რამდენიმე წუთი მიცვალებულივით იდგა ყოველგვარი სიცოცხლეს მოკლებული, გადაწყვიტა ებრძოლოს ურჩხულს რომელიც მის სახლში მისი ქმრის სახით ყავს, იცის რომ ეს ბრძოლა უშედეგოა, მაგრამ თავისუფლებისთვის ბრძოლას ყოველთვის აქვს აზრი და ეს ბრძოლა რაღაც გადაწყვეტილებამდე მიიყვანს.
-დამიჯერეთ, მასთან ვერაფერს გავალთ ის არის მატერიალური სიმდიდრის ძიებაში. ის ხარბი პიროვნებაა და ყველაფერს რთულად აღიქვამს. ფეხზე წამოდგა, ოთახში რამდენჯერმე გაიარ-გამოიარა და იცოდა დრო შეზღუდული ჰქონდა, მაგრამ ფიქრობდა, ფიქრობდა რაღაც დამაჯერებელი რამ მოეფიქრებინა და ალექსანდრეს შეხედა.
-მიხვდება რომ ჩანთის დაკარგვა ეს დადგმული სცენაა.
-მაშინ თქვენ გვითხარით რა გავაკეთოთ, რა იქნება მისთვის დამაჯერებელი.
-სინამდვილეს უნდა დაემსგავსოს დღევანდელი დღე.
-მესმის, მაგრამ როგორ...... დიანამ მაგიდაზე დადებულ საფერფლეს შეხედა და მოულოდნელად თავში ჩაირტყა, შუბლზე ჭრილობა გაჩნდა და სისხლმაც იწყო დენა. დიანას ეს ქმედება იმდენად მოულოდნელი იყო ვერცერთმა იქ მყოფმა ვერ გაიაზრა რა მოხდა, დიანამ კი საფერფლეს ნამსხვრევებით ხელიც გადაისერა, კაბა მხარზე თავისივე ხელით ჩახია და თავისი ქმედებით კმაყოფილმა ღრმად ამოისუნთქა.
-ახლა ჰგავს სინამდვილეს დღევანდელი დღე.
-რას აკეთებთ, თქვენ თქვენი ხელით დაიზიანეთ საკუთარი თავი. გაოცებული იყო ალექსანდრე დიანას მოფიქრებით და ქმედებით.
-განა ტყუილად ვფიქრობდი ამდენ ხანს, თქვენთვის რომ მეთქვა არ გააკეთებდით, მეც მინდა თქვენსავით მშვიდი ცხოვრება და არ მინდა შიშში ვცხოვრობდე.
-გასაგებია, მესმის რაოდენ ძნელია თქვენთვის იმ ადამიანთან ცხოვრება, მისგან გაქცევა გინდათ და გპირდებით ყველაფერს გავაკეთებთ რომ გაგანთავისუფლოთ მისი ტყვეობიდან. დიანა განყოფილებაში ყველასთან ერთად გეგმავდა როგორ მოეპოვებინა განქორწინება, გოგიტა კი ერთ ერთ სასტუმროში იყო განცხრომაში, რომ კარზე ზარი გაისმა.
-გააღე კარი, ალბად სადილი მოიტანეს. მოხდენილმა და ნახევრად შიშველმა გოგონამ კარი გააღო და ნომერში შემოვიდა შავგვრემანი გოგონა, რომელიც გაოცებული უყურებდა მის წინ მდგარ ნახევრად შიშველ ქერას.
-გოგიტა აქ რა ხდება, ქალი თუ გყავდა მე რატომ დამირეკე.
-შენს მოსვლამდე გართობა გვინდოდა, მაგრამ ძალიან მალე მოდი და შენი სიჩქარე მეუბნება რომ ძალიან მოგენატრე.
-გაუშვი, ახლავეს წავიდეს....
-ითხოვ რომ გაუშვა?
-გაუშვი.
-მაშინ შენც იმას გააკეთებ რასაც ის აკეთებს.
-მაშინ მე წავალ და გაერთეთ, აღარ დამირეკო. კართან მივიდა და უნდა გასულიყო, რომ გოგიტას ხმამ ადგილზე გააშეშა.
-არ გაბედო ამ ნომრიდან გასვლა. ქერას ანიშნა წასულიყო, ქერამაც იქვე დაგდებული კაბა აიღო და გოგიტას ვნებიანი კოცნა დაუტოვა, კარის ხმაზე გამოერკვა რომ ქერა წავიდა და გოგიტას მიუბრუნდა.
-ბრაზობ თუ მეჩვენება, რომ ეჭვიანობ?
-საეჭვიანო არაფერი მაქვს, მითხარი რატომ გინდოდა ჩემთან შეხვედრა. მოულოდნელად შეშინებულმა შეხედა გოგიტას და ენის ბორძიკით უთხრა.
-ეს, ეს, ეს იარაღი რად გინდა გოგიტა.
-ჩემს საქმეს ჭირდება ჩემო გოგო.
-შენ ადამიანებს კლავ?
-ჩემი ხელით ჯერ არ მომიკლავს, რადგან სიტყვის მეორედ განმეორება არ დამჭირვებია.
-შენი სიტყვებით გავიგე, რომ დაგჭირდეს არც დაფიქრდები მოკლავ.
-ფული იარაღის გარეშე არ მოდის და რომ დამჭირდეს, რა თქმა უნდა დაფიქრებაც არ მინდა ისე მოვკლავ. გოგიტას თვალები უელავდა რისხვისგან და ნელა ნელა სიბრაზე გაქრა.
-შენ რა გჭირს კანკალბ, რა დაგემართა შეგაშინე? ეს თავში უნდა გეფიქრა სანამ ჩემთან დაწვებოდი თეა ძვირფასო.
-შენ რაც გინდა გააკეთე, ვინც გინდა დააშინე მე მივდივარ.
-მიდიხარ და ვინ გითხრა წადიო ან საიდან ამდენი გამბედაობა, წასვლას ამ ნომრიდან შენ ვერ გადაწყვეტ თუ როდის ადგები და წახვალ, წასვლას მაშინ შეძლებ, როცა მე გეტყვი.
-ჩემგან რა გინდა გოგიტა.
-დღეს ის მინდა მომცე რასაც აქამდე მაძლევდი, სხვა შემდეგ იყოს. სიგარეტი საფერფლეზე ჩააქრო და იქვე მდგარ თეას მიუბრუნდა, რომ მისმა ტელეფონმაც არ დააყოვნა, არ უნდოდა ეპასუხა, მაგრამ უცხო ნომერს რომ შეხედა გაუკვირდა.
-გისმენთ. მოულოდნელობისაგან ხმა წაერთვა და მხოლოდ ერთი სიტყვა თქვა.
-მოვდივარ. ტელეფონი გათიშა თუ არა თავი მოიწესრიგა და ნომრიდან გასვლისას თეას დაუყვირა.
-თავიდან მომწყდი. რამდენიმე წუთში ანერვიულებული და ფერდაკარგული შევიდა განყოფილებაში და ძალიან არ უნდოდა ალექსანდრესთან შეხვედრა, მაგრამ სხვა გზა არ ჰქონდა.
-სად მოხდა თავდასხმა, იცანი სახეზე ვინ იყო? არ უნდოდა დიანას შეემჩნია, მაგრამ შიშისაგან კანკალებდა, რომ სიმართლეს არ მიმხვდარიყო გოგიტა.
-იმდენად მოულოდნელი იყო ჩემთვის ეს ყველაფერი ვერ შევძელი მათი სახეები დამემახსოვრებინა, ეს პოლიციელები დამეხმარნენ და მერე აქ მოვედით.
-ჩემთვის უნდა დაგერეკა, მაგრამ ვიპოვი, აუცილებლად ვიპოვით ხომ ასეა კომისარო.
-რა თქმა უნდა ვიპოვით და სამაგალითოდ დავსჯით.
-მადლობა კომისარო, რომ ჩემს მეუღლეს დროულად აღმოუჩინეთ დახმარება.
-ეს ჩვენი პოლიციელების დამსახურებაა, საჭირო დროს საჭირო ადგილზე აღმოჩნდნენ.
-კომისარო ჩემი ნომერი გაქვთ და დამიკავშირდით რა ინფორმაციასაც მოიპოვებთ.
-აუცილებლად, ჩვენს ზარს დაელოდეთ. გოგიტამ დიანას მიუბრუნდა და უთხრა.
-წავედით საყვარელო. ფრთხილად წამოაყენა, მაგრამ ისე მაგრად უჭედა მკლავზე ხელს დიანამ შიშით შეხედა ალექსანდრეს და ალექსანდრეც მიხვდა თუ რას ნიშნავდა დიანას თვალებში გაჩენილი ცრემლი. კარი დაიკეტა და ყველამ ერთად ამოისუნთქა, ალექსანდრე კი ისევ კარს უყურებდა.
-შეხედეთ დიანას თვალებში ცრემლი ჰქონდა, ეშინია იმ ადამიანის, მას საკუთარი ქმრის ეშინია და უნდა შევძლოთ დავიხსნათ მისი სისასტიკიდან.
-რა გავაკეთოთ უფროსო.
-შმაგი ბაჩოს დაუძახე და ერთად მოდით. შმაგი გავიდა და რამდენიმე წუთში ბაჩოსთან ერთად დაბრუნდა. ბაჩომ შეხედა ალექსანდრეს და შმაგის უთხრა.
-ასე ძალიან რთული იქნება მასთან ბრძოლა?
-რთული თემაა...
-რა გავაკეთოთ ალექს....
-დავიცადოთ ორი დღე და მასთან მიდით, უნდა ნახო როგორ იქნება დიანა.
-მისვლის მიზეზი?
-ვთქვათ რომ საფულე ვიპოვეთ პირადობასთან ერთად და აუცილებელია განყოფილებაში მისი მოსვლა. ბაჩო და შმაგი კაბინეტიდან გავიდა, დიანა კი მოკუნტული და შეშინებული იჯდა გოგიტას გვერდით, სახლში მისვლამდე გოგიტა არც დალაპარაკებია, სახლში შევიდა თუ არა დიანას მკლავში ხელი მოკიდა და სასტიკად გაუსწორდა, დიანა ტკივილისგან მაღალ ხმაზე კიოდა და თხოვდა მისი ცემა შეეწყვიტა.
-ხომ გითხარი სახლიდან ჩემთან შეთანხმების გარეშე არ გახვიდემეთქი.
-მესმის და შეწყვიტე ჩემი ცემა, შეწყვიტე.
-დაიმახსოვრე, ვინც არ დამემორჩილება ნებისმიერს ვინც არ უნდა იყოს შეუძლებელს შევძლებ და დაუფიქრებლად წავაცლი თავს.
-მემუქრები?
-არ გემუქრები, გაფრთხილებ დიანა. გოგიტამ გაბრაზებულმა დატოვა სახლი და ილიას დაურეკა, მაგრამ ილიამ არ უპასუხა და ბარში წავიდა. ილია ინდირასთან დაკავშირებას ცდილობდა და როგორც იქნა ინდირამ უცხო ნომერს უპასუხა.
-გისმენთ.
-ილია ვარ ინდირა თუ არ დაგვიწყებია ჩემი ხმა.
-დაივიწყე ჩემი ნომერი, გაიგე რომ შენ ჩემთვის აღარ არსებობ.
-შენი ფოტო მიჭირავს ხელში, ინდირა შენთან შეხვედრა მინდა.
-დასრულდა შეხვედრები, მშვიდობით ილია.
-შენ ჩემი მომავალი იყავი, მაგრამ ძალიან ცუდად თამაშობ და ეს თამაში ძალიან, ძალიან ცუდად დასრულდება. დაიმახსოვრე, ძვირად გადაიხდი, არავის შერჩენია ჩემთან თამაში და არ შეგრჩება არც შენ. ყველაფერს გავაკეთებ, რომ გაგამწარო ინდირა.
-როგორც შენი კომპანიის უფროსს გადაუხადე ისე გადამიხდი მეც?
-რას ბოდავ, სიცოცხლე მოგბეზრდა?
-იცი სადაც ვცხოვრობ, გაბედე და მოდი.
-ინდირა მომისმინე....
-ილია თუ მართლა ასეთი გაბედული ხარ და თუ არ გეშინია მოდი. უკანასკნელად გაფრთხილებ თავი დამანებე, შემეშვი. ტელეფონი გაითიშა და ილია გაბრაზებული დაბრუნდა ოფისში, ჩანთა მაგიდაზე დადო და შეამჩნია თავის მაგიდაზე ნივთები გადაადგილებული დახვდა და კომპიუტერს შეხედა. არაფერს შეეხო და თავის მდივანს დაუძახა.
-გისმენთ, ბოდიში დამაგვიანდა შესვენებაზე ვიყავი გასული....
-ჩემს კომპიუტერში რა გინდოდა.
-ვერ გავიგე?
-ჩემს კომპიუტერში რას ეძებდი მადლენ.
-თქვენს კომპიუტერს მე არ შევხებივარ.
-შენ ხარ პასუხისმგებელი ჩემს კაბინეტში რაც მოხდება, ეს გახსოვს?
-მახსოვს, მაგრამ......
-ვიღაც შევიდა ჩემს კომპიუტერში და შენ აქ რისთვის ხარ, რას აკეთებ, ყველა გამვლელს შეუძლია ჩემს კომპიუტერს შეეხოს?
-არ მესმის რას ამბობთ, აქ არავინ არ მოსულა და არც მე გავსულვარ არსად აქედან.
-გაარკვიე ვინ იყო ჩემს კბინეტში, უფროსი აქ არის?
-თავის კაბინეტშია. ილიამ დაუკაკუნებლად შეაღო უფროსის კაბინეტი და გაბრაზებულმა უთხრა.
-რას ეძებ და რა გინდა ჩემს კაბინეტში, პრობლემებს ეძებ?
-რა გჭირს, რა ბზიკმა გიკბინა, გხედავ პრობლემებს თავად ეძებ.
-არ გამაბრაზო, ვახო ჩემი გაბრაზება ძვირად დაგიჯდება. უთხრა და კაბინეტი დატოვა, ისევ თავის მდივანთან მივიდა და უთხრა.
-არ მინდა ცხოვრება გაგირთულო და თუ გინდა აქ გააგრძელო მუშაობა, ფრთხილად უნდა იყო ჩემს ყველა ნივთთან, გასაგებია?
-გასაგებია.
-კარგია თუ გასაგებად გაიგე ჩემი გაფრთხილება. ილიამ თავისი კაბინეტი დაკეტა და წავიდა მადლენმა კი ტელეფონზე გადარეკა და გაუთიშეს, მაგრამ შეტყობინება მიიღო.
-,, მალე შეგხვდები ნაცნობ ადგილზე, ფრთხილად იყავი არავინ დაგინახოს.'' რამდენიმე წუთში კი ისევ მიიღო შეტყობინება.
-,, პარკინგზე ვარ, აქ მოდი უკანა მხრიდან.'' წავიდა და თვალებით ეძებდა, მოულოდნელად მხარზე შეხება იგრძნო და შეშინებული შებრუნდა.
-აქ ვარ, ეს კუთხე დამალულია კამერებისგან.
-ბაჩო შემაშინე, გაიგო რომ ვიღაც შევიდა მის კომპიუტერში.
-პანიკას ნუ აყვები, მშვიდად იყავი ქეთი და არაფერი არ მოხდება.
-მაგრამ.....
-ალექსანდრემ დამაბარა ძლიერი უნდა იყო და ილიას დაჭერის შემდეგ თანამდებობას შეიცვლი, ქეთი უნდა დაგვეხმარო, მაგრამ ძალიან ფრთხილად უნდა იყო ის ძალიან საშიში ადამიანია.
-ვიცი რომ საშიშია, გამოხედვაზე ეტყობა რომ ყველაფრის მკადრებელია.
-წავედი და შენს ზარს ველოდები, ყველაფერი ჩაიწერე მისი ტელეფონზე ვინც დარეკავს.
-როგორც კი მოვახერხებ, ბაჩო.........ბაჩომ უეცრად ქეთის ხელი კრა და ორივე კედელს აეკრა, მათთან ახლოს ილიამ გაიარა მანქანით.
-სულ ცოტაც და გამოგვიჭერდა, ამიტომ უნდა იყო ყურადღებით, გთხოვ ქეთი.ბაჩო დაემშვიდობა ქეთის და ინდირას დაურეკა.
-სამუშაო საათები დასრულდა, ინდირა რთული დღე მქონდა გამოგივლი და სადმე წავიდეთ.
-სახლში წადი შხაპი მიიღე და დაღლილობას მოგიხსნის, ორ საათში ვიქნები მეც თვისუფალი.
