ზუკა ჯოხაძე... 21 წლის, მაღალი, შავგვრემანი, კუპრივით შავი თვალებით, პატარა, მაგრამ მამაკაცური ცხვირით და სქელი მოვარდისფრო მოწითალო ტუჩებით.. ცნობილი ბიზნესმენის, მამუკა ჯოხაძის შვილი... ბავშვობიდან გათამამებული და თავში ავარდნილი ტიპი... ბაბნიკებს შორის ყველაზე ბაბნიკია, მაგრამ თუ ნამდვილად შეუყვარდა ის უკვე მისია ცხოვრების ბოლომდე.. მამამის განუკურნებელი სენი, სიმსივნე აქვს და ცხოვრების დაახლოებით 9 თვე დარჩა, ამიტომ ბიზნესი მთლიანად ზუკას გადასცა... ბატონ მამუკას საკუთარი საადვოკატო ბიური აქვს...
ჩვეულებრივ კაბინეტში ვიჯექი კისრამდე საბუთებში ჩაფლული, ველოდი ახალ თანამშრომელს, რომელიც ჩემი ახალი ასისტენტი უნდა ყოფილიყო. საათს დავხედე პირველის ხუთი წუთი იყო, დიდად არ მესიამოვნა რომ დააგვიანა და უკვე მის "არ აყვანას " ვფიქრობდი.... ჩვეული დაყენებული ხმით დავუძახე და შიგნით მოვუხმე, ისე რომ თავი არ ამიწევია
-უკაცრავად დაგვიანებისთვის შეიძლება?
საკმაოდ ნაცნობი ხმა შემომესმა და თავი ავწიე....
-სალომე??
-ხო რაც არ უნდა გასაკვირი იყოს აქ უნდა დავიწყო მუშაობა...
დამწუხრებული ხმით თქვა და მაგიდას უფრო მოუახლოვდა.. ხელით ვანიშნე დამჯდარიყო... უაზრო კითხვების დასმა არ დამიწყია..მაშინვე გადავწყვიტე რომ უნდა ამეყვანა, თუმცა წვალების მხრივ რამდენიმე კითხვა დავუსვი, სასურველი პასუხის მიღებისას კი გავუშვი...
-ხვალე ზუსტად 9 საათზე იყავი აქ..
-კი მაგრამ უნივერსიტეტი ზუკა?
-სამდსხურში ბატონო ზუკა სალომე, რაც შეეხება ლექციებს, საღამოს საათებში გვაქვს ორივეს, ლეწტორს გადავატანიე....
აღარაფერი უთქვამს, გარედ გავიდა დაკარებიც გაიხურა.....

---------
-ფუ ხეპრე, იდიოტი, დეგრნერატი.. მომინდომა აქ "ბატონო ზუკა"
მივდიოდი და გზაში ვიცოფებოდი, სანამ მანქანამდე მივედი მთელი წინაპრები მოვუკითხე დიდი სიყვარულით, ტელეფონი ამოვიღე და ეკას დავურეკე
-ეკუ სად ხარ??
-ჩვენ კაფეში ვართ მე და თოკო მოხვალ??
-კი 10 წუთში მანდ ვარ..
ტელეფონი გავუთიშე და კვლავ განვაგრძე ზუკას ლანძღვა..
- არა მაინც როგორ მელაპარაკა... სალომე გიორგობიანი არ ვიყო თუ არ განანო ბატონო ზუკა...
კიდევ ჩავიქირქილე და როგორციქნა დავწყნარდი... მერე ჩემ თავზე ამიტყდა სიცილი ამ საქცელიდ გამო... ამასობაში კაფემდეც მივაღწიე, სკამზე დავეხეთქე და ოფიციანტს ყავა ვთხოვე
-აბა მოყევი ეხლა როგორია შენი სამსახური, უფროსი და ყველაფერი დროზე...
რო დაიწყო ლაპარაკი ეკამ ვეღარ გავაჩუმეთ...
-სამსახური კაია მაგრამ უფროსის რა მოგახსენოთ...
ზუკას გახსენებაზე ტანში რაღაცნაირად გამცრა... თოკომაც და ეკამაც კითხვისნიშნის თვალებით გამომხედეს,.. ჩამეციანა და დაწვრილებით მოვუყევი ყველაფერი...
