-დღე და ღამე მხოლოდ შენზე ვფიქრობ, ვიცი უპატიებელი შეცდომა ჩავიდინე, ისიც ვიცი რა დიდი გული გაქვს სიკეთით სავსე და რომ ვიცოდე ჩემს შეცდომას მაპატიებდი შევიცვლები, გეფიცები შევიცვლები, მაგრამ იმ დღის შემდეგ ყველაფერმა დაკარგა ჩემთვის აზრი და უფრო სასტიკი გავხდი.ვერც კი ვგრძნობდი როგორ მივყვებოდი ჩემი სულის ამოძახილს და შეცდომას შეცდომაზე უშვებდი, არავინ მყავდა ისეთი გვერდით გამოვეფხიზლებინე, მჯეროდა რასაც და როგორადაც ვაკეთებდი ეს იყო სწორი, ჩემთვის დრო გაჩერდა და ფსკერზე დავეშვი. მთელი ცხოვრება რაც კი ჩემს თავს ვიცნობ ჩემივე თავის ძიებაში ვარ და შემიძლია დავიფიცო ბედნიერი მხოლოდ შენთან ვიყავი. ცუდად ვგრძნობ თავს და როცა მინდა ვიყო მარტო ყველასგან და ყველაფრისგან გარიყული ვზივარ და ვიხსენებ როგორი ბედნიერი ვყოფილვარ ის მცირე დრო. ვერც კი მიხვდა როგორ მიუახლოვდა მისთვის ნაცნობ ბარს და ადვილად შეამჩნია მეგობარი ვინც მას ელოდა.
-დაგაგვიანდა, გაიგე ახალი რამე?
-არა არაფერი, ვიცი რომ საავადმყოფოშია და მეტი არაფერი არ ვიცი.
-აქ რას აკეთებ, მიდი საავადმყოფოში იქნებ რამე შეემთხვა, იქნებ ჯერ კიდევ ბრძოლობს სიცოცხლისთვის და შენ აქ როგორ სუნთქავ, როცა იცი რომ შენს გამო გადის ამ რთულ წუთებს. გოგო არ გაინტერესებს, მაგრამ ბავშვი, არც ბავშვი არ გაინტერესებს დაიბადა თუ არა?
-თუ დაიბადა სად წავიყვანო, ოჯახში რა ვთქვა.
-გამოსავალი მოიძებნება ის ხომ შენი შვილია.
-ეს არის, ეს მამაკაცია.
-რა ხდება პოლიცია შენსკენ მოდის, გოგიტა რა შარში გაეხვიე ან ასე მშვიდად რომ ხარ ვინ არის, იცნობ?
-რამდენიმე დღის წინ კამათი მომივიდა და მიპოვა, მაგის.......
-ყველგან შენ როგორ ხარ გარეული ამ გაუგებრობებში, არ მოგწყინდა ეს არეულ დარეული და დაულაგებელი ცხოვრება? პოლიციელი გოგიტას მიუახლოვდა და უთხრა.
-თქვენზე საჩივარია, განყოფილებაში უნდა წამობრძანდეთ.
-აქ დავილაპარაკოთ....
-აქ არც ადგილია დავილაპარაკოთ და არც დრო, არ გვაქვს უფლება სხვას დაურღვიოთ სიმშვიდე.გოგიტა განყოფილებაში გადაიყვანეს და შმაგიც კომისარის კაბინეტში შევიდა მნიშვნელოვანი ამბით.
-კომისარო დადგენილია ტელეფონის ნომრის ვინაობა.
-ვინ არის, გაარკვიეთ მასზე რამე?
-ძალიან შევეცადეთ და გავარკვიეთ, დაოჯახებულია და ჰყავს 3 წლის შვილი, ცხოვრობს მეუღლესთან ერთად. აქვს ბიზნესი, მაგრამ მისი მადლობელი არავინ არის.
-რატომ არ არიან მადლობელი მუშები?
-ამუშავებს და კაპიკებს უხდის საწყალ ხალხს.
