლებს და ფანჯრებს მიაწყდნენ მტრედებივით, ინდირამ კი ჩანთა აიღო და ოფისიდან გავიდა.
-ინდირა უნდა დავილაპარაკოთ....
-დრო არ მაქვს, მელოდებიან....
-უკვე იპოვე ჩემი შემცვლელი თუ გყავდა და მომენტს ელოდი როდის დამტოვებდი.
-შენ ხომ გყავს შემცვლელი და მატყუებდი მთელი ეს დრო, მე რატომ გამიჭირდებოდა შემცვლელის პოვნა და ცნობისთვის შენ მართალი ხარ, ის უკვე დიდი ხანია რაც ჩემს ცხოვრებაშია, მაგრამ მე შენით ვიყავი დაბრმავებული მადლობა იმ ღამეს რომ თვალები ამეხილა.
-ესე იგი გამოდის შენ მე მღალატობდი.
-არა, არასოდეს მიღალატია შენთვის, მას უშვებდი ყოველ ჯერზე უარით, მაგრამ დავფიქრდი და დროა ჩემი ცხოვრება დავალაგო იმ ადამიანთან ვინც მართლა მაფასებს და ვინც ჩემი სულის მესაიდუმლე გახდება. ილია გაოცებული დარჩა, ინდირამ ის გაშეშებული დატოვა და ბედნიერი ღიმილით მიუახლოვდა ბაჩოს.
-ახედე ფანჯრებს, გვიყურებენ?
-კი, მტრედები არიან ჩამომსხდარი ფანჯრებზე.
-მაშინ უკან არ დაიხიო და ჩამეხუტე, მაგრად ჩამეხუტე რომ ეჭვები გაუფანტოთ ჩვენს ცნობისმოყვარე მტრედებს. ბაჩოს გაეცინა და წუთიერად მის სიცილზე ინდირა გაშეშდა, შემდეგ კი მის გაწვდილ მკლავებს შეეხო და მის მკერდზეც დაიდო ბინა. ბაჩომ ყურზე თმა გადაუწია მის მკერდზე მინავებულ ქალს და უთხრა.
-არ გეშინია რომ სხვების ეჭვიანობით ეს ყველაფერი ჩვენს სასიკეთოდ შემოტრიალდეს? ინდირა ბაჩოს მკერდს მოშორდა და თვალებში ჩახედა
-შენ როგორ ფიქრობ.......
-მე ვფიქრობ ყველაფერი უფლის ნებით ხდება და როგორც მას სურს ისე იქნება.
-მაშინ დაველოდოთ უფლის ნებას, მანამდე კი სხვები ვაეჭვიანოთ.
-წავიდეთ?
-წავიდეთ ჩვენს ბუდეში. ბაჩომ მანქანის კარი გაუღო და ლამაზი მუსიკის თანხლებით მივიდა ბინასთან, კარი გააღო და ინდირა შეატარა პირველი, ინდირამ ბინა მოათვალიერა და ბაჩოს შეხედა.
-ნამდვილად არავინ არ გყავს და მარტო ცხოვრობ?
-არავინ არ მყავს და ნამდვილად მარტო ვცხოვრობ.
-დედა, მამა, დედმამიშვილები.
-ჩემები სოფელში ცხოვრობენ, რატომ მეკითხები. -ზედმეტად სისუფთავეა მარტოხელა მამაკაცის ცხოვრებისთვის.
-მართალი ხარ და უნდა გითხრა რომ მე ჩემი წესებით ვცხოვრობ. გამაცანი შენი წესები.
- 1. ვერ ვიტან მიყრილ-მოყრილ ტანისამსს. 2.ნიჟარაში არ დარჩება საღამოს გასარეცხი ჭურჭელი. 3.აბაზანაში ჩვენ-ჩვენი პირსახოცი გვექნება. და ყველზე მნიშვნელოვანი.... 4.11სთ-ზე უკვე მძინავს.
-გასაგებია, არ ვიცი რამდენად დავიცავ შენს წესებს, მაგრამ შევეცდები.
-არ შეეცდები, ინდირა ყველა წესს დაიცავ და მხოლოდ მაშინ შევეწყობით ერთმანეთს.
-ბაჩო მე ზოგჯერ ღამის 11 საათზე პროცესზე ვარ ან მნიშვნელოვანი შეხვედრა მაქვს კლიენტთან.
-როცა დაგჭირდება მე შენს გვერდით ვიქნები, ინდირა ყველანაირად შევცეცდები გაგიგო, მაგრამ დაიმახსოვრე არ მიყვარს სახლის არეული რომ არის, ვფიქრობ ყველაფერი გასაგებად გითხარი.
-გასაგებია ძვირფასო. ინდირასაძინებელი შევიდა და უცხო სახლში, უცხო საწოლზე ვერ შეძლო დაძინება.
-ცხოვრება ერთფეროვანია და რა უნდა ქნას ადამიანმა, რომელიც დამოკიდებულია მხოლოდ და მხოლოდ მოლოდინზე. მართლა არაფრის იმედი აღარ მაქვს, ჩემს ცხოვრებაში უამრავი რამ მოხდა, უამრავი რამ გადავიტანე და დღესაც მოლოდინის იმედზე ვარ. ჩურჩულებდა თავისით და ძილი გაუტყდა, ადრე ადგა და თავი მოიწესრიგა უნდოდა უხმაუროდ დაეტოვებინა სახლი, მაგრამ ბაჩოს დივანს რომ გასცდა იატაკზე დაგებულ ნოხზე ფეხი აებლანდა და ხმაურით დაეცა, ბაჩომ თვალი გაახილა და მშვიდად თქვა.
-სად მიიპარები ასე ხმაურით.
-გაგაღვიძე?
-არა, ჯერ ისევ მძინავს და ძილში ვლაპარაკობ.
-მაპატიე არ მინდოდა.
-სად მიდიხარ, ჯერ ნორმალურად არც გათენებულა.
-გუშინ რომ დავწექი მეზობელმა დამირეკა მილი გასკდა ჩემთან და ვფიქრობ წყალი არის ჩამოსული შენს ბინაშიო, უნდა წავიდე და ვნახო შემდეგ სასამართლო სხდომაა და არ ვიცი როდის დასრულდება.
-ერთად წავალთ, შენ მარტო აღარ ხარ ინდირა და ეს უნდა გაითავისო. ბაჩო ადგა თავი მოიწესრიგა და ინდირასთან ერთად გავიდა, მაგრამ ტელეფონზე შმაგის ზარს გაკვირვებუმა დახედა და უპასუხა.
-რა მოხდა ამ დროს რომ მირეკავ.
-თუ ისევ საწოლში ხარ ახლავეს ადექი და მოდი განყოფილებაში.
-მოვდივარ, უკვე გზაში ვარ. ბაჩომ ინდირას შეხედა და უთხრა.
-რაღაც მოხდა...
-რაღაც ძალიან მნიშვნელოვანია შენ წადი მე ტაქსით წავალ. ბაჩომ შეხედა ინდირას და თვალით ანიშნა დაჯექიო, ინდირაც სიტყვის უთქმელად დაჯდა ბაჩოს გვერდით და ბაჩო დაფიქრეული მიდიოდა, დილით ქუჩა ცარიელი იყო და ინდირას ბინასთან მალე მივიდა.
-აქედან ტაქსით წავალ, შენ არ დაგაგვიანდეს. ბაჩო არ უსმენდა ინდირას და მასთან ერთად ავიდა ბინაში, ინდირამ გაოცებულმა შემოიარა ოთახები და ყველაფერი წესრიგში იყო.
-არ არის წყალი ჩამონასვლელი. ბაჩომ შეხედა ინდირას და უთხრა.
-დაურეკე ზემოთ მეზობელს და უთხარი რომ ყველაფერი წესრიგშია.
-რატომ გაბრაზდი, ბაჩო.....
-დაურეკე. ინდირამ დაურეკა მეზობელს და ნამძინარევმა უპასუხა.
-გისმენთ.
-ზაირა დეიდა ინდირა ვარ ყველაფერი წესრიგშია არ ინერვიულოთ.
-ილია ჯერ არ მოსულა ინდირა შვილო.
-რააააა, ვინ არ მოსულა.
-მაპატიე, ახლავე ჩამოვალ.