-კარგი, შევთანხმდით ორ საათში მოვალ. ინდირა საბუთებს ახარისხებდა და ორი საათიც გავიდა, ყველა მნიშვნელოვანი საბუთი გადააწყო და საათს შეხედა.
-წასვლის დროც მოსულა. რთული აქმეების საქაღალდე ჩანთაში ჩაიდო, კაბინეტი ჩაკეტა და რამოდენიმე ნაბიჯის გავლის შემდეგ სიურპრიზი დახვდა.
ბრაზით და ზიზღით სავსე თვალები პირადაპირ თვალებში უყურებდა, გასაღები ჩანთაში ჩაიდო და თავადაც თვალებში ჩახედა ილიას.
-რაც ტელეფონში გითხარი აქ მოხვედი რომ ისევ გაგიმეორო?
-ჯერ მომესალმე და მითხარი როგორ ხარ, მინდა ერთად ვივახშმოთ.
-ერთად ვივახშმოთ, ილია მეთამაშები თუ არ გინდა გაიგო რომ ჩვენს შორის ის ძაფი გაწყდა რომელიც გვაკავშირებდა სულ მცირე ერთი წლით.
-არ მინდა დავიჯერო, არ მინდა ეს ერთი წელი დასრულდეს საყვარელო. მხოლოდ ერთი ვახშამი, ჩვენ ხომ გვიყვარდა განმარტოვებით გასვლა, მოდი ახლაც გავიდეთ ისევ ერთად თითქოს ეს პაუზა ჩვენს შორის არც ყოფილა.
-მაგრამ დასრულდა, ახლა საქმრო მელოდება და უნდა წავიდე.
-საქმრო? მართალი ხარ, საქმრო არ უნდა ალოდინო. გაგიშვებ, მაგრამ დამპირდი რომ ერთ საღამოს დამითმობ, ვთქვათ რომ გამოსამშვიდობებელი საღამო გვაქვს. ინდირას ჩაეცინა და ილიას იგივე ირონიით უთხრა.
-ილია მეცოდები, შენ მხოლოდ საკუთარი ღირებულებების ერთგული ხარ, სხვისი გრძნობები შენთვის არაფერს არ წარმოადგენს და სანამ არ განთავისუფლდებით იმ ზიზღისგან, რომელიც შენშია და ანგრევს შენს ჯანმრთელობას და კეთილდღეობას. მიზანს ვერ მიაღწევ. ინდირამ ლიფტის კარი გააღო და ილია გზიდან ჩამოიშორა, მაგრამ დაბლა ჩასულს ილია იქვე დახვდა, კიბეებით ჩამოსულიყო და ელოდა.
-ძალიან ადვილი იყო შენთვის ჩვენი სიყვარულის დავიწყება, ვიცი რომ ისევ გიყვარვარ და მინდა დაგიბრუნო.
-ეს არ მოხდება.
-რატომ?
-იმიტომ რომ ვქორწინდები ილია და ცხოვრებას ახალი ფურცლიდან ვიწყებ.
-ესე იგი სერიოზული ნაბიჯი უნდა გადადგა.
-პირველად შევხედე მამაკაცს სერიოზული ხედვით და მივხვდი, რომ მეც მინდა მქონდეს ჩემი ბუდე, მაგრამ ჩემს მყუდრო ბუდეში შენი ადგილი არ არის. მვიდობით ილია და არასოდეს მინდა გადამეყარო გზაზე.
-მშვიდობით არა, ინდირა შეხვედრამდე რადგან ჩვენ სულ მალე შევხვდებით ერთმანეთს და ყველაფერი ისე იქნება როგორც მე მინდა და როგორც მე ვიტყვი.
-ილია ნუ გამომცდი თორემ წარმოდგენა არ გაქვს შენს წინ დაპირისპირებული როგორ ინდირა დადგება.
-მაშინებ?
-შენ გაბრაზებული ინდირა არ გინახია და ვერ წარმოიდგენ თუ ამდენი სიბრაზე იარსებებდა ჩემში.
-აშკარად მუქარაზე გადადი უკვე, რომელიც ძალიან არ მომწონს.
-საერთოდ არა, მე გაგაფრთხილე.
-არ ხუმრობ, სერიოზულად ამბობ.
-ილია ნუ გამაბრაზებ თორემ იმ ინდირას ნახავ შენს პირდაპირ, რომელიც არასოდეს არ გინახავს და ვერც წარმოიდგენდი თუ ასეთი სიბრაზე შემეძლო.
-მემუქრები?
-გიმეორებ, რომ გაფრთხილებ.
-როგორ შემაშინე, შემხედე სულ ერთიანად ვცახცახებ. ვისი იმედი გაქვს, შენი პოლიციელის?
-მას არც შევაწუხებ შენს გამო ისე მოგიღებ ბოლოს. ინდირა შებრუნდა და რამოდენიმე ნაბიჯში ბაჩოც დაინახა, ბაჩომ ხელები გაშალა და ინდირას ღიმილით უთხრა.
-გელოდებოდი და რომ არ გამოსულიყავი უკვე მაღლა მოვდიოდი.ინდირა გაბედულად წავიდა ბაჩოსკენ და მის გაშლილ მკლავებში აღმოჩნდა, შემდეგ არც დაფიქრებულა ისე ვნებიანი კოცნა აჩუქა, მაგრამ ბაჩომ ცალი თვალით შეხედა ილიას და ინდირას უთხრა.
-რა უნდოდა, შენთან რატომ მოვიდა.
-მითხრა სავახშმოდ წავსულიყავი მასთან ერთად.
-ახვარი, არაკაცი დამაცადე ბოლოს მოგიღებ . ჩაილაპარაკა ბაჩომ და გაბრაზებული წავიდა.
-ნელა წადი მე გავეცი პასუხი რასაც იმსახურებდა.
-კარგი ნუ გავიფუჭებთ საღამოს უაზრო ადამიანების გამო და ეს საღამო იყოს ჩვენი საღამო.
-იყოს, მეც დაღლილი ვარ და ყველაფერზე გნებდები. სად მივდივართ?
-მენდობი?
-სიცოცხლის ბოლომდე.
-მაშინ ენდე ჩემს გემოვნებას და წავედით. დაივიწყეს ილია და საღამო მართლაც მშვიდად გაატარეს არანაირი სატელეფონო საუბარი არ ჰქონდათ, ინდირამ წუთიერად მოიწყინა და ბაჩომ უთხრა.
-ნუ ხარ მოწყენილი ნახე ცა უკვე ნაცრისფერია, შემდეგ გაშავდება, მაგრამ სიშავეს სითეთრე დაჯაბნის და ლამაზი დილა დაგვათენდება. ინდირა ხალხს შორის უხილავი ხიდია და თუ ამ ხიდზე გადავალ მას დავამარცხებ, გპირდები მისგან გაგანთავისუფლებ. დილით რამოდენიმე ზარის შემდგ გაეღვიძა ბაჩოს და ამ ზარის შემდეგ სასწრაფოდ გავიდა სახლიდან, ინდირა კი მშვიდად მოემზადა და პარკინგზე ქეთის დახვდა.
-აქ რატომ დამხვდი ინდირა.
-ვიცი რომ ბაჩოს ეხმარები...
-საიდან გაიგე, ბაჩომ გითხრა?
-არა, უთვალთვალებდი.
-ინდირა.......
-მომისმინე ჩვენი სააგენტოს უფროსი ილიას და მისი მეგობრის მოკლულია, სულ მალე ჩემს ხელთ იქნება მნიშვნელოვანი ჩანაწერი თავისი ვიდეო მასალით.
-მაშინ მე.....
-არ მინდა ან შენ და ან ბაჩო გაერიოთ ამ ბინძურ საქმეში, ვიცი რომ ბაჩო ამას ჩემს გამო აკეთებს, მაგრამ თქვენ ორივე მნიშვნელოვანი ხართ ჩემთვის და არ მინდა რამე დაგემართოთ. ილია ყველაფერზეა წამსვლლი, ქეთი ის ძალიან საშიში პიროვნებაა და ეს გვიან აღმოვაჩინე, ახლა კი მინდა ბაჩოს სიცოცხლე დავიცვა და ასევე შენი.
-გვიან მიხვდი, მაგრამ კარგია რომ მიხვდი.
-შემზარავი გამოხედვა აქვს, გუშინ დამხვდა ჩემს ოფისში და მის თვალებში სიბნელე დავინახე, ასეთ ადამიანებს ყოვლთვის შემზარავი ფიქრები და ოცნებები აქვს თავში.
-როგორ........
-მათი სანუკვარი ოცნებაა ჩემო ქეთი წაქცეულ ადამიანს გადაუაროს, ავნოს, ატკინოს და გაანადგუროს. ისინი თავიანთ ბნელ გონებაში ინახავენ თავიანთ ბნელ, მუქ და საშიშ მოგონებებს. ასე რომ მეც ამ საქმეში ვარ, ჩვენ ერთად ვამხელთ დამნაშავეს, მაგრამ ეს მხოლოდ ჩვენ ორმა უნდა ვიცოდეთ.
-ინდირა....
-ვიცი ალექსანდრე რასაც დაგპირდა, ის სიტყვის ადამიანია და ის შეასრულებს დანაპირებს, შენ მიიღებ თანამდებობას მეც მხარს დაგიჭერ, რადგან უშიშრად წადი მათ შემოთავაზებაზე და სიცოცხლე რისკზე დადე. ქეთი შენ სახელი ამიტომ შეგიცვალეს და მადლენი ხარ, შენი სიცოცხლე საფრთხეშია, ხვდები ამას?
-ვხვდები და ვიცი რამხელა რისკზე მივდივართ ყველა, მაგრამ ეს ჩემი საქმეა ინდირა და მიყვარს ჩემი საქმე როგორც შენ.
-კარგი, ჩემი ტელეფონი იცი და ყოველთვის შეგიძლია დამირეკო თუ გაგითიშავ ვერ გელაპარაკები თუ გათიშული იქნება ჩემი ნომერი პროცესზე ვარ და მე თავად დაგირეკავ.
-გასაგებია.
-მშვიდად იყავი საყვარელო და ყველაფერი გამოვა. ინდირა წავიდა, ქეთი კი უფრო შემართებით მივიდა თავის სამუშაო ადგილზე სადაც ილია უკვე მისული დახვდა.
-მადლენ ადრე მოდი....
-ტაქსით წამოვედი და საცობი არ იყო გზაზე, ყავაზე ჩავდივარ მოგიტანოთ?
-უშაქრო და რძის გარეშე მომიტანე. მშვიდი იყო ილია და ქეთის გაუადვილდა მშვიდ ილიასთან საუბარი, ნათიას კი ჯერ კიდევ მშვიდად ეძინა, რომ შეტყობინება მიიღო.
-,,მიყვარხარ და მინდა ჰარმონიული დილა გაჩუქო შემხვდები ჩვენს სასტუმროში''? პასუხი არ მიწერა და ძილი შეიბრუნა, რამდენიმე წუთში კი ვიდეო ზარის ხმა გაიგონა და ნამძინარებმა უპასუხა.
-გისმენ.
-,,ძილის გუდა გაიღვიძე, შემომხედე ძალიან საყვარელი ხარ ახალი გაღვიძებული.
-ამ სიტყვებს იმიტომ მეუბნები, რომ არ გინდა გული მატკინო?
-სულაც არა ძალიან საყვარლად გამოიყურები და დიდია ჩემი სურვილი ახლა ჩემს მკლავებში მოგამწყვდიო და ასე მყავდე მთელი ცხოვრება.
-მეშინია ნიკა.
-რისი ან ვისი გეშინია, მე შენს გვერდით ვარ და არ უნდა გეშინოდეს. საყვარელო ზოგ ტკივილს გამზიარებელი სჭირდება და მე ვიქნები ყოვლთვის შენს გვერდით თუ განქორწინებას იფიქრებ და წახვალ სადაც იქნები გიპოვი, მოვალ და შენთან ვიქნები.
-რომ დაგავიწყდეს ეს სიტყვები და დამტოვო?
-გითხარი ეს არასოდეს არ მოხდება, შეგიძლია გამოხვიდე?
-მოვალ, ისევ იქ მოვიდე?
-ისევ იქ დაგელოდები. ღიღინებდა და ხშირად იხედებოდა საათზე, სიყვარული ხომ ბრმა არის და სიყვარულის გზაზე რომ გავდივართ ეკლიანი გზებიც უნდა გავიაროთ, რომ ეს გრძნობა ბოლომდე შევიგრძნოთ. ტკივილამდე უნდა შეგიყვარდეს თვით სიყვარულის არსებობა რომ გაიზიარო და სიყვარულის ზღვაში შეცურვაც სასიამოვნოა თუ პრობლმების გარეშე ილივლივებ ამ მარადიულ და დიად გრძნობაში. შეხვედრა შედგა, შეხებაც არ უნდოდა, არწივის გამოხედვით შეხედავდა მის გვერდით მდგარ საყვარელ ქალს და მისი გამოხედვით თითქოს ყველა მამაკაცს აფრთხილებდა ,,ეს ქალი ჩემია და მხოლოდ მე მაქვს უფლება მას შევეხო''. რამდენიმე თვე გაგრძელდა მათი სიყვარული და ერთ დღეს სახელოსნოში მყოფს რამდენიმე მამაკაცი ესტუმრა. უცნობმა შეხედა ნიკას და ნიკამ თავისი ჩვეული ღიმილით მიესალმა სტუმრებს.
-გამარჯობათ და გისმენთ, რით შემიძლია დაგეხმაროთ.
-ნიკოლოზ საჯაია გვინდა ვნახოთ მეგობარო.
-მე ვარ ვისაც ეძებთ, გისმენთ.
-გვერძე გავიდეთ და სერიოზულ თემაზე გვინდა ვისაუბროთ. ნიკამ იქვე მდგარ მეგობარს შეხედა და უთხრა.
-დავითა გავდივარ, და მიხედე საქმეს.
-დაბრუნდები?
-არ ვიცი, დაგირეკავ. დავითმა უცხო სტუმრებს შეხედა და ნიკას მიუბრუნდა.
-დაურეკავ ბიჭებს და უკან გამოგყვებით, არ მომწონს მარტო რომ მიყვები მათ.
-არა უშავს, მე თავად დაგირეკავ. ნიკა უცხო სტუმრებს გაყვა, მაგრამ ერთ-ერთმა მანქანის კარი გააღო და უთხრა.
-შენი ნახვა უნდათ, უნდა წავიდეთ. უხმოდ გაყვა , რადგან ერთი ოთხს ვერ მოერეოდა და აზრი არ ჰქონდა მათთან შებრძოლებას. ორიოდე საათი იარა მანქანამ და გზიდანაც გადაუხვია, ერთ მიუალ ადგილზე თეთრი მერსედესი დაინახა, მანქანიდან გადასულს მისთვის ნაცნობი მამაკაცი დახვდა და ღიმილით მიესალმა.
-უცნაური დღეა, როგორ ხარ ნიკოლოზ.
-შენთან თუ მოვდიოდა, ამ მიუალ ადგილზე რატომ მომიყვანე ძია გოგიტა.
-უცნაურია აქ რომ შევხვდით ერთმანეთს, ვერ ხვდები აქ რისთვის მოგიყვანეს?
-ვხდები, მაგრამ შენ.....
-ვიცი რაც გაინტერესებს, მაგრამ მომისმინე. ნიკოლოზ შენში დაბადებულ უცნაურ სიყვარულს უნდა დაემშვიდობო.
-თქვენ საერთოდ გაგეგებათ სიყვარული რა არის?
-სიყვარული კარგია არ ვამბობ რომ ცუდი გრძნობაა, მაგრამ ურთიერთობები რომ დაიწყოს წყვილმა ორივე თავისუფალი უნდა იყოს, სხვა მხრივ ტკივილიანი და ცრემლიანია .წყვილს შორის თუ ერთ ერთს პირადი ცხოვრება აქვს. ეს სიყვარული რომელიც შენშია იმედს გაგიცრუებს და სინანულს მოგიტანს და შესაძლებელია სიცოცხლეც დაგათმობინოს. ნიკოლოზ დამიჯერე, სიყვარულს ტკივილი მოაქვს შვილო.
-დღეს ღამე მოყვება, ღამეს კი სინათლე უნდა შეიგრძნო და თუ ტკივილი არ ნახე ვერც სიყვარულის გემოს გაიგე და ვერ შეიგრძნობ თუ რაოდენ ძალიან გიყვარს. მთავარია ტკივილის გაძლება უნდა შევძლოთ, გაუძლოთ მუქარასაც და ყოველგვარ დაბრკოლებას რაც წინ შეგვხვდება.
-შენ, შენ თუ გაუძლებ ტკივილს სიყვარულისთვის.