-რაა??? ზუკა ჯო..ჯოხაძეა შენი უფროსი??
-ხო ეკა ხო .... ბატონი ზუკა....
-ბატონი???
გაკვირვება ვერ დამალა თოკომ... როცა გააანალიზა რა ვთქვი სიცილი დაიწყო
-ოოო კაი რა თოკო კიდე ეგ მინდა ისედაც ნერვები მაქვს აშლილი...
- კაი წამო ეხლა სახლებში ჩამოგვარიგე და ეცადე ხვალე არ დაგაგვიანდეს, თორემ ბატონი ზუკა გაბრაზდება...
თოკამ თქვა და თავი დაწია რომ ჩემ მიერ ნასროლი ბალიში აეცდინა... სახლში მივედი და იგივეს მოყოლა დამჭირდა ოღონდ ერთის გამოკლებით, ზუკას ადგილას სხვა ვიღაც კაცი ჩავსვი....
დილით 8 საათი იყო რო გავიღვიძე, მოვწესრიგდი და ქვევით ჩავედი...
-ბექააა!!!
მაშინვე ჩენ ძმას მივასკდი რომელიც წყალს სვამდა და კინაღამ გადაცდა....
-ჰო სალუ რა იყო??
-მანქნა მათხივე რა....
-აუ შენ და ჩემი მანქანა რა... ოთახში გასაღები დევს და აღე...
ბექას ოთახისკენ წავედი როცა მამაჩემმა დამიძახა
-სალო
-ხო მა
-აიღე
-რა?
-გასაღები...
-რა??? რა გასაღები??
ჯიბიდაბ გასაღები ამომიღო და წინ დამიდო
-შენი საკუთარი მანქანის გასაღები.. ქვევით აყენია..
-აააააა მადლობაააა მამიიი
მივვარდი და ორივე ლოყა სათითაოდ დავუკოცნე... საათს რომ დავხედე ნახევარი იყო ცხრის.... ქვევით ჩავედი და ახალთახალი შავი BMW X5 დამხვდა.. მალევე მივედო სამსახურში და ზუსტად 9 საათზე დავაკაკუნე ზუკას კარებზე
-შეიძლება ზუკა?
-ბატონო ზუკა სალომე... შემოდი, რამ შეგაწუხა??
-ბატონო ზუკა..
ზიზღით წარმოვთქვი ეს ოტი სიტყვა და წინ დავუჯექი
-.. მაინტერესებს ჩემი მოვალეობები და ოთახი
-ააა ხო, მოკლედ სალომე, შენ ხარ ჩემი მოადგილე, გევალება ჩემთან ერთად თათბირებზე სიარული და ასე შემდეგ... შენი ოთახო კი ჩემი ოთსხის გვერდზეა... თავისუფალი ხარ და ხო ყავა შემომიტანე...
სწერვილად გავუღიმრ და ოთახი დავტოვე... კვალვ მოვიკითხ ზუკას ოჯახი და შთამომავლოვა დიდი სიყვარულით....
-სალომე მივდივართ თათბირზე გაემზადე...
ოთახში თავი შემოყო ზუკამ და დამიძახა
-მოვდივარ!
კომპიუტერი გამოვრთე პიჯაკი ავიღე და გარეთ გავედი...
-წავედით?
-წავედით ბატონო ზუკა
"ბატონო" გამოვკვეთე რომ რამე პრეტენზუა არ ქონოდა... ჩაიცინა და მანქანის კარები გააღო, მე კი ჩემი მანქანისკენ წავედი...
-სალომე სად მიდიხარ??
-ჩემი მანქანით წამოვალ..
-ნუ ბავშვობ ჩაჯექი..
ხმა საშინლად გაუმკაცრდა. შეწინააღმდეგებას, დათმობა ვამჯობინე და მანქანაში ჩავჯექი.. მთელი გზა ხმას არცერთი არ ვიღებდით... ხანდახან გავაპარებდი თვალს მისკენ და და შეგრძნება იმის რომ სადღაც მყავდა ზუკა ნაბახი უფრო და უფრო ძლიერდებოდა....შეხვედრამ კარგად ჩაიარა.. ზუკამ მანქანას აქეთ მოვიყვან და დამიცადეო...გამოსვლას ვაპირებდი შენობიდან როდესაც ვიღაცამ ბეჭზე ხელი დამადო, მივტრიალდი და ბატონი გიორგი (ვისთსნაც შეხვედრა გვქონდა) დამხვდა...
-ქალბატონო სალომე ერთი წუთით შეიძლება?
-გისმენთ ბატონო გიორგი...
-ვახშამზე მინდა დაგპატიჟოთ და როდის გეცლებათ??
ამასობაში ზუკამაც პიპინი ატეხა და იძულებული გავხდი პასუხი სასწრაფოდ გამეცა
-ხვალე სამსახურის შემდეგ..
-დიდი სიამოვნებით! შეხვედრამდე
-შეხვედრამდე ბატონო გიორგი..
მანქანაში ჩავჯექი და ეგრევე მაჯახა კითხვები ზუკამ
-რა უნდოდა??
-ისეთი არაფერი....
-გეკითხები სალომე რა უნდოდა???
თავი ზუკასკენ მივატრიალე და დავაკვირდი, როგორ დქებერა ძარღვები კისერზე...
-ვახშმად დამპატიჟა.. ამობილაპარაკე შეშინებულმა
-მერე??
-რა მერე??
-მერე შენც დათანხმდი ხო?
უკვე მწყობილენოდან გამოაულმა ბოლო ხმაზე იყვირა..
-რა შენი უფრო აწორად თქვენი საქმეა ბატონო ზუკა მე ვისთან წავალ ვახშამზე..
არც მე დავაკელი ყვირილი, ღვედი გავიკეთე და ზურგი ვაქციე...
-ამის დედა შე*ეცი....
ვითომ ჩუმად თუმცა მაინც ხმამაღლა გამოუვიდა... მუჭი დაცხო საჭეს და მანქანა დაქოქა...
ოფისამდე ხმა არ ამოგვიღია, მანქანიდან გადმოსვლისას მხლოდ დავემშვიდობე და ჩემი მანქანისკენ წავედი
--------
ისე ვიყავი სალომეს ამ საქციელით გაბრაზებული, რომ მხოლოდ დალევა თუ მიშველიდა.. ტელეფონი ამოვიღე და ლუკას დავურეკე
-ლუკა მიდი შენ და ლევანა გამოდით ჩემთან და დავლიოთ...
-15 წუთში მანდ ვართ...
სანამ ისინი მივიდნენ მე ყველაფერი გავამზადე სასმელების სამი სახეობა დავდე მაგიდაზე და დაველოდე... კარებზე ზარი არც დაურეკიათ ისე შემოვიდნენ სახლში..
- შე*ემა რა სახე ჩამიგტირის?
ჩვეული ჟესტით, ბეჭზე ხელის დარტყმით მომესალმა ლევანი და სავარძელში რასაც ქვია ჩაეხეთქა...
-აუ ძმურად დავლიოთ რა და მოგიყვებით
-აუ ამას მართლა რაღაც ჭირს.. დავაი დაასხი და მოყევი..
მხარი აუბა ლუკამაც და ისეც სავსრძელში ჩსეხეთქა...
-ნელა შე*ემა ...
-კაი კაი მიდი მოყევი...
ლუკამ პირველი ჭიქა გამოცალა და თვალებში მომაჩერდა.. მეც აღარ დავაყოვნე დავ მოვუყევი ყველაფერი....
-ოოოოო რთული სიტუაციაა.. არც გიყვარს და არც გულგრილი ხარ მის მიმსრთ... რთულ დღეში ხარ შენ ძმობას ვფიცავარ...
პირველი კომენტარი ლუკან გააკეთა და სავარძლის ზურგს მიეყრდნო...
-ვიცო ტო ცუდ დღეში ვარ...
-ვიცი რაც უნდა გააკეთო...
თავი წამოყო ლევანამ რომელიც ამ ხნია განმავლობაში ჩუმად იჯდა... რაღაცეები ყურში მიჩურჩულა და თავის ადგილას დაბრუნდა...


იმედია მოგეწონებათ ❤️ მობილურით ავტვირთე და შეცდომებისთვის ბოდიში ❤️ გავაგრძელო?