შებინდებულზე შევაღწიე მეზობლის ეზოში, ჩუმად ავიარე კიბე და კარი ბრთხილად შევაღე... დერეფანში არავინ არის, შესვლა მინდა მაგრამ ვერ ვბედავ... უეცრად ჺუა ხნის ქალბატონი გამოვიდა მე კი კარს ამოვეფარე, საკუთარ თავს ვიმეორებ, წადი! მაგრამ არ მინდა წასვლა, რადგან ასეთი შანსი აღარ მომეცემა. ისე სწრაფად გაიღო ერთ ერთი ოთახის კარი რომ შევკრთი და ჩემს წინააღმდეგ გამოჩნდა ის გოგონა რომელმაც ამ დღეში ჩამაგდო.... გულის ცემა ისე ჩამესმის მგონია რომ მთლიან შემდეგ აასვლელში ისმის, და ამიტომ ვცდილობ სუნთქვა შევედი კაცი, სადაც არის გონებას დავკარგავ.... დ ღამის ესაუბრება მის ენაზ მე კი არაფერიმკესმის. კმარა! წასვლის დროა ვიმეორებ საკუთარ თავს და ასეც მოვიქეცი, მაგრამ ჩამოსვლისას კიბეზე ფეხი ამიცდა და ხმაური გამოვიწვიე.... ქაოსი გამოვიწვიე დავაწიოკე ოჯახი, მე კი იქვე ბუჩქებს ამოვეფარე ისე რომ ვხედავ ყველაფერს, კიბიდან შუა ხნის მსუქანმა მამაკაცმა ჩამოირბინა სანადირო თოფით და ხმა მაღალი ხმით გაჰყვირის... უცბად გავიგონე გელას ბიძა მიმარღავს მამაკაცს რუსულ ენაზე მამაკაცს,... მე კი არაფერი მესმის მხოლოდ ის გავიგონე. ახია ჩემზე, რა მინდოდა?! ახლა ვიჯდე ამ ბუჩქებში ძალიან ვბრაზდები საკუთარ თავზე, რადგან არ ვიცი როგორ დავაღწიო თავი შეუმჩნევლად. საკმაოდ დიდი დრო დავყავი ბუჩქებში მაგრამ სიტუაცია მალევე ჩაწყნარდა და მეც ბრთხილად დავაღწიე თავი. მეორე დღეს ბიჭები დაბრუნდნენ და ჩემი მარტოობა დასრულდა, ხან ჯოკერის თამაშს მაძალებენ ხანაც გასეირნებას.... შუა დღის მზის ცხელმა სხივებმა დამეხმარა, არავის არაფრის სურვილი არ აქვს გელა ოთახშია მოწოლილი, გიგო წყალს ივლებს, ნუკრი კი წამოწოლილი ტელევიზორს უყურებს... მე კი მომეცა შანსი კვლავ კიბიდან ვუმზერო იმ კარს რომლიდანაც ველი მშვენიერ გოგონას გამოჩენას... მაგრამ მის ეზოში მხოლოდ ბავშვები თამაშობენ ბურთით.. შევნიშნე როგორ აუვარდათ ბურთი ჩვენი ეზოს ხეზე, მე კი დრო ვიხელთე და ავძვერი სწრაფად და ბურთი გადავაგდე მათ ეზოში, ბავშვები კი გატეხილი ქართულით მიხდიან მადლობას, მე მათ ვუღიმი.... და უცბად გაიღო კარი მათი სახლის და ჩამოირბინა მშვენიერებამ კიბე... მე კი მის დანახვაზე უეცრად ჩამოვარდი ხიდან მაგრამ სწრაფად წამოვდექი თითქოს არც არაფერი მომხდარა, შევნიშნე როგორ გავიდა ეზოდან მე კი სწრაფად გადავძვერი ღობეზე ისე რომ ლამის ფეხი მოვიტეხე და ავედევნე გოგონას. მივყვები და ვფრთხილობ რომ არ შემნიშნოს... ისიც აგრძელებს გზას, ასე ავღმოვჩნდით ბაზარში, ხალხი ნეტარება და ვცდილობ არ დავკარგო მხედველობიდან... როდესაც გოგონა უკან ბრუნდებოდა კვლავ ავედევნე, მივყვები ნელი ნაბიჯებით და უცბად შეჩერდა... მეც ისე შევჩერდი მოწყვეტით რომ ძალიან დავიბენი... უცბად მოტრიალდა ჩემსკენ და მკაცრი სახით მიმზერს.
