-დამშვიდდი გთხოვ, ჩემთან წაგიყვანთ..
ხმა არ გამიცია ისევ ფოთლებს მივაშტერდი და ვერ გამეგო რა უნდოდა , ნუთუ ეს ბიჭი სანდრომ გამომიგზავნა, მე ხომ ვუთხარი რომ სხვა არ მინდოდა, ბორიტი ხარ სანდრო შენთან არ წამიყანე. უცებ მანქანა გაჩერდა ულამაზესი სახლი ჩანდა მაგრამ ეს ჩემი არ იყო, თვალები დავხუჭე და მინას თავი მივადე.ცოტა ხანში შეხება ვიგრძენი, ციღაცამ ხელში ამიყანა, მისგან ისეთი სითბო მოდიოდა რომ ლაპარაკის უნარი დავკარგე, ვიგრძენი როგორ დამაწვინა საწოლზე მერე კი არაფერი აღარ მახსობს. თალები რომ გაავახილე უკვე ღამე იყო, უცხო გარემოში რა მიდოდა ვერ მივხდი და ყვირილი დავიწყე, ტანსაცმელი არ მეცვა, რაღაც პერანგი მეცვა, ღმერთო რა მოხდა ბოლო ხმაზე ყვიროდი ამდროს კარები გაიღო და შეშინებული სახით შემოარდა განიერ-მხარბეჭიანი ბიჭი.
-რა მოგივიდა კარგად ხარ?
-მე.. მე აქ რა მინდა ?
უცნობმა ყველაფერი მომიყვა და მეც გაშტერებული ვუსმენდი, რატომ არ მახსოს არაფერი რატომ ? ჩემთავს ვუსმევდი კითხვებს მაგრამ პასუხი არც ერთზე არ მქონდა.
-კარგად ხარ ?
-უკეთ, არ ვიცი მადლობა როგორ გადაგიხადო...
-საჭირო აარა მთაარია კარგად ხარ! აი პირსახოცი ცხელი აბაზანა არ გაწყენდა დარწმუნებული ვარ.
-დიდი მადლობა
აბაზანაში შევედი და მდუღარე წყლის ქვეშ დავდექი, თოთქოს აქ უფრო მიადილდებოდა ტირილი, სარკეშე რომ ჩავიხედე ჩემი თავის შემეშინდა, ჩემი ლამაზი ნაკთებიდან არაფერი აღარ იყო დარჩენილი, ტანი შევიმშრალე ისევ ის მაისური გადავიცვი და ფრთხილად გავედი, საწოლზე დამჯდარი უცნობი დავინახე და უკან დავვიხიე
-მოდი დაჯექი
-დიდი მადლობა ყველაფრისთვის
- სახელს არ მეტყვით?
-ანაბელი თქვენ?
-კოკა , სასიამოვნოა ანაბელ შენი გაცნობა თუ არ გეწყინება შენობით მოგმართავ, შეგიძლია მომიყვე რა მოგივიდა? ასეთ დღეში რატომ ხარ?
-ჩემი საქრო მომიკლეს ჩემი საქმრო გესმის ? გული ამომგლიჯეს,მაგრამ შურს ვიძიებ, ჩემი ხელით ვიძიებ შურს, ვაწამებდა ისე მოვკლავ ვინც არ უნდა იყოს, ვანანებ სანდროს და ჩემი ცხოვრების დამახინჯებას.
-კარგი დაწყნარდი არ გშია?
-სიმართლე გითხრა 1 თვეა თითქმის არ მიჭამია, არც ახლა მაქვს სურვილი მაგრამ მაინც მადგლობა.
-არა არა, მასე არ გამოვა , ეხლა მე უნდა საჭმელი და არ შეჭამ?
ასე მაწყენინნებ? ბოლოსდაბოლოს წამოგიყვანე , მოგიარე არ მიგაგდე და ახლა ნუ მაწყენინებ კარგი?
-კარგი,კარგი ))
10 წუთის შემდგე :
-მოდი დაჯექი მზადაა.
-დიდი მადლობა ყველაფრისთვის კოკა, არცკივიცი მადლობა როგორ გადაგიხადო.
-მაგაზე არცკი იფიქრო, ეგ ჩემი მოვალეობაა ...
-მოვალეობა?
-ჰო
დაბნეული გავხედე კოკას და ვერ გამეგო მისი სიტყვების აზრი ბოლოს ფიქრი შევწყვიტე და ჭამა გავაგრძელე. ჭამა რომ დავასრულე მერე გამახსენდა მშობლები და მეგობრები რომლებიც ამხნის განმავლობაში სულ ჩემ გგვერდით იყვნენ..
