დილით საბას მხურვალე კოცნამ გამაღვიძა...
-ადე ნიცა თორემ უნივერსიტეტში დავაგვიანებთ (საბა)
-აუ კაი რა მეძინება დავიძინოთ.... დღეს გავაცდინოთ რა (მე)
-ელენას არ ნდა უთხრა ჩვენი ამბავი? (საბა)
-ვაიმე ელენა (მე)
დენდარტყმულივით წამოვფრინდი ლოგინიდან, სასწრაფოდ ტანსაცმელს ხელი დავავლე და სააბაზანოში შევვარდი..
-ნიცა ხომ მშვიდობაა? (საბა)
-კი უბრალოდ დარწმუნებული ვარ ელენა გიჟზს გავს, გუშინ ვუთხარი სახლში რომ მივალ დაგრეკავ თქო მე კიდე არც სახლში ვყოფილვარ და არც დამირეკავს (მე)
სააბაზანოს კარი გავაღე და პირდაპირ საბას შევასკდი...
-აუ გვერდი.. (საბა)
-მორჩი წუწუნს, შენი ბრალია კარებთან რამ დაგაყენა.....რომ არ დამდგარიყავი ძირს არ აღმოვჩნდებოდით და გვერდიც არ გეტკინებოდა... (მე)
-კაი გვეყო ადექი ყავა დავლიოთ და წავიდეთ....
ზუსტად 20 წუთში მანქანაში ვისხედით..
-საბა... ბევრი გოგო გყავდა? (მე)
-ხო შევთანხმდით ნიცა.. რა გჭირს?! (საბა)
აშკარად განაწყენებული იყო ჩემი ამ შეკითხვით და სრულიადაც მართალი იყო... მასში ეჭვი არ უნდა შემეტანა...
-კი შევთანხმდით, მაგრამ.... (მე)
-თუ შევთანხმდით მაგრამ არ არსებობს აქ... მესმის გიჭირს კიდე დაჯერება, მაგრამ მე მარტო შენ მიყვარხარ.... (საბა)
-ვიცი... და მეც ძალიან მიყვარხარ... თუმცა უფრო ძალიან მეყვარები ეხლა თუ გადავრჩი... (მე)
ფანჯარაში გავიხედე და ელენას წავაწყდი,რომელიც ისეთი სახით იყურებოდა სიკვდილი მოგინდებოდა..... გამაგრდი ნიცა შენ ამას შეძლებ, შევძახე ჩემ ტავს და მანქანიდან გადავედი...
-ააუ ტანჯვით არ მომკლა სწრაფად მომკალი (მე)
მივაძახე და რაღაც საშინელების მოლოდინში თვალები დავხუჭე...
-აუ საბას უმადლოდე ცოცხალი რომ ხარ... მაინ უნდა დაგერეკა... (ელენა)
-აუ კაი რა დამავიწყდა რა ვქნა... (მე)
ამასობაში საბაც მოვიდა ჩვენთან და ხელი გადამხვია, რაღაც უხერხულობა ვიგრძენი, მაგრამ აზრი არ ქონდა საბასთან თქმას მაინც იგივის გააკეთებდა... შენობაშიც შევედით და მაშინვე ვიგრძენი ათასი თვალი ჩვენკენ მომართული...საბას რომ ავხედე, დამშვიდებუი მიდიოდა მე კიდე სირცხვილისგან არ ვიცოდი სად წავსულიყავი...
-საბა სუყველა ჩვენ გვიყურებს... (მე)
-დაიკ*დე.. გვიყურონ (საბა)
ცხვირზე თითი ჩამომკრა და აუდიტორიაში შევიდა..... ტითქმის ყოველ დღე ერთიდა იგივე ხდებოდა....
-ვაა ნიცა სადაა შენი პრინცი? (ლიკა)
ერთ დღესაც როდესაც მარტო მივედი ლექციაზე ერთ-ერთი კურსელი მოვიდა ჩემთან..
-„ჩემი პრინცი“ სახლშია გაციებულია და სიცხე აქვს, დაგაკმაყოფილა ინფორმაციამ? (მე)
-მმმმ ეგ შენ გითხრა და იქნებ არაა სახლში და სადმე ერთობა? (ლიკა)
-ვაიმე ლიკა ჯობია შენ გზას გაუყვე თორემ ჩემ ტავზე პასუხს არ ვაგებ.. (მე)
მასაც მეტი აღარაფერი უთქვამს და წავიდა.. მე კი ეგრევე ტელეფონი ამოვიღე და საბას დავურეკე რომ გამეგო რატო არ არის დღეს...