-ჩემს გულში სიყვარული ძალიან ღრმად ჩასახლდა და მზად ვარ გაუძლო ყველანაირ ტკივილს. შემიყვარდა და თუ სიყვარული დანაშაულია, მე ჩემი დანაშაულისთვის მზად ვარ.
-დღეს აქ შენი მოყვანა გაფრთხილებად მიიღე თუ ისევ გააგრძელებ მასთან შეხვედრას იცოდე მე გვერძე გავდგები, რადგან სასჯელი მწარე იქნება და არ მინდა მე შეგეხო.
-რა გინდათ ჩეგან, მიყვარს ის ქალი სიყვარული დანაშაულია?
-სიყვარული არ არის დანაშაული, მაგრამ ქალს როცა ქმარი ჰყავს და ოჯახი აქვს მის ქმარზე არ გიფიქია რას იზამს დამცირებული მამაკაცი, როცა გაიგებს ცოლი ღალატობს.
-მისი ცოლი არ არის დამცირებული სხვის ქალებს რომ დასდევს?
-ესე იგი იცი ვინ არის მისი ქმარი, მაგრამ არ იცი რამდენად შორს წასვლა შეუძლია მის მრისხანებას.
-რას მიზამს, მომკლავს?
-ქალს შეეშვები თუ გინდა იცოცხლო, იცნობ ილიას შეხედულად, მაგრამ არ იცი რამდენად თავშეუკავებელია. ნიკოლოზ შვილო ნათიას ეტყვი რომ მისგან მიდიხარ.
-მომისმინე.......
-ეტყვი რომ მისგან მიდიხარ, გასაგებია? გოგიტას ხმა ექოსავით მოედო კედლებს და ნიკამ თავი დაუქნია.
-გაიმეორე რაც გითხარი.
-ვეტყვი რომ ვეღარ გაგრძელდება ჩვენი შეხვედრები.
-გაგრძელდება და ვეღარ გააგრძელებ სიცოცხლეს. ანრი, არ ფიქრობ ანრიზე მას ხომ მხოლოდ შენ დარჩი და სხვა არავინ არ ყავს ნიკა.
-ბაბუა ძლიერია გაუძლებს, მაგრამ შენ, შენ გაუძლებ ბაბუას შეხედვას?
-ჩვენ ბავშვობის მეგობრები ვართ და ამიტომ მინდა დაგიცვა, გთხოვ დაივიწყე ის ქალი ნიკა.
-გინდა თავზე აიცილო, გინდა თქვა რომ არაფერში არ ხარ დამნაშავე, მაგრამ თუ რამე დამემართება შენ ხარ დამნაშავე. ჩემი დაცვა თუ გინდოდა აქ არ მომიყვანდი, ჩემთან მოხვიდოდი და როგორც კაცი კაცს ისე დამელაპარაკებოდი, მაგრამ გინდა თქვან რომ მეგობრისთვის აკეთებ რასაც აკეთებ, მაგრამ რა მატლიც ხარ ეს ყველამ იცის პირში არავინ გეუბნება.
-რაც გინდა ის ქენი, მე აღარ ვერევი.
-უკვე ჩაერიე გოგიტა და რაც დამემართება მხოლოდ შენი ბრალი იქნება. გოგიტა წავიდა გაბრაზებული და ნიკა დარჩა მარტო უკაცრიელ ადგილზე. ტელეფონი ამოიღო და მეგობარს დაურეკა.
-მომაკითხე დავითა მიამართს მოგწერ.
-კარგად ხარ, რამე დაგიშავეს?
-კარგად ვარ, გელოდები. იჯდა და ფიქრობდა, ჯერ მხოლოდ დილის 11 სთ-ი იყო მაგრამ მიუხედავად გაზაფხულისა დღე ცივი იყო. გულში ნისლი ჩამოწვა, მიხვდა რომ ფრთხილად უნდა ემოქმედა, ისევ დარეკა ტელეფონზე.
-როგორ ხარ მინდა გნახო, შეძლბ?
-მოგწერ.
-საყვარელო დაიმახსოვრე ყველა გვირაბის ბოლოს სინათლე არის.
-ჩემი იმედი ხარ.
-მინდა მეტი დრო გამონვახოთ ერთმანეთისთვის, ჩვენი სიყვარულისთვის.
-ის ვინც ძალიან ახლოს არის ჩემთან, მიუწვდომელია და ვინც შორს არის, ის არის ჩემი ახლობელი. ვერც კი ხვდები როგორი ახლოს ხარ ჩემს გულთან და სულთან. ცხოვრებას მილამაზებ შენი არსებობით, შეხვედრამდე. ტელეფონი გათიშა და მანქანაც მის ფეხებთან გაჩერდა, კარი გააღო და უხმოდ დაჯდა მძღოლის გვერდით.
-ვინ იყვნენ რა უნდოდათ ან აქ რისთვის მოგიყვანეს.
-სიყვარული დაივიწყეო მითხრეს დავით.
-მერე, მათი თქმით უნდა დაივიწყო?
-ფარულ სიყვარულს პრობლები აქვს, რამდენიმე თვის წინ ჩემი თავის გარდა არავინ და არაფერი არ მახსოვდა, ვტკბებოდი სამყაროს ყურებით, მოგზაურობით და ნახულს ემოციბით და შთაბეჭდილებებით ვივსებოდი. შემიყვარდა, ჩემთვის ახალი და უცხო სამყარო აღმოვაჩინე და არავინ იცის რამდენი ღამე მასზე ფიქრით, მე მისი სულის და გულის ქურდი ვარ დავით. როგორ დავთმო ის ხომ ძალიან ფაქიზი სულის ადამიანია, სულიერად ვმშვიდდები როცა მასთან ერთად ვარ და მიყვარს, მართლა ძალიან მიყვარს. სიყვარულისთვის უნდა დავისაჯო?
-ვერაფერს ვერ გეტყვი მეგობარო, რჩევას ვერანაირს ვერ მოგცემ, მაგრამ...........
-უფალს მივენდოთ, წავიდეთ. სახელოსნოში მისულმა მუშაობას გული ვერ დაუდო და იმ ღამით გვიან შეხვდნენ და გაუჭირდათ ერთმანეთის დათმობა.
-ერთადერთი ხარ ვისაც ვაღმერთებ, შორს ხარ, მაგრამ ჩემს გულში ხარ.
-მომენატრე ნიკოლოზ.
-საყვარელო შეხვედრები დროებით უნდა შევაჩეროთ, დღეს ილიას მეგობარმა გამაფრთხილა....
-რა მოხდა, ვინ გაგაფრღხილა.
-პრობლემები გვაქვს, გვითვალთვალებენ.
-გოგიტა გვითვალთვალებს და ილიას ეტყვის, ილიამ არ უნდა გაიგოს ნიკა.
-გაიგებს და გაეყრები, განქორწინდები და ასე ჩუმად აღარ შევხვდებით სულ ერთად ვიქნებით.
-ილია ძალიან რთული ადამიანია, გგონია ასე ადვილად დამთანხმდება განქორწინებაზე?
-აბა რა ვქნათ, მე მზად ვარ ყველაფრისთვის, მაგრამ შენ როდემდე გაუძლებ ასე ჩუმად შეხვედრებს.
-ამ სახლში ვერ ვსუნთქავ, ჰაერი არ მყოფნის და უნდა გავიქცე აქედან რაც შეიძლება შორს, მაგრამ კარგი, დროებით ნუ შევხვდებით..... ნიკოლოზს ნაცნობი სტვენის ხმა მოესმა და ნათიას შეხედა, ნათიამ შეშინებულმა უთხრა.
-გვიპოვეს, ნიკოლოზ უნდა წახვიდე.
-მივდივარ, მაგრამ ისევ მოვალ. რამდენიმე კვირა ტელეფონით ეხმიანებოდნენ ერთმანეთს, მაგრამ შეხვედრები გაგრძელდა რაც მათთვის სახიფათო აღმოჩნდა. მოსაღამოვდა, ქალაქში ლამპიონების შუქზე წვიმის წვეთები ცეკვავდნენ, ნიკოლოზმა სახელოსნო დაკეტა მეგობრებს დაემშვიდობა და სახლისკენ ფეხით წავიდა, მაგრამ უკნიდან ვიღაცამ თავში ჩაარტყა და უგონოდ წაიქცა. არავინ იყო რომ დახმარება გაეწია, წვიმის წვეთები სახეზე ეცემა, რამდენიმე ძლიერი დარტყმა იგრძნო და უგონო მდგომარეობაში მყოფი მანქანის საბარგულში ჩააგდო. უკვე თენდებოდა თვალი რომ გაახილა, ვერ მიხვდა სად იყო და ფორთხვით სამანქანო გზამდე მივიდა, ისევ დაკარგა გონი და რამდენიმე საათი იყო გონდაკარგული. თეთრხალათიანი ექთანი იდგა საწოლთან და იქვე მდგარ მამაკაცს უთხრა.
-იღვიძებს.
-სად ვარ.
-საავადმყოფოში ხარ მეგობარო.
-ტელეფონი, ჩემი ტელეფონი.
-თქვენი ტელეფონი არ ვიცით, მაგრამ ახლა უნდა დაიძინოთ.
-უნდა წავიდე, აქ ვერ გავჩერდები. ექიმის მცდელობის მიუხედავად ნიკა მეორე დღეს წავიდა საავადმყოფოდან და სახლში იწვა. ნიკას გაუჩინარება დავითს არ გამორჩენია და ტელეფონზე ურეკავდა, მაგრამ უშედეგოდ ბოლოს სახლში მივიდა და ნახა ნიკა საშინელ მდგომარეობაში იყო თითქოს სიკვდილს ებრძოდა.
-რა დაგემართა, ასე ვინ მოგექცა.
-დავით......
-დაწექი და ექიმს მოვიყვან.
-არ მინდა ექიმი საავადმყოფოში ვიყავი ეს დღეები. -რატომ არაფერი არ შემატყობინე, წამლები გაქვს?
-ყველაფერი მაქვს და უკეთესია სახლში გავაგრძელო მკურნალობა.
-როგორც იტყვი. ნიკას ფეხზე დადგომას კვირეები დაჭირდა, როცა უკეთესობა დაეტყო დავითს უთხრა
-მითხარი რა გავაკეთო.
-ტელეფონი დავკარგე, წაიღე ჩემი კრტა და ახალი ტელეფონი მიყიდე..... დავითი წავიდა ახალი ტელეფონიც მოუტანა, საჭმელით აუვსო მაცივარი და უთხრა.
-სახელოსნოში წავალ ვიმუშავებ, რამდენიმე დღეა არ ვყოფილვარ და დავხედავ ბიჭებს.
-წადი და თუ რამე დამემართოს სახელოსნო შენი იყოს დავით.
-რას ამბობ მეგობარო არაფრი დაგემართება. მერაბი წავიდა, ნიკამ ტლეფონი აიღო და ნაცნობი ნომერზე დარეკა.
-გისმენთ.
-მე ვარ, როგორ ხარ.
-ნიკა, როგორ ხარ ტელეფონი რატომ გაქვს გათიშული ან ეს ვისი ნომრით მირეკავ.
-მოულოდნელად გავედი ქალაქიდან, ტელეფონი დავკარგე და ახლა მოვახერხე ყიდვა.
-როდის დაბრუნდები.....
-დავბრუნდები და უნდა ვილაპარაკოთ.
-რა მოხდა, ნიკა არ მომწონს შენი ხმა.
-არა უშავს, ვერ გელაპარაკები და რომ დავბრუნდები ყველაფერს აგიხსნი. ტელეფონი გათიშა და ფეხზე წამოდგომას შეეცადა, ვერ შეძლო და ყრუდ დაიღმუილა.
-არ შეგარჩენ, გეფიცები არ შგარჩენ გოგიტა. ნიკას სიბრაზისგან გული ძლიერად უცემდა და ორივე ხელებს მუჭებად კრავდა, მიხვდა ნათია რა არა ადამიანების გარემოცვაში ცხოვრობდა და მოუნდა ბოლომდე დაეცვა თუნდაც ეს სიცოცხლის ფასად დაჯდომოდა. რამდენიმე დღის შემდეგ ბაჩომ გადაწყვიტა დიანა მოენახულებინა და გაბედულად მივიდა მის ბინასთან, ასევე გაბედულად მისცა ზარი კარებზე და გულის ფრიალით დაელოდა ვინ გააღებდა კარს. კარი გაიღო, მაგრამ გაოცებისგან სიტყვა ვერ წარმოთქვა თვალებ ჩალურჯებული დიანას რომ შეხედა, ძალა მოიკრიბა და თქვა.
-ქალბატონო დიანა თქვენი საფულე ვიპოვეთ და განყოფილებაში უნდა მობრძანდეთ.
-მარტო ვარ სახლში ვერ წამოვალ, როგორც მხედავ ამაზე უარესს დამმართებს და უკვე მომბეზრდა ცხოვრება, რომ არა ჩემი შვილი თავს არ ვიცოცხლებდი.
-დიანა შეგიძლია უჩივლო დაგიცავთ ეს ჩვენი მოვალეობაა, აქ ხომ ძალადობაა დაო.
-არა, ის ცხოველია და არ მინდა თქვნც რამე მოგწიოს. წადი, გთხოვ წადი ბაჩო.
-კარგი წავალ, მაგრამ თუ ორ დღეში არ მოხვალ განყოფილებაში იცოდე დავბრუნდები.
-მოვახერხებ, როგორმე მოვახერხებ და მოვალ.
-სულ ცრემლი ძალიან მძიმე სატარებელია, დამიჯერე დიანა მიეცი ცრემლს გზა და გული აგიმჩატდება. ბაჩო განყოფილებაში წავიდა და ალექსანდრეს დაელაპარაკა.
-რაღაც უნდა გავაკეთოთ, ბოლოს ისე იზამს ან შემოაკვდება ან რაღაც მოხდება.
-დაველოდოთ, მოვიდეს და თუ თავად არ დაწერს განცხადებას ჩვენ ვერაფერს გავაკეთებთ. ნიკა ნელა ნელა უკეთ გრძნობდა თავს, საწოლზე იყო წამომჯდარი და ტელეფონით დავითს ელაპარაკებოდა, შემდეგ გათიშა უნდოდა დაესვენა, მაგრამ ისევ ტელეფონი ახმაურდა და ნაძალადევი ღიმილით უპასუხა.
-როგორ ხარ ახალგაზრდავ.
-შვილო ნიკა აქეთ აღარ მოდიხარ?
-მოვალ, იმ კვირაში ჩამოვალ ბაბუ. კარზე ზარის ხმა რომ გაისმა და გაჭირვებით წამოდგა.
-არ გათიშო, კარზე ზარია. ტელეფონი იქვე დადო და კარი გააღო, მის წინ გოგიტა იდგა.
-გაბედე კიდეც და აქაც მოხვედი, გინდა აქაც დამასიო შენი ლეკვები და ჩემს სახლში აცემინო ჩემი თავი?
-მე არაფერ შუაში არ ვარ, გაგაფრთხილე, მაგრამ არ გაფრთხილდი გგონია მარტო მე გიყურებ?
-გოგიტა წადი ჩემი სახლიდან....
-მაგდებ შენი სახლიდან?
-წადი და აღარასოდეს აღარ გადამეღობო გზაზე.
-დაივიწყე ეს სიყვარული, დაივიწყე ნიკოლოზ.
-ვერც შენ და ვერც სხვა ვერავინ დამავიწყებს იმ ქალს ვინც მე მიყვარს.
-ისევ შენი სიცოცხლისთვის მიდი და უთხარი რომ მიდიხარ მისგან, გესმის?
-მესმის, მხოლოდ წადი.
-გაიმეორე რაც გითხარი.
-ვეტყვი რომ ვეღარ გაგრძელდება ჩვენი შეხვედრები.
-გაგრძელდება და ვეღარ გააგრძელებ სიცოცხლეს.
-ამაზეც შენ იზრუნებ?
-მე არა, ხელს არ გავისვრი, სხვები მოგხედავს. ნიკამ კარი მიუხურა გოგიტას და გაახსენდა რომ ტელეფონი ჩართული დატოვა.
-ნიკოლოზ რას ითხოვს გოგიტა ენგან, რა მოხდა შვილო პრობლემები გაქვს?
-არა უშავს მოვაგვარებ ბაბუ ახლა უნდა გაგითიშო. ტელეფონი გათიშა და ისევ ფიქრებში ჩაიძირა.
