,,მხოლოდ ღმერთმა იცის...,, (დასასრული)
მოკლედ დავიწყებ იქიდან, რომ თავდაპორველად სულ სხვანიარად მქონდა ჩაფიქრებული ეს ისტორია, შემდეგ მივხვდი, რომ დეტექტიური ჟანრი საჩემო არ იყო და შეწყვეტა, მინდოდა, მაგრამ ორი მიზეზის გამო გავაგრძელე პირველი არ მინდოდა შუაგზაზე დამეტოვებინა დაუმთავრებელი და მეორე თქვენი თხოვნით, მართალია ბოლოდროს აღარ აქტიურობდით რაც ცოტათი მოტივაციასაც მიკარგავდა კიდეც, მაგრამ მაინც გავაგრძელე შეიძლება იყოს მოსაწყენი, ბანალური, შევდომებით და ასე შემდეგ მე არ ვარ გამოცდილი მწერალი როგორვ აქ ამ საიტზე აცვა მწერლები, მე უბრალოდ ვაკეთრბ იმას რაც მსიამოვნებს და ჩემს გულის ჭიას ვახარებ. მწერლობამდე ჯერ კიდევ ბევრი მაკლია, მაგრამ გამოხარდებოდა, რომ მაინც გამოგეხატათ თქვენი აზრი ცოტას მაინც. მოკლედ ესეც ფინალური თავი, ვეცადე საინტერესო და მეოციებით სავსე გამოსულიყო, წაკითხვისას, ბოლოს შეამჩნევთ, რომ ისტორია მათი სიყვარულით, მხოლოდ არ სრულდება და რომ ახალი ამბავი იწყება მათ შვილზე, რაც ნიშნავს, რომ შესაძლოა გაგრძელება ჰქონდეს ეს კი თქვენზეა, დამოკიდებული მოგიმდებათ თუ არა მეორე ნაწილის ხილვა. დაველოდები თქვენ აზრს. ცოტახანში გონს მოვიდა პორიდან კი, სისხლი ამოახველა თავს ძალა დაატანა და ფეხზე წამოდგა ჭრილობა საშინლად სტკიოდა და საკმაოდ ბევრი სისხლიც დაეკარგა. მანქანის კარი გამოაღო იქვე მიგდებული ტელეფონს დაავლო ხელი და პირველუვე დარეკილ ნომერზე გადარეკა. – გისმენ ჩემო ძვირფასო ქმარო...- გაისმა გოგოს ხმა. – ემა... - ძლივს ამოთქვა. – რა ხდება რა ხმა გაქვს, ხომ კარგად ხარ.- გოგონას ხმაში შიში შეეპარა. – შენი ნახვა მინდა, გთხოვ მოდი... – სად ხარ? – ჩვენი ბინიდან არც თუ ისე შორს ვარ. გთხოვ იჩქარე. - წყვეტილად უთხრა.- ოღონდ გთხოვ ჩუმად გამოდი სახლიდან. _ კარგი, კარგი გამოვდივარ ტელეფონი არ გათიშო.- ჩასძახა ტელეფონში და სწრაფად გავიდა ოთახიდან ყველა თავის ოთახში იყო ამიტომ ჩუმად გაიპარა. განერვიულებულმა ჩაირბინა ოთხი სართული და გარეთ გავარდა, გული საშინლად უცემდა მღელვარებისგან და ცუდი წინათგრძნობა ჰქონდა, მის სახეზე ცრემლებმა გაიკვლიეს გზა. ფეხით მირბოდა რათა დროულად მისულიყო მასთან. – მაქსიმე გესმის ჩემი!- ჩასძახა ტელეფონში. – ჯერ კი..- სუსტი ხმით ამოთქვა. – მისმინე არ ვიცი რა გჭირს, მაგრამ არავითარ შემთხვევაში არ დაიძინო გესმის. მე მალე მოვალ.