თვალებს ვახელ, ვიზმორები, 5 წუთი ვტრიალებ საწოლში...აი ეს არის ჩემი ჩვეული დილა თუმცა ზუსტად ვიცოდი რომ 2დღეში ჩემი დილა გახდებოდა იდეალური და მხოლოდ გაზმორვით და ტრიალით საწოლში არ შემოიფარგლებოდა... რატომ? 2დღეში ჩემბავშვებთან ერთად ქობულეთში მივდიოდით დასასვენებლად, გასართობად და დროის მაგრად გასატარებლად.... მზე, ჩემი ბავშვები, ცურვა, გართობა, ცეკვა, სიგიჟე ეს არის ჩემი იდეალიზმი!
გავიღვიძე და სახლში არავინ დამხვა, გამიკვირდა და დედას დავურეკე:
- დეე სად ხართ?
- მარი ჩვენ სოფელში წამოვედით და ხო ვიცოდი რო ზღვაზე აპირებდით თქვენ წასვლას და მაინც არ წამოხვიდოდი, ამიტომ აღარ გაგაღვიძე.
- ხო კაი და საჭმელი დამიტოვე რამე? თუისევ მემომიწევს გაკეთება? საწყალი ხმით ვუთხარი.
- ელხა მისმინე ან ჩაიწერე არაფერი დაგავიწყდეს, სიცილით მითხრა დედამ და ჩემთვის აუცილებელი ნივთების ჩამოთვლა დაიწყო: შნი ჩემოდანი საწოლის ქვეშ დევს, ამ ორი დღის ფული სამზარეულოში და ფული ზღვაზე წასასვლელად შენს ჩანთაში ჩავდე, სამზარეულოში დევს კიდე შენი აიფონის სატენი და ყურსასმენები გიყიდე და მოგიბრძანე ქალბატონო, მანქანის გასაღები მამიდაშენს, თათიას დავუტოვე და ზეგ გამოართვი მანამდე ხელი არახლო იცოდე შეგამოწმებ.. მერე კიდე დაფიქრდა რამე ხოარ მავიწყდებაო.. არა ვსო მორჩა ყველაფერი გითხარი, წავედი ეხლა მე გკოცნი და დაგირეკავ ხოლმე, მიყვარხარ.
- მიდი დე მეც მიყვარხარ. სიხარულის ღიმილმა გადამირბინა სახეზე და ოცნებების ზღვაში გადავეშვი.

მეც ვცადე მსგავსი მოთხრობა დამეწერა და მგონი დასაწყისისთვის არარის ცუდი... თქვენ განსაჯეთ ღირს თუ არა გაგრძელება და ვიცი რომ პატარა თავია და ამას შემდეგ თავში გამოვასწორებ გპირდებით!