დედამიწა იღვიძებს, ღრუბლები ფერს იცვლიან და წყვდიადი ნელა ნელა მიიპარება და შავ უსიცოცხლო ცას სითეთრე შემოერია.ფიქრებში დაათენდა თავზე და გადაწყვეტილება მიიღო დროებით უნდა წასულიყო ქვეყნიდან. რამოდენიმე კვირის შემდეგ ისევ დაურეკა და ნათიას ხმის გაგონებაზე გული აუჩქარდა, მაგრამ თავს მოერია და შეხვედრა სთხოვა. სიხარულით სავსე იყო და ილია წავიდა თუ არა თავადაც გაემზადა,წავიდა, მაგრამ გასაკვირი იყო ნიკამ შეხვედრა ხალხმრავალ ადგილზე სთხოვა. გული ძლიერად უცემდა საყვარელი ადამიანის ლოდინში, ნიკოლოზს დააგვიანდა. უყურებდა და რაც უფრო უახლოვდებოდა მას ბედნიერების სხივი მის თვალებში გამქრალიყო, მიხვდა რომ რაღაც მოხდა.ნიკა უკვე უახლოვდებოდა ნათიას, რომ მძიმედ დაადო ხელი მხარზე მისთვის უცნობმა მამაკაცმა და ნიკა მთელი ტანით მიუბრუნდა უცნობს, მაგრამ მის უკან კარგად ნაცნობი პიროვნება იდგა.
-გამოჯამრთელებულხარ.
-როგორც მხედავ გამოვჯამრთელდი.
-იმედია ისევ არ შევხვდებით ერთმანეთს, დაასრულე. გოგიტა წავიდა და ნათია ბედნიერი ღიმილით მიუახლოვდა ნიკას.
-აქ რატომ დამიბარე, ჩვენს ადგილზე მოვიდოდი.
-ნათია დღეს ჩვენი ბოლო შეხვედრაა...........
-რა, რას ამბობ ნიკა.
-უნდა დავასრულოთ ის რაც ჩვენს შორის იყო.
-მაგრამ.........
-მომისმინე, ნათია დასრულდა ჩვენი ურთიერთობა.
-რატომ, მითხარი და დამპირდი რომ არასოდეს მიმატოვებდი.
-ჩვენ ერთმანეთი გვიზიდავდა და ჩვენი შეხვედრებიც ჩვენივე სურვილით ხდებოდა, ამიტომ ბევრი ვიფიქრე მაგრამ აქ უნდა დავასრულოთ, ნათია თვალებში უყურებდა ნიკოლოზს და თითქმის ჩურჩულით უთხრა.
-ყველაფერი ტყუილი იყო?
-შენ ოჯახი გყავს, ქმარი და არცერთს არ გვინდა ზედმეტი პრობლემები. ნათიამ ყელში მოწოლილი ცრემლი ხმაურით გადაყლაპა და ცრემლიანი თვალი გაუსწორა ნიკას.
-რადგან ასე გადაწყვიტე დასრულდეს, დასრულდეს ნიკა დღესვე და აქვე. ყველა სიტყვა რაც კი მითხარი ტყუილი ყოფილა, როგორ გენდობოდი. სურვილი გიზიდავდა ჩემამდე და ის სურვილიც დასრულდა. დაე დასრულდეს, მშვიდობით ნიკოლოზ. ნიკოლოზი წავიდა, თვალებით თხოვდა გამიგეო, მაგრამ ნათია თვალებდახუჭული იყო არ უნდოდა დაენახა როგორ მიდიოდა მისგან საყვარელი მამაკაცი. რამდენიმე წუთი იყო ერთ ადგილზე, შემდეგ ცრემლი მოიწმინდა და არეული ნაბიჯით გაუყვა გზას.ვერ მიხვდა სახლამდე როგორ მივიდა, სახლის კარი შეაღო და ილიას ხმაც გაიგონა.
-სად ხარ, საწოლში დაგტოვე მოვედი და უკვე გასული დამხვდი ორი საათია გელოდები, ტელეფონიც სახლში დაგიტოვია.
-ვსერნობდი სუფთა ჰაერზე და ვერ გავიგე დრო როგორ გავიდა, შენ ამ დროს სახლში რატომ ხარ.
-მნიშვნელოვანი საბუთები დამრჩა და წასაღებად მოვედი. ილია ნათიას მიუახლოვდა და კითხა.
-რა გჭირს, კარგად ხარ?
-ილია მე ცუდი ცოლი ვარ?
-რას ამბობ, ეს აზრი რატომ გაგიჩნდა.
-მითხარი, მე ცუდი ცოლი ვარ?
-დაღლილი ხარ და დასვენება გჭირდება.
-ეს პერანგი დილით არ გეცვა არც გიხდება, რამდენი დრო გავიდა რაც არ ჩაგიცვამს.
-შეამჩნიე?
-შევამჩნიე, თითოეული შენ ნივთი ვიცი სად დევს.
-დაისვენე და საღამოს ვილპარაკოთ.
-ბედნიერი ხარ ჩემთნ?
-ბოლო დროინდელმა მოვლენებმა დაგვაშორა ერთმანეთს, მაგრამ ჩვენი თანაცხოვრების 7 წელს რომ გადავხედო არაფერს ვნანობ.
-შენ, შენ თუ ხარ ბედნიერი.
-გულახდილად გეტყვი და არ ვიცი, მე ვეებ ილია სად დარჩა ჩემი ბედნიერი დღეები. ზოგჯერ მიხარია, ზოგჯერ მტკივა.....
-რა გემართება, მითხარი რა გავაკეთო ძვირფასო შენთვის.
-ვიცი რომ წყვილის ცხოვრებაში იდიალურად არ არის ყოვეთვის ყველაფერი, შენც გჭირდება რაღაც, ის რაღაც ალბად ჩემგან რომ ვერ ღებულობ და ამიტომ სხვასთან მიდიხარ. მითხარი რა გავაკეთო შენთვისო, რომ გითხრა რაც მინდა დამთანხმდები?
-მითხარი რა გინდა და დავფიქრდები, მე ხომ არ ვიცი რა სურვილი გაქვს.
-განქორწინება მინდა, დავშორდეთ ერთმანეთს და მივცეთ ერთმანეთს დრო იქნებ ცალ ცალკე ცხოვრებით მივხვდეთ ვართ თუ არა ერთმანეთის გარეშე ბედნიერები.
-განქორწინება გინდა ანუ ჩემგან გინდა წასვლა, ამიტომ ხარ ასეთი დაბნეული და არეული. მოდი დამშვიდდი, კიდევ იფიქრე კარგად და მეც დავფიქრდები. ახლა ვჩქარობ და გპირდები ამ საკითხზე ვიფიქრებ, მაგრამ აქვე გეტყვი, რომ იმედი არ გქონდეს დაგთანხმდები.ილია გაბრაზდა, ნათიას შეეშინდა ილიას თვალებში დანახული სიბრაზე მას ხომ ასეთი ილია არასდროს არ უნახავს და მართლა დაფიქრდა, თავისი გადაწყვეტილება არ შეცვალა და გადაწყვიტა ილიას ისევ იმ აზრზე დახვედროდა, ტელეფონზე შეტყობინება მიიღო.
-,,ნათია გვითვალთვალებენ და ილიას მეგობარმა იცის ჩვენს შესახებ''.
-,,ამიტომ მითხარი რაც მითხარი''?
-,,იცოდე რომ ძალიან მიყვარხარ''.
-,,ფრთხილად იყავი გოგიტა ძალიან სასტიკი ადამიანია''.
-,,ვიცი, ვიგემე მისი სისასტიკე''. ნათიამ ტელეფონი გულზე მიიდო და თვალები ისევ აევსო ბედნიერებით. კარგად გამოძინებულმა გაიღვიძა, სიცოცხლის ძალა შეემატა და უფრო ბედნიერია. ახალი დღე დაიწყო, მისთვის ყველა ახალი დღე მნიშვნელოვანია, მაგრამ დღევანდელი დღე ყველაზე სამახსოვრო და მნიშვნელოვანია, დღეს ძალიან ლამაზი უნდა იყოს და ბაჩოს გადახედა.
-ადრე გადიხარ ამ დილით?
-ხო, რა მოხდა რამე საქმე გქონდა?
-არა, მე მოგვიანებით გავალ და იცოდე რომ გელოდები.
-რომ მიხვალ დამირეკე და წამოვალ. ბაჩო უკვე წავიდა, ინდირამ დილა მხოლოდ საკუთარ თავს დაუთმო მას ხომ რამოდენიმე საათში მნიშვნლოვანი წარსდგენა აქვს ყოფილი თანამშრომლების წინაშე და ყველაფერი გააკეთა რომ ყველა მისი ზემოქმედების ქვეშ აღმოჩენილიყო, მისი შესაძლებლობები დღეს შეუზღუდავია, რადგან უნდა შთაბეჭდილება მოახდინოს დღეს ყველაზე და დარწმუნებულია დღევანდელი დღე ყველასთვის განსაკუთრებით კი ილიასთვის იქნება მოულოდნელი, რომელიც საკუთარი სულის გამოქვაბულში ჩაიკეტება ამ მოულოდნელობით.
-ილია სად მიდიხარ, ჯერ ხომ ძალიან ადრეა.
-დღეს რამდენიმე კლიენტი მყავდა და უკვე თავისუფალი ვარ, რამდენიმე საათით უნდა გავიდე.
-დაბრუნდები?
-დავბრუნდები, მაგრამ მოგვიანებით ან დილით შევხვდებით.
-ადვოკატის რა გაარკვიე.
-ვიპოვით ვინმე, რას ამბობენ ჩვენი ფირმა როდემდე იქნება კიდევ უფროსის გარეშე ან არ გითხრეს ვინ არის კანდიდატურად წაყენებული?
-არაფერი არ ვიცი და ვფიქრობ ძალიან გაიწელა ეს საქმე.
-ილია ჩემი აზრით შენ გეკუთნის უფროსის სავარძელი და ძალიან სწორი გადაწყვეტილებას მიიღებენ ზემოთ თუ შენ დაგნიშნავენ.
-ავშენდებით. ჩაილაპარაკა ვახომ და მის გვერდით მყოფს თვალი ჩაუკრა, მაგრამ ილიამ გაბრაზებული მიუბრუნდა ვახოს.
-რა თქვი?
-არაფერი, მეც მასე ვფიქრობ როგორც ვატომ თქვა.
-მიხვდებიან და სწორ გადაწყვეტილებას მიიღებენ. უკვე წასასვლელად მოემზადა რომ ლივტის კარი გაიღო და თავისი უჩვეულო და ჯადოსნური ღიმილით ინდირა დაინახა.
-ინდირა?
-ინდირაა და უნდა ვაღიარო, რომ ძალიან შეიცვალა აქედან წასვლის შემდეგ.
-უკეთესი ცხოვრება აქვს, რომელსაც ნამდვილად იმსახრებს და ამას მისი ბედნიერი ღიმილიც გვიდასტურებს.
-გამარჯობათ, მე დამხვდით თუ ელოდებით ვინმეს.
-ვიღაცას ველოდებით, მაგრამ ეს ვიღაცა თუ შენ ხარ ძალიან გამიხარდება.
-ეს როგორ, დამირეკეს რომ აქ მოვსულიყავი.
-კაბინეტში შევიდეთ ჩემო გოგო. ინდირამ გვერდი ისე აუარა ილიას არც კი შეხედა მას და კაბინეტის კარი დაიხურა თუ არა ვახო მიუბრუნდა ინდირას.
-ჩემო ინდირა ძალიან გამახარე მიღებული გადაწყვეტილებით, მაგრამ დიდი დრო დაგჭირდა ფიქრისთვის.
-დრო ძვირი ღირს ძია ვახო და ფიქრიც საჭიროა, რომ სწორად დაფიქრების შემდეგ მივიღოთ სასურველი გადაწყვეტილება.
-გეთანხმები. დაბრძანდი საყვარელო და მეც ახლავეს მოვალ, მხოლოდ რამდენიმე წუთით დაგტოვებ ძვირფასო. დალილა.....
-გისმენთ.
-ყავა მოართვი ჩვენს სტუმარს. ვახო გავიდა და ვატოს უთხრა.
-ყველა შეკრიბე და ჩემთან შემოდით.
-რა მოხდა ვახო.
-მეც არაფერი არ ვიცი, ყველა ერთად გავიგებთ რა მოხდა ან რა მოხდება.
-ილია მიდის ...
-დააბრუნე.
-ილია დაბრუნდი უფროსის კაბინეტში უნდა შევიკრიბოთ.
-ვახო რას აკეთებ, ილია და ინდირა ხომ.... ვახომ გაბრაზებულმა შეხედა სათვალეებიან მამაკაცს და უთხრა.
-გივი ვაკეთებ იმას რაც სწორია ჩვენი ფირმისთვის.
-ვფიქრობ კარგად იფიქრე ყველაფერზე.
-ძალიან დიდი დრო გავიდა რაც მხოლოდ ფირმაზე ვფიქრობ და არავის სექსუალურ ცხოვრებაზე.
-იმედია ყოფილი უფროსის ბედს არ გაიზიარებ ვახო.
-სულ მალე გამოჩნდება დამნაშავეც, თუმცა შენ ყველაზე უკეთ იცი სად უნდა იპოვონ დამნაშავე, მაგრამ ჩუმად ხარ ალბად ამ სიჩუმისთვის კარგადაც გადაგიხადეს.
-რას ამბობ, ვახო....
-მე ყოველთვის პირდაპირ ვამბობ სათქმელს, მაგრამ მე არ ვარ პოლიცილი, არც მოსამართლე. მე უბრალო ადამიანი ვარ ვინც თავის საქმეს აკეთებს და სხვის სავსე თეფშს არ უყურებს შურიანი თვალით. უბრალო ადამიანები კმაყოფილდებიან იმით რაც აქვს, იმედია ესეც გასაგებია შენთვის რაც გითხარი და როგორც გითხარი გივი.
-გასაგებია.
-რა მოხდა, ვახო რატომ მოვიდა ინდირა.
-ყველა მოვიდეს და თქვენთან ერთად გავიგებ მეც მეგობრებო. ოფისის რამდენიმე თანამშრომელი ვახოს კაბინეტში შეიკრიბა, ვახომ ყველას გადაავლო თვალი და მაგიდის უჯრა გამოაღო საიდანაც საშუალო ზომის კონვერტი ამოიღო და მაგიდაზე დადო.
-რა ხდება ვახო ახლა ზემოდან უნდა დააჩერდე ამ პატარა ქაღალდს, ამ ქაღალდის გამო ხომ შეგვკრიბე აქ გახსენი და ნახე რა არის. ვახომ გაბრაზებულმა შეხედა ილიას და კონვერტი გახსნა, მაგრამ სხეული აუკანკალდა და შუბლზე გამოსული ოფლი ხელის კანკალით მოიწმინდა, შემდეგ კი თქვა.
-აქ ერთი ადამიანის სახელი წერია, ის ადამიანი......
-იქნება ოფისის ხელმძღვანელი.
-ილია მოდი და აქედან ილაპარაკე ან დამაცადე ვთქვა ჩემი სათქმელი, მაგრამ სწორად გამოიცანი სწორედ ამ კონვერტში დასახელებული პიროვნების სახელი იქნება ამ დაწესებულების უფროსი და ეს ადამიანი აქ არის ჩვენს შორის. ვახომ ინდირას შეხედა და ღიმილით უთხრა.
-ბედნიერი ვარ რომ საშუალება მომეცა პირველმა მე მოგილოცო ჩვენი ფირმის ხელმძღვანელობა.
-რა თქვი, ინდირამ რა უნდა გააკეთოს ფირმისთვის, ის ვერ შეძლებს ფირმის ხელმძღვანელობას.
-ილია როგორც ჩანს დარწმუნებული იყავი რომ უფროსის სავარძელი შენ გელოდა, მაგრამ შენი ოცნებები არ ახდა და სიხარულის ასეთი გამოხატვაც არ შეიძლება.
-საკმარისია, დალილა შემოიტანე შამპანიური ჩვენს ახალ ხელმძღვანლს მივულოცოთ. ილია კანკალებდა, ინდირას მიუბრუნდა და უთხრა.
-შეცდომას შეცდომაზე უშვებ და იმედია ეს შეცდომა ძვირი არ დაგიჯდება. ინდირამ ირონიულად ჩაიცინა და ილიას თვალებში ჩახედა.