-გაიგონე, ილია ჯერ არ მოსულაო გაგასულელა და ტყუილი გითხრა რომ მილი გასკდა, აქ უნდოდა მოსულიყავი და მოგიყვანა, სულ მალე კი ისიც მოვა. კარზე ზარი იყო და ბაჩომ უთხრა.
-გააღე, მე აქ ვიქნები.
-ბაჩო მე არაფერი არ ვიცოდი....
-ვიცი, მაგრამ ახლა ამ ქალბატონსაც და იმ არაკაცსაც ვასწავლი როგორ უნდა შენი აქ ტყუილით მოყვანა. ინდირამ კარი გააღო და გაღიმებული შემოვიდა ზაირა.
-როგორ ხარ ჩემო გოგო, საქმეები როგორ მიდის.
-კარგად ვარ, პრობლემა ჩემგან არ გაქვს ასე რომ ტყუილად ინერვიულე და ახლა უნდა წავიდე რადგან ძალიან ვჩქარობ მეც და ჩემი საქმროც.
-საქმრო გყავს?
-დიახ, რატომ გაგიკვირდათ. თქვენ 50 წლის ასაკში გაგვაცანი თქვენი საქმრო და მე ხომ ჯერ 27 წლის ვარ ზაირა დეიდა.
-არა შვილო არც გამიკვირდა, უბრალოდ......
-მოვედი დამაგვიანდა?
-არა, არ დაგაგვიანდა ილია ინდირაც ახლა მოვიდა და ძალიან კარგი რომ მოდი დაგტოვებთ და ილაპარაკეთ.
-ზაირა დეიდა ასეთი რამ არასოდეს აღარ გააკეთოთ.
-შვილო ილიამ მთხოვ......
-საყვარელო ბინაში ყველაფერი წესრიგშია და არანაირი პრობლემა არ არის. გაოცებული უყურებდა ბაჩოს ზაირა და ბაჩომაც თავაზიანად მიესალმა მეზობელს.
-დილა მშვიდობის ინერვიულეთ, მაგრამ შეგიძლიათ მშვიდად იყოთ, ბინა სუფთაა და მეორედ ნუ გაებმებით სხვის მახეში ინდირას საკუთარი ცხოვრება აქვს და ნუ ჩაერევით მის ცხოვრებაში.
-შვილო მე, მე, მე......
-ინდირა დაკეტე კარი და წავიდეთ, ორივეს გვაგვიანდება განყოფილებაში. ინდირამ კარი დაკეტა და იქვე მდგარ ილიას მიუბრუნდა.
-არ გაბედო და მეორედ არ დამირეკო შენი ტყუილებით, რა იფიქრე სიხარულით შეგხვდებოდი აქ თუ გნახავდი? ბაჩომ ილიას მიუახლოვდა და მშვიდად, მაგრამ მტკიცე ხმით უთხრა.
-დაიმახსოვრე დღეიდან, რომ ინდირას გვერდით მე ვარ ბაჩო საჯაია და თუ გინდა რამე მითხრა, ადვილად შეგიძლიათ იპოვოთ ჩემი ნომერი და დამირეკე. თვალებში ჩახედა ილიას, მის გვერდით მდგარ ზაირას უხმოდ დაემშვიდობა და ინდირასთან ერთად წავიდა.
-მიგიყვან განყოფილებაში და წავალ, დღეს რთული დღე იქნება დილიდან დაძაბული არის შმაგი. ინდირა მიიყვანა განყოფილებაში, ინდირამ ბაჩოს ხელზე დაადო ხელი და უთხრა.
-შემომხედე, მე რატომ მიბრაზდები, მე ხომ არაფერი არ ვიცოდი.
-შემდეგში უფრო დაკვირვებული იქნები, გამიშვი მეჩქარება ინდირა. გაბრაზებული წავიდა და შმაგის მოცემულ მისამართზე მივიდა, შმაგიმ შეხედა ბაჩოს და უთხრა.
-დაგაგვიანდა.
-უკვე მოვედი, მონიკა მოვიდა?
-არა, ურეკავ და არ მპასუხობს. მონიკა ჩქარი ნაბიჯით მიდიოდა და ერთ სახლთან გაჩერდა, მან უცნაურად მოათვალიერა სახლის წინ პატარა ეზო.
-ვის ეძებთ, სახლში არავინ არის შვილო.
-აქ ცხოვრობთ?
-დიახ აქვე ვცხოვრობ, ქუჩის თავში მაღაზია რომ არის ჩემია.
-გამოდის აქ ყველას იცნობთ.
-კი შვილო, ვთქვათ რომ ძველი მაცხოვრებელი თითქმის მარტო მე ვარ.
-ამ სახლში თუ ცხოვრობს ვინმე.
-რატომ მეკითხები რამე მოხდა? მონიკამ თავისი საბუთი აჩვენა მამაკაცს და მანაც ყველაფერი უამბო.
-აქ შვილო ცნობილი ექიმი ცხოვრობდა, ახლა კი მისი შვილიშვილი ცხოვრობს, მაგრამ არც ის არის სახლში.
-არ იცი სად იქნება?
-გუშინ ჩემოდნით წავიდა და სად წავიდა ნამდვილად არ ვიცი.
-გასაგებია, მადლობა დახმარებისთვის. მონიკამ ტელეფონს უპასუხა და შმაგის განრისხებული ხმაც გაიგონა.
-რამდენჯერ დაგირეკე სად ხარ მონიკა და რატომ არ მპასუხობ.
-ლოკაციას გამოგიგზავნი და ჯგუფთან ერთად მოდი.
-განყოფილებაში გელოდები, დატოვე ყველაფერი და მოდი.
-შმაგი უცნაური ზარი მივიღე დილით და მოვედი ანონიმურ მისამართზე, ჯგუფი მოიყვანე და მოდი, რადგან ვგრძნობ აქ რაღაც საშინელებაა მომხდარი.
-ოხ მონიკა, არსად არ შეხვიდე ხელთათმანების გარეშე და მოვდივარ. რამდენიმე წუთში საბა და შმაგი მონიკასთან ერთად იყო და ისინიც გაოცებული უყურებდნენ სახლის კიბესთან სისხლის ლაქებს.
-მონიკა......
-ჩუუუუუ, აქ რაღაც ძალიან მნიშვნელოვანი მოხდა. მონიკამ თვალები დახუჭა და ქარის მიმართულებით შებრუნდა, რამოდენიმე ნაბიჯი გადადგა და შეჩერდა.
-ორნი იყო, სახლიდან ორნი გამოვიდა. ეს ადგილი მონიშნეთ და არავინ გაიაროს ამ ადგილზე.
-რას აკეთებ. გაოცებული უყურებდა შმაგი მონიკას მაგრამ მონიკამ არც კი შეხედა ისე უთხრა შმაგის.
-არ დამელაპარაკო, ხელს მიშლი და გამომყევით. მონიკამ სახლს შემოუარა და რამდენიმე ადგილზე უფრო ძაბავდა ყურადღებას.
-ხელთათმანები გაიკეთეთ, აქედან სამ ნაბიჯში მნიშვნელოვან სამხილს ნახავთ, აქ დაუვარდა ერთ ერთს ის სამხილი. სამ ნაბიჯში საბამ დაიხარა და გასაღებების აცმა აიღო, შმაგის შეხედა და შმაგიმ ანიშნა რომ ჩუმად ყოფილიყო. მონიკა ისევ თვალდახუჭული იყო, შმაგი და საბა მის უკან იდგა და ბაჩოც შეუერთდა მათ.
-რა მოხდა, მკვლელობაა?
-მგონი მკვლელობაა, მაგრამ რაღაც უცნაური მკვლელობა არის მომხდარი.
-ბიჭებო მზად ხართ?
-რას აპირებ მონიკა.
-სახლში უნდა შევიდეთ, დამიჯერეთ აქ ძალიან მნიშვნელოვანი რამ მოხდა და ჩვენ დღეს ბნელ საიდუმლოს ამოვხსნით, კვანძი რომელიც ჩაიხლართა უნდა გავხსნათ.
-როგორ გავაღოთ კარი, მეზობელს უნდა დაუძახოთ.
-საქმე გაგვიადვილეს, საბა შეხედე კარი ღია დაგვიტოვეს.
-მოწმეს გარეშე არ შეხვიდეთ, ვინმეს უნდა დაუძახოთ. საბამ რამდენიმე მეზობელს დაუძახა და მონიკა ბიჭებთან ერთად შევიდა სახლში, მაგიდაზე მიყრილ-მოყრილ ქაღალდებს შეეხო და ერთ ერთზე წაიკითხა.
