კართან ბიჭი იდგა აი ისეთი მის ასაღწერად თავში ერთი ფრაზის მეტი რომ არ მიტრიალებდა Damn he’s hot! და ეს ლამის მასაც ვუთხარი, მწვანე თვალები, შავი თმა, ძალიან მაგარი ნავარჯიშები ტანი, ლამის პირი დავაღე, მერე დავიბენი და რაღაცნაირად ვკითხე:
–ბოდიში ასეთი სიტუაციისთვის, აუ არა, არ მითხრა რო ჩემს ქვემოთ ცხოვრობ და წყალი ჩამოვუშვი–ჯერ მაშტერდებოდა და ვერ იჯერებდა ასეთ ფორმაში რომ ვიყავი მერე გაიკვირვა ეს რატომ ვკითხედა პაუზის შემდეგ განვაგრძე–ისევ!– იქამდე ვერ შევამჩნიე ხელში ჯემიანი ნამცხვარი ეჭირა ამერიკაში რომ სჩვევიათ დამზადება, ანუ გადავრჩი მთლად საჩხუბრადაც არაა მოცული.
–არა, არა ახალი მეზობელი ვარ და უბრალოდ გასაცნობად ნამცხვრის შემოტანა მინდოდა და მგონი ცუდი დრო შევარჩიე!
–არა არა შემოდი ეხლავე ჩავიცვამ!
–არა იყოს!–წასვლა დააპირა მერე მობრუნდა და მითხრა–უი ნამცხვარი სულ დამავიწყდა!
–მადლობა!
–არაფრის!
–სასიამოვნოა შენი გაცნობა!
–უი სულ დამავიწყდა შენი სახელიც კი არ ვიცი–დაბნეული ხმით თქვა.
–სალო, და შენ რა გქვია?
–ვასიკო!
–მართლა ვასიკო გქვია?–სიცილი ვეღარ შევიკავე და კვილები გამომიჩნდა.
–ხოო რა იყო?
–კაი არაფერი მეგობრები რას გეძახიან მითხარი და მეც იმავეს დაგიძახებ!
–მაშინ ვაკო!
–ეგრე ჯობია!
სახლში შევიდა ჩემს გვერძე ცხოვრობს, დაახლოებით 22–23–ის იქნება საყვარელია, თან ეს ნამცხვარიც! ისე უცნაურია მეტისმეტად უცნაური, ჩვენში ხომ არავის ჩვევია გასაცნობად ნამცხვარი, მითუმეტეს ბიჭს! ეხლა ბიჭები გოგოებს გასაცნობად კუდში დასდევენ, მაგრამ ის განსხვავებულია! კარგი, განსხვავებული!
როგორცკი შემოვბრუნდი ნამცხვარი სამზარეულოში დავდე მერე კი შემცივნებული ისევ აბანოში შევვარდი, გამოვედი ჩავიცვი და სველი თმით დივანზე მოვკალათდი, ფილმის ყურება მინდოდა და ტელევიზორი ჩავრთე. მაგრამ ისევ ძარი იყო კარზე ახლა კი გახარებული გავვარდი და კარი გავაღე. ისევ ის მწვანე თვალები. ვაიმე როგორ მომწონს მაგრამ რაღაც მიმიკაზე ეტყობოდა რომ რაღაც ჭირდა.
–რა იყო რამე ხდება?
–ძალიან მერიდება მაგრამ შეგიძლია დამეხმარო?
–კი რა პრობლემაა რითიც შემიძლია დაგეხმარები!
–შეგიძლია სახლის დალაგებაში მომეხმარო?–ეს ის არ ყოფილა რასაც ველოდი –არა არ გეგონოს რომ მე არ მოგეხმარები უბრალოდ ამაღამ მაინც მინდა რომ წესიერად დავიძინო–ღიმილი შეაპარა–არა თუ არ გინდა არაა პრობლემა მეთვითონ მივხედავ უბრალოდ თუ მომეხმარები გაგიცნობ კიდეც…
–არაა პრობლემა 2 წუთში შემოვალ.
–კარგი ძალიან დიდი მადლობა!
სასწრაფოდ გავემზადე და ვაკოს მისახმარებლად წავედი.
ვაკო
ამერიკიდან ახალ ჩამოსული ეგრევე ახალ ბინაში დავაწექი. მგონი რაღაც სტუდენტური კორპისია აბა ყველა ბინა 1ან 2 ოთახიანი რაპონტშია. მოკლედ სახლი ძაან დასალაგებელია დედაც მოვიდა მერე და მიალაგა ცოტა მარა ჯერ მთლად არ დალაგებულა, აუ ჩემი სანამ ეს დალაგდება…
დედამ როგორცჩვევია დაიწყო ნამცხვრის კეთება, ვერ შეიგნო რო არ მიყვარს და ტვინს მიჭამს. ამერიკული ნამცხვალი გამოაცხო. მისი თქმით გემრიელია, მაგრამ იმდწენად ხშირად ააცხობს ყელშ მაქ ამოსული და ერთხელ არ გამისინჯია. დედა რო წავიდა დავფიქრდი რა უნდა მეყო ამათთვის, ისე გადააკვდა დედა ამათ გადასაყრელად მენანება ამიტომ მეზობლებს გავუტან, ვითომ გაცნობის პონტში.
ჩემს მარცხნივ ვიჭაც მოხუცები ცხოვრობენ ნუ ტვინი წაიღეს რა მერე ვიღაც გოგოზე ბურტყუნებდნენ გავაცნოთო, ძალიან ლამაზიაო. მერე კიდე მეორე ავიღე და მარჯვნივ კარძე ზარი დავრეკე, ჯერ არავინ გამოეხმაურა და სიჩქარეს ვუმატე, ბრაძით გააღო ვარდისფერ პირსახოცშემოხვეულმა გოგომ. აუ რა ტანი ქონდა. უხერხული საუბრის შემდეგ, სახლში შევბრუნდი.
–აი ის გოგოც მოხუცებმა რო ახსენეს–სიხარულით ვთქვი.
მერე სახლს თვალი მოვავლე, რასაცქვია თავდაყირა დგას, ასე რომ დახმარება მჭირდება, ორ კურდღელს ერთდროულად მოვკლავ და იმ გოგოს ვთხოვ! რა ქვია? ჰო, სალო!
გავედი და დამთანხმდა რათაცეები იქითაქეთ მივალაგე და სალოც მოვიდა, მოკლე შორტი, მოღეღილი მაისური და თავზე ბენდენა: მმმმ, მადის აღმძვრელია!
–აბა რითი დავიწყოთ?
–საძინებლით!–დიდად არ ეხამუშა ამის მოსმენა, მაგრამ არ შეიმჩნია და იქაურობას მოავლო თვალი.
–ცოცხი სადაა?
–არ ვიცი მგონი დედაჩემს სამზარეულოში უნდა ქონდეს!–იქ მიმოვიხედე, უცბად ავიღე და მივაწოდე.
ოთახი გამოგავა მერე რაღაცეები შევიტანე და დალაგებაში მომეხმარა. მერე ჭერს ახედა და ჩაიღიმა ვერ მივხვდი მიზეზს, არ ვციცი რატომ მაგრამ მისი ღიმილი ძალიან მხიბლავდა.


იმედია მოგეწონებათ <3