ღმერთო ჩემო სახლში რომ მივალ, სანდრო უკვე სამსახურიდან მოსული იქნება, რა უნდა ვუთხრა სად ვიყავი თქო, არადა დასჯილი ვარ, ვაიმე რა გინდოდა ლიზი, რაღა მაინცდამაინც დღეს მოგინდა მეგობრების ნახვა. შეშინებული მიუახლოვდა კარს და ისე შეაღო თითქოს ქურდი ყოფილიყო, კარგად მოათვალიერა გარემო, ვერავინ რომ ვერ დაინახა, გეზი პირდაპირ თავისი ოთახისკენ აიღო, ის-ის იყო იფიქრა უკვე სამშვიდობოს ვარო როცა ნიკას გაბრაზებული ხმა გაიგო.
-სად იყავი,
-ნინისთან
-ნინი გუშინ აქ არ იყო, ნუ მატყუებ,
-არა, მართლა ნინისთან ვიყავი-ღმერთო მაინცდამაინც ეხლა არ მიჯერებს როცა მართლა სიმართლეს ვეუბნები-ცუდათ იყო და უნდა მენახა
-ალბათ გუშინ აქედან რო წავიდა გაცივდა ხო?
-შენ წარმოიდგინე და კი. ცოტა გამიკვირდა საიდან ამ ბიჭს ამდენი ტვინი, აჰ, თუმცა ვისი ძმაა.
-ლიზი, ნუ მატყუებ, ისევ იმ დებილთან იყავი არა? რით ვერ გაიგე გოგო არ უყვარხარ შეეშვიი, დაანებე რა თავი, რამდენჯერ უ.და ვცემო არ მესმის რა, ხო იცი რო შენთვის კარგი მინდა არა? ეს ერთადერთი და მყავხარ და შენ რომ რამე მოგივიდეს არ ვიცი რას ვიზამ, გესმის?
-ნიკუშ, მე მართლა ნინისთან ვიყავი, და საერთოდაც არ არის საჭირო ყოველ დღე მიმეორო რომ შეცდომა დავუშვი. ვუთხარი ასლუკუნებულმა და ოთახისკენ წავედი. ცოტა სამეცადინო მქონდა მაგრამ ძალიან მეზარებოდა, ამიტომ ცოტახანი დაძინება ვარჩიე. სიზმრებში გართული ვიყავი, კარზე კაკუნი რო' გავიგე, ჯერ შემოსასვლელი კარი მეგონა და ყურადღება არ მივაქციე, როცა კაკუნი არ შეწყდა, გამოვფხიზლდი და მივხვდი რო ჩემს კარს "აწუხებდა" ვიღაც, ავდექი და კარს მივუახლოვდი, არც მახსოვს როდის ჩავკეტე კარი, კარის გაღება და ნაკას გადმოვარდნა ერთი იყო, მიყუდ ებული ყოფილა ეს ჩურჩუტი.
-ისა... არ უნდა გამაფრთხილო კარს რომ აღებ? მკვლელი თვალებით გადმომხედა ჩემმა ბედოვლათმა ძმამ და თან ტანსაცმელსისწორებდა.
-უკაცრავად.
-კარგი ხო. გაეცინა ჩემს სახეზე-წამოვდი ვჭამოთ, მითხრა და სამზარეულოსკენ წავიდა,
-დედა სად არის? ვკითხე უკვე იქ შესულმა
-დედა და მამა მამიდასთან წავიდნენ, დღეს არ მოვლენ, მიდი დაჯექი ჭამე
-იმედია.არ მოვიწამლები. ჩავილაპარაკე ირონიით და შემწვარ კვერცხს დავაჩერდი
-კარგი რა ლიზი, ისე ნუ იქცევი თითქოს ყოველდღე ჩემს შემწვარ კვერცხს არ ჭამდე. მითხრა და კვერცხი გადმოიღო
-კარგი ხო, ვთქვი და მეც ჩემს ძმას მივბაძე
-დასჯილი აღარ ხარ. ზუსტად 15წუთი დამჭირდა იმის გასააზრებლად თუ რა მითხრა, საერთოდ ესე მალე და სწრაფად არ ცვლის ხოლმე ნიკუშა გადაწყვეტილებებს, ეხლა არ ვიცი რა დაემართა
-რააა? მართლა?
-ხო,
-ვაიმე ნიკუშ მე...
-ვიციი ხო რო გიყვარვარ და ყველაზე მაგარი ძმა ვარ ვაფშე
-ოჰ ეს ნახე რა მოდი უ.და გაკოცო, ვუთხარი და ჩემს ძმას გადავუსკუპდი კალთაში.
