საღამოს დედასთან ერთად ვიჯექი და ჩაის ვსვავდეით, სამსახურის საქმეზე ლაპარაკობდა, რაც ცოტა არ იყოს მომბეზრდა და თავი მაგიდაზე დავდე
-რა მოხდა კატო?
-არაფერი, უბრალოდ მინდა ყველაფერი მალე მორჩეს, ეს გამოცდენი ისაო ესაო აღარ შემილია
-არაუშავს დე სამაგიეროდ ყველაფერი კარგად იქნება, და მერე დავისვენოთ სადაც გინდა
-მარტო ეგ მახარებს
-გიო არ გინახავს?
-არა
-რა სულელები ხართ
-მე თუ ის
-ორივე.- ლაპარაკი შუაში კარის კაკუნმა გაგვაწყვეტინა, კარისკენ წავლასლასდი და გიორგი დავინახე შოკოლადებით ხელში, რაც არ უნდა იყოს მაინც გამირადა მისი დანახვა და მოვეხვიე
-მოდი.- შიგნით შევიპატიჟე და შოკოლადები გამოვართვი
-არა მიდი გამოიცავლე და გავიდათ სადმე
-კარგი.- ოთახში გავედი, თან ტელეფონი შევამოწმე, 4 გამოტოვებული ზარი იყო გიოსგან და 2 ესემესი, ამან მთლად გამახარა, ეს იმას ნიშნავდა რო იმ დღისით მოვენატრე, სასწრაფოდ ჩავიცვი თმა ავიწიე და გამოვედი, გიო გა დედაჩემი ისე ლაპარაკობდნენ შემრცხვა ლაპარაკში ჩარევა, ბოლოს როგორც იქნა შემამჩნიეს და გიორგი ჩემკენ წამოვიდა
-ცოტახანი მოგტაცებთ გოგოს
-არ დაიგვიანოთ.-დედაჩემმა თითის ქნევით გამაფრთხილა, გამეცინა და გიორგის თავი ჩამოვადე მხარზე და ისე გემოვედით სახლიდან
-ტელეფონი რატო გქონდა გათიშული?
-ისე
-რამე გჭირს?
-არაფერი, გამიხარდა შენი ნახვა, მეგონა დღეს არ მოხვიდოდი
-მე კიდე მოვედი
-ჰო და მიყვარხარ
-მეც, ისევ ჩვენ ადგილას წავიდეთ?
-ჰო.- ხელი გადამხვია და უფრო ახლოს მიმიყვანა თავისთან, მცხელოდა მაგრამ არაფერი ვუთხარი, როგორც იქნა მივედით ცვენს ადგილას დაჯდა ძირს და მეც ჩავუსკუპდი, რაღაც დებილობებზე ვლაპარაკობდით, მერე მანაც თავის სამსახურზე დაიწყო ლაპარაკი რაც ორმაგად მომაბეზრებელი იყო ჩემთვის, და უბრალოდ თავს ვუქნევდი
-რამე გჭირს?
-არაფერი, ჩამეხუტე რა.- უსიტყვოდ შემისრულა სურვილი და თან ყელსიც მაკოცა, ისევ უკან გავზიე თავი იმის გამო რომ ისევ მომეღუტუნა და გავიცინე
-გინდა ხვალ მარტო მე და შენ წავიდეთ სადმე ერთი დღით?
-მაინც?
-რავი სადმე, კარგი ადგილი ვნახეთ ქალაქგარეთ და წავიდეთ
-სკოლა მაქვს, დღესაც გავაცდინე
-არაუშავს, წამო რა?.- ისეთი სახით გამომხედა უარი ვეღარ ვუთხარი, და მუდარით გამოწეულ ტუჩებზე ვაკოცე, აშკარად მოეწონა ჩემგან წამოსული ასეთი სითამამე და თავი კარგად დამიჭირა რო მალევე არ დამემთავრებინა კოცნა, მერე მაინც მოვშორდი
- მეგონა მარტო მე ვიცოდი კარგი კოცნა
-ჰოდა ამის მერე იცოდე რო მეც კარგი ვიცი
-ამის მერე სულ შენ მაკოცებ პირველი
-კაი, მარა რა დებილობას ვამბობთ თუ ხვდები
-პრინციპში მართალი ხარ
-აუ გამოცდები როდის დამიმთავრდება
-შენ და შენი გამოცდები, ისე რო დაამთავრებ არ გინდა სადმე წავიდეთ ერთად?
-მაინც? დედამაც მითხრა ერთად წავიდეთო
-რავი სადმე, ბიჭებსაც ვეტყვი წაამოვლენ და გავერთობით, აი კახეთში დაკეტილი სახლი მაქვს და იქ
-აუ რა მაგარია, მინდა.- პატარა ბავშვივით შევყვირე და სულ დამავიწყდა ყველაფერი, ყველაფერი წარმოვიდინე უკვე როგორ იქნებოდა და მიხაროდა
-ჰო მარა ერთი პრობლემა.- თავი დაგავხარე და ტუჩები დავბრიცე
-რა?
-ჩემები არ გამომიშვებენ, კი გიცნობენ ყველაფერი რიგზეა მარა მაინც
- შენებს მე ვეტყვი
-ანუ მაინც წამიყვან ?
-დიახაც.- ამაყად და სასაცილოდ წარმოთქვა და მეც სიცილი ვერ შევიკავე
-მომწონს რო იცინიხარ
-მეც მომწონს.


***


გამოცდები, ჩავაბარე და პასუხებს ველოდებოდი, ნერვიულად დავაბიჯებდი სახლში მაინტერესებდა ჩავაბარებდი თუ არა, ბოლთას ვცემდი და თან თითებს ნერვიიულად ვხლართავდი, ყველა მე მიყურებდა გაოცებული, ტელეფონზე ზარის ხმა გაისმა და მეც გიჟივით ვეცი
-ჰო გიო?
-რა ქენი?
-არ ვიცი დღეს იქნებაო პასუხებიი და ველოდები
-წარმატებები, კაი წავედი ეხლა მე საღამოს გნახავ
-კაი მადლობა, და მიყვარხარ
-მეც.- ბოლოს დავიღალე სიარულით და სკამზე ჩამოვჯექი საცოდავად
-კაი რა ყვეაფერი კარგად იქნება
-არ ვიცი გიგი გული მისკდება
-აი ნახავ
-ჰო, რავი.- და ბოლოს მაინც გვეღირსა პასუხები, ჩავაბარე, ჩავაბარე და სიხარულით ვკიოდი არ ვიცოდი რარა გამეკეთებინა, ო ღმერთო როგორ მიხაროდა, ყველაზე ბედნიერი ვიყავი, ეგრევე ფეისბუქს ვეცი და დავპოსტე დღეს ღმერთმა ჩემთვის მოიცალა თქო, მაშინვე ყველას მილოცვა მივიღე და მთლად გახარებული ყირაზე გადავდიოდი.
საღამოს გიორგის ველოდებოდი, გახარებული ვიყავი, მე მეგონა მასაც გავახარებდი მაგრამ არ მოვიდა, დავურეკე და გათიშული ჰქონდა მოკლედ, როგორცაა ნათქვამი დიდ სიხარულსო დიდი უბედურება მოჰყვებაო თუ რაცაა მასე მოხდა...


-მადლობა და მიყვარხართ.