ძალიან შეშინებული ვიყავი მისი ესეთი გაბრაზებული სახის შემყურე
- ანკა ნუ გამაგიჟებ ...დაიღრიალა ბაგრატიონმა
- ეს შენ არ გირჩევ ბაგრატიონო ჩემ გაგიჟებას... არ ჩამოვრჩი რეზის
- ანკა შენ ის **ე ეკე არ გაგენო არც გეთამაშები და არც არასდროს დაგანებებ თავს ! გასაგებია?.... უფრო ხმამაღლა მიღრიალა ბაგრატიონმა
- რაგინდა ჩემგან?... სიბრაზისგან ფეხზე წამოვხტი და ბოლო ხმაზე ვიღრიალე ... კიდევ ვაპირებდი რაღაცის თქმას მაგრამ წონასწორობა ვერ შევიკავე და წყალში გადავვარდი
- რეზიი რეზზიი წყლის შიშიმაქ რეზიიი ... ვყვიროდი განწირულად... გახსოვთ ალბათ გითხარით რომ ცურვა ვიცი იმ დონეზე რომ ჩემ თავს გადავარჩენ მაგრამ წყლის შიში მაქ საშინელი ...
რეზი არცკი დაფიქრებულა წამებში გადმოხტა და წელზე ხელი მომხვია .. ახლოს მიმიკრო
- შენ რომ რამე დაგმართოდა მეტიჩარა მერე რა მეშველებოდა ... ეს უკვე ჩემი თბილი რეზი იყოო..მთელი გრძნობებით წარმოთქვა ეს სიტყვები
- სახლში მინდა... ცივად მივახალე და მისი ხელები მოვიშორე... კატერზე ამსვა და მერე ნაპირისკენ გავემართეთ...ხმა არცერთს არ ამოგვიღია.. ძალიან ვბრაზობდი რეზის საქციელზე... მის გამო შეიძლება რამე მომსვლოდა..როგორც იქნა ნაპირზე გავედით... ხმა არცერთს არ ამოგვიღია სასტუმრომდე ისე მივედით... ოთახში შევედი და კარები ჩავკეტე
საშინლად ვბრაზობდი რეზის ესეთ წინდაუხედავ საქციელზე... რაუნდა ჩემგამ? ის ვიკა(მეზობელი) ხო ყავს ჩემგან რაღა უნდა?!... დავიღალე დავიღალე აღარ შემიძლია... ვბუზღუნებდი ჩემთვის და ისე ვიძახდი თითქოს და ვინმეს ესმოდა ჩემი ხმა... წყალი გადავივლე და ლოგინზე დავემხე ...ისე ჩამეძინა რომ ბომბიც ვერ გამაღვიძებდა ალბათ...
დილით გოგოებმა კარები ჩამოიღეს
- ანკა (ელი)
- ანკა გაიღვიძე (ნატაშკა)
- ხოო ხოო მოვდივარ ... გავძახე გოგოებს და ძლივს ავწიე თავი ბალიშიდან მაგრამ ისევ ბალიშზე დავდე.. ბოლოს როგორც იქნა ავდექი... სიცხე მქონდა ისეთი მაღალი რომ ვიწვოდი.. გოგოებმა რომ დამინახეს შეიცხადეს
- ვაიმე ანკა რაგჭირს ?(ელი)
- სიცხე აქ გოგო .. ხელი მომადო ნატაშკამ შუბლზე
- ხო სიცხე მაქ ..ძალიან ცუდადვარ და თბილისში მინდა...
- ხო რაპრობლემაა ჩვენც წამოვალთ ბიჭებს თუ უნდათ დარჩნენ (ელი)
- ხოხო ...დაეთანხმა ნატაშკა
- არა არა მარტო მე წავალ თქვენ გაერთეთ კაცო მივხედავ თავს.... ბევრი იბუზღუნეს მაგრამ ბოლოს მაინც დავარწმუნე გოგოები დარჩენაზე ... ბავშვები ყველა ჩემ ოთახში შეიკრიბნენ და მეზობელი გამოვიდა სიტყვით
- მეც მივდივარ ხვალ თბილისსში რეზის მივყავარ და ჩვენთან ერთად წამოდი ... ჰმმმ ეს ნაგდად არ მესიამოვნა მაგრამ სხვა გზა არმქონდა.. მაშინ რომელიმეს უნდა ჩაშხამებოდა ბიჭებს დასვენება და წავეყვანე ხოდა დავთანხმდი... იმ ღამით გოგოები მივლიდნენ.. მეორე დღეს იმდენად ცუდად ვიყავი ერეკლემ ხელში აყვანილმა მიმიყვანა მანქანამდე.. უკან სავარძელზე წამოვჭექი... ბასები ჩამოვიმხე და ბოლო ხმაზე ვუსმენდი მუსიკებს... სულ არ მინდოდა გზაში მესმინა ვიკას და რეზის დიალოგებისთვის... გზაში ჩამეძინა... მთელი გზა არ გამღვიძებია... თბილისსში როცა შემოვედით ოდნავ გამოვფხიზლდი... მალევე სახლთან მივედით.. ვიკამ ბარგი გადმოალაგა და სადარბაზოში შევიდა... რეზიმ ხელში ამიყვანა და სალხში ისე შემიყვანა..მერე ბარგი ამოიტანა.. ძალიან ცუდად ვიყავი ..სიცხე 40ამდე მექნებოდა არცკი გამიზომია.. როცა ბარგი ამოიტანა მერე მე მომიბრუნდა
- ეხლა სიცხე გაიზომე და მერე წამლებს გიყიდი(რეზი)
- არმინდა მეთვითონ მივხედავ ჩემ თავს.. ძლივს ვიღებდი ხმას...
- ხოხო ხმაზე გეტყობა როგორც მიხედავ (გაიცინა) ..... სიცხე გავიზომე როგორც ვვარაუდობდი ისე ამიხდა 40 აჩვენა თერმომეტრმა.. არაფრის თავი არმქონდა.. არც ლაპარკაის არც მოძრაობის და თვალების გახელაზე ხომ ზედმეტი იყო ლაპარაკი..... რეზიმ წვნიანი გამიკეტა გინდა თუარა უნდა ჭამოო ... ბევრი ვერა მაგრამ ცოტა მაინც მაჭამა ძალით... მერე ექიმი გამოიძახა ...
- ძალიან ცუდად არი არვიიც ესე სად გაცივდა მაგრამ მინიმუმ 1 კვირა სახლიდან არუნდა გავიდეს და ლოგინში უნდა იწვეს (ექიმი)
- კარგით ექიმო პირადად გავაკონტროლებ მას(რეზი)
- ძალიან კარგი და თუ დღესვე დაიწყებთ წამლების მიღებას უკეთესი იქნება
- რათქმაუნდა, მადლობთ რომ მოხვედით , გაგაცილებთ (რეზი)
ექიმი გააცილა და მერე მე შემომიბრუნდა
- სანამ შენები არ ჩამოვლენ და ბოლომდე არ გამოკეთდები მანამდე მე მოგივლი
- ჰაჰა რაიყო ხვდები რო შენგამო ვარ ეხლა ცუდად ?
- ჩემგამო?
- ჰო შენრო არ წაგეთრიე კატერით და წყალში არ გადავვარდნილიყავი არაფერი მოხდებოდა
- არა ჯიუტი რომ არ იყო არაფერი მოხდებოდა !... შემისწორა მკაცრი ტონით ბაგრატიონმა
- ნახე რა მე გადმომაბრალა. ფუ გორილა ... ჩავილაპარაკე ჩემთვის ...
დღეები გადიოდა სიცხე არ მივარდებოდა... ძალიან ცუდად ვიყავი ...რეზი ერთი წუთითაც არ მტოვებდა ... სულ ჩემთან იყო და ყველაფერს აკეთებდა იმისთვის რომ გამოვკეთებულიყავი
ერთ დღეს როცა გავიღვიძე აბაზანაში შესვლა მომინდა... ძლივს ავწიე სხეული ლოგინიდან აბაზანისკენ როცა მივდიოდი გავიგონე მისაღებში რაღაც ხმები ისმოდა... შევედი და როცა ვიკა და რეზი დავინახე რას აკეთებდნენ ჩემ ტახტზე! ხაზს ვუსვამ ჩემ ტახტზე არვიცი რა დამემარტა წამებში გავითიშე... მეტი აღარაფერი მახსოვს... თვალები როცა გავახილე საავადმყოფოში ვიყავი და გადასხმას მიკეთებდნენ ... ბავშვები ყველა ჩამოსულან და თავზე მედგნენ
- როგორ ხარ ჩემო ლამაზო?(ნიკა)
- საშინლად.. რამდენიხანი მეძინა?... ძლივს გადავაბი სიტყვები ერთმანეთს
- ორი დღე(ელი)
- რატომ გავითიშე?..
