გაფრთხილება!!
ეს თავი შეიცავს მძიმე და 18+ სცენებს ამიტომ ვინც არ ხართ სრულ წლოვანი არ წაიკითხოთ.
გთხოვთ არ მომკლავთ, ამ თავის გამო, სანამ ეს ჩავამთავრე მასთან ერთად მეც გამიჩერდა გული, ლამის, ზოგადად არ მახასიათებს ასეთი სიუჟეტების აღწერა, მაგრამ თითქოს ეშმაკი შემიჯდა და დამაწერინა. უბრალოდ ასე იყო საჭირო იმისთვის, რომ სიუჟეტი დაძაბულიყო.
გელოდებით.
თავი6



უგზო უკვლოდ დაეხეტებოდა ჩაბნელებულ ქუჩებში და ტიროდა, რატომ უნდა მომხდარიყო ასე, ის ხომ დაპირდა, რომ დაბრუნდებოდა, ახლა კი გაიგო, რომ დაივიწყა და ცოლი მოჰყავდა, არ უნდოდა ამის დაჯერება, ვერ იჯერებდა, მაგრამ ვეღარც დაუცდიდა, რადგან საამისოდ დრო არ ჰქონდა. ფიქრებში, იყო გართული, როდესაც ვიღაცამ ხელი ჩაავლო და სადღაც გაათრია.
- ვინ ხართ ?ხელი გამიშვით! - კიოდა გოგონა და ეწინაღმდეგებოდა, თუმცა უცნობი მასზე ძლიერი იყო და ვერაფერს გახდა.
– მიშველეთ, არავინ ხართ აქ.- გაჰკიოდა ბოლო ხმაზე,თუმცა ამაოდ არავინ ჩანდა, ვინც მის დახმარებას შეძლებდა. კაცმა, ძლიერ გაარტყა სახეში, რისგამოც გოგონა გაითიშა.

როდესაც გონს,მოვიდა სრულიად უცხო ადგილას ამოყო, თავი შეშინებული წამოვარდა ფეხზე და იქაურობას, თვალი მოავლო, მიხვდა, რომ ეს ჰარემი იყო, სადაც გოგონები ჰყავდათ დატყვევებული. თავად კი ბნელ ოთახში იყო გამომწყვდეული. კარებს მივარდა და მუშტების რტყმა დაუწყო.
_ გამომიშვით აქედან, გთხოვთ!- კიოდა გოგონა. მის კივილზე კარები იხსნება და ოთახში, ორი კაცი შემოვიდა.
– როგორც ჩანს, ჩვენი მზეთუნახავი, გონს მოვიდა.- ამარზენათ გაეცინა.
_ ვინ ხართ რა გინდათ ჩემგან? გამიშვით აქედან.
– არა, ლამაზო ეს შეუძლებელია, შენ უკვე ჩვენი საკუთრება ხარ და რასაც გვინდა იმას გიზავთ.- ახარხარდა კაცი - იცი, სად იმყოფები? ეს ჰარემია და აქ ლამაზი გოგონებით ვაჭრობთ, მაგრამ თუ გინდა შეგვიძლია ჩვენც გავერთოთ.
_ არ მომეკარო.- დაუყვირა და გრძელი ფრხილებით სახე ჩამოაკაწრა ერთ-ერთს.
– ამას უყურე, რა ველური ყოფილა. არაუშავს, მოგხედავთ.- დაისისინა და გავიდა.
ახლა მიხვდა, რომ შეცდომა დაუშვა,მაგრამ უკვე გვიანი, იყო რატომ არ დაუჯერა არავის, ხომ აფრთხილებდნენ არა, რომ დაიტანჯებოდა, მაგრამ ვის მოუსმინა, ახლა კი შედეგებს იმკიდა.
- აქედან უნდა გავაღწიო, რამე ნაირად.- ჩაილაპარაკა, თავისთვის.
გული საშინლად უცემდა და ცრემლები ახრჩობდა. თავს მიტოვებულად გრძნობდა, ეს სიტყვები კი გამუდმებით ჩაესმოდა გონებაში.,, მან ახალი ცხოვრება დაიწყო, შენთან კი ერთობოდა.,, პირველად ენდო ვიღაცას პირველად შეუყვარდა გული გადაუშალა და როგორ მოექცნენ, რატომ ჩამოვიდა ამ დაწყევლილ ქვეყანაში, არაუშავდა თუ მარტო დარჩებოდა ვინმესთან შეაფარებდა თავს და ახლა მშვიდად იცხოვრებდა თავის მშობლიურ მხარეში, რომელიც ასე ენატრებოდა, ახლა მხოლოდ ერთი სურვილი ჰქონდა, რომ როგორღაც გაეღწია თავი ამ ადგილიდან რამე ნაირად უნდა ჩაეღწია, საქართველოში და ენახა ვინც ასე ცუდად მოექცა. იმ ბნელ და ცივ ოთახში საკმარისი დრო ჰქონდა დასაფიქრებლად, აქამდე არასდროს გასჩენია მსგავსი კითხვა, ახლა კი ყველაფერი გონებაში დაუტრიალდა.
ის ხომ მამით ქართველი იყო და შესაბამისად მის ძარღვებში მამის სისხლი ჩქეფდა. მამამისი ცოცხალი, რომ ყოფილიყო სულ სხვა მენატალიტეტით აღიზრდებოდა, მაგრამ მამა, ვერ მოესწრო მის აღზრდას. დედამ კი თავის წესებით აღზარდა და ჩაუნერგა, ბავშბობიდან ის რაც თავად სწამდა ქალს ახლა კი, ამის გამო გოგონა ისჯებოდა. ან მამის მხრიდან ახლობლები, რატომ არ გამოჩნდნენ ნუთუ სულ ერთი იყო მათთვის ერთადერთი, მათი შვილის დანატოვარის ნახვა. ერთხელ არავინ დაინტერესებულან შვილიშვილით.



