-----
ერთი კვირაა დემე გაკვეთილებს არ ესწრება. ძალიან მაბნევს და მაშინებს მისი ყოველი ქმედება. ამ ბოლო დროს მასზე ფიქრები ამეკვიატა. მსუბუქ შეჯახებამ გამომაფხიზლა, მაგრამ იმდენად შემეშინდა წიგნები და რვეულები ძირს დამეყარა. მაშინვე მივხვდი ვინ მედგა წინ იმის შიშით რომ ახლაც არ დაეხია რვეულები სწრაფად დავიხარე
რვეულები წამოვკრიფე და სწრაფი ნაბიჯით გავემართე კლასისკენ, მხარზე შეხება ვიგრძენი მოვტრიალდი და აბაშიძის მწვანე თვალებს წავაწყდი.
-აგერ აიღე გამომიწოდა რვეული, ეს ისეთი მოულოდნელი იყო ჩემთვის, რომ ერთ ადგილს მივეყინე და მის მწვანე თვალებს მივაშტერდი.
-აიღე მეთქი ამჯერად მკაცრად მომმართა თითქოს მის ხმამ გამაფხიზლა, ხელი კანკალით გავწიე წინ, ხელი ხელზე მომკიდა, რვეული ხელში ჩამიტოვა
-გამომართვი ნუ გეშინია გამიღიმა გულწრფელი, ნაღვლიანი ღიმილით და გზა განაგრძო. ასე ცხოვრებაში არ დავბნეულვარ, რა სჭირდა დემეტრეს, ნუთუ სხვა გასართობი იპოვა და მე შემეშვა. თითქოს გულიდან ლოდი ჩამომშორდა ამის გაფიქრებისას. კლასში შესულს ანდრეა გამომეგება
-ტასიკო როგორ ხარ ?
- კარგად მადლობ!
-რა იყო გოგო რატომ მენაგლები?
-ანდრეა რა სისულელეებს ამბობ კითხვა დამისვი მე კი გიპასუხე. სად შეამჩნიე ნაგლური ტონი? მობეზრებულმა ვუპასუხე.
-კარგი ხო ბოდიში...
უკვე 2 გაკვეთილია ანდრეა გადამბულად მიყვება თავის ისტორიებს და არ მაცდის მოსმენას.
ქიმიის გაკვეთილზე საგამოცდო მასალებს განიხილავდა თამარ მასწავლებელი.
-ხო და ასე მაგრად გავატარე ზაფხული. მოიცადე კიდევ მოგიყვები რამეს
-საკმარისია! საკმარისია ანდრეა! უკვე სამი გაკვეთილია შენ ისტორიიებს ვისმენ. მაპატიე მაგრამ მე მსმენელად ვერ გამოგადგები. შეგიძლია მესაუბრო მაგრამ არა საგაკვეთილო პროცესის დროს, მემგონი უკვე მიხვდი რამხელა მნიშვნელობას ვანიჭებ სწავლას. ახლა კი გთხოვ გაჩუმდი საგამოცდო მასალებს გვიხსნიან. შეწუხებულმა დავასრულე მონოლოგი და შვებით ამოვისუნთქე.
-მოიც...
-ჩუმად! გავაწყვეტინე სიტყვა მოლაყბეს. დაფას შევხედე და რვეულში წერა განვაგრძე.
რამოდენიმე კვირაა, დემეტრე უცნაურად იქცევა, არაფერს მიშავებს, არც კი მენაგლება...
(მემგონი მეშველა)
--------
-ტასო... ტასოოო...
-რა მოხდა საბუკა?
-შეიძლება?
-საბა მოდი აქ! სიცხე ხომ არ გაქვს? რა გჭირს? მეკითხები შეიძლება თუ არა ჩემ ოთახში შემოსვლა? ადრე ასე არასდროს იქცეოდი.
-აუ გოგო ნუ დამიწკე ლა. ლელა მასწავლებელმა გვითხლა სხვის ოთახსი დაუკაკუნებლად სესვლა უზრდელობააოო. ხო და მითხლა დაიმახსოვლე მე კამელები მაქვს სენ სახლში დაკენებული და სულ გაკვილდებიო!
ტასომ გულიანად გადაიკისკისა და სიცილისგან მუცელი ეტკინა
-ნუ დამცინი გაიბუსა საბუკა
-ვაიმე შე სულელო არ დაგცინი, მოდი აქ ჩაგეხუტო.
-ტასო საბუკა ჩამოდით ვივახშმოთ!
-მოვდივართ.
დევდარიანების ოჯახი გემრიელად ვახშმობდა.
-ტასო მა ხვალ მე და დედა 2 ორი კვირით ბერლინში მივფრინავთ თომას ცოლი მოყავს.
-აუ მაგარია მაგრამ მარტო ვრჩებით ორი კვირით?
-ხო საყვარელო, ძალიან მოგვენატრებით მაგრამ გვთხოვეს 1კვირით ადრე ჩამოფრინდითო.
-საბუკა დე ჩვენს გარეშე გაძლებ თუ წაგიყვანოთ!
-აუ მე დიდი კაცი ვალ და ალაფლის მესინია, ტასოს კი მალტო ალ დავტოვებ! განაცხადა მტკიცედ საბუკამ მის ნათქვამზე კი ყველას გაეცინა.
-დავით უმჯობესია საბუკაც წავიყვანოთ, არამგონია უჩემოდ გაძლოს.
-აუ ალ წამოვალ ატირდა საბუკა ტასოსთან მინდა.
-დედა ნუ ნერვიულობ სწავლას და საბუკაზე ზრუნვას ადვილად მოვახერხებ.
-ტასო მართალია ნელი. პირველად ხომ არ რჩებიან მარტო. საბას საბუთების მომზადებას დრო დასჭირდება. ჩვენი ბიჭი 4 წლის ხდება, ბოლოს და ბოლოს კაცია. გაიღიმა დავითმა და ჭამა განაგრძო.
-როდის მიემგზავრებით?
-ხვალ საღამოს
-ასე მალე ?
-კი ტასო.
......
მეორე დღეს საბუკამ და ანასტასიამ ცრემლებით გააცილეს მშობლები. ნელიმ ბავშვები დაარიგა დავითმა კი ტასოს ფული დაუტოვა.
-ულა სახლი ცვენია! დაიყვირა საბუკამ მას შემდეგ რაც მშობლების ავტომობილი ეზოს გასცდა. ანასტასიას ძამიკოს საქციელზე გაეცინა.
-ტასო მოდი ლა მულტფილმებს ვუკულოთ
-კარგი საბუკა, შენ უყურე მე კი ვისწავლი კარგი.
-აუ ბატიბუტი მინდა
-კარგი მოგიტან.
მისაღებში მდივანზე მოკალათებული დევდარიანები ისხდნენ. ტასო კითხულობდა საბუკა კი ,,მაშა და დათვს" უყურებდა და კისკისებდა.
-კალგი ლა ტასო უკულე ლა.
მიმართა დას საბუკამ.
-საბა დამაცადე გთხოვ.
საბუკამ ხელიდან გამოსტაცა წიგნი დას და მაგიდაზე გადატოვა.
-ახლა კი ვუყულოთ ტაში შემოკრა და კმაყოფილმა გაიღიმა.
ცოტახანში ოთახი უმცროსი დევდარიანების მხიარულებით გაივსო.
----------------
უკვე მე-5 დღეა სახლი ტასოს და საბუკას განკარგულებაშია. და ძმა ერთად ალაგებდნენ სახლს, ერთად აკეთებდნენ საჭმელს, ერთად იძინებდნენ და ერთად ამზადებდნენ ტასოს დავალებებს.
ტასომ საბუკას ჯგუფის კარები შეაღო და ძამიკოს დაუძახა. დის დანახვისთანავე საბუკა გამოიქცა და ჩაეხუტა ტასოს.
-ტასო პალკსი წავიდეთ ლა
-კარგი წავიდეთ.
საბუკა ბავშვებთან ერთად თამაშობდა, ტასო კი ახლოს მდგარ სკამზე იჯა და წიგნს კითხულობდა. ყოველ ნახევარ სათში ტასო ძამიკოს გასძახებდა
-საბუკა არ წავიდეთ?
- აუ ცოტაც ლა პასუხობდა საბუკა და ბავშვებთან ერთად თამაშს განაგრძობდა.
დასასრული ჩაამთავრა წიგნის კითხვა ტასომ და გარშემო მიმოიხედა. როდესაც საბუკა ვერსად ვერ იპოვა ფეხზე წამოდგა და აქეთ იქით სირბილი დაიწყო, ვის არ კითხა ტასომ პატარა ბიჭი ხომ არ დაგინახავთო? მაგრამ ვერსად ვერ იპოვა ძამიკო. 1 სთ-იანი უშედეგო ძებნის შემდეგ. ტასო სკამზე ჩამოჯდა და მწარედ აქვითინდა. სძულდა საკუთარი თავი, რომ ასე უპასუხისმგებლო იყო, რომ ვერ უპატრონა ერთადერთ ძმას.
-ტასოოო გაიგონა სანატრელი ხმა მაგრამ თავი არ აუწევია, ეგონა მოჩვენებები დაეწყო და უფრო მწარედ აქვითინდა. თავი მხოლოდ მაშინ აწია როცა პატარა სხეული ჩაეხუტა.
-ღმერთო საბუკა როგორ შემაშინე, როგორ მანერვიულე შე ცელქო არსებავ, კინაღამ ჭკუიდან შევიშალე? სად იყავი? ტუქსავდა ძმას ანასტასია და ამჯერად სიხარულის ცრემლებს იწმენდა.
-კაცულ საქმეზე
-კარგი არ გადამრიო ახლა! გაეცინა ტასოს, როგორ მოხვედი ?
-დემეტრემ მომიკვანა
-ვინ?!
საბუკა დემეტრესკენ გაიქცა, ხელზე ხელი მოკიდა და ტასოს პირდაპირ დააყენა.
-დემეტრე!!! გაოცებულმა წარმოთქვა ტასომ და ფეხზე წამოდგა
-გამარჯობა ანასტასია!
-მმმმ მადლობა! თავი დახარა ტასომ
-ტასო იცი მე და დემემ ელენიკოს ვებაზლეთ მერე კი სიკვალული ავუხსენი. ამაყად განაცხადა საბუკამ და დას გაუღიმა
-საბა როგორ საუბრობ! გაუწყრა ძამიკოს. ან რა ხდება არ გამარკვევთ? ამჯერად კი დემეტრეს მიმართა ღიმილით.
