-ანასტასია ეგრე ნუ მექცევი გთხოვ.ხომ იცი რომ არაფერს დაგიშავებ არა.მითხრა სევდიანმა ვაკომ.
-არაფერიც არ ვიცი.ვუთხარი მკაცრად-და საერთოდ რა ჯანდაბა გინდა ჩემ ოთახში?(მე)უკვეგავბრაზდი
-ძაან კარგად იცი მაგრამ იმდენად ჯიუტი და ამაყი ხარ რომ აღიარება არ გინდა.რას შეეხება შენ ოთახში რა მინდა და დემესთან უნდა ავიდეთ ხოდა რო მოვედი აჩიმ მითხრა ოთახშIაო და ამომაცილა და თვითონ დაიბარა მივდივარ მე და როწახვალთ კარი დაკეტოსო.(ვაკო)
-მე თვითონ წამოვალ.შეგიძლია წახვიდე.ვუთხარი დაბღვერილმა და ოთახიდან გამოვედი.
-გელოდები მალე ჩაიცივი.სიტყვა დამწია აჩის ოთახში შესვლისას.ოთახში როგორც კი შევედე ავკანკალდიდა ყველა გრძნობამ ერთიანად დამიარა.კარები მივხურე და იქვე კედელთან ჩავიკეცე.გამწარებულმა ისევ ცრემლები გადმოვყარე და თავი საშინლად დამცირებულად ვიგრძენი
-ანასტასია კარგად ხარ?(ვაკო)
-კი.წადი და თვითონ წამოვალ.გავძახე ხმაჩახლეჩილმა ვაკოს
-არა გელოდები.მე წაგიყვან(ვაკო)
-კაი ხო(მე)
ავდექი ცრემლები მოვიწმინდე მუქი ჯინსის შორტები,თეთრი ამოღებული მაიკა და შავი კეტები ჩავიცვი.სველი თმა მხრებზე გადავიყარე.უნდა გავიდე მაგარმ როგორ გავიდე.როგორ შევხედო იმ ყველაფირს შემდეგთვალებში."ჩემი ბრალი არაა თვითონ დაიწყო.ხოდა ეხა უყუროს ჩემ გამოხტომებს"გავიფიქრე.ვსო უნდა დავივიწყო ეს შემთხვევა ვინ ჩემი ფეხებია მაგის გამო ვინერვიულო.ოთახიდან გამოვედი.ვაკო კარებთან მელოდებოდა რომ დამინახა დაწყნარებული ვიყავი გამიღიმა მაგარმ როცა ჩემს შორტს შეხედა სახე შეეცვალა რაღაცის თქმას აპირებდა თუმცა დავასწარი
-ტელეს ავიღებ და წავიდეთ(მე)ოთახში შემობრუნდი ტელე დანაოშინიკები ავირე და გამოვედი.ვაკო კარებში იდგა გაუნძრევლად
-არ მივდივართ.ბუზღუნით ვკითხე
-მეტისმეტად მოკლე ხო არაა.(ვაკო)შორტზე მიმითითა
-ეგ შენ არ გეხება.წავიდეთ.ვაკოს გაწევას და გასვლას ვაპირებდი როცა ხელი აწია და გამაჩერა
-არსადაც არ წავალთ.ან მაგ შორტს გამოიცვლი ან დაბლა ჩამოიწევ.მითხრა კატეგორიულად.
