უკვე ერთ კვირაზე მეტი გავიდა,ბატონი ალექსანდრე კი არსად ჩანდა,ტასო ადგილს ვერ პოულობდა,ვერ ხვდებოდა რატომ არ მოვიდა მამამისი და ა წაიყვანა სახლში...დავიჯერო ვერ მიხვდა რომ სახლლში არ ვარ...ბიჭები მორიგეობით შემნოდიოდნენ და საჭმელი შემოჰქონდათ...ერთი კვირაა რაც მათთანა და მათი სახები არ იცის...ბიჭებიც არ ჩქარობენ როგორც ჩანს...
-საჭმელი მოგიტანე_პოდნოსით ხელში შემოვიდა მწვანეთვალება
-არ მეტყვი ვინ ხარ?მგონი ყფლება მაქ ვიცოდე ვინ მომიტაცა_საშინლად ცივი სა ზიზღით აღსავსე ხმით უთხრა
-დრო რომ მოვა გაიგე_მწვანეთვალებამ თბილად გაუღიმა
-დრო არ მაინტერესებს,მოიხსენი ასკა და სახე მაჩვენე_არ ვიცი რატომ მაგრამ მწყობილებიდნა გამოვიდა ტასო დაუყვირა და პოდნოს ხელი აკრა...ვერ გეტყვით რად დაუჯდა მწვანეთვალებას სიმშვიუდის სენარჩუნება...ნიღაბი მოიხსნა და მისი მწვანეთვალები მიანათა გოგონას...ყველას ელოდა,მის გარდა,ვერ იჯერებდა რომ მისი გამტაცებელი მწვანეთვალება იყო,ესიამოვნა,მაგრამ სიბრაზემ გადაუჯოკრა და ზიზღით აღსავსე თვალებით სეხედა,ზურგი აქცია და ლოგინზე ჩამოჯდა
-არაფერს მეტყვი?
-რისი მოსმენა გინდა?
-მაგალითად იმის თუ რატომ მომიტაცე
-ამას თვითონაც ხვდები
-არა ვერ ვხდები,რატომ?
-თავს ნუ იდებილებ
-კითხვა დაგისვი
-მეც გიპასუხე
-რატომ მოიტაცე?_გაუმეორა,წამოდგა და თვალებში ჩახედა
-ეგრე ნუ მიყურებ, იცი რატომაც მოგიტაცე
-ეგრე როგორ?
-ანასტასია ნუ ცდილობა მწყობილებიდან გამომიყვანო
-მე არაფერს ვცდილობ_ხელები კისერზე შმოხვია და ვნებიანი თვალებით შეხედა...რა მაიმუნია ეს გოგო,არ ვიცი რა ჩაიფიქრა ,მაგრამ აშკარად გამოსდის...
-ტასო გაჩერდი
-რატომ?
-ტასო
-გისმენ
-გაჩერდი
ახლოს მიიწია და ყურთან აკოცა,იგრძნო როგორ გააკანკლა მწავენთაველბა და ესიამოვნა,შემდგე ყელზე გადავიდა და საშინლად ვნებიანად აკოცა,მაიაკზე მოკიდა ხელი და მაღლა აწია,მაგრამ მწვაენთვალება გოსნ მოეგო და მაჯაზე მოკიდა ხელი
-ტასო გაჩერდი
-თვქი რომ არ გინდა და გავჩერდები
-არ მინდა_არადა ისე უნდოდა,მაგრამ ტასო წრფელი სიყვარულით უყვარს და ამით ვერ გააფუჭებდა ყველაფერს,თავს ზალა დაატანა და ტასოს მოშორდა...კარები გამოიხურა და დაბლა ცავიდა...ალბათ ტასოს რეაქცია გაინბტერესებთ...გოგონას სახეზე კმაყოფილი ღიმილი გამოსახოდა...ეს მისი მორიგირ გამოცდა იყო დარწმუნდა მწავენთვალებას გრძნობებში და გული სითბოთი აევსო...ლოგინზე წამოვა და ჭერი ყურება დაიწყო...რა უცნაურია ეს სიყვარული,არ გეკითხება ისე მოდის,არადსროს სჯეროდა სიყვარულის,ეგონა რომ ეს უბრალდო სეჩვევა იყო და მეტიარაფერი,არასდროს ესმოდა მათუ ვინც უაზრობებს ჩადიოდნენ და ამს სიყვარულის სიგიჯეებს არქმევდნენ,ბევრჯე დაუცინია კიდეც,მაგრამ ეხლა მის მწავცენთვალებას გამო უამრავ სიგიჯეს ჩაიდენს,იმ წამს ირწმუნა სიყავრულის და მისი სიგიჯეების...გიკვირთა ლაბათ ესე მალე სეუყვარაო,მაგრამ რა ქვნათ ესეია სიყვარული,გაუფრთხილებლად მოდის,სენ გულში ბინას პოულობს და სამუდამოდ იქ რჩება...გაგიკვირდებათ მაგრამ ტასოს არასდროს ყვარებია და ეშინოდა კიდევაც ამის,იცოდა ბოლოს რამხელა ტკივლია,მაგრამ ეხლა ამაზე არ ფიქრობს ამ წამით ტკბება და სხვა არფერზე ფიქრობს...