...ცივად უმზერდა თავის ანარეკლს...რამდენი რამ შეიცვალა ამ ორი წლის განმავლობაში...გოგონასგან რომელიც მუდამ იღიმოდა და სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით სიკეზტეს აფრქვევდა,მისგან არაფერი დარჩენოდა...მისი იდესღაც სიყვარულით არასვსე გული,ახლა სიძულვილით იყო მოცული...ცხოვრება მწარეა,გგონიათ მას უნდოდა ესეთი გამხდარიყო?...ვიცი და უგრძნობი...არა განა ეს ვინმეს უნდა?უბრალოდ ცხოვრებამ მოიტანა...მთელი ბავშვობა ეუბნებოდა დედა ლიზას რომ წყენა არ ცაედო გულში,მაგრამ იმ დღეს როდესაც მარიამი მოკვდა,მისი გული დაცარიელდა და ხელმეორედ სიძულვილი აივსო...რამოდენიმეჯერ სცადა მა გრძნობასტან გამკლავება,მაგრამ ყოველთვის მისი ფიცი ახსნდებოდა და მისი შურისძიების სურვილი ორმადგებოდა...იხედებოდა სარკეში და ხედავად ულამზეს გამხდარ და დახვეწილ ქალბატონს,მისი ლამაზი ცისფერი თვალები კი ყბრალოდ სიცივეს აფრქვევდა,მაგრამ საოცრად ლამაზი იყო...ჩანტას მოკიდა ხელი,კაბა შეისწორა და მანქანაში ჩაჯდა...დადგადრე როდესაც ყველას ანანებდა,იმას რომ მარი უჭკუო და აცრცეტებულ გოგონად ჩათვალებს მარტო იმიტომ რომ თავი მოიკლა...ხალხს სემდგომ მოუვლიდა...ბოლო იმისთვის უნდა მოეღო ვის გამოც მოხდა ეს ყველაფერი...შეიძლება პრიმიტულად ჟღესრ,მაგრამ ამას ანანებს და უარესდ ატკენს გულს,იქამდე მიიყვანს რომ შეეხვეწება მოკვლას,მხოოდ ამის შემდეგ გააგრძელებს ცხოვრებას ნორმალურად...ამ ორი წლსი განმვლობაში დიდი წარმატება მიაღწია...ისწავლა და ამერიკაში იურიდიული კომპანია გახსნა,რომელიც საკმაო პოპულარობით სარგებლობს...ახლა ის პატრა 16 წლის გოგონა აღარაა...ის უკვე ჩამოყალიბებული ქალია, დახვეწილი და საოცრად ლამაზი...ფანჯრიდან იყურება და ეღიმება,როდესაც წარმოიდგენ როგორ გაუნადგურებ და მის მახინკ გულს ნაფლეტებად როგორ აქცევს...აეროპორტშო არავინ დახვედრია,ანადა ვინ უნდა დახვედროდა,არავინ იცოდა მისი ჩამოსვლის შესახებ და არც აპირებდა თქმას...ტაქსში ჩაჯდა და მისამრთი უკარნახა...ამერიკაში ყოფნის დროს მისი უბნის მახლობლად დიდი ლამაზი,ორსართულიანი ბინა იყიდა და არ გაინეტრსებსთ ვის მეზობლად...აჰაჰააჰაჰჰა ალბათ მხივდით...აი სწორედ იმის ამხლობლად ვის განდგურებასაც ესე ლამობდა ლიზა...არ გეგონოთ დამთხევვა.ყველაფერი ჩააწყო ლიზამ...პატრონები ფულით მოალბო და უკვე სამ დღეში ბინა ცარიელი იყო...შემდეგ რემონტი გაკეთა, თავის გემოვნებით მოაწყო და დატოვა...მანქანიდან გადასვლის თანავე მიიპყრო ყურადღება,აბაბ როგორია უემციოდ უყურო,მაღალ, შავგვრემან და ცისფერთვალება ქალბატონს,ტანაც ისეთი,ლამაზი სიარული იცოდა...უკანალის ქნევით,არა გადამეტებულად...მოკლედ,სუფტა ვიქტორია სეკრეტის მოდელს ჰგავდა...მანქანიდან გამოდვიდა,ნაზი ღიმილი და ყბების დაბლა დავარდნა ერთი იყო....ქალიც კაციც,აბსოლიტურად ყველა უყურებდა...უეცრად უკიდან ნაცნობი ხმა მოესმა და შეკრთა...