-ზანდა ჯიქია. ვინ ხარ ზანდა ან სად ხარ. უეცრად ქალმა ფარდა ააფრიალა და იქით წავიდა, შეხედა ძველ ანტიკვარულ კომოდზე ასევე ძველი მოდის საათი იდგა და შემოატრიალა, შემდეგ ძირს დააკვირდა და თქვა.
-აქაც სისხლია, გამოიძახეთ უფროსი და ასევე ექსპერტთა ჯგუფი. ბაჩომ ალექსანდრეს დაურეკა და ისიც რამდენიმე წუთში ადგილზე მივიდა, ყურადღებით მოუსმინა საბას და ეზო დაკვირვებით მოათვალიერა, შემდეგ სახლში შევიდა და მონიკას შეხედა რომელიც მის წინ აღმართულ კედელს უყურებდა.
-მონიკა...... მონიკამ ხელით ანიშნა გაჩუმდიო და შემდეგ დარწმუნებით თქვა.
-ეს კედელი მოანგრიეთ, სასწრაფოდ.
-რატომ, რას ერჩი ამ კედელს. მონიკა არავის უსმენდა, ვერ შეძლო ხელით შეხებოდა კედელს და კედელთან მდგარი დივანი გამოწია, ყური მიადო კედელს და შემდეგ ხელით დააკაკუნა კედელზე და თქვა.
-სასწრაფოდ მოანგრიეთ ეს კედელი, უნდა უშველოთ იქნებ ცოცხლები არიან.
-გავგიჟდები, ნათელმხილველი ხარ თუ ვინ ხარ. შმაგიმ და საბამ კედელს მძიმე საგანი მიარტყა, მაგრამ მონიკას ხმაზე შმაგი ადგილზე გაშეშდა.
-მანდ არა, მანდ არ დაარტყა მოკვდება შმაგი.
-მონიკა პანიკაში ხარ თუ რა გემართება.
-დაბლა, დაბლა კუთხიდან მოყევი. რამდენიმე წუთში კედლის მესამედი ჩამოანგრიეს და მათ წინ ორი ადამიანი აღმოჩნდა ერთს უკვე სუნთქვა უჭირდა და სიკვდილის კარიბჭესთან იდგა, მგრამ თითქოს იმედი აძლიერებდა.მეორე კი ჯერ ისევ თბილი იყო და
გარდაცვლილს ჰგავდა. ალექსანდრე დაიბნა წუთიერად, მაგრამ შემდეგ იყვირა.
-სასწრაფო გამოიძახეთ, ორი ადამიანი სიკვდილს ებრძვის. ხალხი აჩოჩქოლდა და ვიღაცამ იყვირა ექიმი ვარო, რომელმაც პირველადი დახმარება გაუწია მამაკაცს, იმედიანი თვალებით შეხედა ალექსანდრეს და თქვა.
-ძალიან სუსტი პულსი აქვს თუ მოუსწრებს ექიმი შესაძლებელია გადავარჩინოთ, მაგრამ ეს ქალბატონი გადარჩება, უფრო ძლიერია მისი გულის ცემა. სასწრაფოს მოსვლამდე რაც საჭირო იყო ექიმმა ყველაფერი გაუკეთა და ორივე საავადმყოფოი გადაიყვანეს, მაგრამ ერთი საავადმყოფოში მისვლამდე გარდაიცვალა. ალექსანდრე მონიკას მიუახლოვდა და უთხრა.
-როგორ გაიგე რომ იქ ორი ადამიანი იყო.
-მე მათი კვნესა მომესმა, გეფიცები ვიგრძენი რომ ვიღაც შველას ითხოვდა და თავად კედელმა მიმიხმო მასთან, თითქოს მითხრა უშველე აქ არიანო. ესეც რომ არა მაგიდაზე ორი ჭიქა იდო და ორივეზე იქნება დარჩენილი კვალი ერთს ისედაც ეტყობა წითელი პომადა.
-შესაძელებელია ეს კვალი იმ ქალის იყოს რომელიც გარდაიცვალა, მას ესვა წითელი პომადა.
-არ გამოვრიცხავ რადგან ძალიან ახლოს არის ლოგიკასთან ეს აზრი, მაგრამ ანალიზი საჭიროა ჩვენი აზრის დასადასტურებლად და მეორე გონზე უნდა მოვიდეს რომ გავიგოთ აქ რა მოხდა, ამიტომ უნდა გაკეთდეს ყველაფერი რომ ეს ქალი გადარჩეს.
-საუკეთესო ნამუშევარია, ვამაყობ თქვენით და ყოჩაღ თქვენს გუნდს. ალექსანდრე მონიკასთან ერთად მსჯელობდა, რომ ნატამ დაურეკა.
-ნატა რთული დილაა და უცებ მითხარი რამე მოხდა?
-ლილეს ძმამ დაურეკა და მისი ნახვა უნდა, რა ვქნათ მიწეროს მისამართი რომ აქ მოვიდეს პირდაპირ?
-უკვე დაბრუნდა, მომწერეთ მისი ნომერი და მე დაურეკავ. ალექსანდრემ გათიშა თუ არა ტელეფონი შეტყობინებაც მიიღო და ნატას მოწერილ ნომერზე გადარეკა.
-ბესოს ვესაუბრები ლილეს ძმას და ვფიქრობ არ ვცდები.
-არა არ სცდებით, მაგრამ თქვენ ვინ ხართ.
-ალექსანდრე ხვედელიძე კრიმინალური განყოფილების უფროსი და მინდა შეგხვდეთ, ჩვენ ორივეს აუცილებელ და მნიშვნელოვან თემაზე გვაქვს სასაუბრო.
-რა ხდება, მე რა საქმე მაქვს კრიმინალთან.
-თქვენ არანაირი, მე თქვენს დაზე ლილეზე მინდა დაგელაპარაკოთ.
-რაააა, რა ჩაიდინა ჩემმა......
-არ ინერვიულოთ, ლილე კარგად არის. დამშვიდდით, თუ არ შევხვდებით ერთმანეთს და არ დავილაპარაკებთ ასე ტელეფონით შეუძლებელია რამე აგიხსნათ.
-მოვდივარ, სად შეგხვდეთ.
-არავის გააგებინოთ, ჯერ მომისმინეთ და გადაწყვეტილება შემდეგ მიიღეთ.
-კარგი, შევხვდებით ერთმანეთს და ახლოდან მოგისმენთ. ალექსანდრემ გაუგზავნა მისამართი და თავადაც წავიდა შეხვედრის ადგილზე. ჩქარობდა და თან ნერვიულობდა, საათს წუთი წუთზე უყურებდა, ადგილზე მისულს შეხედა ახალგაზრდა მამაკაცს რომელიც ძალიან ნერვიულობდა და ძალიან ჰგავდა ლილეს.
-უკაცრავად მნიშვნელოვან საქმეზე ვიყავი და დამაგვიანდა. მამაკაცი ფეხზე წამოდგა, ბესომ მიხვდა რომ მის წინ ალექსანდრე ხვედელიძე იდგა და სიბრაზისგან ვერ გააკონტროლა ხმა, ამიტომ ალექსანდრეს უხეშად დაელაპარაკა.
-მითხარით რა საქმე აქვს კრიმინალთან ჩემს დას, ის ძალიან სუსტი და მორიდებული გოგონაა....
-პირველ რიგში მშვიდად უნდა იყოთ და ვფიქრობ უნდა მომისმინო, ვიცი რომ ლილე სუსტია და მისი სისუსტით ისარგებლა ერთმა არაკაცმა, ის გამოიყენეს, მაგრამ დღეს დღეობით ის კარგ ხელშია.
-მითხარით თქვენ ვინ ხართ, ჩემი და სად არის და საიდან იცით მასზე ეს ყველაფერი.
-გთხოვთ დამშვიდდით, ლილე ჩემთან არის, ჩემს ოჯახში და მე ის დად მივიღე, ასევე ავიღე ჩემს თავზე მათზე პასუხისმგებლობა.
-მათზე? ვისზე, ვინ არის კიდევ მის გვერდით.
-თქვენის დის გვერდით მისი შვილია, ის პატარა კაცია პატარა ალექსანდრე.
-მოიცადე დავიბენი, მითხარით და ამიხსენი ვინ არის ალექსანდრე.