***



საშინელი სისწრაფით ატარებდა მანქანას რისგამოც მანქნა მწყობრიდან გამოვიდა ბიჭმა საჭე ვეღარ დაიმორჩილა საგზაო ზონაში შევარდა და შემდეგ მაღლობოდან გადავარდა რისგამოც მანქანა სამჯერ ამოყირავდა და იმწამსვე ბოლი გაუჩნდა. ჯერ კიდევ გონზე იყო იმ წუთას. თავი ჰქონდა მირტყმული საჭეზე სახე კი, სულ სიხლიანი. მანქანას ბოლი წაეკიდა და სადაცაა ცეცხლი წაეკიდებოდა ამიტომ რამე ნაირად თავი უნდა გაეღწია იქიდან კარებს დაეჯაჯგურა და მისი გამოღება სცადა ბოლოს, როგორც იქნა გაიღო მანქანიდან გამოძვრა ის იყო, გაეცალა და მანქნაც აფეთქდა ბიჭმა კი, გონება დაკარგა.

სახანძრო და პოლიცია მაშინვე მივიდნენ ადგილზე და ალმოკიდებულ მანქანას ცეცხლი ჩაახშეს. მანქანაში ვერავინ ნახეს, ან ვინ უნდა ენახათ მანქანისგან აღარაფერი დარჩენილიყო. იგრვლივ მოათვალიერეს ტერიტორია და უგონოდ მყოფი ბიჭი იპოვეს.
– მაიორო, აქ ვიღაც არის.- დაუძახა თანამშრომელმა და კაციც მასთან მივიდა
ბიჭი საშინელ მდგომარეონაში იყო. სასწრაფო დახმარების მანქანაში გადაიყვანეს და უახლოეს კლინიკაში მიიყვანეს.
იმწამსვე საოპერაციო ოთახში გადაიყვანეს და ბიჭის გამოკვლევა დაიწყეს. სხეულიდან ზედმეტი მატერია მოაცილეს და დაზიანებული ადგილების შესწავლა.
– ექიმო, საშინლად არის დაზიანებული, მისი სხეული.- ნაღვლიანმა უთხრა.
– ვიცი, მაგრამ ყველაფერი უნდა ვიღონოდ მის გადასარჩენათ.- უთხრა ექიმმა.
დასისხლიანებული ადგილები მოწმინდეს ბიჭს და შემდეგ საქმეს შეუდგნენ.
– სხეულზე აღენიშნება მრავალ მხრივი დაზიანებები. მაგრამ უფრო მეტად თავი ჰქონდა დაზიანებული ამიტომ ჯერ თავიდან დაიწყეს ოპერაციის გაკეთება თავიდან ის ადგილი გადაპარსეს სადაც დაზიანებული ჰქონდა შემდეგ კი, გაუკკერეს და ბინტით გადაუხვიეს ამის შემდეგ სხვაგანაც გადაინაცვლეს.
