ყოფიერების სიმსუბუქე (2) +16
_ნელა შევაბიე ჩაბნელებულ კოლიდორსი და ხელის ცეცებით გავყევი ოთახს რომელსაც სადღაც შიგნიდან გამოსჭვიოდა სინათლე ნეტა ასე რატომ ბნელა? საკუთარი თავი სიმხდალესიც დავარწმუნე და ლამის უკან მოვბრუნდი, როცა სადრაც სღმიდან ბოხი ხმა მომესმა –გელოდებოდი, ნელა ავიღე გეზი ხმისკენ ტანში გამცრა წინათგრზნობა არასოდეს მატყუებდა არც ეხლა შემცდარა ,ოთახში მკვეთრად ანათებდა ღამის განათება ირგვლივ ყველა სარკმელი შავ ფარდებს მოეცვა ლოგინის კუთხეში, კი ის იჯდა ჩემს სხულს თვალმოუშორებლად აკვირდებდა და თვალები ჩვეულებრივზე მეტად ჩასწითლებოდა მისმა ხლებმა კი უბრალოდ ადგილზე გამაქვავა, მაჯებზე მკვეთრად ეტყობოდა სისხლჩაქცევები .. ჩემს მზერას ნელა გააყოლა თვალი და ტუჩის კუთხეებში ავხორცი ღიმილი გაუკრთა _განა ასეთები არ მოგწონდა ლეა ეს არ იყო ჩვეულებრივი ხმა მასში სიმკაცრე დაუნდობლობა და სიშმაგე გამოსჭვიოდა –დამიბრუნე რაც წაიღე ჩემგან მერე კი .. კი უბრალოდ გაქრი. ვერც, კი გავიაზრე როგორ წამოვიჩურჩულე სიტყვები, რომელშიც ჩემი შიში და გაბზარული ტონალობა მკაცრად იკითხებოდა, მის თვალები კი ოი სჯობდა არც შემეხედა იქ იყო ზიზღი და ჩემდა გასაკვირდა იმ ორ ჭინკასაც მოვკარი თვალი დამალულ სითბოს რომე მაგძნობინებდა.. _გავქრე არა? ირონია უკვე პიკს აღწევდა, შემთხვევით თქვენ ხომ არ გაქრებოდით ქალბატონო ჩემი ცხოვრებიდან სამუდამოდ, რასიტყვით გჯერად ჩემი, რომ მე თქვენი არსებობა ეხლა, აი ამაზე და ჩალურჯებულ ხელზე დაიხედა უფრო დიდ ტკივილს მაყენებს.. _იქნებ და მითხრა რახდება, თვალებში მოღალატე ცრემლები ვიგრძენი, ეს არ ვიცი რა იყო მაგრამ ჩემგან წასვლა მისი, ეს არც კი ვიცი მთელს სხეულში ვგრძენი როგორ დამიარა შიშმა იმედგაცრუებამ და წლების წინანდელმა დანაკლისმა... _რახდება რახდება ხმამაღალი და მეტყველი იყო მისი ბგერები, რატომ მაინდამაიც აქ როცა ლამის დაგივიწყე, როცა ყველაფერზე ხელი ჩავიქნიე, რატომ გამოჩნდი ამ დროს განა ეს ბედისწერის მუხთალი დაცინვა არარის ჰა რასიტყვი ლეა, იქნებ და დროზე გაქრე ჩემი ცვოვრებიდან... დაბენეული იმტონაცია და დაჭიმული ძარღვები უკვე საგრძნობლად შესამჩნევი გახდა მის მოშიშვლებულ სხეულზე _ამიხსენი ამჯერად ცრემლები უფრო გამრავლდა ჩემს თვალებში და ერთი მოღალატე ბაგეებზე დამედინა , ვხედავდი როგორ გააყოლა ჩემ ცრემლს თვალი და ნელა ამოიოხრა _გახსოვს მაშინაც ზათარი იყო მაშინაც თოვდა, ქუჩაში მარტო მიდოდი ზედმეტად თხლად გეცვა იისფერი კაბა და ლურჯი მასური თმები ფიფქებთან ერთან ნავარდოდა სივრცეში, ისე მოურიდებლად აკვირდებოდი მათ ისე მოურიდებლად მიაბაიჯებდი რომ სამყარო დუმდა შენი სილამაზის გადამკიდე, ყველაფერი დუმდა იმ დღეს საფრანგეთიდან ჩმაოვფრინდი და ჩემს მეგობართან მივდიოდი ტაქსდან ჩამოვდიოდი რო დაგინახე ვიგრძენი, როგორ მომაშორა თვალი და თავი დახარა , მაშინ პირველად და უკანასკნელადაც, გნახე რადგან როცა მეობართან ავედი და ქვმოთ დაგტოვე ფიფქებთან მოთამაშე მან შენი თავი დამანახა და მითხრა რომ ერთადერთი გოგო იყავი ამ სამყაროში, რომელიც მას უყვარდა, მის მერე ვისმენდი ათას ამბებს შენზე რამდეჯერ მთხოვა ნიკუშამ ჩამოვსულიყავი საქართველოში და გამეცანი, მაგრამ მეორე დღესვე საფრანგეთში გადავფირინდი და დაგივიწყე ეს მე მეგონ რომ დაგივიწყე ყოველ წამს მახსოვდი , ის დღე განსაკუთრებით მახსოვს, როცა ნიკამ გახრებულმა დამირეკა და მახარა, რომ დათანხმდი ერთად გეცხოვრათ და ერთ თვეში მასთან გადაიოდი საცხოვრებლად მაშინ ავდექი და ხლებში ბეჭედი გაუბრწყინდა, რომელსაც სულ ქვემოთ ერთი ბრილიანტის თვალი ამშვენებდა მეცნო ჩემი იყო , აი ეს და ბეჭედს დააკვირდა ვიყიდე და ნიკუშას გამვუგზავნე , ხმა უკვე საგრძნობლად დაუსუსტდა და ინტონაციაც ცვალებადი გაუხდა მინდოდა, მაინც ეგოისტი ვიყავი, მინდოდა ჩემი რაღაც გქონოდა და ეს მოვიფიქრე, ნიკას გაუხარდა ჩემი საჩუქარი და მითხრა, რო შენც მოგეწონა .. მერე კი ყველაფერი შენც მშვენივრად იცი ძლივს გადააბა, ეს ერთი წინადადება და თავი ისევ ჩახარა.... _ვერაფერს ვიაზრებდი, არც ვცდილობდი ვიცოდი, არ გამომივიდოდა მერე მე ვიცი რაც მოხდა სადამდე ნიკუშასთან გადავიდოდი მან ჩემი თავი კოკაინს ამჯობინა და გადაჭარბებული დოზის მსხხვერპლი გახდა, აღარ ვცდილობდი უკვე ცრემლები შემეკავებია ამჯერად მთელი სიმძაფრიდ ვქვითინებდი და სხეული მიკანკალებდა არშემეძლო მისი ნათქვამი დამეჯერებინა ეს შეუძლებელი იყო არა ეს ზღაპარია თვალებს დავხუჭავ და ყველაფერი გაქრება აორთქლდება შეუძლებელია სიმართლე იყოს, რასაც მეუბნება მერე გონებაში ნიკუშას სიტყვები ამომიტივტივდა ეს ანდირიას საჩუქარია და ისევ მის ხელებში მოქცეულ ბზინავ კალიცოს დავასვე მზერა, ვიგრძენი როგორ ამიკანკალდა სხეული და არც კი დავფიქრებულვარ გაყინულ იატაკზე მოწყვეტიდ ჩავიკეხე ხელები მუხლის თავებზე დავიწყვე რო სხეული მაინც შემეკავებინა და ცრემლებს ტკივილს გამოშვების უფლება მივეცი ვქვითინებდი, არა მოვთქვამდი არაფერი არსებობდა ირგვლივ მის გარდა ის კი იდა ისევ ლოგინზე და არ ინძრეოდა ნელა წამოვწიე თავი, რომ მის სიცოცხლეში დავრწმუნებულიყავი, მაგრამ საციცხოცხლო არაფერი ეტყობადა თავჩაღუნული უმოძრაო იყო დაყრდნობილი მუხლებს და თვალს ხელებში მომწყვდეულ კალიცოს აარ აშორებდა _არვიცი რა ძალით წამოდექი, არც ის ვიცი რა ძალით მივედი მის საწოლამდე და მკლავში მაგრად ჩავაფრინდი არიძროდა, მაგრამ პულსაციას ვგრძნობდი, ხელებზე თვალები, კი ისევ დამბინდოდა ვერ ვაცნობიერებდი რახდებოდა ირგვლივ, იდაყვით მოვიშორე ცრემლები და მის ქვემოთ მუხლებზე დავეცი და ვცადე თვალებში შემეხედა ის არ ინძრეოდა ისევ ბეჭედს ჩაყურებდა თვალმოუშორებლად _იცი ხმა გაბზარული დამსხვრეული განადგურებული, მაგრამ მაინც განვაგრძე პირველად