-შენ ძმას ელენიკო უყვარს ხო და კაცურად ვებაზრეთ მე და საბამ რა! ისე კაი გოგოა გაუღიმა დემემ საბამ და თვალი ჩაუკრა ბიჭუნას.
-ესეიგი ელენეში გამცვალე ხო საბა. მოიცადე შინ დავბრუნდეთ ვითომ დაემუქრა ანასტასია ძმას.
საბა დემეტრეს გვერდით დადგა, მუშტები მოუღერა დაიკოს და ანიშნა მოდიო .
ტასოს საბუკას შემხედვარეს გულწრგელად გაეღიმა და ძმას მიმართა.
-კარგი საბუკა მორჩი მაიმუნობას! წავიდეთ.
-ანასტასია უკვე გვიანია, მე მანქანით ვარ წაგიყვანთ მიმართა დემეტრემ ტასოს. გოგონა საშინლად დაიბნა, დემეტრესგან ამდენს ნამდვილად არ მოელოდა. გაკვირვებულმა პასუხი ვერ გასცა აბაშიძეს.
-აუ ტასო წავიდეთ ლა, იცი დემეს ლა მაგალი მანქანა კავს?! წავიდეთ რა! მუდარის თვალებით შეხედა საბუკამ ტასოს.
-კარგი დაბნეულად თქვა გოგონამ და მანქანისკენ წავიდა.
ავტომობილში მდუმარება გამეფებულიყო, ტასოს უკვე აღარ შეეძლ, მთელი დღის ემოცია მოაწვა და ცრემლებმაც გზა გაიკვალეს მის ღაწვებზე. საბუკა მანქანის ღილაკებზე თამაშობდა და დას ყურადღებას არ აქცევდა. როდესაც თავი მოატრიალა და დის თვალებზე ცრემლები შეამჩნია. ტასოს კალთაში ჩაუჯდა და პატარა თითებით ცრემლები მოწმინდა.
-ნუ ტილი ლა ტასო.
ძალაგამოცლილ ტასოს იმის ძალაც არ შესწევდა ძამიკოსათვის პასუხი დაებრუნებინა. არც კი განძრეულა, საბამ ისევ შეუმშრალა დას ცრემლები, ამჯერად ჩაეხუტა და პატარა ხელები მოხვია. დემეტრემ სარკეში ჩაიხედა და განადგურებული ანასტასიას დანახვისას გული შეეკუმშა. როგორ მოუნდა გოგონას ჩახუტრბოდა და ის ცრემლიანი თვალები კოცნით ამოემშრალა.
აბაშიძემ მანქანა გააჩერა დევდარიანების სახლთან, ანასტასია გადმოვიდა , მადლობა კიდევ ერთხელ გადაუხადა დემეტრეს და სახლში შევიდა.
იმ ღამეს არც ერთ მათგანს არ სძინებია, მხოლოდ საბუკას ეძინა ტკბილად დის სხეულზე აკრულს და კეთილ სიზმრებს ხედავდა. ერთ კვირამ სწრაფად ჩაიარა. დათო და ნელი უამრავი საჩუქრებით დაბრუდნენ, მაგრამ უმცროს დევდარიანებს საქუჩრებზე მეტად მონატრებული მშობლების დაბრუნება გაუხარდათ.
-------
-ანასტასია დემეტრე დარჩით თუ შეიძლება. მიმართა კლასის დამრიგებელმა ბავშვებს.
-რა ხდება ნანა მას? იკითხა გაოცებულმა ანასტასიამ.
-დემეტრე ალბათ იცი რომ არც ისე სახარბიელო მდგომარეობაში ხარ. შენი შედეგები დამაკმაყოფილებელი არ არის ამიტომ გადავწყვიტე ტასომ გამეცადინოს და შენზე აიღოს პასუხისმგებლობა.
-კი მაგრამ ....
-არავითარი მაგრამ ანასტასია, შენ გამოცდებისთვის ნებისმიერ წუთს მზად ხარ, და ეჭვი არ მეპარება რომ მაღალ ქულებს აიღებ. შენ დემეტრეს დაეხმარები, ეს კი არც ერთი თქვენთაგანისთვის არ იქნება ცუდი. მეცადინეობას ხვალიდან შეუდგებით, შეგიძლიათ ამ კაბინეტით ისარგებლოთ. ახლა კი შეგიძლიათ წახვიდეთ.
-------
-დემეტრე მე ნუ მიყურებ თუ შეიძლება ამას შეხედა მიმართა უკვე ლოყებაწითლებულმა გოგონამ.
-შენ ცქერა უფრო სასიამოვნოა, უპასუხა გაუცნობიერებლად დემეტრემ მაგრამ სწრაფად გამოერკვა- უკაცრავად ახლავე, რას ამბობდი?
-მიტოზის ფაზები....
უკვე მესამე დღე იყო რაც ტასო და დემე ერთად მეცადინეობდნენ. მათი ურთიერთობა კი დღითიდღე თბებოდა.
-გისმენ დე
-......
-კარგი.
-დემეტრე დღეს ამით დავამთავროთ მეჩქარება.
-რა ხდება ?
