არა, არ მიყვარს ჩუმი ქუჩები, მიდა რომ ხმარს ვედგე თავდებად,
არ მინდა ბნელი აუარზაური, მინდა ლამპიონს ვედგე თავნებად,
შუაღამისას როდესაც გძინავთ, ვიხეტიალო ოცნების გზაზე.
სადაც არაარის შურის თვალები, და ვარსკვლავები მეხვიოს თავზე.
რა ლამაზია, მთვარე ცის კიდეს, როგორ უხდება და როგორ ავსებს.
ვიხეტიალო ისევ თავნებად,
და ოცნებებმა წამიღონ ცამდე.
ვიცეკვო,როგორც გიჟები ღამით.
იმ გრამაფონის ,,ვარდების ვალსი",
ვიცეკვოთ თუნდაც წვიმაში ქარში
ან შემოდგომის ,,ნოემბრის ვალსი"...♡