ლევანს ეხუტებოდა და ჯერ კიდევ ვერ აღექვა რეალობა, თითებით მისი სახის თითოეულ ნაკვთს ეხებოდა და საოცარ ჟრუანტელს გრძნობდა მის შეხებაზე...-ლევან ნუთუ მართლა შენ ხარ?! ღმერთო ჩემო ახლაც ვერ ვიჯერებ, არც კი მჯეროდა როდესმე თუ მოვახერხებდი შენს კიდევ ნახვას. გიორგი შეხედე ეს ხომ ჩემი ლევანია...
მამაკაცმა ქალის ხელები სახიდან მოიშორა და გიორგის მიუბრუნდა -მე და თქვენი მეუუღლე წლების წინ მეგობრები ვიყავით
-ნუთუ ის ცნობილი ლევანი თქვენ ბრძანდებით?
-დიახ სწორედ ისაა. გახსოვს რადღეში ვიყავი მისი წასვლის გამო? როგორ ვიტანჯავდი თავს, მეგონა მოკვდი შენ კი...შენ კი თურმე თავს მშვენივრად გრძნობდი, მეტიც გამდიდრებაც კი მოასწარი მე კი აქ შენ გამო ცოცხლად ვეწამებოდი -და ქალმა მამკაცს მკერდზე მუშტები დაუშინა, ლევანმა ცოტაანს აადა შემდეგ ორივე ხელი ერთი მკალვით მოუჭირა და ტვალებსი ჩახედა
-ნურასოდეს დაელოდები ჩემგან პატიების თხოვებას! არასოდეს გესმის არასოდეს მინანია მაშინ, წლების წინ ასე უკვალოდ რომ წავედი
-როგორ შეგიძლია, ღმერთო ჩემო ნუთუ საერთოდ არ გიყვარდი?
-ზუსტად ისე მიყვარდი როგორც შენ გიყვადრი. მოკლედ მოუჭრა ლევანმა და გიორგის ანიშნა საქმეზე გადავიდეთო.

მრგვალ მაგიდას ოთხი ადამიანი შემოუსხდა...
დაძაბულობას ყველა გრძნობდა...ყველა ლევანის გარდა
ელეონორა მონუსხულივით მიშტერებოდა ლევანს, საგრძნობლად შეცვლილს უკვე შემდგარ მამაკაცად ჩამოყალიბებულს...
უყურებდა და სხეული შიგნიდან უხურდა...
საოცარ ქიმიას გრძნობდა მის მიმართ, როგორც კი დაინახა, როგორც კი შეეხო ტანჯი სასიამოვნოდ შეაჟრჟოლა და ეკლებმა დააყარა ასე არავისზე ემართებოდა ხოლმე, საკუთარ მეუღლეზეც კი.
ერთი სულიქონდა მასზე ყველაფერი გაეგო, ერთი სული ქონდა დაემარტოხელებინა და დაწვრილებით გამოეკითხა ამწლების განმავლობაში რას აკეთებდა, როგორ ცხოვრობდა?! როგორ მოახერხა ასე გამდიდრება, რომ ახლა გიორგის ქონების ნახევარზე მეტის ყიდვასაც კი აპირებდა...
მაგრამ ახლა ყველაზე მეტად რაც მართლა გულით სუდა ლევანის ალერსი იყო, უნდოდა მამაკაცცი ამდგარიყო მისთვის ხელი ჩაეკიდა და ამ სასინელი სახლიდან წაეყვანა მასზე ბედნიერი ხომ არავინ იქნებოდა მაშინ?!
მას შემდეგ რაც ლევანიმ კარის ზრურბლს ფეხი გადმოაბიჯა ეს სახლი ყველაზე სასინელი გახდა, დაავიწყდა ყველა ის წელი როცა გიორგი მისი ცოლი გამო ყველაფერს აკეთებდა...აღარაფერი აინტერესებდა ლევანის გარდა...