-ალექსანდრე ხვედელიძე თქვენი დის-შვილია, პატარას ჩემი გვარი და ჩემი სახელი აქვს, ეს ლილეს არჩევანი იყო და მეც უარი არ უთხარი.
-თქვენ ხართ ბავშვის მამა?
-არა მეგობარო, მე გვარი მივეცი პატარას. ალექსანდრემ ყველაფერი მოუყვა ბესოს რომელიც გაოცებული უსმენდა და თავი შეურაცყოფილად იგრძნო, რომ მის ერთადერთ დას როგორ უჭირდა და ის მის გვერდით არ იყო.
-არაფერი არ მითხრა, არაფერი არ ვიცოდი......
-არ უნდოდა გენერვიულა და არ უნდოდა მის გამო გზიდან გადაგეხვია.
-ჩემებმა არაფერი იციან, მითხრეს კარგად მეცადინეობს და თან მუშაობს რომ ჯიბის ფული ჰქონდეს ჩვენ არ გვაწუხებსო.
-მე უთხარი ასე ეთქვა მშობლებისთვის, ორჯერ გაუგზავნა თქვენებს თანხა, რომ ისინიც მშვიდად ყოფილიყო.....
-ვინ არის.
-ეს უკვე ჩემი საქმეა, შენ ის მითხსრი რას აპირებ.
-წავიყვან ჩემს დას პატარასთან ერთად.
-ეს არ არის გამოსავალი, გამოდის ლილემ სწავლას უნდა დაანებოს თავი და მერე მისი ოცნებები, მისი ფიქრები?
-თქვენ რას მირჩევთ, რა გეგმები გაქვთ მინდა ვიცოდე და ერთად განვიხილოთ.
-ლილე კარგი და წარმატებული სტუდენტია, მიუხედავად იმისა რომ ის უკვე დედა გახდა ღამე დილამე მეცადინეობს და არ ჩამორჩენილა არცერთ ლექციას. არ ვიცი რას იტყვი, მაგრამ ჩემი მიზანია ლილე ძლიერი ქალი გახდეს და ამისთვის ყველაფერს გავაკეთებ.
-ალექსანდრე.......
-ლილე საზღვარგარეთ წავა, ისწავლის და ის ნასწავლი, განათლებული და თავის თავში დარწმუნებული ძლიერი ქალი დაბრუნდება.
-ბავშვი?
-შეუნახე შენს დას ეს ერთადერთი და დიდი საიდუმლო, კითხულობ ბავშვს რა ბედი ეწევა? ბავშვი ჩემთან დარჩება მე და ჩემი ნატა გავზრდით ალექსანდრეს და როცა სურვილი იქნება ბავშვს ნახავთ, წაიყვანთ კიდევაც და მოისიყვარულებთ, მაგრამ გაიზრდება და სიმართლეს გაიგებს თუ ვინ არის მისი ბიოლოგიური დედა.
-ვგრძნობ რომ რაღაც დიდი ტკივილი გაქვს გავლილი..........
-სწორად მიხვდი, მე პატარა ასაკის ვიყავი და რომ მომიკლა ერთმა არაკაცმა, ლილე ცოცხალია და თავად იძიებს შურს მის ტკივილზე, მაგრამ რაც მე ვერ გავაკეთე ჩემი დის გარდაცვალების დროს გავაკეთებ ახლა და პასუხს მოვთხოვ იმ არაკაცს.
-უკვე ვხვდები ყველაფერს, მე მადლობა მინდა გითხრა რასაც აკეთებ ლილესთვის და რაც გააკეთე, მაგრამ ჩემებს ამ ამბავს ვერ დაუმალავ. მინდა ორივემ ერთად უთხრათ ჩემებს ეს ტკივილით სავსე ისტორია, არ მინდა მარტო ვიყო, რადგან არ ვიცი დედას თვალებში როგორ შევხედო.მე მენდო ორივემ და ვიცოდი კარგად იქნებოდა, ბინაც უქირავე და დარწმუნებული ვიყავი ყველაფერი გავაკეთე ჩემი ერთადერთი დისთვის, მაგრამ.....
-შენს გვერდით ვიქნები და ორივე ერთად ვეტყვით.
-როდის...........
-მითხარი როდის შეძლებ, როდის იქნები მზად.
-როცა მეტყვი.....
-მაშინ დღესვე წავიდეთ, რატომ უნდა გადავდოთ და მინდა მხოლოდ ჩვენ ვიყოთ ოჯახის წევრები. ბესო არ შემეძლო გვერდი ამევლო ლილესთვის როცა ის ტკივილისგან ხმით ტიროდა, ამას ვერ გავაკეთებდი არც მაპატიებდა ჯერ ჩემი სინდისი და მერე ჩემი მეუღლე.
-მესმის, მაგრამ სიმართლე უნდა ვთქვა.
-რა სიმართლე.....
-არ ვარ დარწმუნებული მე თუ თქვენსავით მოვიქცეოდი, დავიბნეოდი, ვერ ვიფიქრებდი ლოგიკურად თქვენსავეთ და მშვიდად ვერ დავჯდებოდი.
-ნუ იტყვი ნურაფერს სანამ ფაქტის წინ არ დადგები, წავიდეთ?
-წავიდეთ. ალექსანდრემ ბაჩოს ჩააბარა ყველა საქმე და ბესოსთან ერთად წავიდა. ბესო სტუმართან ერთად მივიდა მშობლიურ სახლში, გაოცებული უყურებდა დაბნეული მამა უცხო სტუმარს და უფრო გაოცდა როცა ალექსანდრემ ტელეფონზე უპასუხა.
-გისმენ შმაგი.
-კომისარო აქ ყველაფერი დავასრულეთ და ვბრუნდებით განყოფილებაში.
-ქალბატონის ჯამრთელობა როგორაა.
-ექიმები ჯერ ვერაფერს ამბობს, მაგრამ მისი მდგომარეობა სტაბილურია.
-შმაგი ის უნდა გადარჩეს, რადგან ის არის ერთადერთი სულიერი ვისაც შეუძლია გვითხრას რა მოხდა იმ სახლში.
-გასაგებია კომისარო.
-აუცილებლობის შემთხვევაში დამირეკე, ბაჩოსთან ერთად იმოქმედე რამდენიმე საათით გასული ვარ ქალაქიდან მნიშვნელოვან საქმეზე. ტელეფონი გათიშა და იქვე მყოფ ბესოს მიუბრუნდა.
-ბოდიში, დილა დიდი სირთულეებით დაიწყო და უნდა მეპასუხა. ბესოს გაუჭირდა, მაგრამ მშვიდად და წყნარად აუხსნა მშობლებს სტუმრის იქ ყოფნის მიზეზი და ისიც უთხრა, რომ ლილეს ისტორია ოჯახში საიდუმლოდ უნდა დარჩენილიყო.
-რა ვთქვა, ჩემი შვილი ასეთ დღეში იყო და ჩვენ აქ მშვიდად ვიყავით.
-მითხრა რომ ვმუშაობო, თურმე.....
-ეს ჩემი თხოვნით გითხრათ, უკეთესი იყო ასე გცოდნოდათ, მაგრამ გპირდებით თავად მივყვები ბოლომდე ამ საქმეს და სამუდამოდ გამოვამწყვდევ ციხეში დამნაშავეს.
-შეგვიძლია ვნახოთ შვილიშვილი?
-როგორ არ შეგიძლიათ, როცა სურვილი გექნებათ მობრძანდით მეც დრო მექნება თუ არა მოგიყვანთ, ოჯახით მოვალ და გაჩვენებთ თქვენს პატარა კაცს. ალექსანდრე კმაყოფილი დაბრუნდა, მოეწონა ლილეს უბრალო და მართალი ოჯახი. სახლში შესულმა კი ნატას უთხრა.
-კვირის ბოლოს სტუმრები გვეყოლება.
-სამსახურიდან? მათ სტუმრებად არ ვთვლი, როცა უნდათ მოვიდნენ.
-არა, ლილეს მშობლები მოვლიან.
-რააა, უკვე შეხვდი მის ძმას? რა გითხრა, ძალიან გაბრაზდა?
-თავად გეტყვის. უთხრა ალექსანდრემ და მის უკან კარი ფართოდ გააღო.
-მობრძანდი, ჩვენ უკვე ერთი ოჯახი ვართ. ბესო ნატას მიესალმა და ნატამ დაბნეულად შეხედა ალექსანდრეს.
