საბამ ვაკო თავისკენ შეატრიალა და შეუბღვირა:
-აქ რა ხდება?
-აა რამე ხდება? (გაკვირვებული სახით შეხედა ვაკომ)
-მე კითხვა დავსვი და არმიყვარს კითხვაზე კითხვით რო მპასუხობენ ბიჭი!
-მე შენი ბიჭი არვარ...თქვა ზიზღით ვაკომ, უფრო მომიჭირა მკლავზე ხელი და საბასკენ წაიწია ბიჭებმაც გამოიწიეს მაგრამ საბამ უკნიდან ხელით აჩვენა გაჩერდითო გოგოებიც შეშინებულები იყურებოდნენ მეც არვიცოდი რა გამეკეთებინა უცებ ვერ გავძელი და ხმამაღლა დავიყვირე უცებ კი ყველამ მე შემომხედა გაკვივებული თვალებით ეს ყვირილი კი ვაკოს მიმართულებით განხორციელდა
-ხელი გამიშვი!.. დავიყვირე და გაკვირვებულმა ვაკომაც გაიწია
-კარგი ჰო..
-კარგი ჰო კიარა მისმინე როცა ვიტყვი რო შენი გაცილება არმინდა გაიგე ერთი ნათქვამი..(შევუბღვირე ვაკოს)
-აუუ მე რასაც მინდა იმას გავაკეთებ.. თქვა მან საბა ნელნელა მწარდებოდა მეკიდე ვაკოს ირონიული ღიმილით შევხედე და ვუთხარი
-კი ვაკო რასაც გინდა იმას გაკეთებ ოღონდ იმასთან ვისთანაც გაგივა...გავუღიმე და სასტავს ვანიშნე წავედითთქო მერე ჩვენს კაფეში შევედით ერთი ნახევარი სათი ვიჯექით და ყავას ვსვავდით თან ვიცინოდით მერე კი გოგოები გამოვედით გდავეხვიეთ საბას გიგის და აჩის და ტაქსი გავაჩერეთ გავუყევით მოლის გზას და უცებ ნინიმ დაარღვია სიჩუმე:
-აუუ გოგოებო რის ყიდვას ვაპირებთ ახლა?
-მერავიცი აბა ჩვენ მერე გვეხსნება ხოლმე მადა ხოიცით..თქვა სიცილით ჯუნამ
-აუუ ჰოო მე კედები მინდა და ბოტასებიც კიდე ვნახოთ მივიდეთ ჯერ...ვთქვი სიცილით და დედამაც დამირეკა:
-მარიამ საადხარ?
-რაიყო დედა ტაქსიში ვზივარ?
-მოდიხარ უკვე?
-არა დეე მივდივარ მოლში...ვუთხარი სიცილით
-გოგო 5 საათი დაიწყო სად დაბოდიალობდი აბა ამდენიხანი?..თქვა გაბრაზებული ტონით დედამ
-დეე ბიჭებთან ერთად კაფეში ვიყავი და თან რაღაცეები მოხდა სკოლაში მერე გეტყვი....
-ოჰ მარიამ კარგი მალე მოდი ჭვიანად..მიყვარხარ
-მეც დეე მალე მოვალ არ ინერვიულო..და გავუთიშე ჰოო მე ჩემ დედიკოს ყველაფერს ვუყვებოდი და მისგან რჩევებსაც ვიღებდი საკმაოდ კარგს თან...აჰა მივედით მოლშიც და დავიწყეთ ბოდიალი იმდენი რაღაცა ვიყიდეთ ძლივს გვეჭირა უცებ შემოვბრუნდი დავიღაცას შევეჯახე ისეთი ნაცნობი სახე იყო და აიი გამახსენდა იკა ეს იკაა... ჰო იკაზე არ მომიყოლია ისიც ჩემი თაყვანისმცემელი იყო 1 წელია არმინახია 7 კლასში ვუყვარდი და ჰოიცით მეც პატარ ვიყავი და ალბათ მიყვარდა ვერ გეტყვით....ვწერდით ერთმანეთს მერე გაუჩინარდა და ახლა ისევ გამოჩნდა ოჰ ღმერთო ესღა მაკლდა იკამ ჩემკენ გამოიწია და გადმკოცნა:
-მარიამ!
-აჰჰ იკაა.. ვთქვი არცთუ ისე გახარებულად და ტელეფონი მოვიმარჯვე ჩემს მოლში მობოდიალე დაქალებს გავუგზავნე სმს შეტყობინება: -სოს იკა
და 2 წუთში ორივე იქ იდგნენ იკა ნინჩოს და ჯუნასაც მიესალმა და შემდეგ ისევ მე მომიბრუნდა....
-მარიამ, როგორ გაზრდილხარ გალამაზებულხარ!
-აი შენ არშეცვლილხარ ისევ ისეთიხარ)) ვთქვი და სწერვულად გავუღიმე
-იკაა სადიყავი აქამდე? კითხა ნინჩომ
-სხვაგან
-აჰჰ კაიკაი...თქვა ნინჩომ
-გოგოებო წავედითრა...თქვა ჯუნამ
-მოიცა ვლაპარაკობ თქვა ნინიმ და მისმა ტელეფონმაც დარეკა უპასუხა დე შემდეგ ჩვენ შემოგვიბრუნდა
-გოგოებო დედა მიდის და კვიკი უნდა დამიტოვოს გავედით რა...კვიკი ნინის პატარა ძმაა ყველაზე საყვარელი ვინც კი არსებობს
-კარგი, კარგად იკა...დავემშვიდობე მას
-კარგად შეგეხმიანები...თქვა და არც მომისმენია ისე წამოვედით
ტაქსიში ჩავჯექით და ისეთი გრძNობა დამეუფლა როგორც არასდროს აქამდე რა იყო ეს? ყველა ჩუმად ვიყავით ამ სიჩუმემ კი დამაფიქრა მაგარ ვერ მივცვდი თუ რა ვიგრძენი მისი დანახვისას ისევ სიყვარული? თუ მონატრება ფიქრებიდან კი ხმაურმა გამომიყვანა ასაც ჟესტის ჭრიალი მოჰყვა......

მგონი ცოტა დიდი თავია მადლობა ვინც კითხულობთ))) გავაგრძელო? დაწერეთ კომენტარებში რასაც ფიქრობთ ეს ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანია