მაიას ჩხუბისთვის ყურადღება არ მიგვიქეცევია... დიდხანს ვიარეთ მოტოციკლით, ბოლოს ერთ მიტოვებულ ადგილას მიმიყვანა, სადაც უამრავი მოტოციკლი იყო..
-მათე აქ რაა გვინდა?
გაოცება ვერ დავმალე და პირდაღებული ვუყურებდი აქაურობას..
-ანამარია.. ეს ჩემი ცხოვრების ერთ-ერთი ბნელი და ძალიან ძვირფასი აადგილია, აქ მაქვს ჩემი „ბავშვობა“ გატარებული და აქ მყავს ნამდვილი მეგობრები...ეხლა წავიდეთ, საღამოს ათისთვის ისევ აქ მოვალთ და ნამდვილ სანახაობას ნახავ...
ლოყაზე ხმაურიანად მაკოცა და მოტოციკლისკენ წავიდა..
-აუ მათე მშია..
შუა გზაში პატრა ბავშვივით დავიწყე წუწუნი...
-ცოტაც და მმივალთ...
ეს ცოტახანი დაახლოებით ნახევარ საათს გაგრძელდა. როოგრც იქნა მაგდონალდში მივაყვანიე თავი,, საყვარელი მენიუ ავიღე და მათეს დავუჯექი გვერდზე..
-შენი აზრით ხვალე რა ბედი გვეწევა?
დიდცნიანი სიჩუმე მათემ დაარღვია
-ალბათ ზაზაა, მერე სასჯელი, ბევრი სიცილი და მერე აღარ ვიცი....
ამაზე ორივეს გაგვეცინა. საათს რომ დავხედე რვა სრულდებოდა,რადგან მოსამზადებელი ვიყავი, სახლში წავედი.. გზაში ლიზიკოს დავურეკე და ვთხოვე ჩვენთან ერთად წამოსულიყო, რაზეც დიდი სიამოვნებით დამთანხმდა.. სადარბაზოსთან მალევე მივედით
-მალე გაემზადე, დილასავით არ მალოდინო..
-კაი ხო გადამაყოლებ ეხლა..
გადასვლას ვაპირებდი როცა ხელი დამიჭირა და ისევ ჩემ ადგილას დამაბრუნა.. ერთხანს გაშტერებული მიყურებდა
-რაც უფრო მალე გამიშვებ, მით უფრო ნაკლებს დავაგვიანებ..
მისი გაშტერებით ვისარგებლე ხელიდან დავუსხლტი და „გაცურების“ ნიშნას ენა გამოვუყავი..სასრაფოდ შევვარდი სადარბაზოში, ლიფტი კვლავ გაფუჭებული იყო, ამიტომ ფეხით მომიწია ასვლა...ეგრევე აბაზანაში შევედი. არ ვიცი რამდენიხანი ვიყავი წხელი წყლის ქვეშ,გონზო მხოლოდ კარზე გაბმულმა ბრახუნმა მომიყვანა..იძულებული გავხდი ნეტარებას მოვსორებულიყავი და კარები გამეღო, ტანზე პირსახოცი შემოვიხვიე და გასაღებად წავედი..იქ კი გაცეცხლებული მათე დდავინახე, რომელსაც ჩემი დანახვისას, სიბრაზისგან ცაწიტლებული თვალები სულ სხვაგვარად ანათებდა....
-ანა..მარია.... სად ხა..რ ამდ..ენ..ხანს?..
-მათე რა გჭირს გამოფხიზლდი...
ხელები თვალწინ ავუქნიე თუმცა ისევ ისე გაშტერებული მიყურებდა.....
-მათე გამოფ...
სიტყვა ბოლომდე არ დამამთავრებია ისე მეცა ტუჩებზე..ოსტატურად გადადიოდა ერთი ტუჩიდან მეორეზე. წინაღმდეგობა არ გამიწევია პირიქით, ხელები კისერზე მოვხვიე და კოცნაში ავყევი..
-ანამა..რია ჯობია გავჩერდეთ...