ისე ჩაეძინა ვერ მიხვდა,ღამე საშინლად ბორგავდა,გრძნობა დაეუფლა რომ ვიაც უყურებდა რამე,მაგრამ თველბას ვერ ახელდა,ეგონა ესიზმრა,მაგრამ მაშინე გააგდო ეს ფიქრები,როდესაც ლოგინის კუთხეში მოკუნტული და მძინარე მწვანეთვალება დაინახა,გაეღიმა და გაღვიძება გადაწყვიტა აშკარად უდად ეძინა და იფიქრა ნორმალურად დავწვენო...ოჰ როგორ ზრუნავს გოგო ...ცოტა შენაკღრია,ამოუზმუვლა მწვანეთვალება ამზე აგრად გაეცინა ტასოს და გაამეორა,უცებ მწვაენთვალება მოკიდა ხელი მიიხუტა და ლოგინზე ფეხები აწია,ტასო ვერ მიხვდა რა მოხდა და გაკვირვებული იყურებიდა,შეეცადა თავი დაეღწია,მაგრამ რათ გინდა უარესად მიიხუტა...ტასოც მიხვდა რომ სიამოვნებდა მასთან ესეთ მდგომარეობაში წოლა,მიიეკრო და თვალები დახუჭა...მწვანეთვცალებას რათქმაუნდა ეღვიძა,როდესაც ნახა ტასო როგორ ცდილობდა მის გაღვიზებას მოქმედებაზე გადვაიდა და თვენც ნახეთ რა გააკეტა,ძალიანესიამოვნა ტასოს რომ ოეხვია და თვაი მკერძე დაადო,მთელი რამე უყურებდა როგორ ეძინა და ყოველ წამს რწუმნდებოდა ,რომ სხვა ეგრე ვერ სეხედავს ,ვერ დუაჯდება რამე და ვერ დაუწყებს თამზე მოფერებას,მის არსად გაშვებას არ აირება დიდი ხანია ესე მშვიდად არ ყოფილა,როდესაც ტასოსთანაა ყველა პრობლემა ქრება მის გარშემო ვერავის ხედავს,მხოლოს ის და ტასო მეტი არავინ...რას უკეთებს ეს პატარა გოგო ამხელა კაცს...სადრაც ორი საათი ერტად ესე ჩახუტებულებს ეძინათ...სეიძლია დაიფიცოს რომ ესე გემრიელად არასდროს ძინებია...თვალები გაახილა დაროდესაც მასზე მიხტებული ტასო დაინახა უაზრო გაეღიმად,უფრო მაგრად მიიხუტა...
-ვეღარ ვსუნთქავ
-დილამშვიდობისა
-საღამომშვიდობისა უფრო გამოდგება_საათს დახედა და გაეცინა
-ანასტასია
-გისმენ
-მიყვარხარ_სახე აელეწა ტასოს ამის მოსმენას არ ელოდა,იცოდა პასუხი,მაგრამ
-მშია_შეეცადა სხვა თემაზე გადაეტანა ლაპრაკი
-სანამ პასუხსა არ მოვსიმენ,ფეხს ვერ გაადგამ ამ ოთხაიდან
-რისი მოსმენა გინდ,როგორ გიტხრა რომ ემც როცა ორი კვირაა რაც გიცნობ,გინდა მოაგტყუო?
-მე ამ ორ კვირაში სიცოცხლეზე მეტად შემიყვარდი_მწარედ ჩაეციან და ტვალებში ჩააშტერდა
-....
-გასაგებია_ფეხზე წამოხტა და კარები გაიხურა ,არა უფრო გაიჯახუნა ისე რომ კინაღამ ჩამოაგდო...დაბლა დაეცა ტასო და ტირლი დაიწყო,მასაც ხომ უყვარდა,მაშინ რატომ არ უთხრა,რატომ დამალა გრძნობები...მთელი დრე ლოგინზე იწვა და ერთადგილ მისშტებოდა,გეა კი მტელი დრე არ გამოჩენილა საჭმელიც,სბამ შემოუტანა თბილად გაუღიმა და ოთახო დატოვა...საათი 9 აჩვენებდა,ფეხზე ადგა ჩაიცვა და დაბლა ჩასვლა გადაწყვიტა,ბიჭებს გაუღიმა და გვერძე მიუჯდა,თვალებით გეგას ეძებდა,როდესაც ვერ ნახა ბოლოს იკითხა...
-გეგა სად არის?_ბოჭებმა ერთმანეთს გადახედეს და გოგონას გაუღიმეს
-მალე მოვა_მიხვდა რომ რაღაცს უმალავდნენ,მაგრამ აღარ ჩაეძია,საპასუხოდ გაუღიმა და ტელევიზორის ყურება დაიწყო...გავიდა ერთი,ორის სამი და უკვე 12 საათი იყო,ნერვიულობდა,მაგრამ კითხვას ვერ ბედავდა,ბოლოს ნერვები მოეშალა ის ის იყო უნდა ეკითხა,რომ კაები გაიღო და სახლში გეგი შემოვიდა მთვრალი ვირაც გოგოსტან ერთად...

ბოდიშით ესე რომ დავაგვიანე,საკამოდ დიდი თავია და იმედია ამით გამოვისყიდი დანშაულს,მადლობა ვინც კითხულობთ <3 <3 <3