მთელი გარდეროფი გადმოვატრიალე და როგორც იქნა მივაგენი ერთ კაბას ... დედას ნაჩუქარი გრძელი , სადა და ძალიან ელეგანტური კაბა იყო.. დღემდე არასდროს არ ჩამიცვია...მივხვდი რომ ჩვენი შეხვედრისთვის შესაფერისი კაბა იყო ზუსტად... სასწრაფოდ ჩავიცვი მსუბუქი მაკიაჟი გავიკეთე და უკვე მზად ვიყავი ... მალე რეზის მოსვლის დროც მოვიდა. კარებზე ზარის ხმა გაისმა , კარის წინ კი რეზის მძღოლი შემრჩა ხელში
– გამარჯობათ ქალბატონო ანკა ბატონმა რეზიმ მთხოვა დანიშნულების ადგილას მიგიყვანოთ
– მადლობა დიტო...ვუთხარი და კიბეები ჩავიარე... მანქანით საკმაოდ დიდხანს ვიარეთ ბოლოს აეროპორტში ამოვყავით თავი... დიტომ მანქანა რეზის ფეხებთან გააჩერა... გაოცებული ვიყავი როცა იქ ვერტფრენი დავინახე
– ლამაზიხარ ... ყურში ჩამჩურჩულა რეზიმ და ვერტფრენისკენ გავემართეთ...
პილოტის ადგილი რეზიმ დაიკავა ... ძალიან გამიკვირდა ეს ამბავი
- ღადაობ?
- ნუ გეშინია. საკმაოდ კარგად ვატარებ ... სიცილით მითხრა
- იმედიმაქ ... ვუთხარი და მალე ჰაერში ავედით... მთელ სხეულში ჟრუანტელმა დამიარა. ადრენალინსგან ნელ-ნელა უფრო ვბრუვდებოდი ... სიში, სიამოვნება და ადრენალინი, სამივე გრძნობა ირეოდა ჩემში.. როგორც დავადგინე ბათუმში მივფრინავდით... არცისე დიდი ხნის ფრენის შემდეგ ღამის ბათუმიც გამოჩნდა.. მისი ესეთი სილამაზით გავვოცდი.. ის იმდენად ლამაზი იყო ზემოდან რომ ვერცკი წარმოიდგენთ.... როგორც იქნა დანიშნულების ადგილას დავეშვით... იქ მანქანა დაგვხვდა ...მანქანით ნახევარი საათი ვიმგზავრეთ... ბოლოს ხის სახლთან გავჩერდით ...ირგვლივ ტყე იყო და გვერძე ჩანჩქერი სადაც სიამოვნებით ვიბანავებდი ..
ეზო ულამაზესი ქონდა სახლს... უამრავი ყვავილი იყო დარგული..ეტყობოდა კარგად უვლიდნენ... სახლი ნათურებით იყო მთლიანად განათებული.. ამ სილამაზის შემყურე გაბრუებული ვიდექი... ვუყურებდი იქაურობას და გაოცებას ვერ ვმალავდი ...
- წავიდეთ...მითხრა რეზიმ და წელზე ხელი მომკიდა.. ოდნავ სახლისკენ მიბიძგა და შიგნით შევედით... იქაურობა სანთლებით იყო მთლიანად გაანათებული..
ოთახის შუაში მაგიდა იყო 2 კაცზე გაწყობილი..მაგიდაც კი იმდენად ლამაზად იყო მორთული მოლოდინს გადააჭარბა რეზიმ სკამი გამომიწია და მაგიდას მივუსხედით... რამდენიმე წუთი მაგიდასთან გავატარეთ ვსაუბრობდით... მერე უცბად ფეხზე წამოდგა და მუსიკა ჩართო
- შეიძლებ გეცეკვოთ ქალბატონო?.... მკითხა და ხელი გამომიწოდა
- რათქმაუნდა , მაგრამ მინდა გაგაფრთხილოთ ცეკვა არ ვიცი და არმინდა რამე დაგიზიანოთ...ვუთხარი სიცილით
- რა პრობლემაა.. თქვა და დაიხარა.. ფეხსაცმელი გამხადა ... საცეკვაოდ ოთახის შუაში გამიყვანა.. მის ფეხებზე შემაყენა, ხელები წელზე მომხვია და ცეკვა დავიწყეთ..მის მხრებზე მელაგა ხელები და მის მკერდს ვეყრდნობოდი თავით... გათენებამდე ვსაუბრობდით...ბოლოს ისე დავიღალე აღარც მახსოვს როგორ მივედი ლოგინამდე...
როცა გავიღვიძე მანქანაში ვიწექი
- რახდება?
- აეროპორტში მივდივართ პატარავ რაღაც საქმე გამომიჩნდა თბილისსში
- კაი ..ვუთხარი დაისევ ძილმმა მოიცვა ჩემი გონება... ვერტფრენში რეზიმ ხელში აყვანილმა ჩამსვა.. უკვე საღამო იყო თბილისსში რომ ჩავედით.... ძილი სახლშიც გავაგრძელე..
რომ გავიღვიძე ღამის 2 საათი იყო.. გოგოებს ეღვიძათ... ავდექი და ჩაცმა დავიწყე
- სად მიდიხარ? (ნატაშკა) ..
