როდესაც ხედავ, როგორ გიმზერს სველი და ნაზი ტვალებით.. ოჰ რა რთულია ამ ყველაფერს უყურო როგორ მოძრაობს მისი ლამაზი ტუჩები, ზოგჯერ გიღიმის, და ამ დროს გულში ისარივით მერჭობა.... რა მტკივნეულია და ამ დროს რა სასიამოვნო.
ჩემს წინ ისახება ეს სილამაზე და უმანკოება მაგრამ ის ჩემი არ არის და არც არასოდეს გახდება... მე ამას ვგრძნობ მის ტვალებში, მის სიტყვებში. როგორც მამაკაცი ის მე არ ამღიქვამს... მისთვის მხოლოდ საყრდენი კედელი ვარ რომლის გარეშეც შიშობს რომ ჩამოიშლება. არასოდეს მომეცემა იმის ბედნიერება რომ მას შევეხო, მოვეალერსო და გულში ჩავიკეა.... ამას ჩემსნმაგიერ, ვინმე სხვა განიცდის, ბედნიერი... მე კი ისღა დამრჩენია რომ მასტან სიახლოვე დავაფასო, თუნდაც მისი მანუგეშებელი ვიყო... ფაცინო და გამხიარულო. გვერდში ვედგე და ვაიმედო მაგრამ ვშიშობ რომ ეს დიდხანს ვერ გასტანს.
სანამ დრო მაქვს ვიქნები მისი საყვარელი ერთგული პროფესორი, მანამ სანამ მისი ცხოვრება სიახლით შეიცვლებოდა.

***


როგორც იქნა თავისუფალი დღე გამოვიმახე და ჩემს დაქალებთან ერთად შევზელი გასართობად წასვლა და განტვირთვა.

მაიკო, ანუ და თეკო.... ესენი არიან ჩემი საუკეთესო მეგობრები და მესაიდუმლენი.
როგორ მიყვარს მათთან ერთად ყავის სმა და ჭორ- მართალის გარჩევა. სალაპარაკო თემა ამიგვეწუტა და როგორც ყოველთვის ჯერი ჩემზე შეჩერდა. მაიკო დანარჩენებთან ერთად ჩამეზია და ხუმრობა ნარევი ტონით მისვამს შეკითხვებს.

მაიკო: რას შვრები ყვავილო?!... როგორ არიან შენი თაყვანისმცემლები?... მოცინარი კითხვას მისვამს და მას სიცილნკისიკისს აფორმებენ ანი და თეკო.. მეც მომრზალებით ვიღიმი და პასუხს ვუბრუნებ.

:კარგი რაა.... თქვენ იცინეთ და სრული კატასტროფა მაქვსმ. ეს ტარაშია და მოსვენებას არ მაძლევს... ნუ გოგა ხომ დედაჩემის საყვარელი პოტენციური სასიძლოა.

საუბრისას თეკო ჩამერთო, მისინმომღიმარი სახე დრო და დრო სერიოზულს უბრუნდება.

თეკო: ისე რას ერჩი ვერ გამიგია... ძალიან სიმპატიური შეძლებული და პერსპექტიული ახალგაზრდაა.

:ვიცი მაგრამ მათ მიზიდავს და რა მოვუხერხო?... რაღაც აკლია მაგრამ ვერ გავერკვიე რა?!.


მაიკო: კარგით რაა!.... აბა ის ვინ არის ამას წინად რომ ვიყავი შენთან ვინმე პატარა ბიჭს გაქუცუკი ყვავილები რომ მოატანინა სენთან.


:ტარაშზე ამბობ ხომ?...

ამ სახელის გაგონებისას ანამ შეიცხადა.


ანა: უჰ... ეგ სრული კატასტროფაა მეშინია რომ ვხედავ ხოლმე. ანას ნათქვამმა ძალზედ გაგვამხიარულა და დიდ ხანს ვიცინეთ.

უცბად თემომ სეგვაჩერა და კვლავ კითხვით მომართა გულ ანთებულმა.

თეკო: მოიცადეთ ერთი წუთით!... ახლა გამახსენდა, შები პროფესორი რას შვრება?...

გოგონები კვლავ გულიანად იცინიან... მეც ვუყვებინმათ მაგრამ ამავდროულად ვახსენებ და ვუკონკრეტებბმატ რომ ჩვენ მხოლოდ ძალიან ახლო მეგობრები ვართ.

სიცილ კისკისში კვლავ უცბად წამოიძახა მაიკომ და აღტაცებული სეკიტხვით მესმის თავს.

მაიკო: ხომ მართლა...ბისნსულ დამავიწყდა ვინმე შეშლილი მეზობელი რომ გყავს დიდ ლოყება პუტკუნა, მე მგონი რაღაც რიგზე ვერ აქვს, ხომ ასეა?... ერთხელ რომ ავდიოდით შენთან სადარბაზოში ჩუმად გვიყურებდა.

:კი... არაფერი სჭირს უბრალოდ მორცხვი და მორიდებული ყმაწვილია, რომ დამინახავს ისე წითლდება როგორც მარწყვი.

გოგონები კვლავ გულიანად იცინიან და მაცნობენ რომ მასაც ვუყვარვარ... ამ დროს მე ვცდილობ სიცილით შევცვალო თემა მაგრამ მათ გამომდის, თეკო გამუდმებით იმეორებს, სასწრაფოდ გჭირდება ვინმე სხვა.... უკვე აღარ მსიამოვნებს მათი გაუთავებელი ღლიცინი ჩემი მიმართულებით, ამიტომ ზრდილობიანად მოვიმიზეზე საქმე და ბაღიდან წამოვედი.