-მადლობა ილია ასეთი გულთბილი მოლოცვისთვის, მაგრამ უნდა გითხრა რომ მე ისეთ შეცდომა დაუშვი რომლის გამოსწორება შემიძლია, მაგრამ შენს მიერ დაშვებული შეცდომები ვფიქრობ რომ ძალიან ბნელია და ბინძურია, იმედია შენც ამ სიბნელეში და სიბინძურეში ჩაიკარგები. მეგობრებო ვინც გულით მომილოცა დღევანდელი დღე დიდი მადლობა ყველას, ჩემს გეგმებს კი უახლოეს მომავალში გაგაცნობთ, დღეს მაპატიეთ უნდა დაგტოვოთ, მაგრამ უახლოეს დღეებში სულ თქვენს გვერდით ვიქნები. ინდირა ყველას დაემშვიდობა, ვახოს მადლობა უთხრა და წავიდა, ჩანთიდან ტელეფონი ამოიღო და უნდა დაერეკა რომ რამოდენიმე ნაბიჯის შემდეგ ილია გადაუდგა წინ, ინდირამ შეხედა და მკაცრად უთხრა.
-გამატარე.
-რატომ.
-რა რატომ.
-ეს ადგილი შენთ სირთულეებს მოგიტანს ინდირა.
-ვიცი რომ სავარძელს უმიზნებდი და გგონია შენთვის იოლია უფროსის სავარძელში ჯდომა.
-მე შემიძლია სირთულეებს წინ აღუდგე. ინდირა ძალიან ახლოს მივიდა ილიასთან და უთხრა.
-ვიცი რომ ჩემზე მეტი შეგიძლია, მე სუსტი ვარ და უძლური ალბად გაინტერესებს რატომ ვარ ასეთი სუსტი? მკვლელი არ ვარ ილია და არ შემიძლია მოვკლა ადამიანი, მე შემიძლია მკვლელობისთვის გავასამართლო, დავსაჯო და ეს სამართლიანად გავაკეთო.
-რას ბოდავ.
-არ ვბოდავ და ეს შენც კარგად იცი.
-რა ვიცი ამიხსენი რისი თქმა გინდა.
-აგიხსნა, რა აგიხსნა ილია როგორ მოკალი ამ ფირმის მფლობელი? ამის ახსნა არ გჭირდება, ეს ჩემზე უკეთესად იცი.
-ინდირა.
-რა ინდირა, რა გინდა რომ მითხრა ტყუილია რასაც ვამბობ? არ არის ტყუილი, შენი მოწყობილია ის ღამე, შენ ხარ მკვლელი. ილია გაჩუმდა, მაგრამ მის თვალებში სიყვარული აღარ იყო, იყო სიბრაზე და ინდირას უთხრა.
-სიკვდილს ეთამაშები და მე არ ვიცი დანდობა ინდირა.
-არც საყვარელ ქალს არ დაინდობ, სად გაქრა სიყვარული ილია.
-ინდირა ნუ მეთამაშები...
-მე დავამტკიცებ რომ შენ ხარ მკვლელი.
-მე გაგაფრთხილე.
-არც შენი გაფრთხილების, არც შენი მუქარის და არც შენი მეშინია, რადგან თავად ხარ მშიშარა. ინდირა შებრუნდა და წავიდა, კიბეებზე კი ბაჩო დიდი ვარდების თაიგულით ამოვიდა და დაღლილი ხმით უთხრა ინდირას.
-დავაგვიანე? მომწერე თუ არა წამოვედი, მაგრამ ვხედავ რომ დავაგვიანე.
-არა საყვარელო, ძალიან დროული იყო შენი მოსვლა. ბაჩომ ხელები გაშალა და ინდირა მის მკლავებში მოექცა და ჩაიხუტა გულში და უთხრა.
-გილოცავ საყვარელო. ილია გაბრაზებული შევიდა თავის კაბინეტში სადაც ყველაფერი გადმოყარა მაგიდიდან გარედან კი მქუხარე ტაშის ხმა გაიგონა, ორ შეყვარებულ ადამიანს ტაშს უკრავდა თანამშრომლები. ბაჩომ ყველას ღიმილით მადლობა გადაუხადა, ხელი გადახვია ინდირას და ბედნიერებით სავსემ დატოვა ის ადგილი.
-დაინახე რა სახე ჰქონდა?
-დავინახე და ბედნიერებით ავივსე რომ დაგინახე.
-დღევანდელი დღე უნდა ავღნიშნოთ. ბაჩოს უნდოდა ის საღამო განსაკუთრებული ყოფილიყო ინდირასთვის და ეშმაკური ღიმილით შეხედა ინდირას.
-რატომ იცინი, რაღაც ჩაიფიქრე.
-გინდა ეს საღამო ჩვენი საღამო იყოს?
-მინდა, ძალიან მინდა.
-მაშინ გამომართვი ტელეფონი გათიშე და შენიც გათიშე, წავედით.
-სად წავიდეთ, რა ჩაიფიქრე ბაჩო.
-მოდი ამას სიურპრიზად დავტოვებ.
-მიყვარს სიურპრიზები.
-ესე იგი მენდობი.
-რას ამბობ, ჩემი ცხოვრება უნდა მოგანდო და დღევანდელ დღეზე უარს გეტყვი? ბაჩოს გაეცინა და ღიმილით გაყურებდა გზას, გზას რომელიც ერთი საათის განმავლობაში სასიამოვნო მელოდიის თანხლებით მიუყვებოდა და როცა სიჩქარეს მოუკლო ისინი ერთი ულამაზესი სახლის წინ გაჩერდნენ. სახლი სულ მწვანეში იყო, ეზო ნაირ-ნაირი ყვავილებით ყვაოდა.
-ბაჩო ვისია ეს სახლი, აქ ვინ ცხოვრობს.
-მოგწონს?
-საოცარი სილამაზეა, სიმშვიდე და ყვავილების ნარ ნაირი სურნელი ტრიალებს ჰაერში.
-ეს სახლი ჩვენია, ჩვენი მყუდრო ადგილი და მინდა აქ გავატაროთ თავისუფალი დრო როცა გვექნება, დღეს კი პირველი დღეა.
-მშვიდი ღამე, ვარსკვლავებით მოჭედი ცა და ჩვენ ორნი მეტი რა უნდა ვინატრო თუ არა შენთან ერთად გატარებული ძალიან ბევრი ლამაზი წლები.
-მართლა?
-მართლა.
-არ დაფიქრდები კიდევ უფრო კარგად?
-დასაფიქრებელი არაფერია, მე გადაწყვეტილება მივიღე.
-მაშინ დავეთანხმები შენს გადაწყვეტილებას და გეტყვი რომ მეც მინდა უამრავი წლები გავატაროთ მშვიდად, ბედნიერად და ტკბილად.
-ბედნიერები ვიქნებით ჩემო ძვირფასო.
-გპირდები რომ ვიქნებით ბედნიერები. განსაკუთრებული ღამე ჰქონდათ და დილით ტელეფონი ჩართო ინდირამ სადაც ალექსანდრესგან რამდენიმე გამოტოვებული ზარი ჰქონდა ზედიზედ და ბაჩოს ხელი კრა.
-რა მოხდა, ვფიქრობდი კოცნით გამაღვიძებსმეთქი.
-ტელეფონი ჩართე, ჩემს ნომერზე აქვს რამდენჯერმე დარეკილი ალექსანდრეს.
-დაურეკე და გაიგე რა უნდა.
-არ მეტყვის, ალბად შენ დაგეძებს და რომ ვერ გიპოვა საყვედურებით გვამკობს. ინდირამ მაინც დაურეკა ალექსანდრეს და რამდენიმე ზარის შედეგ უპასუხა.
-არ დამენახოთ არც ერთი და არც მეორე.
-მომესალმე ზრდილობის გამო მაინც, რა მოხდა, რა გაყვირებს.
-სად ხართ, სად გადამალე ჩემგან ბაჩო ასეთ ადგილზე რომ ვერ ვიპოვე.
-ქალაქიდან გავედით.
-რატომ?
-განტვირთვის დღე მოვიწყვეთ.
-რამ დაგღალა ასე ძალიან განტვირთვის დღე რომ მოიწყვეთ და ჩვენ მოგვტეხე.
-მარტოებს გვინდოდა ყოფნა.
-წამართვი მეგობარი, გადაიყვანე შენს ჭკუაზე.
-შენმა იდეამ გაამართლა.....
-დავღუპე მეგობარი, დავღუპეეეე..... ბაჩოს ესმოდა ალექსანდრეს ხმა და იცინოდა, ინდირას კი ნელა ნელა სიბრაზე იპყრობდა.
-მართლა თქვი რატომ რეკავდი ალექს.
-სადაც არ უნდა იყოთ, რა გეგმაც არ უნდა გქონდეთ ყველაფერი გადადეთ გვერძე და ბაჩო განყოფილებაში მოვიდეს.
-არ იტყვი რა მოხდა?
-უკვე აღარ ვხუმრობ ინდირა და სასწრაფოდ მოვიდეს. ბაჩომ საწოლიდან ადგა და ჩაცმა დაიწყო, ინდირას კი უთხრა.
-რაღაც მოხდა ხუმრობით დაიწყო, მაგრამ შევამჩნიე რომ ხმაში სიბრაზე შეეპარა.
-კარგი წავიდეთ, კარგად გამოდის როგორ უნდა ჩააშხამოს სხვას ბედნიერი წუთები და მომენტები.ღამე ტელეფონები გავთიშეთ თორემ ის ღამეც არ გვექნებოდა რაც გვქონდა.
-გპირდები გავიმეორებთ, მაგრამ ყოველი სიტყვა ნათქვამი სიბრაზით, ზიზღში არ გადაიტანო. ზიზღი რომელსაც შენს თვალებში ვხედავ დღეს, საზიანოა ურთიერთობის დასასრულებლად და შენ ალექსანდრესთან მეგობრულ ურთირთობის დასრულებას არასოდეს გაიფიქრებ.
-ეს არასოდეს მოხდება, მაგრამ ადამიანის მიერ მოყენებულმა ტკივილმა ზიზღის ჭრილობებით შეიძლება კიდევ დიდხანს იცხოვროს შენში.ერთმანეთს ბინასთან დაშორდნენ და ბაჩო მივიდა თუ არა განყოფილებაში პირდაპირ ალექსანდრეს კაბინეტში შევიდა, სკამი გამოწია და ალექსანდრეს შეხედა.
-პირველი უნდა დაგსაჯო ტელეფონი რომ გათიშე, მაგრამ გადამიარა სიბრაზემ, სად ბრძანდებოდით.
-ქალაქიდან გავედით, რამდენიმე საათით.
-დაისვენა ქალბატონმა. ბაჩოს ჩაეცინა და ალექსანდრეს შეხედა.
-გაბრაზებულია.
-გადაუვლის.
-ალექს რა მოხდა, შენს ხმაზე მივხვდი რომ რაღაც მნიშვნელოვანი მოხდა.
-შენს გამომეტყველებაზე უნდა ვთქვა რომ არაფერი არ იცი, ამიტომ ეს ვიდეო იყურე. ბაჩომ ტელეფონი გამოართვა ალექსანდრეს და ვიდეოს შეხედა ნელა ნელა კი მის სახეზე გაოცება სიბრაზემ შეცვალა და ალექსანდრეს უთხრა.
-როგორ მოხდა, სად არის დიანა.
-დიანა ფსიხიატრიულ კლინიკაში გადაიყვანეს.
-დარწმუნებული ხარ?
-სანდო წყაროდან მაქვს ინფორმაცია.
-მისი ქმარი გჯერა რომ დიანამ დაჭრა?
-დარწმუნებული არ ვარ და ამიტომ.....
-დიანა გოგიტას არ დაჭრიდა, ამიტომ უნდა ვნახოთ, მაგრამ შევძლებთ?
-შევძლებთ თუ მოვისყიდით ვინმეს კლინიკიდან, დიანა ჯამრთელია და უნდა დავიცვათ იმ პრეპარატებისგან რასაც იქ გაუკეთენენ და მართლა დაავადდება.
-ყველაფერს გავაკეთებ რომ დიანა იქედან დავიხსნათ.
-ექიმი, უნდა გაიგო ვინ არის მთავარი ექიმი და მასზე მოიძიო ყველა ინფორმაცია.მხოლოდ შენ გენდობი ბაჩო და.....
-ვიცი, იმ ქალზე რა ხდება საავადმყოფოში გაირკვა რამე?
-გარდაიცვალა, მაგრამ მონიკა გაარკვევს ყველაფერს ეს საქმე მას მივეცი შმაგი და მონიკა ამ საქმეზე მუშაობს, ბაჩო შენც რთული საქმე გაქვს, მაგრამ შენზეა დამოკიდებული დიანას ჯამრთელობა და თავისუფლება.
-წავედი.
-შენს ზარს ველოდები ან კარგი ამბით დაბრუნდი. ბაჩო წავიდა და კლინიკაში მომუშავე ყველა პერსონალის ისტორია შეისწავლა და ბოლოს დაღლილი, მაგრამ გახარებული ესტუმრა კლინიკას.
-ვინ ხართ, აქ უცხო პირთა შემოსვლა აკრძალულია.
-ვიცი გავეცანი თქვენს წესებს, მაგრამ მთავარი ექიმის ნახვა მინდა.
-მე ვარ კლინიკის მთავარი ექიმი.
-შესანიშნავია, თქვენ ღიბრაძე კახი ბრძანდებით და მე ვარ ბაჩო საჯაია. უთხრა ექიმს და თავისი პირადობა აჩვენა.
-გისმენთ.
-თუ შეიძლება ცალკე ვისაუბროთ, კაბინეტში. ექიმი თავის კაბინეტში შევიდა და ბაჩოს უთხრა.
-მობრძანდით, დაბრძანდით და რით შემიძლია თქვენი დახმარება.
-დახმარება ნამდვილად მჭირდება ექიმო.
-ვერ გავიგე როგორ დაგეხმაროთ.
-თქვენი ახალი პაციენტი უნდა ვნახო.
-პაციენტი? ექიმი გაოცებული უყურებდა ბაჩოს და შემდეგ უთხრა.
-ეს შეუძლებელია.
-რატომ?
-რატომ და პაციენტის ნახვა მხოლოდ მის ახლობლებს შეუძლია და მათთვისაც შეძღუდულია ნახვის დღეები, მე კანონს ვერ დავარღვევ.
-ბევრჯერ, ძალიან ბევრჯერ გაქვთ კანონი დარღვეული ექიმო.
-რას ამბობთ.....
-ამ საქაღალდეში თქვენი ისტორიაა სადაც ჩვენი ნიჭიერი თანამშრომლებისგან მოძიებულია ის ინფორმაციები რაც ხდება ამ დაწესებულებაში. პაციენტების წამება, პრეპატარების შეცვლა და ამაზე რომ თვალი დავხუჭოთ, ვერ დავხუჭავთ თვალს რამდენჯერმე ახალგაზრდა გოგონაზე როგორ იძალადეთ. ექიმი დაიბნა, მაგრამ მაგრად იდგა ბაჩოს თვალებში შეხედა და უთხრა.
-თქვენ ვერაფერს დამიმტკიცებთ, ეს წლების წინ იყო.....
-მე ყველაფერი შემიძლია გავაკეთო ექიმო, ამ ფლეშკაზე შენახულ ვიდეოში ნახავთ როგორ უცვლით პრეპარატებს ჯამრთელ პაციენტებს, რომ არაფერი თქვას ახლობლებთან. თქვენ არ აუმჯობესებთ პაციენტების ჯამრთელობას, თქვენ თქვენი უფლებების ზედმეტად გამოყენებით აუარესებთ მათი ჯამრთელობის მდგომარეობას.
-გინდათ დამაშანტაჟოთ, ვერაფერს დამიმტკიცებთ რადგან ხელთ არაფერი არ გაქვს.
-თუ დიანას ამ კლინიკიდან გამოყვანაში არ დამეხმარები ამ ვიდეოთი სასამართლოში შევხვდებით ერთმანეთს.
-რა ვიდეო გაქვს, არანაირი ვიდეო არ არსებობს.
-ძალიან სცდები ექიმო, გაჩვენებთ ახლავეს როგორ ექცევით პირადად თქვენ პაციენტებს და მოსამართლე თავად მოგისჯით სასჯელს. ბაჩომ ვიდეო აჩვენა ექიმს და ექიმი დამუნჯებული უყურებდა იმ კადრებს რომლებიც წლების წინ ეგონა რომ წაშლილი იყო, მაგრამ ეს ვიდეო დღეს ბაჩოს ხელთ იყო.
-საიდან გაქვთ ეს ვიდეო, ვინ მოგცათ.
-ეს ინფორმაცია არ გაიცემა ექიმო.
-რა, რა, რა გინდათ რომ გავაკეთო.
-თქვენ ხართ ამ კლინიკის მთავარი ექიმი და დიანასთან უნდა შევიდე, დაველაპარაკო.
-მხოლოდ ეს თხოვნა გაქვთ?