- მაღაზიაში ჩავალრა ნაყინი მინდა
- ღადაობ? (ელი)
- არა მალე მოვალ
- მოიცადე გგოგო წამოგყვებით
- არა მარტო გავივლი რა.... ნაუშნიკები გავიკეთე და კიბეები ჩავირბინე.... დიიდი ნაყინი ვიიყიდე და სახლისკენ მოვიოდი როცა ვიგრძენი ვიღაცეები მომყვებოდნენ,..ჩემსკენ გამოემართნენ დ უნდ დავეჭირე როცა უნებურად პარკი მოვიქნიე და ერთს ნაყინი თავში გავარტყი მეორეს წიხლი ამოვარტყი უცბად გავიქეცი მაგრამ შორსწასვვლა ვერ მოვასწარი როცა ვიღაცის შემზარავი ხმა გავიგე.. ეს ხმა ისეთ შიშს მგვრიდა რაც აქამდე არცკი მიგვრძნია
- კიდევ გაანძრევ შენ ლამაზ **აკს და ეგრევე ტყვიას დაგახლი ... ხმაში უცნობს ცინიზმიც ქონდა შერეული.... წამებში ერთ ადგილას გავშეშდი ისე როგორც ქანდაკება.. მაქსიმალურად დავმალე ჩემი შიში და უცნობისკენ შევბრუნდი.... მაღალი იყო, შავებში ჩაცმული.. კაპიშონი ეხურა და თავი ქონდა დახრილი, იარაღს უყურებდა რომელსაც აგდებულად ათამაშებდა ხელებში
- შენზე ბევრი რამე მსმენია მაგრამ ესეთი ყოჩაღი თუ იყავი არ მცოდნია . აშკარად კარგად ვერ შეგაფასე...ისევ ცინიზმი გაურია
- გეთანხმები შენკი ლაჩარი ნაბი*ვარი ხარ რომელიც გოგოებს იარაღით ემუქრება... ვუთხრი და ხმამაღლა დავიწყე სიცილი.. რა მაცინებდა ნეტავ სულ გავაფრინე მგონი... მას ხომ შეეძლო წამებში დაეხალა ჩემთვის ტყვი და სინდისი არცკი შეაწუხებდა....
იარაღი ძირს დადო და ამდროს გაწევა ვცადე მისკენ ..მაგრამ უცბად ორი ტიპი მეცა დამიჭირეს ძლიერად... ვფართხალებდი მაგრამ ამაოდ...
- იმაზე ლამაზიხარ ვიდრე მეგონა... თქვა უცნობმა და ზურგი მაქცია.. მისი სახე ძალიან მინტერესებდა მაგრამ ვერ დავინახე ... თავზე ტომარა ჩამომაცვეს და მანქანაში ისე ჩამტენეს... ძალა გამოცლილს გზაში ჩამეძინა და არვიცი რამდენიხანი მივდიოდით..
როცა გავიღვიძე ლოგინზე ვიწექი.. საკმაოდ კაი გემოვნებით იყო მოწყობილი იქაურობა მაგრამ იმდენად შეშინებული ვიყავი ამაზე ვეღარ ვფიქრობდი ... ლოგინზე წამოვჯექი კედელს მივეყუდე და ფეხებში ჩავრგე თავი.... სიშისგან ვკანკალებდი.. მალე კარების ხმა გავიგე ... თავი არ ამიწევია
– გაიღვიძე პრინცესავ?.. გავიგე ნაცნობი შემაძრწუნებელი ხმა... საშინლად შემეშინდა მაგრამ თავი ავწიე.. ის ჩემგან ზურგით იდგა .. ეხლაც ვერ შევძელი მისი სახის დანახვა.. გადავწყვიტე გამერკვია ჩემი ბედი.. გამეგო რაუნდოდა ჩემგან
– რას მიპირებ? რატომ მომიტაცე?
– შენ ძმას ჩემი ვალი აქ 30 000
– რააა? არ მჯერა მატყუებ
– რგოგორ გგონია აბა რატომ ხარ აქ? თუ გგონია იმდენა ლამაზიხარ რომ მოგიტაცე?... თქვა განრისხებულმა წამებში შემობრუნდა მოიხარა და თვალებში ჩამაშტერდა.. მისი ლურჯი მუქი თვალები სიძულვილით იყო სავსე
– არა ცდები მე შენზე ბევრად ლამაზი გოგოები მინახავს და სილამაზის გამო არავინ მომიტაცია..
– და თუარ დაგიბრუნებს რას იზამ?
– მე არაფერს.. მაგრამ შენ ვეღარ გადარჩები... თქვ და ოთახი დატოვა... მთელი დღე ოთახში ვიყავი გამოკეტილი ... გასვლა აზრადაც არ მომსვლია.. ოთახში გიჟივით დავდიოდი.. გადავწყვიტე ვინც კი შემოვიდოდა თავს გავუტეხვდი.. ტუმბოზე მდგომ ვაზას ხელი მოვკიდე და გავემზადე,,, არვიცცი ალბათ ერთ საათზე მეტი ესე ვიდექი.. ბოლოს ოთახის კარი გაიღო და მეც ოთახში შემოსულსვაზა გავუქანე... მაგრამ აიცილა.. ისევ ის იყო.. ვისიც ესე მეშინოდა.. და ისე ოსტატურად აიცილ ვაზა უფრო შემეშინდა მისი ... ჩემსკენ გამოემართა გამწარებული
– გაგიჟდი? რადღეშიხარ .....მიღრიალა ბოლო ხმაზე



პ.ს ვიცი რომ არ მეპატიება ესეთი გაქრობა მაგრამ ჩემთვის ყველაზე საყვარელ ადამიანს კიბო აქ 4 სტატიის და სულ გადამავიწყდა ყველაფერი... უფალმა დაგიფაროთ ყველაფერი ცუდის გან <3