-ნატა ლილესთან მიდი, მოულოდნელობისგან ბავშვი არ გაუვარდეს ხელიდან. ნატა საძინებელში შევიდა ლილეს შეხედა ის კითხულობდა, ბავშვი თავად აიყვანა ხელში და ლილემ დაღლილი თვალები მიანათა ნატას.
-იტირა, არც კი გამიგონია მისი ხმა.
-ისე ხარ გართული კითხვაში სულ სხვა სამყაროში ხარ გადასული, მაგრამ უნდა შეგაწყვეტინოთ კითხვა, რადგან სტუმარია შენთან.
-ვინ მოვიდა. ფეხზე წამოდგა და დაინახა კარებში ბესომ შემოაბიჯა, დაიბნა და თვალები ცრემლით აევსო. ბესომ მიხვდა ლილეს მისი ეშინოდა და თან რიდი ჰქონდა, ამიტომ თავად მიუახლოვდა და გულში ჩაიკრა შემდეგ კი ორივე ტიროდა. ალექსანდრემ ნატას ხელი უქნია გამოდიო და მარტო დატოვეს მონატრებული და-ძმა.
-მაპატიე, იმედები გაგიცრუე ძმაო.
-დამშვიდდი ყველაფერი ვიცი, ალექსანდრემ მითხრა და მისი მადლობელი ვარ ცხოვრების ბოლომდე, მან გიპოვა დაცემული და ხელი ჩაგჭიდა, როგორც საკუთარ ნაწილს არ მიატოვებდა ამ დიდი ტკივილთან მარტო არც შენ არ დაგტოვა და გააკეთა ის რაც უნდა გამეკეთებინა მე შენს ძმას, მაგრამ მან უფრო მეტი გააკეთა. ლილე კარგად მიცნობ და იცი სიმშვიდეს ვერ შევინარჩუნებდი, ეს საქმე ასე ჩუმად და წყნარად არ დასრულდებოდა. ერთი სააღის სიჩუმის შემდეგ ალექსანდრემ ფრთხილად მიაკაკუნა კარზე და გაღებული კარიდან დაინახა ლილეს ცრემლიანი თვალები, რომელიც გულზე მოხვდა.
-გთხოვთ თავი გაკონტროლოთ და ბრაზი დაივიწყოთ, ეს ორივეს გეხებათ, მშვიდად უნდა იყოთ და ასე მშვიდად მივიყვანთ საქმეს ბოლომდე. ბესომ ცრემლი მოიწმინდა და ბავშვს შეხედა, პატარას ხელებზე მოეფერა, ნატამ კი ღიმილით უთხრა.
-აიყვანე ხელში, ის ძალიან ფაქზია და შენი სულის ნაწილია.
-არა, არა, წამოიზარდოს და შემდეგ ვასეირნებ კიდეც, ასეთ პატარას კი ვერ ავიყვან ხელში.
-ნატა ინდირა რომ წავიდა მის მერე იყო მოსული?
-არა, არც დაურეკავს საერთოდ დავავიწყდით. თქვა ნატამ ღიმილით და კარზე ზარის ხმაც გაისმა, ნატა წავიდა კარის გასაღებად, მაგრამ ალექსანდრემ შეაჩერა და უთხრა.
-მოვიდა და მე შევხვდები....
-ამ დროს იცის რომ სახლში არ ხარ.
-ჰოდა ახლა აქ ვარ.
-აბა შემომხედე, როგორი ვარ?
-საუკეთესო ცვლილება გაქვს, მომწონს.
-გულს მიკეთბ თუ მართლა მოგწონს.
-არა, გულწრფელად გეუბნები სულ სხვა სახე გაქვს და გიხდება ახალი სტილი.
-რადგან ასე სერიოზულად ამბობ, ესე იგი მართლა მიხდება.
-აქამდე სად დადიხარ ანგუინ ღამით სად ბრძანდებოდი.
-გვიან გაგახსენდა გაბრაზება, ბაჩოსთან ვიყავი და ამიერიდან იქ ვიცხოვრებ.
-არც კი დაფიქრდი ისე გადადი უცხო კაცის სახლში საცხოვრებლად.
-რატომ უნდა დავფიქრებულიყავი ეს შენი იდეა იყო და შენს რჩევას მივყევი და დაგასვენე ჩემი ბუზღუნით.
-ბუზღუნით არა წუწუნით და დასერიუზულდი, სტუმარი გვყავს.
-გვიან გაგახსენდა გეთქვა სტუმრის შესახებ. ინდირამ ბესოს შეხედა ხელი ჩამოართვა და ჩანთიდან ტელეფონი ამოიღო.
-გისმენ დედა, არა სახლში არ ვარ.
-შენთან მოვდივარ და დაგირეკე სახლში მოდი.
-მე იქ აღარ ვცხოვრობ, გადავედი ბინიდან დედა.
-ინდირა სად ხარ შვილო და ვისთან ხარ. ხმა შეეცვალა დედას და მიხვდა ინდირა დედას ტირილი მოერია.
-დედა დამშვიდდი ამ დღეებში მოვალ ბაჩოსთან ერთად და გაგაცნობ.
-შენი ხელი უნდა რომ მთხოვოს?
-მოდი ეს სიურპრიზად დავტოვოთ და თუ მოვახერხე ამ საღამოს გესტუმრები, მაგრამ ბაჩოს უნდა დავეკითხო. ტელეფონი გათიშა და ალექსანდრე გაოცებული უყურებდა ინდირას.
-რას აკეთებ, კარგად ხარ?
-რას ვაკეთებ, ბაჩოს გავაცნობ ჩემებს.
-მეცოდება ეს ბიჭი, დავღუპე ადამიანი.
-ალექსანდრე...... ბესომ ლილეს შეხედა და უთხრა.
-ალექსანდრეს და არის?
-არა ბავშვობის მეგობრები არიან.
-მართლა გინდა დაქორწინდე ბაჩოზე?
-შენ არ გეხება.... ნატა ჩემი ნივთები სად არის.....
-რა მოიტანე უკან რომ გინდა წაიღო.
-ასეთი მეგობრობა წლებს ითვლის. თქვა ბესომ და ინდირას შეხედა.
-რაც თავი მახსოვს ვიცნობ და ყოველთვოს ნერვებს მიშლის რადგან ჩემს საქმეში ერევა, უფრო მას შემდეგ რომ გაიგო არ მყავდა და-ძმა დაუკითხავად მოირგო უფროსი ძმის როლი.
-მე რომ არა დაიკარგებოდი და ბაჩოს პატარძალი ვერ გახდებოდი.
-ნატა უკვე პიკზე ვარ.
-როდის არ ხართ თქვენ ორნი პიკზე, ერთ დღეს გული მიმტყუნებს და თქვენ ორივე იქნებით დამნაშავე, მხოლოდ თქვენ.
-ნატა ორივეს გვაშაყირებ?
-არა, გონს მოდით.
-მე წავალ, მოიცადე შენ ამ დროს სახლში რატომ ხარ დღეს განყოფილებაში ქაოსი იყო.
-ვიცი და მეც გავდივარ უკვე.
-კარგი, სტუმარო დრო არ მაქვს შემდეგში გაგიცნობ უფრო კარგად, ახლა კი მაპატიე.
-ბესო არ გაბედო, მე არ გირჩევ მასთან დაახლოებას, იცოდე რომ ეშმაკს დაუახლოვდები.
-შენ ეშმაკთან მეგობრობ?
-ასე გამოდის, ყველაზე დიდი ეშმაკი ქალი ხარ ვისაც კი ვიცნობ.
-არ მინდა ნერვები მოვიშალო, დღეს მნიშვნელოვანი სხდომაზე მივდივარ რამდენიმე საათში.
-წადი, მაგრამ მოწმედ ხომ არ გინდა გამოგყვე.
-არა, არ მჭირდება მოწმეები, ვისაც ჭირდება იმათმა იფიქროს მოწმეებზე. ინდირა კარებში გასვლისას შემობრუნდა და ალექსანდრეს ლოყაზე აკოცა.
-ეს რატომ, რომ შეგიფარე? ეს შენი სახლიც არის, შენს გარეშე სიცოცხლე ჩერდება რომ არა ლილია და ახლა ეს პატარა კაცი ძალიან უინტერესო იქნებოდა ყველაფერი.
-სანთელი უნდა დავანთო რაღაც კარგი თქვა ჩემს მიმართ.