მე ვნახე ნიკა ის შენსავით იყო, როგორც ეხლა ხარ არ იძროდა და გაციებულიყო მუდმივად თბილი თვალები და სხეული გაყინვოდა, ეხლა თუ არ შემხედავ და არ დამელაპარაკები ვფიცავ ავდგები და გადავხტები, მერწმუნე უკვე ყველაფერი ზედმეტად სულერთია, ეს ადრე უნდა გამეეკეთებია მაშინ ნიკამ, რომ მიმატოვა მაშინ უნდა მეძია შური მასზე და მისთვის შემეკიდებია ჩემი სიცოცხლე ბეჭებზე, რადგან არდამინდოდა და ჩემ თავს ეს წყეული წამალი ამჯობინა, ჩემთან ყოფნას, ერთად ყოფნას ეს ყველაფერი ამჯობინა და მის მკლავებს დავწვდი, ვიგრძენი როგორ გაეხსნა ბაგეები და მძიმედ ამოისუნთქა და ახლა, თუ არ დამელაპარეკები ამ ყველაფერს შენ შეგკიდებ ბეჭებზე გესმის ჩემი და ხლებში ჩაფრენილი გამალებით დავუწყე რხევა, ის თითქოს სამყაროს გამოცილდა და დახრილი თავალები პირდაპირ თვალებში ცამაფრინდა, ეს იყო წამი წამი რომელმაც ყველაფერი განსაზღვრა გაშმაგებული დაიხარე ჩემსკენ და ფეხზე წამომაყენე მკლავები მარწუხებივით შემომხვია და ტუჩებს დაეწა ყველაფერი გაქრა იგვლივ მხოლოდ მლაშე სითხეს და მის ვნებით აგიზგიზეულ ტუჩებს ვგრზნობდი მეტს არაფერ და კიდევ მონატრებას, სითბოს, სილამაზეს არვიცი კიდევ რა იყო მის მკავებში არაფრის შისი მქონდა მიუხედავად იმის რომ უნდა მქონოდა ,ისე მწყურაოდა ის, როგორც მას მე ერთმანეთი გვჭირდებოდა ,რომ სამყარო არ ჩამონგრეულიყო, ის დახლეჩილიი გულის სხეულის ნაწილები რომ სამუდამოდ არ დაცილებულიყო ჩვენს სხეულს მკოცნიდა დაჟინებით ვგძნობდი, როგორ გაასრიალდა მისი ხელები აბრეშუმის ხალათის შიგნით და როგორ მონდომებით გადაინაცვლა ცრემლებით დანამულ იატაკზემეც მისი ჯინსის შარვლის გვერდით, სულ შიშვლები დედიშობილა ერთმანეთს ვეკროდით და ორივე ვგრძნოდით როგორ ვჭირდებოდით ერთმანეთს, დაბენული არეული და მაინც მისით მოცული მზად ვიყავი მის გავმხდარიყავი მისით მეარსება და მესუნთქა, ის არსებობა შემევსო, რაც მისში ვგრზნობდი სასწაული იყო არაფერზე მეფიქრებოდა გარდა იმისა რომ ეს იყო პრველი სიშიშვლე და პირველი მამაკაცი ჩემ ცხოვრებაში , თითქოს ჩემ თვალებში გაურკვევლობა და შიში იგრზნო დ გაკვირვებულმა დამაჩერდა.. _არმითხრა რომ და ხმა გაუწდა ... _მე კი მხოლოდ თავის დაქნევაღა შევძელი _ლეა ღმერთო ჩემო მე მეგონა, ისევ ის წყეული მომხილელი ჭინკები გახტა მის თვალებში და მეც თავი დავხარე _მმჭირდები მხოლოდ, ამის თქმა შევძელი და ვიგრძენი, როგორ დაედინა ცრემლები ისევ ჩემ ბაგეებს _შენ ვერც კი წარმოიდგენ მე როგორ მჭრიდები ღმერთო ჩემო რა მადისამღძვრელიი და მომხიბლელი ხარ ლეა, რამდენი ხანი ვოცნებობდი შენ სხეულზე, შენზე, შენს თვალებზე და ნელა შემოხაზა ჩემი თვალის კონტურები, მაგრამ არშემიძლია ეხლა ასეთი დაბნეული გიგულო და ვისარგებლო, მიუხედავად იმმისა რომ მინდიხარ არშემიზლია ღმერთო რატომ ხარ ლეა ქალწული 24 წლის ხარ დაგავიწყდა ნუთუ არ გოდომები