- ჩამწყდარი ხმით ეუბნებოდა. – გელოდები... - ამოთქვა და სუსტად გადადო თავი თავს ძალას ატანდა, რომ არ დაეხუჭა თვალები. გოგონა, მალევე უკვე იმ ადგილზე იყო და ნანახმა გული მოუკლა, ბიჭი უღონდ იყო მიყრდნობილი მანქნას და ძლივსღა ახელსა თვალებს. – მაქსიმე!- წამოიკივლა მისკენ გაიქცა და ჩაიმუხლა.- რა დაგემართა?- ტიროდა გოგონა. – მოხვედი...- დასუსტებული ხმით მიუგო. – მოვედი მაგრამ რა დაგემართა? ან ვინ ჩაგაგდო ამ დგომარეობაში. არ მითხრა რომ... – ამას არ აქვს მნიშვნელობა, არ მინდა ისე წავიდე ამ ქვეყნიდან, რომ ვერ გითხრა ის რასაც ვგრძნობ. – რაა? მაქსიმე ამას მერეც მოასწრებ. – არა, უნდა გითხრა ემა... მე... შენ... მიყვარხარ... პირველუვე დღიდანვე შემიყვარდი, თუმცა ამას მხოლოდ დღეს მივხვდი.. - გოგონას სახეზე წაიღო ხელი და ცრემლები მოწმინდა. – ნუ ტირი გთხოვ. მინდა რომ ბედნიერი იყო . – მეც მიყვარხარ...- ტირილით მიუგო გოგონამ. -ძალიან მიყვარხარ. გთხოვ არ დამტოვო უშენოდ ჩემს სიცოცხლეს აზრი არ ექნება. – მაპატიე...- უთხრა და გაითიშა. – არა, მაქსიმე შენ ასე ვერ მომექცევი არ მოქცემ წასვლის უფლებას.- ფეხზე წამოდგა და როგორღაც მოახერხა ბიჭის წამოყენება და მანქანაში ჩასმა. შემდეგ საჭეს მიუჯდა და პირველივე საავადმყოფოში წავიდა. მანქნა მკვეთრად დაამუხრუჭა და გიჟივით შევარდა კლინიკაში. – დამეხმარეთ გთხოვთ ჩემი ქმარი მძიმედ არის დაჭრილი.- ტიროდა გოგონა. მაშინვე გარეთ გავიდნენ და ბიჭი საკაცეზე გადაიყვანეს და საოპერაციო ოთახში შეიყვანეს. – გთხოვთ გადაარჩინეთ გემუდარებით. იქვე ჩაიკეცა თავი მუხლებში ჩარგო და ქვითინებდა, იხსენებდა ყველა მასთან გატარებულ მომენტებს. მის მიმართ გრძნობები პორველუვე დღიდან გაუჩნდა, თუმცა მისი ცხოვრების სტილი ცოტა არ იყოს აშინებდა მას ამიტლმაც გაურბოდა მის სიახლოვეს, მაგრამ რაც უფრო შორსებოდა მით უფრო უახლოვდებოდა მათი სიყვარული ჯერ კიდევ ზეცაში დაიწერა უფლის მიერ ამიტომაც არაფერი გამოადიოდათ ვერ შეძლეს ამ გრძნობებს გაქცეოდნენ ვერც ერთმა ვერ შეძლო ამის თავიდან არიდება ტკივილიანი იყო მათი სიყვარული, თუმცა სიყვარული ტკივილის გარეშე არ არსებობსო. მაშინ ხვდები ადამიანი შენ გრძნობებში, როდესაც საყვარელ ადამიანს კარგავ სწორედ ეს დაემართათ ამათაც და ასე მიხვდნენ რომ უყვარდათ ერთმანეთი. გოგონა, იქვე იჯდა და გონებაში ჯერ კიდევ მისი სიტყვები ჩაესმოდა. ახლაღა გაიაზრა ყველა მისი ქმედება და ნათქვამი სიტყვები. _ რატომ გადარდებს მე რა მომივა?! - რა თქმა უნდა, სულ ერთი არ არის ჩემთვის. – რატომ მითხარი რატომ არ არის შენთვის სულ ერთი?! _ იმიტომ რომ მე შენ... – აი თურმე რა ყოფილა მას მხოლოდ ჩემი დაცვა კი არა ჩემი დაკარგვისაც ეშინოდა...