ოპერაცია, საკამოდ რთული და დამღლელი გამოდგა ბიჭს რამდენჯერმე პულსიც კი დაუვარდა ოპერაციის დროს რისგამოც ექიმებს მოუხდათ ელექტრო შოკით მისი პულსის აღდგენა
ოპერაციის ბოლოს, ბიჭს სპევიალური სასუნთქი მილები დაუერთეს ცხვირზე. დაღლილი და შეწუხებული სახით გავიდა ექიმი ოთახიდან.
მოსაცდელში კი, უკვე იცდიდნენ მისი ახლობლები.
– ექიმო, როგორ არის ჩემი ძმიშვილი?- კითხა ომარმა.
- საკამოდ რთული ოპერაცია, იყო ოპერაციის შუალედში რამდენჯერმე პულსი დაუარდა და ლამის ხელიდან გამოგვეცალა, ძლივს მოვაბეუნეთ. ჩვენ ყველაფერი ვიღონეთ რაც შეგვეძლო დანარჩენი მასზე და უფალზეა დამოკიდებული.
– ამით რისი თქმა გინდათ, ჩემს გადარეულ ბიჭს, რამე მოუვა?- აქვითინდა ძიძა.
– ძალიან მძიმე შემთხევავა, იყო საშინელ მდგომარეობაში მოიყვანეს აქ. ახლა ხმოლოდ უნდა დაველოდოთ მის გამოფხიზლებას.

– და როდის მოვა, გონს ექიმო?
– ვერ გეტყვით, რადგან ის კომაში ჩავარდა, ეს კი ყველას სხვა და სხვა ნაირად ემართება,ზოგო მალე გამოდის ზოგს კი უჭირს.ამან შეიძლება, კვირეები, თვეები და სულაც წელი გასტანოს მთავარია, ერთ წელზე მეტი არ იძინოს, რადგან ამ შემთხვევაში მისი გათიშვა მოგვიწევს.
– რაა?- წამოიძახა ძიძამ.
– დიახ, ახლა უნდა დაგტოვოთ.- უთხრა და წავიდა.
_ ახლა კმაყოფილები ხართ, თქვენ მიიყვანეთ საბრალო, ბიჭი ამ მდგომარეობამდე. ეს ბიჭი არ იმსახურებს თქვენნაირ მშობლებს არა.- სასოწარკვეთილმა წამოიძახა და იქვე ჩამოჯდა.


და მართლაც მათი ბრალი, იყო ახლა იაგო, სიკვდილს, რომ ებრძოდა, რომ დათამხმებოდა თავის დროზე მშობლები და დრო არ გაეწელათ, ახლა უკვე გოგონასთან იქნებოდა და ყველაფერი კარგად იქნებოდა, მაგრამ განგებას თავის გეგმები ჰქონდა მათზე და ამიტომაც აირია ყველაფერი, ჩქარობდა უნდოდა დროზე ჩასულიყო მაროკოში, მაგრამ არაფერი გამოვიდა, ახლა იგი უგონოდ იყო საწოლს მიჯაჭვული.





