- კვალზე გავიდნენ მგონი (აქოშინებული შემოვარდა შაკო ვატოს ძმაკაცი)
-მოვდივარ! გიო სადაა? (არაბული )
-ქვევითაა დროზე (შაკო)
-დედას მოვ...ტყ..ნავ (ღრიალებდა ბოლო ხმაზე და გასასვლელისკენ გარბოდა)
მანქანაში ჩაჯდა და იქაურობა მურუჭების ხმით გააყრუა
-გოგო როგორაა??(შაკო)
-რავი ტო სუსტადაა მაგარი ! (ვატო)
-ბედი დაგცილინის ძმაო გეფიცები, ამდენი წლის მერე ძლივს ნახე და ისიც რა დღეში(შაკო)
-რამე რომ მოუვიდეს არ ვაცოცხლებ დედა აფეთქებულ დევდარიანს (დაიღმუილა არაბულმა და გაზს ფეხი მიაჭირა)
^^გოგოებთან^^
-99% ვარ დარწმუნებული არაბულის თავს რაგაც ხდება (ჩაილუღლუღა ელენემ)
-იმედია მალე გავიგებთ...მკვახედ მიუგო თაკომ და პალატაში შევიდა ელენეც უკან მიყვა დივანზე დაჯდნენ და თვალები დახუჭენ, დილით მზის სხივები მომეფრქვია სახეზე და იძულებული გავხდი თვალები გამეხილა, ახსოვდა რომ არაბული იყო მის გვერდით და იმედიანად გავიხედე გვერდით თუმცა შევცდი გოგოები იყვენენ მოკუნტულები დივანზე და საყვარლად ეძინათ მათ დანახვაზე გულში სითბო ჩამეღვენთა და დავრწმუნდი კიდევ ერთხელ რომ ჩემთვის ძალიან მნიშვნელობანი ადამიანები იყვენენ, ფიქრებით არაბულამდეც მივაღწიე იმედია დევდარიანთან არაა წასული... საათს დავხედე 12 ხდებოდა ასე წოლა აღარ შემეძლო და გადავწყვიტე გოგოები გამეღვიძებია ცოოტა გავერთობოდი
-თაკო (შეძლებისდაგვარადად დავუძახე დაქალს მაგარამ უშედეგოდ)
-ელენე (ახლა ელენეს მივადექი მაგრამ უშედეგოდ)
ტელეფონს გადავწვდი და ელენეს ნომერზე დავრეკეე , ზანტად გაახილა თვალები და ტელეფონს დაუწყო ძებნა
-მე გირეკავ ! (ამოვიოხრე მე )
-კარგად ხარ ?
-სახლში მინდა ელენაა... (დაწვრილებული და მუდარით ჩამდგარი თვალებით გახედა დაქალს)
-კესო ჯერ 3 დღე გავიდა , ექიმს დაველეპარაკოთ მაგრამ არა მგონია ნება დაგრთოს
-ელენ ბიჭები სად არიან ?
-არ ვიცი კეს
-დაურეკე რა გიოს არ მინდა ჩემ გამო შარში გაეხვიონ
-მალე მოვლენ რა საჭიროა დარეკვა
-გთხოვ ელე
-კარგი ჰო
ელენემ ტელეფონი ამოიღო და ნაცნობ ნომერზე რამოდენიმე ზარი გაუშვა , გათიშვას აპირებდა უკვე გიორგიმ რო უპასუხა არ მცალიაო და სასწრაფოდ გაუთიშა, გაკვირვებული დახედა ტელეფონზე და შეშინებულმა თითები ერთმანეთში გადახლართა
-რა გითხრა?
-არ მცალიო და გამითიშა
-მოვიდეს დაურეკე რა მოვიდეს (ყვირილი დავიწყე და ერთი და იგივეს ვიმეორებდი ტყუილად ცდილობდა ელენა ჩემ დამშვიდებას, ყვირილზე თაკო გამოფხიზლდა და სწრაფად მომვარდა)
-კეს კეს, დაწნარდი გთხოვ , დავურეკავ გიოს (სწრაფად მიაყარა თაკომ და გიოს ნომერი აკრიფა სანამ რამეს ეტყოდა სწრაფად მოდიო უთხრა და გაუთიშა)
-თაკო მოდის ? დაურეკე მალე (ხმაჩამწყდარი ვხრიალებდი უკვე)
-ელენე ექიმს დაუძახე( თავქუდმოგლეჯილი გაიქცა ელენე და ზუსტად 2 წუტში ექიმთან ერთად იყო პალატაში)
-არ გავიკეთებ ნემს არ მინდა, ბიჭებს დაუძახეთ (ვფართხალებდი და ექიმს არ ვაძლევდი ნემსის გაკეთების საშუალებას, კარებში მდგონი დაფეთებული ბიჭები რომ დავინახე დავმშვიდდი და ექიმმაც დრო იხელთა და ნემსი გამიკეტე
-არ წახვიდეთ...მხოლოდ ამის თქმა მოვახერხე და თვვალები დამეხუჭა
-რა მოუვიდა? (დაიღრიალა ვატომ და გოგოებს მიუბრუბნდა)
-არ მინდა ჩემ გამო ვინმე მოკლანო და მერე ისტერიკაში ჩავარდა (ამოილუღლუღა შეშინებულმა ელენემ)
-წადით ელენე თქვენ აქ ჩვენ დავრჩებით( გიომ გოგოებს შუბლზე აკოცა და სახლში გაუშვა)
არაბული გაღიზიანებული დადიოდა წინ და უკან ერთ-ორს შეიკურთხებდა და ისევ სიარულს განაგრძობდა ერთი კუთხიდან მეორეში...გიორგის ტარაბუა დაესხა ძმაკაცის გადამკიდე და ერთი კარგად შეუღრინა
- წინ და უკან სიარულით რას იგებ მომე...ნა ტვინი დაატიე და იმაზე იფიქრე სად წავიდოდა (დაიღრიალა გიორგი)
-გაიქცა ეგ დედა მოტ...ილი
-ვატო 5წლის მერე კიდე გიყვარს?