-ლიზა?
-უკაცრავად?
-ვერ მიცანი?
-ვერა
-თიკო წიკლაირი_ო ღმერთო როგორ ვერ იტანდა მა გოგოს,აი იცით როგორ გოგო იყო,თაბვი სკოლის დედოფალი ეგონა...ხომ მიხვდით...სკოლის ძერსკი სასტავის დედოფალი,არადა უბრალოდ გოგო იყო,არც გარეგნობა ჰქონდა და არც ფული,რომ რამე ავრდნოდა თავში..ახლა უყურებს და ბოროტულად ეცინება...ბევრჯერ დაუმცირებია თიკას სკოლის წინაშე,მაგრამ ახლა თვითონ არის მის თვალში დამცირებული...დაუბანელი თავი, საკამოდ დიდი ზომის მაიკა,აჯაჯული შარვალია და ხელში ბავშვი...რა ქნას ვერ იტანას ბავშვებს და ზიზღით შეხდა,შემდეგ ძალიათ გაიღიმა და გოგონას ოდნავ მოეხვია...
-როგორ ხარ თიკო?
-ვარ რა, როგორ გალამზებულხარ და დახვწილხარ_აჰჰაჰააჰა და როდის არ იყო,ვითომდა გაუღიმა და წასოვლა დააპირა როდესაც...
-უი მოგვიანებით გისამძიმრებ,ძალიან მეწყინა მარის ამბავი_ო აი აქ უკვე სერიოზულად გაჭედა,შემოუტრიალდა,თვალი უთამშევდა,შეძლები დაგვარად გაიღიმა და...
-მადლობა,ახლა უნდა წავიდე ნახვამდის თიკო_გამოტრილადა ისე რომ პასუხს არ დალოდებია და სახლში შევარდა...რა ქნას მარის ხსნებსი დროს,ძალას კარგავს და სუსტდება,მხოლოდ მარისთან იყო ნამდვილი და არ თავალთმაქცობდა,მაგრამ რაც გარდაიცლვალა,ერთი ამსკა გაიკეტა და არა ისხნის იმის შემდეგ,თვაის ტავს ვერ მისცემს უფლებას ამდენიწ ლის სრომა წყალში ჩაყაროს სენტმენტები გამო....ერთი ცაისუნტქა და სახლს ტვალია მოავლო...ფანჯრები გამოაღო და გაანიავა,სემდეგ საჭმელები იყიდა და კეტებას შეიდგა...კარგად ივახშმა და სასფალაოს გზას დაადგა...იასამნები იყიდა...მარის საშინლად უყვრად...იქ მისულს გაკვირვება დაეტყო...ყვავილები იდო,აშაკარდ ახალიდადებული იყო..იფიქრა დედამ მოიტანაო,მაგრამ გაახსენდა რომ დასაფლავეის სედმეგ ეგრეე უცხოეთში წავიდა ოჯახი,ამიტომ მშობლები გამორიცხა...იქვე კაცი დაინახა და ჰკითხა...
-უაკცრავად ხომ არ იცით ეს ყავილები ვინ მოიტანა?