-საბა სად ხარ? (მე)
-აუ ნიცა ძალიან ცუდად ვარ სიცხე მაქვს მაღალი.. (საბა)
-მართლა? მე კიდე ლიკას ვუთხარი სიცხე აქვსთქო და არ ვიცოდი მართლა თუ გქონდა... (მე)
-მოიცა ლიკას რატომ უთხარი? (საბა)
-დაინტერესდა რატომ არ იყავი დღეს... კაი ეხლავე წამოვალ შენთან... (მე)
-არა ნიც იყავი ლექციების მერე ნიკა მოგაკითხავს და ჩემთან მოგიყვანს.. (საბა)
-კაი წავედი მაშინ ლექცია იწყება.. (მე)
ლექციები ისე გაიწელა, მეგონა საუკუნე ვიჯექი... როგორც იქნა დამტავრდა და გარეთ გამოვედი, მაშინვე მოვკარი თვალი ნიკას და მისკენ წავედი...
-ვა ნიკოლოზ როგორ ხარ? (მე)
-კარგად ნიცა შენ? მაგრამ ხო იც რომ ვერ ვიტან როცა ნიკოლოზს მეძახიან! (ნიკა)
-კაი კაი ბოდიში.. აუ წავიდეთ რა მალე... (მე)
მანქანაში ჩავხტი..გზაში სუერმარკეტთან გააჩერა და ერთი ქორწილის საჭმელი იყიდა...
-რა იყო ნიკა ქორწილი აქვს ვინმეს? (მე)
-არა ნიცა უბრალოდ საბამ მთხოვა იყიდეო.. (ნიკა)
-ააა კაი... (მე)
როგორც იქნა გამოვახწიეთ მაღაზიიდან.... გზას რომ ვაკვირებოდი საბას სახლისკენ ნამდვილად არ მივდიოდით... ბოლოს ვეღარ მოვითმინე და ნიკას ვკიტხე
-სად მივივართ? (მე)
-სადაც საბამ მთხოვა ამოიყვანეო იქ დანარჩენს ვერ გეტყვი... (ნიკა)
აზრი არ ქონდა მეტი შეკითხვის დასმას მაინც არაფერს მეტყოდა, მეც ფანჯარაში ყურება დავიწყე.. უკვე კარგად მოსააღამოვებული იყო დანიშნულების ადგილას რომ მივედით...
-ნიკა ეხლა მაინც მითხარი სად ვართ? (მე)
-საბას აგარაკზე წყნეთში... (ნიკა)
-წყნეთში?? (მე)
იმხელაზე შევიცხადე მეთვითონ შემეშინდა...
-ხო რა იყო? (ნიკა)
-არა არაფერი თვითონ სადა? (მე)
-არ ვიცი მოვა მანამდე კი მთხოვა ეს გადმომეც შენთვის... (ნიკა)
და მანქანის საბარგულიდან ულამაზესი თეთრი და წითელი ვარდეს უზარმაზარი თაიგული ამოიღო....
-ეხლა კი დრო შიგნით შეხვიდე... (ნიკა)
სახლი? ულამაზესი იყო..გემოვნებით მოწყობილი... ოთახის შუაში კი „რომანტიული ვახშამი“
-საბა!! (მე)
-რას იტყვი მოგწონს? (საბა)
-ულამაზეესია აქაურობა... მაგრამ არ მეგონა ესეთი რომანტიული თუ იყავი.. (მე)
-სიმართლე გითხრა ესიდეა ნიკამ მომაწონდა... არც ისეთი რომნტიული ვარ როგორც ერთი შეხედვით ჩანს.... (საბა)
-ძაან გემრიელი სუნებია... (მე)
ვეცადე თემა სხვა რამეზე გადამეტანა, რაც გამომივიდა კიდეც...ორივე ერთად მივუსხედით სუფრას... ვგრძნობდი საბას მწველ მზერას რომელიც სახის თითოეულ ნაწილს მიწვავდა... ჩემი გადამრჩენელი როგორც ყოვეთვის ტელეფონია... უცხო ნომერი დაფიქსირდა
-დიახ (მე)
-.........
-კი მე ვარ.... (მე)
-.......
-რაააა? (მე)




დიდი მადლობა ვინც კითხულობთ <3 პატარა თავისთვის ბოდიში <3 მეტი ვეღარ მოვასწარი