******

იჯდა და რაღაცნაირად გრძნობდა თავს რაღაც არ ასვენდა და განგაშის სიგნალს ურთავდა შინაგანად, მაგრამ ვერ გაეგო ეს რა იყო. მაინც ბიჭზე ფიქრობდა, იქნებ სულაც არ მიუტოვებია და რაღაც შეემთხვა ვინ იცის დედამისმა კი, თავიდან მოიშორა უბრალოდ გოგონა.
მიხვდა, რომ დაუფიქრებლად მოიქცა და გაქცევა არ იყო საუკეთესო გამოსავალი, მაგრამ უკვე გვიანი იყო, რამის შეცვლა ახლა მხოლოდ ერთი სურვილი ჰქონდა რაც შეიძლება მალე წასულიყო ამ ადგილიდან
ამ ფიქრებში იყო,გართული როდესაც შიგნით ორი მამაკაცი შევიდა სასმელით ხელში, ფეხები ერეოდათ, რადგან ნასვამ მდგომარეობაში იყვნენ.
– რაო,ლამაზო ხომ არ მოიწყინე? არაუშავს, თუ ასეა, ახლა ერთად გავერთობით.- წამოიძახა და გოგონას მიუახლოვდა.
– არ მომეკარო!- დაუყვირა გოგონამ
– ისე კარგად მოგეკარები. - უთხრა და ცბიერად დააკვირდა მის სხეულს.- მოდი შენ გააკავე მე კი მივხედავ.- უთხრა მის გვერდით მყოფს. მის გვერდით დაიხარა და გოგონას ხელები გაუკავა.
– თავი დამანებეთ.- ტიროდა გოგონა.
– ნუ გეშინია, შენც მოგეწონება.- უთხრა შემდეგ ჯიბიდან პატარა დანა ამოაძვრინა ასანთით გააცხელა და გახურებული დანის პირით გოგონას ორივე ხელი გადაუსერა, შემდეგ კი დაჭრილ ადგილებზე ალკოჰოლი დაასხა, რის გამოც გოგონას ორმაგად აეწვა დასერილი ადგილები და სიმწრის ცრემლები წამოიუვიდა, ცინიზმით სავსე სახით დაწვდა მის სამოსს და ცალი მხარე ჩამოაგლიჯა.
– შენ წადი გარეთ დამიცადე, ჯერ მე ვისიამოვნებ მისით და მერე შენ. თან აკონტროლე იუსუფი არ გამოჩნდეს,თორემ ხომ იცი, სასტიკად დაგვსჯის.- გააფრთხილა კაცმა და ისიც მაშინვე გავიდა. გოგონას ცბიერი სახით დახედა ფეხები და ხელები გაუკავა და შემდეგ ჩამოხეული ადგილი უარესად ჩამოახია.
_ თავი დამანებე არამზადავ, მომშორდი.- კიოდა გოგონა, და წინაღმდეგობის გაწევას ცდილობდა, თუმცა კაცი მასზე ძლიერი ოყო და ვერაფერს გახდა. მის სხეულს, რომ ურცხვად დააცხრა და მის სხეულზე დაასრიალებდა ხელებს, გოგონას წითელი აენთო გონებაში, ვერ დაუშვებდა, რომ ეს საზიზღარი არსება დაუფლებოდა მის სხეულს ამას ერჩივნა, მომკვდარიყო, მაგრამ თავის სიწმინდეს ვერ დაკარგავდა ვერ დაუშვებდა ამას. კაცი ალკოჰოლის სუნათ ყარდა და გოგონას უარესად უმძაფრებდა გულის რევის შეგრძნებას. რა აღარ სცადა რა აღარ იღონა თავის დასასხსნელად, მაგარამ ყველა მცდელობა უშედეგო აღმოჩნდა, კაცმა დარჩენილი მატერია მთლიანად ჩამოახია და კვლავ ურცხვად აგრძელებდა მის უმწეო და სუსტ სხეულზე შეხებას თავის ბინძურ ხელებს, ხან ყელზე ხან კი,მკერდზე მოუჭერდა ხელს. როგორც მხეცი ისე მოძრაობდა მის სხეულზე, და ათას საშინელებებს უკეთებდა ყელზე, რომ მოუჭირა ხელი და მწარედ უკბინა გოგონამ სიმწრისგან ბოლო ხმაზე ამოიყვირა, კაცმა პირზე ააფარა ხელი და კვლავ განაგრძნო თავის საქმე. ისე იქცეოდა, თუთქოს ქალის უნახავი იყოს, ქალის უნახავი ნამდვილად არ იყო, მაგრამ გოგონას სისპეტაკემ და სინორჩემ გააგიჟა და აღაგზნო, რომელსაც ასეთი ნატიფი სხეული ჰქონდა, გოგონა არ ჰგავდა იქაურს, მამას გავდა მასავით თეთრი კანი ჰქონდა და იერი.