- ცრემლები მოიწმინდა ფეხზე წამოდგა და რაღაც ნაირი თან სევდიანი და თან მომღიმარი სახით ჩამოჯდა სავარძელზე. ფიქრობდა ყველაფერზე რაც მათ შორის იყო დღემდე. - ახლა როცა ყველაფერი გაირკვა, უფლებას არ მოგცემ მიმატოვო. ფეხზე წამოდგა და საავადმყოფოს სამლოცველოში გავიდა. მუხლებზე დაემხო და გულმხურვალედ დაიწყო ლოცვა. – ვიცი, რომ ჩვენი გზები შენ შეყარე ერთად გევედრები ნუ წაიყვან მას. გადაარჩიე, გთხოვ..- ტიროდა გოგონა. დრო ისე გაეპარა ვერც კი გაიგო, მაშინვე ფეხზე წამოდგა და საოპერაციოსკენ წავიდა. ექიმი, როგორც კი დაინახა მაშინვე მივარდა. – ექიმო, გთხოვთ მითხარით რომ მას საფრთხე არ ემუქრება.- მუდარით სავსე თვალებით გახედა. – ჭრილობა საკამოდ ღრმა აღმოჩნდა, სისხლიც ძალიან ბევრი დაკარგა, მადლობა ღმერთს, რომ მისი ჯგუფის სისხლი ბაკში გვქონდა. ამის მიუხედავად მისი ორგანიზმი საკმაოდ ძლიერი აღმოჩნდა და ჯერაც იბრძვის. – ანუ? – მოკლედ და გასაგებად, რომ აგიხსნათ მის სიცოცხლეს ამჟამად საფრთხე არ ემუქრება, თუმცა მაინც ბოლო 24 საათი გადამწყვეტია მისთვის ამ დრომდე ის გონს უნდა მოვიდეს. – ექიმო, მისი ნახვა მინდა. – ახლა ვერ შეგიშვებთ. – გთხოვთ სულ ცოტახნით შევალ.- შეევედრა გოგონა. – კარგი, მხოლოდ რამდენიმე წუთი შემდეგ გამოხვალთ. – კარგი, ექიმო. ექთანს დაუძახა და თხოვა გოგონა მიეცილებინა პაციენტამდე, იქ შესვლამდე გოგონას სპეციალური საოპერაციო ატრიბუტები ჩააცვეს და შემდეგ შეუშვეს შიგნით. როგორც კი შიგნით შევიდა და დაინახა ბიჭი ასეთ მდგომარეობაში გული მოეწურა აპარატებზე იყო მიერთებული და მძიმედ სუნთქავდა. მასთან მივიდა და გვერდით მიუჯდა შემდეგ კი სახეზე მოეფერა. – შენ უნდა იცოცხლო გესმის, უნდა გაიღვიძო, შენ რომ არა ვის მოვუშლი ნერვებს ყოველ დილით ვის მოვაბეზრებ თავს ჩემო ძვირფასო ქმრის ძახილით მითხარი?- ტიროდა გოგონა. - გაბრაზებული ვარ შენზე, ეს არის შენი მეომარი სული მითხარი, მაშინ ასობით ავაზაკი გაისტუმრე იმ ქვეყნად დღეს კი ერთ კაცს ვერ გაუმკლავდი, შენზე წარმოდგენა მეცვლება. იცოდე. ნუ მაფიქრებიმებ რომ უხეირო ტირანი ხარ. ახლა მივდივარ, მაგრამ შემდეგზე რომ შემოვალ უნდა გეღვიძოს, თორემ იცოდე ხმას აღარ გაგცემ.