-ამდენი რამ გავიგეთ და სახელი, გვარიც ვიცით მისი.
-გოგიტა გოგოძე და ქალაქში არის ცნობილი მექალთანედ, მას მეუღლის გარდა რამდენიმე ქალბატონთან აქვს ურთიერთობა.
-გასაგებია და უნდა იპოვოთ.
-ის აქ ყავთ უფროსო განყოფილებაში.
-მოიცადე შმაგი, გოგიტა გოგოძე ნაცნობი სახელი და გვარია, ეს ხომ ის პიროვნებაა რამდენჯერმე გაფრთხილება რომ მივეცით.
-ის არის კომისარო.
-რატომ მოიყვანეს იცი?
-რაღაც გაუგებრობაში არის გარეული და ვისთანაც მოუვიდა კამათი მან უჩივლა.
-კარგი, დაკითხვაზე ყავთ?
-საბას ყავს შეყვანილი დასაკითხად.
-კარგი, მეც დავესწრები დაკითხვას. ალექსანდრემ საათზე დაიხედა და შემდეგ მონიკასთან შევიდა.
-გისმენთ კომისარო....
-როგორ ხარ, კარგი კოლექტივი გვყავს და მალე შეეჩვევი ყველას. ბიჭებო დიანას როდის უმთავრდება შვებულება იცით?
-კიდევ რამდენიმე დღე და დაბრუნდება უფროსო. მონიკამ შმაგის შეხედა და ალექსანდრეს ჩურჩულით უთხრა.
-გაარკვიეთ ვინაობა ვინ არის?
-გავარკვიეთ და აქ ყავთ მოყვანილი, იქ მივდივარ უნდა ვნახო.
-ეტყვით ბავშვის შესახებ?
-ჯერ გავიგო რა იცის, შემდეგ გადავწყვიტავ რას ვეტყვი ან თუ ვეტყვი. შმაგიმ ეჭვის თვალით შეხედა მონიკას და ირონიულად ჩაიცინა, ალექსანდრემ მონიკას თვალი ჩაუკრა და საბასთან წავიდა, საბამ ალექსანდრეს შეხედა თუ არა ფეხზე წამოდგა.
-კომისარო.....
-გააგრძელე დაკითხვა. უთხრა და იქვე დადებულ საქაღალდე ხელში აიღო.
-თქვენს დოსიეს გადავხედე და ძალიან ბევრი დარღვევა გაქვთ....
-როგორც....
-შეგიწყდათ კონტრაქტი ერთი წლის უკან და თქვენ ბიზნესს ისევ აწარმოებთ, უკანონდ ამუშავებთ დაქირავებულ მუშა ხელს და არც ხელფასს უხდით მათ გამომუშავებულ თანხას.
-არ ვიცი ვინ რა გითხრათ, მაგრამ მუშას ხელფასი ყოველი თვის 15 რიცხვში ეძლევა.ალექსანდრემ შეხედა გოგიტას და შემდეგ ისევ დოსიის კითხვა გააგრძელა.
-ძალიან ქედმაღალი და ამაყი პიროვნება ხართ გოგოძე.
-მე ყოველთვის ამაყი ვარ ჩემი სახელით.
-კი გაქვს საამაყოდ საქმე, დოსიეში რაც წერია ნამდვილად უნდა იამაყოთ თქვენი მექალთანეობით და ასე შემდეგ, აღარ გავაგრძელებ.
-ძალას არ ვხმარობ უფროსო...
-გინდა თქვათ ყველა ის გოგოები ვინც გააუბედურეთ, ყოველ ჯერზე რაც ხდებოდა თავიანთი სურვილით ხდებოდა? გოგიტა დაიბნა და ალექსანდრეს თვალებში ჩახედა, ალექსანდრეც გოგიტას უყურებდა და საბას უთხრა.
-გაუშვი საბა.
-კომისარო...
