მისმა გამოხედვამ დამაბნია, საოცარი თვალები და სახის ნაკვთები აქვს.
-გამარჯობათ
-გამარჯობათ ბატონო ლექსო. ალბათ იცით რომ ინტერვიუ უნდა ჩავწერო თქვენთან.
-დიახ რა თქმა უნდა გამაფრთხილეს
-ძალიან კარგი შეიძლება დავიწყოთ
-დიახ რა თქმა უნდა
-მომიყევით თქვენს შესახებ
-მე ვარ ლექსო გელოვანი 26 წლის. კომპანიას სათავეში 5 წლის წინ ჩავუდექი. ვცხოვრობდი და ვსწავლობდი ამერიკაში, შემდეგ საქართველოში დავბრუნდი და აქ გავაგრძელე ცხოვრება.
ბევრი ბოდიალის შემდეგ მთავარ თემასაც მივადექი რაც ყველა გოგოს აინტერესებდა
-ბატონო ლექსო მეუღლე გყავთ?
-არა
-საცოლე?
არა
ეშმაკურად ჩაიცინა და ისე შემომხედა მეგონა მის წინ შიშველი ვიდექი, ძალიან შემრცხვა.
-კარგით ბატონო ლექსო დიდი მადლობა.
-ერთი წუთით მეც მაინტერესებს თქვენს შესახებ, ხომ უნდა ვიცოდე ვინ ჩამომართვა ინტერვიუ.
ამ დროს კარებზე კაკუნი გაისმა და მდივანი შემოვიდა
-ბატონო ლექსო შემდეგი შეხვედრა გაქვთ
-15 წუთით გადადე და დაგვტოვე.
-კარგით
-ახლა კი გისმენ
-მე ანასტასია გელენიძე ვარ ჯურნალისტი
-ანასტასია რამდენი წლის ხარ
-23
-გასაგებია
-ბატონო ლექსო თუ შეიძლება მე წავალ
-შეხვედრამდე ანასტასია
გამოსვლისას თვალი ჩამიკრა. მართლაც რომ სასიამოვნო მამაკაცი იყო, თავაზიანი და იცის ქალს როგორ უნდა ელაპარაკოს ან მე მომეჩვენა ასე ოხ ლექსო ლექსო. ჩემი ტელეფონი აწრიპინდა ვინ იქნებოდა თუ არა მია
-აბა რა შვრები ანასტასიკო
-შენ გელაპარაკები და 15 წუთში კაფეში ეგდე
-კარგი პატარავ
როგორც იქნა მივაღწიე კაფეში ქალბატონი დასკუპებული დამხვდა.
-აბა მოყევი ღიპიან ბიზნესმენზე
-ღიპიანი კი არა საშინლად სიმპატიური აღმოჩნდა
-ოჰო შთაბეჩდილება მოუხდენია
მოკლედმიას ყველაფერი მოვუყევი
-ახლა შენ ამოშაქრე გუშინ როგორი იყო
-აუ ძაან საყვარელია და რაც მთავარია ვუყვარვარ
-ასე სერიოზულადაა საქმე?
-კი
-მეჯვარე ვარ
-რა თქმა უნდა
-კარგი წავიდეთ
სახლში ძალიან დაღლილი მივედი, ძილის გარდა ვერაფერზე ვფიქრობდი მაგრამ ლოლას ოთახიდან ტირილის ხმა გავიგე და მაშინვე გავარდი, კარები ლამის ჩამოვიღე
-ლოლა გამიღე გთხოვ
-დამანებე თავი ანასტასია
-ლოლა გთხოვ გამიღე თორემ გეფიცები შემოვამტვრევ
როგროც იქნა გამიღო მაგრამ ნეტა არ გაეღო. ხელში თმააბურდული, თვალებ დასიებული ლოლა შემრჩა. მასთან მივედი და ისე მაგრად ჩავეხუთე ცოტაც და გავჭ....ტდი
-რა მოხდა ჩემო პატარა
-ანასტასია მან
უკვე ვეღარ ლაპარაკობდა, ცრემლები ამის საშუალებას არ აძლევდა
-ლოლა რა მოხდა რა მოგივიდა
-მან ჩემზე ძალა...
ამის თქმა და მისი გონების დაკარგვა ერთი იყო. სასწრაფო გამოვიძახე და მიასაც დავურეკე. ძალიან ვნერვიულობდი, აქეთ მე გავხვდი მოსასულიერებელი
-ექიმე რა ხდება როგორაა
-გოგონას შოკური მდგომარეობა ქონდა, ახლა დამამშვიდებელი აქვს გაკეთებული და ყურადღება მიაქციეთ
-დიახ რა თქმა უნდა
მათი წასვლა და ჩემი აბღავლება ერთი იყო
-ანა გთხოვ დამშვიდდი გთხოვ
-როგორ მია როგორ როცა ჩემი და ასეთ დღეშია. მხოლოდ ის თქვა ძალა იხმარაო და როგორ დამშვიდდე როგორ
-ანა ლოლა გაიღვიძებს და ყველაფერი გაირკვევა. იმ ნაბიჭვარსაც ვუჩივლებთ და ამას არ შევარჩენთ
-მია გთხოვ დარჩი დღეს ჩემთან
-დავრჩები აბა რას ვიზამ
ჩემი დის ოთახში შევედი უკვე გაღვიძებოდა და ცრემლები მოსდიოდა, ლამის იქვე მოვკვდი ასეთ მდგომარეობაში რომ დავინახე
-ჩემო ლამაზო შეგიძლია მითხრა რა მოხდა?