- დატუქსა სავით გოგონამ ფეხზე წამოდგა ფრთხილად დაიხარა შუბლზე აკოცა და ის იყო უნდა წასულიყო,რომ მოულოდნელად ვიღაცამ უკნიდან ხელი ჩაავლო. გაოგნებული გოგონა უკან მიბრუნდა და თვალებს ვერ უჯერებდა მაქსიმეს ხელი ჰქონდა ჩაჭიდული და იღიმოდა. – შენ... შენ... გაიღვიძე...?- გაოცებულმა წამოიძახა. – უკვე დიდი ხანია, მღვიძავს.- თვალი ჩაუკრა. – რაა? კი, მაგრამ ექიმმა მითხრა, რომ გონზე არ ხარ. – ასეც იყო, ნაწილობრივ შენ რომ შემოხვედი გონს მაშინ მოვედი, თუმცა არ მინდოდა შენთვის ხელი შემეშალა.- გაეკრიჭა. – რა საზიზღარი ხარ, მე აქ ადგილს ვერ ვპოულობ ნერვიულპბით და ეს კი რა დღეშია, ლამის ჭკუიდან გადავედი. _ ჩემი თავიდან არც თუ ისე მარტივია, ძვირფასო ცოლუკავ. - ამას დამიხედეთ ერთი ჩემ სიტყვებს ნუ იმეორებ.- შეუბღვირა. – რა იყო, მარტო შენ გაქვს უფლება ასე დამოძახო. ესეიგი უხეირო ტირანი ვარ არა?- ცალი წარბი ზემოთ აზიდა. - დიახაც, არაფრის მაქნისი არ ხარ თავი კი მოგაქვს, მაგრამ ერთ კაცს ვერ გაუმკლავდი.- ხელები გადააჯვარედინა. – კარგი, ახლა უნდა გავიდე და ექიმს ვუთხრა რომ გონს მოხვედი.- უთხრა და ექიმის დასაძახებლად გაიქცა. მალევე ექიმთან ერთად შემოვიდა ექიმმა, გასინჯა თავის პაციენტი და უთხრა, რომ მის ჯანმრთელობას საფრთხე უკვე აღარ ემუქრება. – შეგიძლიათ დარჩეთ პალატაში, ოღონდ ძალიან არ გადაღალოთ.- გაუღიმა ექიმმა.- ხო, მართლა მინდა გითხრათ, რომ ძალოან გაგიმართლად რომ ასეთი მეუღლე გყავთ. – მადლობა, ექიმო. სწორედ ამიტომაც შემიყვარდა.- უთხრა ექიმს ექიმი მათ დაემშვიდობა და წავიდა ახლა ისევ მარტო იყვნენ გოგონა, მასთან მივიდა იქვე ჩამოჯდა ბიჭმა ხელი მის სახესთან წაიღო და სახეზე მიეფერა, რის გამოც გოგონა გაიტრუნა. _ გახსოვ რა გითხარი, სანამ ცოლად მოგიყვანდი? - რაა? _ ის, რომ შენ ჩემს მიმართ არაფერს გრძნობდე- თქო კნუტივით არ გაინაბებოდი თქო?- გაუღიმა. – მე... – არაფრის თქმა არ არის საჭირო, მე იმ დღიდან უკვე ვიცოდი, რომ ჩემს მიმართ გრძნობა გქონდა. – მე უკვე დიდი ხანია შემიყვარდი ვაჟბატონო.. ფაქტობრივად პირველდღიდანვე, მაგრამ... – მაგრამ ჩემი გეშინოდა და გამირბოდი ხომ ასეა? – ჰო... – შტერი ხარ.- გაეცინა. - შტერი შენ ხარ თუ კაია.- გაუბრაზდა.