დილით ანდრეაზე ჩახუტებულს გაეღვიძა. ბედნიერი იყო რადგან გვერდით საყვარელი ადამიანი ყავდა და ეს საკმარისი იყო.
-ჩემო პატარავ მიყვარხარ
-მეც მიყვარხარ ანდრეა
-დღეს რა გეგმები გაქვს
-ვმუშაობ
-უფროსი შვებულებაში გიშვებს
-არაჩვეულებრივია
-ზუსტადაც ამიტომ დღეს მთელი დღე ჩემი ხარ, არა სულ ჩემი ხარ მარა მაინც
-აუ მშია
-მეც
-კაი ავდგები და რამეს მოვამზადებ
-მე სხვა რამე მინდა
-რა?
-მოდი აქ და გაიგებ
საღამომდე ლოგინში ინებივრეს და როგორც იქნა იკადრეს ადგომა.
-მე სახლში წავალ მოვემზადები და ერთ საათში გამოგივლი
-სად მივდივართ
-სავახშმოთ
-კარგი გელოდები
-მიყვარხარ
-მეც
თაკო ადგა და შხაპი მიიღო. მსუბუქი მაკიაჯი გაიკეთა შავი მუხლს ოდნავ აცილებული კაბა ჩაიცვა, კრემისფერი მაღლები და თმა ცხენის კუდივით შეიკრა, თავისი საყვარელი სუნამოც მიიპკურა და იდეალურია.
-პატარავ გელოდები
-მოვდივარ
ანდრეა მანქანას მიყუდებოდა და სიგარეტს ეწეოდა. თაკოს დანახვისას მოისროლა და ისე აკოცა გეგონებათ ერთი თვე არ უნახიაო.
-მაგიჟებ პატარავ
-ჩემი მიზანიც ეგ არის
-ნახავ რაც მოგივა შენ მაგის გამო
-რა მომივა რაო
-დაისჯები
-საინტერესოა რა იქნება სასჯელი
-ეგ მე ვიცი
ვახშამმაც მშვიდად და სასიამოვნოთ ჩაიარა.
-თაკო რაღაც მინდა გითხრა
-გისმენ
-შენ მშობლებს კი ვთხოვე შენი ხელი და ახლა შენ გეკითხები, თანახმა ხარ ჩემი ცოლი გახდე?
-რა თქმა უნდა თანახმა ვარ.
ეს იყო ყველაზე ბედნიერი საღამო მათ ცხოვრებაში. ის ღამეც დაუვიწყარი იყო. ისე ნაზად ეპყრობოდა თავის ქალს გეგონებათ ფაიფურის ყოფილიყოს. სხეულის ყველა ნაწილს უკოცნიდა და მისი სხეულის სურნელი ჭკუას აკარგვინებდა. თაკო სიამოვნების ბგერებს გამოსცემდა და ანდრეას ზურგზე ფრჩხილების კვალს ტოვებდა, ეს უფრო აგიჟებდა ანდრეას. ანდრეა გვერძე გადაწვა და თაკო მიიხუტა.
-ყველაზე ტკბილი და გემრიელი ხარ
-მიყვარხარ
-მეც ჩემო პატარა ახლა კი დაიძინე.
ორი კვირა გავიდა რაც თაკო თავს ცუდად გრძნობს. გული ერევა და თავბრუ ეხვევა, ეს უკვე აუტანელია. ხვდება რისი ბრალიც შეიძლება იყოს, ხვდება რომ ეს პატარა არსება აწვალებს. პასუხის დაზუსთება უნდოდა და ექიმთან წავიდა თან მარიც გაიყოლა.
-აუ რა მაგარია დეიდა გავხვდები
-წინასწარ ნუ გიხარია
-ოო ნუ ხარ იდიოტი. აი ყვლაზე მაგარი დეიდა თუ არ ეყოლება რა
-და გიჟიც
ამ დროს ექიმი შემოვიდა და ახარა რომ მალე დედა გახდებოდა. რა იგრძნო? მაშინ იგრძნო რომ ყველაზე ძლიერი იყო და ყველაფერს შეძლებდა თავისი პატარას გამო. მარის მემგონი თაკოზე მეტად გაუხარდა, სულ იმას ყვიროდა ბავშვს იმდენ რამეს ვუყიდი ერთ ოთახში არ დატევაო. ეს ამბავი უნდოდა ორიგინალურად ეთქვა ამიტომ საათი უყიდა და კოლოფში პირველი სურათიც ჩადო.
სამსახურში გახარებული მივიდა და მაშინვე ანდრეას კაბინეტში შევარდა.
-ანდრეა როგორ ხარ
-კარგად ჩემო პატარავ შენ?
-მე ძალიან კარგად ვარ
-რაღაც ძალიან გახარებული ხარ
-მიზეზიც მაქვს
-მეც გამიზიარე
-აი ეს ყუთი შენ
-რა არი?
-გახსენი და ნახავ
ანდრეამ ყუთი გახსნა და საათი დაინახა, ძალიან მოეწონა მაგრამ საათის გარდა სხვა რამეც შენიშნა, ეს სურათი იყო თუმცა ვერ მიხვდა რისი.
-ეს სურათი რა არის
-ანდრეა დღეს ექიმთან ვიყავი და ეს სურათი გამომატანა, მითხრა შენი ქმარი ორივეს გაგიფრთხილდეთ და ყველა სურვილი შეგისრულოთო
-მოიცა ანუ აქ ის არის ვინც მგონია?
ხელი მუცლისკენ გაიშვირა და ისეთი სასაცილო სახე ქონდა თავი ვეღარ შევიკავე და გულიანად გადავიკისკისე
-ხო აქ ის არი
-თაკო ყველაზე ბედნიერი ვარ შენი წყალობით. შენ შვილს მაჩუქებ განა ამაზე კარგი საჩუქარი რა არის. მიყვარხართ და არაფერს მოგაკლებთ ჩემო სიცოცხლე. მშობლებმაც გაიგეს და ძალიან გაუხარდათ. ქორწილი ს გადახდას არ ჩქარობდნენ, როდესაც მათი პატარა დაიბადებოდა ქორწილს მერე გადაიხდიდნენ. მარის და ირაკლის ურთიერთობაშიც შეიმჩნეოდა პროგრესი. სულ ერთად იყვნენ და შეიძლება ითქვას ერთმანეთი უყვარდათ.