1 კვირა აღარაფერს ეუბნებოდნენ, კლასსში მუდამ სიმშვიდე იყო, რამოდენიმე დღეში კი თავიდან დაიწყეს ანისთან ბრძოლა, ეს გოგო სულ ატირებული შემოდიოდა, არ წყდებოდა ბიჭების "ხუმრობები" ყველა ამჩნევდა, რომ ეს ყველაფერი სერიოზულ სახეს იღებდა მაგრამ არავის უცდია ამის აღმოფხვრა..

სემესტრის დასასრული იყო, გამოცდებისათვის ვემზადებოდით,ვცდილობდი ანის დავახლოვებოდი და ეს რომ გამომივიდა მასზე ბევრი რამ გავიგე, გავიგე ისიც რომ ჩვენი კლასიდან ნიკა უყვარდა, მისი დანახვისას რაღაც საოცრებები სჭირდა, ნელნელა თვალიც ურჩებოდა..
ზაფხულში მასზე არაფერი მსმენია, მეორე წლის დაწყებისას კი როდესაც 6ში გადავედით პირველი 2 კვირა არაფერი მაგრამ მე-3 კვირას ჩხუბით დააგვირგვინეს, კლასსში ისევ ყვირილით შემოვარდა ანა, ეგრევე მივვარდით მასწავლებელიც მალე შემოყვა, ბიჭები ერთ მწკრივში დააყენა და მათი დატუქსვა დაიწყო შემდეგი სიტყვებით
"არ გცხვენიათ? გოგოს პატივისცემა საერთოდ არ გაქვთ? როგორ შეიძლება ასეთ ადგილებში ხელების მოკიდება? თუ ანი მატყუებს?"
-მას გატყუებთ არაფერი გაგვიკეთბია ცუდი (ბიჭები)
-როგორ თუ არა? (მასწავლებელი)
-ანუ ანი მატყუებს?
-არა მას არ გატყუებთ (ანი, და ტირილით უპასუხა)
-გავარკვევ ყველაფერს!

რასაც ვუყურებდი სულ იმას გაიძახოდნენ გავარკვევთო მაგრამ ეს პრობლემა უკვე მეორე წელი გრძელდებოდა, ამიტომ ვცადე მე ჩავრეულიყავი და ანისთან მივედი..

-როგორ ხარ?
-როგორ უნდა ვიყო?
-ამ ჰო მაგრამ არ გიფიქრია იმაზე რომ გამოსწორდე?
-უკაცრავად?
-ძალიან ცანცარებ და არტოვებ ნორმალური გოგოს როლს, ამიტომ არის რომ ბიჭები ეგრე გექცევიან
-რას გულისხმობ
-იმას რომ მუდამ ვიღაც ბიჭებს უყურებ და ძალიან შესამჩნევია ეგ
-აბა რავქნა?
-სწავლას მიყევი და დამიჯერე ბიჭები ეგრე ვეგარ გაგიბედავენ
ეს ვუთხარი და გამოვედი, მთელი დღე ამის შესახებ ვფიქრობდი, რაც ჩემს სკლასსში ხდებოდა ეს ჩემი პრობლემაც იყო და მინდოდა როგორმე აღმომეფხვრა, მეორე დღეს სკოლაში რომ მივედი ბიჭების"ბანდა" შეკრებილი იყო, ჩანთა დავდე ტელეფონი ავიღე და მათკენ გავეშურე..
-პრივეტ გაიზ
-ვა როგორ ხარ?
-მაგრად საქმე მაქ
-რამოხდა? შენ და ჩვენთან საქმე?
-ოო ჰო
-გისმენთ ყურადღებით
-არ მეღადავება! მისმინეთ, ეს გოგო რატომ ამოიჩემეთ?რა გინდათ მისგან?
-არაფერი ტო უბრალოდ შენც ხო ხვდები როგორი ტიპია? თან ჩვენი ნიკა უყვარს
-აღარ უყვარს
-ოჰ რაიცი?
-მითხრა, კი ვხვდები, არ შეგიძლიათ ნორმალურად მოექცეთ?
-ოროსანია, ცანცარაა, ბაბნიკი გოგოა
-თქვენთან ლაპარაკს ვაფშემ აზრი აქ?
-არანაირი!
წამოვედი ნერვებაშლილი და კლასსში დავჯექი, მასწავლებელიც მალე შემოვიდა, ყველაფერი ვუამბე ნუ რასაც ვეჭვობდი და მიპასუხა აღარ ვიცი რა ვქნა ამათ რა ვუშველოვო, ჯერ კიდევ გვეგონა ყველას რომ დაჭკვიანდებოდნენ, არამარტო მე არამედ სხვა გოგოებიც ღელავდნენ ამის შესახებ..

გაკვეთილების ბოლოს ისევ ანისთან მივედი, ავუხსენი რომ გამოსწორების გზას უნდა დადგომოდა მაგრამ უშედეგოდ, თავისას გაიძახოდა ჩემი რა ბრალიაო.
მისი თვალში საცემმა საქციელებმა შემდგომშიც იჩინა თავი, ბიჭები შეურაცყობას აყენებდნენ, ზოგჯერ უადგილო ადგილებშიც კი კიდებდნენ ხელს, თავიდან მძაფრი რეაქცია ჰქონდა,რამოდენიმე თვის მერე თითქოს შეეჩვია, მალე ბრაზდებოდა მაგრამ როდესაც ვინმე რაიმე ცუდს ეტყოდა ატარებდა ვითომც არაფერი..
რომ ვკითხე ასე რატომ იქცევი თქო აზრი არ აქვს მათთან კამათსო, მისი საქციეელბი კი უფრო შემაშფოთებელი ხდებოდა, მე-6ში დაბრუნებისას გამოგვიცხადა მე-8 კლასელი დათო მიყვარსო, არადა ჯერ კიდევ 3 თვის წინ ნიკაზე ეკეტებოდა ჭკუა, მოკლედ რომ ვთქვათ ბიჭები მართლები იყვნენ ბაბნიკი იყო მაგრამ გამოსწორება შეიძლებოდა თუ მოგვისმენდა და დაგვიჯერებდა, ყოველი ცდა კი უშედეგოდ მთავრდებოდა...


პ.ს ბავშვებო მოგწონთ? გავაგრძელო? იაქტიურეთ რა, რაც მეტი იაქტიურებთ მით მეტ თავს დავდებ და უფრო დიდებს..