-გაუშვი, ამჯერადაც მიეცი გაგფრთხილება და წავიდეს. გოგიტა თვალს არ აშორებდა ალექსანდრეს და დამცინავი კილოთი უთხრა.
-რას მივაწერო კომისარო თქვენი გულმოწყალება, სხვა დროს მახსოვს უფრო მკაცრი იყავით, დღეს კი მიკვირს თქვენგან ასეთი გულკეთილობა.
-უკეთესია პირად ცხოვრებას მიხედო და თქვენს მიერ დაშვებულ შეცდომებზე პასუხი აგოთ, ყოველთვის ვერ შეძლებ სირთულეებს გვერდი აუაროთ ერთ დღესას თქვენს მიერ დაშვებული შეცდომის პირისპირ აღმოჩნდები და შეგრცხვება თუ კი გაქვს სირცხვილის გრძნობა. გოგიტა გაფითრდდა და კარში გასულ ალექსანდრეს თვალი გააყოლა, საბამ კი ხელები გაუხსნა და უთხრა.
-დღეს თვით კომისარმა შეგიწყალა, მაგრამ კომისარი ყოველთვის არ ესწრება დაკითხვას და შენნაირი ცხოვრების ადამიანი დარწმუნებული ვარ აქ კიდევ მოხვალ.
-შენ, შენ რას ფიქრობ იმაზე რაც გაქვს მოსატანი და ვფიქრიბ გაქვს გააზრებული რაც მოყვება სიტყვის არ შესრულებას. დრო იწურება პატარავ და დროც ფული ღირს ჩვენთვის. გოგიტამ საბას თვალი ჩაუკრა და განყოფილება დატოვა, ისევ იმ ბარში დაბრუნდა საიდანაც აიყვანეს და ბარმენთან მივიდა.
-რას მიირთმევთ?
-ლუდი ჯერ და საღამოს ერთად გავიდეთ აქედან.
-კიდევ რას მეტყვი, დამელოდე.
-გოგიტა გოგოს თავი დაანებე და მე მომხედე, ეს მისამართია კარგად დაიმახსოვრე.
-მარტო მივდივარ?
-დაგირეკავ და გეტყვი დაზუსტებით.
-კარგად იხდიან?
-კარგი მაყუთია მეგობარო და გამაზვა არ ღირს.
-ყველაფერი მოგვარებულია?
-ყველაფერი გათვლილია და სიფრთხილით უნდა იმოქმედო, საქმე არ უნდა ჩავარდეს. გოგიტამ ქაღალდი გამოართვა მისამართი წაიკითხა და ქაღალდი დაწვა.
-რას აკეთებ, ჯიბეში ჩაიდე.
-იდიოტო ეს ხომ ნივთმტკიცებაა, დავიმახსოვრებ.
-ხვალ საღამოს სასტუმროში იქნება მეუღლესთან ერთად და უნდა მოახერხო მარტო ნახო, ესეც გამომართვი და გქონდეს ჯიბეში.
-ეს რა არის ან რად მინდა.
-იარაღი არ იხმარო, ეს სპრეი პირში ჩაასხი და გულის შეტევა დაფიქსირდება.
-კარგი ყველაფერი გასაგებია, წავედი საქმეები მაქვს და საღამოს შენს ზარს ველოდები.