ცრემლები ახრჩობდა, და გული ჰქონდა ყელში მობჯენილი, სხეული კი წაუბილწა, მაგრამ რამე უნდა ეღონა, რომ თავიდან მოეშორებინა, სანამ მთავარ აქტზე არ გადავიდოდა.
_ ღერთო დამეხმარე, გემუდარები. დამეხმარე, - გულში ლოცულობდა გოგონა.
როდესაც კაცმა მისი სხეულით იჯერა გული ახლა მთავარზე დაიწყო გადასვლა, ცოტახნით ფეხზე წამოდგა და შარვლის გახდა დაიწყო, გოგონამ დრო იხელთა და შეეცადა იქვე მიგდებული ბოთლი აეღო, თუმცა კაცმა შეამჩნია, ხელიდან ბოთლი გამოგლიჯა და სახეში გაარტყა რისგამოც გოგონა ღონე მიხდილი მიესვენა. ნუთუ ასე უნდა დასრულებულიყო მისი ცხოვრება ასე სასტიკად და საშინლად. ის ხომ ასეთი ახალგაზრდა იყო რომელსაც უამრავი ოცნება, ჰქონდა. უკვე დანებებულიყო ყველაფერს, რადგან აღარ შეწევდა იმის ძალა, რომ წინაღმდეგობა გაეწია. უბრალოდ უსიცოცხლოდ იწვა თვალებ დახუჭული და ნატრობდა ეს ჯოჯოხეთი მალე დასრულებილიყო. მოულოდნელად ფეხებს შორის საშინელი წვა იგრძნო რისგამოც გოგონა ოთხად მოიკეცა მიხვდა, რომ ყველაფერი დასრულდა და დაკარგა თავის სიწმინდე და მწარედ ატირდა, ვერაფერი ვერ გააკეთა ვერ შეაჩერა, ახლა თუ უნდა მომკვდარიყო მისთვის სულ ერთი, იყო. კაცი, კმაყოფილი სახით წამოდგა და ჩაცმა დაიწყო, სწორედ ამ დროს კარები მთელი ძალით შემოანგრია ვიღაცამ და შემოვარდა.
- იუსუფ! - წამოიძახა და ნერწყვი მძიმედ გადაყლაპა.
– შენ არაკაცო, ნაბ***რო, ხომ აგიკრძალე გოგოების გატაცება და მათზე ძალადობა, მაინც შენსას აგრძელებ არა.- დაუღრიალა.- ახლა კი ვერც ერთი ვეღარ გადამირჩებით.- ხმალი იშიშვლა და თვალის დახამხამებში გამოასალმა სიცოცხლეს. შემდეგ გოგონასთან, მივიდა იქვე მიგდებული კაცის სამოსი აიღო და სხეულზე მოაფარა, გოგონამ მხოლოდ წამიერად ჩახედა უცნობს თვალებში და გაითიშა.
ხელში აიყვანა და თავის ქარავანისკენ წაიყვანა.
– ბატონო, ეს გოგონა ვინ არის? - იკითხა მუსტაფამ.
– იმ არამზადებს ეს საბრალო დაუჭერიათ და მასზე... ამის გახმოვანებაც კი არ მინდა.- სიმწრით წარმოთქვა.- წავედით, უკან უნდა დავბრუნდეთ, გოგონა ცუდად არის და დახმარება სჭირდება.
გონებიდან არ ამოსდიოდა ნანახი, როგორ საცოდავად იწვა გოგონა. ამასაც თითქოს გულმა უგრძნო და სწორედ იმ წუთას მივიდა იმ ადგილზე შესამოწმებლად.
ქარავანი დაიძრა და ისევ თავიანთ კარავებში დაბრუნდნენ გოგონა გადმოიყვანა ურემიდან და თავის კარავში დააწვინა.