-არის კიდევ თხოვნა, თქვენ უნდა შეწყვიტოთ ყველა იმ წამლების მიცემა რომლებიც მართლა საფრთხეს შეუქმნის მის ჯამრთელობას
-მაგრამ..............
-ვიცი რომ მისმა არაკაცმა ქმარმა დიდი თანხა გადაგიხადათ, რომ დიანა დაადებილოთ წამლებით, მაგრამ თქვენ კეთილი ადამიანი ხართ და ამას არ გააკეთებთ.
-რა გავაკეთო...
-მისთვის გათვლილი პრეპარატები ცალკე გაქვთ, ასეა?
-კი, ნამდვილად ასეა.
-შეცვლით ამ წამლებს და მისცემთ ვიტამინებს და მესამე არ აჩვენებთ მის ქმარს დიანას. ეს მოხდება მხოლოდ მაშინ, როცა გააფრთხილებთ დიანას ქმართან შეხვედრის შესახებ.
-გასაგებია, თქვენ....
-მე ახლავეს უნდა ვნახო დიანა და დაველაპარაკო მას როგორ მდგომარეობაშიც არ უნდა იყოს.
-შეუძლებელია ახლა მისი ნახვა, წუთი წუთზე წამლის ახალ დოზას გაუკეთებენ.
-უნდა დავასწროთ, გესმის ეს როგორი მნიშვნელოვანია? ექიმი ადგა ხალათი გამოიღო გარდერობიდან და ბაჩოს მისცა.
-ჩაიცვი, აქ ყველა ყველას და ყველაფერს აკვირდება. ბაჩომ სათვალე მოირგო და ექიმთან ერთად გაიარა ის ჰოლი სადაც შეშლილი პაციენტები იყვნენ და ზოგი მათგანი მღეროდა, ზოგიც უაზროდ იცინოდა, ზოგს კი ძალიან სევდიანი ცარიელი და არაფლის მთქმელი გამოხედვა ჰქონდა. ბაჩომ ვერ გაუძლო ამ აუტანელი ტკივილით სავსე გარემოს და თვალები მაგრად დახუჭა, ექიმი კი ერთ ერთი ოთახის კართან მივიდა და გასაღებით გააღო. ბაჩომ შეხედა დიანა ხელებით და ფეხებით ჰყავდათ საწოლზე მიბმული და მისი თვალები კი ცრემლებით იყო სავსე.
-როგორ ფიქრობთ ექიმო ეს არ არის კანონის დარღვევა? როგორ ექცევით სრულიად ჯამრთელ ადამიანს, იმიტომ ხომ არა რომ მის ნაბიჭვარ ქმარს ასე უნდა რომ იყოს.
-ბაჩო აქაც მოხვედი, გთხოვ გამიყვანე აქედან.
-დამშვიდდი, ყველაფერი ვიცით და ვცდილობ გაგიყვანოთ აქედან.
-მპირდები რომ გამიყვან?
-გპირდები აქედან სულ მალე გაგიყვანთ.
-ბატონო....
-ექიმო მარტო დამტოვე დიანასთან.
-გასაგებია. ექიმი გავიდა და ბაჩომ ყველაფერი აუხსნა დიანას.
-ვერაფერს გააკეთებ ბაჩო მას ექიმი და ყველა პერსონალი მოსყიდული ყავს.
-ექიმს ისეთი ბინძური ვიდეოები აღმოუჩინეთ ის უკვე ჩვენს მხარეს არის და არ გაგყიდის, წამლებს მხოლოდ მაშინ მიიღებ როცა აქ შენი ქმარი იქნება და ისიც რაღაც ვიტამინებს. გააკეთებ ისე რომ ვერ იცანი ვინ მოვიდა, ჩვენ თვალს გადევნებთ.
-როგორ...
-მოვალთ ერთ საღამოს და აქ მალულ კამერას დავაყენებთ.
-ეს საკმარისი იქნება?
-საკმარისი იქნება, რადგან აქ დაცული ადგილია და დაუფარავად იტყვის ყველაფერს, შენ კი გაყრაზე როცა შეიტან ისევ განცხადებას ამ ვიდეოს გამოვიყენებთ.
-გასაგებია, მაგრამ.....
-შენ მართალი ხარ რადგან არსებობს ერთი მაგრამ, მაგრამ გარკვეული დრო მოგიწევს აქ ყოფნა და სწორედ ამ ვიდეო ჩანაწერებით დაიხსნი მისგან თავს და მისი ქონების ნახევარს მიიღებ.
-რა ქონება, ბაჩო გოგიტა ჩემს სალში ცხოვრობს, ჩემს ბინაში მას თავისი კუთხე არც კი ვიცი სად აქვს.
-გასაგებია, მაგრამ ქორწინებაში შეძენილი რაც არის ის გაიყოფა და ეს მარტო არ არის, მისი ქონება რომ მიიღო შენ და შენმა შვილმა ყველა მისი სიბინძურე რაც კი ჩაუდენია უნდა გამოვააშკარაოდ. ამ ყველაფერს კი დაემატება წამება და სიცოცხლის შეზღუდვა სრულიად ჯამრთელი მეუღლის მიმართ, ის ძალიან დიდ კონპესაციას გადაიხდის მორალური და მატერიალური ზიანის მიყენებისთვის. ახლა მითხარი როგორ ხარ, გტკივა რამე?
-როგორ ვარ, შიში აღარ მაქვს რადგან დარწმუნებული ვარ ვერ მოვა და ვერ მომექცევა ისე როგორც მექცეოდა, მაგრამ სული მტკივა ბაჩო ჩემი შვილის მონატრებით.
-ბავშვი სახლში იყო რომ წამოგიყვანა?
-არა, იცოდა ბავშვი რომელ საათზე ბრუნდებოდა ბაღიდან და მის დაბრუნებამდე მოასწრო ყველაფერი.
-შენ დაჭერი?
-შენ გჯერა რომ მე დავჭერი?
-არა და სიმართლც რომ იყოს მაინც გამიჭირდება დავიჯერო.
-თავად დაიზიანა თავისი თავი, მერე ისე სისხლიანი მომვარდა და ისე მცემა ვეღარ გაუძელი და რაც მომყვა ხელში თავში ჩავარტყი. დაბარბაცდა და წაიქცა მე ოთახში ჩავიკეტე, მაგრამ შემოამტვრია დანა ხელში ჩამიდო თითქოს მე მივაყენე ჭრილობები. არ დაიჯერებ, მაგრამ შემდეგ ძალა იხმარა ჩემზე და მითხრა საბოლოოდ ღებულობ სიამოვნებასო. როცა სააბაზანოში შევედი და თავი მოვიწესრიგე სახლში რამდენიმე მამაკაცი შემოვიდა, ჯერ მშვიდად მიყურებდნენ შემდეგ კი თეთრი ხალათი ჩამაცვეს ხელები გამიკრეს და აქ მომიყვანეს.
-როგორ შეძელი აქამდე მის გვერდით ცხოვრება.
-ბოლო წელია რაც უხეშობა დაიწყო, იყო უხეში, მაგრამ ასე არ ძალადობდა და არ მცემდა. მიუხედავად იმისა ვიცოდი საყვარელი ყავდა სახლში ყოველთვის ღიმილით ბრუნდებოდა, მაგრამ საყვარელმა მიატოვა რამდენიმე თვის წინ და მასზე გაბრაზებული ჩემზე გადმოვიდა.
-მხოლოდ ქალებთან არის მაგარი, მაგრამ იმედია შევაჩერებთ.
-ვერ შეაჩერებთ, ის კვალს არასდროს ტოვებს.
-არც ექიმს ეგონა კვალს თუ დატოვებდა, მაგრამ ძალიან მარტივად შეცდა.
-ქორწინების პირველი თვიდან უკვე შიში მაქვს და მხოლოდ ჩემს თავს ვიდანაშაულებ, არ უნდა შემშინებოდა და არ უნდა დამეხარა თავი მისთვის შიშისგან.
-თავს ნუ იდანაშაულებ, ასეთი პიროვნების გვერდით შენს ადგილზე ვინც არ უნდა ყოფილიყო ყველა იგივე ბედს გაიზიარებდა, როგორიც შენ გქონდა მასთან. დიანამ ბაჩოს შეხედა და სევდიანი ხმით უთხრა.
-ისევ მოხვალ?
-მოვალ, უნდა დავრწმუნდეთ რომ მისი ხალხი არ ყავს დაყენებული, რომ მოსვლა შევძლოთ.დიანა უნდა წავიდე, შემდეგ მოსვლაზე ტელეფონს მოგიტან და ასე შევეხმიანებით ერთმანეთს. ბაჩო წასასვლელად მოემზადა და ვერ შეხედა დიანას წასვლის დროს რადგან არ უნდოდა მის თვალებში დანახული სევდა თან გაყოლოდა, მაგრამ უეცრად შემობრუნდა და უთხრა.
-დღეს რამე ჭამე?
-არა.
-წამლებით ხარ გაჟღენთილი, ვეტყვი ექიმს რომ ნორმალური კვება იყოს შენთვის. ბაჩომ დატოვა დიანა და ისევ ექიმის კაბინეტში შევიდა.
-დაასრულეთ საუბარი......
-ექიმო პაციენტი დღეს მშიერი გყავთ, როგორ ფიქრობთ ეს ინფორმაცია ტელევიზიაში რომ გაჟღერდეს არავინ მოგთხოვთ პასუხს? აქ ხომ უამრავი პაციენტია და მათი ახლობლები თანხას უხდის ამ კლინიკას.
-მას ისეთი წამლები აქვს მიღებული რომ შიმშილს ვერ იგრძნობს....
-მაგრამ გრძნობს შიმშილს, დაურეკე ვისაც ევალება ეს საქმე და ახლავეს რამე შეუტანონ, რომ ამ დიდ ტკივილთან ერთად შიმშილის გრძნობაც არ ჰქონდეს. გვიან იყო კლინიკა რომ დატოვა, სახლში მივიდა და ინდირა სამზარეულოში დახვდა რომელსაც მისი საყვარელი სალათა გაეკეთებინა და უკვე მაცივარში ინახავდა.
-ეს რა არის რატომ წვალობ შეკვეთას მივცემდი, მაგრამ....
-მაგრამ...............
-შენს გაკეთებულ კერძებს სულ სხვა გემო ექნება.
-სწორედ ამიტომ გავაკეთე, მინდოდა შენს სახეზე ღიმილიც და გაოცებაც დამენახა.
-რაც ჩაიფიქრე გამოგივიდა.
-რა ჩავიფიქრე...
-ჩემი გაოცება და გაღიმება, მაგრამ ერთი რამ დაგავიწყდა.
-რა დამავიწყდა...
-ჩემს ღიმილს და ჩემს გაოცებას ჩემი ბედნიერებაც უნდა დაამატო, მაგრამ ახლა შენზე მომიყევი როგორი იყო პირველი დღე შენს ახალ სამსახურში.
-არ გამიჭირდა მათთან კომუნიკაცია რადგან ყველას ვიცნობ, მაგრამ არის ერთი ვინც თავიდან უნდა მოვიშორო.
-ვიცი ვისაც გულისხმობ, ინდირა მომისმინე სერიოზული კითხვა მინდა დაგისვა. ინდირა ბაჩოს მიაჩერდა და მოუთმენლად დაელოდა რა კითხვას დაუსვამდა.
-რა მოხდა, ჩვენ გვეხება.....
-არა, არა ერთ ნაცნობ ქალს ეხება რომელიც ქმარმა ფსიხიატრიულში გამოკეტა და რა შეიძლება გავაკეთოთ რომ ქალი გავანთავისუფლოთ იმ კლინიკიდან. ინდირა შეცბა და ბაჩოს მიაჩერდა აშკარად დაეტყო რომ ანერვიულდა და ბაჩო მიხვდა მისი ნერვიულობის მიზეზს.
-ვინ არის ის ქალი და რამდენად ახლოს იცნობ. ბაჩოს გაეცინა ინდირას თვალებში შიში რომ დაინახა.
-ნუ გეშინია და ნუ ფიქრობ სხვაგვარად, ის ქალი ჩემი კლიენტია.....
-იმდენად ახლოს იცნობ შენს კლიენტს, რომ გინდა დაიხსნა ქმრის მრისხანებისგან?
-ინდირა მისი ქმარი დამნაშავეა და მასზე ინფორმაციას ვაგროვებთ ეს ალექსანდრემაც იცის, მაგრამ დიანა უდანაშაულო არის და მისი ქმრის მსხვერპლია. დაიმახსოვრე რომ სანამ შენ ხარ ჩემს ცხოვრებაში სხვა ქალი არ იარსებებს და თუ არ მენდობი, არ გჯერა ჩემი ქორწინებაც დაივიწყე.
-იმდენად მოულოდნელი იყო ეს კითხვა დავიბენი, ბოდიში.
-მითხარი რა უნდა გავაკეთოთ ამ ქალის კლინიკიდან დასახსნელად.
-აუცილებელია ჯერ გავესაუბრო ექიმს, მერე ცნობაზე მისი ხელმოწერა რომ პაციენტი ჯამრთელია და არ საჭიროებს ფსიქიატრიულში ყოფნას. მესამე, ექიმის საუბარიც საკმარისია, რომ დიანა ქმრის ბრძანებით არის გამოკეტილი კლინიკაში, რომ ის ნაცემი მოიყვანეს. ფოტოები, ვიდეოები და ყველა უმნიშვნელო ინფორმაციაც საჭიროა. უნდა შევხვდე და დაველაპარაკო, სხვა შემთხვევაში ძალიან გამიჭირდება დახმარება თუ ის გავლენიანია ხომ იცი ჩემს ზემოთ უფრო დიდი ხალხი ზის და როგორც ისინი იტყვიან ისე იქნება გადაწყვეტილებაც, მაგრამ მტკიცებულებები თუ საკმარისი იქნება ჩემი გადაწყვეტილება მათზე მაღალია სასამართლო პროცესის დროს.
-წაგიყვან და შეგახვედრებ მას.
-ვინ არის მისი ქმარი შეუძლებელია არ ვიცოდე.
-გოგიტა გოგოძე ადრე ნასამართლებია სხვადასხვა დანაშაულობებზე.
-გოგიტა გოგოძე ვიცნობ მას, ილიას მეგობარია და დარწმუნებული ვარ ორივე ერთად არის ყველა ბინძურ საქმეებში.
-სწორედ რომ ასეა.
-გავაწყო მაგიდა?
-დღეს ძალიან დავიღალე, წყალს გადავივლებ და შემდეგ ვისადილოთ. ბაჩო რამდენიმე წუთში ინდირასთან ერთად შეექცეოდა გემრიელ ვახშამს, ილია კი სახლში დაბრუნდა და ნათიას ისევ გაბრაზებულმა შეხედა.
-როგორ ხარ, დამშვიდდი თუ ისევ იმავე აზრზე ხარ.
-არ გშია თუ ისევ გარეთ ივახშმე როგორც ყოველთვის.
-რა გაქვს, მოამზადე კი რამე დღეს ჩემთვის.
-მობრძანდი და თავად ნახე, მანდ მოგართვა? ილიამ ჩანთა თავის სამუშაო ადგილზე დადო და ხელები დაიბანა, სამზარეულოში შესულმა მაგიდას გადახედა და კმაყოფილმა ჩაილპარაკა.
-მიხვდი დღეს შეცდომა რომ დაუშვი და გული გინდა მომილბო, ჩემი საყვარელი კერძია მაკარონი კატლეტით. ყოჩაღ, ყოველთვის იცი რა მომეწონება და კარგ ხასიათზე რა დამაყენებს. მიირთვა გემრიელად, წყალიც გადაივლო მოგვიანებით დაწვა, ნათია კი ჯერ ტელევიზორთან იჯდა, მოგვიანებით ავიდა საძინებელში როცა დარწმუნდა ილიას ეძინა, მაგრამ ილია ფხიზლად დახვდა.
-დაგაგვიანდა.
-შეზღუდული არის საათები?
-არა, მაგრამ გამიკვირდა რომ დაიგვიანე.
-ილია სიყვარული რა არის, ნამდვილ სიყვარულს ვგულისხმობ.
-სიყვარული ტანჯვა და ტკივილია, გიყვარს, მაგრამ საპასუხოდ არაფერს ელი.
-ეს უპირობო სიყვარულია.
-მართალია, უპირობო სიყვარულია.
-არც შენ ელი საპასუხოდ არაფერს?
-მე 7 წელია ველოდები რაც გამაბედნიერებს და ჩემს ცხოვრებას შეცვლის, მაგრამ არ არის. დიდი იმედი მაქვს ერთ დღეს გამაბედნიერებ ამ დიდი სიხარულით და წლების ლოდინს გაამართლებ. რამდენიმე დღე მშვიდ გარემოში ცხოვრობდა, მაგრამ ნათიას უცნაურობა დაეტყო და ილიას შეეშინდა მის მოულოდნელ გულის წასვლებზე.
