. ეშმაკის თამაშები [5]
ამ დღემაც მშვიდობიანად ჩაიარა. ოღონდ ამ დღეს, იმ დღეებთან შედარებით ბედნიერები იყვენ. თვალები უნათებდათ. ერთმანეთს შესცინოდნენ. ილარიანი, ისეთი მზრუნველი იყო, დიმას მიმართ, როგორც არასოდეს. სიხარულისგან და სიყვარულისგან, მეეცხრე ცაზე კი არა მეათასე ცაზე დაფრინავდნენ. საღამოს გარეთ გავიდნენ სასეირნოდ. წყაროსთან ჩავიდნენ. გზაში ელენემ დაუწყო ლაპარაკი

- დიმა, შენ და ალექსანდრე რაზე ლაპარაკობდით?-ინტერესიანი თვალებით შეხედა

- მალე გაიგებ-უთხრა დიმამ და თბილი მზერა მოავლო.

- რატო მიმალავ?-კითხა ელენემ და კოპები შეკრა

- გახსენი შუბლი. მე რა უფლება მაქვს რამე გითხრა? როცა შენი ძმა მოისურვებს შენც გეტყვის და სხვებსაც-უთხრა დიმამ

- ანუ, რა გამოდის ჩემი ძმა მე არაფერს მეუბნება და ახალ გაცნობილ ადამიანს უყვება ყველაფერეს?-გაბრაზებულმა იკითხა ელენემ

- ეგ უცხო ადამიანი, საყვარელო შენი ქმარი და მისი ცოლიძმაა. და ნუ ბრაზდები. გაუბრაზდა დიმა

- შენ ნუ მეჩხუბები რა ვქნა აბა აღარც გავბრაზდე ჩემი ძმა, რომ არაფერს მიყვება?-ვერ წყნარდებოდა ელენე. დიმა მიიწია და გულში ჩაიკრა და თავზე აკოცა.

- ელე მერე მე რას მიბრაზდები ვერ გავიგე?! წადი და შენს ძმას ეჩხუბე.-დატუქსა ილარიანი

- ხო კარგი კარგი მართლაც შენ რა შუაში ხარ.-ბოლოს მაინც დანებდა ელენე.

- დიმა აცივდა მგონია წამო რა წავიდეთ. - საწყალი თვალებით შეხედა ელენემ ჯაჭვლიანს.

- კარგი, პატარავ. წავიდეთ-უთხრა დიმამ თან პარალელურად მოსაცმლის გახდა დაიწყო- მიდი ჩაიცვი არ მინდა გაცივდე.

- შენ არ შეგცივდება?-კითხა ელენემ და გადახედა

- არა. მიდი, მიდი ჩაიცვი.

ესე დაუყვნენ სახლისკენ მიმავალ გზას. ნელნელა მიუყვებოდნენ ბილიკს და ორივე თავთავისთვის, ჩუმჩუმად ფიქრობდა გულში თავიანთ მომავალზე. ხან ილარიანის ქალბატონი გახედავდა მოსიყვარულე თვალებით, ხანაც ჯაჭვლიანი. სულელებივით იღიმოდნენ. სახლში მალე დაბრუნდნენ და ბებოც გამოეგება.

- მოდით შვილო, მოდით საჭმელი მზადაა.-ელენემ და დიმამ ერთმანეთს გახარებულებმა გადახედეს. რა სასაცილო ბავშვები არიან, როგორც ჩანს ორივეს მოშივდა.

- მოდი ვჭამოთ და დავწვეთ ხვალისთვის რთული დღე მაქვს?-უთხრა დიმამ

- რა დღე?- ინტერესით იკითხა ელენემ. დიმამ დაბნეულმა გადახედა.

- არაფერი ისეთი, ხვალ გაიგებ.-ხელი ჩაავლო და სახლისკენ წაიყვე

- კარგი, ჰო, კარგი მოვდივარ.

ივახშმეს და დასაძინებლად წავიდნენ. დიმა ლოგინზე დაწვა თუ არა თვალები დახჭა ელენეს კითხვებისთვის თავი, რომ აერიდებინა. ისეთი სასაცილო იყო დიმა ძილის იმიტაციის გაკეთებას რომ ცდილობდა და ცალითვალი მექანიკურად ეხილებოდა. ელენე დაჟინებით უყურებდა, აინტერესებდა მისი ვითომ ძილი რამდენ ხანს გასტანდა და სიცილს ძლივს იკავებდა, სერიოზული სახის დაჭერას ცდილობდა. ბოლოს მაინც სიცილი აუტყდა. დიმასაც ტუჩის კუთხე აუთამაშდა. ელენემ მაინც ვეღარ მოითბინა დაუთხრა

- კარგი ხო კარგი გეყოს თვალთმაქცობა. არაფერს გკითხავ ახლა ჩამეხუტე და დავიძინოთ-დიმამ ელენეს სხეული გულში ჩაიკრა და მთელი სახე დაუოცნა.

- მიყვარხარ ჩემო პატარა ქალო, მიყვარხარ- თბილი ხმით ლაპარაკობდა დიმა. მოდი და ამათ შემყურეს ან სიყვარული არ დაიჯეროთ ან ბედნიერების არ გჯეროდეთ.

ბედნიერება ხომ წვრილმანებშია. განა თქვენ ბედნიერი არ იქნებოდით უბრალოდ, რომ ვინმე მოსულიყო და რაიმე შოკოლადი მოეტანა. უბედურებაც წვრილმანებშია. ამ ორს ერთმანეთის წამს და უყვარს. მეტიც გიჟდებიან ერთმანეთზე. ერთმანეთის შემყურე თვალები უნათდებად. პულსი კიდევ ისე უცემს მოდი და უთვალე.