ვნებისგან ძლივს ლაპარაკობდა....ასოებს ძლივს აბავდა ერთმანეთზე... ხელები, რომლებიც წელზე ქონდა მოხვეული მძიმედ ჩამოუშვა და სამზარეულოსკენ წავიდა..
-დროზე გამოიცვალე გვაგვიანდება..
გზიდან მომაძახა და კარებში გაუჩინარდა..მეც აღარ დავაყოვნე, ოთახში შევედი,მოკლე ჯინსის შორტი, შავი ტოპი ზემოდან შავი ნაქსოვი ჟაკეტი, ფეხზე კონვერსები ჩავიცვი და კეპი დავიხურე..სამზარეულოში გავედი და მათეს გაოცებბული სახე შემეჩეხა
-შენ რა ესე მოდიხარ?
ინსტიქტურად ტანსაცმელზე დავიხედე
-ხო რა იყო?
-დროზე შედი გამოიცვალე მაგ შორტით არ წამოხვიდე..
-აუ ცხელა რა მათე...
-არ მაინტერესებს დროზე...
მისი ხმა უფრო გამკაცრდა, აღარ შევეწინააღმდეგე ოთახში შევედი და ღია დახეული ჯინსი ჩავიცვი..
-ჰა კმაყოფილი ხარ?
მათეს წინ დავტრიალდი და წინ დავუდექი..
-უფრო დაგლეჯილი არ გქონდა?
-აუუ აღარ მოვდივარ ვსო..
ხელები გადავაჯვარედინე და სკამზე მოწყვეტით დავეშვი..
-აბა გოგო რა არის ეს ნუ გამაგიჟე...
-შარვალია თუ არ იცი შ-ა-რ-ვ-ა-ლ-ი!!
-კაი ხო ადექი წავიდეთ...
ერთი ალმაცერად გავხედე, მის ბავშვურ სახეზე გამეცინა ზანტად ავდექი სკამიდან და კარებისკენ წავედი..მათეც მალევე დამეწია ხელი გადამხვია და გარეთ გამიძღვა....დაახოლებით 20 წუთში დანიშნულების ადგილას ვიყავით, ახლა უფრო ბევრი მოტოციკლი იყო ვიდრე დილით, მუსიკები ბოლო ხმაზე, მოტოციკლების ხმა აყრუებდა იქაურობას,იყო საშინელი ალკოჰოლისა და თამბაქოს ნარევი.. მათემ ოტოციკლი იქვე გააჩერა და ერთ-ერთი ჯგუფისკენ წამიყვანა..
-ვაა ბიჭებს გაუმარჯოს
ხელისაწევით მიასალმა და სათითაოდ გადაკოცნა..
-მათე ვინაა ეს ლამაზი გოგო?
მათ შორის ყველაზე მაღალმა ბიჭმმა ჩემკენ გამოიხედა და თავიდან ფეხებამდე ამათვალიერა
-ოეოეოე ბექა მოიშორე შენი ბილწი ფიქრები, ეს ჩემი შეყვარებულია ანამარია...
ბიჭებს ცემი თავი წარუდგინა და მისკენ უფრო ახლოს „მიმწია“
-ესეც მორიგი გასართობია ხო?
-ნუ გაქვს შე*ემ მწარე ენა, ჯობია მოემზადო რბოლისთვის..
ბეჭში მუჭი უთავაზა და წინ გააგდო..
-ანამარია ჯობია ცოტა შორს წავიდეთ თორემ ეხლა აქ დიდი „ბუღი“ დადგება.....ჯერ ბექას უყურე და მერე მე....
-შენც აპირებ მონაწილეობის მიღებას?
-ხო რა იყო?
-რამე რომ...
-ჰაჰაჰა ნუ გეშინია, პატარა.. არაფერი მომივა...დღესაც როგორც ადრე თასით ხელში დავბრუნდები სახლში...
ომახიანად გაიცინა, ლოყაზე ხმაურიანად მაკოცა და თავისი ადგილისკენ დაბრუნდა.. მალევე უკნიდან დამცინავი ხმა გავიგე..
-ოჰ მათე მაისურაძეს მორიგი გასართობი..