-ლევან - დაიწყო გიორგიმ - მე აქციების მხოლოდ 51 პროცენტის გაყიდვას ვაპირებდი შენ კი წამროუდგენლს მთხოვ
-მხოლოდ 80 პროცენტზე ვარ თანახმა! -საუცარი სიმკაცრე ჟღერდა მამაკცის ხავერდოვან ბარიტონში
-როგორ აგიხსნა? ეს კომპანია ჩემი დის სახელზეა, ჩემმა მშობლებმა მე სხვა ბიზნესი დამიტოვეს რომლის გაყიდვაც უკვე მომიწია ვალბის გამო, ღვინის ბიზნესი ჩემი ოჯახისთვის რელიქვიაა და ლიზასთვის კიდევ ძალიან ძვირფასია...შენ ერთადერთი რეალური კლიენტი ხარ მაგრამ მე ამშემთხვევაში ვერაფერს განვაწყობ ახლა ყველაფერი ლიზას გადასაწყვეტია
არ იცოდა საუბარი როგორ დაეწყო, ან საერთო ხმა ისევ თუ ქონდა შენარჩუნებული კომპანია რომელზეც ახლა გიორგი და ლევანი საუბრობდნენ მშობლებმა ლიზას ჯერ კიდევ გარდაცვალებამდე გადააფორმეს მის სახელზე, მთელი თავისი ცხოვრების განავლობასი ოცნებოდა როდის დაინიშნებოდა დირექტორად რომ ყველაფერი თავისი ჭკუით ემართა ეს დღე კი სულ მალე უნდა მოახლოვებულიყო მასინ როცა ოცი წლის გახდებოდა...
ახლა ხვდებოდა რომ ოცნების უფლებასაც კარგავდა მაგრამ სხვანაირად ვერ მოიქცეოდა, არშეეძლო თავისი ძმა ამისთვის გაეწირა, ვერ გახდებოდა ეგოისტი ამიტომ ყველანაირი ძალისხმევა მოიკირიბა და დათანხმდა
-იმას რასაც თქვენ ჩემგან მოითხოვთ მიუხედავად იმისა რომ საოცრად მთრგუნავს და საერთოდ არმინდა ამაზე დათანხმება სხვაგზა მაინც არმაქვს...გიორგი გააკეთე ისე როგორც თვლი საჭიროდ ვიცი რომ სხვა გზა არგაქვს მაგრამ ის 20 პროცენტი რომელიც დაგვრჩა მთლიანად ჩემ განკარგულებასი იქნება იმის გაყიდვა უბრაოდ არც კი მომთხოვოთ...-საუბარი დაასრულა თუ არა მარცხენა თვალიდან ობლად გადმოვარდნილი ცრემლი ისე მოიწმინდა რომ არავის შეემჩნია, პრინციპში ვერც ვერავინ შეამჩნია ლევანის გარდა...
-მაშინ ყველაფერი მოგვარდა -ღიმილიანი სახით მიუგო გიორგიმ და ბოკალიდან წითლი ღვინო მოსვა
ლევანიმ თითქოს დანაშაულის გრძნობა იგრძნო ლიზას მიმართ, მიხვდა რომ გოგონას მართლა გული წყდებოდა თუმცა უკან დახევას არ აპირებდა, ის რაც დაიწყო აუცილებლად უნდა დაემთავრებინა მაგრამ გიორგის და ელეონორას განადგურებაში რა შუაში იყო ლიზა?! ამ გოგონას ერთი შეხედვითაც ეტყობოდა რომ საოცრად კეთილი გლიპატრონი იყო, ნუთუ უღირდა ეს ყველაფერი მისი გაუბედურებისთვისაც კი?უყურებდა მის სევდიან თვალებს და სასინელ ზიზღს გრზნობდა გიორგის და ელეონორას მიმართ, მან ხომ ყველაზე კარგად იცოდა რატომ იყვენენ ისინი ახლა ასეთ ცუდ მდგომარეობაში?! ყოველ სეზონზე ხუთ ვარსკვლავიან სასტუმროში დასვენება, კაზინოებში უამრავი ფულის წაგება რომელსაც გიორგი და ელო ასე ურცხვად აგებდნენ კაპიტალს თავიდანვე წირავდნენ...
წამით ეს გოგონა შეეცოდა თუმცა მისი ფიქრები მასინვე უკან აგდო და ისევ ელეონორას მიაშტერდა ქალს რომლის მიმართ ერთდროულად ზიზღსაც გრძნობდა და
სიყვარულსაც...