-ჩემი ძმა უნდა გამოვიყვანო საბავშო ბაღიდან!
-მე გაგიყვან
-არაა საჭირო
-ანასტასია!
-კარგი.
ტასომ და დემეტრემ საბუკას ჯგუფის კარი შეაღეს მათ დანახვაზე კი საბუკა დემეტრეს ძახილით გამოიქცა და ,,ბრატს" ჩაეხუტა როგორც ამას დემეტრეს მიმართავდა.
ანასტასია ნაწყენი უყურებდა მეგობრებს. დემეტრემ საბუკას კარადა გამოაღო და საბუკას ჯილეტი ჩააცვა.
-მემგონი ვიღაც გავაბრაზეთ გაეღიმა დემეს და ტუჩებ გამობურცულ ტასოს გახედა რომელიც ნაწყენი უყურებდა მათ.
-ხო გაიცინა საბამ.
ტასომ კიბეები ჩაიარა და საბუკას დემეტრეს მანქანის უკანა კარი გაუღო. მაგრამ ბიჭუნამ მძღოლის გვედითა სკამზე მოიკალათა და დაიკო დააიგნორა.
დემეტრემ თავისი ადგილი დაიმავა, საბუკას ღვედი შეუკრა, გაბუტულ ტასოს გახედა და ბრატს თვალი ჩაუკრა.
ამის შემდეგ ერთი კვირა ცდილობდნენ ბიჭები ტასოს შემორიგებას. ბოლოს გოგონას გული მაინც მოიგეს დემემ ანასტასია სისხლივით წითელი ვარდები, საბუკამ კი საყვარელი შოკოლადი აჩუქა. როდესაც ბიჭებმა ტასოს სახეზე ღიმილი დაინახეს თავი ვერ შეიკავეა და ჩაეხუტნენ. ტასომ დემეტრეს შეხება იგრძნო თუ არა გააჟრჟოლა.აბაშიძეს ჩაეღიმა და გოგონას მოშორდა. როდესაც მისი აწითლებული ლოყები შენიშნა მოუნდა დაეკოცნა, თავი ხელში აიყვანა რადგან ეშინოდა ძლივს გამთბარი ურთიერთობა არ გაეფუჭებინა. იმ დღეს საბუკას თხოვნით ბომბორას პარკსაც ესტუმრნენ და ბევრი იმხიარულეს.
უყურებდა ტასო წყლის თოფებით შეიარაღებულ საბუკას და დემეს და ღიმილს ვერ იკავებდა. ხვდებოდა, ანასტასია რომ უყვარდა დემეტრე მთელი გულით უყვარდა, უკვირდა როდის მოახერხა ამ ბაბნიკმა მთელი მისი არსების დაპღრობა, მაგრამ ეს უკვე ასე იყო და ახლა ვეღარაფერს შეცვლიდა. ფიქრებიდან წყლის შეშხაპუნებამ გამოაფხიზლა
-ოპა..... (დემეტრე)
-და და და და დააააააა.....(საბუკა)
-გაიქეცი საბუკა შესძახა დემეტრემ და ტასოსკენ გაემართა რომელიც შურისსაძიებლად გამზადებულიყო.
-ჰაჰაჰჰაჰააა ეგეც შენ იცინოდა ანასტასია და დემეტრეს წყალს ასხურებდა.
-მასე ხომ გაიცინა დემეტრემ გოგონა ხელში აიტაცა და მასთან ერთად აუზში ჩახტა.
ანასტასიამ ამოყო თუ არა წყლიდან თავი აბაშიძის თვალებს წააწყდა. ორივე ერთმანეთს ყურებით ტკბებოდა...
-აუუუ მეც მინდა წამოიძახა საბუკამ.
-მოდი ხელები გაუწოდა დემემ და ბიჭუნა აუზში ჩამოიყვანა.ამასობაში კი ტასომ აუზიდან ამოსვლა მოასწრო.....
------
-რა ხმაურია? იკითხა სამზარეულოში მოფუსფუსე ნელიმ,ფანჯრაში გაიხედა და გაეღიმა. ასეთი ბედნიერი და მხიარული ანასტასია დიდი ხანია არ უნახავს ფოტოაპარატი მოიმარჯვა და ბედნიერი მომენტების აღბეჭვდა დაიწყო.
-------
-დედა მამა აქ მოდით
-რა ამბავია ქეთა? მისაღებში გამოვიდნენ ნოდარი და ნანა
-ამათ შეხედეთ ბედნიერს გაეღიმა ქეთას.
-ყოველთვის ვიცოდი! ,,დიდმა სიძულვილმა დიდი სიყვარული იცის" გაეღიმა ნანას და ქმარს მიეხუტა.
-------
ღმერთო როგორ მოაბეზრა ამ ბიჭმა თავი. ტასოს უკვე აღარ შეეძლო, ანდრეას ლაყბობისა და კამათის მოსმენა. რა უფლება ჰქონდა ამ ადამიანს ტასოსთვის ვინმესთან შეხვედრა აეკრძალა, ან რა არარსებულ ურთიერთობაზე ეკამათებოდა. დიახ ეს მართლაც ასე იყო არ იცოდა რა სახელი დაერქვა მის და დემეს ურთიერთობისათვის. ისინი არ იყვნენ ერთად, მაგრამ ერთმანეთის გარეშეც არასდროს რჩებოდნენ.
