უკაან არც გაამიხედია ისე ჩვჯექი ტაკსში და ისე წავედი სახლში. მეორე დღეს სკოლაში სკეიდით მომიწია წასვლა გამიმართლა რომ კარგი ამინდი იყო. სახლიდან გავედი სკეიდი ვისროლე გავიქეცი ძედ შევახტე და დაგმართზე ვეშვები გაძფხულის სასიამოვნო სურნელმა დამკრა თვალები დავხუჭე და გრმანდ სუნთქვა.ვალები გავახილე გაჩერება ვცადე თუმცა ვერ მოვახერხე და მანქანას შევასკდი.არ შევიმჩნიე ფეხზე ავდექი მანქანასთან უნდა მივსულიკავი და მეჩხუბა რომ გვერძე გავიხედე და ყველაზე სიმპატიური ბიჩი დავინახე თუმცა კურადღება არ მივაქციე და მანქანის ფანჯარაში თავი შევკავი შგნით რომ არავინ დამხვდა მერე ამას გავხედე.
-ეს შენი მანქანაა?
-კი! როგორ ხარ?
-თვალები სად გაქვს?
-ბოდიში!უი მუხლიდან სისხლი მოგდის.ფეხზე დავიხედე და მივხვდი რომ მეწვოდა.
-მაგარია ესღა მაკლდა ვთქვი დისევ ჩემ სკეიდს შემოვახტი.
-სად მიდიხარ? მე წაგიკვან მომაძხა უკნიდან!
-გადი რა! ვთქვი და სახე საოცრად დავმანჭე ტეხი უკვე სულწითელი მქონდა როცა სკოლაში მივედი ყველა მიყურებდა მე მაშინვე ექიმის ოთახში შევედი და ექიმმა რომ დამინახხა ლამის იმფაქტი მიიღო.
-რა დაგემართ?
-ისეთი არაფერი. მეწვის!
-ეხლა უფრო აგეწვება ითხრა და სპირტი დამასხა ბოლო ხმაზე ვიკივლე და ამ კივილზე დირექტორიც შემოვარდა. ესღა მაკლდა ჩავიბურტყუნე ჩემთვის.
- რა გაკივლებს?
-მეტკინა!
-სკოლაში ხარ და კლასებში გაკვეთლები მიდის. ამის მერე ნელა იარე ხოლმე. მითხრა და ოთახიდან გავიდა.
-ვერ ვიტან! ამით რისი თქმა უნდოდა რომ მე ქაჯი ვარ?
-მორჩა ყველაფერი კარგადა თქვა და მუხლზე ბინტი შემომახვია.
-მადლობა!
კიბეებზე ძლივს ავედი მერე კლასის კარები გავაღე. შეიძლება?
-კი .აი იქ დაბრძნდი თქვა და ხელი წინ გაიშვირა ხელის მიმართულებით რომ გავიხედე ის იდიოტი ბიჟ დავინახე. თვალებში სისხლი ამივიდა მაგრამ სხვა გზა არ მქონდა იქ უნდა დავმჯდარიკავი მასთან დავჯექი და გვერძე გავიწიე.
-ვა შენ ჩემი კლასელი ხარ?
-კი. ისე ვუპასუხე მისკენ არც გამიხედია.
-კარგი რა ბოდიში ხომ მოგიხადე. მიუხედავადიმისა რომ ჩემი ბრალი არ იყო თან მანქანა გამიფხაჭნე.
-მაპატიე სახელოსნოში წავიღებ მაგ შენ ოთბორბლიან ჯართს და გაგიკეთებ.
-კარგს იზზამ.
-რაღაცეებს მეუბნებოდა ვეგარ გავუძელი მის ლაპარაკს mp3 ამოვიღე მუსიკის მოსმენა დავიწყე და ამ დროს დრიექტორი შემოვიდა.
-რომ დავინახე ისე მოვიდძრე ყურსასმენები რომ ლამის ხელები მოვიტეხე მაგრამ ისეთი ნაგავი ქალია მაინც დამინახა. ახვლედიანი გამობრძნდი.