- ექიმებმა როგორც აგვიხსნეს სიცხის ბრალი იყოო (ნატაშკა)...ოთახში რეზიც იყო.. თავისთვის იჯდა და ხმას არ იღებდა
- ბაგრატიონო გაეთრიე ჩემი ოთახიდან..! მეც კი მიკვირს ესე ბრაზით როგორ წარმოვთქვი ამ სიტუაციაში სიტყვები... მეხო თვალებსაც ვერ ვახელდი
- ანკა...რაღაცის თქმას აპირებდა
- გაეთრიე ..... უფრო ხმამაღლა დავუყვირე და აი აქ ყველაფერი გაქრა.... გონება დავკარგე...
გონს როცა მოვედი ბავშვები ისევ თავზე მედგნენ და ყველა განადგურებული ჩანდა..
- თქვენ რა არ გძინებიათ?...ვიკითხე ოდნავ მოკეთებულმა
- არა (ერეკლე)
- რამომივიდა ?
- ისევ სიცხემ აგიწია და გონება დაკარგე (ერეკლე)
ბავშვებს სანდრო დათო და ალექსიც შეუერთნენ... გადიოდა დღეები ისინი სახლში მხოლოდ ტანზე გამოსაცვლელად მიდიოდნენ..უკვე ისეთი სახებით მოძრაობდნენ მუმიებს გვანდნენ ... მათ მაგივრად მე შევწუხდი
- წადით სახლში .. ჭამეთ გამოიცვალეთ ხო ხედავთ კარგად ვარ დაიძინეთ და ხვალ მოდით, თუარ წახვალთ ექთანს ვეტყვი დაცვამ გაგყაროთ!...... დავემუქრე მათ ... სხვა გზა აღარ ქონდათ ადგნენ და სახლებში წავიდნენ.....
ღამით როცა ღრმად მეძინა ვიგრძენი როგორ შემოვიდა ვიღაც ჩემს ოთახში ... როგორ მეხებოდა თმაზე და სახეზე როგორ მეფერებოდა... მინდოდა თვალი გამეხილა და გამეგო ვინ იყო მაგრამ არ მინდოდა მიმხვდარიყო რო ვგრძნობდი მის აქ ყოფნას... ცოტახანი ჩუმად იყო... მერე ხმა გავიგე და ვიცანი კიდეც
- ჩემო მეტიჩარა, როდის დათმობ შენს სიამაყეს და გამოუტყდები შენს თავს ჩემს მიმართ გრძნობებში. ჩემი ლამაზი ქალი ხარ. დედაჩემის მერე მეორე და უკანასკნელი ქალი ხარ ვინც სიცოცხლეზე მეტად მიყვარს, ის დავკარგე შენს დაკარგვას არ დავუშვებ , გეფიცები არ მოგცემ უფლებას ჩემგან შორს იყო......ეს მითხრა და მეფერებოდა .. ვგრძნობდი როგორ მწვავდა მისი მზერა... როგორ მეწვოდა სხეული მის თითო შეხებაზე... ვგიჟდებოდი მისი სურნელზე... სურნელზე რომელიც ცხვირს მიწვავდა სიამოვნებისგან ...
დილით როცა თვალები გავახილე .. რეზი ფანჯარასთან ჩემგან ზურგით იდგა და სიგარეტს ეწეოდა... მაშინვე თვალები დავხუჭე... როცა სიგარეტის მოწევას მორჩა... ჩემს ლოგინს მოუხალოვდა ...ისევ სახელზე მომეფერა .. მისი სურნელი სიგარეტის სუნში იყო სასიამოვნოთ არეული... როგორ მკლავდა მისი ჩახუტების სურვილი.. მინდოდა ისე მაგრად ჩავხუტებოდი რომ გამეგუდა... რამდენიმე წუთი ესე ჩუმად მეფერებოდა...
- ჩვენი ერთად ყოფნის დროც მოვა... მითხრა შუბლზე მაკოცა და ოთახი დატოვა... ოთახიდან გავიდა თუ არა ამოვისუნთქე.. აქამდე ოთახში სუნთქვაც კი მიჭირდა მისი ესე სიახლოვის გამო....
