-1 2 3 ეთერში ვართ!
-მოგესალმებით ძვირფასო, ტელემაყურებლებო მე ელის გრინი ვარ გადაცემა "ისტორიის კვალდაკვალ"_ის წამყვანი და დღს ჩვენი გადაცემის სტუმარია, ცნობილი ისტორიკოსი ბატონი თომასს ჯეფერსონი და ამბავი რასაც ბატონი თომასი გვიამბობს... მოდი ბატონო თომას თვად მოგვიყევით ყველაფერი.
-პირველ რიგში მოგესალმებით, მე არ ვაპირებ რაიმე ამაბვი მოგიყვეთ მე წავიკითხავ დღიურს, რომელიც ერთი თვის წინ იქნა აღმოჩენილი ეს დღიური 200-250 წლისა იქნეაბ მე გამომიგზავნეს რათა დამედასტურებინა მისი სიზუსტე, რომ ის ნამდვილად შეესაბამებოდა ისტორიას მე მთელი თვე ვიკვლევდი და უკვე დავადასტურე მისი რეალურობა.
-ძალიან კარგი თუ შეგიძლიათ დაიწყეთ კითხვა.
თომასმა პატარა წიგნაკი გადაშლა და კითხვას შეუდგა:
-ალბათ დღიურს ყველა გოგონა წერს ან ცდილობს დღიურის დაწერას 12 ან 14 წლის ასაკში, 23 წლის ვარ და ეს ჩემი პირველი სტროფებია დღიურისათვის, როდესაც 14 თუ 15 წლის ვიყავი ყველა ჩემი მეგობარი გოგო(თუმცა ბიჭი მეგობარი არასოდეს მყოლია ბავშვობაში) წერდა დღიურსიმის მიუხედავად, იმისა რომ მაშინ სკოლებში გოგონები არ სწავლობდნენ წერა ყველა ჩემმა მეგობარმა იცოდა გოგონებს მხოლოდ სახში ყოფნა და დღიურების წერა შეგვეძლო, ბიჭები კი იმათ ეთობოდნენ რიატიც სურდათ, თუმცა ხო ეს ძალიან ჰგავს ბავშვურ ახირებას, მაგრამ ამის გარდა ვხედავდი, რომ დედასც შეზღუდული ქონდა უფლებები თნაც არა მარტო ჩვენს ოჯახში არამედ ყველგან ასე იყო.
მიუხედავად ამისა ამას არავინ აპროტესდებდა თითქოს ეს ასე უნდა ყოფილიყო, შეიძლება თითოეულ ქალს უჩნედებოდა დამოუკიდებლობის სურვილი თუმცა ამას თავიანთ გულში იტოვებდნენ ეშინოდათ და ამითომ ეჩვეოდნენ, მე ვერ შევეჩვიე მაინტერესებდა რატომ არ მქონდა უფლება მესწავლა და ის მეკეთებინა რაც მინდოდა? ეს კითხვა ყოველთვის მიჩნდებოდა , ვიზრდებოდი მაგრამ იმის მაგივრად, რომ კითხვებზე პასუხეი მეპოვნა პირიქით უფრო მეტი კითხვა მიჩნდებოდა.
რამოდენიმე წლის შემდეგ დედა გარდამეცვალა მამამ ვერ გაუძლო და სმა დაიწყო სულ ანერვიულებული იყო დრო გადიოდა და მე მარტო მიწევდა შევგუებოდი და განვმკავებოდი სახლის პრობლემებს ერთ დღეს მამა გვიან დაბრუნდა სახლი ახალი დალაგებული მქონდა მან კი ყველაფერი არია გავბრაზდი ნერვები ვერ მოვთოკე და გაბრაზებული ხმით ვუთხარი:
-ვიცი გიჭირს თუმცა მეც დავკარგე დედა დროა მიხვდე, რომ შეინი დახმარება მჭირდება რა დავაშავე რატომ არ მექცევი როგორც ადამიანს?!
-ორი ნაბიჟით მარცხნივ წაბორძიკდა და დამიყვირა-დააშავე! ქალი ხარ-თითქოს გაიღიმა შემდეგ ისევ დამანჭა სახე-ქალი ხარ და ეს არის შენი დანაშაული.
მაშინ ჩემში რღაც შეიცვალა ამ ყველაფრის გაპროტესტება დავიწყე და ამ პროტესტმა დღს ამ სარდაფში ჩამომიყვანა რადგან მჩაგვრელებს დავემალო. მათთნ და ამ უწესო წესებთან ბრძოლა 3 წლის წინ დავიწყე და იცით ჩმი სტრატეგია რა იყოო? დავლოდებოდი დავლოდებოდი ვინმეს ვინც დაიწყებდა ამის ღიად გაპროტესტებას თუმცა არვინ გამოჩნდა მაშინ ვიგრძენი,რომ მეშინოდა ამიტომ ჩემს თვს დავუწყე ბრძოლა. პირველად დავდექი ხალხის წინ და ყველაფერი რასაც ვფიქრობდი რაც მაწუხებდა მასზე ლაპარაკი დავიწყე ყველა გარინდული მისმენდა ქალებიც და ახალგაზრდა მამაკაცებიც, როდესაც საუბარი დავამთვრე მხოლოდ სიჩმის ხმა ისმოდა რომელიც ერთმა ქალბატონმა დაარღვია ტაშის კვრით მაშინ საკუთრი თვის ვირწმუნე.
ჩემი პირველი სიტყვით გამოსვლამაინც კრახით დასრულდა სოფლიდან გამომისტუმრა ხალხის იმ ნაწილმა რომელზეც ამან გავლენა არ მოახდინა თუმცა თნდათნ ჩმი აზრის მომხრენი...
-ბოდიშს გიხდით ბატონო თომას თუმცა დრო აღარ გვაქვს და თუ შგიძლიათ გვითხრათ რაიმე რაც გვეტყვის ამ ადამიანის ღვაწლზე მისი ბრძოლის შედეგზე ან მისი გარდაცვალების მიზეზს რათქმაუნდა მოკლედ.
- სამწუხაროდ ვერაფერს ვერ გეტყვით! რაც შეეხება მარიას გარდაცვალებას ამაზე ბევრი ვერსია არსებობს და როცა საბოლოო ვერსია გაირკვევა მაშინ გავაჟღერებ ამას საზოგადოდ.
- კარგით მე გემშვიდობებით ბატონო თომას თქვენ კი ძვირფასო ტელემაყურებლებო მომავალ კვირას შეგხვდებიტ
- პირდაპირი ეთერი გამორთლია ქალბატონო გრინ.