საბა სუფრას მოუჯდა .. მალე მოხუცმა საუზმეც გაგვიმზადა ... როცა საუზ ეს მოვრჩით ტეფონმა დამირეკა და სუფრიდან ავდექი
- გისმენ ელი
- როგორ ხარ მეტიჩარა?
- თავი მისკდება კლუბში ბევრი მომივიდა დალევა
- მერე ამო ლუდი დავლიოთ ჩვენც ვკვდებით
- გამით გვიან ამოგივლით და სასმელს მე ამოვიტან
- კაი დროებით .... ყურმილი გავთიშე და ეზოს თვალიერებაზე გადავედი .... რეზიზე ჩავფიქრდიდი.. სად არი ამდენი დღე როარ შემხმიანებია ... ნუთუ სიმართლე იყო საბას მონაყი... ფიქრი ვინ მაცადა უცბად საბაზ ხმა გავიგე
- ჩემზე ფიქრობ?.... კმაყოფილო ტონით წარმოთქვა ეს ფიქრები და ალბათ ჩემს პასუხს არც ელოდა
- რეზიზე ... ვუთხარი და მზერა ავარიდე ... ვიფიქრე რეზის გინებას დაიწყებდა ან მეტყოდა დაგავიწყებო ან რაიმე მსგავს მაგრამ თითქოს ვერ გაიგო ჩემი ნათქვამი ..
- წამომყევი ... მითხრა და წინ გამიძღვა ... ჭიშკარი გააღო და მანიშნა გავსულიყავი .... მართალია მაინტერესებდა სად მივყავდი მაგრამ ისევ სიჩუმე ვამჯობინე ... მისი სახლი ამ ჩამოსახვევში ნოლო იყო .. ცოტა ვიარეთ და მალე ულამააზესი ტყე დავინახე ....ტყრში შევედით და როგორც იქნა საბა გაჩერდა.. ცლჩემს წინ ულამაზესი მდინარე იყო რომელშიც ჩანჩქერი ჩაედინებოდა.... ცოტახანი ესე ჩუმად ვიდექკთ ორივე და ამ სილამაზეს შევცქეროდით
-11 წელია აქ არ ვყოფილვარ ...როცა რამეზე გავბრაზდებოდი სახლიდან გამოვრბოდი და აქ მოვდიოდი ... საათობით ვუყურებდი ამ სილამაზეს ...თითქოს ხმაში ნოსტალგია დაეტყო ამაშუკელს ძველი წლების ..
- რომ არ წასულიყავი რა იქნებოდა ეხლა? ...დავსვი კითხვა რომელიც არ მასვენებდა ...
- ერთად ვიქქნებოდით ანკუშ . ვერავინ შეძლებდა შენს წყენინებას ...
- ვინ იცის ... ჩავილაპარაკე ჩემთვის
- მე ვიცი აანკუშ მე !. აქამდე ჩემი ცოლი იქნებოდი ეზ წყეული ბეხი რომ არა ... სიბრაზისგან ძარღვები დაებერა საბას .... მუშტები შეკრა და ყვანაირად ცდილობდა მისი სიბრაზის დამალვას ... ჩახშობას ... რამდენიმე წუთით სიჩუმე ჩამოვარდა სანამ მე ისევ კითხვებმა არ შემაწუხეს .
- რატო. მომიტაცე იმ საღამოს? რას მეთამაშები საბა... გავაამკაცრე ტონი და დაჟინებით მივაპყარი მზერა. ეგრევე დაეტყო ამ კითხვისთვის მზად არიყო და არ მოელოდა.....
- იმიტომ რომ გადვწყვიტე საბოლოოდ დამებრუნები ე მაგრამ გაგიშვი რადგან ვიგრძენი შენგან ჩემდამი ზიზღი , მე კი მინდა შეკიყვარდე და არა პირიქით .. თან იმ დღეს დავრწმუნდი რომ ზუსტად ისეთი გაიზარდე როგორიც მეგონა..
