4 თავი


--------------------------
...იმ დღის შემდეგ ერთი კვირა გავიდა და ბექაც აღარ გამოცენილა,რომ გითხრათ ტაოს ნერვიულობდა დაა დგილს ვერ პოულობდა,მოგატყუებთ...მისი დღის განრიგირ ერტფეროვანი იყო,სკოლა, მასწავლეებლი,სახლი და ესე ყოველდღე,ერთადერთი ნია იყო ვინც ცოტა ამხიარულებდა...პირობას პირნათლად ასრულებდა,სწავლობდა და კარგ ნიშნებსაც იღებდა,ერთ კვირაში იმდენი შეძლო მისი სურათი საუკეტესოებს შორის დაკიდეს...მაგრამ მარტო მე ვიცოდი სინამდვილეში რას გრძნობდა ის,არ აღიარებდა საკუთარ თავთანაც კი,რომ ბექა ენტრებოდა...დიახ,დიახ...ენატრებოდა,მაგრამ თავს ვერ მისცემდა უფლებას მასზე ეფიქრა,ეშინოდა,ეშინოდა,რომ ბოლოს ისიც წავიდოდა,ამდენს კი მისი პატარა გული ვერ გაუძლებდა.
გაკვეთილეზე იჯდა და მასწავლეელს ყურადღებით უსმენდა,გააზრებაც ვერ მოასწრო,ვირაცმ რომ ხელი მოკიდა და კლასიდან გაათრია,უაზროდ მიყვებოდა და ვერ იაზრებდა რა ხდებოდა,ბოლოს ეს ვიღაც გაჩერდა,რამოდენიმე წამი იდგა,ბოლოს მობრუნდა და თვალებში ჯიქურად ჩააშტერდა ტასოს,მისი შავი თვალები,როგორც უწინ ისე არ უმზერდნენ მას,ამ წამს,დიდი ტკივილის და იმედგაცრუების ამოკითხვა შეეგძლოთ ბექას უძირო თვალებში...
-როგორ ხარ?_მისი ღიმილი...არ იყო ისეთი ტასოს რომ ესე მოსოწნდა...და...და...უყვარდა.
-...
-არ მელაპრაკები?
-კარგად...შენ?
-უკეთ_მხოლოდ ახლა სემაჩნია ტუჩთან ნატკენი და გახეთქილი წარბი...ხელი აწია,რომ სეხებოდა მას,მაგრამ წამში ჩამოსწია,თვალი აარიდა და ჩაახველა...