გაბრაზებული, კოპებშეკრული შევიდა განყოფილებაში. თავის კაბინეტის კარს მიღმა აღმოჩნდა თუ არა მაგიდიდად ჭიქა აიღო ჯერ ხელის თითებში მოიქცია და შემდეგ სასმელი დაისხა, სულმოუთქმელად გადაკრა და სხეულში ყველა ძარღვში გაიარა მწარე სითხემ. ტელეფონის ეკრანი განათდა შმაგი ურეკავდა, მაგრამ არავისთან არ უნდოდა საუბარი და არ უპასუხა. უეცრად ჩამობნელდა, ცაზე მჭიდროდ შეერთდა შავი ღრუბლები და წვიმაც წამოვიდა. მაგიდაზე დაწყობილ ფერად საქაღალდეებს თვალი გადაავლო და სათითაოდ წაიკითხა თითოეული მათგანი. მუშაობდა, უნდოდა სიბრაზე ჩაეხშო და ვერ გაიგო დრო როგორ გავიდა. მოულოდნელად ცაზე ელვამ დაიკლაკნა და დაიგრუხუნა, ფარჯარასთან მივიდა და თვალი გაუშტერა წვიმას. ძლიერად წვიმდა, ქუჩა ცარიელი იყო ქარი დაჰქროდა ხეებს შორის და ხის ტოტებს ძლიერად აქნევდა. არ გადაუარა სიბრაზემ, მანქანის გასაღები აიღო და ქუჩაში გასულს წვიმამ და ქარმა ერთმანეთზე შეთანხმებულივით დაესხა თავს. ნელა ნელა მიდიოდა წვიმაში, რადგან იმ წუთებში მხოლოდ ერთზე ფიქრობდა მის სიმარტოვეზე და სიმყუდროვეზე სადაც ძველი მოგონებები ამოუტივტივდა და სიბრაზემ უფრო გაახელა.
-,, ნატა რატომ ტირი საყვარელო, მოხდა რამე?''
-,, ალექს ბებო, ბებო აღარ არის?'' არც დაფიქრებულა, ნატას ხელი მოკიდა და წაიყვანა,
ნატას დედასთან მისულს უამრავი ხალხი დახვდა, მერიმ შეხედა ალექსანდრეს და არც დაფიქრებულა უთხრა.
-,, ალექსანდრე აქ შენი ადგილი არ არის, შენ არ უნდა იყო ამ სახლში.''
-,, დედა რას ამბობ, ალექსანდრე ჩემი ქმარია.''
-,, დამშვიდდი ნატა გარეთ დაგელოდები, აქ არაფლის ახსნა არ ღირს.'' ალექსანდრემ მერის თვალი გაუსწორა და ოთახი დატოვა, მერის არ მოწონდა ალექსანდრე, მაგრამ ხედავდა მის ქალიშვილს შეეძლო მისი საყვარელი მამაკაცისთვის სიცოცხლეც კი დაეთმო, ალექსანდრე მერის თვალში არ მოხვედრია, მაგრამ მან გაიღო დასაფლავების ყველა ხარჯი, ის ხომ ნატას საყვარელი აღმზრდელი ბებო იყო. მოულოდნელად გზიდან გადაუხვია და იქ მივიდა სადაც თავისუფლად სუნთქვა შეეძლო.
-ალექსანდრე რა გჭირს შვილო.
-ცუდად ვარ, მხოლო აქ შემიძლია ვისუნთქო და მოვედი.
-მივხვდი, რთული დღე გქონდა.
-ძალიან რთული და უნდა დავიცალო, ვიხრჩობი.
-დარწმუნებული ხარ?
-შემირჩიე ძლიერი შენი მოსწავლეებიდან.
-გავიგონე ბრძოლა გინდათ, შევებრძოლოთ ერთმანეთს? ალექსანდრემ მის უკან მდგარ უცნობ მამაკაცს შეხედა, ვერ იცნო, მაგრამ არც უარზე დამდგარა ხელთათმანები მოირგო და უცნობი კიდევ ერთხელ შეათვალიერა.
-ვინ ხარ, რატომ გინდა ასე ძალიან ჩემთან ბრძოლა.
-მე მინდა ბრძოლა კომისარო.
-კომისარო? უცნობმა უკან დაიხია და უარი თქვა ალექსანდრესთან ბრძოლაზე, მაგრამ ალექსანდრეს წინ გაბრაზებული საბა დადგა.
-რა მოგივიდა, გაბრაზებული ხარ თუ მეჩვენება.
-არ გეჩვენებათ, თქვენ გამაბრაზეთ დღეს.