ყურსასმენები მაგიდაზე დავალაგე და გავვყევი ეგეც წამოიღე სოფიკო.
სოფიკოზე ამასხამაგრამ მაინც გავკევი კარები მოვაჯახუნე და მის წინ დავდექი
-რა ხდება?
-რას ნიშნავს რა ხდება? ჯერ წესიერად მელაპარაკე და კიდე ბევრი იცი რომ სიმღერების მოსმენა დაიწყე გაკვეთილზე?
-მაპატიეტ უკვე გვიანია თქვა mp3 ხელიდან გამომგლიჯა ძირს დააგდო და ფეხი მთელი ძალით დაადგა.
-გავმწარდი გავცეცხლდი კლასში შევვარდი ჩანთა ქურთუკი სკეიდი ავიღე კარები მოვიჯახუნე სკოლიდან გავედი და იქვეე ახლოს პარკში დავჯექი.
-ბოდიში! უცბად ვიღაცის ხმა მომესმა.
-რაა?
-.............
-აქ რა გინდა?
-ბოდიში აი ეს აიღე და მაპატიე რომ ჩემ გამო პრობლემები შეგექმნა.
-გადი!
-რაა ? -ცოტახანი მარტო მიდა ყოფნა და ესეც წაიღე არ მინდა
-კარგი.
თქვა და ისე წავიდა მისკენ არც გამიხედია.
დიდი ხანი ვიჯდებოდი იქ წვიმა რომ არწამოოსულიყო. ავდექი ჩნთ ავიღე და სკამზე mp3 დავინახე.
სახლში რომ მივედი მთელი დღე დედაჩემს სკოლიდან გადაყანაზე ვეხვეწებოდი მაგრამ ამას არანაირი აზრი არ ქონდა ზუსტად ვიცოდი რომ არ გადამიყვანდა.
მეორე დღეს სკოლაშ რომ მივედი ყველა ჩემზე და დათუნაზე ლაპარაკობდა მაგრამ ვერ გავიგე ეს დათუნა ვინ იყო.მერე ჩემი კლასელები მომვარდნენ.გუშინ დათუნამ იცი რა ქნა ?
-დათუნა ვინ არის?
-ვინ და შენ გვერძე რომ ბიჭი იჯდა ის.
-არ მაინტერესებს ვიღაც დათუნამ რა ქნა.
-გაგიჟდები
-ესეთი რა ქნა?
-შენ რომ გახვედი გაბრაზდა სულ წითელი იყოესეთი დათუნა არასდროს გვინახია კლასიდან გავიდა ისე რომ მასწავლებლისთვის არაფერი უთქვანს და კარები ისე მოიჯახუნა რომ შუშა ჩაიმსხვრა.მერე დავინახეთ დირექტორს ეჩხუბებოდა და გავიგეთ დათუნამ უთხხრა ხვალე ამ სკოლაში ფეხვს ვეღარ მოადგამო.დღეს კი გავიგეთ რომ ის ჩვენი დირექტორი აღარ არის. უი და კიდე ყველას აინტერესებს თქვენნ ერთად ხართ?
-რაააა?ერთად? ჰაჰაჰა როგორ გამეცინა.შოკში ვიყავი.
ზარი რომ დაირეკა კლასში დათუნაშემოვიდა ხელი მაჯაში მომკიდა ჩემი ჩანთა აიღო რასაც ქვია კლასიდან გამათრია და კარებთან დამაყენა.
-რა ხდება? (მე)
-რაზე მეკითხები?
- რა რაზე მთელი სკოლა ლაპარაკობს იცი რაზე?
-არა!
-რომ მე და შენ ერთად ვართ.
-მერე რა!
-რა მერე რა??
-ჩემი ბრალია.
-ვიცი!
-ამ გაკვეთილის მერე შენზე ვინმემ ხმა თუ ამოიღოს ბოზ***** .გეფიცები მოვკლავ.