-------
დემეტრე
კარგად ვამჩნევდი როგორ აწუხებდა ჩემ გოგოს ნაგავი ჯანელია.
-გაკვეთილების შემდეგ უბნის ბოლოს ჩიხთან. ვუთხარი გაბრაზებულმა და ანასტასიას დავეწიე.
-ტასო როგორ ხარ?
-კარჰად დემე შენ ?
-რავი ვარ რა ჩემი ბრატი როგორ არის არ მინახავს რამოდენიმე დღეა.
-როგორ იქნება გამცვალა ელენეში და დიდკაცობს, ცოტახანში ცოლი უნდა მოვიყვანოო გაიცინა ანასტასიამ და დემეს შეხედა.
-დემეტრე გამოფხიზლდი, რას მომშტერებიხარ.
-ჰმმმ ლამაზი თვალები გაქვს !
ანასტასიას შერცხვა და ლოყები აუწითლდა.
-კარგი რა ნუ წითლდები. ხო მართლა რა ქენი დაწეერე თემა.
-აჰამ შენ ?
-მეც
-ჰმ საინტერესოა შევამოწმებ
-აი ეს უკვე აღარ მომწონს დაბრუნდა შკოლნიკი.
ტასო დემეს დაეჭყანა და კლასში შევიდა.
-------
მეცადინეობა 23სთ-ზე დაამთავრა და დაწოლას აპირებდა როდესაც კარი გაიღო და ბალიშით ხელში საბუკა შემოტანტალდა ოთახში.
-რა ხდება საბუკა?
-შენთა დავიძინებ ლა!
-კარგი მოდი სად გაქვს ზღაპრების წიგნი ?
-აუ ლა დლოს ზღაპლებია ლა
-რა მოხდა?
-აუ ელენეს დავსოლდი
- რა?! სიცილი ძლივს შეიკავა ანასტასიამ
-აუ ლავი ლა სხვა ბიჭებთან დაიწკო თამაში და მე აღალ მეთამაშებოდა. თქვა მოწყენილმ საბუკამ
-კაი ნუ ინერვიულებ კაცო შენ ისეთი სიმპატიური მყავხარ სხვა გოგოს შეუყვარდები გაიცინა ტასომ და ძმა გილში ჩაიკრა.
საბუკამ დაიკოს აკოცა
-ეს რისთვის ?
-ლავი დემეტლემ დამაბალა ცემ მაგივლად აკოვეო გაიცინა საბამ
-აჰა მართლა გაეცინა ანასტასიასაც
-ტასო დემეტლე არ გიყვალს?
კითხა საბუკამ და დაიკოს კითხვისნიშნის მზერა მიაპყრო.
-მე შენ მიყვარხარ საბუკა ახლა კი დავიძინოთ თავი დაიხსნა ძმის კითხვისგან, ხოლო ის სითბო რომელიც დემეს გახსენებისას იგრძნო ისევ უწვავდა გულს.
-ეხ ტასო ტასო ! ეს თქვა საბუკამ და ჩაეძინა.
------
-ანდრეა რა გჭირს მიმართა შეწუხებულმა ანასტასიამ კლასელს
-არაფეროა!
-ვინ გცემა
-შენმა ბიჭმა!
-ვინ ჩემმა ბიჭმა?
-დემეტრე აბაშიძემ.
------------
-შენ რა ჭკუიდან შეიშალე? რატომ ცემე ანდრეა?
-,ტასო ხმას დაუწიე
-არ ვაპირებ ჯერ მითხარი რა დააშავა.
-რა დაააშავა და ჩემი გოგო შეაწუხა და მიიღო
-ვინ შენი გოგო ხმა გაებზარა ანასტასიას ცოტაც და ცრემლები წასკდებოდა.
აბაშიძეს გაეღმა
-ჩუ ჩემო სულელო ვინ იქნება ჩემი გოგო თუ არა შენ შენ ხარ ჩემი ერთადერთი, მიყვარხარ ტასო, შენი თვალები მიყვარს, შენი ღიმილი მიყვარს, მიყვარხარ, მიყვარხარ და გაიგე ეს და ნუ იცავ იმ ახვარს, შენ ჩემი ხარ, შენ იმ ბაბნიკის ხარ ვისაც სიყვარულის არ სჯეროდა და შენ დაააჯერე...მაპატიე რომ გული გატკინე, ყველაზე მეტად მიყვარხარ ჩემო პატარა. დემეტრემ გოგონას ცრემლები შეუმშრალა და ჩაეხუტა.
-ანასტასია გაგიგებ თუ არ გიყვარვარ, თუ მოგინდება აღარც კი მნახავ, მიუხედავად იმის, რომ ვიცი გამიჭირდება უშენოდ გეფიცები, უსიტყვოდ წავალ. მაპატიე რომ ასე გტკენდი გულს...
-საკმარისია დემეტრე უბრალოდ ჩამეხუტე. უპასუხა თვალცრემლიანმა გოგონამ გაოცებულ აბაშიძეს.
-მიყვარხარ ამოიტირა ბიჭის მხარზე აკრულმა გოგონამ. გაიგონა, თუ არა აბაშიძემ ტასოს სიტყვები, მის ბაგეებს დაეწაფა და პირველი კოცნა მოპარა.