„არა ...არა...არ მოგცემა უფლებას ტასო...არა...ისიც წავა...გადტოვებს“_სადღაც გადაკარგული ალტელეგროც მოვიდა.
-თავს რატომ იტყუებ?
-რას გულისხმობ
-იცი რასაც,ცდილობ ყველას დაანახო,რომ მაგარი ხარ,ყველა და ყველაფერი გკიდია,სხვებს მოატყუებ ,მაგრამ მე ვერა პატარავ
-ვერ ვხდები რას გულისხმობ,ხელი გამიშვი კლასში უნდა დავბრუნდე_მიხვდა რომ გამოიჭირეს,მაგრამ მაინც ბოლომდე გაიბრძოლებდა..
-არა,ცვენ ახლა მთაწმინდაზე ავალთ და ყველა ატრაქციონზე დავჯდებით_ისევ ისე როგორც ადრე გაუღიმა და ხელი უფრო მაგრად ჩაკიდა...
-ჰაჰაჰა ხო არ გაგიჟდი ხელი გამიშვი
-კი
-ბექა!
-ანასტასია!
-ბექა მორჩი და გამიშვი ხელი
- არაა,დროზე წამოდი,თორე ყველაფერზე დაჯდომას ვერ მოვასწრებთ
...სულ ძალით წაიყვანა სკოლის კარებამდე...კარებთან დარაჯი იდგა,ტასომ გაიფიქრა არ გაგვიშვებს და მეც დავვბრუნდებიო ამიტომ გაყვა
-სად მივდივართო?
-აუ თემურ გაგვიშვი რა
-ოხ ბექა ჯანდაბას ამ ერთხელ,მიდით დროზე წადით_ტასო გაშტერებული უყურებდა...კარები გააღო,მაგრად მოკიდა ხელი და სწარაფად გაიქცნენ...უკვე გასულები იყვნენ სკოლის ეზოდან,მანდატურის საზიზღარი ხმა,რომ გაიგეს,ტასომ ამოისუნთქა და იმედით აღსავსე თვალებით შეხედა მანდატურს,რომელიც ბექას ვერ იტანდა მისი ყოფაქცევის გამო...
-ესე სად გვეჩქარება ბატონო ბექა?
-შენი საქმე არ არის_კბილებში გამოსცრა და ტასოს ხელი მაგრად მოუჭირა...გოგონამ ხელს დახედ და ადიანხა ამობერილი ძარღვები
-წესირად მელპარაკე ლაწირაკო,დროზე კლასში დაბრუნდით ორივე_საშინლად დაიღრილა,ორ მეტრინმა კაცმა და ბექა ზიზიღით აღსავსე თვალებით სეხედა...
-აჰჰაჰაჰაჰა...ახლავე აი_გაბრუნდა და ტასოც უკან აედვნა,ორი ნაბიჯი არ ქონდათ გადაგმული მანდატური რომ წამოეწიათ და ბექას მხარზე დაადო ხელი...წამის მეასედში,გოგონამ ძირა დაგდებული მანდატური დაინახა და საშინლად შეეშინდა იმ წამს ბექასი,ხელზე დაეჯაჯგურა...
-გაგიჯდი?რა გააკეტე?ხელი გამიშვი,_ამაოდ ცდილობდა ბექას ძლიერი ხელბისგან ტავის დახსნას
-ნუ წიკვინებ დროზე გავგვიანდება_თვალი არ მოუშორებია დაგდებული მანატურისგან,მანქანშიჩასვა და სწარაფად მოსწყდა ადგილს...მტელი გზა ხმა არ ამოუღიათ,გრძნობდა ბექას დაძაბულობას და თვითონაც გაქვავებული სახით იჯდა...
-მაპატიე
-...
-ნუ ხარ ჩუმად ტასო,მაგიჟებს ეგ სიჩუმე,ამოიღე ხმა გთხოვ მეჩხუბე რაც გინდა მითხარი ოღონდ ნუ ხარ ჩუმად_გამწარებულმა დაიყვირა ბექამ და საჭეს ხელი დაარტყა
-რა გინდა,რომ გითხრა,ის რომ ცხოველივით მოიქეცი და იმ წამს სენდამი უსაზღვრო ზიზიღი ვიგრდძენი?ამის მოსმენა გინდოდა?
-რაც გინდა ის მიწოდე მაგრამ ნუ მეტყვი,რომ გძულვალ_ჩამაწყდარი ხმით უთხრა გოგონას
...მალევე მივიდნენ დანიშნულების ადგილზე,ტასო ეგრევე გადავიდა და გჩერებისკენ დაიძრა...
-სა დმიდიხარ?
-სახლში!
-ტასო,გთხოვ
-რას მთხოვ რას მითხარი,რას ელი ჩემგან,რომე ყოველ სეხბაზე ხელებში ჩაგდნები და შენს გამო ყველაფერს გავაკეთებ,ოღონს დამელპარაკო,ზალიან გთხოვ სხვებში ნუ აგრევემეარსდროს გავკეთებ სმხაგვს რამეს სენს გამო,ისიც მეყო აქამდე,რომ გამოგყევი,ახლა კი კარგად სახლში უნდა წავიდე_გაბრუნდამაგრამ მტევანზე ძლიერმა ხელმა შეაჩერა
-არაფრის მოვითხოვ შენგან,უბრალოდ მინდა რეს სენათან ერთად მტაწმინდაზე ვისეირნო_სად დაიკარგა ის ბაბნიკი ბექა,რომელის დანხავზეც ყველა გოგო ძირს იწვა,რა გაუკეთა ამ ოგომ ისეთი,რომ ეხვეწება მასტან სეირნობას,არა აქ რაღაც ხდება...
-ამ ერთხელ მერე კი თავს დამანებებ_მობეზრებულმა ტავდა ხელი გაასვებინა
-კი როგორ არა_თავისთვის ცაილპარაკა და ტასოს დაეწია...
...მთელი დღე მთაწმინდაზე გაატარეს,აბსოლიტურად ყვეაფერს იჯდენენ,ნაყინებიც წამეს და ერთამნეთის მოხატვაც მოასწრეს...
შორიდან,რომე სეგხედათა იტყდოსი“რას საყვრელი წყვილია“ან “როგორ უხდებიან ერთამნეთს“,მართლაც საოცრად უხებოდნენ ერთანეთს...სეუძლია ტამაად თქვას,რომე ბექაზე ცრუ წარმოდგენა ჰქონდა,დერს სულ სხვა მხრიდან გაიცნო და უფრო ჩაუვარდა გულში...
...ტასოს ყოველ ღიმილზე გულში პატარა ბწკენას გრძნობდა,საშინლად მოსოწნდა მასთან ერთად ყოფნა,პატარ ბავშვივით დაყვებოდა უკან და თითოეულ კაპრიზს უსრულებდა,სულაც არ ეთაკილებოდა ორი წლსი ბავშვიით საქანელებზე კატაობა,რადგან გვერდტ ტაოს ყავდა და მისთვის სხვა არ არსებობდა „რას მიკეთებ პატრავ“,ღიმილითცაილპარაკთავისთვის,ხელი გადახვია და გზა განაგრძეს...უკვე სრამო იოყ,მზე ჩადიოდა,ისინი კი სკამზე ჩამომჯდარიყვნენ და ამ სანახაობით ტკბებოდნენ,მხარზე დაადო თავი და გასიუსა,ბექას კი ჩაეღიმა და ლოყაზე ნაზად ჩამოუსვა ხელი...

_________________________
ბოდიშით,რომ დავგვინე,ძალიან არ გამიბრაზეთ სიზარმაცემ მძლია,მაგრამ ბოლოს მაინც დავწერე სულ წვალებით,საკმაოდ დიდია ამიტომ იმედია ცემს დანაშაულს გამოვისყიდი <3 <3