-კარგი! უი და კიდე ესე აღარასდროს გამომიყვანო კლასიდან.
-კარგი ,ბოდიში.
-ვერ ვითან ამ სკოლას ჩავიბურტყუნე ჩემთვის მაგრამ როგორც ჩანს ეს გაიგო.
-რატო?
-რა რატო?
-რატო ვერ იტან ამ სკოლას?
პასუხი არ გამიცია.
სკოლის მერე კაფეში შევიარე და ცივი ყავა დავლიე.მერე ტელეფონის ხმა გავიგე და ჩნთში მისი ძებნა დავიწყე.
-გისმენთ!
-როგორ ხარ?
-კარგად რომელი ხარ?
-დათუნა ვარ. კაფეში ხარ?
-უკვე მივდივარ.
-მგონი დაგინახე მოიცა?
-რაა?
----
ვერ არის ეს ბიჭი ვთქვი,ფეხზე წამოვდექი საფულედან ფული ამოვიღე მაგიდაზე დავდე შევტრიალდი და ვიგაცას დავეჯახე.
-უკაცრავად.დათუნა?
-ხო!
-აქ რა გინდა?
-რავი ვსეირნობდი და დაგინახე.
-მატყუარა!
-რაა?
-არაფერი კაი წავედი კარგად.
-მე წაგიყვან!
-არ მინდა.
-ვინმემ გკითხა გინდა თუ არა!
-გამეღმა. კაი წამოვალ.
გარეთ გავედით.დათუნამ მანქანის გასაღბი ამოიღო და G-class-ისკენ წავიდა .
მანქანაში ჩჯდა ფანჯარა ჩმოწია თავი გამოყო და დამიძხა არ მოდიხარ?
-კი მოვდივარ.კარები გავაღ და მანქანაში ჩვჯექი.
-იოს...
-ვიცი სადაც ცხოვრობ.
-კარგი.
მთლი გზა ხმა არ ამოგვიღია უბრალოდ ვგრძნობდი ხოლმე მის მწველ მზერას მერე თვალს მეც გავაპარებდი და ვხედავდი ტუჩის კუთხეში როგორ იღიმებოდა.მერე მეც მეღიმებოდა. გულის სიღრმეში რაღაც პატარა ადგილში ვგრძნობდი რომ მომწონდა მაგრამ ჩემ თავს არ ვუტყდებოდი.
-უკვე მოვედით. თქვა დათუნამ და ფიქრებიდან უცებ რეალობაში დამაბუნა.
-ვიცი.
-რაზე ფიქრობდი?
-ისეთს არაფერზე.
-ჩემზე?კარები გავაღე მანქანიდან გადავედი ცოტა წელში მოვიხარე და თავი მანქაანაში შევყავი.
-ზედმეტად დიდი წარმოდგენა გაქვს შენ თავზე მე კი ეგეთი ბიჭები არ მომწონს
-არც მე მომწონს შენნაირი გოგოები და ისევ ტუჩის კუთხეში ღიმილი.(ფუ ნაგავი გონია რომ ამას შევარჩენ ძაან ცდება)- ძალიან კარგი.
-კარგი თქვა და პედალს ფეხი მიადო. ცოტაც და ფეხზე გადამივლიდა.
-იდიოტო მივაძახე და სადარბაზოში შევედი. ცოტახანი კედელთან ვიდექი დღევანდელ დღეზე ვფიქრობდი და სიცილი ამიტყდა. სახლში ავედი ვიმეცადინე.ცოტახანი facebook შევედი მერე ბოტასები ჩავიცვი ყურსასმენები ავიღე და სარბენად გავედი.