-------
რამოდენიმე დღე ტასო სახლიდან არ გამოსულა, დღე და ღამ მეცადინეობდა.
აბაშიძემ ვეღარ გაუძლო მონატრებას და ღამის 1სთ-ზე ტასოს ფანჯარაზე აცოცდა.
-დემეტრე რას აკეთებ? როგორ შემაშინე! ფრთხილად! ამოსვლაში ეხმარებოდა ტასო დემეტრეს და თან უწყრებოდა.
-მომენატრე! უკვე წიგნებისაც კი მშურს მათ უფრო დიდ ყურადღებას უთმობ ვიდრე მე! უთხრა ნაღვლიანი სახით დემეტრემ
ტასოს გაეღიმა მის ნათქვამზე და საწოლზე ჩამოჯდა.
მთელი ღამე კითხულობდა ტასო, დემეტრე მას თმაზე ეფერებოდა და მისი ცქერით ტკბებოდა. ტასოს მის გვერდით ჩაეძინა. დილის 6საათი იქნებოდა.დემეტრე წამოდგა, გოგონას შუბლზე ეამბორა და ისევ თავის ოთახის ფანჯარაში გადახტა. ტასო შეიშმუშნა და ძილი განაგრძო.
-ტასო გაიგვიძე სკოლასი დაგაგვიანდება!
-ვდგები საბუკა ვდგები! უპასუხა ნამძინარევი ხმით ანასტასიამ და საბანი თავზე დაიფარა.
-----------
-წალმატებები ტასო! გასძახა, კარებში მდგომმა საბუკამ დაიკოს.
ტასომ ნაღვლიანად გაუღიმა ძმას და გზა განაგრძო. დერეფანში კედელს მიყრდნობილი დემეტრე რომ დაინახა გაიღიმა და მასთან მივიდა. დემეტრემ თავის გოგოს შუბლზე ეამბორა.
-ნერვიულობ ტას?
-აუ კი
-რა განერვიულებს გოგო, შენ კი არა მე მაქვს სანერვიულო გაუღიმა დემეტრემ ტასოს.
საატესტატო გამოცდები სამი დღე გაგრძელდა.
-რამდენი აიღე კითხა ბოლო გამოცდიდან გამოსულმა ტასომ აბაშიძეს.
-8და 49
-ვაუ გაუკვირდა ტასოს დემეს შედეგი
-შენ კითხა მომღიმარმა დემეტრემ
-9 და 49....
-ჩემი ჭკვიანი თქვა დემეტრემ და ტასოს შუბლზე ეამბორა.
-----------
-გიყვარს თუ მოგწონს? კითხა თავისი წვრილი ხმით თაკომ ანდრეას.
-რას ბოდავ გოგო უთხრა გაღიზიანებულმა ანდრეამ თაკოს.
-ჩვენ შკოლნიკზე ვამბობ! სიფადზე გეტყობა რომ გიყვარს და დემეტრეზე ეჭვიანობ!
-მერე შენ რა?!
-არაფერი, შემიძლია დაგეხმარო უპასუხა თაკომ ანდრეას და საღეჭი რეზინით ბუშტი გაბერა.
-როგორ?
-მომისმინე.......
------
-დემეტრე!!!!
- რა გინდა თაკო? უპასუხა გაღიზიანებულმა აბაშიძემ.
-არაფერი მხოლოდ ეს და მოულოდნელად აკოცა.
-ტასო დაწყნარდი (ანდრეა)
-ტასო ნუ გარბიხარ, დამელოდე ანასტასია! მომეცი საშვალება აგიხსნა, მომისმინე გთხოვ. (დემეტრე)
-ხელი გამიშვი! ცრემლიანი თვალებით უყვირა ანასტასიამ და სკოლის ეზო დატოვა.
---------
უკვე ერთი თვე გავიდა იმ საშინელი დღიდან, 15 ივლისი იყო საბუკას დაბადების დღე. ანასტასიას ამ დროის განმავლობაში თვალზე ცრემლი არ მოშორებია. დემეტრე კი ყოველ დღე სახლში გალეშილი მთვრალი ბრუნდებოდა.
---------
-ტასო! ოთახში საბუკა შემოტანტალდა და როგორც ყოველთვის დის საწოლზე აცოცდა.
-გილოცავ ჩემი ბიჭი, 5 წლის გახდი, უკვე დიდი კაცი ხარ. სულ ჯამთელი და ბედნიერი იკავი. ბოდიში საბუკა ვერ მოვახერხე საჩუქარი მეყიდა მაგრამ დღეს აუცილებლად გიყიდი. გაუღიმა ნაღვლიანად ძამიკოს და ჩაეხუტა.
-მე ალ მინდა საცუქალი, მინდა გაიგიმო და ისევ მეთამასო, მომენატრე ტასო! ამოიკრუსუნა საბუკამ და დას უფრო აეკრა.
-კარგი დღეს პარკში წავიდეთ და ვითამაშოთ, უპასუხა მხიატულად ტასომ.
-ულააა დაიყვირა საბუკამ და მთელი ოთახი მოირბინა.
ტასოს მისი ოპტიმიზმი გადაედო, მხიარულად გაემზადა და სახლი საბუკასთან ერთად დატოვა.