უკაცრავად, რა გნებავთ?... აღარ ვიცი რა გავაკეთო, როგორ მოვიქცე ერთიანად ვცახცახებ და პასუხს ვერ ვცემ, ის კი კვლავ კითხვას იმეორებს.
არ გესმის? თუ ლაპარაკი არ იცი?... პირველ რიგში იმან შ ეს მაძრწუნა რომ მოულოდნელად შემომხედა და კიდევ იმან რომ ქართულად საუბრობდა.... რამოდენიმე წამიანი სიჩუმის შემდეგ აღელვებულმა გავეცი პასუხი.
:ბოდიში გოგონა, მე უბრალოდ... არ მეგონა ქართულად საუბარი თუ შეგეძლოთ. გოგონამ ოდნავ გაიღიმა და მომღიმარმა შემეკითხა... და ამიტომ ამედევნე?... მეც გამეღიმა ვფიქრობ რომ ასეთი შანსი მეორედ აღარ მომეცემოდა, ამიტომ მოვიკრიბე გამბედაობა და ვცდილობ გამართულად ვესაუბრო.
:იქნებ მიხრათ რა გქვიათ?
:სევიო მაგრამ შეგიძლია სევი დამიძახო.
:სასიამოვნოა, მე ნიკა მქვია. ხელი გავუწოდე მისი ხელი ისეთი ნაზი და სუსტი იყო რომ ვფრთხილობდი ძლიერად არ ჩამომერთმია.
სევი: აქ სტუმრად ხარ?
:კი.... ძმაკაცის სოფელია და პირველად ვარ.
სევი: როგორ მოგწონს?
:ძალიან ლამაზია აქაურობა.
სევი: აქ ბევრი ლამაზი ადგილია მაგრამ ერთი ადგილი მიყვარს გამორჩეულად.
: შეგიძლია მაჩვენო ის ადგილი?
სევი: კი მაგრამ... სხვა დროს ახლა უნდა წავიდე, თორემ დედა გამო რახდება.
შეიძლება გაგაცილო?... შევეკითხე სევის მან კი ხმა მაღალი ხმით გაიცინა და შემახსენა რომ ჩემს მეზობლად ცხოვრობდა... ამაზე ორივენი ვიცინოდით და შემდეგ წამიერად გავუსწორეთ თვალი ერთმანეთს და სიცილი შევწყვიტეთ.
სევი: რამდენი წლის ხარ ნიკა?
:18ის... შენ რამდენი წლის ხარ?
სევი: მე 15ის ვხდები ზეგ.
:მოსწავლე ყოფილხარ მე წელს დავამთავრე სკოლა.
სევი: რა გეგმები გაქვს?
:ჯერ არ ვიცი... ახლა მხოლოდ დღევანდელ დღეზე ვფიქრობ. კითხვაზე სევიმ კითხვა დამიბრუნა თუ რას ვფიქრობდი მაგრამ უეცრად გაისმა ქალის ხმა სევიოს დედა ეძახდა, ისე მოვედით სახლამდე რომ ვერც შებნიშნეთ... სევი დამემშვიდობა და სახლში შევიდა, მეც სიხარულით აღსავსე შევედი სახლში და გელა შემეგება ბიჭებთან ერთად.
გელა: სად დადიხარ ბიჭო?!
:გავისეირნე.. რა არ მაქვს უფლება?
გელა: შენ თუ ძმა ხარ... ხომ კარგად ხარ?.. ჩვენ არსად მოგიყვები და სულ უცნაურად იქცევი, რა გჭირს ბოლოს და ბოლოს შეგიძლია აგვიხსნა?