-მართალს ვამბობ ის დღე დღედ არ მიმაჩნია შორს მყოფი თუ ახლოს მყოფი არ აგაყვირო და არ გაგაბრაზო. განუმეორებელი მეგობარი ხარ და ეს შენც იცი, ამიტომ მიტან ასე უთქმელად. ალექსანდრე და ინდირა ერთმანეთს გადაეხვია, ინდირას გული აუჩუყდა ცოტაც და იტირებდა, მაგრამ ალექსანდრემ ყურში უჩურჩულა.
-სტუმართან ერთად ვერ გითხარი, მაგრამ იცოდე ეს დივანი უნდა გადავაგდო, სველი იყო დილით ძილში გაგეპარა და ვეღარ გაამხილე?
-იდიოტი ხარ, მეც ვიფიქრე გული დაწყდა რომ მივდივართქო და წუთით დამავიწყდა რა სადისტიც ხარ პროფესიას არ ღალატობ. აღარ დამირეკო და აღარ დამელაპარაკო.
-მეც მიყვარხარ საყვარელო მეგობარო. ალექსანდრემ კარი მიხურა და ინდირამ კიბეები ალექსანდრეს ლანძღვაში ჩაიარა, მანქანასთან მდგარ ბაჩოს გაბრაზებულმა უთხრა.
-წავედით.
-რა მოხდა, რა გაბრაზებული ხარ.
-შენმა უფრომა გამაბრაზა, მაგრამ აუცილებლად გადაუხდი.
-მე არ ვერევი თქვენს საქმეში, კიდევ გაქვს რამე საქმე?
-შენ თუ გაქვს დრო, რამოდენიმე საათით თავისუფლებაც საკმარისია.
-დროს გამოვნახავთ, მითხარი რა მოხდა.
-ჯერ სახლში მივიდეთ მოვემზადოთ და დედასთან მინდა რომ წავიდეთ.
-დღეს უნდა წავიდეთ, რამე დღესასწაულია თუ ისე უბრალოდ.
-დამირეკა და ჩემზე ნერვიულობს, მინდა დამშვიდდეს რომ დაინახავს სერიოზულ ნაბიჯს ვდგამ ცხოვრებაში.
-კარგი, მაგრამ დღეს როგორ მივიდე როგორც სასიძო რომ შენი ხელი ვთხოვო?
-ბაჩო უნდა რომ გაგიცნოს და გაფრთხილებ, რადგან ყველაფერს კარგად აკვირდება შესაძლებელია ერთი კითხვა რამდენჯერმე სხვა და სხვა კუთხით დაგისვას.
-ფიქრობ მიხვდება რომ ყალბია ჩვენი ერთად ყოფნა?
-არ ვიცი, მაგრამ უნდა დავაჯეროთ.
-კარგი, რამდენიმე წუთით გავალ საქმე მაქვს თან რამეს მოვიფიქრებ. ინდირამ კაბა შეარჩია და მზადებას შეუდგა, ბაჩო მაღაზიაში შევიდა და საჩუქარი აარჩია თან ეშმაკურად ჩაიღიმა. გრძნობდა რომ შინაგანად შეიცვალა, ინდირას მის გვერდით ყოფნას მიეჩვია და ერთმანეთის მიმართ მალული გრძნობაც გაჩნდა, მაგრამ არცერთს არ უნდოდა პირველი ნაბიჯის გადადგმა. სახლში შესული კარებთან გაშეშდა წარბი მაღლა ასწია და ჩაუსტვინა, ასე სტვენა სტვენით აუარა გვერდი ინდირას და თავადაც გამოეწყო, არც ინდირა დარჩენილა გულგრილი ბაჩოს ნახვით და მისი სტილით.
-წავიდეთ?
-წავიდეთ თუ უკვე დაასრულე ჩემი თვალიერება, მაგრამ ჯერ რაღაც მინდა რომ გითხრა.
-გისმენ. ბაჩო ძალიან ახლოს მივიდა ინდირასთან და თვალებში ჩახედა, შემდეგ თითქოს მისი სურნელი შეიგრძნო და ჩუმი ხმით უთხრა.
-სიყვარული ჯერ არ მწვევია, მაგრამ თუ ოდესმე შევიყვარებ მინდა შენნაირი ქალი მიყვარდეს.
-საუკეთესო ადამიანი ხარ და თუ ოდესმე შეიყვარებ, ის ვინც შენს გულს მოგპარავს და შიგ ბინას დაიდებს ვიცი რომ ის ქალი ძალიან, ძალიან ბედნიერი იქნება.
-ასე ფიქრობ?
-სიმართლეს ვამბობ და მადლობა შენ რომ ჩემს თამაშში ამყევი, გპირდები მალე დასრულდება ეს თეატრი და ჩემგან განთავისუფლდები.
-რატომ ჩქარობ, იქნებ არც მინდა დასრულდეს ან იქნებ არც მინდა შენგან გავნთავისუფლდე და მინდა უსასრულოდ გაგრძელდეს ეს თამაში.
-ძალიან კარგი რომ ხარ ეს თუ იცი და რომ მიყვარხარ ამას თუ გრძნობ.
-შენი არ ვიცი, მაგრამ მე მართლა მიყვარხარ ინდირა.
-კარგია, რეპეტიცია გავიარეთ და ახლა წასვლის დროა. ბაჩოს ჩაეცინა ინდირას თვალი გააყოლა და უთხრა.
-მე ცარიელი ხელით ვერ მივალ სიდედრთან.
-გინდა საჩუქარი უყიდო?
-პირველად უნდა ვნახო და ყვავილი მაინც ხომ უნდა მივართვა.
-ყვავილები რად უნდა პანაშვიდზე მივდივართ?
-ინდირა......
-კარგი ჩუმად ვარ, რაც გინდა ის იყიდე. ბაჩოს ჩაეცინა და ვითომ გაბრაზებულმა ინდირას არც კი უყურებდა, რამდენიმე ყვავილების მაღაზიასთან გაიიარა და ინდირამ გაოცებული უყურებდა.
-გააჩერე ყვავილები ხომ გინდოდა.
-ცარიელი ხელით მივალ და ეს შენი ბრალია, რადგან არც შენს თავს აფასებ არც მე და არც შენებს.
-ბაჩო.....
-რა ბაჩო, რა ბაჩო გისმენ.
-არაფერი. უთხრა ბოლოს და ბაჩომაც მიხვდა რომ ზედმეტი მოუვიდა და ბინასთან მისული დააპირა უკან დაბრუნებულიყო.
-რას აკეთებ, უკან მიდიხარ?
-შენ გეწყინა და ასე მოწყენილს ვერ მიგიყვან შენებთან.
-ბაჩო საკმარისია, ჩემი ბრალია ვაღიერებ და უკვე მოვედით. ბაჩომ ღიმილით შეხედა ინდირას და თითით აჩვენა ლოყაზე რომ უნდა ეკოცნა.
-რატომ უნდა გაკოცო, დაიმსახურე?
-ნამდვილად რომ დავიმსახურე და სანამ არ მაკოცებ არსადაც არ მოვდივარ.
-ღმერთო ჩემო. თქვა ინდირამ და ბაჩოს ლოყაზე აკოცა, ბაჩომ მანქანიდან გადავიდა და წითელი ვარდების უზარმაზარი თაიგული გადმოიღო. ინდირა გაოცებული და თვალებგაფართოვებული უყურებდა ბაჩოს და ბაჩოს გაეცინა ინდირას რექციაზე.
-ეს სად გქონდა, ნაყიდი გქონდა?
-შენ ჯერ არ იცნობ შენს საქმროს ძვირფასო საცოლევ. ინდირამ ღიმილით შეავლო თვალი ვარდების თაიგულს და შემდეგ ბაჩოს მხოლოდ ამის შემდეგ მისცა ზარი კარზე და კარიც გაიღო.
-მობრძანდით, გელოდით ჩემო ძვირფასებო.
-ეს თქვენთვის არის ქალბატონო......
-მადლობა, რა სილამაზეა. დაბრძანდით და მეც ახლავე მოვალ რა მოგართვათ, რას მიირთმევთ.
-არაფერს დედა, შემდეგ.....
-კარგი, როგორც იტყვი შვილო.
-მამა სად არის, სადმე წავიდა?
-არა, გასულია და მალე მოვა.
-როლეტა მოვედი და აქ ვარ, იმედია ბავშვებზე ადრე მოვედი.
-დაგასწრეს, ბავშვები უკვე აქ არიან გიორგი.