-კოკა დიდი ბოდიში მაგრამ უნდა წავიდე, ჩემები ნერვიულობენ ალბათ
-კარგი, როგორც გინდა შენი კაბა მშრალია.
-დიდი მადლობა კიდევ ერთხელ
კოკა :
ახლა რა იქნება ? რომ შემიყვარდეს მერე რა ვქნა? ის ისეთუ უმანკოა. მაგრამ სიმართლესაც ვერ ვეტყვი არ მინდა დაიტანჯოს, მგონი დამალვა ჯობს და მისი კეთილი გულით სარგებლობა იქნებ დაავიწყდეს ... (დაგაბნიეთ ხო ? :დ არაუშავს მალე გაიგებთ რასაც ვგულისხმობ, ვსო ბევრს ვლაპარაკობ უკვე და დავისჯები :დ)
ანაბელი:
ნეტა სანდრომ გამომიგზავნა? ღმერთო რა თბილია ახლა რა იქნება ? ორი „მე“ ეჯიიბრებოდა ერთმანეთს, ერთი ამბობს მიენდე მეორე არაო, ნუთუ შევძლებ სანდროს დავიწყებას , არა შენ ამას ვერ შეძლებ გაიძახდდა ერთი მე, მეორე კი ამბობდა მან გთხოვა ბედნიერი იყავიო ასე რომ დაფიქრდიო. ფიქრების მოსაშორებლად თავი გავაქნიე და კაბა გადავიცვი.
-კოკა წავედი მე
-არა, მოიცა გაგიყვან
-არა, ეგრე ვერ შეგაწუხებ, თან სახლში არ მივდივარ.
-არაუშავს სადაც მიდიხარ იქ წაგიყვან
-კარგი აღარ შეგეკამათები წავიდეთ
-სად მივდივართ?
-განყოფილებაში მამაჩემთან, მაინტერესებს რაიმე ახალი ხომ არაა სანდროსტან დაკავშირებით. (სანროს ხსენებაზე თვალებიდან ობოლი ცრელმლი გადმომივარდა
)
-კარგი
განყოფილებაში ისე მივედით ხმა აღარ ამოუღია კოკას, გამიკვირდა კიდევაც როცა მის ჩაფიქრებულ სახეს გადავაწყდი თუმცა აუცილებელად არ ჩავთვალე რომ მეკითხა თუ რა ჭირდა, ფიქრებიდან კოკას ხმამ გამომამარკვია
-მოვედით
-დიდი მადლობა და კარგად იყავი
-თუ დაგჭირდები ჩემი მისამართი იცი
-ნახვამდის
ავტომობილიდან სწრაფად გადმოვედი და პირდაპირ მამას კაბინეტში შევედი.
-მამიკო
-ანაბელ ჩემო გოგო სად იყავი 2 დღეა გეძებთ!
-გრძელი ამბავია, თან სანდროსთან ვიყავი ხო მართლა სანდროს მკვლელზე არაფერი არ ისმის ?
-სამწუხაროდ არა !
-მამა გეფიცები ჩემი ხელით მოვკლავ. მთელი ცხოვრება ციხეშიც რომ გავატარო!
-დამშვიდდი პატარა, წამოდი ახლა სახლში წაგიყვან შენი მეგობრები და მაიაც (დედამისი )
ძალიან ნერვიულოობენ.
-კარგი...
სახლში შევედი და ჩემ სახეზე ისევ სევდა და ტკივიკი აღიბეჭდა ყველა გაკვირბებული მიყურებდა, ყველას ერთი კითხვა ჰქონდა სახეზე აღბეჭდიი, ამიტომ სანამ კითხვებით შემამკობდენენ ჩუმად ჩავიჩურჩულე სანდროსთან ვიყავითქო და ჩემ ითახში შევედი, შავი სამოსი გავიხადე და ცივ საწოლში შევგორდი მოვიკუნტე და დავიწყე ფიქრი დღევანდელ დღეზე. ნეტავ კოკა საიდან გაჩნდა იქ ? რატომ წამომიყვანა? რატომ მომიარა ? უამრავი კითხვები მაწუხებს მაგრამ არცერთზე არ მაქვს პასუხი, ბოლოს ჩამეძინა როგორ არ მახოსვს მაგრამ ის კარგად მახსოვს ყვირილით რომ გავიღვიძე და სანდროს ვეძახდი, ჩემ ყვირილზე მშობლები შემოვიდნენ და მამშვიდებდნენ, ამდენი ტირილისგან და ფიქრისგან ძალა აღარ მქონდა , ისევ შევიბრუნე ძილი და შავ სამყაროში გადავეშვი. რომ გავიღვიძე შუადღის 3 საატი იყო, ადგომაზე არც მიფიქირა კედელს მივაშტერდი სადაც ჩემი და სანდროს სურათი ეკიდა, ობოლო ცრემლი გადმომიგორდა თუმცა შემდეგ ბღავილში გადაიზარდა. უცებ წამოვხტი, თმები ჩამოვივარცხნე, შავი „ლაქი“ წავისვი, შავი გრძელი კაბა და შავი ტყავის კურტკა, შავი ბათინკები ტელეფონი და ფულიც ავიღე და სალონში წავედი:
-გამარჯობა
-გამარჯობა, რა გნებავთ ?