-არაფერსაც არ ვიზავ.არცმე დავაკელი ხმას სიმკაცრე
-ანასტასია მაგიჟებ ,ჭკვიდან გადაგყავარ.გეუბნები ან გამოიცვალე ან ჩამოიწიე
-ა-რ-ა!გაიგე არა!ვინ ხარ საერთოდ ჩემს ცხოვრებაში რომ ერევი.ვინ გგონია შენი თავი.ვუთხარი ჯიუტად
-ანასტასია მალე გითხარი.ტონს აუწია ვაკომ.არა ეს მართლა გიჯია "დამაცადე ვაკო შენ გგოია ყველაფერზე ვიყირებ ..ნურას უკაცრავად..ბებია გიჩხავის"
-ბიჭო რა გინდა ვერგავიგე?!რატო უნდა შევასრულო შენი კაპრიზები?!ყოველთვის თავისუფალიი ვიყავი ყველაფერს ჩემს ჭკვაზე ვაკეთებდი და არც ეხა იქნება გამონაკლისი(მე)
-ოხ არ მინდოდა ეს გამეკეთებინა მარა ძაან გაჯიუტდი.მოდი აქ.ვაკომ თქვისკენ მიმწია და შორტის ღილი გამისხნა.გაფართოებული თვალებით ვუყურებდი
-გავაგრძელო?(ვაკო)
-შე დეგენერატო ხელი გაწიე მე თვითონ ვიზავ ვირო.ხელი გავაშვებინე შორტი დაბლა ჩამოვწიე და ღილი შევკარი
-კმაყოფილი ხარ?(მე)შევუღრინე
-ნუ ცოტა მოკლეა მარა წავა(ვაკო)
-ნაგავი ვირთხა ხარ(მე)
-ვსო წავიდეთ(ვაკო მიცინის)
-ვერ გიტან(მე)
-მეც მიყვარხარ(ვაკო)ისევ ისე მიღიმის მე რო მიყვარს
-დეგენერატო(მე)სახლიდან გავედით კარი დავკეტე და მოვუტრიალდი.-აბა?(მე)
-მანქანა იქაა.წამო ქაჯო(ვაკო)ენა გამოვუყავი და წამოვედი."ღმერთო მაგიჟებს ეს იდიოტი ბიჭი"გავიფიქრე გაბრაზებულმა.მანქანის წინა კარი გამოაღო ,მეც აღარ დავაყოვნე და ჩავჯექი.ვაჟბატონმაც მალე მოუარა მანანას და მძღოლის ადGილი დაიკავა.ნაიშნიეკები ტელეს სევუერთე და ყურებში გავიყარე
-მოიხსენი ნაოშნიკები.გავიგე ვაკოს ხმა მაგარმ ყურადღება არ მივაქციე.უცებ ტელეფონს თავისი ნაოშნიკებიანად სტაცა ხელი და წამართვა
-ეე ვირო რას აკეთებ მომეცი ნაოშნიკები(მე)
-არა(ვაკო)
-აუ ვაკო რა გინდა ვერ გავიგე(მე)
-ანასტასია არ მოგცემ და ვსო ხმა ეხა(ვაკო)
-გიჯი ხარ ხო შენ .ჯერ ოთახში მივარდებიდა რეებს აკეთებ ეხა ნაოშნიკებს მართმევ.ვერ გვავიგე რა უფლება გაქ ეგრე რო მექცევი(მე)
-ანასტასია გთხოვ გაჩერდი(ვაკო)მკაცრად მითხრა
-როგორ გავჩერდე ვაკო ჩემს ცხოვრებაში დაუკითხავად იჭრები გულში ყველაფერს ურევ როგორ გავჩუმდე ჰაა?(მე)
-ანასტასია გაჩერდი გთხოვ რა გეყოფა.(ვაკო)და კვეთრად დაატორმუზა
-წადი რა(მე)
-დაწყნარდები?(ვაკო)მკითხა სევდიანად
-წყნარად ვარ.უხეშად უპასუხე.მეტი აღარაფერი გვითქვია ერთმანეთისთვის.ცოტახანში მანქანა დეეს კორპუსის წინ გაჩერდა და მეც მაშინვე გადმოვხტი.აღარ მინდოდა იმ ვირს დავლოდებოდი და კიბეებისკენ გავიქეცი.ვაკომ დავიძახა
-ანასტასია მაოიცა(ვაკო)
-რა გინდა?(მე)
-დამელოდე(ვაკო)
-რატო გზა არ იცი თუ ბუები შეგჩამენ?(მე)
-არა ,ეშინია შენი თავი ვინმემ არ მომტაცოს(ვაკო)და ისევ ისე ეშხიანად გამიღიმა
-სულ ეგ გედარდება აბა(მე)
გოგო მოდი აქ ეხა და ნუ ტლიკინებ ბევრს მოვიდა ლიფტი და ავიდეთ(ვაკო)
-შენ ადი(მე)
ტიტყვა არ მქონდა დამთავრებულ რომ უნკიდან ხელიმტაცა და ლიფტში შემათრია
-ცხოველი ხარ ხცოველი(მე)
-ნუ ცქმუტავ დამაცადე ხურდა ჩავაგდო.გაეცინა
-ფუფფფფფ ვერ გიტან რა(მე)
-ხო სიხარულო ვიცი ვიცი მეც მიყვარხარ.ცალყბად გამიცინა.