-თუ ყველფერი მოაგვარეთ მაშინ მე დაგტოვებთ
-კიდევ ცოტახანს ყოფილიყავი ლიზა
-არა გიორგი წასასვლელი ვარ
-სამწუხაროდ თქვენი საოცარი კამპანია მეც უნდა დავტოვო -ღვარძლიანდ თქვა გიორგიმ და წასასვლელად მოემზადა,
-გაგიჟდი? სად უნდა წახვიდე?! ვერსადაც ვერ წახვალ
და მამაკცმა მის ხმაში ისევ ძველი ქედმაალი ელეონორა ამოიცნო რომლის სიტყვები ყოველთვის ყველას ამონებდა
ცალყბატ გაიღიმა და ქურთუკი ჩაცვა -მეჩქარება!
ელეონორა მიხვდა მამაკაცთან ძველებურად რომ ვეღარაფერს მოახერხებდა და ამიტომ სხვა ტაქტიკაზე გადავიდა -კი მაგრამ ლევან ხომ ისევ მნახავ? - საოცრად სექსუალურად გრძნობდა მისი სიტყვები...
ჩემი ცდუნება უნდა! ძალაინ კარგი მეც ხომ სწორედ ეს მინდა-გაიფირა მამაკაცმა და ელეონორას შეხედა
-ხვალ გნახავ ელო -და ქალმა როგორც კი მისი ბავშობის სახელი გაიგონა, ეგონა რომ ყველაფერი მოგვარდა...
ამასობაში ლიზაც გაემზადა და წასვლას აპირებდა როცა ლევანმა შეაჩერა და მე წაგიყვანო უთხრა -მადლობა არ შეგაწუხებთ
-არ შევწუხდები -იყო მოკლე თუმცა კატეგორიული პასუხი
ელეონორას სულაც არ მოეწონა მათი ერთად დარჩენის პერსპექტივა, აკი გითხარით უკვე საოცრად ეგოისტი იყო თქო და თანაც საოცრად ეჭვიანობდა ლიზას სილამაზეზე ყოველთვის...ლევანი ამას მოსვლისთანავე გრძნობდა, ახლაც იცოდა რომ საოცრად არ უნდოდა მათი ერთად წასვლა
-ლიზა იქნებ არ ღირს დღეს რომ სადმე გახვიდე? ხომ ვიცი საოცრად განიცდი
-მალე დავბრუნდები, უკვე შევპირდი რომ მივალ
-კარგი როგორც გინდა... -ამოიხორა უკმაყოფილოდა და მხრები აიჩეჩა, მერე ლიფტან მდგომ ლევანთან მივიდა და ტუჩის კუთხეში აკოცა...იცოდა რომ ვერავინ დაინხავდა -მომენატრე და ხვალ გელოდები
-მოვალ...-იყო ლევანის პასუხი და ლიფტის კარიც გაიღო.


-გიორგი კი მაგრამ საერთოდ რაიმე წილი დაგრჩა მაინც სადმე?
-რამეს ვიზამ საყვარელო ნუ ნერვიულობ
-ხომ იცი სიღარიბეში ერთი წუთითაც ვერ ვიცხოვრებ
-კარგი დაწყნარდი, ლიზას ხო დარჩა აქციების რარაც ნაწილი ამით ცოტახანს კისევ ჩვეულებრივად გავაგრძელებთ ცხოვრებას და მაქამდე რამეს მოვახერხებ
-არ ვიცი რაც გინდა ის მოიფიქრე! -და ელონორამ ისევ ლევანზე გაგრძელა ფიქრი...
ის უკვე გიორგისგან წამოსული იყო და ლევანთან აგრძელებდა ბედნიერად და ფუფუნებაში ცხოვრებას...

საოცრად ნერვიულობდა ლიზა ლევანთან ერთად რამოდენიმე კვადრატულ მეტრში დგომას, მისი სუნამოს სუნი მთლიან ორგანიზმში მოსდებოდა, თან საოცარ დისკომფორტს უქმნიდა მასზე ორითავით მაღალი მამაკაცი, მისი მკაცრი სახის ნაკვთები თითქოს ოდნავ ასინებდა კიდეც მაგრამ მხოლოდ სასიამოვნოდა...ლიფტიდან გამოვიდნენ და რამოდენიმე მეტრი ფეხით გაიარეს -ახლო მახლოს ადგილი არ იყო და მანქანის დაყენება ცოტა შორს მომიწია
ისე აუხსნა ლევანმა სიტვაცია თითქოს ლიზას კიარა საკუთარ თავს არკვევს მდგომარეობაშიო...