-ტასო ნაყინი მინდა რა!
-აგერ ფული და მიირბინე სხვაგან არსად წახვიდე კარგი!
-კარქი.
------
ნაყინის საყიდლად მისულ საბუკამ ქუჩის მეორე მხარეს თავჩახრილი დემეტრე შენიშნა.
-დემეტლეეე! დაიყვირა საბუკამ და მისკენ გაიქცა. საბედნიეროდ ქუჩაში მანქანები არ მოძრაობდნენ და უსაფრთხოდ მივიდა აბაშიძემდე.
-ვა საბუკა ძმა რავახარ ტო?
-ვალ ლა ბლატ სენ ლოგოლ ხალ?
-კარგად, აქ რას აკეთებ?
-ნაყინი უნდა ვიყიდო. იცი დგეს ცემი დაბადების დგეა!
-გილოცავ ბრატ უკვე დიდი კაცი ხარ, წამოდი მე გიყიდი!
დემემ საბუკას ნაყინი უყიდა, სახემოთხუპნილი საბუკა დისკენ გაიქცა მას კი უკან აბაშიძე გაყვა.
-საბუკა როგორ მოთხუპნულხარ გაეცინა ანასტასიას.
-ტასო ნაქე აქ ვინაა!
გოგონამ თავი მაღლა აწია და თვალები აეწვა. მის წინ აბაშიძე იდგადა მწვანე თვალებით ნაღვლიანად უმზერდა გოგონას
-გამარჯობა ტასო!
-გამარჯობა დემე! საბუკა არ წავიდეთ?
-აუ ცოტახანიც ვიკოთ რა.
-საბუკა.
-აუ კალგქი წავიდეთ მოიწყინა საბუკამ.
იმ დღეს ტასომ ბევრი იტირა, დემეტრემ კი ტკივილი სასმელით დაიამა, სახლში უგონოდ მთვრალი დაბრუნდა. ძალიან წუხდნენ დევდარიანები ტასოზე, აბაშიძეები კი დემეტრეზე ასე განადგურებულნი არასდროს ენახათ ისინი.
-დემეტრე ადექი ოთახში შევიდა ქეთა და ძმის საძინებლის ფანჯარა გამოაღო.
-გადი რა ქეთა, თავი დამანებე.
-ადექი თორემ შურს ვიძიებ გადაიკისკისა ქეთამ
-არც გაბედო
ქეთა უკვე სთლით სავსე წყლით იყო შეიარაღებული.
-კარგი ვდგები.
-გგონია ასეთი ანასტასიას მოეწონები? წადი წყალი გადაივლე, ვინ ხარ მითხარი!
-დემეტრე აბაშიძე.
-მერე აბაშიძეები ოდესმე ნებდებიან?
-არა! ხო და მაშინ მოემზადე ტასო მოვიტაცოთ გაუღიმა ქეთამ ძმას.
-აუ შენ რა ჭვიანი ხარ! რომელი საუკუნეა გოგო! გაეცინა დემეს და აბაზანაში შევიდა.
-----
-წავედით ძამიკო ჩვენ აბა შენ იცი თვალი ჩაუკრა ქეთამ დემეს და მშობლებთან ერთად სახლი დატოვა.
------
-ტასო .უკვე მოემზადე?
-კი ნელი მაგრამ ამ თეთრ კაბას არავითარ შემთხვევაში არ ჩავიცვა.
-ანასტასია ნუ გამაბრაზებ, ქორწილში მივდივართ და შენ ჯინსით და კეტებით აპირებ
წამოსვლას ?
-აუ ნელი მაგრამ
-არავითარი მაგრამ ტასო, უკვე საკმაო დროა გვტანჯავ ჩვენ და საკუთარ თავს.
-ოხხხ კარგი მობეზრებულმა მოირგო სხეულზე გოგონამ თეთრი კაბა, რა იცოდა წინ რამხელა ბედნიერება ელოდა.
----------
-ტასო შენ ჩემი მეგობრის შვილი წამოგიყვანს, ეცადეთ არ დააგვიანოთ გაიღიმა დავითმა და სანამ ანასტასია რამის თქმას მოასწრებდა, ავტომობილი დაქოქა და ეზოს გაცდა.
ანასტასია გამოშტერებული იდგა.
-გადაირია ეს ხალხი, ჯერ ქორწილში მივდივართ მცხეთაში და აუცილებლად წამოხვალო, მერე კაბა ჩამაცვეს, დიდის ამბით გამომპრანჭეს, ახლა კი დამტოვეს და ვიღაც ბიჭი წამოგიყვანსო, ღმერთო ცოტახანში ჭკუიდან შევიშლები. თქვა გაოცებულმა და სახლისკენ წავიდა.
-ანასტასია ნაცნობი ხმის გაგონებისას ტანში ჟრუანტელმა დაუარა და გულში სითბო ჩაეღვარა. წინ დემეტრე ედგა შარვალ კოსტუმში გამოწყობილი, ძალიან სიმპატიური იყო.
-დემეტრე? შენ აქ რას აკეთებ.
-შენ წასაყვანად მოვედი უპასუხა ღიმილით აბაშიძემ და მისკენ წავიდა.