-მამა, მამიკო ძალიან მომენატრე.
-მეც მომენატრე შვილო, ერთ ქალაქში ვართ და შვილი მენატრება ეს სად გაგონილა ინდირა. ინდირა მამას მოეხვია და იქვე მორცხვად მდგარ ბაჩოს თვალი შეავლო.
-რა ვქნა მამა ძალიან ბევრი საქმე მაქვს, თითქმის ყოველ დღე სასამართლო სხდომებია. ინდირა მამას გადაეხვია და გიორგიმ მორცხვად მდგარ ბაჩოს შეხედა.
-სტუმარიც მოგიყვანია.
-გაიცანი მამიკო, ეს ბაჩოა ჩემი....
-ინდირას საქმრო და მიხარია თქვენი ახლოს გაცნობა.
-არ მჯეროდა ინდირამ დედას რომ უთხრა, მაგრამ არჩევანი კარგი გაუკეთებია ჩემს შვილს გხედავ სერიოზული პიროვნება ხარ.
-სამსახური და პროფესიაც შეეფერება მის პიროვნებას.
-რა პროფესია გაქვს შვილო თუ საიდუმლო არ არის.
-კრიმინალურ განყოფილებაში ვმუშაობ, გამომძიებელი ვარ.
-ეს დიდი საპასუხისმგებლო საქმეა, ჩემს შვილს როგორ შეეწყვე.....
-კარგად, ვფიქრობ ჩვენ ორნი ერთმანეთისთვის დავიბადეთ. ინდირა თვალს არ აშორებდა ბაჩოს და თითქოს მასში გადატრიალება მოხდა და ბაჩოს სიტყვები ამოუტივტივდა გონებაში
,,იქნებ არც მინდა შენგან გავნთავისუფლდე''.
,,შენი არ ვიცი, მაგრამ მე ძალიან მიყვარხარ''. ინდირამ დედას შეხედა და უთხრა.
-დედა მშია არ გავაწყოთ მაგიდა?
-მომეხმარე და გავაწყოთ. ინდირამ დედასთან ერთად გააწყო მაგიდა, ბაჩომ კი ინდირას მორიდებულად უთხრა.
-ხელები სად დავიბანო, მიმასწავლე. ინდირამ სააბაზანოსთან მიიყვანა და ბაჩომ ჩურჩულით უთხრა.
-როგორ შევასრულე ჩემი როლი.
-შესანიშნავად და ვფიქრობ ღრმადაც კი შეიჭერი როლში. ინდირას ტელეფონზე დაურეკეს და ბაჩოს შეხედა.
-უპასუხე, გაიგე ვინ გირეკავს და მეც მოვალ. ინდირამ ტელეფონს უპასუხა და ბაჩოს მიუბრუნდა.
-სად გაქვს ტელეფონი ვერ დაგიკავშირდნენ და ალექსანდრემ ჩემთან დარეკა.
-რატომ, ისევ რამე მოხდა?
-სასწრაფოდ მოვიდეს განყოფილებაშიო.
-ნამდვილად რაღაც მოხდა.....
-წავიდეთ?
-უხერხულია.
-მაგრამ შენი სამსახური ასეთია.
-ინდირა როგორ წავიდეთ, უხერხულია.......
-არა უშავს, სხვა დროს მოვახერხებთ და დავსხდებით ერთად. ბაჩომ დაემშვიდობა გულდაწყვეტილ გიორგის და ლორეტას და საჩქაროდ ჩაირბინა კიბეები, ინდირა კი ბედნიერი ღიმილით უკან მისდევდა.
-როგორი გული დამწყდა, ნორმალურად ვერც კი დაველაპარაკე ბავშვებს გიორგი.
-რას ვიზამთ, ასეთი სამსახური აქვს სიძეს. ორივე კმაყოფილი დარჩა შვილის არჩევანით, მაგრამ ბაჩომ შეხედა ინდირას და მის ღიმილზე მიხვდა რომ მის მახეში გაება, მანქანა გააჩერა და ინდირას მკაცრად დაელაპარაკა.
-რა გააკეთე, ტყუილი მითხარი ალექსანდრემ არ დაგირეკა, ინდირა ვინ დაგირეკა.
-არ გაბრაზდე, ლელამ დამირეკა და მასთან მისვლა მთხოვა.
-ლელა? ინდირა შენს მშობლებთან ვიყავით და დედაშენმა მაგიდა გააწყო იწვალა რომ ჩვენ ერთად გვევახშმა, ვინ არის ლელა.
-ჩემი მეგობარია და მეც მინდოდა უკვე იქედან წამოსვლა.
-იცი იქ ვინ იქნება?
-ვიცი და არ გაბრაზდე, სწორედ იმიტომ მინდა იქ მისვლა.
-გინდა აჩვენო რომ ბედნიერი ხარ მის გარეშე. წავიდეთ, მაგრამ თავი ხელში აიყვანე და გახსოვდეს რომ შენს გვერდით ვარ. ბაჩო მალე მივიდა ინდირას მიერ ნათქვამ მისამართზე და ხელი ხელ გადახვეულები შევიდნენ ბინაში.
-მოვიდნენ, აი ისინიც მოვიდნენ თქვენ გელოდით. ინდირას მეგობრები გარს შემოეხვია, ბაჩო ყველას გააცნო და წყნარ მუსიკაზე ბაჩომ წელზე შემოხვია ხელი ინდირას და საცეკვაოდ გაიყვანა.
-დავინახე, ის აქ არის. ინდირა თვალებში უყურებდა ბაჩოს და ღიმილით უთხრა.
-აქ არის, შენს უკან.
-ჩემს უკან და შენს პირდაპირ.
-ჩემს პირდაპირ და შენს უკან.
-გვიყურებს?
-გვიყურებს და რაც მოვედით თვალებით გვჭამს.
-მაშინ არ გაიკვირვო და მომენდე. უთხრა ბაჩომ და მუსიკის ფონზე ინდირა მის მკლავებში რამდენიმეჯე შემოატრიალა და შემდეგ გონზე მოსვლაც არ დააცადა მის ბაგეებს შეეხო.
-ისევ გვიყურებს?
-გაოცებული და გაოგნებული გვიყურებს.
-კარგია, ყურადღება არ მიაქციო.
-აღარ მიიწევს გული მისკენ.....
-გინდა მითხრა, რომ თამაში გაგიტკბა?
-ფიქრობ რომ ორივე გაგვიტაცა და ჩაგვითრია ამ თამაშმა.
-ჰოდა მივყვეთ ჩვენც ამ თამაშს და ორივე ვნახავთ სადამდე მივალთ.
-მაცივარი ცარიელი რომ არის როდის შევავსოთ?
-ხვალ, ადრე მოვალ ან სამსახურში გამოგივლი და მარკეტში წავიდეთ.
-თანახმა ვარ, დავიღალე არ წავიდეთ სახლში?
-ჩემს დედოფალს წასვლა უნდა, მაშინ წავიდეთ. მეგობრებს დაემშვიდობა ინდირა, ლელამ მადლობა მოუხადა ბაჩოს რომ ის საღამო ერთად იყვნენ და ძალიან დაღლილები მივიდნენ სახლში.
-ცა მუქია, ძალიან ძლიერი წვიმა წამოვა ღამით.
-დილით არ მინდა წვიმა. თქვა ინდირამ და ილიას სახე გაახსენდა როდესაც ბაჩომ აკოცა და გაეცინა, მაგრამ ბაჩოს კოცნაზე სერიოზლად დაფიქრდა.
-რაზე ფიქრობ, ოჯახურ ცხოვრების გაკვეთილებს გადიხარ გათხოვდები და ყველაფერი გეცოდინება. ბუნება დუმს და ისეთი სულისშემძვრელი სიჩუმეა, არ უნდა ამ იდილიის დარღვევა, ამიტომ ჩუმად შევიდა სამზარეულოში და ყავა გაიკეთა ვერანდაზე გავიდა და ყავასთან ერთად ფიქრობდა.
-შენ, ყავა და ღამე........ მარტო გინდა დაისაკუთრო ეს ღამე?
-თქვი გაწვიმდებაო, მაგრამ ნახე რა მშვიდია ცა.
-ცა ჯერ ჯერობით მშვიდია, მაგრამ როცა ადგები დილით წვიმა იქნება. მართლაც, დილით წვიმა იყო და ინდირამ მოწყენილმა შეხედა ბაჩოს.
