დილით 8 საათზე გამეგვიძა..საათს დავხედე და გამიკვირდა,ამ დროს რამ გამაგვიძა თქო,მაგრამ ვეღარაფრით დავიძინე და ავდექი..კომპ ჩავრთე და რიცხვს რომ დავხედე გავშტერდი.9 ივნისი..ო ღმერთო..დღეს ჩემი დაბადების დღეა..როგორ მძულს ეს დღე იმედია არავის გავახსენდები..და სასწრაფოდ გამოვრთე ყველა საიტი..ცოტა ხანი ასე ვიჯექი გაშტერებული სმს ხმამ გამომაფხიზლა.აკო:გამარჯობა ლამაზო,გილოცავ დღევანდელ დღეს დაესწარი მრავალს.ბედინერებას გისურვებ,რა თქმა უნდა,შენს საყვარელ ადამიანებთან ერთად..მე:ვერ ვიტან ამ დღეს.მაგრამ დიდი მადლობა.ახლა აღარ მცალია მაპატიე. (არადა მეცალა უბრალოდ არ მინდოდა ამ თემაზე საუბარი)აკო:კარგი კარგი.დროებით. მე:დროებით.. წამოვწექი დავფიქრობდი სად წავსულიყავი დღეს,რომ არავინ მენახა და არ აღმენიშნა ეს დღე..ბოლოს გადავწყვიტე მეგობარი მენახა,რომელსაც აღარ უნდა ხსომებოდა ჩემი დაბადების დღე..მე:ნიკა როგორ ხარ?დღეს გცალია რომ გნახო?ცოტა დრო მაქ და სადმე გავისერნოთ,რაც შეიძლება სიწყნარეში..მშვიდად მინდა ყოფნა.ნიკა:კარგი,როგორც გინდა.რამდენ ხანში და სად მოვიდე? მე:ახლავე გამოდი..და თავისუფლებაზე გნახავ..მეც ვემზადები..ნიკა:კარგი 15 წუთში იქ ვარ..მე:კარგი ნიკ მადლობა. გავემზადე და გარეთ გავედი..გათიშული მივდიოდი.როგორ მივედი თავისუფლების მოედნამდე ვერც კი გავიგე..ნიკა მეტროს წინ იდგა..მივუახლოვდი მომიკითხა..და სად წავიდეთო..მთაწმინდაზე ნიკა..ფეხით..იქ სიწყნარეა,რაც ძალიან მინდა და მჭირდება.კარგი მარ,ბევრ კითხვას აღარ დაგისმევ,მაგრამ ეს მაინც უნდა გითხრა :დღეს შენი დაბადების დღეა შენ კი ჩემთან ხარ..ხო კარგადაა ყველაფერი?მარტო ეს მითხარი და მეტს აღარ შევეხები მაგ თემას.. -ხო ნიკ კარგადა..ხომ იცი ეს დღე არ მიყვარს..მეგონა არ გემახსოვრებოდა..)ნიკა:მე ეგ არასოდეს დამავიწყდებოდა,შენ ხომ ძვირფასი ხარ ჩემთვის..-კარგი ნიკ..შენი და როგორ არის? -მადლობ კარგად.იცი?თუ ხასიეთზე ხარ დღეს ამოდი ჩემთან და მოინახულე..გაახარებ.-აიდეთ კარგი..ოღონდ ჯერ ჰაერზე მინდა..ცოტა ხანში წავიდეთ.-კარგი გენაცვალე.. მივდიოდი ნელა..და ვფიქრობდი აკოზე..და საკუთარ თავზე ნერვები მეშლებოდა..სულ მასზე რატომ ვფიქრობ?რითია განსხვავებული? ამ კითხვებზე პასუხს კი ვერ ვპოულობდი..15 წუთში ამოვიღე ხმა..წამოდი ნიკა შენთან წავიდეთ..- კარგი წამოდი..თითქოს ცუდად ხარ..ასე არასოდეს დუმხარ.დღეს სხვანაირი ხარ..-ვიცი,სხვა დროს აგიხსნი.ახლა არ შემიძლია..უბრალოდ პასუხი არ მაქვს.-კარგი არარის პრობლემა ნება შენია..ამ ლაპარაკში გაჩერებამდეც მივედით და ავტობუსს 8 წუთი ეწერა.. დავჯექით სკამზე და ველოდებით..