-შეიძლება უფრო მეტადაც (არაბულს ჩააღიმა და ლოგინზე მწოლარ კესოს გადახედა)
-მაშინ პატარა იყო 15 წლის, გახსოვს როგორ დაყვებოდი ყველგან და ქუჩის ბოლოდან აკვირდებედო , (ჩაეღიმა გიორგის) რამდენი ბიჭი გვყავს ნაცემი :დ ჩაიბურდღუნდა გიორგიმ და ჩაფიქრებულ ძმაკაცს მხარზე ხელი დაადო
-დევდარიანი რომ არა შეიძლება კი არადა უეჭველი ერთაად ვიქნებოდით(შეუბღვირა არაბულმა ქავთარაძეს და და ფეხხზე წამოდგა)
-სად მიდიხარ?
-ექიმს ვნახავ
არაბული გავიდა და პირდაპირ ექიმის კაბინეტში შეაჭრა
-გამარჯობა ბატონო თემურ!
-მოდი ვატო
-მაინტერესებს როგორაა, რაიმე საფრთხე არის მის ჯანმრთელობასთან დაკავშირბით?
-რომ გითხრა რომ სრულიად გამოჯანმრთელებულია თქო მოგატყულებ მაგრამ საფრთხე არ ემუქრება , სიარული საზიანოა ჯერ კიდევ მისი კიდურებისთვის ამიტო ჯობია აქ დავტოვოთ და 5 დღეში გამოვწერთ
-სახლში ვერ წავიყვან ანუ? (გაღიზიანებულმა ჩაილაპარაკა და შორს სივრცეში დაიწყო ყურება )
-ეტლზე თუ დათანხმდება რომ ეს ერთი 5 დღე იქ იჯდას ან ლოგინში იწვეს სახლშიც მაშინ ხვალ გამოვწერთ
-ხვალვე მივდივართ ( კატეგორიული იყო არაბულის ხმა)
-წამლებს დაგიწერთ და დროულად მიაღებინეთ, 2 დღეში გადახვევაზე მომიყვანე
-კარგი, მადლობა
ვატო პალატაში შევიდა და თვალებ მიბნედილ გიორგის მხარზე შეეხო, ეს უკაანასკნელიც დაფეთებული წამოხტა
-შენ შიგ ხო არ გაქ ტო, გამისკდა გული ( შეუღრინა გიორგიმ)
-წადი სახლში აქ მე ვიქნები, დილით 9ზე აქ იქნები ეტლით (თვალებ მოჭუტული გახედა ძმაკაცს და კერებისკენ უბიძგა)
-რა ეტლი ტო !
-ასეა საჭირო!
არაბული საწოლის თავთან დაჯდა და კესოს ნაკვთებს დაუწყო ყურება, ფიქრობდა მის უნაკლო და ბავშვურ სახეზე და გულუბყვირობაზე , ჩაეღიმა და შუბლზე ტუჩები შეახო, დიდი ხანი იქნებოდა ასე ტელეფონის ზარი რომ არა შაკო რეკავდა, ფანჯარასთან დადგა ეზოს გადაჰყურებდა
-იპოვეთ ეგ დედა მო..ნული?
-ვერა ტო
-შაკო შენ ძბობას ვფიცავ დაგბრიდავთ ყველას რაც არ უნდა დაგიჯდეთ იპოვეთ( კედელს ხელი მიარტა და კესოსკენ შებრუნდა)
-გაიღვიძე?
-ჰო
-რატომ ინერვიულე?! შენ ჯანმრთელობას რომ საფრთხეს უქმნი არ იცი შენ?
