თბილისლები(3)
მის ბაგეებს ნაზად ეხებოდა მის ტუჩებს ასე რომ უყვარდა მუცელში პეპლები კიარა დინოზავრები სპილოები და საერთოდ ყვა ცხოველი დადიოდნენ ნიაკოს ვერც კი წარმოედგინდა ასეთი გრძნობა თუ არსებობდა თითქოს სხვა სამყაროში გადავიდა უცებ გაანალიზა რას აკეთებდა და მოშორდა დათუნას და ყურში შასჩურჩულა -მაგიჟებ დათუნა ისევ დასაძინებლად წავიდა და ამდენი ემოციით დატვირთულს მალევე ჩაეძინა მაგრამ აპარატების საშინელმა წრიპინმა გააღვიძა მაშვინვე ფეხზე წამოხტა და ექიმს დაუძახა -იმედი არის თქვა ექიმმა ნიაკომ რა იგრძნო ამის სიტყვებით დახასიათება ურალოდ შეუძლებელია ეს იყო არაამქვეყნიური გრძნობა მან იგრძნო ძალა რისთვისაც ღირდა ცხოვრება ბიჭები,მშობლები,ნათესავები, ახლობლები და ნახევარი თბილისი დათუნასთან გაჩნდა ხალხი ერთნამათს ულოცავდა საოცარი სიხარული სუფევდა ღუდუშაურში რადგან იმედი ჩაესახათ. ანკამ და ქეთამ კი ნიაკო ცალკე გაიყვანეს და კითხვები დააყარეს -რა გააკეთე ასეთი? -კაი რა ქეთ მე რა შუაში ვარ უბრალოდ ჩვენი ძამიაკო ძალიან ძლიერი ბიჭია(სიცილით თქვა ნიაკომ) -ჩვენთვის ძამიაკოა მაგრამ არამგონია შენთვის ის ძმა იყოს,ნიაკო აღიარე ერთხელ და სამუდამოდ ჩვენთან მაინც აღიარე რომ გიყვარს დათუნა -მიყვარს????? ღადაობთ?მე.. მე..მე ვგიჟდები დათუნა დანელიაზე ამის თქმა იყო და გოგოებმა სიცილი ატეხეს აი ახლაკი შეგვიძლიათ ვთქვათ რომ ნიაკო დვალი ისევ ის ნიაკო დვალი იყო.მხიარული და გახსნილი. -რას წარმოვიდგენდით ამას თუ აღიარებდი შოკში ვარ -არც მე მეგონა მარა ამ ტკივილმა რაც ამ ბოლო ხანებში გამოვიარე შემცვალა.ორ დღში დათუნა გონს მოვიდა და დაბრუნდა ძველი მხიარული ნიაკო დვალი,სასტავიც გამოცოცხლდა ისევ სულ ერთად დადიოდნენ. მოკლედ ყველაფერი თავის ადგილას იყო ერხელ ნიაკოს მიაკითხა დათუნამ მასწავლებელთან -დათუ სანდრო დამპირდა მოვალო -რაიყო გაგიტყდა ჩემი მოსვლა? -გაგიჟდი პირიქით,მომენატრე(და მაშინვე ჩაეხუტა) -მაშინაც ხო ასე ჩამეხუტე კომაში რო ვიყავი ნიაკოს ფეხები აუკანკალდა გული შეეკუმშა კინაღამ ინფაქტი მოუვიდა ჩახუტება თუ ახსოვს კოცნაც ემახსოვრებაო ფიქრობდა და არ იცოდა სად გაქცეულიყო უნდოდა მიწა გამსკდარიყო და შიგ ჩაეტანა დათუნაც მიხვდა ნიაკოს ამ მდგომარეობას -ნი კაი რა არ იდარდო ეგ კოცნა რომ არა ვერც მივხვდებოდი რომ მიყვარხარ მიყვარხარ.. მიყვარხარ.. მიყვარხარ ამ სიტყვებს იმეორებდა ნიაკო ტვინში და უკვე მეორედ მიიღო ამ წუთში ინფაქტი -ნია ნუ ხარ რა ჩემად მაგიჟებს ეს სიჩუმე -არა დათო ასე არ შემიძლია შენ ისევ სოფი გიყვარს -ეგ ბო*ი რომ არ მიხსენო ისე ვერა? ეგ გოგო,შენ ხარ ჩემი პრინცესა და ვაფშე ყველაფრრი მეტიც მინდა რომ შვილები გვყავდეს ჩემი ცოლი იყო ნია გესმის რას გეუბნები?