ბედის მწერალი ( სრულად )

რატომ ვარ ასეთი უთავბოლო, -გამწარებულმა ვიყვირე და დაშვებულ საბურავს მთელი ძალით მივარტყი ფეხი თითქოს მისი ბრალი ყოფილიყოს რომ წამოსვლამდე არ შევამოწმე იდო თუ არა საბარგულში სათადარიგო საბურავი, გზის პირას მიყრილ თოვლში ჩავჯექი და ირგვლივ

ბედის ირონია

კარზე ვიღაც გაგიჟებით აბრახუნებდა , მე კი წამოდგომა და კართან მისვლა ვერ გავბედე, რადგან მეშინოდა კარის უკან ის არ დამენახა , ვისი დანახვაც ახლა ყველაზე ნაკლებად მინდოდა. მეშინოდა, რადგან ვიცოდი მისთვის კარის ცხვირწინ მიხურვას ვერ გავბედავდი,

ბედის თამაში (პირველი თავი)

–არ მჯერა ნეა,რომ ეს საქმე დასრულდა ჩვენს სასიკეთოდ.გახარებული ქერა ბიჭი ქუჩაში ბოლო ხმაზე ყვიროდა და აქეთ იქით დადიოდა. –არც მე,ბოლო წუთამდე კი გვაწვალა ამ კაცმა და რავიცი...სიცილით მიუგო შავგვრემანმა გოგომ –ხო მაგრამ სანამ სასამართლოს ფურცელი არ

ბედის წერაა(1)

ბედისწერა ეს ისეთი რამაა ძალიანაც რომ.გინდოდეს მას ვერ დაემალები..ის მაინც მოგძებნის..რამდენიც არ უნდა ემალო რადგან.ის თამ.გდევს შენი ბედი იქ ზეცაში უკვე დაიწერა.. და მას ვერ შეცვლი რადგან ეს უფლმა დაგიწესა როცა დაიბადე

ბედის ირონია (თავი 2)

-გზა აებნათ? - გავიფიქრე მე - იქნებ დავეხმარო - გადავიფიქრე გამახსენდა ხალხური სიბრძნე „ არ გააკეთო სიკეთე, არ იქნება ბოროტება“. ჩემს თავთან მართალი რომ ვიყო ძალიან მომეწონა ეს ახალგაზრდა მამაკაცი, რომელიც

ბედის ირონია (თავი 1)

ასე ხდება, რომ წლების განმავლობაში შენთვის ცხოვრობ მშვიდად.. რას ქვია მშვიდად? როგორც უმრავლესობა, ხელფასიდან ხელფასამდე, უვლი შენს არასრულწლოვან ინვალიდ ძმას, მერე უცებ იგებ, რომ...

ბედის ირონია

სველი ბილიკები ისე იკაფებოდა, როგორც ცვრიანი მინდორი. დათრგუნული კაცი ნელ-ნელა მიაბიჯებდა წვიმიან დღეს, ნაცნობ ქუჩაზე. . . შემოდგომის სუსხი იგრძნობოდა, თან წვიმდა, წვიმდა სასიამოვნოდ. . . კაცი ასე 50-55 წლის იქნებოდა. ფართო შავი შარვალი, თეთრი

ბედის მკითხველი

„ცუდი ბედია, უნდა მოკვდე,“- მითხრა და ისე გამშორდა, წინასწარ შეპირებული ფული არც კი გახსენებია. გზა გავაგრძელე. ერთხელ მივიხედე უკან, იდგა ქუჩაში და ისეთი თვალებით მიყურებდა, ბოშურ ლოცვას თუ მიკითხავს-მეთქი ხორკლივით წამომყარა სხეულზე ფიქრმა.

ოხ ,ბედის მწერალო... შენ რომ არა ? ! (პირველი და უკანასკნელი)

აპოლონი და ელიზბედი. წყვილის წოდებად ნამდვილად ვერ მივანიჭებთ, რადგან წყვილი არც ყოფილა, ეს იყო უბრალოდ შეხვედრა და უეცარი გრძნობის გაელლვება ყოველგვარი გაგრძელებისა და დასასრულის გარეშე. შეხვდნენ ერთმანეთს და აქ უყვე ყველაფერი ცხადი იყო. შეუყვარდა,

ბედის წერა ....#2

როგორც იქნა დაუწია სიცხემ . დიდი ვაის ვაგლახით ისევ დივანზე დავაწვინე, ჭრილობიდან სისხლი სდიოდა , ნაკმენი ადგილები საშინლად გამოიყურებოდა . ისე უხერხულად იწვა ჩემს წინ ტრუსების ამარა დაახლოვებით მტრა ოთხმოცი ბიჭი , წაოზრდილი შავი ყორანივით თმით