აღარ შემიძლია სიმშვიდე მსურს მხოლოდ... სახლში ვარ და დედაჩემი გოგაძე მიხედავს ტვინს... დაქალებტან ვარ და ბიჭებს განიხილავენ... პროფესორი რომ არ მყავდეს ალბათ სევიშლებიდი.. ასეთ დროს და არამარტო ასეთ, ჩემს სხვა და სხვა განწყობის დროს მხოლოდ მას სეუძლია ჩემი გაგება. რა უცნაურია ასეთი სეგრძნება მაქვს რომ ტითქოს ჩემი უფროსი ძმა და ძმაზე უფრო მეტია... სისულელეს ვამბობ მაგრამ ფაქტია რომ მასთან მშვიდად ვარ... როგორ მსურს ახლა დავურეკო ველაპარაკო მაგრამ მერიდება ამ დროს იქნებ ვინმე ჰყავდეს?... რას იფიქრებს ის ადამიანი?!.. ვფიქრობ რომ არასწორედ გაიგებს ჩვენს ურტიერთობას... არადა გულით მინდა რომ მის ცხოვრებაში გამოჩნდეს ვინმე ლამაზი კეთილი და მოსიყვარულე ქალი მაგრამ იმასაც ვშიშობ რომ დასრულდება ჩვენი ურთიერთობა რადგან ამას ვერავინ გაიგებს.

მივუყვები გზას, ჩაფიქრებული. მივუახლოვდი ჩემს უბან, ის არის სადარბაზოსთან მივიჩქარი, როდესაც უეცრად თარაში ამ ეკიდა როგორც სჩვევია. გზას განვაგრძობ ის კი ფეხბდაბფეხ მომზევს და ცდილობს გამესაუბროს. იძულებულინვარ შევცერდე და რამენაირად მოვიშორო თავიდან.

თარაში: საად მიიჩქარის ჩემი პატარა თოჯინა?!....

:მე ვარ სალომე!.. და არა თოჯინა.
გაცხარებული ვპასუხობ მას.
ის კი არ იმჩნევს ჩემს ტვინს და განაგრძობს
ჩემთან ღლაფუცს.

თარაში: რა მოხდება ერთხელ მაინც გამიღიმა?!... ასე აპირებ დარჩენილი ცხოვრება?... იცოდე ამოვალ და მამაშენს პირდაპირ ხელს ვთხოვ.

უკვე მოთმინების ფიალა ამევსო და პირდაპირ შეტევაზე გადავედი.

: ახლა კარგად მომისმინე ტარაშ... მე გათხოვებას ჯერ არ ვაპირებ და მითუმეტეს შენ არ ჯდები ჩემს გემივნებაში... არც არასდროს მომეწონები. მაპატიე ასე პირდაპირ რომ გელაპარაკები მაგრამ სხვა გზა არ დამიტოვე... მაპატიე და ნახვამდის.

თარაშს უცბად მივახალე რასაც ვფიქრობდი და ისე სწრაფად ამოვირბინე კიბეზე რომ ჩემს მეზობელ ბაჩოს შევეჯახე... მინდოდა ბოდიში მოეხადა მაგრამ ჩემს დანახვისას სწრაფად შებრუნდა და ისე დაიბნა რომ დაავიწყდა საით მიდიოდა. ამაზე აღარ ვფიქრობდი მთავარი ის იყო რომ თარაშს დავუსხლდი ხელიდან ამჯერადაც.




***


ოჰ რა თავხედი გოგო ხარ მაგრამ არაუშავს...
მალე შეგირთავ ცოლად და შეგასწავლით ყველაფერს სათანადოდ. მანამ სანამ გიხდება იფრინე და ინავარდე ჩემი პეპელა
მაგრამ როდესაც დაქალები და შვილებს გამიჩენ მაშინ მოგიწევს ამდენ წიწილას თავი დაანებოს და შინ შვილები ზარდო. იმაზე მალე მოხდება ეს ვიდრე შენ წარმოგიდგენია ჩემი ფერიავ. ეჰ სულმმიუტქმელად ველი ამ დღეს როდის შეგირტავ და დაგისვამ გვერდით მაგრამ მანამდე რაღაც საკითხები არ მასვენებს... ერთხელაც იქნება მის ხშირ სტუმარს თავისივე ჯიპიანად დავშლი და გადავყრი მის ნაწილებს ნაგავსაყრელზე.
იმედი მაქვს კიდევ ბევრი არ მეყოლება გადალახი, თორემ უკადრებელს ვიკადრებ ჩემი სიყვარულისათვის... ისე ეს იდეური ბაჩო კი მივაყენე კედელთან ამასწინად... ნეტავი გენახათ როგორ ამოვარდნა ძე ჰქონდა გული..
ჩემს დანახვისას ახლაც ცახცახებს მაგ გაჭირვებულს.. გავაფრთხილე რუბლი ერთხელაც ადევნებს ჩუმად სალის, უმალვე მოხვდება მაგ რბილმლოყებში.. სწრაფადვე დამიჯერა და აკუნტრუშდა სახლში დედასთან... მე არ ვიყო თარაშ ავალიანი, თუ სალომე ჩემი ცოლი არ გახდეს!... არავის მივცემ იმის საშუალებას რომ ვინმე წინ გადამიღეს... ყველას გავცეხავვვინც კი შეეცდება რომ სალის სიყვარულში გამიტოლდეს.... სალის გულისათვის მზად ვარ სისხლი დავრვარო.. ყოველი ხერხით მოვიპოვებთ მის სიყვარულს.