ერთ საათი ვირბინე.უკვე სახლთნ ვიყავი რომ ვიგრძენი ვიღაცის ხელი მხარზე. უკვე საკმაოდ გვიანი იყო დამაჟრიალა ცივმა ოფლმა დამიარა მთელსსხეულზე, უკან უნდა გამეხედა რომ შემომატრიალა და დავინახერაღაც საოცრება. ყვირილი დავიწყე და ცრემლები თვალებიდან თავისით მცვიოდა. (ეს რაღაც ნიღაბი იყო). კაი დაწყნარდი თქავა სიცილით და ნიღბი მოიხსნა.
-დათუნა?
-ხო! არ მეგოონა ესე თუ შეეგაშინებდი.
-ვაიმე ვთქვი და რასაც ქვია ზედ შევახტი. სულ ვკანკალები და თან ვტიროდი .
-კარგად ხარ? მთელი ძალით ვუჭერდი ხელებს თითქოს სადღაც მიდიოდა მე კი არ ვუშვებდი. ნელა მიმიყვანა სკამთან და დამსვა.ცოტა აზრზე მოვედი და მერე ჩხუბი დავუწყე მაგრამ უკვე არაფერი შემეძლო ისე ვიყავი შეშინებული გვერძე მომიჯდა მეხუტებოდა თავზე მკოცნიდა და თან ბოდიშებს მიხდიდა.
-ესე აღარ მოიქცე კაი?
-კაი. წამოდი გავისეირნოთ და ცოტა დაწყნარდები
-კაი ვუთხარი ცრემლები მოვიწმინდე , ფეხზე წამოვდექი და კუსტბაზე წავედით დიდი ხანი ვსეირნობდითმერე დავიღლეთ და ტბის ნაპირზე დავვჯექით.
-ქცივა?
-არა.
-აუ მეთქი ცივა თქო და ჩვეხუტები მეთქო.
-შენ გგონია გადამიარა გაბრაზებამ?
-აუ ბოდიში რა. თავი გვერძე გავწიე და უაზროდ ცქერა დავიწყე.
-მერე ვიგრძენი როგორ მომადო ხელი ნიკაპზე როგორ გამატრიალებინა თავი მისკენ ცოტახანი მიყურებდა მერე კი გიჟივით დააცხრა ჩემ ტუჩებს.მთელ ტანზე დამაჟრიალა რაღაც ვიგრენი გულში გახსოვთ რო ვთქი გულის რაღაც პატარა ნაწილში თითქოს მომწონსთქო?ის პატარა ნაწილი თითქოს გადიდდა და მთელი გული დაიკავა მერე თავს ძალა დავატანე თავი უკან გავწიე და ფეხზე წამოვდექი.
-მაპატიე.
-არაუშავს.
-ვეღარ მოვითმინე.
-კაი.
-აუ ბოდიში რა.
-არაუშავს.წავიდეთ რა.
-კარგი.
სახლთან რომ მივედით კარები გავაღე დავემშვიდობეთ ერთმანეთს და მანქანიდან გადავედი. უკვე სადარბაზოში შევდიოდი როცა დათუნამ დამიძხა.
-სოფო!
-ხო!
-ბოდიში.
-ჩავთვალოთ რომ ეს არ მომხდარა და მოდი დავივიწყოთ
-კარგი .მითხრა შევტრიალდი და სადარბაზოში შევედი .მერე შევტრიალდი
-დათუნა დავუძახე მთელი ძალით გავექანე მისკენ მაგრამ უცებ მის წინ გავჩერდი შემრცხვა ჩემი საქციელის თავი დავხარე მერე ვიგრძენი მისი ცივი ხელები როგორ შემეხო სახეზე თავი როგორ ამაწევინა თავისკენ როგორ მიმიზიდა და როგორ ვნებიანათ მაკოცა.მეც ავყევი. გავააანალიზე ყველაფერი მივხვდი რომ მიყვარდა მიყვარდა სიგიჟემდე უზომოდ ვერ ავხწერ ამ გრძნობას რაღაც უცნაური გრძნობაა ვერც აღწერ და ვერც შეადარებ ვერაფერს პირველად შემიყვარდა ასე გაამეტებით. ეს სიყვარული კი დათუნა ჟღენტი იყო.