ჩვენ... ანუ წარსულის მოგონებანი

ღამე საკმაოდ ცივია უშენოდ და იცი რატომ?! სწორედ მაშინ აღმოცენდება შენში მომაკვდინებელი ფიქრები... თავს დაგატყდება... გულს გრძელი კლანჭებით ნაკუწებად გიქცევს და საბოლოოდ გამომშრალი რჩები... გამომშრალი და ცივი... აკანკალებულ სხეულს ვერავინ გითბობს,

წარსულის ლანდი

სიყვარული აღმაფრენაა. ნდობაა. ტკივილია. განშორებასთან შეგუებაა.

წარსულის ირონია (დასასრული)

მომხდარის გაანალიზება ძალიან რთული აღმოჩნდა... ასე უცებ ოდესღაც საყვარელ ადამიანზე მსგავ

წარსულის ირონია (თავი 6)

ჩემი ცხოვრება ძალიან მოკლე დროში სრულიად შეიცვალა, სრულიად განსხვავებულ განზომილებაში

წარსულის ირონია (თავი 5)

მომხდარი დიდი ხნის შემდეგ, გავაანალიზე, არ ვიცირატომ ვუთხარი ეს სიტყვები, ეს უფრო წამოცდენის

წარსულის გარეშე

გეცინება საკუთარ ძველ „მეზე“, რომელიც განუწყვეტლივ იმაზე დარდობდა, რას იფიქრებდა პეტრე, პავლე და მეზობელი მაყვალა.. დგები, უფრო სწორედ, მაღვიძარა ძალით გაგდებს საწოლიდან. ჭირივით გეზარება თბილი საწოლის მიტოვება, მაგრამ მაინც სიხარულით ხტები და

წარსულის ირონია (თავი 4)

2 კვირის განმავლობაში კიდევ ვიყავი სოფელში, გაგას თავის სიყვარულთან ერთად უფრო ხშირად ვხედავდი, ვხვდებოდი, რომ ჯერ მისთვის

წარსულის ირონია (თავი 3)

რამდენიმე საათი საავადმყოფოს ეზოში გავატარე, ჯერ მიჭირდა მომხდარის გააზრება, ასე უცებ ალექსანდრეზე წარმოდგენის შეცვლა ჩემთვის რთული აღმოჩნდა, ბლოკნოტი ჩანთაში ჩავდე და შენობაში შევედი,

წარსულის ირონია (თავი 2)

მომხდარის შემდეგ, ჩემი მშობლები ზედმეტად ცივად მექცეოდნენ, ფიქრობდნენ, რომ მათი ღირსება შევლახე, არადა წარმოდგენაც კი არ ჰქონდათ რა მოხდა სინამდვილეში და მეც ახსნას აღარ ვაპირებდი...

წარსულის ირონია (თავი 1)

დილით ჯერ კიდევ ბურანში მყოფს თავზე ძვირფასი ლიზა მახტება, რომელიც სიხარულით მამცნობს თავისი საყვარელი ბიძაშვილის საფრანგეთიდან დაბრუნებას, არ ვუსმენ, უფრო ვერ ვუსმენ,