გიგო: შეყვარებული ხომ არ ხარ?
გელა: ვისზე ბიჭო? ძროხების და ქათმების მეტი ამ ეხზოში არავინაა და სხვა ვინ უნდა შეყვარებოდა?.. ძროხა ან ბიძაჩემის ზილი.
ბიჭები გულიანად იცინიან მე კი ხელი ჩავიქნიე და ოთახში წამოვწექი, თვალები დავხუჭე და კმაყოფილი სახით ვიმეორებ სევიოს სახელს. დილიდან ჩასაფრებული ვარ, კიბიდან კვლავ სევის კარს მივჩერებივარ ... ისიც გამოვიდა და ონკანთან პირს იბანს, თავს ისე იჭერს თითქოს ვერ მამჩნევს მაგრამ პერიოდულად ეღიმება... ხელები რომ შეიმშრალა შინ შევიდა და მალევე გამოვიდა, გამომხედა და მანიშნა რომ ახლოს მივსულიყავი ოდნავ, უკან მიიხედა და შემდეგ ჩუმად გადმომიგდო დაკეცილი ფურცელი შემდეგ სწრაფადვე შევიდა შინ... მე კი უცბად ავიღე ხელში ფურცელი და ხის უკან მივიმალე რომ მშვიდად მენახა... დაკეცილი ფურცელი გავშალე და წავიკითხე სადაც ეწერა რომ 4საათზე ბაზრის შესასვლელთან დამელოდებოდა ... სიხარულისგან ფურცელი გულში ჩავიკარი და თვალი დავხუჭე. უკვე 4საათია და მე ბაზრის შესასვლელთან ვდგევარ მაგრამ სევი არსად ჩანს... მზე ისე მაჭერს რომ სისველემ შემაწუხა, ამავდროულად ბღელავ რომ არ მოვიდეს საერთოდ... რამოდენიმე წუთის შემდეგ შევნიშნე სევი მოკლე შინდისფერი კაბით იდგა ჩემს წინ გაშლილი ხვეული თმით იხედება ჩემსკენ და იღიმის, მე კი სიხარულით სავსე თვალებით შევსცქერი და ვერ ვიჯერებ რომ ეს ცხადში ხდება. სევიმ როგორც შემოირდა მიმიყვანა მის საყვარელ ადგილზე, სადაც უღრანი ტყე გავიარეთ და მდინარეს მივუახლოვდით მართლაც მშვენიერი იყო იქაურობა და ეს სევისთან ავღნიშნე.
:მართლაც რა ლამაზია.
სევი: მიხარია რომ მოგეწონა... ბავშვობა აქ მაქვს გატარებული, სკოლის შემდეგ მიყვარდა აქ ამოსვლა.
საუბრის დროს მივუახლოვდი სევის და მხრებზე ოდნავ შევეხე,
რის შედეგადაც შეკრთა.
სევი: რას აკეთებ?
:არაფერს, ნუ ღელავ უბრალოდ....
სევი: ძალიან შემაშინე.
:მაპატიე... არ მინდოდა შენი შეშინება.
ორივენი კვლავ შევსცქერით ერთმანეთს და უცბად მივუწიე ახლოს სახე და ტუჩები ოდნავ შევახე მის ტუჩებს.... მან კი სწრაფად მიმაცილა სახე და მთხოვა რომ ასე აღარ მოვქცეულიყავი... მე კი კვლავ პატიება ვთხოვე, მან კი გამიმხილა რომ აქამდე არავის უკოცნია მისთვის. ისევ ერთმანეთს შევსცქერით გაუნძრევლად და ნელ ნელა მივუახლოვდით სახით ერთმანეთისკენ და ტუჩებით შევეხეთ....ვვკოცნით და ვეალერსებით ერთმანეთს ისე დაგვაღამდა რომ ვერც კი გავიგეთ, აღელვებული სევი სწრაფად წამოდგა ფეხზე კაბა ჩაიცვა და ცრემლიანი თვალებით ცდილობს გაექცეს, მე კი ავედევნე მას და გულში ჩავიკარი.