-ამიტომ გინდა ჩემთან ბრძოლა, მოდი რას ელოდები.... ორთა ბრძოლა დაიწყო, ძლიერი იყო ალექსანდრე, მაგრამ არც საბა იყო სუსტი.
-თქვი, ამოღერღე და განთავისუფლდი დაგროვილი ბოღმისგან.
-რატომ გაუშვი, ის ხომ დამნაშავე იყო.
-ვიცი რომ დამნაშავეა, მაგრამ მასთან სულ სხვა მიზანი მაქვს.
-მაინც?
-გპირდები, სულ მალე იქნება ისევ დასაკითხ ოთახში.
-რატომ ხარ ასეთი დარწმუნებული, რას მალავ და რატომ ხარ საიდუმლოებებით სავსე.
-მალე გაიგებ, მინდა ისეთ დანაშაულზე დავიჭირო რომ ციხიდან ვერასოდეს გამოვიდეს, ის უნდა ჩალპეს ციხეში საბა.
-როდის გავიგებ სიახლეებს.
-სულ მალე, ყურადღებით იყავი მანამდე.
-ახალი საქმე გვაქვს?
-პირადულია, მაგრამ დიდ დამნაშავესთან გვაქვს საქმე და სულ მალე დაგტვირთავ ახალი საქმით.
-რატომ არაფერს ამბობ, გინდა დრო მოიგო?
-სწორად გაიგე, მინდა დრო მოვიგო რომ უფრო დარწმუნებული ვიყო. ალექსანდრემ ერთი ძლიერად მოუქნია საბას და წააქცია, შემდეგ კი უთხრა.
-არასოდეს შეებრძოლო იმას ვისი ძალებიც არასოდეს გამოგიცდია, იცოდე წააგებ.საბა წაქცეული იყო და ალექსანდრეს უყურებდა.
-ბოქსი სად ისწავლე.
-ეს გრძელი ამბავია დიდი და მტკივნეული ისტორიაა.
-გვაქვს დრო, მომიყევი.
-რამდენი წელია მიცნობ, ახლა მოგინდა ჩემი ახლოს გაცნობა?
-საკმარისად გიცნობ, მაგრამ მინდა უფრო მეტი ვიცოდე ჩემს უფროსზე.
-კარგი, 16 წლის ვიყავი როცა ტკივილს ვერ ვუმკლავდებოდი და სიბრაზისგან დავიწყე ვარჯიში და უკვე 14 წელია ვვარჯიშობ. ორთა ბრძოლაშიდაც მიმიღია მონაწილეობა და უთანასწორო ბრძოლაშიც საიდანაც ყოველთვის გამარჯვებული გამოვდიოდი.
-აკრძალულ ბრძოლებშიდაც ბრძოლობდი?
-ვიყავი რამდენჯერმე, მაგრამ შემდეგ ჩვენმა ნოდარამ დამაფიცა და აღარ წავსულვარ.საბა ფეხზე წამოდგა და მტკიცე ხმით თქვა.
-რა ხდება, რაღაც ხმაურია იარაღი გაქვს? ალექსანდრემ საბას შეხედა და იარაღი ამოიღო, შემდეგ კი ნოდარას დაუყვირა.
-ნოდარა გაიყვანე ბიჭები დარბაზიდან.
-რა მოხდა შვილო. შეშინებული უყურებდა ნოდარი ალექსანდრეს.
-დაიმალეთ, არ მომწონს ეს ხმაური და დატოვეთ ყველამ დარბაზი. იყვირა ალექსანდრემ და საბას უთხრა.
-ჩემს უკან დადექი, ფრთხილად იყავი.
-ჯგუფი გამოვიძახოთ.
-გამოიძახე, დახმარება ითხოვე.
-კომისარო აქ არ გელოდით......
-ვინ ხარ, უიარაღოდ მოდი. უცნობმა გაისროლა და კედელს მოხვდა ბრმად გასროლილი ტყვია, რამდენიმე წუთში კი ბრძოლის ველს დაემსგავსა ალექსანდრეს საყვარელი ადგილი.