-კარგი ხო გეყოფა, იმედია მაგიდას აალაგებ და ჭურჭელსაც დარეცხავ
-ხო აბა რას ვიზავ, მივაძახე უკვე გასულს, თუმცა უცებ მოტრიალდა და მითხრა
-იმედია იმდენს ხვდები რომ "მას" არ უნდა გაეკარო ხომ? მეც თავი დავუქნიე და ჩემი ძმა დამშვიდებული გავუშვი ტელევიზორის საყურებლად. ვახო ჩემი ცხოვრების ყველაზე ცუდი მოგონება იყო, ჩემს სკოლაში 2წლის უკან გადმოვიდა და მეც მაშინვე დავადგი თვალი როგორც სხვა დანარჩენი მდედრობითი სქესის წარმომადგენელმა. ვახომაც მალე შემამჩნია (თუმცა ეს მე მეგონა ასე) ჯერ დამიახლოვდა, შემდეგ ერთი ორჯერ შეხვედრა მთხოვა, მეც მეტი რამინდოდა, მართალია კისერზე არ ვეკიდებოდი თუმცა მეტყობოდა რომ არ ვიყავი გულგრილი, ჩვენი შეხვედრები გახშირდა, მალე სიყვარულიც ამიხსნა, მეც ჩემდაუნებურად ვუთხარი რომ დიდიხანია ეს გრძნობა მეც მქონდა, ერთ დღესაც მითხრა ცუდათ ვარ იქბევ ჩემთან ამოხვიდეო, ცოტა ვიყოყმანე თუმცა ისე მინდოდა მისი ნახვა სხვა ვერაფერზე ვფიქრობდი. სახლში მარტო იყო და არც ცუდათ ყოფილა, თავი იმით გაიმართლა სხვანაირად ვერ ამოგიყვანდიო, ცოტახანში ხელების ფათური დამიწყო, ყელში მკოცნიდა, მერე მაიკის შიგნით ხელი შემიცურა, მივხვდი რომ საშინლად არ მინდოდა მასთან ესეთი სიახლოვე, გაძალიანება ვცადე თუმცა უშედეგოდ, ხელები ძლიერად ქონდა შემოხვეული და სულაც არ აპირებდა გაცერებას უკვე ტირილამდე ვიყავი როცა კარი ვიღაცამ შემოაღო, ვახო უცებ გაჩერდა და მეც ამოვისუნთქე, თურმე ვახოს და დაბრუნებულა შვებულებიდა, მეც ჩემს ბედს მადლობა გადავუხადე და იქიდან ისე გამოვიქეცი უკან არც მიმი,ედია, სახლში მისული ჩემს ოთახში შევიკეტე და იქიდან 2დღე ცხვირი არ გამომიყვია, მარტო ვტიროდი და წყალს ვსვავდი არავის დანახვა არ მინდოდა, მეორე დღეს ვახოს ჭორები დაუყრია "ლიზი სამხარაძე ჩემივე სახლში გავ**მე და მერე სახლში გავუშვიო" ეს ამბავი ჩემი ძმის ყურამდეც მივიდა და ვახო ისე უცემია ზუსტად არ იციან ფეხზე გაივლის თუ არაო, მე კი ერთი თვით დამსაჯეს, რათქმაუნდა ჩემმა ძმამ დამიჯერა როცა ვუთხარი აპირებდა მაგრამ თავის დამ შემოუსწრო და გადამარჩინა თქი, ეხლაც მახსოვს მისი განრისხებული სახე, იმის მერე ვახოზე აღარაფერი მსმენია.
ჭურჭლის რე,ხვას რო მოვრჩი ნიკას გავძახე მე ვიძინებ და დილით გამაღვიძე თქო, დაღლილი ვიყავი და დაწოლიდან 10წუთში ჩამეძინა. დილით ნიკას ხმამ გამაღვიძა, რაღაცას ეძებდა, ჩემს ოთახთანაც მალე მოა ღწია
-აუუ ლიზუ უთო მინდა რა აქ გაქვს? "საროჭკა" მაქვს გასაუთავებელი და
-არა დედას ითახში იქნება მიდი ნახე
-აუ ჩემიი ცოლი უნდა მოვიყვანო რა, დავიღალე ესე რაა
-ეე რა ცოლი ბიჭო
-ხო რაიყო? არ შეიძლება?
-ხო რავი, მარა შენ ვინ გამოგყვება
-ჰააჰაჰაჰაჰა მე კი გამომყვება მაგრამ სიი შენ ვინ მოგიყვანს. მითხრა უკვე ოთახიდან გასულმა, იცოდა რამეს ვესვროდი და.
დღეს კვირაა ამიტომ სკოლაში არ მივდიოდი, ამოვიყვან დღეს ნინის და ვსო.
-აუ ნიკუშ ფული დამიტოვე რა ნინი უნდა ამოვიდეს და
-გოგო მაცივარი სავსეა რაღა ფული გინდა?