მივტრიალდი და გამახსენდა, ცირკთან მდგომი ქუჩის ქალები, მოკლე იუბკებით, 8 სანტიმეტრიან შპილკებზე შემხტრები, სახეზე გაჯი, შპაკლი, ცემენტი ყველაფერი ერთდროულად რომ უსვიათ, სუბლი ბოტოქსიზგან კეფაზე რომ აქვთ და ტუჩები კიდე ნიკოფსიიდან დარუბანდამდე..
-შენ ვინ გეკითხება მე ვინ ვარ?
-არც არავინ, მაგრამ მინდა გითხრა რომ მე და შენ „ბოიფრენდს“გუშინ ძაან მაგარი ღამე გვქონდა, ითუ გაინტერესებს დეტალებში შეგიძლია მოაყოლო
-ისე არ შევმცდარვარ შენს დახასიათებაში.. ქუჩის ბო*ი ხარ, შეწინააღმდეგებას აზრი არ აქვს რადგან ნებისმიერი აქ მყოფი დაადასტურებს ამას..
ზურგი ვაქციე და ყურება განვაგრძე, როცა ზურგიდან ძლიერი შეჯახება ვიგრძენი, წამებში ძირს აღმოვჩნდი, ზევიდან კი ის ქუჩის ქალი.. მე რის ანამარია გელოვანი ვიქნებოდი უარესით რომ არ მეპასუხა, წამებში მე აღმოვჩნდი მის ზემოდან.. მთელი ძალით ვურტყამდი... საზოგადოება ეხლა ჩვენს ირგვლივ შეიყარა, აღარავის ახსოვდა რბოლა
-ანამარია... ანამარია.... ანამრია გაჩერდი!!!
ძლივს მოწვდა მათეს ღრიალი ჩემს ყურთა სმენას, რასაც ქვია ამაწიწკნეს იმ ბო*ისგან და ცალკე გამიყვანეს.. მმათემ ზურგზე შემომისვა და ისე მიმიყვანა მოტოციკლამე... ჩაფხუტი დამახურა, თვითონ წინ დაჯდა და გზას გაუყვა.. მთელი გზა ჩუმად ვიყავი.. ბოლოს ეს სიჩუმე რომ მომმბეზრდა ხმა ამოვიღე..
-მოიგე?
-კი..
-გილოცავ...
-მადლობა.
ეს იდიოტური დიალოგი მხოლოდ 2 წამს გაგრძელდა, ახალი დიიალოგს დაწყება მათემ თავის თავზე აიღოი
-რატომ იჩხუბეთ შენ და სოფიომ?
-აჰ სოფიო ქვია? ისეთ არაფერზე, უბრალოდ ქუჩის ქალი რომაა ავუხსენი და მაგაზე მეცა...
მათემ გაკვირვებულმა გამომხედა..
-ხო რა იყო ჩაცმულობაზეც ეტყობა, სიარულზე, გამომეტყველებაზეც, საქციელზეც და მტავარია ლაპარაკზეც.. ისიც მითხრა გუშინ „მე და მათეს არაჩვეულებრივი ღამე გვქონდაო“
ვეცადე ზუსტად მიმებაძა, და გამომივიდა კიდეც, ამაზე მათეს სიცილი დავიმსახურე, თუმც მეორე წუთს სხეული კვლავ დაეჭიმა..
-ანამარია ეგ გუშინ არ იყო... შენამდე იყო..
-არფრის ახსნა არაა საჭირო, ვიცი რა იყო ჩემმდე და ჩემს მერე.. არაფერია, არ ვბრაზდები, იყო ჩემამდე რაც იყო არ მეხება და არც მაინტერესებს, ვისი ნათქვამიც არ უნდა იყოს არ დავიჯერებ.... მითუმეტეს სოფიოს ნაირი ქალებისას.....
-ჩემი ჭკვიანი გოგო! მიყვარხარ ანამარია...
თავი ჩემკენ მოაბრუნა და კოცნას აპირებდა, რროცა მანქანის გამაყრუებელმა ხმამ მოიცვა იქაურობა, ამაზე სწრაფი რეაქცია მოახდინა მათემ და მოტოციკლი სავალი გზიდან გადაიყვანა..