- ახლა რა იქნება? – ახლა, ყველაფერი სხვანიარად იქნება. – და ჩვენი ქორწინება? _ და ჩვენ ქორწიმებას რა ჭირს? - ის ხომ ნამდვილი არ არის... – ეგ შენ გითხარი რომ მშვიდად ყოფილიყავი, თორემ რეალურად ჩვენი ქორწინება ნამდვილია და ძალას არ დაკარგავს არასდროს. – რაა? მომატყუე? – აბა, რა მექნა. **** გაზაფხულზე ჯვარიც დაიწერეს გოგონა ძალიან ლამაზი, იყო თეთრი სადა კაბა ეცვა,სადა მაკიაჟით და ლამაზი ვარცხნილობით იყო ამ დღეს ორივე ძალიან ბედნიერი იყო, ჯვრის წერის ცერემონია ძალიან ემოციური და ამაღელვებელი მომენტია გოგონა ბედნიერებისგან ანათებდა მამაო, იდგა წყვილის წინ და საქორწინო ლიტურგიას აღავლენდა ლოცვის, შემდეგ მათთან მივიდა და თავზე ნეფე დედოფლის გვირგვინი გაუკეთა, ამის შემდეგ ხელი ჩაკიდა და საკუთხეველს შვიდი წრე შემოარტყეს ყოველი წრის დარტმისას გოგონა ბედნიერებით ივსებოდა და უფალის წინაშე პირობა დადო, რომ მუმდამ ეყვარებოდა და თავის ქმარი და ეს ქორწინება დაელოცა უფალს. როდესაც ფიცის დადებას მორჩნენ მამაომ პატარა თასით ღვინო, დაალევინა. – უფალმა დაგლოცოთ, მუდამ გიყვარდეთ ერთმანეთი და პატივი ეცით ერთმანეთს გახსოვდეთ, რომ თქვენ ცხოვრებაში უფალს უშვებთ დაე ამიერიდან ერთად ეძიებდეთ უფალს.- დაარიგა მამაომ და გზა დაულოცა. ***** ამ დღის შემდეგ რამდენიმე თვე გავიდა და გოგონა უკვე რვა თვის ორსულია, საკმაოდ ჭირვეული ორსული აღმოჩნდა საბრალო მაქსიმეს ხან რაზე აგზავნიდა ხან რაზე ესეც ვაჟკაცურად იტანდა ცოლის ახირებებს. _ მაქსიმეეე,!- დაუძახა და ისიც იმ წამსვე მასთან გაჩნდა. – რა მოხდა? ხომ კარგად ხარ?! – გთხოვ ადგომაში დამეხმარე რა ვეღარ ვდგები.- ხელი მოხვია და წამოდგომაში დაეხმარა..– ნახე რას დავემგვანე ბურვაკი ღორივით ვარ გასიებული.- ტუჩები წინ გადმოწია და გაუბუსხა.- ალბათ აღარ მოგწონვარ ხო? – რა შტერი მყავხარ, მე შენ ყველანაირად მიყვარხარ, გაბერილიც კი ძალიან ლამაზი და საყვარელი ხარ.- გაუღიმა და გულში ჩაიკრა. ბოლო თვეში იყო უკვე და დღე დღეზე ელოდებოდნენ უკვე ბავშვს. ერთი საღამო იყო ყველა ერთად იყო შეკრებილი, როდესაც გოგონას მუცელი მოულოდნელად ასტკივდა. – აი!- წამოიკივლა. – რა მოხდა? შვილო? – მიშველეთ მგონი დამეწყო... – რაა? - ამის თქმა და ყველა აირია და აქეთ იქით დაიწყეს სირბილი. მაქსიმე შეშინებული და შიკირებული იდგა და ამ ქვეყანაზე არ იყო. – ღმერთო ამას რაღა დაემართა?სიძევ გონს მოდი გესმის ჩემი.- მისი ნჯღრება დაიწყო და სახეში შემოარტყა. - ჰაა, რა ხდება? – ღმერთო შენ მიშველე ესეც მოსასულერებელი გახდა.- წამოიძახა ემას დედამ. – შვილო, რას დამდგარხარ მანდ მიდი დროზე მიხედე შენ ცოლს.- დაუყვურა დედამისმა და ბიჭიც მაშინვე ცოლთან მივიდა. – მაქსიმე, ოთახში ბავშვის ჩანთაა და გამოიტანე დროზე.