-დებილი.ჩავილაპარაკე ბუზღუნით.როგორციქნა ამოვედით 15სართულზე
-ეხა მაინც გამიშვი ვირო მოვედით.ვბუზღუნებდი რომ ვაკოს ხელი გაეშვა და ჩევნი სხეულები ერთმანეთისთვის დამეშორებინა
-ოოოოო შენ ხო ვერ გაგაჩერებს კაცი..უხალისოდ მომაშOრეა ხელები დაკარზე დააკაკუნა
-დიახაც.ვუთხარი და კმაყოფილი ღიმილი გადამეფინა სახეზე.დემემ ძლივს გაგვიღო კარი და სახში შევედით.ცოტხანში ფილის ყურება გადავწყვიტეთ და ვაკოს გამწარებაი გართულს ეხლაღა გამახსენდა რომ თათია ჩვენთან არ იყო და დემეს გაკვირვებულმა გავხედე
-დემე თათია სადააა?(მე)
-რავი ტას დილით ველაპარაკე ვუთხარი როთქვენც ჩემთან ამოდიოდით და ამოდი შენცთქო და ამოვალ უეჭველიო მაგის მერე არ გვილაპარაკია(დემე)
-მოიცა დავურეკავ(მე)ეე ცხოვრელო ჩემი ტელეფონი(მე)ვაკოს შევხედე და ხელი გავუწოდე
-აჰაა.ჯიბიდან ტელე ამოავრინა და იმას ნაოშნიკებიც მოყვა მაგარმ ის ჯიბეში დააბრუნა
-ეეე ეგეც(მე)
-ნწუ.ეს მე მექნება(ვაკო)
-დებილი(მე)
თათიასთან დავრეკე მაგრამ არ მიპასუხა მეორე ცდაზე სერთოდ გამორთულია მიპასუხა
-დემე ტელე გამორთო. ვუთხარი შეშინებულმა
-კაი მე ვცდი კიდე შენ დედამისთან დარეკე(დემე)
ვაკო შეწუხებული სახით იუირებოდა და მელოდებოდა როდის გავიგებდი მარიკა დეიდასგან რამეს.აჰა ზარი გავიდა...მაგრამ არც ეს არ პასუხობს
-აუ არც მარიკა დეიდა მპასუხობს.საწყალი თვალებით შევხედე ვაკოს და ტუჩები სატირლად დავბრიცე
-ნუ გეშინია.სახში მივაკითხავ და მოგიყვან.მზრუნველად მითხრა
-კიდე ვცდი ერთხელ და მერე.საწყლად ვუთხარი.
-კაი პატარავ(ვაკო)
ოხ ისევ ეს"პატარავ"მარა რა დროს ესაა.კიდე დავრეკე და ძლივს მიპასუხა მარიკამ
-მარიკა დეიდა როგორ ხართ ?თათია თქვენთანაა?ერთი ამოსუნთქვას ამოვაყოლე სიტყვები
-აა სიხარულო სახში დავტოვე ვერ იყო კარგად(მარიკა)
-აუუუ.აჰამ კარგით(მე)და გავთიშე
-არაა.ცუდად იყოვო და სახში დავტოვეო(მე)
-აუ ტო სად უნდა იყოს ან ტელე რატო გამორთო?(დემე)
-წავედი მე თათიასთან და სახში თუა წამოვიყვან(ვაკო)
-არა შენ დარჩი ტასოსთან და მე წავალ(დმე)თვალი ჩაუკრა ვაკოს
-ხო კაი მიდი .გაგვაგებინე რას იზავ(ვაკო)
-ხო ხო.ღთქვა დემემ და სახლიდან გავიდა
-აუ სად უდა იყოს ძლივს ამოვილაპარაკე და სატირლად დავბრიცე ტუჩები
-მოდი მოდი არ იტირო.ხელით მიმწია ვაკომ თავისკენ და ძლიერად მიმიხუტა გულზე.-აი ნახავ სახში იქნებ და ტყუილად ვნერვიულობთ.(ვაკო)მესიამოვნა ვაკოს ჩახუტება მაგრამ მალევე მოვეგე გონს და მოვშორდი
-ნუ სარგებლობ ჩემი მდგომარეობით(მე)ბუზღუნით ვუთხარი
-მაინც რა ჯიუტი ხარ(ვაკო)
აღარაფერი მიპასუხია დემეს ზარს დაველოდე.15წუთში რეკავს დემე
-ხო(ვაკო)
....(დემე)
-კაი დაგველოდე(ვაკო)ტელე გათიშა და მომიბრუნდა
-წამო მალე მივდივართ(ვაკო)
-სად?(მე)
-თათიასთან.ნერვიულად მითხრა.გზაში აგიხსნი ყველაფერს მალე წამო მიდი(ვაკო)
სწრაფად დავტოვეთ სახლი

აბა როგორია ?შეაფასეთ რა რაGაც არ აქტიურობთდა არ ვარგა?:(