-კი შვილო,აგერ უკვე მეორე წელია ყოველ მეორე დრეს მოდის ერთი ბიჭი და ყავილებ უდებს ერთხელ ვკითხე,სენი ვინაა მეთქი და არავინო,მაშ მოგაქთქო,აარფერი მიპასუხა ადგილას მოსწყდა და უპასუხოდ დამტოვა
-კარგით მადლობა...მარის ყვავილები დაუდოდ და ხელი გადასუვა ქვას...“რამდენი წელი გავიდა მარო,იცი როგორ მანტრები,სასწაულად,მითხარი რატომ გაკეტე ეს,ნუთუ ესე გიყვარდა,ჩემზე რატომ არ იფიქრე მითხარი_სლუკუნებდა და ცრეფლებს ღვრიდა,ბოლოს მუხლებზე დაემხო და საშინელი ხამ ამოუშვა...მარი მისთვის დასავით იყო,უჭირს დაჯერება რომ აღარაა მისი მარიკო და გული საშინლად სტკივა...მალევე მოეგო გონს,წამოდგა ცრემლები უხესად მოიწმინდა,ქვას აკოცა და ადგილს მოსწყდა...გადაწყვიტა მშობლები ენახა...მალევე მივიდა დანიშნულების ადგილას და randge roverი სადარბაზოსტან გააჩერა...ტავი მაღლა აწია და ამაყად გაიარა,მეზობლებმა მაშინვე აატეხეს ქოთქოთი...
-ეს ლიზაა?ვახოს გოგო?
-ხო,რაფერ გალამზებულა
-აბა,ნახე რა მანქანით მოვიდა
-ხო ქალო_ლიზას კი ეცინებოდა,არც სეხდა ისე ავიდა სახლში...ზარს ხელი მიაჭირა და საყვარელ დედას დაელოდა..კარები გაიღო და ტეას გაკვირვებას საზგავრი არ ჰქონდა,მან ხომ პატრა უსუსრი გგონა გაუშვა ახალ კი მის წინ უკვე ლამაზი და დახვექილი ქალი იდგა და დედა სიყვარულით რასვესე თვალებით შეჰყურებდა...ტეა მოეხვია მონატრებულს შვილს და მტელი სახე დაუკოცნა,შემდეგ მამასაც მოეხვია და მონატრებული მშობლები კოცნითა დაახრჩო...
-როგორ გამახრე შვილო (თეა)
-აბა აბა არ უნდა გეთვქა რომ ჩამოდიოდი (ვახო)
-სიურპრიზიიიიიიიიიი _ერთხმად გაიცინეს...საშინლად მოენტარა მშობლები,ამ ერტხელ მისცა ტავს უფლება მასკა მოეხსნა და ისეთი ყოფილიყო მატთან როგირის ადრე იყო
-კარგ დროს მოხვედი ისე,ჩემი მეგობარი უნდა მოვიდეს ოჯახით და გაიცნობ თან
-ვაიმე ვაიმე ქატამი_წამოხთა თეა და სამზარეულოში გავრდა,ამაზე მამა-შცილს გაეცინა...აინტერსებდა ვინ მოვიდოდა,მამამისი ყველა მეგბარს იცნობდა,მაგრამ როგორ ჩანს ეს ახალი იყო...მალევე გაისმა კარეგბზე ზარი და კუსკუსით წავიდა კარებისკენ...ღიმილით გააღო კარები და სტუმრის დანახვით ჯერ ღიმილი მიახმასახეზე,მაგრამ სემდეგ...ჰოპ და ის საზიზღარი მასკა დაიბრუნა...მის წინ ერისთავი იდგა და თბილად უღიმოდა...რაც გინდათ ის დარქვით,მაგრამ იმ წამს მეგონა,რომ ჩააფრინდებოდა და ყელს გამოჭრიდა ერისთავს,მაგრამ ჩვენი ლიზა ეგეთი არ იყო,ჩაისუნტქა და სახლში შეიპატიჟა...მის წინ იჯდა და გემრიელად ილუკმებოდა ადაიანი რომლის განდგრებასაც წლები გეგმვდა...როგორც ცანს გეგმები სეიცვალა ახლა უფრო ადვილი იქნებოდა მისი განადგურება და წაკუწებად ქცევა,ეს კი საშინლად ახარებდა...

მოგწონთ ბოდიშით რომ დავაგვიანე,დრეიდან ყოვლედღე დავდებ,დააკომნატრეთ ტვენი აზრი მაინტერსებს <3 <3 <3 ტასო...