- წამოიძახა გოგონამ. ამის შემდეგ მაშინვე სამშობიაროში წაიყვანეს გოგონა, რომელიც მთელი გზა,მოთქვამდა და კვნესოდა, მის შემხედვარე, ბიჭი უარესად დაიძაბა. სამშობიაროში გოგონა ეტლზე გადასვეს და სამშობიარო ბლოკში წაიყვანეს. – მიშველეთ, მგონი კვდები!- გაჰკიოდა ბოლო ხმაზე გოგონა. მშობიარობის პროცესი ძალიან დიდხანს გაგრძელდა ბიჭს კი ნერვები აღარ ჰყოფნიდა აქეთ -იქით დაიარებოდა და შფოთავდა სულ მალე ბავშვის ტირილის ხმაც გაისმა და ბიჭს სიხარულისგან ცრემლები წამოუვიდა. ექიმი გამოვიდა ბლოგიდან და ახარა მათ სასიხარულო ამბავი. – ექიმო, როგორ არიან? _ დამშვიდდით ორივე კარგად არის,გილოცავთ, თქვენ ულამაზესი ქალიშვილი შეგეძინათ.- ღიმილით უთხრა საშვალო ასაკის ქალმა.- ცოტახანში ბავშვს გავამზდებთ და შეგეძლებათ ორივედ ნახვა. ერთ საათში, უკვე უფლება მისცეს მონახულების ოღონდ მხოლოდ მამა. ბიჭი,თვალცრემლიანი შევიდა პალატაში და ნანახმა სურათმა გული გაუთბო გოგონას ბავშვი ხელში ეჭირა და ძუძუს აჭმევდა. ანთებული თვალებით მიუახლოვდა მოვუცქნულ ბავშვს დახედა. – ვერ ვიჯერებ... ეს ჩვენი შვილია?- ემოციებს ვერ მალავდა. – ჰო, ჩვენი პატარა გოგონაა, რა დავარქვათ?- ჰკითხა გოგონამ. – მას დავარქვათ ილიანა. – ილიანა? – ჰო, ეს სახელი მზეს ლამაზს ნიშნავს დაე მისი ცხოვრებაც მზესავით ნათელი და ლამაზი იყოს, როგორც თვითონ არის.მამიკოს ანგელოზი.- წარმოთქვა და პატარა მოცუვქნულ თითებზე აკოცა. **** ზუსტად ამ დღეს მოევლინა ამ ქვეყნად პატარა ილიანა, ახლა კი უკვე მეთვრამეტე იუბილეს აღნიშნავს ქალბატონი, მამიკოს ერთადერთი და განებივრებული გოგონაა, რომელსაც ძალიან უყვარს ამ თვრამეტ წელში კი შეეძინათ, მათ მეორე შვილიც რომელიც უკვე ათი წლის ბიჭია, მაქსიმეს ორივე ძალიან უყვარს, მაგრამ ილიანა მისი პირველი სიყვარულია და ძალიან უყვარს, ზედმეტად იჩენს მის მიმართ ყურადღებას კიდევ იმიტომ რომ გოგოა და ეჭვიანობს. – დედა მამა მე მეგობრებთან ერთად ავღნიშავ დაბადების დღეს?- უთხრა გოგონამ _ ამას უყურე, აღარ ეკადრება ჩვენთან ერთად დროის გატარება. – კარგი, წადი მაგრამ ძალიან არ დაიგვიანო . – რა მალე გავიდა 18 წელი თითქოს გუშინ დაიბადა არადა უკვე დიდია. არ გაგიკვირდეს, ერთ დღეს რომ გამოგვიცხადოს, რომ შეყვარებული ჰყავს.- გაეცინა ემას. - არა, მე ამას არ დავუშვებ.... - ნუ, ღელავ მამა,მე არავინ მჭირდება შენ გარდა -გაეკრიჭა გოგონა. |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
