-რა წყნარად ხარ?.- სიცილით მკითხა დათომ და ფეხი მომკრა, ჯერ თეკოს გავხედე მერე ისევ დათოს
-რავი
-რამე მოხდა?.- ახლა დასერიოზულდა
-რავი
-მეტი არაფერი იცი?.- წამოენთო თეკო, მეც მიკვირდა მაგრა ჩემდა გასაოცად გიორგიზე ვფიქრობდი დრეს რო დავინახე ნატალიასთან ერთად
-დღეს გიო და ნატალია ვნახე.- დათოს ავხედე და თავი უსიამოვნოდ გადააქნია
-გაგიჟდი, მერე მაგაზე იგრუზები.- მხარზე წამომარტყა თეკომ
-ჰო მარა ჯერ კიდე მიყვარდა რო დავშორდი, ნუ ისე აღარ როგორც ადრე მარა მაინც, თან მივეჩვიე, არ ვიმჩნევდი მაგრამ მიჭირდა მასთან განშორება ვცდილობდი არ მეფიქრა, როგორც იქნა დავივიწყე აღარ მხვდებოდა ახლა კიდევ იმასთან შემხვდა.- თან ხელი ავიქნიე თითქოს იქ იდგა ნატალია და დავანახებდი
-კაი ნუ ნერვიულობ, არ არის იმის ღირსი რო იდარდო მასზე.- დამამშვიდა დათომ და ხელი მომხვია
-ვიცი, მაგრამ...
-არანაირი მაგრამ, გაიცინე ან ისე იხუმრე მარტო შენ რო გეცინება
-საზიზღარი ხარ- საშინელი სახით დავეჭყანე თან ენა გამოვუყე
-აი ასე ასეტ კატოს ვიცნობ მე
-მე გავალ და მოვალ მალე.- თეკო წამოხტა და საპირფარეშოსკენ წავიდა, დათოც გაყოლას აპირებდა მარა გავაჩერე
-სად მისდევ
-მგონი შეყვაებული ყავს
-მერე კაია
-რაა კაი მაინტერესებს ვინა
-ოო, ნუ ხარ ეწვიანი რა ტუალეტში გავიდა რა შეყვარებული, ან რომც ყავდეს რა
-ის რო უნდა ვიცოდე
-კაი რა ნუ ხარ ბებრუხუნა, ან საიდან მოიტანე რო შეყვარებულია
-საიდან და გამუდმებით ტელეფონს დასცქერის, ჰო კიდე მთელი დღეები სკოლაში გადმოსულ ახალ ბიჭზე ლაპრაკობს და კიდევ ის რო აღარაფერს მიყვება თითქმის
-კარგია, უკვე შემდგარი ქალია
-ერთი შენ ხარ და მეორე ეგ
-ჰო აბა.- მერე დავუკვირდი რაც მითხრა და სასტიკი მზერით გავხედე
-ვითომ რატო არა?
-კაი დაივიწყე.- ზუსტად 20 წუთში მოვიდა თეკო და გაბრწყინებული თვალებიით დამიჯდა, ხმას არ იღებდა არც და და არც ძმა, მე ჩუმათ სახეებს ვაკვირდებოდი, ბოლოს ძმამ დაიწყო
-20 წუთი რა უბედურება ?
-რაზე?.- ვითომ ვერ მიხვდა თეკო
-ნუ ისულელებ თავს
-მართლა ვერ ვხვდები
-ვისთან იყავი
-მაცინებ დავით
-დატო გეყო რა.- მუჯლუგუნი ავკარი და თეკოს ყურთან მივიწიე ახლოს
-სად იყავი ამდენ ხანს?.- მანაც ჩამჩურჩულა
-გოგო კრიტიკული დღები, გთხოვ უთხარი რო წაგვიყვანოს სახლში რა, ხო იცი მე ვერ ვეტყვი
-აჰჰა კაი.- დიდი თათბირის მერე შევტრიალდი და დათოს ვუთხარი, რომ წავეყვანე მარა ჯერ თეკო დაეტოვა სახლში რადგან მე სხვა საქმეც მქონდა და ადვილად ავითანხმე, თეკო უკანა სავარძელზე შევაგდე და მე წინ გამოვიჭიმე
-წინ მედაურო.- გავყვირე და ელვის სისწრაფით გავიქროლეთ, თეკრინე სახლში დავტოვეთ და ამჯერად უფრო ნელა გავუყევით გზას
-რა უნდა გეთქვა
-ჰა უი ჰო, აუ არაფერი
-აბა?.- ნამდვილად გაოცებული მეკითხებოდა ისეთი მზერა ჰქონდა
-ოო თეკომ მთხოვა და.- დებილივით წამომცდა და პირზე ხელი ავიფარე
-რა?
-არაფერი.- უბანში შევიდა თუ არა მანქანის გაჩერება არ ვაცადე ისე გადმოვხტი, მოიცადეო მამაძახა და თვითონაც გადმოვიდა, მანქანას მივეყუდე და ისიც წინ ამესვეტა
-ჰა?- მოულოდნელად მოიწია და მაკოცა ჯერ თვალებ დაჭყეტილი ვიყავი მერე მოვეშვი და ცოტახანში მოვიშორე
-დათო?
-აუ ბოდიში მარა, გიორგი გვიყურებდა
-რა?.- პირზე ავიფარე ხელი და აქეთ-იქით გავიხედე
-ჰო მართლა.- გადაიხარხარა და აბა ჰეო მომაძახა, დებილივიტ გავიარ დარჩენილი ადგილი და კიბეებზე ავფრუტუნდი, ლოგინზე გავითხლიშე და ძილს მივეცი.
დილით გაბრაზებულმა გავიღვიზე, რა დებილი ხარ კატო გოგოლაძე რა გვიან ხარსავ ყველაფერს, როგორ აპატიე კოცნა ან სად იყო იქ გიორგი, სულელი ვარ, თავზე მივირტყი ხელი და ფეხები ძირს გადმოვყავი, სიცივე არ მესიამოვნა და თითები საწყლად ავათამაშე, ტელეფონს დავხედე და თეკოს სმს იყო
-"ძმა ხარ".


-აჰა ესეც ახალი თავი იმედია მოგწონთ ეს ნაწილი