-ილია სამსახურში დაგაგვიანდება, არ მიდიხარ დღეს?
-არა, დღეს ექიმთან წავალთ ნათია.
-კარგად ვარ, არ არის საჭირო ექიმთან წასვლა.
-დარწმუნებული ხარ?
-დარწმუნებული ვარ, უბრალო ვირუსია და გამივლის. ილია ჩაფიქრდა, მაგრამ არაფერი თქვა და წავიდა, სახლიდან გასულს გოგიტამ დაურეკა და მასთან შესახვედრად წავიდა.
-სამსახურში მივდივარ, მოხდა რამე?
-მიძინებულია ის საქმე, იცი რამე?
-არაფერი ვიცი, მაგრამ ცუდი წინათგრძნობა მაქვს.
-ჩვენ ყოველთვის უხილავები ვართ, ეს არ ინერვიულო.
-ვნახოთ.
-ნათია როგორ არის, დაელაპარაკე რამე გითხრა?
-არაფერი სერიოზული, რამოდენიმეჯერ გული წაუვიდა, მაგრამ მითხრა ვირუსი არის უბრალოო და მეტი არაფერი.
-ილია ფრთხილად იყავი.
-რაზე ან ვისზე, რატომ მაფრთხილებ გოგიტა.
-მეტი არაფერი ვიცი, მეტი დრო გაატარე შენს ოჯახში და შენს ცოლთან.
-მოიცადე, მოიცადე შენ რაღაცას მიკაკუნებ და რას ვერ ვხვდები.
-რაც გითხარი ის გაითვალისწინე სანამ ცუდი მომხდარა, სხვას ყველაფერს მოევლება.
-მაინც ვერ გავიგე, რატომ მეუბნები ამ სიტყვებს.
-რა გინდა ან როგორ გითხრა სხვაგვარად თვალებში ჩაგთხარო თითი თუ ფაქტზე მიგიყვანო.
-თქვი რისი თქმაც გინდა რომ შემოიარე სამყარო და დამღალე ლოდინით.
-ვერ ხვდები ვერაფერს, შენს ცოლს მეგობარი ყავს.
-რა მეგობარი, როგორი მეგობარი ან ვინ არის და სად არის.
-სხვის ქალებს დევნას და სიყვარულობანას თამაშს, შენს ცოლს მიხედე მეგობარო. ილია გაბრაზდა და სახლში დაბრუნდა, ნათიას შეხედა რომელიც სარკესთან იდგა და ღიღინებდა. სარკეში შეხედა ილიას ნათიამ და გაოცებულმა უთხრა.
-რატომ დაბრუნდი, ხომ გითხარი რომ კარგად ვარ.
-დავფიქრდი და უნდა დავილაპარაკოთ.
-რა მოხდა, რაზე დაფიქრდი ან რაზე უნდა დავილაპარაკოთ.
-გადაწყვეტილება მივიღე, რომ აქედან წავიდეთ.
-რა, რა თქვი. ილია სად უნდა წავიდეთ, აქ ჩვენი ცხოვრებაა და ჩვენი კუთხე.
-წავიდეთ და უფრო ბედნიერები ვიქნებით.
-აქ რა გვიშლის ხელს ბედნიერები რომ ვიყოთ, ვინმე გეწინააღმდეგება თუ საყვარელი დაგშორდა და არ გინდა ძველი ლამაზი მოგონებები გაგახსენოს მასთან შეხვედრამ.
-ირონია არ გიხდება ნათია.
-არ მოგწონს ირონია, რადგან მოულოდნელად დაფიქრდი ოჯახზე და ოჯახურ ბედნიერებაზე. მაინტერესებს რატომ გაგიჩნდა ეს გრძნობა, რომ აქ ბედნიერები არ ვართ და სხვაგან ვიქნებით.
-დაჯექი და მომისმინე კარგად.
-ილია მარტო შენ იღებ გადაწყვეტილებას და ფიქრობ, რომ შენი სიტყვა კანონია, როგორ ფიქრობ მე არ მაქვს სიტყვის თქმის უფლება? ახლა კარგად შენ მომისმინე, ჩემი ცხოვრება აქ არის და არსად წასვლას არ ვაპირებ.
-შენი ცხოვრება იქაა სადაც ჩემი ცხოვრებაა.
-ილია რა იფიქრე, ერთ დილას გაიღვიძებ და აღმოაჩენ რომ წავედი ყველაფრის აუხსნელად?
-არავის წინაშე არ ხარ ვალდებული რამე აუხსნა, ეს ჩვენი ცხოვრებაა,ჩვენ ორს გვეხება და ჩვენ ორი ვგეგმავთ ჩვენს ცხოვრებას თუ არის ვინმე ვინც აქ გაკავებს. არ დაიბნა ნათია და ილიას მიუბრუნდა, თვალებში ჩახედა და უთხრა.
-მაკავებს, აქ ჩემი ოჯახია, ჩემი და, ჩემი მამა. მე არსად არ მოვდივარ, შენ სადაც გინდა იქ წადი, ისედაც მარტო ვცხოვრობ სულ წასული ხარ თუ საყვარლები და თუ გოგიტა ესენია შენი ცხოვრება. მართლა წასვლა გინდა და გოგიტაც თან მოგყავს, თქვენ ხომ განუყრელები ხართ.
-ნათია............
-არსად არ მოვდივარ ილია.
-შენ ჩემი ცოლი ხარ.....
-მაგრამ შენ ეს არ გახსოვს, ყოველ შემთხვევაში დღემდე არ გახსოვდა.
-არა უშავს, ახლა გავიხსენებ და ყოველ ჩემს შემოხედვაზე შენც გაგახსენდება რომ შენი ქმარი ვარ.
-რაც გინდა გააკეთე, ილია თუ გგონია განქორწინება გადავიფიქრე გეტყვი რომ არა, განქორწინება მინდა. ილია შეცბა, წაბარბაცდა რადგან დარწმუნებული იყო ნათია სიტყვა განქორწინებას აღარ გაიმეორებდა და გაბრაზებულმა შეხედა.
-განქორწინებას ვერ მიიღებ, არ განვქორწინდებით ნათია.
-განვქორწინდებით ილია.
-არა, განქორწინება არ იქნება, რადგან შენ ჩემი საკუთრება ხარ. გაოცებული რატომ მიყურებ, გაუგებრად ვამბობ რამეს? ნათია უყურებდა ილიას და გულში თქვა.
-,,ან ახლა, ან არასოდეს''. ფეხზე წამოდგა ილიასთან ახლოს მივიდა.
-ცოლი ვარ და თან საკუთრება, მაშინ არ ვიყავი შენი ცოლი ყოველ მესამე დღეს რომ მიდიოდი და მარტო მტოვებდი თუ მაშინ არ მთვლიდი შენს საკუთრებად. ააა, გამახსენდა მაშინ ხომ საყვარლებს უმტკიცებდი როგორი მაგარი მამაკაცი ხარ სექსში, მაგრამ დიდი არაფერი ხარ ჩემზე უკეთ ვერავინ გაგიცნობს ილია.
-ვერც შენ მიცნობ, რადგან წარმოდგენა არ გაქვს გაბრაზებულზე რა შემიძლია გავაკეთო. ილიამ პიჯაკი აიღო და სახლიდან გავიდა, ნათიამ კი მიაძახა.
-გოგიტასთან შესვლა არ დაგავიწყდეს გული გადაუშალე ის კი დაგამშვიდებს. ილია შორს არ წასულა სახლთან ახლოს მდებარე ბარში შევიდა და სიგარეტს ეწეოდა, რამდენიმე მაგიდის შემდეგ ქერა ქალი დაინახა და ჩაიღიმა, სიგარეტი საფერფლეში ჩააქრო და ქერასთან მივიდა.
-შეიძლება თქვენი სიგარეტი ავიღო, აღმოვაჩინე რომ გამითავდა, ბოლო ღერი რამდენიმე წუთის წინ ჩავაქრე.
-აიღეთ. უთხრა ქერამ, მაგრამ არც კი შეხედა ილია კი იდგა მასთან ახლოს და უყურებდა.
-მე ილია ვარ.
-მე ლალი ვარ.
-სასმელს ეტანები, რამე პრობლემები გაქვს?
-მიღალატეს და ვფიქრობ როგორ გადაუხადო სამაგიერო თუ მოვკლა და დავისვენო.
-დაგიჭერენ და გიღირს კი ცხოვრების გაუბედურება, ვფიქრობ შენც იგივე ტკივილი მიაყენო როგორც შენ გატკინა. ქერამ შეხედა ილიას და უთხრა.
-არ არის ცუდი იდეა, ჩემთან წავიდეთ? ილიამ ჩაიცინა ამჯერადაც დაითანხმა ქალი და ქერასთან ერთად მისივე ბინაში წავიდა, ნათიაზე გაბრაზებულმა სამსახურიც დაივიწყა და ის დღე ქერასთან ერთად გაატარა.
-რომელი საათია, ჩამობნელდა თუ ოთახში ბნელა.
-დაღამდა ძვირფასო უკვე 10სთ-ია.
-უნდა წავიდე.....
-არ დარჩები, წინ დიდი და სასიამოვნო ღამე გვაქვს.
-არა, უკვე უნდა წავიდე. ილია სახლში მივიდა და ნათია არ დახვდა, გაბრაზებულმა ყველა ოთახები შემოიარა, მისი ნივთებიც შეამოწმა და ბოლოდ მაგიდაზე წერილი დაინახა.
-,,მივდივარ და არ მეძებო, ამ სახლში აღარ დავბრუნდები.''
-დაგაბრუნებ, დაგაბრუნებ ჩემი ხელით და ზედმეტი თავისუფლება რომ მოგეცი ესეც ჩემი ბრალია. იცოდა სადაც მივიდოდა ნათია და წავიდა, არ უნდოდა სიბრაზე შეემჩნიათ და სახლში შესულმა ნათიას ურეაქციობამ სიბრაზე უფრო მეტად მორია და მკლავში ხელი მოკიდა.
-ხელი გამიშვი, არ მოვდივარ ილია.
-სანამ ხელ მოწერილები ვართ ვალდებული ხარ ჩემს სახლში იყო, ჩემს გვერდით. ნათია კარებში გასვლისას დალოს მიუბრუნდა და უთხრა.
-არ გამომყვე, მე თავად გაუმკლვდები.
-ნათია დაო...
-არ ინერვიულო, დაგირეკავ. სახლში მისულ ილიას სიბრაზე მრისხანებაში გადაუვიდა და ნათია სახლის სარდაფში ჩაიყვანა.
-აქ რა მინდა, ილია სულ გააფრინე?
-აქ იქნები სანამ ბოდიშს არ მომიხდი. ილია მთელი ღამე იჯდა და ფიქრობდა, დილით თავი მოიწესრიგა და სამსახრში წავიდა და რამოდენიმე დღე ასე გაგრძელდა უხმოდ მიდიოდა და უხმოდ ბრუნდებოდა, ნათიას წყალს და საკვებს დაუტოვებდა და სახლიდან გადიოდა. ერთ დილით დადარდიანებული მივიდა ოფისში და თავისი კაბინეტის კარი ღიად დახვდა, იქვე მისი მდივანი იდგა და გაოცებულმა კითხა.
-რა ხდება, რამდენჯერ გითხარი ჩემს კომპიუტერს არავინ შეეხოსმეთქი. ხელი კრა მდივანს და მდივანმა უშიშრად შეხედა ილიას.
-პოლიციიდან არიან.....
-პოლიციას რა უნდა ჩემგან ან რას ეძებენ ჩემს კომპიუტერში.
-მათ კითხვებს რომ უპასუხოთ ბ-ნო ილია. ილიამ უცნაურად შეხედა მდივანს და შემდეგ პოლიციელებს მიუბრუნდა.
-რას ეძებთ ჩემს ნივთებში შეიძლება გავიგო?
-დამშვიდდით, მივაგნებთ რასაც ვეძებთ.
-მაგრამ უფლება მაქვს გავიგო აქ რას აკეთებთ.
-მხოლოდ ვიცი რომ ადვოკატი დაგჭირდებათ და იზრუნეთ თქვენს თავზე. ილია გაბრაზდა და მდივანთან მივიდა.
-დაურეკე.
-ვის დაურეკო.
-ახლავეს დაურეკე და მოვიდეს.
-ვინ მოვიდეს მითხარით და დაურეკავ.
-ინდირას დაურეკე.
-ინდირა გასულია, აქ არ არის და დააგვიანდება. ილია ინდირას ნომერზე რეკავდა, მაგრამ ინდირამ ტელეფონს დახედა ხმა გაუთიშა და კლინიკის კიბეები ნელა და მშვიდად აიარა.
-სიძულვილის გრძნობა დაივიწყე და იცხოვრე სიყვარული და რომანტიული ურთიერთობებით, დასრულდი ილია და ბოლომდე მე დაგასრულებ. პრობლემა ისაა, რომ ჯერ კიდევ საზოგადოებაში ტრიალებ. შენ გაართულე ჩემში ზიზღი და იმდენად დიდია ეს გრძნობა, რომ შენი ხმის გაგონებაც კი არა არათუ დანახვაც არ მინდა.
-რა მოხდა, ვინ გირეკავს რამე სერიოზულია?
-არა და არც არასდროს ყოფილა.
-ისევ ის არის?
-გავთიშე ტელეფონი, შედი და მაჩვენე დიანა. ბაჩო დიანასთან ინდირასთან ერთად შევიდა.
-ბაჩო ისევ აქ ხარ, სიტყვა შეასრულე.
-აქ ვარ, მოვედი და მარტო არ მოვსულვარ, ადვოკატი მოგიყვანე თან საუკეთესო.
-მართლა?
-მართლა და მითხარი კვება როგორია, გააუმჯობესეს?
-კარგად ვარ, ექიმი ხშირად შემოდის და მესაუბრება. წამლებს აღარ მიკეთებენ, მაგრამ აქედან გასვლა მინდა.
-აქედან რომ გახვიდე, ამ ქაღალდს ხელი უნდა მოაწერო და საქმეს ავღძრავთ შენი ქმრის წინააღმდეგ, მაგრამ ყველაფერი უნდა მომიყვე. რამდენიმე საათი საუბრობდნენ, ინდირა დრო და დრო ინიშნავდა დიანას ნათქვამიდან მნიშვნელოვან მომენტებს. ილიამ რამდენჯერმე სცადა დაკავშირებას, მაგრამ ტელეფონი დუმდა, კლინიკიდან გამოსულმა ქეთის დაურეკა.
-რა ხდება ქეთი ამიკლო ილიამ ზარებით.
-ილიას კაბინეტში პოლიციაა.
-ეს მომწონს, დააგვიანდათ კიდეც. ერთ საათში დავბრუნდები შესაძლებელია უფრო გვიან რადგან მნიშვნელოვანი საქმეები მაქვს. ილიამ ვერ შელო ინდირასთან დაკავშირება და გოგიტას დაურეკა.
-გისმენ ილია.
-ჩემს კაბინეტში პოლიციაა, გოგიტა ჩემი საქმე ცუდად არის.
-ადვოკატი აიყვანე და მშვიდად იყავი. ილია კაბინეტიდან გამოვიდა და ერთ ერთი თანამშრომლის კარი ღიად იყო და ტელევიზორს გაშტერებული უყურებდა, სადაც მომხდარ მკვლელობას აცხადებდა და მოკლული ის ქერა ქალი იყო ვისთანაც ერთი დღე გაატარა ილიამ.
-მომიწყვეს, გეფიცები ეს მე არ ჩამიდენია.
-რა მოხდა, რა პანიკაში ხარ.
-გოგიტა მომიწყვეს, მე არ მომიკლავს.
-ვინ არ მოგიკლავს, რას ბოდავ გათიშე ტელეფონი. ილიამ ტელეფონი გათიშა და ყველას შეუმჩნევლად ოფისიდან გავიდა, მალე კი გოგიტას შეხვდა.
-რა მოხდა, რა ფერი გადევს. ილიამ დამშვიდდა და ყველაფერი მოუყვა გოგიტას
-დარწმუნებული ხარ ის ქალი არის?
-ის ქალია, ფოტო დავინახე სწორედ ის ქალია.
-სახლში არ გაჩერდე, სატუმროში მიდი ან ვინმე ნაცნობი ნახე სადაც ვერავინი ვერ გიპოვის. საღამომდე იბორიალა და შემდეგ ერთ ერთ ბინასთან მივიდა, დაუფიქრებლად აიარა კიბეები და კარზე დააკაკუნა. კარი გაიღო და კარში გაოცებული ქეთი იდგა.