ნია ასე იდგა ჩუმად ერთ ადგილს უყურებდა და ცრემლები თავისთ მოსდიოდა.ეგონდა ტომ დათუნა ატყუებდა და უბრალოდ თავს თვლიდა ვალდებულად რომ ნიაკოსთვის მადლობა გადაეხადა ამ სიტყვებით გადარჩენისთვის ნიაკომ კი უთხრა -არ შემიძლია და უკან მოუხედავად გაიქცა.გარბოდა მთელი ძალით არ იცოდა სად მიდიოდა თავის სახლსაც აცდა და ერთერთი ბინის სახურავზე ავიდა.წვიმა დაიწყო და ნიაკოს ცრემლებს ერეოდა ნიაკო კი სახურავზე დაწოლილი ტიროდა.დათუნა უყვარდა მეტიც მისთვის სიცოცხლესაც გასწირავდა მაგრამ მისი არ სჯეროდა,ეგონდა რომ დათუნა მას როგორც ქალს ვერასდროს შეხედავდა დათუნასთან დათუნა კიდევ გაშტერებული უყვარდა იცოდა რომ ნია მთელი გულით უყვარდა,გაბრაზდა ძალიან გაბრაზდამაგრამ ნიაკო უყვარდა მთელი გულით ეს ზუსტად იცოდა,წითელზე გაიარა 60..80..100..120.და ანკას რომ არ დაერეკა კიდევ ავიდოდა სიჩქარე და ალბათ სადმე ალეწილს ნახავდნენ. -ანკა ახლა არ მცალია -აუ დათუნა ნიაკოს ვეძებ ნანკას დაბადების დღეა იქ უნდა ავსულიყავით სადაა ხოარ იცი სანდრომ მითხრა დათუნას უნდა მიეკითხაო -ჩემთან არა(მოკლედ მოუჭრა დათუნამ) -რაღაც ვერ ხარ ხასიათზე ჰო? -ჰო ანუშკები და მერე დაგირეკავ რა -მერე ყველაფერს მომიყვები იცოდე.დროებით დათუნა სახეზე მგელს გავდა.ყველანაირი ადამიანური გრძნობები გაუქრა დაამცირეს ბოლო დონეზე დაამცირეს დათუნა დანელიას რომელსაც გოგოები ფეხქვეშ ეგებოდნენ უარი უთხრა ადამიანმა რომელსაც თავადაც უყვარს არ ესმოდა ნიაკოსი არ ესმოდამოსაღამოვდა ყველანი დათუნასთან იყვნენ ნიაკოს გარდა.ურეკავდნენ ბავშვები(რათქმაუნდა დათუნა არა)მაგრამ მას ყველაზე მეტად აინტერესებდა ჯიაკოს ამბავი.იცოდა რომ ვერ აპატიებდა ეს მისი კაცობის დამცირება იყო,დათუნა დანელია კი ამას ვერავის აპატიებდა. ცოტა ხანში ნია ამოვიდა გაუკვირდა მაგრამ არ შეიმჩნია არც მისალმებია.სამზარეულოში კი ისე მოხდა რომ მარტო დარჩნენ -დიდხანს უნდა იყო ასე ბავშვივით არ მოგბეზრდა? - შენ გოგო ვაბშე ნორმალური ხარ (არასდროს რომ არ ყოფილა ჯიაკოს მიმართ ისეთი ცივი იყო დათუნა) თავს იდებილებ ხო თუ მე მადებილებ არა მე მადებილებ ვხვდები უკანასკნელ სი*ს არ მოექცეოდნენ ისე შენ რომ მომექეცი.თანაც გიყვარვარ ვიცი რომ გიყვარვარ ახლა მაგარი გოგო გამოდიხარ არა საგოოოოლ ტაშს გიკრავ (არასდროს რომ არ ყოფილა ისეთი ირონიული იყო ნიკუშა) დენ შეძელი რომ ჩემთვიდ ატავი შეგეყვარებია ახლა კი ქუჩის ქალივით იქცევი. |
ტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
თქვენი აზრით, ქალებისთვის, რა ასაკშია მიზანშეწონილი დაოჯახება?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.