-მიაც მოვიდეს
-აქ ვარ ლოლა
-სკოლიდან გამოვდიოდი და გიორგიმ ჩემმა კლასელმა უცებ რაღაც ამაფარა რის შემდეგაც გონება დავკარგე, როცა აზრზე მოვედი ვიღაცის მანქანაში სისხლიანი ვიყავი. არ მინდა ვიფიქრო რომ...
-გთხოვ გაჩუმდი ლოლა. ჩემო პატარა მაპატიე რომ ყურადღება ვერ მოგაქციე
-გთხოვთ ამერიკაში გამიშვი დედასთან და მამასთან. იქ ვისწავლი გთხოვ ანა გამიშვი აქ ვერ გავჩერდები
-გაგიშვებ ჩემო პატარა გაგიშვებ.
ეს ღამეც როგორღაც გადავაგორეთ. ერთ კვირაში ყველაფერი მორჩა და ლოლა ამერიკაში გავუშვი. მშობლებს გაუკვირდათ და როცა გაიგეს რაც მოხდა დედას ლამის ინფაქტი მოუვიდა მაგრამ რაღას იზამდნენ. ის ვაჟბატონი კი ციხეში იჯდა, არ შევარჩენდი ამ ამბავს. მიხარია ლოლა აქაურობას რომ მოშორდა მეც ცოტა დავმსვიდდი. სამსახურში ყველაფერი ნორმაში იყო.
-თაკო ბატონი გიორგი გიბარებს
-კარგი
ახლა რაღა უნდა გავიფიქრე
-ბატონო გიორგი შეიძლება?
-კი შემოდი ანასტასია. ბატონ ლექსოს უკვე დავუკავშირდი და ინტერვისუთან დაკავშირებით ფოტოების გადაღებაა საჭირო რასაც პირადად შენ უხელმძღვანელებ.
-კარგით და როდის მოვა
-უკვე გზაშია
ამ გიორგის დავახრჩობ. ესღა მაკლდა. როდესაც ლექსო დავინახე გული ამიჩქარდა რაღაც სხვა ვიგრძენი. ანა რაზე ფიქრობ დროზე საქმეს მიხედე, შემოვუძახე ჩემ თავს.
-გამარჯობა ანასტასია
-გამარჯობა ბატონო ლექსო
-ბატონო არა ლექსო დამიძახე.
-კარგი ლექსო
-აი ასე
-შეგვიძლია დავიწყოთ ყველაფერი მზად არის.
ერთ-ერთ ოთახში შევედით სადაც ყველა და ყველაფერი მზად იყო. არ მესმის რა საჭირო იყო ეს ფოტოები.
-ანასტასია შეხედე შენ გიყურებს
მიამ მითხრა თუ არა მაშინვე ლექსოსკენ გავიხედე. მიყურებდა მაგრამ ვაი ამ ყურებას, როგორი გამოხედვა აქვს.
-კარგი გოგო დაბრუნდი ამ ქვეყანაზე
-მია მოგკლავ გაჩუმდი
-მგონი ვიღაცას ლექსო ჩაუვარდა გულში
-მია მომშორდი
-კაი კაი
როგროც იქნა მორჩა ეს ყველაფერი. ლექსო კი ჩემკენ მოდიოდა. ვაი გული.
-ანასტასია შეიძლება გავისეირნოთ
-ლექსო ვმუშაობ და არ შემიძლია
-შენ თუ გინდა თქვი და გიორგის მე მივხედავ
ცოტა გამიკვირდა
-კარგი წამოვალ
თავის დაფასება აღარ დამიწყია. მართლა მინდოდა მასთან ერთად და წავედით კიდევაც.
-სად მივდივართ
-სადაც გინდა იქ წაგიყვან
მესიამოვნა ასეთი სითბო, ნეტა ყველა ქალს ასე ეუბნება?
-მთაწმინდაზე მინდა
-კარგი
მივედით და ბილეთებიც იყიდა
-ეშმაკის ბორბალზე დავჯდეთ
-კარგი მაგრამ ცოტა მეშინია
-ხო და დავძლიოთ შიში
აღარაფერი მითქვამს მას მივყვებოდი. ცოტა მართლა შემეშინდა თუმცა არ შევიმჩნიე. ნაყინებიც ვჭამეთ და კარგად გავერთეთ, ერთმანეტი უფრო ახლოს გავიცანით.
-მადლობა ლექსო ამ დღისთვის
-თუ წინააღმდეგი არ იქნები კიდევ ბევრ დღეს გაჩუქებ
არაფერი მითქვამს მხოლოდ გავუღიმე, სახლამდე ხმა არცერთს ამოგვიღია.
-დროებით ანასტასია
-ნახვამდის ლექსო
-ნახვამდის არა დროებით
ჩემსკენ გადმოიხარა და მისი ტუჩების კვალი დამითოვა ლოყაზე, გამაჯრიალა. სახლში კი ბედნიერი ავედი.
-ქალბატონო მია აბა მოყევი ყველაფერი
უცებ ოთახიდან მია გამოხტა ლამის გული გამიხეთქა
-შენ ნორმალური თუ ხარ გამიხეთქე გული
-მოყევი ეხა დროზე
მოკლედ მიას ყველაფერი მოვუყევი და იმ ღამეს ყველაზე კარგად მეძინა.