-მე რატო მიბრაზდები, ცა მოქუფრული გუშინ ღამიდან იყო და აი გასკდა კიდეც და გადმოღვარა მისი ცრემლები.
-წავიდეთ, მაგვიანდება.
-წავიდეთ, მაგრამ წვიმაში ჩქარა ვერ ვივლი. მშვიდად მიდიოდა ბაჩო, რომ ინდირამ უთხრა.
-აქ გამიჩერე, დღეს 2-ზე ვიქნები თავისუფალი.
-არის უფროსო. უთხრა ბაჩომ და ინდირას ლოყაზე აკოცა.
-რას აკეთებ, გუშინ არაფერი არ გითხარი და გხედავ სითამამა მოგემატა.
-გუშინ შენ მაკოცე ლოყაზე მაშინ როცა არავინ გვიყურებდა და ახლა გვიყურებენ და სწორედ ის გვიყურებს.
-მართლა? ინდირა მოლბა ბაჩოს მხრებზე დაუსვა ხელი და ხმამაღლა უთხრა.
-2-ზე გელოდები მარკეტში ერთად წავიდეთ.
-წავიდეთ, მაგრამ რაღაც დამავიწყდა.
-რა დაგავიწყდა. მკლავში წაავლო ხელი და კიდევ უფრო ვნებიანი კოცნა დაუტოვა ინდირას და უთხრა.
-ეს კოცნა დღეს ჩემი საზრდო იქნება, შეხვედრამდე. ბაჩო წავიდა, ინდირა შებრუნდა იქვე მდგარ გოგოებს შეხედა, მათთან ახლოს კი ილია იდგა ნათიასთან ერთად. ილია ნათიას მიუბრუნდა და უთხრა.
-წადი სახლში, დღეს ვანო და გოგიტა მოვლიან საღამოს.
-მაშინ მარკეტში გაიარე და რამე იყიდე. ინდირამ გვერდი აუარა ილიას და გოგოებთან მივიდა.
-გოგონი ბედნიერებისგან დნები, ქორწილი როდის არის?
-მალე, სულ მალე. ინდირა დაპირებულ 2-სთ-ზე ვერ განთავისუფლდა, რამოდემიმე წუთი ბაჩოსაც დააგვიანდა ინდირა რომ ვერ დაინახა ოფისთან გადაწყვიტა მასთან ასულიყო კაბინეტში, მანქანის კარი დაკეტა უკვე კაბინეტთან უნდა მისულიყო ინდირა რომ შეეგება კარებში
-დიდხანს გალოდინე, მაპატიე საყვარელო კლიენტთან ვიზიტი გამიგრძელდა და ძალიან დამღალა მასთან საუბარმა.
-თუ დაიღალე გადავდოთ მარკეტში წასვლა.....
-არა, არა ყველაფერი გათავდა და უნდა ვიყიდოთ, არც სარეცხი საშუალებები აღარ გვაქვს.
-ინდირა დამშვიდდი, აქ არავინ არის და არაა საჭირო თამაში.
-კედლებსაც ყურები და თვალები აქვს, წავიდეთ. ბაჩოს გაეცინა ინდირას ხელი გადახვია და ორივე ასე სიცილით მივიდა მანქანასთან, შემდეგ კი ღიმილით უთხრა
-სასიამოვნო თამაში წამოვიწყეთ, არ მეთანხმები? ინდირას გაეცინა და მარკეტში შესულმა ყველა საოჯახო საჭირო ნივთი იყიდა ბაჩო კი მანქანაში დიდი სიფრთხილით აწყობდა ნივთებს და ინდირას თვითეულ მათგანზე ეკითხებოდა, მაგრამ უეცრად თქვა.
-ვიფიქრო დამთხვევაა თუ გვითვალთვალებს? მოდი, მოდი აქაც ჩვენ ვართ.
-რა მოხდა, დაინახე ვინმე?
-შენი კაცი გვიყურებს მარკეტიდან გამოვიდა.
-მართლა?
-სიმპატიურია, რატომ უგვერდე?
-დაქორწინევბული აღმოჩნდა და მატყუებდა.
-ჰოოოო, მე რომ თავისუფალი ვარ.
-ბაჩო ნუ ცდილობ.....
-რას ვდილობ, აბა მითხარი რას ვდილობ. ბაჩომ ცალი ხელით მიიზიდა ინდირა და მის ბაგეებს დაეწაფა....
-ნუ სარგებლობ მომენტებით......
-უფრო დამაჯერებელია ჩვენი სიყვარული. უთხრა და ისევ აკოცა, მაგრამ ამჯერად ინდირამაც იაქტიურა და ორივეს სხეულში ცეცხლი აგიზგიზდა ილია კი გაბრაზებული მივიდა სახლში სადაც გოგიტა და ვანო უკვე იქ დახვდა და მიხვდა გოგიტა ილიას უხასიათობას.
-რა მოხდა, რა სახე გაქვს.
-ისევ ერთად ვნახე და იცი სად?
-სად ნახე...
-მარკეტში, იცი რამდენი წელია ნათიასთან ერთად მარკეტში არ წავსულვარ და ეს ნიშნავს რომ......
-არ თამაშობენ, ისინი დაქორწინდებიან ილია.
-დღემდე მეც მასე ვფიქრობდი, ვფიქრობდი რომ თამაშობდა ჩემს გასაბრაზებლად, უნდა ვნახო და უნდა დაველაპარაკო. ილიამ იმ ღამით იმდენი დალია თავი ვერ გააკონტროლა და გვიან ღამით დარინას ბინასთან მივიდა, მაგრამ გოგიტამ უკან გაყვა და სახლში წაიყვანა. ილია კი სახლში არ შესულა, სიბნელეში იჯდა და ტიროდა, დილით კი დარინას კაბინეტში დახვდა და დარინას შეეშინდა.
-აქ რა გინდა, როგორ შემოდი ჩემს კაბინეტში.
-თუ სადმე მინდა შესვლა მიზანს ყოველთვის ვაღწევ.
-ყოველთვის არა, რადგან ყოველთვს ისე არ არის როგორც შენ გინდა ბატონო ილია.
-რატომ, რატომ ინდირა ან რით არის ჩემზე უკეთესი.
-რით არის შემნზე უკეთესი, თუნდაც ის რომ დაქორწინებელი არ არის თავისუფალია და ვიცი უყვარვარ. არ ცდილობს ტყუილი მითხრას და არ ცდილობს დამალოს რაღაც რაც გულს მატკენს.
-ინდირა ჩემს სიყვარულში......
-დატოვე ჩემი კაბინეტი ახლავეს.
-ინდირა შეიცვალე, ილია ვარ შენი ილია.
-შენ შემცვალე, შენ ხარ ამ ყველაფრის შემოქმედი და რატომ ხარ უკმაყოფილო, რატომ არ მოგწონს ასეთი ინდირა, მაგრამ შენ ხომ ის შტერი ინდირა უფრო მოგწონდა როგორც გინდოდა ატყუებდი.
-ინდირა..........
-დატოვე ჩემი კაბინეტი, წინააღმდეგ შემთხვევაში დაცვას დაუძახებ.ილია არ ელოდა ინდირასთან ასეთ შეხვედრას და გულნატკები დატოვა ის ადგილი სადაც უამრავი ბედნიერი წუთები ჰქონდა მოსაგონებლად, ინდირამ კი ვერ დაუდო მუშაობას გული და წავიდა. ჯერ უმისამართოდ იარა და არც ტელეფონის ზარებს არ პასუხობდა, მაგრამ ბაჩომ მიაგნო სადაც იყო და მიხვდა ინდირას რაღაც აწუხებდა, ამიტომ მშვიდად და ჩუმად მიუჯდა გვერდში და დაელოდა როდის დამშვდდებოდა, შემდეგ ხელი მოხვია და გულზე მიიკრა.
-რა გჭირს, შეგიძლია ყველაფერი მითხრა.
-ის მოვიდა.....
-რა იგრძენი რომ შეხედე როცა იქ არ ელოდი.
-სიცივე, ზიზღი და არც დავფიქრებულვარ ისე გავუშვი ჩემი კაბინეტიდან.
-არ მოუსმინე?
-უნდა მომესმინა და რას მეტყოდა ახალს, ისევ მისი ტყუილი დაპირებები და მეტი არაფერი.
-რას ფიქრობ, რა გინდა რომ გააკეთო.
-დავქორწინდეთ.
-დავქორწინდეთ?