-ვინ არიან, რას გვერჩიან.
-საბა ეს ის ხალხია ვინც ჩვენ ვერ გვიტანს, კრიმინალები. სროლა მიწყნარდა და ისევ გაისმა უცნობის ხმა.
-ეს გაფრთხილება იყო კომისარო და მინდა მიხვდე, რომ ჩვენ ის ხალხი ვართ რომლებსაც ხუმრობა არ გვიყვარს.
-ვიღაც გვითვალთვალებს, ჩვენი აქ ყოფნა ვინ იცოდა.......
-უცნობი, ის უცნობი........... გარედან ისევ სროლის ხმა გაისმა და როგორც უცებ დაიწყო ასე უცებ დასრულდა და დარბაზში შმაგი შემოვარდა ყვირილით.
-კომისარო, საბა......
-აქ ვართ შმაგი.
-კარგად ხართ, დაჭრილები ხომ არ ხართ.
-კარგად ვართ, ვინმე აიყვანეთ?
-ვერა, გაგვასწრეს.
-სათვალთვალო კამერები შეამოწმეთ და გაიგეთ ვინ არიან ან რა უნდათ, გაფრთხილება დატოვა და მიკვირს, რატომ პირდაპირ არ მოვიდა ჩემთან.
-დამშვიდდი, ჩვენ ყველაფერს გავარკვევთ.
-ნოდარა, ბავშვები სად არიან, შმაგი ნახე ვინმე ხომ არ დაშავდა. შმაგი წავიდა და შეშინებული პატარა ბიჭები გამოიყვანა დარბაზში, ნოდარიმ ალექსანდრესთან მივიდა და უთხრა.
-კარგად ხართ, ვინ იყვნენ ისინი.
-არაფერი არ ვიცით, მაგრამ გავარკვევთ.
-საბა.....
-კარგად ვარ. უთხრა საბამ და ყველამ ერთდროულად დატოვა დარბაზი, კარებთან მისული ნოდარის ხმამ გააჩერა.
-ალექსანდრე ფრთხილად იყავი შვილო, უხილავი მტერი გყავს.
-ვიცი და შევეცდები გავიგო ვინ მემტერება. საბას შეხედა სახეზე ფერი არ ჰქონდა და უთხრა.
-წავიდეთ. გაბრაზებული დაბრუნდა ბიჭებთან ერთად განყოფილებაში, მათზე თავდასხმა ისე ორგანიზებულად და დალაგებულად იყო მომხდარი ვერ გაიგო ვინ და რატომ დაესხა თავს.
-დღეს რაც მოხდა, ეს უნდა გაიგოს უფროსობამ.
-უფროსობამ იცის კომისარო.
-მაშინ წადით, მარტო მინდა დავრჩე , მაგრამ რომ არ დამავიწყდეს აქვე გეტყვით. ხვალ საღამოს ჩემთან მოხვალთ, შმაგი გაიგონე?
-გავიგონე, მაგრამ რა ხდება. შმაგიმ საბას შეხედა, საბამ კი მხრების აწევით უთხრა რომ არაფერი არ იცოდა და ვერც ხვდებოდა რა ჰქონდა ალესანდრეს ჩაფიქრებული. ფიქრობდა და ეძებდა ვინ შეიძლება ყოფილიყო დღევანდელი დღის ორგანიზატორი, მაგრამ ვერაფერს მიაკვლია, ძალიან გვიან იყო სახლში წასვლა რომ გადაწყვიტა და თავისი კაბინეტის კარი ფრთხილად დაკეტა, საბას კაბინეტს რომ გაუსწორდა შუქი დაინახა და გაოცებული დარჩა როცა საბას საუბარს შეესწრო, საბას ეგონა ყველა წასულიაო და მთელი ხმით იღრიალა, მაგრამ მოგვიანებით კარში მდგარ ალექსანდრეს შეხედა და შერცხვა მისი სისუსტის.
-საბა რა ხდება, ვინმე გემტერება?