-მე შენთან ერთად არსად წამოვალ განაცხადა მკაცრად დევდარიანმა და მისთვის საყვარელ მწვანე თვალებს ჩააშტერდა.
-წამოხვალ!
-არ წამოვალ!
-წამოხვალ და ამას ახლავე დაგიმტკიცებ! დემეტრემ გოგონა ხელში აიტაცა და მანქანაში ჩასვა. უწევდა წინააღმდეგობას ანასტასია აბაშიძეს მაგრამ უშედეგოდ.
უკვე თბილისს გასცდნენ.
-ანასტასია სალაპარაკო გვაქვს მიმართა ამჯერად დამშვიდებულ გოგონას და თვალებში ჩახედა.
-მე შენთან საუბარი 3 თვის წინ დავასრულე, ამიტომ მე შენთან ლაპარაკს არ ვაპირებ.
-კარგი მაშინ მომისმინე. ტასო რაღაცის თქმას აპირებდა მაგრამ დემემ სიტყვა გააწყვეტინა.
-იმ დღეს ყველაფერი მოწყობილო იყო, თაკოს და ანდრეას ჩვენი დაშორება უნდოდათ, თურმე იმ ახვარ ჯანელიას უყვარდი და შენი ხელში ჩაგდება სურდა. ეს ყველაფერი გვიან გავიგე, ბევრჯერ ვცადე შენთან დაკავშირება მაგრამ თავადაც კარგად იცი ამის საშუალებას არასდროს მაძლევდი.
-შეწყვიტე გაჩუმდი გთხოვ, გააჩერე მანქანა თვალებიდან ცრემლები წასკდა ანასტასიას.
დემეტრეს გული შეეკუმშა საყვარელი ქალის თვალებზე ცრემლების დანახვისას, მანქანა გზის ნაპირას გააჩერა და ანასტასიას უკან გაჰყვა.
გოგონა პატარა ქვაზე ჩამოჯდა და ცხარე ცრემლით ატირდა. გული ტკიოდა იმ დღეების გახსენებისას რომელიც დემეტრეს გარეშე გაატარა. სძულდა საკუთარი თავი, როდესაც დემეტრეს არ მოუსმინა.
-შენ არ იცი რა დღეები გამოვიარე დემე, როგორ მტკიოდა გული, ჩემ არსებობამ აზრი დაკარგა, მენატრებოდი გაუსაძლისად მენატრებოდი, მაგრამ შენი საქციელის პატიება არ შემეძლო ახლა კი უფრო უარესად ვარ რადგან არ მოგისმინე არ გაცადე აგეხსნა ყველაფერი მაპატიე გთხოვ! იცი მიყვარხარ და ყოველთვის მეყვარები, შკოლნიკებსაც შეგვიძლია სიყვარული...განაგრძობდა ტირილს ანასტასია.
-ჩუ პატარა, ნუ ტირი გთხო, ტასო შენი ცრემლები მკლავს, გთხოვ მუდამ იღიმოდე რაც არუნდა ცუდი რამ მოხდეს, გთხოვ ჩემ გამო არასდროს იტირო ეს მე ორმაგად მატკენს გულს. მიყვარხარ პატარავ..... დემემ ტასო მკლავებში მოიქცია და შუბლზე ეამბორა. ფეხზე წამოდგა და ჯიბიდან კოლოფი ამოიღო,ჩაიმუხლა და გოგონას მიმართა.
-ანასტასია თანახმა ხარ გერქვას ჩემი ცოლი და სიკვდილამდე ერთად ვიყოთ?
ტასოს ბედნიერების ცრემლები წამოუვიდა
-თანახმა ვარ დემე თანახმა ვარ! გაუღიმა საქმროს და ჩაეხუტა. დემემ გოგონას თითზე ბეჭედი მოარგო დაიხარა და მის ტუჩებს ეამბორა.
-ახლა სად მივდივართ?
- ჩვენა ქორწილში გაუღიმა დემემ და მანქანის კარი გაუღო.
-----
ჯვარი სვეტიცხოველში დაიწერეს, ყველა ბედნიერი განსაკუთრებით კი საბუკა რომელიც შარვალ-კოსტუმში გამოწყობილიყო, გვერდით კი ვარდისფერ კაბაში გამოწყობილი ელენიკო ედგა და გზადაგზა ვარდია ფურცლებს ყრიდა. ქორწილმა არაჩვეულებრივად ჩაიარა, პატარძლის თაიგული კი ქეთათომ დაიჭირა.
--------
-ჭირი იქა ლხინი აქა ქატო იქა ფქვილი აქა.
დაამთავრა დემეტრემ ზღაპარის წაკითხვა და წიგნი დახურა.
-ალექს, მამიკო შეხედე დედიკოს დაეძინა, შენ რატომ არ იძინებ? მა გინდა მოგიყვე ჩვენი ზღაპარი? კითხა დემეტრემ 5 თვის ალექსანდრეს, პატარამ გაუცინა მამიკოს. დემეტრემ ანასტასიას ხოლო შემდეგ კი ალექსანდრეს შუბლზე აკოცა და თხრობა დაიწყო.
-იყო და არა იყო რა ...
ესეც დასასრული იმედია მოგეწონებატ, გამოხატეტ ტქვენი აზრი, იმედია იმედი არ გაგიცრუეთ..... მადლობა რომ კიტხულობდით. <3