– დეიდა, დუნია გთხოვთ მიხედეთ ამ გოგონას.- თხოვა ქალს.
_ კარგი,შვილო.- უთხრა და გოგონას ჯერ დასერილი ხელები დაუმუშავა და შემდეგ კი ბინტით გადაუხვია, სხეული სველი ტილოთი ჩამობანა და სუფთა ხალათი ჩააცვა. გული უკვდებოდა ასეთს რომ ხედავდა, ისეთი ნორჩი და ახალგახრდა იყო. ეტყობოდა, რომ სტრესისგან მაღალი სიცხეც ჰქონდა და ძილში შფოთავდა.
ცოტაცნით გამოვიდა კარავიდან, რომ ბიჭისთვის ეთქვა.
– რა ხდება, დუნია დეიდა როგორ არის?
– მკლავები დავუმუშავე და ბინტით გადავუხვიე, მაგრამ მაღალი სიცხე აქვს. არ ვიცი შევძლებ თუ არა, სიცხე დავუგდო.
– ყველაფერი გააკეთეთ, რაც შეგიძლიათ, თუ არადა მერე საავადმყოფოში წავიყვან.
– კარგი, შვილო მაგრამ ვინ ჩააგდო ამ მდგომარეობაში?
– ვინ იზავდა,თუ არა ის ორი გაიძვერა. ფაქტზე წავუსწარი, თუ როგორ...- ამის გაგებისას ქალმა პირზე ხელი აიფარა.
- ღმერთო, ჩემო რას ამბობ, შვილო? საბრალო გოგონა, ეტყობა,რომ ძალიან ახალგაზრდა და ნორჩია. - გული მოუკვდა ქალს.
– ამიტომ გთხოვ მას ყურადღება მიაქციე, ის კარგად უნდა გახდეს.- უთხრა ბიჭმა. რომელიც კოცონის პირას იჯდა და ერთ წერტილს მისჩერებოდა.


უკვე რამდენი დღეა, გოგონა უგონოდ იყო და არ იღვიძებდა, სიცხე კი დაუვარდა, მაგრამ მისმა გონებამ იმდენი ემოციური შოკი მიიღო, რომ გაითიშა, ასე ხდება, როდესაც გონება, ვერ ფილტრავს მომხდარს ამიტომ ახლა დრო სჭირდებოდა აღსადგენათ, იუსუფი მას გვერდიდან არ სცილდებოდა არ იცოდა ვინ იყო, მაგრამ მისთვის ეს გოგო სულ ერთი არ იყო.
დღე და ღამ მის სასთუმალთან ატარებდა და აკვირდებოდა, საბრალოს სხეულზე ათასნაირი სისხლ ჩაქვები აღენიშნებოდა, სისხხლი უდუღდა, ვენებში სიბრაზისგან იუსუთი ღირსეული ადამიანი, იყო და ყოველთვის გამოირჩეოდა ყველასგან, ის არ ჰგავდა იმ ველურ უდაბნოს ბინადრებს თავისი სამართლიანობისა და ღირსეული საქციელით იქაურმა ბინადრებმა კლანის ბელადათ აირჩია, ამის შემდეგ ღირსეულად უძღვებოდა თავის კლანს ყოველთვის ებრძოდა იმ ცივ სისხლიან ვითომ ბედუინებს, რომლებიც სინამდვილეში ყაჩაღრბი იყვნენ და ნამდვილი ბედუინები არ იყვნენ.
_ რა ხდება, კიდევ არ მოვიდა გონს?- ჰკითხა ქალს.
_ არა ..- დანანებით გააქნია თავი ქალმა.
– აქამდე უნდა ჩამეძაღლებინა ის არაკაცები. - კბილებში გამოსცრა ბიჭმა.
– ახლა ვეღარაფერს შევცვლით უკვე.. მთავარია გონს მოვიდეს.- თავზე ალერსიანად გადაუსვა ხელი, გოგონას.