-ალექსანდრე.....
-დაჯექი და გისმენ, არც იფიქრო რომ რამე დამიმალო მინდა გულახდილი იყო და ყველაფერი მომიყვე.
-მაპატიე, არ ვიცოდი თუ თავს დაგვესხმებოდა.
-მომიყევი, გელოდები.
-ვითამაშე, სახლი და ყველაფერი ბანკში ჩავდე, მაგრამ ვალი იმდენად დიდია ვერ დავფარე, ვეუბნები დრო მომეცითქო და მითხრა დრო ამოიწურა ოჯახს ამოგიწყვიტავო.
-ოჯახის ამოწყვეტით მიიღებს დარჩენილ თანხას?
-ჩემი გამწარება უნდა, ის შეუბრალებელია.
-ვინ არის, ვიცნობ?
-ის ვინც დღეს გაუშვი, ასე უბრალოდ გაუშვი.
-ამიტომ არ გინდოდა მისი გაშვება?
-დალევ რამეს?
-დაასხი. საბამ კონიაკი დაასხა და ალექსანდრესაც მიაწოდა ორივემ სულმოუთქმელად გადაკრა და ალექსანდრე ფეხზე წამოდგა.
-არაფერი მოიმოქმედო, ტელეფონზე შემოსულ უსიამოვნო ზარებს არ უპასუხო, დაგირეკავ და ხაზზე იყავი.
-სად მიდიხარ, ალექსანდრე..............
-საბა ჩემს ზარს დაელოდე.
-ვიცი სადაც მიდიხარ,ვიცი რაც ჩაიფიქრე, მაგრამ მეც წამოვალ.
-გინდა აქ ჩაგკეტო?
-გთხოვ ალექსანდრე.
-აქ დამელოდები, განყოფილებიდან არ გახვალ შესაძლებელია გითვალთვალებდეს ვინმე მისიანი, ამიტომ პლედი იქ დევს და აქ დამელოდები. ალექსანდრე სახლში მივიდა, გამოიცვალა და ნატას უთხრა.
-არ დამელოდო, დაწექი და დაიძინე ღამით შემოვლაზე მივყვები ბიჭებს და ტელეფონი გამორთული მექნება, დასრულდება თუ არა შემოვლა მე თავად დაგირეკავ რა დროც იქნება.
-ალექსანდრე ხომ იცი ამ დროს ყოველთვის ვნერვიულობ და არ დამეძინება, გთხოვ დამირეკე.
-არ გაქვს შიშის მიზეზი, მაგრამ აუცილებლად დაგირეკავ. უთხრა და წავიდა, ალექსანდრე ერთ ერთ კაზინოში მივიდა.
-ალექსანდრე თუ კომისარო, აქ არ გელოდი.
-როცა იქ მიხვალ სადაც არ გელიან, მუღამი ამას აქვს ბუთხუზ.
-ბოდიში დღევანდელისთვის....
-რაც უკვე გავლილია ის დავიწყებულიც არის.
-მართალი ხარ, მაგრამ აქ რატომ ხარ გინდა ითამაშო?
-როგორც ვიცი აქ სათამაშოდ მოდიან და გასართობად, მეც მომეწყინა და მინდა გავერთო.
-მაშინ შევიდეთ შიგნით თუ გინდა ცალკე...............
-უკეთესია ცალკე გავიდეთ.
-მეც ვფიქრობ ასე უკეთესია. ალექსანდრეს ჩაეცინა და ბუთხუზას შეხედა.
-ბუთხუზ რატომ მალავ შენს სახელს.
-მთავარია შენ ხომ იცი ნამდვილად რა მქვია, სხვებმა იცოდეს ის როგორც მიცნობენ. ბუთხუზა იქვე მდგარ ბიჭებს მიუბრუნდა და უთხრა.
-განსაკუთრებული სტუმარია და განსაკუთრებულ ოთახში შეიყვანეთ. ალექსანდრე რამდენიმე მოთამაშესთან ერთად შევიდა ცალკე ოთახში, მაგრამ გოგიტამ შეხედა და უთხრა.