დილით დიმა ადრიანად ადგა. რა ქნას ალექსანდრეს ვერ დააღალატებდა. უკვე ალბათ ეზოსთანელოდება. დღესდიდი დღეა ალექსანდრესთვის და მის გვერდით უნდა იყოს. ერთმანეთს უზომოდ დაუახლოვდნენ. ცოლმა და საყვარელმა ქალმა ალექსანდრეს სახით კიდევ ერთი კარგი მეგობარი შესძინა. გუშინდელის გახსენებაზე ბედნიერებით ივსება რადგან მისგან როგორც იქნა გაიგონა სანატრელი სიტყვები. თანაც როგორ იეჭვიანა ძმაზე, რომ არაფერს უყვება. სამაგიეროდ დღეს რძალს მოუყვანს და დაუსკუპებს. თმცა კი ეშიია მისი რეაქციის. იცის რომ გაბრაზდებაა. რა ადვილია ძმამ ცოლი მოიყვანოს და ისიც არ გითხრას რომ შეყვარებულია. მალე მოემზადა და მძინარე ცოლს დახედა. საწოლს მისი მხრიდან მოუარა და მის გვერდით ჩამოჯდა ნელა დაუკოცნა სახე ელენეს რომ არ გაღვიძებოდა. საწოლთან იქნე დადებული პასტით ფურცელზე დაუწერა: „ელე, მაპატიე ვერ გაგაღვიძე ისე ტკბილად გეძინა. მიყვარხარ არ ინერვიულო მალე დავბრუნდები“.

მალე გამოვიდა სახლიდან და იქვე მომლოდინე ალექსანდრეს მანქნაში ჩაუჯდა ალექსანდრე გაბრწყინებული თვალებით უყურებდა. ერთმანეთს გადაეხვივნენ და გადაკოცნეს

- როგორ ხარ ძმა ? რას შვები? ხომ არ ნერვიულობ?

- ხო რავი ცოტა კი. შენ რას შვები ჩემი და როგორაა? ნერვებს გიშლის?

- არა რა მიშლის. გუშინ დაკითხვა მომიწყო?

- უი, რატომ? რაზე?-ინტერესით გადახედა დიმას. არა რა ეს და-ძმა ინტერესით გადდახედვაში როგორ გვანან ერთმანეთს

- რატო და შენზე იეჭვიანა, რატომ აღარაფერს არ მიყვებაო. შენ რატომ გიყვება რაღაცეებსო?-უთხრა დიმამ და ალექსანდრემ იმ წამსვე სიცილი ატეხა.

- ჩემი სიცოცხლე. ახლა რა შემოირიგებს. ეს ერთი მაპატიოს და მეტს აღარ დავუმალავ არაფერს. როგორ მომენატრა. კაი წავიდეთ დიდიგზაა. თან ცოტა ვნერვიუობ.

- რა განევიულებს ვერ გავიგე ცოლი მოგყავს ხომ არ კვდები?
ესე გაუყვნენ მარისკენ მიმავალ გზას.ხო მარი ალექსანდრეს მომავალი ცოლია. ულამაზესი გოგოა. აქ უკვე საინტერესო არაფერია. არა საინტერესო კია, მაგრამ ჯობს გადავინაცვლოთ ელენესკენ.

ელენემ დილით გაიღვიძა თუ არა ოთახს თვალი მოავლო. დიმა რომ ვერ დაინახა გული დაწყდა. ბოლოს თვალი მოკრა ფურცელს. წერილი კი წაიკითხა, მაგრამ, როგორ მოეწონა ამაზე უკვე ოოოოო. იეჭვიანა რა აღარ იფიქრა. ბოლოს იმ დასკვნამდე მივიდა რომ დიმას, რომ არ ყვარებოდა არც მოიტაცებდა და არც სიყვარულს აუხსნიდა. საღამომდე ისე ინერვიულა თავი ატკივდა და დასაწოლად წასვა გადაწყვიტა. ბებომაც შეატყო უხასიათობა და აღარ შეაყოვნა შვილიშვილი. რაღაც ხმებმა გამოაფხიზლა სიხარლისგან სწრაფად წამოხტა ფეხზე ქმრის და მისი ძმის ხმა რომ გაიგო. სწრაფად ჩაირბინა კიბეები,გახარებულმა ძმის დანახვაზე მობუზული გოგო ვერც კი შეამჩნია ისე ჩაეხუტა. როცა მოშორდა გაკვირვებულმა გადახედა მარის. ალექსანდრემ გოგოს ხელი გადახედა და დას სიხარულით ანთებული თვალებით შეხედა. დიმა ელენესთან მივიდა და მოეხვია.

- ელე -დაიწყო ალექსანდრემ- გაიცანი ეს მარია ჩემი ცოლი- უთხა და დას მიაჩერდა.

- ვაიმე, ვაიმე, მოიცადეთ-გაოგნებულმა ჯერ სიცილი დაიწყო მერე ტირილი. რა ქნას გული დაწყდა ძმამ რომ არაფერი უთხრა. დიმას გადახედა რომელიც გაბრწყინებული თვალებით უყურებდა.-ცუდად ვარ- ესღა თქვა და გული წაუვიდა




---------
მაპატიეთ. გამლანძღთ.ვიცი რო პატარა თავია. ვიცი ცუდი გოგო ვარ. ხელი მოვიტეხე. მერე კიდე ბანაკში გამიშვეს და ვეღარ ვახერხებდი წერას. მიყვარხართ. ვეცდები ესე აღარ დავიგვიანო. იმედია მოგეწონებათ. დამამატეთ ფეისბუქზე ♥♥♥

https://www.facebook.com/profile.php?id=100009069439484&fref=ts


სიყვარულით თქვენი ლილე♥♥♥