-აუუ ნიკუშ. ისეთი სახე მივიღე ჩემმა ძმამ უცებ დაყარა მაგიდაზე ფული და სახლიდან გავიდა კიდე რამე არ მთხოვოსო. მეც ჩემი ტელეფონი მოვიძიე და ნინის დავურეკე
-ნიინ ამო რა ჩემთან? ნიკა ეხლა წავიდა და მარტო ვარ
-გამარჯობა კაიი ამოვალ და გუშინდელზე რა ქენი მიასწარი?
-არა გოგო რა მივასწარი სახლში დამხვშა
-ვაიმე მერე?
-ოოო არაფერი ცოტა იბუზღუნა და გაჩუმდა, მიდი მიდი მალე გადმოო
-კაიი მოვდივარ. ესეც ასე ნინიც გადმოვა და გავერთობით, მანამდე "facebook"_ი შევამოწმე, ბევრი არაფერი ერთი უსახელო მთხოვდა დამატებას, საერთოდ უცხოებს არ ვი'ატებ მაგრამ ეხლა რა დამემართა არ ვიციი, დავიმატე თუ არა იმწამსვე შეტყობინება მომივიდა
-. თავხედი გავიფიქრე მაგრამ არაფერი მივწერე
-რაიყო კლავიატურა გადაყლაპე? ოჰ იუმორიც ქონია
-არა, მივწერე მოკლედ
-აბა?
-რა აბა? ვკითხე ცოტა გაკვირვებულმა
-აბა რა ქენი?
-რა უნდა მექნა?
-რავიცი, აქედან კარგად არ ჩანს და. დებილივით დავიწყე ღავის აქეთ იქით ტრიალი, ბოლოს 'ივხვდი რო მეღადავებოდა
-ნინის ელოდები? მომივიდა უცნობისგან მესიჯი
-კიი, მივწერე ცოტა გაკვირვებულმა
-მალე მო ვა,
-შენ საიდან იცი?
-ვიცი ღწია
-აუუ ლიზუ უთო მინდა რა აქ გაქვს? "საროჭკა" მაქვს გასაუთავებელი და
-არა დედას ითახში იქნება მიდი ნახე
-აუ ჩემიი ცოლი უნდა მოვიყვანო რა, დავიღალე ესე რაა
-ეე რა ცოლი ბიჭო
-ხო რაიყო? არ შეიძლება?
-ხო რავი, მარა შენ ვინ გამოგყვება
-ჰააჰაჰაჰაჰა მე კი გამომყვება მაგრამ სიი შენ ვინ მოგიყვანს. მითხრა უკვე ოთახიდან გასულმა, იცოდა რამეს ვესვროდი და.
დღეს კვირაა ამიტომ სკოლაში არ მივდიოდი, ამოვიყვან დღეს ნინის და ვსო.
-აუ ნიკუშ ფული დამიტოვე რა ნინი უნდა ამოვიდეს და
-გოგო მაცივარი სავსეა რაღა ფული გინდა?
-აუუ ნიკუშ. ისეთი სახე მივიღე ჩემმა ძმამ უცებ დაყარა მაგიდაზე ფული და სახლიდან გავიდა კიდე რამე არ მთხოვოსო. მეც ჩემი ტელეფონი მოვიძიე და ნინის დავურეკე
-ნიინ ამო რა ჩემთან? ნიკა ეხლა წავიდა და მარტო ვარ
-გამარჯობა კაიი ამოვალ და გუშინდელზე რა ქენი მიასწარი?
-არა გოგო რა მივასწარი სახლში დამხვშა
-ვაიმე მერე?
-ოოო არაფერი ცოტა იბუზღუნა და გაჩუმდა, მიდი მიდი მალე გადმოო
-კაიი მოვდივარ. ესეც ასე ნინიც გადმოვა და გავერთობით, მანამდე "facebook"_ი შევამოწმე, ბევრი არაფერი ერთი უსახელო მთხოვდა დამატებას, საერთოდ უცხოებს არ ვი'ატებ მაგრამ ეხლა რა დამემართა არ ვიციი, დავიმატე თუ არა იმწამსვე შეტყობინება მომივიდა
-:*. თავხედი გავიფიქრე მაგრამ არაფერი მივწერე
-რაიყო კლავიატურა გადაყლაპე? ოჰ იუმორიც ქონია
-არა, მივწერე მოკლედ
-აბა?
-რა აბა? ვკითხე ცოტ , მითხრა და გავიდა, გავიდა და დამტობა გამოშტერებული, 10წუთიც არ გასულა, კარზე ზარი რო გავიგე, გონე დაბინდული წამივდექი და კარისკენ წავედი, კარებში ჩემი საუკეთესო დაქალი იდგა და მელოდებოდა როდის შემოვუშვებდი.