-აქ ხელზე ფული გვჭირდება უფროსო.
-კარგად ვიცი კაზინოს წესები ბუთხუზ.
-მაშინ გაერთეთ, მე დაგტოვებთ.
-არა, მინდა შენთან ვითამაშო.
-ჩემთან?
-დიახ შენთან, დღეს აქ ამ მაგიდასთან მე და შენ უნდა ვითამაშოთ და არ მითხრა რომ შენ არ თამაშობ.
-ვთამაშობ, მაგრამ............ გაფრთხილებ ალექსანდრე თუ თანხა გჭირდება მითხარი და მოგცემ რამდენიც გჭირდება. ალექსანდრე არც დაფიქრებულა ბუთხუზას შეხედა და უთხრა.
-80 000$ მჭირდება დღესვე.
-80 000$ და დღესვე, თან დოლარი? გაოცებული უყურებდა ბუთხუზა.
-დიახ დოლარი.
-ვითამაშოთ, მაგრამ უნდა ვაღიარო რომ შენგან არ ველოდი თუ ოდესმე მოხვიდოდი ჩემს კაზინოში სათამაშოდ.
-ყველას ცხოვრებაში ხდება რაღაც ერთხელ და აი მეც ერთხელ გადავწყვიტე მომენახულებინე, დავიწყოთ?
-დავიწყოთ, მაგრამ დარწმუნებული ხარ რომ ჩემთან გინდა თამაში?
-მხოლოდ მე და შენ, მოიყვანე რამდენიმე მოწმე, რადგან შენგან სუფთა თამაშს არ ველოდები.
-აქ არც კამერებია და არც არავინ შემოვა, მაგრამ შენ თუ გინდა მოწმე გვყავდეს იქნება კიდევ ორი პიროვნება ჩვენს გარდა.
-დავიწყოთ.
-დავიწყოთ, მაგრამ თუ წააგებ ამ 80,000$ დაემატება ზემოდან მისი ნახევარი.
-თანახმა ვარ, შენ თუ გაქვს გააზრებული რამდენი ხალხი გყავს გაუბედურებული.
-მე არავის ვეძახი უფროსო, არც კაზინო მიდის ვინმესთან ხალხი თავად მოდის როგორც შენ მოდი დღეს მოულოდნელად.
-ბუთხუზ კარგად მომისმინე, თუ წავაგე მე თანახმა ვარ შენს შემოთავაზებაზე და ზემოდან ჩემს ბინას გაძლევ, მაგრამ თუ წააგებ ამ თანხას დღესვე მომცემ და ზემოდან ეს კაზინო ჩემია, თანახმა ხარ?
-კაზინო? ჩემი კაზინო გინდა წაიღო? ბუთხუზამ გულიანად გაიცინა და მასთან ერთად იცინოდა იქ მყოფებიც, მაგრამ ალექსანდრე მშვიდად იყო და ბუთხუზას რექციას აკვირდებოდა, მიხვდა რომ მის წინ მყოფ კარგად ნაცნობ პიროვნებას ნერვიული სიცილი ჰქონდა.
-გესმით რას ამბობს, უნდა ჩემს კაზინოზე მეთამაშოს.
-მე გარეთ გავალ და დაფიქრდი ბუთხუზ. უთხრა მთელი სერიოზულობით და სიგარეტი ამოიღო, არ უყვარდა მოწევა, მაგრამ როცა ნერვიულობდა კიარ ეწეოდა სიგარეტს ღეჭავდა.
-ალექსანდრე გხედავ ნერვიულობ და დარწმუნებული ვარ მე ჩემი კაზინო დამრჩება, შენ კი აქედან ყველაფრის გარეშე წახვალ.
-წინასწარ ნუ გამოგაქვს დასკვნები, შედეგებზე ბოლოს ვისაუბროთ ხომ იცი წიწილებს შემოდგომაზე ითვლიან.