მამაკაცი, ნუთუ შენ და ნიკას და ხმა გაუწყდა _გეყოს გაცეცხლებული დავიხარე ხალათიკენ და სხეულზე მონდომებით შემოვიცვი, ბეჭედი დამიბრუნე და გაქრი ჩემი ცხვორებიდან _ლეა ნუთუ, ეს გინდა, ნუთუ მართლა გსურს, რომ გავქრე განა აგერ წამის წინ არ მთხოვდი მოგკარებოდი მაინც, განა ეს შენ არიყავი ისევ ისეთი იყო, ისევ ისეთი ირონიული და სასტიკი, როგორც მაშინ პირველი ნახვისას, როგორიც მაშინ აქ შემოსვლისას იმ ძეველი არსებისგან არაფერი იყო დარჩენილი მისი წამიერი სისუსტე გავივლე გონებაში და თვალებში ისევ ცრემლები გამიკრთა, მის წინ ვიდექი და მისგან სიყვარულს ვითხოვდი შეხებას სექს სწორედ, რომ სექს მზად ვიყავი ჩემი პირველი მამაკაცი გამხდარიყო... _სახეზე ხელი გადამისვა და ცრემლები ნელა შემიშრო, ეს შენ გეტკინება ეს შენ დაჩები იმედგაცუებული მე შეიძლება დღეს, თუ არა ხვალ მოვკვდე გაიხსენე რავარ ლეა ხედავ რას მიშვები ხედავ რად მაქციე ... _მე მე ჩურჩულით წართმეული ხმით ამოვილაპარაკე _ლეა ღემრთო ჯანდაბას ყველაფერი ჯანდაბას ვერც კი ,გავაცნობიერე, როგორ დამეტაკა სხელზე, როგორ გამხადა ხალათი და საწოლის კიდეში მიმაწვინა მის თვალებსი კი, ის წყეული არსებები აკიაფდნენ გაშმაგებით დამაცხრა ბაგეებზე , უნდა გესმოდეს რომ შანსი გაქვს ადგე და წახვიდე ლეა მისმინე და თვალებში ჩამხქერდა არაფერ გაიძულებ ეხლა , ეს იცი რაცარის ხომ ასეა მისმენ ლეა... _მესმის წართმეული ხმით ამოვიცურცულე და მის სხეულს ხელი მონდომებით გადავუსვი ნელა დაიხარა ჩემი მკერდისკენ და ცხელი ამბორით ყელის ზოლს გადაყვა მკოცნიდა სხუელის ყველა წერტილში მაჯებზე მხრებზეე გადაბრუნდი ამოიჩურჩულა დახშული ხმით და ნელა დაეწაპა ზურგის ზოლს ხრხემლის გასაყართან შეჩერდა და ცხელი სუნთქვა მომაფრქვია, ძალიან მინდიხარ ლეა, ეცადე მოდუნდე და არ დაიძაბო ამყევი უბრალოდ ამყევი ამეჯერად მხრებით მის სხეულზე ამაკრა და მკვეთრი ბიძგით ჩემში შემოვიდა სხეული ტემპერატურა პიკს აცდა სიაამოვენების და მოლოდინის გძნობა გაასმაგდა მისი სხეული კი ჩემში ზედმეტად მომთხოვი და მესაკუთრე გახდა, ჩვენი სხეულები სინქრონულ მოძრაობასი აყვა ერთურთს და წყვდიდადი ჩემმა სიამოვნების მომცველმა ბგერებმა დამუხტა და მისმა მძიმე ოხრამ ნელა გადავესვენე საწოლზე და საცე ხლეში ჩავმალე, ეს იყო ჯერ არგანცდილი სიამოვნების უმაღესი რეესტრი უმაღლესი აკორდი, რომელიც ვის ვის უქადდა დარუპვას არავინ იცოდა. ისიც ჩემ სხეულს აეკრა და თავი ჩემს თმებში ჩამალა, არ მძულდა არც მიყვარდა ,ეს რაღაც სხვა იყო, რაღაც სხვა სულ სხვა მისი მაკცრი სახე ჩემ თვალებს დაააკვირდა და ოდნავი გაურკველობა აღებეჭდა _წინ უფრო სასიამოვნო ღამეები გველის, უკვე ირონია იკვეთებოდა მის ხმაში ამან შემაკრთო მეტყველების უნარი დამიკარგა, ეხლა უფრო მეტად მინდოდა სარკმილის გამოღება და სივრცეში გადაშვება მისი ირონიული სახე მთელს სულს მიყინავდა, მაგრამა