აღარ უნდა რომ შეხვდეს არც ის უნდა რომ დაენახოს,ან უბრალოდ სადმე გადაეყაროს არ უნდა რომ ძველი სიყვარული ისევ გაახსენოს თან როგორი სიყვარული მაგრამ ძლიერი რომ ყოფილიყო ყველაფერს გაუძლებდნენ ესე უბრალოდ სიყვარული ხომ ბევრ რამეს უძლებს “სიყვარული ტკივილია, ვისაც არ სტკივა, მას არ უყვარს” – ვ.როზანოვი
მაგრამ იქნებ და ისევ უყვარს და უბრალოდ აღარ უნდა ამის გახსენება...უგმაყოფილოდ გააქნია თავი და თავის ანარეკლს დააკვირდა...თურმე როგორ შეცვლილა აღარ არის ის 18 წლის გოგო უწინ რომ იყო...აღარ არის ისეთი ლაღი უკვე ქალია ჩამოყალიბებული ქალი...განა,6 წელი დიდი დრო არარის?! მამამისის კომპანიაში მუშაობს
მამას პროფესიას გაყვა.არ ნანობს,ან რატომ უნდა ნანობდეს..მშვენივრად გამოსდის ეს საქმე და არც მამას არ უცრუებს იმედებს..
-მიდიხარ უკვე დე? ჰკითხა დედამ ტკბილი ხმით და შვილის ყავა მაგიდაზე დადო
-ხო დეე,ყავას დავლელ და წავალ
ყავა დალია თუ არა ქვევით ჩავიდა სადაც მძღოლი ელოდა..მაინც მშობლებთან ერთად ცხოვრობს,არა იმიტომ რომ მატერიალურად უჭირთ,სულაც არა ძალიან კარგად არიან დიდი სახლი აქვთ კერძო,თავისი ეზოთი...უბრალოდ არ უნდა დედას და მამას მოწყდეს
***
-მამა როგორ ხარ? საყვარელი ქალიშვილი მამამ გულზე მიიკრა და მის წინ დააჯინა
-კარგია რომ მოხვედი..ახალ პროექტზე ვმუშაობთ..მინდა რომ შენც ჩაერთო ამ საქმეში...
-ძალიან კარგი მაა მზად ვარ მუშაობისთვის....
-კომპლექსის აშენებას ვაპირებთ და რათქმაუნდა,დამხმარე კომპანიებიც გვჭირდება.
-გასაგებია..
-გახსოვს ჩვენს წინ ადრე რომ ოჯახი ცხოვრობდა
ზუსტად ეს სახლი იყო რომ გაიცნო დემე.. და ამ სიტყვებმა გაახსენა ყოველი წამი და წუთი. ყველა მოგონება ამოუტივტივდა, ერთიანად გააჟრჟოლა და თვალებში ცრემლები ჩაუდგა..უცბად დაივიწყა რომ მამამის არ შეემჩნია და "ვითომც არაფერი" სახით მიაჩერდა
-გუშინ დავურეკე მე მინდოდა მათთან მისვლა მაგრამ აქეთ დაგვპატიჟეს.
-როდის მივდივართ
-დღესვე,ხო იცი გადადებული საქმე ეშმაკისააო არ მინდა რომ გადავდოთ ამიტომ ჯობია დღესვე დავილაპარაკოთ.
-კარგი მამა.
-დროებით..მამას კაბინეტის კარები გამოვიკეტე და დერეფანში ბარბაცით წავედი ისევ უნდა ვნახო ისევ ამდენი წლის შემდეგ ღმერთო ჩემო რა მეშველება..? ნეტა რა გრძნობა დამეუფლება მის დანახვისას? თუმცა რას უნდა ვგრძნობდე? იმის მერე რაც მან გამიკეთა..
მთელი დღე ვერაფერს დაუდო გული სულ საღამოზე ფიქრობდა..ბოლოს და ბოლოს სახლის გზას დაუყვა სახლში რომ მივიდა რაც კი კაბა ჰქონდა ყველა გადმოალაგა.და ერთერთი გრძელი ოდნავ ამოღებული წითელი გიპიურით გაწყობილი კაბა აარჩია. თავისი არჩევანით გმაყოფილი დატრიალდა სარკის წინ.არასდროს არ მოსწონდა მაკიაჟი მაგრამ დღეს მაინც გაიკეთა მსუბუქი ბაცი ფერის ტუჩსაცხი წაისვა..მისი საყვარელი სუნამო შეიპკურა და კიბეებს დაუყვა...
-რა ლამაზი ხარ..ნათი
-აჭარბებ მამა
-მართლა ულამაზესი ხარ...
თავისითავით გმაყოფილი ჩაჯდა მანქანაში მაგრამ იმის გახსენებაზე რომ კიდევ უნდა ენახა ისევ გააჟრჟოლა ისევ გულმა დაუწყო ბაგა ბუგი..მანქანა დიდ თეთრ სახლთან გაჩერდა..მანქანიდან გადმოვიდა..ბოლო წუთებში დაიწყო ნერვიულობა კარები გააღო თუ არა ტკბილი ხმით მოესალმათ ქალბატონი ნატალი..
-როგორ ხართ..როგორ მომენატრე ნათი მისკენ წამოვიდა და აკოცა მამამისიც და დედამისიც მოიკითხა და სასტუმრო ოთახში შეიპატიჟა.."ნეტავ სად არის" თავისთვის ფიქრობდა ნათი
-ნიაკო ზევით არის..
-თუ შეიძლება ნიაკოსთან ავალ
-ადი
ნიაკო დემეს დაა..ჩემი ტოლია ყოველთვის კარგად ვეწყობოდით მაგრამ მისი ძმის გამო ჩვენს გაგვიფუჭდა ურთიერთობა..კიბეებს ავუყევი და გრძელ დერეფანში შევნიშნე კარები რომელიც ღია იყო კარებისკენ წავედი შიგნით შევიხედე როცა ის დავინახე ვისი დანახვაც არ მინდოდა დემე იყო წელს ზემოთშეიშველი ფანჯრისკენ იყო და ტელეფონზე საუბრობდა..წამის მეასედში მიხვდა რომ საუბარი მას ეხებოდა..
-მის მიმართ აღარაფერს აღარ ვგრძნობ..!..ამ სიტყვებმა მოუკლეს გული აბა რას ფიქრობდა?! საუკუნე დაელოდებოდა თუ ქალები გაწყდა და მისი ერთგული დარჩებოდა მაინც ეწყინა მას ხომ მაინც უყვარს მაინც უყვარს მისი უძირო თვალები სურნელი და ჩახუტება.. გაბრუნებას რომ აპირებდა მაშინ შემობრუნდა დემეც და ტელეფონი ხელიდან გაუვარდა...
-მე..შენს დას ვეძებდი ამოიბლუყუნა და ადგილს მოწყდა..
პ.ს საცდელი თავია მაინტერესებს ღირს თუ არა გაგრძელება.. მომიტევეთ შეცდომები..ჩემი მკითხველები მიყვარხართ :**