ის იყო მანქანის კარი უნდა გამოეღო ლიზას და შიგ დამჯდარიყო რომ ლევანის თვალი ვერსად მოკრა, ამოდენიმე წუთს თავს აბნეული ატრიალებდა და ბოლოს როგორც იქნა დაინახა კიდეც, რამოდენიმე მეტრის მოშორებით ლევანის ვიღაც ბიჭი კედელზე ყავდა აკრული და უყვიროდა მის ფეხებთან კი საოცრად ნაცემი ბიწი ეგდო, ლიზა მაშინვე მათკენ გაიქცა და წაქცეულს ადგომაში დაეხმარა
-ჩემი ძმა რა გინდა?
-რას ქვია რა მინდა ბიჭო ეს როგორ უნდა ცემო ადამიანი, შენ საერთოდ ნორამლური ხარ?!
-პიდარასტია ჩმეი ძმა
ლევანმა თავში თავი ჩაარტყა და მერე ისევ კედეზე ააკრა -ჯერ ერთი მე შენი ძმა არ ვარ და მეორე როდესმე რო თვალი მოგკრა ვინმეს აი ასეთი ბანალური მიზეზით სცემ არც კივიცი რას გიზამ
-შენც პიდარასტი ხარ ბიჭო?
ლევანს გაეცინა და ყელში ზომაზე მეტად მოუჭირა
-შენი საქმე არა მე ვინ ვარ გასაგებია? საერთოდ რა მიზეზით სცემ? პიდარასტია და ვსო მორჩა ესაა მიზეზი?
-ქრისტიანი არ ხარ?! მამათმავალია და მოეთხოვება
-შენ ხარ ქრისტიანი?
-ვარ -იყო პასუხი
-მერე თუ ხარ არიცი რო კაცის კვლაზე დიდი ცოდვა არ არსებობს! შეხედე რას დაამსგავვსე როარმოვსულიყავი მოკლავდი...შენ შენ გზაზე წადი რაა შენ ხოარხარ ეს დედა მოტ***** მამათმავალი? ამ კაცის ცოდვა ეს და შეიგნე რა... შენი ცოდვები არიცი რო სხვას არ მოეკითხება?! ან საერთოდ იქნებ ეს კაცი არა ქრისტიანი?! ეხლავე ბოდიში მოუხადე და აქედან დაახვიე თორე შეძილება ხელებში შემომეფრცქვნა.

ლიზა ყოვეთვის გმბოდა ძალადობას მაგრამ ახლა ლევანითი საოცრად ამაყი იყო ხომ არც კი იცნობდა მაგრამ მაინც ამაყი იყო, თითქოს ცოტახნი დაივიწყა კიდეც რომ მისი კომპანია ახლა ამ კაცის იყო...
ლევანს უნდოდა მათ ოჯახზე მეტი გაგეო ამიტომ ლიზასთან საუბარი წამოიწყო: -რატომ დათანხმდი ჩემ წინადადებას?
-იმიტომ რომ სხვა გზა არ მქონდა, იმტიომ რომ ჩემ ძმას შეეძლო არჩევნის გაკეთების წინაშე არდავეყენებინე...უბრალოდ არმმქონდა უფლება ვყოფილიყავი ეგოისტი-ლიზა უკვე ტიროდა და ისე ლაპარაკობდა...
ლევანი საოცარ სისუფთავეს ხედავდა მასში, სსუფთავეს რომელსაც მთელი ცხოვრება ყველგან ეძებდა თუმცა ვერსად მიეგნო...მანამდე სანამ ლიზას არ შეხვდა....
ლიზამ ვერც კი შეამჩია ლევანს მანქანა რომ გაჩერებული ყავდა, ვერც ის თმაზე რომ ეფერებოდა...
მერე მიხვდა, უკვე მაშინ როცა ლევანი მის ბაგეებს საოცარი სისწრაფით დაეპატრონა...
პ.ს საოცრად გამიხარდა წინა თავზე თქვენი კომენტარები რომ დავინახე.