-რატომ ზრუნავ ჩემზე? (თვალები ააფხაკუნა და ვატოს თვალებს მიაშტერდა)
-აამაზე სხვა დროს ვილაპარაკოთ ! ახლა სხვა რაღაცა უნდა გითხრა, ხვალ წაგიყვან სსახლში ხომ გინდა? (კესომ თანხმობის ნიშნად თავი დაუქნია და კითხვითნიშნიანი თვალებით მიაშტერდა)
-ოღონდა ეტლით (კატეგორიულად ჩაილაპარაკა და დივანზე დაჯდა
-გადაგიწყვეტია და მე რაღას მეკითხები? (ამოილუღლუღა კესომ და თავი გვერძე მიატრიალა რომ მისი ცრემლები ვატოსთვის შეუმჩნეველი ყოფილიყო თუმცა უშედეგოდ, კესოს მოუახლოვდა და თავი ააწევინა ცრემელები ცერა თით მოწმინდა და თავზე აკოცა
-რა მჭირს?
-არაფერი უბრალოდ ვიცი რომ სახლში გინდა, ამიტო ექიმი მხოლოდ ასე დაგვთანხმდა სულ რაგაც 5 დღე
არაბული დივანზე დაწვა და თვალები მინაბა
-ბავშვები სად არიან?
-სახლში გავიშვი (ამოილაპარაკა და თვალები დაეხუჭა)
ღმერთო რა საყვარელია, თავისთვის ფიქრობდა კესო და ნაკვთების შესწავლით იყო დაკავებული, რა ბავშვივით დაუცველი და საყვარელია როცა ძინავს თუმცა წარბები სულ შეკრული აქბს ეტყობა სვანი რომაა, მის ფიქრებზე თავად კესოსაც ჩაეღიმა პატარა სწორი ცხვირი, დიდი სქელი ვარდისფერი ტუჩები საყვარელი თავის ფრომით და დაკუნთული ხორბლისფერი კანი,რა საყვარელია გაიფიქრა კესომ და თვალები დახუჭაა ფიქრების გასაფანტად თუმცა არაბულმა სიზმრებშიც არ მოასვა, ტიალ მინდორზე მიდიოდა გაბერილი მუცლით და გვირილებს წყევტდა თან ვატოსკენ იყურებოდა რომელიც გვირგვინის გაკათებით იყო დაკავებული, უცბად სისხლი დაინაახა ვატოს მუცელზე და ყვირილი დაიიწო
-ვატოო ვატოო (სწრაფადა გაახილა თვალები და მიხვდა რომ კოშმარი იყო სულლ ოფლში ცურავდა , დივნისკენ გაიხედა და მოკუნტული არაბული რომ დახვდა ჩაეღიმა და დამშვიდდა თვალები ისევ დახუჭა დი ბნელ სამყაროში გადაეშვა) სახეზე ხელის შეხებამ გამოაფხიზლა არაბული იყო თვალები ზანტად გაახილა და გახედა მის წინ მჯომ ვატოს გაეღიმა და მოიუგო
-დილამშვიდობისა ვატო
-დილამშვიდობისა , როგორ გრძნობ თავს?
-უკეთ, როდის წავალთ?
-ეხა გავამ მოვაწესრიგებ რაღაცეებს და ნახვერ საათში შემოვალ და წავალთ
არაბულმა თავზე აკოცა და პაალატა დატოვა...ღიმილი მოიფინა კესოს სახეზე და კარებში გამაავალს გააყოლა თვალი, როგორ ესიამოვნა მისი შეხება, ოხ კესო რაებზე ფიქრობ, ან საერთოდ არაბულზე რატომ ფიქრობ? გაიჯავრდა მის თავს, არა რა ასე არ შეიძლება მაინც მეფიქრება, არ მინდა რომ შემიყვარდეს მარა რომ შემიყვარდეს მერე რა ვქნა? აარადა ვიცი რომ არასდროს არ მომაქცევს ყურადღებას.. მითუმეტეს რა ცხოვრებით ცხოვრობს, ტიფლისში რა დაიმალება 5 წელია უკვე მაგის და დევდარიანის ამბავს განიხილავენ და მაინც ვერ დაასკვენენ რა შეიძლება ხდებოდეს მათ შორის, როგორ არ დაიღალენ ამდენი ჭორებით თუმცა რა მიკვირს ქართველები ვართ თავისი ცხოვრების განხილვას სხვისი ცხოვრების განხილვა ურჩევნიათ ხოლმე ისეთ სისულელეს დააბრეხვენებ პიროვნებაზე თვივთ იმ პიროვნებას უკვირს ნუთუ მე მეხებაო, ისე იყო არაბულზე ფიქრში გართული რო თვით არაბულის შემოსვლაც კი არ გაუგია...
-კესოო მისმენ? (აშკარად გაღიზიანებულმა ჩაილაპარაკა)

--------
ბავშვებო ვატოს გაგრძელებაა და არ აეგერიოთ, წინა თავის სათაური შეშლლლილი მაქ და არაბულის ნაცვლად ბურდული მიწერია....