-თმები მინდა შევიღებო შავად!
-არადა ძალიან ლამაზი თმისფერი გაქვთ ..
-არაუშავს, მეჩქარება სწრაფად !
სალონიდან გამოვედი და პირდაპიდ ტაქსი გავაჩერე:
-სად მიბრძანდებით?
-სასაფლაოზე
თავი ფანჯარას მივადე და ფიქრებში წავედი, ნეტა რა უნდა ვქნა 1 ან 2 წლის მერე სანდრუშას გარეშე როცა 1 თვეა არაა ჩემთან და უკვე ასე ცუდად ვარ.
-მოვედით
-გმადლობ
სასაფლაოსთან მივედი ქვასთან ჩამოვჯექი და სანდრუშას დავუწყე ლაპარაკი. ჩემო საყვარელო მეუღლევ, ჰო არ მოგჩვენებია მეუღლევ ! ის ბეჭედი გავიკეთე შენ რომ უნდა გაგეკეთებინა 1 კვირში დედაშენმა მომცა. ხო იცი რა ? შენ არ ხარ მკვდარი ! შენ ჩემს გვერდით ხარ მოდი ჩამეხუტე, მომეფერე, შენს გარდა არავინ არ მინდა გესმის ? ნახე სულ ჩავშავდი, თმები შევიღებე, შენ ხომ გიყვარდა ჩემი ფერის თმა მაგარამ მე აღარ მიყვარს იმიტომ რომ შენ ჩემს გვერდით არ ხარ. იცი ერთი ბიჭი გავიცანი კოკა ქვია კარგი ბიჭი ჩანს, მაგრამ შენს გარდა არავინ არ მინდა, შენ ხარ ჩემი მეუღლე და არ გიღალატებ, მე შენ დაგიცდი, მალე მოდი რა, ძალიან მენატრები. იცი რა გამახსენდაა? ხო გახსოვს აივანზე რომ ამომიძვერი მხოლოდ იმიტომ რომ ჩემთვის მძინარეს გეყურებინა, გახსოვს მთაში რომ წავედი ? მომენატრე მეთქი და 20 წუთში ჩამოდი, სულ ფრენა ფრენით მოდიოდი..გახსოვს შოკოლადი მინდა თქო რომ დავპოსტე და 10 წუთში 1 ყუთი შოკოლადები კარებთან დამიტოვე:დ : დ ხო მე ყველაფერი მახსოვს, შენც ხომ გახოსვს ? იცი რა შენს მკველელსაც ვიპოვი და მერე იცი რას ვიზამ ? ვიცი არასდროს არ მაპატიებ მაგრამ მოვკლავ, მამაჩემის მაგივრად მე ჩავაძაღლებ, ხო არ გაწუხებ ? დღესაც შენთან დავრჩები, რომ ცოტა შემიმსუბუქდეს შენი მონატრება. მოდი ახლა დავიძინოთ, ძალიან მიყავარხარ, შენც ხო ? მე მესმის შენი ნალაპარაკები, მალე მოვალ შენთან მაგრამ მანამდე სიზმრებში მოდი რა რომ მოგეფერო. თვალები დავხუჭე და სიზმრებში წავედი, სანდრო მეფერებოდა და მთხოვდა გამეღვიძა მეხუტებოდა მეკი მეშინოდა რო გაქრრებოდა და თვალს არ ვახალდი, ბოლოს ვიღაცამ ხელზე მომიჭირა ხელი და იძულებული გავხდი თვალები გამეხილა.
-სანდრო მოდი? რა კარგია რომ მოდი, როოგორ მომენატრე, სანდრუშ მიყვარხარ
-ანაბელ, ანაბელ გამოფხიზლდი კოკა ვარ !

-------------------
დიდი მადლობა ყველას შეფასებისათვის და მადლობა იმათ ვინ წაიკითხა ვეცდები იმედები არ გაგიცრუოთ <3