საავადმყოფოდან როგორც იქნა გამომწერეს... სახლში პატარა წვეულება მოუწყვიათ ბავშვებს..... რეზი არიყო..ძალიან მეწყინა როცა ვერსად ვერ დავინახე...ბოლო წუთამდე ველოდებოდი მაგრამ ის არსად ჩანდა... ღამით როცა დავიშალეთ და დასაძინებლად დავწექი ჩემი ტელეფონი აწკრიალდა სმს იყო ...
- ჩვენი ერთად ყოფნის დროც მოვა ... უცხო ნომრიდან იყო..რათმქუნდა მივხვდი რეზისგან იყო... ძალიან გამიხარდა მისი სმს.. ვიგრძენი რომ არ დავვიწყებივარ და ისევ ჩემზე ფიქრობს..
დილით როცა გავიღვიძე საშინელ მაგარ ხასიათზე ვიყავი.. ეგრევე დავტრიალდი და საუზმე გავამზადე ბავშვებისთვის.. პირველი ნიკა გამობობღდა ოთახიდან
- ანოო რაკაი სუნია
- ჰოარა?..მოდი მოდი ჭამე... გავუცინე..
- ეე რასუნია? (ელი)
- ოოო როგორ მომშვიდა(ნატაშკა) .... როგორც იქნა სუფრას ოთხივე მივუსხედით... მე წვენს ვსვამდი და ბლინებს ვატანდი... ყველა ჩვენგანი ინდივიდუალურ საუზმეს მიირთმევდა , მიხვდით ხო?ამათი მოვლა სასტიკად მძიმე ტვირთია (მეცინება) .....
საუზმის მერე გოგოებთან ერთად გასეირნება გადავწყვიტე თან მიკიც წავიყოლეთ.....ბევრი ვიბოდიალეთ თუ ცოტა კორპუსს როცა მოვუახლოვდით დავინახე რეზის მანქანა.. მანქანაზე იყო მიყრდნობილი და გაღიმებული მიყურებდა .. მისმა მზგავსმა მზერამ საშინლად გამაღიზიანა.. როგორ შეუძლია ესე უცბად გამოჩნდეს და მიღიმოდეს იმ ყველაფრის მერე რაც დავინახე?! ,,ტუტუცი'' ჩავილაპარაკე ჩემთვის.. მინდოდა ისე გამეარა არცკი შემემჩნმია მისი დანახვა მაგრამ ვინ მაცადა
- მეტიჩარა... დამიძახა გაღიმებულმა...... მის ნათქვამზე რეაქცია არმქონდა..უბრალოდ შევხედე ხმას არ ვიღებდი
- ანკა..
- გისმენ.. ვუთხარი ცივი ხმით
- დღეს ღამით 12 ზე გამოგივლი ..სპორტულად ჩაიცვი და არ მალოდინო
- არ მცალია.. ვუთხარი ისევ ცივად
- არ მაინტერესებს ...მითხრა მანქანაში ჩაჯდა და მთელი სისწრადით იქაურობას მოწყდა...
ჰმმ .. რეზის ესეთმა ტონმა გამაღიზიანა..შეწინააღმდეგებასაც აზრი არ ქონდა მაინც ძალით წამათრევდა ისევ ნებით წასვლა გადავწყვიტე.... ჯინსი კეტების ჩაცმა გადავწყვიტე..
12 გახდა როცა ტელეფონმა დარეკა
- მოვედი ჩამოდი ... მითხრა და ყურმილი გამითიშა
როცა დაბლა ჩავედი დავინახე რეზი წითელ მოტოზე იყო მიყრდნობილი და გაღიმებული სახით მიყურებდა... ძალიან გამიკვირდა მოტო და რეზი? აშკარაა ამ ბიჭს არცკი ვიცნობ... ამას კი ეხლა ვხვდები ამ სიურპრიზის მერე...
- გეშინია?... ჩემი ჩაფიქრებული მზერის მერე მკითხა ბაგრატიონმა ...
- არა ტარებაც ვიცი ... გამეცინა მის კითხვაზე
- რაა?... მისი გაკვირვებული მზერა უფრო სასაცილო იყო
- ხო ადრე მასწავლეს უბრალოდ დიდიხანია არმიტარებია
- ცდი?
- არა არმინდა ისევ შენ დაგითმო მძღოლის ადგილი ჯობია ...ვუთხარი სიცილით ... უკნიდან მივუჯექი .. წელზე ხელი მოვხვიე ... მის ცხელ სხეულს ჩემი თითები სასიამოვნოდ შევუცურე ... გამაჟრიალა სიამოვნებისგან ..... მთელი ძალით მასზე ვიყავი მიკრული ..