-აქ რა გინდა, ჩემს ბინაში რას აკეთებ.
-რამდენიმე დღე ვიქნები და შემდეგ წავალ.
-ახლავეს აქედან წადი.
-წავალ, მაგრამ ცოტა ხნით შემიფარე მადლენ.
-რას გაურბიხარ და რას ემალები, პოლიციას დაურეკავ ილია.
-ბა, ბა, ბა, ბ-ნი ილია აღარ ვარ?
-ეს სამსახურში და არა ჩემს პირად სივრცეში. ილიამ ქეთას თვალი გაუსწორა, საათზე დაიხედა და წავიდა. ქეთა გაოცებული იდგა და უყურებდა მიმავალ ილიას, ილია გვიან ღამით მივიდა სახლში და გაახსენდა ნათია სარდაფში რომ ჰყავდა, სარდაფის კარი გააღო და ნათია ძირს პირდამხობილი იწვა გულწასული.
-საყვარელო, თვალი გაახილე გთხოვ. შეშინებულმა წყალი მოიტანა და სახეზე შეასხა, ნათია ნელა ნელა გონს მოვიდა და ილიას შეხედა.
-მკვლელი ხარ, მეზიზღები და ვერ გიტან.
-მაპატიე, გთხოვ მაპატიე.
-განქორწინება მინდა, შენგან უნდა წავიდე რომ ჩემი შვილი შენისთანა არა ადამიანი არ გაიზარდოს. ილია დაიბნა, სიტყვა ვერ თქვა თუმცა ნათიაც გაჩუმდა რადგან ეს ილიას არ უნდა გაეგო.
-რა, რა, რა თქვი. შენ, შენ, შენ ორსულად ხარ და აქამდე არ მითხარი.
-არც ვაპირებდი თქმას, რადგან შენნაირი ადამიანი შვილის ღირსი არც არის.
-წამოდი მაღლა ავიდეთ, ძალიან ადვილად გამოგდის ატკინო სხვას.
-კიდევ მე გატკინე, ეს წლები ჩუმად ვარ საყვარლებს იცვლი ისე როგორც გინდა და მთვლი რომ ერთი ფულზე დახარბებული ქალი ვარ, რაც გავაკეთე შენ მიმიყვანე ამ ზომამდე რომ მინდოდა მეტკინა შენთვის ისე როგორც შენ მტკენდი.
-რა თქვი, ნათია რას ამბობ ჩემი გამოცდა გინდა ასეა ხომ?
-რაც გაიგონე, მე შენ გიღალატე, ხედავ რა გაბედული ვარ შენსავით არ ვმალავ საიდუმლოდ რამეს.
-შენ, შენ, ნათია შენ გესმის რას მეუბნები?
-გაგიკვირდა, გაოცდი, რადგან შენი უწყინარი ნათიასგან არ ელოდი ღალატს და მერე აღიარებას, მაგრამ გაიღვიძე ეს სიმართლეა.
-საკმარისია ნათია. ილიამ იღრიალა და მაგიდაზე დადებული ბროლის გრაფინა კედელს მიანარცხა.
-არაფერი არ იცოდი, გამიკვირდა შენმა მეგობარმა გოგიტამ რომ არაფერი არ გითხრა.
-გოგიტამ, მითხრა გოგიტამ, მაგრამ არ დავიჯერე.
-,,ძალიან დიდ თავისუფლებას აძლევ ცოლს მეგობარო''. უკან-უკან დაიხია და სახლიდან გავიდა, ნათიამ კი ნიკას დაურეკა.
-გაიგო, სიმართლე მე თავად უთხარი და ის შენთან მოვა, ნიკა სახლი დატოვე.
-არ ინერვიულო, გასული ვარ სახლიდან, როგორც გითხარი მივდივარ ქვეყნიდან. ნათია დამშვიდდა, ილია გოგიტასთან მივიდა და უთხრა.
-რამდენიმე დღის წინ მკვლელობა მოხდა, რომელიც მე არ ჩამიდენია, მაგრამ დღეს რაც მოხდება მე ჩავიდენ და მისამართს შენ მეტყვი თუ სად ცხოვრობს ის .
-ვინ სად ცხოვრობს.
-იცი ვისზედაც გეუბნები გოგიტა. ილია ნერვებს ვერ იმორჩილებდა და ერთიანად კანკალობდა.
-შენ გაბრაზებული ხარ და უნდა დამშვიდდე.
-დავმშვიდდე, როგორ დავმშვიდდე თავად მითხრა რომ მიღალატა, მითხრა რომ ორსულად არის და იცი ამ წუთებს 7 წელი ველოდი, მაგრამ თითქოს არც მიხარია რადგან სიხარული ვერ შევიგრძენი.
-ფიქრობ რომ ბავშვი შენი არ არის?
-ჩემია, ეს ბავშვი ჩემი იქნება და ვერავინ გაიგებს სიმართლეს.
-ილია სახლში შემოდი და დამშვიდდი.
-მითხარი სად ცხოვრობს, უნდა ვნახო.
-ხვალ ვნახოთ, ზეგ ვნახოთ, მაგრამ არა ახლა.
-ახლა მინდა ვნახოთ.
-მეც წამოვალ, ერთად ვნახოთ. გოგიტამ წაიყვანა ილია და ნიკოლოზის ბინაში მივიდა, მაგრამ ბინაში არავინ დახვდა.
-დაბრუნდება, გეფიცები მოვკლავ. რამოდენიმე დღე უთვალთვალებდა ილია ნიკოლოზის ბინას, მაგრამ არავინ შესულა მის ბინაში და არც არავინ გამოსულა ბინიდან, დალო ელოდა ელოდა ნათიასგან ზარს, მაგრამ ტელეფონი დუმდა.
-დალო სად ხარ, აქ ყოფილხარ, მე გავდივარ და შეიძლება დამაგვიანდეს.
-მამა......
-შენ რა ტირი?
-მამა.....
-რა მოხდა შვილო. ნათიას ვერ ვუკავშირდები და მეშინია.
-ძინავს ალბად, ან მოულოდნელად გათიშა ტელეფონი.
-არა, ნათია მეტყოდა ტელეფონის გათიშვას თუ აპირებდა.
-დაელოდე შვილო, თუ საღამომდე არ გიპასუხა შემდეგ ვიფიქროთ სერიოზულად. ვერ შეძლო დალომ ნათიასთან დაკავშირება და დილით მასთან წავიდა, აკანკალებული ხელით მიცა ზარი და თან გულში ლოცულობდა.
-გთხოვ კარი გამიღე დაო, კარი გაიღო და მის წინ მოუვლელი, თმა დაუვარცხნელი და ნაწამები ნათია იდგა. ანერვიულდა ასეთი ნათია რომ დაინახა, მაგრამ შვებით ამოისუნთქა.
-დაო გუშინდელი დღიდან ვცდილობ დაგიკავშირდე, მაგრამ რა გჭირს.
-მოვწესრიგდები და გავიდეთ, უნდა ვილაპარაკოთ. დალომ თავი დაუქნია და ჩუმად იკითხა.
-ილია სად არის.
-არ ვიცი და არც ვკითხულობ. მიხვდა დალო რომ და და სიძე ნაჩხუბრები იყვნენ და ნათიას დაელოდა, თითქმის ერთი საათი ელოდა ნათიას და მოთმინებას ნელა ნელა კარგავდა, მაგრამ როგორც იქნა ნათიაც გამოჩნდა.
-წავედით დაო.
-სად მივდივართ.
-წავიდეთ, მინდა მნიშვნელოვანი რამ გითხრა. დები ერთ ნაცნობ სახაჭაპურეში შევიდა, განაპირა მაგიდა აირჩია და შეკვეთაც მისცა ცხელი ხაჭაპურის.
-რა გჭირს, მითხარი რა სერიოზული უნდა მითხრა.
-ცუდად ვარ, ისეთ მდგომარეობაში ვარ არ ვიცი რა ვქნა და როგორ მოვიქცე.
-რა მოხდა, შეგილია გული გამიხსნა და მითხრა ყველაფერი.
-მინდა განვქორწინდე.
-ეს აქამდეც უნდა გექნა, იცის ილიამ?
-იცის, გუშინ გამოუსწორებელი შეცდომა დაუშვა.
-რა მოხდა, გცემა? ნათია ჩუმად იჯდა და ცრემლებს გზა მისცა, დალოს გაუკვირდა და მიხვდა, რომ მათ შორის რაღაც სერიოზული იყო მომხდარი. ნათიას ხელზე შეეხო და კითხვა გაუმეორა.
-რა მოხდა, არ გამოიყურები კარგად. ნათიამ დას მოეხვია და ტირილით მოუყვა რაც მოხდა, დალო უსმენდა დას და სიბრაზეს ვერ ფარავდა.
-მოვკლავ, ჩემი ხელით მოვკლავ.
-არა, ამ ადამიანის გამო მკვლელი არ უნდა გახდე.
-რას ფიქრობ, ისევ მასთან გინდა დაბრუნდე?
-ორსულად ვარ.
-რა, რა თქვი, ორსულად ხარ?
-ორსულად ვარ დაო, დედა გავხდები.
-ეს ხომ დიდი სიხარულია 7 წელი ელოდი ამ დღეს, ნათი ილიამ იცის?
-იცის, მაგრამ ილია არ არის ჩემი შვილის მამა.
-რა თქვი, ილია თუ არ არის მამა ვინ არის ნათია ბავშვის მამა.
-გახსოვს ხელოსანი ნიკოლოზი....
-მახსოვს, შენ მასთან...... ნოკოლოზი არის ბავშვის მამს?
-ნიკოლოზი არის, გავხდები დედა და რომ გავიგე ჩემში მეორე პატარა გული ძგერს, მივხვდი, რომ არ ვყოფილვარ უნიათო როგორც ილია მეუბნებოდა, ,,ვერ შეძელი დედა გამხდარიყავი''. ეს მან ვერ შეძლო გავეხადე დედა და ახლა ნიკოლოზით ვარ ბედნიერი.
-ახლა რას ფიქრობ, ისევ იქ გინდა რომ დარჩე?
-ჯერ-ჯერობით იქ ვიქნები და შევეცდები დავითანხმო განქორწინებაზე.
-თავად ბავშვის მამამ იცის?
-ჯერ არაფერი არ იცის, დაბრუნდება და ვეტყვი, ვიცი რომ ძალიან გაუხარდება.
-დარწმუნებული ხარ?
-დარწმუნებული ვარ და გთხოვ მამას არაფერი არ უთხრა, მე თავად ვეტყვი.
-ნათი ილია?
-ილიამ ჩემი საკუთრება ხარო, დამღალა მისმა ვითომ კაცურმა ქცევებმა და დღეს მე თავად მივახალე რომ ორსულად ვარ, მაგრამ არა მისგან.
-ახლა რა მოხდება, მეშინია.
-მეც მეშინია, მეშინია რომ ნიკას რამე არ დაუშავოს, მაგრამ ქვეყნიდან არის გასული.
-ნიკოლოზს საიდან იპოვის.
-მისი ვირთხა მეგობარი, ვერ ვიტან იმ ადამიანს. რამოდენიმე დღის წინ გამაფრთხილა, შემდეგ ნიკა მოვიდა და მითხრა რომ უნდა დავშორდეთო.
-ვერ გავიგე, თუ უყვარხარ.....
-ნაცემი იყო ვირთხას ბრძანებით, შემდეგ მე გამაფრთხილა და დღეს დაურეკე და დავმშვიდდი რომ მითხრა ქვეყნიდან გავალ რამდენიმე საათში ბინაში არ ვარო. გოგიტა ძალიან ნერვიულობდა, ილიას არ შორდებოდა და სულ მასთან იყო, ილია კი ნიკას ბინასთან აივლიდა ჩაივლიდა.
-გოგიტა წადი მე თავად მივხედავ ჩემს პრობლემებს. რამდენიმე დღე გავიდა, ილია ნათიას უხმოდ აკვირდებოდა და სამსახურში დადიოდა, მაგრამ ნიკა არ ავიწყდებოდა, ნიკა არსად არ წასულა, უბრალოდ მთელი ეს დრო დავითას ბინაში იყო და ტელეფონი გათიშა, მაგრამ ერთ დღეს მარტო გავიდა გარეთ და ბინაშიც მივიდა, რამდენიმე წუთში კი კარზე ზარი იყო, გაუკვირდა მაგრამ კარი გააღო და ილია იდგა მის წინ.
-ნიკოლოზ როგორ ხარ.
-აქ რას აკეთებ, რისთვის მოდი ილია.
-მეკითხები რატომ მოვედი? ილიამ უეცარი მოძრაობა გააკეთა და ნიკას დანა მოუქნია, მაგრამ ნიკამ აიცილა და ილია კარგადაც ცემა, მაგრამ ილია ზურგიდან დაესხა თავს და დანა ჩაარტყა. ნიკა მუხლებზე დაეცა და ილიას უთხრა.
-მომკალი ....
-რა გეგონა ჩემს ცოლთან გულავი შეგრჩებოდა?
-ბედნიერი ვარ რომ თუნდაც რამოდენიმე თვე ნათია ჩემს გვერდით ნამდვილი ქალი იყო და ბედნიერებისგან ბრწყინავდა. რაც შენ 7 წელიწადში ვერ შეძელი მე რამოდენიმე თვეში შევძელი მისი გაბედნიერება. შენ ვერ აჩუქე მას ბედნიერება და არც იმსახურებ ნათიასნაირი ქალი იყოს შენს გვერდით.
-ჰოდა ჩაკვდი და ვერასოდეს გაიგებ, რომ შენი შვილი დაიბადება. ნიკას ცრემლი დაედინა თვალზე და წაიქცა, ილიამ კარი ღია დატოვა და კიბეებზე ჩადიოდა რომ გოგიტას შეეფეთა.
-რა გააკეთე, მოკალი?
-გამატარე...
-რა გააკეთე, გაგიჟდი?
-კიდევ დიდხანს გავჩერდი.
-წამოდი ჩქარა არავინ დაგვინახოს. ილია თავის მანქანასთან მივიდა, მაგრამ გოგიტამ გასაღები წაართვა და უთხრა.
-აქ დაჯექი და მოვალ. ბიჭებს მიუბრუნდა და უთხრა.
-ნახეთ და დაუკვირდით თუ ოდნავ აქვს პულსი გადაარჩინეთ, თუ უკვე მკვდარია იცით რაც უნდა გააკეთოთ და სადაც უნდა მიიყვანოთ. ილიას მიუბრუნდა და უთხრა.
-წავედით.
-მანქანა აქ დავტოვო?
-მანქანა იქ მოვა სადაც საჭირო იქნება, მაგრამ დღეიდან ამ მანქანით აღარ ივლი.
-შენ ნამდვილი მეგობარი ხარ გოგიტა.
-არ უნდა მოგეკლა, დიდი შეცდომა დაუშვი ანრი მიწიდან ამოგთხრის.
-არ ვნანობ...
-დამშვიდდი, პანიკას არ აყვე და ცხოვრება გააგრძელე მშვიდად, რამდენიმე დღე ჩემთან იქნები.
-არა, სახლში წავალ.
-დარწმუნებული ხარ?
-დარწმუნებული ვარ. გოგიტამ სახლში მიიყვანა ილია და უთხრა.
-შემოვიდე?
-არა, მარტო შევალ. ილია სახლში შევიდა და შეხედა ნათიას ღვინით სავსე ჭიქა ეჭირა ხელში.
-სახლის გზა არ დაგვიწყებია, მობრძანდით.....
-შენ მთვრალი ხარ?
-ისე კითხულობ თითქოს გადარდებს და განიცდი მე რას გავაკეთებ.
-ნათია შენ ორსულად ხარ და მუცლით ჩემს შვილს ატარებ.
-არა, არა ძალიან სცდები ძვირფასო ეს ნიკოლოზის შვილია და არა შენი. უეცრად ჭიქა ხელიდან გაუვარდა და ილიას შეხედა.
-სად იყავი, ასეთ მდგომარეობაში ვინ ჩაგაგდო, შენ ნიკას რამე დაუშავე?
-რას ბოდიალობ, მთვრალი ხარ და დაისვენე.
-ნიკა გასულია ქვეყნიდან, მაგრამ იცოდე თუ ნიკას რამეს დაუშავებ არ გაპატიებ, არასოდეს გაპატიებ ილია. ნათია თავის საძინებელში შევიდა, ილია კი დივანზე დაჯდა და თავზე შემოიწყო ხელები შემდეგ გოგიტას დაურეკა, მაგრამ არ პასუხობდა და ფიქრებში როგორ ჩაეძინა თავადაც ვერ გაიგო.