არ ვნანობდი მე ხომ ცხოვრებაში არცერთ ნაბიჯს დ ქცევას არ გავურბოდი, არც ამას უბრალოდ ვიცოდი როგორ მისახიჩრებდა სხეულს მისი სიცივე წამისწინდელი მისი ჭინკები სადღაც გამქრალიყო _ნელა მოვშორდი მის სხეულს და იქვე მიკეცილი პლედი ავიფარე სხეულზე ნელა წამოვდექი წითელ აბრეშუმში გახვეული საწოლიდან და მხოლოდ ახალ აღვიქვი ირგვლივ გამეფებული სიმდიდრის სურნელი ნელა დავიხარე ხალათისკენ ნელა შემოვიცვი სხეულზე და გასასვლელისკენ დავიძრი.. _დაგავიწყდა მადამ ისევ მისი ირონიაგამკრთალი ბგერები, მისკენ დავიხარე და გავშრი ხელში კალიცოს ათამაშებდა და ცივად მათვალიერებდა –ხელი გამიშრა სხეული გამეყინა წამს ნიკა დამიდგა თვალწინ და თავი მოღალატედ ვიგრძენი, ეს იყო ყველაზე დიდი დანაშაული, რაც ცხოვრებაში ჩავიდინე, რატომ არშემეძლო ამაზე ჩვეულებრივი თვალით შემეხედა. შევხედავდი კიდეც საწოლზე ნებისმიერი გამვლელი, რომ ყოფილიყო .ადამიანები აცობიერებენ, ისე არაფერს აკეთებენ არც მე დავწექი მასთან ისე მავსებდა მისი ასეთი ირონიით სავსე მზერაც კი ... _მოიწი მოიწი ნელა დაეყრდნო ხელს და ალმაცერად ამომხედა ისეთი მიზიდველი და მომხიბლელი იყო, ისეთი ლამაზი, ისეთი მადისამღძვრელი ვერც ერთი ქალი იტყვის მასზე ვარს ვანუგეშე ჩემი თავი და ცრემლები სადღაც უფსკნულში გამოვკეტე ძალა მოვიკრიბე და ამოვიკნავლე შენთვის მიჩუქნია მე ნიკას სამახსოვრო მსურდა მეტარებინა მთელი ცხოვრება, მაგრამ შენი ყოფილა მე კი შენი ჩემს სხეულზე დავიხედე უკვე ზედმეტად ბევრი მაქვს, ეგ კი შენთვის დამითმია პირიქით ერთი სული მაქ ამ არსებულისგანაც მალე გავთავისუფლდე... მზერა წამის მასედში შეეცვალა აემღვრა დაუსერიოზულდა, ის ჭინკები მე რომ მიყვარდა დანაღვლიანებული დააბაოტებდნე მის თვალებში, ნელა წამოდგა მე უკან კარისკენ დავიწი _ ადგილზე დარჩი უხეში იყო მისი ხმა, ნელა მოიწევდა ჩემკე მე კი ხაფანგში გაბმული ცხოველივით ადგილზე ვიყავი გაქვავებული ნელა შემახო ხელი ხელზე და მაგრად დამიჭირა მერე ფრთხილად აიღო დ მის სისხლჩაქცევაზე ნელა დამადებინა ვიგრძენი. როგორ უტოკადა მთელი სხეული. როგორ ხმაურით მიედინებოდა ძარღვებში სისხლი , სახეზე ვერდამალური ტკივილი ეხატა.. ნელა აამოძრავა ბაგეები და წამისწინ მის სხეულზე მონარნარე ჩემს ხელში ბეჭედი ჩამიგორა, მართალი ხარ ეს ჩემი სახსოვარია დაე გქონდეს მე არასოდეს მდომია არავისთვის ოდესმე ეს ნივთი შეეზირებინა მხოლოდ შენია, მხოლოდ შენი საკუთრება, ჩემგაანაა დიახ ჩემგან .. ეხლა კი წადი, ნელა წადი უკან არ მოიხედო . დიდებული ქალი ხარ იმდენად დიდებული რომ არც კი გიმსახურებ ....  ესეც მესამე თავის, რავიცი რავიცი არკითხულობთ მაგრამ რასვიზამ ... |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
თქვენი აზრით, ქალებისთვის, რა ასაკშია მიზანშეწონილი დაოჯახება?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