ხმა არცერთს აღარ ამოგვიღია .. ისე დავბრუნდით სახლში და ისე წამოვედით იქიდან აღარ გვილაპარაკია ... მხოლოდ მაშინ ამოიღო ხმა როცა ჩემს სახლთან მივედით
- ჭკუით ... მომაძახა ..ხმა არ ამომიღია ისე შევედი სახლსში .. წყალი ფადავლილე ისევ საბას სპორტულები ჩავიცვი და გოგოებთან გავეშურე. არვიცი რატომ მაგრამ ამ სპორტულებში თავს საშინლად კომფორტულად ვგრძნობდი ... გზაში სასმელები ვიყიდე.. იმათი არ ვიცოდი მაგრამ დღეს კიდე უნდა დამელია თორე გავაფრენდი ...... კარი ნიკამ გამიღო
- ნიმ წამო სსმელები მანქანაშია ამოვიტანოთ მარტო ვერ ამომაქ
- რამ გაგალოთა ასათიანის ქლო? .. სიცილი ვერ შეიკავა ნიკან
- ცხოვრებამ ჩემო ძმაო ... ვუთხარი მწარე სიმართლე სიცილით ... სასმელები და ჩიფსები ამოვზიდეთ .... სუფრა გავაწყვე და სმასაც შევუდექით
- ჰა რას გაუმარჯოს? (ნიკა)
- სიყვარულს... წამოიყვირა ნატაშკა.
- აპაპ არ ახსენოთ სიყვარული დღეს.. გავაპროტესტე ნატაშკას ნათქვამი... შუაღამამდე ვსვამდით ... ბოლოს ბიჭებმა დარეკეს ჩვენც მოვდივართო და ნეტა იცოდეთ რა მომივიდა ..საბას ნახვა არმინდოდა .. ამიტომ დავიწყე ფიქრი მიზეზებზე თუ როგორ გავპარულიყავი აქედან .. ამ ფიქრებში ვიყავი როცა ტელეფონზე დაფარულით ზარი შემოვიდა ... ვუპასუხე და გვერხით ოთახში გავედი
- გისმენთ ... ძლივს ა ოვთქვი მთვრალმა
- როგორ ხარ მეტიჩარა? .... გაისმა ჩემთვის ესე მონატრებული ხმა
- კარგად შენ ? .. ვუთხარი ცოტა ცივად
- ვარ რა.მომენატრე
- ჯერ კითხვას დაგისვამ და დაიფიცე რომ არ მომატყუებ
- კაი გისმენ .. ხმაზე დაეტო დაძაბულობა თითქოს იცოდა რაც უნდა მეკითხა
- რატომ წახვედი ?
- ანკა...
- არავითარი ანკა მიპასუხე ..
- ვალების გამო
- ესეიგი მართალია მართალია . ნარკო მოვაჭრე ხარ? ....ლაპარკიდან ყვირილზე გადავედი .. ნერვებს ვეღარ ვთოკავდი...
- კი ანკა მაგრამ უნდა იცოდე ..... რაღაცის თქმა უნდოდა და არ მოვუსმინე
- არა შენ უნდა იცოდე რაღაც ჩემთვის დღეიდან მკვდარიხარ აღარ გამოჩნდე ... ვთქვი და ყურმილი გავთიშე ... ოთახიდან გავვარდი სახლის კარები გავაღე და საბას შევასკდი . ყურადღება არ მიმიქცევია .. კიბეები ჩავირბინე და მანქანაში უნდა ჩავმჯდარიყავი როცა ძლიერად მკლავში ხელი ჩამავლო ვიღაცამ... ეს საბა იყო
- რა გჭირს .? .... მკითხა და ხელი გამიშვა ...
- სიცოცხლე აღარ მინდა. ყველა მე მღალატობს და მატყუებს დავიღალე .. ვთქვი და მანქანასთან ჩავიკეცე ..... ხმა არ ამოუღია.. ფეხზე წამომაყენა. მისი ძლიერი მკლავები შემომახვია და ძლიერად მომიჭირა და ხელები... ვერ ვტიროდი არადა ტირილი ეხლა ყველაფერზე მეტად მინდოდა ...
- წამო ანკუშ გავიაროთ ჰაერზე ცოტა აზრზე მოხვალ ... ხელი გადამხვია და გზას გავუყევით ..კიარ მივდიოდი საბას მივყავდი ... იმის თავიც არ მქონდა რომ ჩემით მევლო ... ბოლოს ჩეკ საყვარელ ადგილს მივადექით .. იქიდან მთელი თბილისი მოჩანდა ..დაბლა ჩამოვჯექით არ მახსოვს რამდენიხანი ვიჯექით ან როდის წავედი სახლში მაგრამ როცა გავიღვიძე ლოგინში ვიწექი .. გვერძე საუზმე მედო დ იქვე წერილი იუო
,, ჩაგეძინა და აღარ გგაგაღვიძე . გემრიელად მიირთვი შენთვის მოვამზადე "
ეხლა ისე ვიყავი თავი მისკდებოდა.. ყავა სწრაფად დავლიე და საუზმეც მივირთვი ..თავი მოწყვეტით დაეცა ბალიშზე და ძი შევიბრუნე ..



.
პ.ს ესეც ტელეფონით დადებული ისტორია) ძალიან ნუ გამლანძღავთ :დდდდ