კლასში თამამად შემოაბიჯა და ადგილი ჩემს გვერდით დაიკავა. მაქსიმალურად ვეცადე მისგან შორს ვყოფილიყიავი, მაგრამ კედელთან ვიჯექი და ვერც იქით გავიწეოდი. ეს იდიოტი მაკლდა სრული ბედნიერებისთვის! ჯანდაბა, ჩემკენ უფრო და უფრო იწეოდა.
-იქნებ შეწყვიტო!-ცოტა ხმამაღლა მომივიდა და აჰა! დაიწყო! ყველა მალულად იცინოდა. ჩემი მორიგი ოცნებაც ახდა!
-ხომ არ გავიმეოროთ?-ამაზრზენათ ჩამჩურჩულა ყურში.
-თავი დამანებე!-დავუყვირე და უკანმოუხედავად გავედი დერეფანში.ამწამს არაფერი მაინტერესებდა,არც ის,დამცინებდა თუ არა ვინმე,არც ის თუ რა მოყვებოდა ამას..უბრალოდ იქვე ჩავიკეცე და მწარედ ავქვითინდი.მაგრამ მალევე ავდექი და ცრემლები უხეშად მოვიწმინდე.ჯანდაბა!ჩანთა კლასში დამრჩა.მხარზე შეხება ვიგრძენი,სწრაფად შემოვბრუნდი და აჰა!ისევ ნიკა!ახლა მაინც რა უნდა?!
-ჩანთა დაგრჩა-ჩუმად მითხრა და სახეზე მომეფერა
-მადლობის მოხდას არ ვაპირებ!-უხეშად ვუთხარი-და შენი ბინძური ხელები მომაშორე!-ზიზღნარევი ხმით ვუთხარი და გამოვბრუნდი.მაჯაზე ხელი მჭიდროდ მომკიდა და მისკენ შემაბრუნა.
-რა გინდა?-ცრემლები უნდა წამომსვლოდა მაგრამ შევიკავე და საუბარი გავაგრძელე-ხომ მიიღე ის რაც გინდოდა!ახლა რაღა გინდა?რატომ გადამეკიდე!ჩემს ტანჯულ ცხოვრებას კიდევ უფრო რატომ ტანჯავ?!რა გინდა?რა დაგიშავე?მიპასუხე!რა დაგიშავე?!
-შენ არაფერი,შენმა სილამაზემ დაგიშავა!
-ისევ ის წყეული ირონია!უბრალოდ მიპასუხე!
-ერთი რამის სანაცვლოდ..
არ დავამთავრებინე და პირდაპირ ვუთხარი
-ისევ ის არა?რატომ?რატომ ხარ ასეთი?
-"ასეთში"რას გულისხმობ?
-ბაბნიკობას,უგულობას და სხვა ყველაფერს!
-იმიტომ რომ მინდა ეს ვაკეთო!
-არა!შენ არ გინდა!ვიცი რომ არ გინდა!მაგრამ ამას მნიშვნელობა არ აქვს!შენ არ შეიცვლები!ადამიანები არ იცვლებიან!
-და თუ შევიცვალე?
-არ შეიცვლები!
ვუთხარი და ხელებიდან დავუსხლტი.მაგრამ ისევ!ისევ შემაბრუნა მისკენ.
-მაკოცე!
ეს თხოვნა კიარა ბრძანება უფრო იყო..
-არასოდეს!
ვუთხარი ირონიულად მაგრამ როგორც კი ეს ვთქვი მაშინვე ჩემს ბაგეებს დაეწაფა.მუცელში თითქოს რაღაც დაცოცავდა,დაფრინავდა..ერთი სიტყვით იქ მთელი აურზაური იყო.მაგრამ გონს მოეგე სულელო!მასაც ეს უნდა რომ დაგიმონოს,გამოგიყენოს და შემდეგ ისე მიგაგდოს როგორ არავინ!მკერდზე ხელი მაგრად ვკარი და ჩემგან გავწიე.
-აღარასოდეს!აღარასოდეს აღარ გაბედო ჩემთან მოახლოვება გაიგე?
-ვერა
სიცილით მითხრა და თითები მის ტუჩებზე გაასრიალა.
-გონებაჩლუნგი!-ამოვიბუზღუნე ჩემთვის მაგრამ როგორც ჩანს გაიგო და ჩაეცინა.არა!ამდენს არ მოვუთმენ!მაგრამ ახლა ვერაფერს გავაკეთებ.ჯობია სახლში წავიდე.წასასვლელად შევბრუნდი მაგრამ გავჩერდი.ერთი ნაბიჯი გადავდგი მაგრამ ისევ გავჩერდი.ჯანდაბა!წავიდე?თუ არ წავიდე?თუ წავიდე?წავალ!ჰო წავალ და..კარგი უბრალოდ წავალ!თამამად გავაღე სკოლის კარი და ეგრევე მეცა ცივი ჰააერი.როგორ მჭირდება ახლა დაფიქრება!ძალიან,ძალიან მჭირდება!მაგრამ ახლა ამის დრო არაა.ავტობუსის გაჩერებაზე მივდიოდი.ძალიან ციოდა.მე კი ისე თხლად მეცვა რომ..თან პალტოც არ მქონდა.ავტობუსის გაჩერებაზე მალევე მივედი და ავტობუსიც მალე მოვიდა.სულ მალე კი ჩემი სახლის წინ ვიდექი.კარი ძალიან ჩუმად შევაღე და ჩემს ოთახშიც ასევე ჩუმად შევიპარე.ამოვისუნთქე როცა დედაჩემისგან და ჩემი ძმისგან მოშორებულ ადგილზე აღმოვჩნდი.მაგრამ სულ მალე კარი გაიღო და ჩემი ძმა შემოვიდა.
-გთხოვ,არ გინდა!-წინასწარ მივხვდი რისთვისაც შემოვიდა
-რატომ?-ირონიულად მითხრა.ისევ ალკოჰოლით გაჟღენთილი,ისევ საშინელი სურნელით..