I თავი
...ღმერთო...სად ხარ?...სად?...რატომ მე რა დავაშავე ასეთი?...მითხარი...ჯანდაბაააა...გოგონა წვიმის ქვეშ იდგა და განწირული ყვიროდა...დაეცა და მიწას დაუწყო მუშტების რტყმევა...დაღლილი სველ, ტალახიან ასფალტზე გაწვა და ცას ახედა...ხელი დაიდო გულზე და ისევ მწარედ აქვითინდა...ღმერთო როგორ უჭირდა მას ამ წამს,რატომ გაწირე ის ასეთი ტკვილისთვის,ის ხომ ჯერ 15 წლისაა...ამხელა ტკვილისთვის არ იყო მზად ...არა...არა...გესმით არ იყო!!!
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
1978-2014 წ.
მოსიყვარულე დედა და მეუღლე
ელენე ლობჟანიზე

...ამ დაწყველილი დღის შემდგე,ერთი წელი გავიდა,მაგრამ თვენ ვერც წარმოიდგენთ ამ 12 თვეში რამდენი რამ გადაიტანა ანსტასიამ,ფსიქიატრული,უამრავი წამალი,ნემსებისგან დალურჯებული ხელები და სადღაც გამქრალი სული...სარკეში ჩაიხედა და თავის თავს ზიზღით შეავლო თვალი,ჩანთა მოიკიდა და დაბლა ჩავიდა,სამზარეულოში ყავის ჭიქით ხელში საყვარელი მამა დაინახა და გული ოდნავ გაუთბა,მაგრამ საკითხავი ის იყო ქონდა კი მას გული...ღმერთო როგორ არ მემეტბა ეს პატარა ციცქნა გოგო ამხელა ტკვილისთვის,მაგრამ მე მომისნინა ვინმემ?არა დაავლო ხელი სოკვდილმა ელენეს და წაიყვანა,აქ კი პატრა ანასტასია დატოვა,არადა რა ლამზია,უბრალოდ საოცრება,არ ვიცი მე მისი მსაგავასი ნანახი არ მყავს, პატა ანგელოზია,ლამაზი დიდი ცისფერი თვალები,ქერა მსხვილი კულულები,სწორი ლამაზი ცხვირი , დიდი წითელი და ფუფულა ტუჩები...ფსიქიტარიულის მერე ძალიან გახდა,არა იმიტომ რომ არ აჭმევდნენ,არა უბრალოდ თვითონ არ აკარებდა არაფერს პირს,ამიტომ ნაშუადღევს სკამზე ამაგებდნენ და ძალით ატენიდნენ საჭმელს,მერე...მერე დიდი და უგემური ტაბლეტები...როგორ ეზიზღება ყველაფერი...ამ დაწყევლილმა ერთმა წელმა მასზე დიდი გავლენა მოახდინა და პატრა მოცინარი გოგონა,რომლის ღიმილზეც უბარლოდ შანსი არ იყო არ გაგღიმებოდათ მაინც,სადღაც გამქრალიყო და მის ნაცვლად უგრძნობი და უგულო პატრა გოგონა იდგა,რომლსაც გული ზიიზღით ჰქონდა სავსე...პატრა და ლამაზი,ვერ გადმოგცემ მკითხველო როგორ მტკივა მის ესე დრეში ყურებით,იცით რა ლამაზია და არ მემტება ამ ცხოვრებისთვის,ჯერ ახლა დაიწყო ცხოვრება და უკვე დიდი ჩირქი მოსდეს...გესმით...უკვე და მერე რაღას იზამენ...მამას მიანათა,მისი ცისპფერი თვალები და ანისნა რომ წასვლის დრო სიყო,იმ დღის შემდეგ ძალიან ცოტას ლპარაკობს და მამაც ვერ ეუბნება ვერაფერს...
-მამას პრონცესა დღეს გამოგიარო_თბილად გადახედა შვილს და ოქროს კულულებზე ხელი გადასუვა
-არა_ეს იყო მისი პასუხი,მხოლოდ კი დ არა...ნაღვლიანად ამოიხვნესა და მანქანა დაქოქა ბატონმა არევაძემ
სკოლასთან მისულმა,ერთი შეათვალიერა სკოლას და ბავშვები და გადავიდა ავტომობილიდან...მტელი სკოლა მას უყურებდა,ის კი უემოციოა გაყინული სახიტ დამჯრებელდა მიაბიჯებდა,გარშემომყოფეს კი ყურადღებას არ აქცევდა...იის ისეთი ლამაზი იყო სავ სარვალსა და შავ მასურში,გარედან კი კრემისფერი მანტო ეცვა,ნამდვილი ლედი იყო,ძნელია თვალი აარიდო ამ სილამაზეს,ძალიან ძნელი,ამიტომ ყველას მას უყურებდა,მაგრამ ერთი განსაკუთრებით გულმოდგინედ აკვირდებოდა,სიგარეტი გადააგდო და გოგონასკენ წავიდა...


გამარჯობათ შოკოლადებო რგორ ხართ აბა,წინა ისტორიას აღარ ვაგრძელებ რაღაც მიზეზების გამო,იმედია მოგწონთ დასწყისი და დაგაინეტრესეთ,ამას დავამტავრებ რაგდნა დაწრილი ამქ უკვე რამოდენიმე თავი,კომენტრები არ დაიშუროთ და გამზარეთ რას ფიქრობთ გავაგრძელო?...სიყვაულით ტასო