კვირაზე მეტი იყო თითქმის გასული, როდესაც გოგონამ გაიღვიძა თვალები ოდნავ გაახილა ჯერ სინათლეს გაუსწორა მზერა, შემდეგ მისკენ მიმართული მწვანე თვალები დაინახა, რომელიც მღელვარედ დაჰყურებდა. გონებაში ყველაფერი ამოუტივტივდა, რაც გადახდა თავს და გიჟივით წამოხტა.
- ვინ ხარ არ მომეკარო.- წამოიკივლა გოგონამ.
– ნუ გეშინია,მე არაფერს დაგიშავებ ჩემი ნუ გეშინია.- მშვიდად უთხრა.
– აქ როგორ მოვხვდი?- შეშინებულმა წამოიძახა და იქაურობას მოავლო თვალი.
– მე მოგიყვანე...
ახლა გაახსენდა ის მწვანე მოელვარე თვალები, რომელიც წამიერად ნახა.
– შენ იყავი ,ის უცნობი?- აცრემლებული თვალებით კითხა.
– კი, მე წამოგიყვანე იმ ადგილიდან.
– ჩემს სიცოცხლეს რაღა აზრი აქვს.- ამოიტირა.
– კარგი დამშვიდდი, მესმის რთულია ამასთან გამკლავება,მაგრამ ცხოვრება ამით არ სრულდება.
– სად ვარ?
- უდაბნოში...- მშვიდად მიუგო.
_ უდაბნოში?! მაშინ შენ ბედუინი ხარ,ხომ ასეა?
– კი, მე ბედუინი ვარ. ახლა კი, დაისვენე მოგვიანებით, მოვალ ისევ და გავაგრძელებთ საუბარს.

თავს იდანაშაულებდა მომხდარის გამო, რომ არ გამოქცეულიყო, ეს ხომ არ მოხდებოდა არა? მაგრამ უტვინოთ მოიქცა. გულს ურევდა, თავის სხეული, რომ ახსენდებოდა, როგორ დაასრიალებდა ის ბინძური კაცი მის სათუთ კანზე თავის ბინძურ ხელებს და როგორ გულის ამრევად ეხებოდა სხეულზე, ყელზე, გულმკერდზე და სხვა დანარჩენ ნაწილებში, მისთვის ყველაფერს აზრი დაეკარგა ახლა უკვე სულ ერთი იყო, ბიჭთან იქნებოდა თუ არა, თავად აღარ მოისურვებდა ბიჭთან ყოფნას, რადგან აღარ იყო ის ვინც აქამდე იყო, უკვე წაბილწული იყო.
სასოწარკვეთილმა დაავლო დანას ხელი და ვენებზე უნდა დაესვა, როდესაც შიგნით იუსუფი, შემოვარდა და დანა წაართვა.
_ რას აკეთებ გაგიჟდი!- ბრაზით უთხრა.
_ გთხოვ, მომეცი დანა, მე ამ ტვირთით ვერ ვიცოცხლებ, მომეცი უფლება, მოვუღო ამას ბოლო.
– არა, ამის უფლებას არ მოგცემ, თვით მკვლელობა გამოსავალი არ არის. ახლა კი, დაჯექი და მიამბე, როგორ აღმოჩნდი მათ ხელში.
გოგონამ ყველაფერი უამბო თავიდან ბოლომდე როგორც იყო, ბიჭი კი გაოგნებული უსმენდა.
– ასე იყო, ყველაფერი, ვეცადე თავი დამეღწია, მაგრამ ვერაფერს გავხდი. ვიცი ახლა ფიქრობ , რომ ყველაფერი ჩემი დაუდევრობის ბრალია და მართალიც იქნები.

– მხოლოდ იმის თქმა შემიძლია, რომ შტერი ხარ, ღამით ჩვენ მხარეში გასვლა ძალიან სახიფათოა, რადგან ბევრი ყაჩაღი დადის. კიდევ იმიტომ ხარ სულელი იმპულსურად, რომ მოიქევი და გამოიქეცი.
- ახლა,უკვე გვიანია რამის შეცვლა, ვერც უკან დავბრუნდები..
_ უნდა გაძლიერდე გესმის, ასე არ გამოვა მესმის რასაც განიცდი, მაგრამ ვეღარაფერს შეცვლიზ თავს უნდა მოერიო და გადალახო ეს.
_ არა, არ შემიძლია, მე სიცოცხლე აღარ მინდა. მე უკვე ისედაც ცოცხალ-მკვდარი ვარ გესმის. ახლა კი შემიშალე ხელი, მაგრამ ისევ გავიმეორებ იგივეს.
– დამშვიდდი, კარგი.- გული უკვდებოდა მის შემყურე, რას არ იზაბდა, რომ ეს აერიდებინა თავიდან, მაგრამ ვერ მიუსწრო, დროულად.- ამდენს გელაპარაკები და არ გაგეცანი, მე იუსუფ რაშიდი ვარ ამ უდაბნოს ბელადი.
_ჟასმინ ამირიძე.- ამოთქვა..
– უცნაურია..
– რა არის უცნარი?
– ის რომ სახელი აქაური გაქვს გვარი კი არა.
- ჰო, იმიტომ რომ დედა მყავდა აქაური მამა კი ქართველი, ამიტომ მქვია აქაური საცრლი.
_ გასაგებია. კარგი დაისვენე და მეტი აღარ დავინახო, მსგავსი რამ თორემ მაგრად ვიჩხუბებთ. იუსუფის გასვლის შემდეგ ოთახში ასაკოვანი ქალი შემოვიდა ლანგრით ხელში და წინ დაუდო, რომ რამე ეჭამა.
არაფრის თავი არ ჰქონდა, უნდოდა რომ უბრალოდ გამქარილიყო, აქედან თუმდაც უდაბნოს ქვიშას ჩაეყლაპა ამაზეც კი თამახმა იყო.
საღამოს კარავიდან გამოვიდა.
_ მაპატიე, რომ გაწუხებ, მაგრამ აქ სად შეიძლება თავი მოვიწესრიგო.- დამორვცვით იკითხა
იუსუფმა, დუნიას დაავალა გოგომას გაჰყოლოდა და ეჩვენებინა სად იყო მათი აბაზანა.
გოგონა მიაცილა და სუფთა ტანის სამოსი მიაწოდა.
აბაზანაში, შესვლის თანავე მოიშორა ყველაფერი სხეულიდან და დაგუბებულ წყალში ჩაწვა, შემდეგ კი მთელი ძალით ცდილობდა იმ სიბინძურის მოშორებას სცეულიდან, რომელიც გულს ურევდა, იხეხავდა ომ ადგილებს და გულამოსკვნილი ტიროდა.
წყალში იჯდა გულ დამძიმებული და ფიქრობდა მომხდარზე, როგორ უნდა მოქცეულიყო ახლა, ცხოვრებას როგორ გააგრძელებდა,

– მაპატიე,იაგო...- ამოიტირა - მე არ ვარ შენი ღირსი.
საკმაო, დრო გაატარა აბაზანაში,შემდეგ კი გაყინული მზერით ამოვიდა წყლიდან ტანი შეიშრო და ხალათი მოიცვა.
აბაზანიდან გასვლის, შემდეგ თავის კარავთან მივიდა, ბიჭის გვერდით ჩამოჯდა რომელიც კოცონთან იჯდა.
– დამეხმარები აქედან გაღწევაში...- ამოთქვა გოგონამ.
– ახლა ვერ, მაგრამ ალჟირში, რომ ჩავალთ გპიედები დაგეხმარები.